Δεν το κατάλαβα αυτό. Γιατί να θεωρείται ντροπή το γεγονός ότι δυο γερμανικές ομάδες έφτασαν στον τελικό του τσου λου; Επειδή προέρχονται από τη χώρα του δεύτερου Χίτλερ, όπως ο Τράγκας αποκαλεί την Μέρκελ; Επειδή δεν αγωνίζονται σε ένα προηγμένο πρωτάθλημα, ισάξιο π.χ. του ισπανικού; Επειδή δεν αποτελούν μεγάλα ευρωπαϊκά μεγέθη; Με συγχωρείτε, αλλά τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Ανυπόστατες απόψεις. Άκρως επιφανειακές. Ελλειμματικές σε λογική. Και, τολμώ να πω, χωρίς ιδιαίτερη γνώση και αγάπη για το άθλημα. Διότι, όσο και να κατσαρώσω το μυαλό μου, δεν μπορώ να βρω ποιες άλλες ομάδες θα μπορούσαν να βρίσκονται στις θέσεις τους. Ίσως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία.
Μπάγερν και Ντόρτμουντ, λοιπόν, ή Ντόρτμουντ και Μπάγερν, αν προτιμάτε, συγκρούονται για ένα ακόμη παιχνίδι. Αυτή τη φορά, όμως, δεν πρόκειται για ματς του γερμανικού πρωταθλήματος. Και μπορεί η Μπάγερν να έχει υψηλότερο μπάτζετ, ακόμα και να είναι ανώτερη της Ντόρτμουντ, αλλά σε έναν αγώνα, και δη (και) τελικό Champions League, όλα γίνονται. Οι διαφορές εξαϋλώνονται. Τα προτερήματα μετατρέπονται σε ελαττώματα. Η ψυχολογία ερμηνεύει το δικό της ρόλο. Όπως εύστοχα έγραψε ο Αλέξης Σπυρόπουλος για την διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων: «Σε 38 αγωνιστικές θα φανεί. Σε ένα ματς κρύβεται». Οι δυο αντίπαλοι, όμως, γνωρίζονται καλά. Δεν έχουν να κρύψουν το παραμικρό. Δεν υπάρχουν μυστικά. Δείγμα του ότι δεν φοβούνται. Ο ένας τον άλλον και οι δυο μαζί τους υπολοίπους. Το μόνο που έχουν να φοβηθούν είναι ο κακός τους εαυτός. Αυτόν δύσκολα τον αντιμετωπίζεις. Πολύ δύσκολα, για την ακρίβεια. Ας μην ξεχνάμε ότι οι παίχτες και οι προπονητές είναι άνθρωποι. Με πάθη και αδυναμίες. Δεν είναι ρομπότ. Και συχνά κάνουν λάθη. Είναι προφανές ότι στον τελικό απαγορεύονται τα λάθη. Αλλά είναι σίγουρο ότι θα γίνουν. Για παράδειγμα, στην τακτική. Με δεδομένο ότι η Μπάγερν παίζει με μεγάλος πλάτος σε όλο το γήπεδο, δηλαδή ένας εναντίον ενός, όβερλαπ και συνεργασίες, θα είναι έγκλημα του Κλοπ να μην προκρίνει τις βοήθειες στα άκρα της άμυνας. Όπως, επίσης, θα πρέπει να εξαντλήσει σωματικά και ψυχολογικά τον ενορχηστρωτή της Μπάγερν. Μην αναρωτιέστε ποιος είναι! Προφανώς μιλάω για τον Σβάινσταϊγκερ. Παίρνει την πρώτη πάσα, παίζει παράλληλα, παίζει κάθετα, παίρνει μέτρα στον άξονα, σουτάρει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μήπως έναν