Το ποδόσφαιρο σάλας

Η τακτική των δημοσιογράφων σε τέτοιες καταστάσεις είναι γνωστή. Παρουσιάζουν τον αντίπαλο, ενώ δεν είναι, ως ένα κατά πολύ ανώτερο μέγεθος. Ουσιαστικά διαστρεβλώνουν, εν γνώσει τους, τις αγωνιστικές ισορροπίες και υποτιμούν την εκάστοτε ελληνική ομάδα. Αν η ελληνική ομάδα χάσει, τότε δεν τρέχει κάστανο. Απλά επικράτησε η μπασκετική λογική και έγινε το φυσιολογικό. Αν η ελληνική ομάδα κερδίσει, τότε έκανε μια τεράστια νίκη και μια επική υπέρβαση. Καταραμένη δημοσιογραφία της φουστανέλας! Με μπροστάρη αυτόν τον ανεκδιήγητο Βαγγέλη Ιωάννου. Δεν ξέρω τι προσπαθεί να κάνει. Επίδειξη γνώσεων; Να μιμηθεί τους Αμερικανούς σπίκερ; Να υποδυθεί τον καραγκιόζη; Το τελευταίο, ωστόσο, το πετυχαίνει άριστα. Χωρίς ψεγάδια. Καλύτερα κι από τον δημοφιλή λαϊκό ήρωα. Οφείλω, πάντως, να του αποδώσω τα εύσημα: χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταστρέψεις με την περιγραφή σου ένα όμορφο παιχνίδι. Κι ο καημένος ο Λημνιάτης προσπαθούσε κάποιες φορές, και πάντοτε διακριτικά, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Πάντως, δεν πρέπει να μου προξενεί έκπληξη. Είναι δεδομένο ότι σε αυτή τη χώρα δεν μπορούμε να διαχειριστούμε επιτυχίες -αλλά και αποτυχίες. Τέλος πάντων. Εν προκειμένω, η ελληνική ομάδα λεγόταν Ολυμπιακός. Και οφείλω να δώσω συγχαρητήρια για την κατάκτηση του τροπαίου. Χίλια μπράβο. Πρόκειται για πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία. Όχι επειδή το πήρε. Αλλά επειδή το πήρε για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Με τον προπονητή της ομάδας, κύριο Μπαρτζώκα, να κάνει εντατικά μαθήματα προπονητικής για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες απαιτήσεις μιας ομάδας μπάσκετ. Εκτός αν δεν είναι τόσο άσχετος όσο υποστήριζαν μερικοί και απλά εξασκούσαν το χόμπι της γκρίνιας. Που, μεταξύ μας, δεν είναι. Αυτό έλειπε, οι Έλληνες προπονητές, εκ των καλυτέρων της Ευρώπης, να είναι άσχετοι! Τέλος πάντων. Και τώρα, παρά την μακροσκελή εισαγωγή, το κυρίως πιάτο. Με αφορμή το F4 του Λονδίνου σκέφτηκα να σας βάλω ένα κουίζ. Από αυτά που μου αρέσουν και, μάλλον, σας αρέσουν. Το κουίζ αναφέρεται σε ένα F4 που συμμετείχε μια ελληνική ομάδα. Δεν σας αποκαλύπτω το όνομα της ελληνική ομάδας για ευνόητους λόγους. Απλά να πω ότι η αντίπαλη ομάδα ήταν και ο νικητής της διοργάνωσης, έναντι της ελληνικής. Παραμονή των ημιτελικών, λοιπόν, οι Έλληνες δημοσιογράφοι, πραγματικά τσακάλια, ήθελαν να κατασκοπεύσουν την προπόνηση του αντιπάλου που αγωνιζόταν στον έτερο ημιτελικό, με την προοπτική ότι θα τον συναντήσουν στον τελικό, πράγμα που έγινε. Εισβάλλουν στο γήπεδο, ανοίγουν την κουρτίνα και τι να δουν; Οι παίχτες της αντίπαλης ομάδας, αντί να προπονούνται στα συστήματα ή να δέχονται προσωπικές οδηγίες από τον προπονητή τους, έπαιζαν ποδόσφαιρο σάλας! Ποια ήταν η ομάδα;

1. Ρεάλ Μαδρίτης                                                            
2. Κίντερ Μπολόνια
3. Μπανταλόνα
4. Γιουγκοπλάστικα
5. Τρέισερ Μιλάνου
6. Λιμόζ

Καλή επιτυχία!

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση θα δημοσιευτεί στην επόμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.2 Όλοι διαμαρτύρονται για τα της πολιτικής, αλλά ελάχιστοι προσπαθούν να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους. Κι αυτό ισχύει για πολιτικούς, δημοσιογράφους και πολίτες. Πρέπει -επιτέλους!- να αποφασίσουμε τι είδους πολιτική θέλουμε. Το ίδιο ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Οι συνισταμένες του ποδοσφαίρου πρέπει από κοινού να λάβουν κάποιες υπεύθυνες αποφάσεις. Αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο να αγαπάμε την Π.Α.Ε. περισσότερο από την ομάδα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να αγαπάμε την ομάδα περισσότερο από το ποδόσφαιρο. Και κάποια στιγμή, με μπροστάρηδες τους φίλους των ομάδων, αυτό το πράγμα πρέπει να λάβει τέλος. Έτσι δεν είναι, φίλοι του Ολυμπιακού;

Υ.Γ.3  Ladies and gentlemen, from Los Angeles of California, The Doors!