Το μεγαλείο της επικοινωνίας

Όλα ξεκινάνε από τον Δώνη. Είναι άχρηστος, θεωρούν κάποιοι. Νταξ, άχρηστος δεν είναι. Μην λέμε ό,τι θέλουμε. Έχει ορισμένες εμμονές -συχνά αποτελούν ατέλειες του αγωνιστικού πλάνου- και σίγουρα δεν είναι επικοινωνιακός, δηλαδή αρεστός σε οπαδούς και, κυρίως, σε δημοσιογράφους. Αλλά, όπως έχουμε αναφέρει, ο εκάστοτε προπονητής αποτελεί το εύκολο θύμα. Εξιλαστήριο. Χαρακτηρίζεται, βλέπετε, ως αναλώσιμος. Είναι αμυντικογενής, υποστηρίζουν μερικοί. Όποιος έχει παρακολουθήσει τον Ατρόμητο του Δώνη, γνωρίζει τι ποδόσφαιρο του αρέσει να παίζει. Διότι, αν είναι αμυντικογενής ένας προπονητής που έπαιζε με τα σέντερ μπακ στη σέντρα, τότε κι εγώ είμαι αεροπόρος επειδή πετάω χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα. Δεν παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο, ισχυρίζονται ορισμένοι. Έλα, Χριστέ και Παναγία! Οι οπαδοί συνιστούν μια περίεργη κάστα. Αν δεν παίρνεις αποτελέσματα, σε κατηγορούν. Αν παίρνεις αποτελέσματα, αλλά δεν παίζεις καλή μπάλα, πάλι σε κατηγορούν. Και για να μην μακρηγορώ, αν θέλουν αποτελέσματα και θέαμα, τότε θα πρέπει να βρουν άλλο άθλημα. Εξάλλου, ποιος νομίζουν ότι είναι ο Δώνης; Ο κλώνος του Ρίνους Μίχελς; Και, σε τελική ανάλυση, τι ζητούσε ο κόσμος του Π.Α.Ο.Κ. από τον Δώνη; Αφήστε, δεν θα μπω στον πειρασμό να απαντήσω. Έδιωξε τον Γκαρσία, λένε οι περισσότεροι. Άκυρο. Ο προπονητής δεν μπορεί να διώξει κανέναν. Η διοίκηση παίρνει τις αποφάσεις. Κι όταν ο Δώνης εισηγήθηκε στην διοίκηση την απομάκρυνση του Γκαρσία, ο Σαββίδης έτριβε τα χέρια του. Διότι θα ξεφορτωνόταν δυο βαρίδια, γνωρίζοντας, παράλληλα, τι πρόκειται να επακολουθήσει: ο Δώνης ''έδιωχνε'' τον παίχτη, και οι οπαδοί θα έδιωχναν τον Δώνη -αρκεί να θυμάται ότι οι οπαδοί είναι σαν τις γυναίκες. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Η απορία μου είναι η εξής: πώς γίνεται ο Δώνης να μην αντιλαμβανόταν την αναμπουμπούλα που θα προκαλούσε η απόφασή του; Δεν είναι άπειρος. Δεν ήξερε ότι η τελευταία χρονιά της βεντέτας απαιτεί ειδικούς χειρισμούς;

Και φτάσαμε στους ημιτελικούς του κυπέλλου. Ποιος ήταν ο αντίπαλος; Η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Μακράν της δεύτερης. Μιλάμε για μια κούρσα που έτρεχε ένα και μοναδικό άλογο. Κι αυτό το άλογο ονομάζεται Αστέρας Τρίπολης. Στην Τούμπα, λοιπόν, ο Π.Α.Ο.Κ. κέρδισε με την ψυχή στο στόμα. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε τον κόσμο της ομάδας να ονειρεύεται τελικούς και επικές μετακινήσεις οπαδών. Έπρεπε να σπάσουν και το ρεκόρ προσέλευσης σε τελικό κυπέλλου. Για να καζουριάζουν τους Αρειανούς. Ό,τι ντεμέκ είναι το αφεντικό της πόλης. Που να ήξεραν ότι το αφεντικό της πόλης είναι η μιζέρια! Και ποια ήταν η διαχείριση του επαναληπτικού; Υποδειγματική. Και θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί. Ο Π.Α.Ο.Κ. καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν έχει βάλει μπρος τους επικοινωνιακούς του μηχανισμούς. Στο φουλ οι μηχανές. Ξεκινήσαμε με τις υποσχέσεις του Σαββίδη. Ό,τι και καλά θα ισοπεδώσει το κατεστημένο του Ολυμπιακό -για να στήσει το δικό του, όπως πιστεύουν οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες. Έπειτα, δόθηκε βάρος στις επενδυτικές πράξεις του ιδιοκτήτη της Π.Α.Ε.: ξαφνικά ο Σαββίδης ενδιαφερόταν για όλες τις επιχειρήσεις της Βόρειας Ελλάδας. Καταραμένη επίδειξη δύναμης! Στην πορεία, και εντελώς ξαφνικά, ένα σημαντικό μέρος του επικοινωνιακού μηχανισμού στράφηκε κατά του προπονητή. Μην σας προξενεί εντύπωση. Θέλω να πιστεύω ότι απευθύνομαι σε μη αφελές κοινό. Έτσι λειτουργούν οι ανεπίσημοι εκπρόσωποι τύπου των Π.Α.Ε. Και μην απορείτε με τη δήθεν στήριξη του Ιβάν προς τον Δώνη για το θέμα του Γκαρσία. Το είπαμε προηγουμένως: με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Εξάλλου, έχουμε σχολιάσει πως αυτή την εποχή στον Π.Α.Ο.Κ. ό,τι λέει και κάνει ο Ιβάν είναι νόμος.