καλό παρτενέρ στη μεσαία γραμμή; Μα, κι αυτός υφίσταται! Ο Χάβι Μαρτίνεθ αλληλοσυμπληρώνει ιδανικά τον Γερμανό συμπαίχτη του. Και μπροστά από τη μεσαία γραμμή αγωνίζεται ο Μίλερ. Ναι, ξέρω, δεν σου γεμίζει το μάτι. Είναι αδύνατος, ψηλός και φαινομενικά άτεχνος. Αλλά τη δουλειά του την κάνει και με το παραπάνω. Ποια είναι αυτή; Να χώνεται μέσα στη μεγάλη περιοχή και να σκοράρει. Ακόμα και άμυνα παίζει. Σκυλίσια. Την ιδρώνει τη φανέλα.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η τακτική. Υπάρχουν και ατομικά λάθη. Αυτά των παιχτών. Είπαμε: κι αυτοί άνθρωποι είναι. Συχνά δρουν εγωιστικά. Θέλουν να πάρουν τη δόξα. Δεν τους κατηγορώ. Σε τέτοια ματς απολαμβάνεις μερική ποδοσφαιρική αθανασία. Αλλά να βάζεις πάνω από την ομάδα τον εαυτό σου; Είναι σωστό; Θεμιτό; Όχι, δεν είναι, αλλά μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό το κομμάτι έχει ο προπονητής. Κι ο Χάινκες καλό θα είναι να πει δυο πράγματα στον Ρόμπεν, ακόμα και στον Ριμπερί. Διότι καλές είναι οι ατομικές ενέργειες και οι πρωτοβουλίες, αλλά συχνά ο παίχτης, και μάλλον συνειδητά, τις μπερδεύει με τις ατομιστίες. Τα ίδια ισχύουν και στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Κλοπ θα πρέπει να πείσει τον Ρόις και τον Λεβαντόφσκι ότι δεν χρειάζονται ανούσιοι ηρωισμοί. Η ομάδα του, άλλωστε, πάντα στηριζόταν στην αρτιότητα του συνόλου. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι με μια καλή τακτική μπορείς να νικήσεις έναν ανώτερο αντίπαλο. Κι ας απουσιάζει ο Γκέτσε. Αυτό ενδέχεται να προσθέσει ένα είδος μυστηρίου στο τι Ντόρτμουντ θα δούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παρακολουθήσουμε ένα απολαυστικό παιχνίδι. Και είθε να κερδίσει ο καλύτερος!
Υ.Γ.1 Ο Σκόρδας επέστρεψε δριμύτερος. Το ίδιο και οι ανταγωνιστές του. Κάποιες στιγμές μου φαίνεται ότι ο Άρης είναι μια πανέμορφη γκόμενα που πολιορκείται από ορισμένους τυχάρπαστους. Σαν την Πηνελόπη, ένα πράγμα. Με τη διαφορά ότι εμείς ακόμα περιμένουμε τον δικό μας Οδυσσέα. Και μάλλον θα περιμένουμε για πολύ ακόμα.
Υ.Γ.2 Όλα καλά. Για όλους. Την Κυβέρνηση. Το Κράτος. Τους πολίτες. Η νομολαγνεία φροντίζει για αυτό. Ή μήπως όχι;
Υ.Γ.3 Το δώρο που έκανα στον εαυτό μου, ένεκα της ονομαστικής μου εορτής, ήταν μια μπλούζα του Νίκου Γκάλη! Την παρήγγειλα και σε μία μέρα ήταν σπίτι μου. Μη με ρωτάτε ποια μπλούζα. Εννοείται η Gangster! Μόλις τη φόρεσα, ανατρίχιασα!
Υ.Γ.4 Γκαρσόν, πιάσε τρία Johnny B. Goode!
Μπάγερν και Ντόρτμουντ, λοιπόν, ή Ντόρτμουντ και Μπάγερν, αν προτιμάτε, συγκρούονται για ένα ακόμη παιχνίδι. Αυτή τη φορά, όμως, δεν πρόκειται για ματς του γερμανικού πρωταθλήματος. Και μπορεί η Μπάγερν να έχει υψηλότερο μπάτζετ, ακόμα και να είναι ανώτερη της Ντόρτμουντ, αλλά σε έναν αγώνα, και δη (και) τελικό Champions League, όλα γίνονται. Οι διαφορές εξαϋλώνονται. Τα προτερήματα μετατρέπονται σε ελαττώματα. Η ψυχολογία ερμηνεύει το δικό της ρόλο. Όπως εύστοχα έγραψε ο Αλέξης Σπυρόπουλος για την διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων: «Σε 38 αγωνιστικές θα φανεί. Σε ένα ματς κρύβεται». Οι δυο αντίπαλοι, όμως, γνωρίζονται καλά. Δεν έχουν να κρύψουν το παραμικρό. Δεν υπάρχουν μυστικά. Δείγμα του ότι δεν φοβούνται. Ο ένας τον άλλον και οι δυο μαζί τους υπολοίπους. Το μόνο που έχουν να φοβηθούν είναι ο κακός τους εαυτός. Αυτόν δύσκολα τον αντιμετωπίζεις. Πολύ δύσκολα, για την ακρίβεια. Ας μην ξεχνάμε ότι οι παίχτες και οι προπονητές είναι άνθρωποι. Με πάθη και αδυναμίες. Δεν είναι ρομπότ. Και συχνά κάνουν λάθη. Είναι προφανές ότι στον τελικό απαγορεύονται τα λάθη. Αλλά είναι σίγουρο ότι θα γίνουν. Για παράδειγμα, στην τακτική. Με δεδομένο ότι η Μπάγερν παίζει με μεγάλος πλάτος σε όλο το γήπεδο, δηλαδή ένας εναντίον ενός, όβερλαπ και συνεργασίες, θα είναι έγκλημα του Κλοπ να μην προκρίνει τις βοήθειες στα άκρα της άμυνας. Όπως, επίσης, θα πρέπει να εξαντλήσει σωματικά και ψυχολογικά τον ενορχηστρωτή της Μπάγερν. Μην αναρωτιέστε ποιος είναι! Προφανώς μιλάω για τον Σβάινσταϊγκερ. Παίρνει την πρώτη πάσα, παίζει παράλληλα, παίζει κάθετα, παίρνει μέτρα στον άξονα, σουτάρει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μήπως έναν καλό παρτενέρ στη μεσαία γραμμή; Μα, κι αυτός υφίσταται! Ο Χάβι Μαρτίνεθ αλληλοσυμπληρώνει ιδανικά τον Γερμανό συμπαίχτη του. Και μπροστά από τη μεσαία γραμμή αγωνίζεται ο Μίλερ. Ναι, ξέρω, δεν σου γεμίζει το μάτι. Είναι αδύνατος, ψηλός και φαινομενικά άτεχνος. Αλλά τη δουλειά του την κάνει και με το παραπάνω. Ποια είναι αυτή; Να χώνεται μέσα στη μεγάλη περιοχή και να σκοράρει. Ακόμα και άμυνα παίζει. Σκυλίσια. Την ιδρώνει τη φανέλα.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η τακτική. Υπάρχουν και ατομικά λάθη. Αυτά των παιχτών. Είπαμε: κι αυτοί άνθρωποι είναι. Συχνά δρουν εγωιστικά. Θέλουν να πάρουν τη δόξα. Δεν τους κατηγορώ. Σε τέτοια ματς απολαμβάνεις μερική ποδοσφαιρική αθανασία. Αλλά να βάζεις πάνω από την ομάδα τον εαυτό σου; Είναι σωστό; Θεμιτό; Όχι, δεν είναι, αλλά μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό το κομμάτι έχει ο προπονητής. Κι ο Χάινκες καλό θα είναι να πει δυο πράγματα στον Ρόμπεν, ακόμα και στον Ριμπερί. Διότι καλές είναι οι ατομικές ενέργειες και οι πρωτοβουλίες, αλλά συχνά ο παίχτης, και μάλλον συνειδητά, τις μπερδεύει με τις ατομιστίες. Τα ίδια ισχύουν και στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Κλοπ θα πρέπει να πείσει τον Ρόις και τον Λεβαντόφσκι ότι δεν χρειάζονται ανούσιοι ηρωισμοί. Η ομάδα του, άλλωστε, πάντα στηριζόταν στην αρτιότητα του συνόλου. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι με μια καλή τακτική μπορείς να νικήσεις έναν ανώτερο αντίπαλο. Κι ας απουσιάζει ο Γκέτσε. Αυτό ενδέχεται να προσθέσει ένα είδος μυστηρίου στο τι Ντόρτμουντ θα δούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παρακολουθήσουμε ένα απολαυστικό παιχνίδι. Και είθε να κερδίσει ο καλύτερος!