Στη συνέχεια είχαμε την άνευ προηγουμένου προπαγάνδα εις βάρος του Άρη -αργότερα, προστέθηκε και η Α.Ε.Κ. Για να μην ξεχνάμε και τον αντίπαλο της πόλης. Ότι και καλά ανέβηκε σε άρματα. Τρίχες κατσαρές! Με τις διαιτησίες που είχε ο Άρης και την λάσπη που δέχτηκε, τρομάζω στη σκέψη τι θα γινόταν, αν ο Άρης δεν είχε ''δεθεί'' στο άρμα του Μαρινάκη. Αλλά ο επικοινωνιακός πόλεμος που ξέσπασε ήταν άριστα οργανωμένος. Ο επικοινωνιακός μηχανισμός είχε στηθεί άψογα. Όπως ακριβώς συνέβη στον επαναληπτικό του κυπέλλου. Στην αρχή, λοιπόν, ο Αστέρας ήταν στημένος, επειδή έχασε από τον Άρη. Τι τους πείραξε περισσότερο, ήθελα να ήξερα; Ότι ο Αστέρας έφαγε πέντε γκολ από κάποια ομάδα ή ότι έφαγε πέντε γκολ από τον Άρη; Αίνιγμα ολκής. Κατόπιν, ο στημένος Αστέρας έγινε ντοπαρισμένος. Και η απόδειξη είναι ο τραυματισμός του Φορμίκα. Μην σας ξεγελάει το γεγονός ότι έσπασε τον αυχένα του και παραλίγο να μείνει παράλυτος. Κόλπο ήταν για να μην υποβληθεί σε ντόπινγκ κοντρόλ. Τέλος, ο στημένος και ντοπαρισμένος Αστέρας, σύμφωνα με τα επικοινωνιακά γρανάζια της Π.Α.Ε., είχε βάλει τα big guns, που λένε και στο χωριό μου, για να προκριθεί με αθέμιτους τρόπους. Γιατί; Διότι τα κέντρα αποφάσεων δεν ήθελαν, υποτίθεται, να προκριθεί στο τελικό η ομάδα της Σαλονίκης για να μην γίνουν φασαρίες. Έλα, όμως, που ο Σπάθας έδωσε στον Π.Α.Ο.Κ., εκτός από τα σπόρια, και το καρπούζι! Και κάπως έτσι, λοιπόν, το παρόν άρθρο κλείνει όπως άρχισε. Όλα ξεκινάνε από τον Δώνη...

Υ.Γ.1 Πρόκειται για είδηση μεγατόνων! Ο Ξαβιέρ Ζανέτι, ο άνθρωπος που έχει ανακαλύψει το φίλτρο της νεότητας, έπαθε ολική ρήξη αχίλλειου τένοντα! Ο λόγος στον ίδιο: «Νιώθω έναν απίστευτο πόνο. Δεν υπάρχει πρόβλημα, θα το ξεπεράσω». Οφείλω να υποβάλλω τα ειλικρινή σέβη μου σε αυτόν τον εξαιρετικό αθλητή και, πιθανολογώ, άνθρωπο. Πραγματικός αρχηγός. Πραγματική σημαία.

Υ.Γ.2 Η Παρί πέρασε από την Εβιάν και αποσπάστηκε, τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, εννιά βαθμούς από την μισητή Μαρσέιγ. Όμως, αλλού είναι τα ωραία. Τα βλέμματα έχουν στραφεί στον Μπελχαντά, τον παίχτη της Μονπελιέ, και το πέναλτι που έχασε στο ματς με την Αζαξιό. Ποιο είναι το περίεργο; Ότι, πριν το εκτελέσει, φαίνεται να δείχνει στον Οτσόα, τον τερματοφύλακα της Αζαξιό, που θα στείλει την μπάλα! Όμως, αν η εκτέλεση ήταν στημένη, γιατί να κάνει νεύμα προς τον Οτσόα; Θα μπορούσε να το στείλει άουτ.

Υ.Γ.3 Η τελευταία μόδα συνοψίζεται ως εξής. Ο έχων εργασία γκρινιάζει υπέρ το δέον στον άνεργο για τον προϊστάμενό του, το εργασιακό περιβάλλον, το μισθό του, το ωράριο, το πρωινό ξύπνημα, τη φύση εργασίας του κ.ά. Κάπως προκλητικό, δεν νομίζετε; Και το λυπηρό είναι να μην καταλαβαίνει ο έχων εργασία ότι απευθύνεται σε κάποιον που δεν έχει δουλειά. Να μην καταλαβαίνει ότι ο άνεργος στενοχωριέται όταν ακούει συνεχώς τέτοια πράγματα και νοιώθει άβολα. Σαν να γκρινιάζει κάποιος που δεν έχει παπούτσια σε κάποιον που δεν έχει πόδια. Τέλος πάντων. Μάλλον εγώ φταίω που είμαι καλός listener και τους αφήνω να μιλάνε.

Υ.Γ.4 Πραγματικοί Πολέμαρχοι!

If you could feel the way I feel about you, Hear the things I say, If you could see the way I am without you, These Lost and Lonely Days...