Υ.Γ.1 Ο Σκόρδας επέστρεψε δριμύτερος. Το ίδιο και οι ανταγωνιστές του. Κάποιες στιγμές μου φαίνεται ότι ο Άρης είναι μια πανέμορφη γκόμενα που πολιορκείται από ορισμένους τυχάρπαστους. Σαν την Πηνελόπη, ένα πράγμα. Με τη διαφορά ότι εμείς ακόμα περιμένουμε τον δικό μας Οδυσσέα. Και μάλλον θα περιμένουμε για πολύ ακόμα.
Υ.Γ.2 Όλα καλά. Για όλους. Την Κυβέρνηση. Το Κράτος. Τους πολίτες. Η νομολαγνεία φροντίζει για αυτό. Ή μήπως όχι;
Υ.Γ.3 Το δώρο που έκανα στον εαυτό μου, ένεκα της ονομαστικής μου εορτής, ήταν μια μπλούζα του Νίκου Γκάλη! Την παρήγγειλα και σε μία μέρα ήταν σπίτι μου. Μη με ρωτάτε ποια μπλούζα. Εννοείται η Gangster! Μόλις τη φόρεσα, ανατρίχιασα!
Υ.Γ.4 Γκαρσόν, πιάσε τρία Johnny B. Goode!
Αυτό που μου αρέσει στο γερμανικό ποδόσφαιρο είναι ότι παίζουν κάθετα και δεν βλέπεις κάποιον να κουβαλάει την μπάλα πολύ ώρα. Τώρα στον τελικό ας νικήσει ο καλύτερος γιατί το αξίζουν και οι δύο, μη ξεχνάμε σε τι όμιλο ήταν η Ντόρτμουντ. Δεν υποστηρίζω καμία, δεν αντιπαθώ καμία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόβλεψη
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτόρτμουντ - Μπαγερν = 2-1
Σιμιδαγλαλένιε, το προσωνύμιό σου με οδήγησε σε έναν συνειρμό. Να φτιάξω σιμιγδαλένιο χαλβά! Το γερμανικό ποδόσφαιρο είναι ωραίο. Κάπως χαλαρές άμυνες, ίσως και σε σημείο αφέλειας, σχετικά επιθετικό ποδόσφαιρο, γρήγορος ρυθμός. Αλλά εδώ μιλάμε για τελικό τσου λου. Ούτε εγώ υποστηρίζω κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Τις συμπαθώ και τις δυο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίνιο, όλα μέσα είναι. Η λογική, πάντως, λέει ότι θα μπουν γκολ κι από τις δυο ομάδες. Εκτός αν προσέξουν υπερβολικά τον κώλο τους. Και για να είμαι ειλικρινής, σε αυτό φοβάμαι περισσότερο την Ντόρτμουντ. Στον επαναληπτικό με την Ρεάλ ο Κλοπ προτίμησε να παίξει ένα ποδόσφαιρο αναμονής με κάπως μέτρια αποτελέσματα. Και στο πρώτο ματς, θυμίζω, είχε κερδίσει με 4-1! Ελπίζω ο Γερμανός προπονητής να κατάλαβε το λάθος τακτικής στο οποίο υπέπεσε.
Κάνθαρε, όμορφο άρθρο και συμφωνώ σε όλα ως συνήθως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς οπαδός Bayern, φοβάμαι πολύ περισσότερο το Robben. Ελπίζω να καλμάρει λίγο!
Και αφού θα πει ο καθένας μας τις προβλέψεις τους, προβλέπω μακελειό!! Και νομίζω/ελπίζω να βγούμε νικητές με 3-2.
Ας κερδίσει ο καλύτερος. Είναι βέβαιο ότι το παιχνίδι θα είναι απολαυστικό!
Υ.Γ.: Πιάσε και το Johnny B. Goode από Twisted Sister μια που είπες να πιάσεις: https://www.youtube.com/watch?v=qKnkQXf0w94 :)
Έφτασε λοιπόν και ο τελικός, 30 ώρες απομένουν. Και σε 48 ώρες είναι το Gran-pri στο Πριγκηπάτο. Ενδεχομένως το χειρότερο από αγωνιστικής άποψης συνήθως, αλλά το πιο γκλαμουράτο. Και σε χάι-ντεφινίσο από την ΕΡΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον τελικό, σημαντικό ρόλο θα παίξουν τα πρώτα 20-30 λεπτά, όπου θα δούμε ποιος το θέλει περισσότερο. Αν το σκορ στο 30 είναι ισόπαλο, προβλέπω συναρπαστική και αμφίρροπη εξέλιξη. Καθώς και αυξημένες πιθανότητες κατάκτησης από το αουτσάιντερ Μπορούσια.
Ας δούμε ματσάρα και ποιος θα το σηκώσει δε με ενδιαφέρει να σου πω την αλήθεια (ούτε στοίχημα δεν έπαιξα)
ΑπάντησηΔιαγραφήTwisted, ευχαριστώ! Ο Ρόμπεν ένα πρόβλημα με τις ατομιστίες το έχει. Να έχει δίπλα του ελεύθερο συμπαίχτη κι αυτός να προτιμά να κάνει ένα φαλτσαριστό σουτ με το αριστερό. Τέλος πάντων. Όσο για το τραγούδι, νομίζω ότι έχουν βγει δεκάδες διασκευές. Αλλά σαν των Priest δεν είναι καμία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπουργέ, για μένα είναι μοιρασμένο το ματς. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο φαβορί. Ένα ματς είναι, όλα γίνονται!
Πρόεδρε, φαγητά, μπύρες, γλυκά και τελικός τσου λου. Τι άλλο να ζητήσει ένας θνητός!
Δεν θα υποστήριζα ποτέ ότι η γερμανική σχολή ποδόσφαιρου υπολείπεται των υπολοίπων ευρωπαϊκών. Στον τελικό θα βρεθούν δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια. Οι παικταράδες που αναφέρεις ας αναλωθούν και σε μερικές ατομιστίες, προσωπικά δεν με χαλάνε αφού πολλές φορές αποτελούν το αλατοπίπερο του θεάματος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παρακολουθήσουμε έναν συναρπαστικό τελικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και με καθυστέρηση, Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου :-)
Φέτος δεν θα με απασχολήσει διόλου το cl. Αντιπαθώ τις γερμανικές ομάδες και γενικά το ποδόσφαιρό τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠειράζει που μου αρέσει περισσότερο η πρώτη εκδοχή του τραγουδιού; :)
Καλό απόγευμα Kanthare...!!!
Υ.Γ: Διάβασα το παραπάνω σχόλιο...γιόρταζες? Δεν ξέρω πως σε λένε!
Χρόνια πολλά αν και καθυστερημένα!
Αετόπουλο, προσωπικές ενέργειες ναι, ατομιστίες όχι! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστροφεγγιά. δεν πειράζει καθόλου! Καλό απόγευμα! Όσο για τη γιορτή, διάβασε την προηγούμενη ανάρτηση! Και ευχαριστώ!
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γερμανικό ποδόσφαιρο ανέκαθεν δεν είχε πέραση στους μή Γερμανούς ποδοσφαιρόφιλους. Κι αυτό επειδή ήταν κάπως "μονόχνωτο" θα έλεγα. Ψηλοί και δυνατοί παίκτες, άτεχνοι ως επί το πλείστον, με μεγάλη ταχυδύναμη, αντοχή και εκρηκτικότητα, αλλά άμυαλοι. Με δυό λόγια, σαν σκυλιά που τρέχουν ακατάπαυστα χωρίς όμως σχέδιο. Κι ας υπήρχαν κατά καιρούς Γερμανοί παικταράδες που ξεχώριζαν από αυτό το στερεότυπο. Γκερντ Μύλλερ, Μπεκενμπάουερ (αυτός κι αν ήταν μυαλό!), Ματέους, Μπάλακ, Όλιβερ Καν, Όλιβερ Μπίρχοφ, Κλίνσμαν. Και φυσικά καθιερώθηκε ο θρύλος "το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζουν 11 εναντίον 11, και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί". Δεν έγιναν θρύλος οι Γερμανοί παίκτες για τις ποδοσφαιρικές αρετές τους (όπως οι Βραζιλιάνοι), αλλά επειδή δεν τα παρατούσαν ποτέ. Σου λέει, "ΟΚ, μπάλα δεν ξέρουμε, αλλά θα τρέξουμε, θα πιέσουμε, θα σουτάρουμε, θα κλωτσήσουμε και θα σπρώξουμε κόσμο, και όλο και κάτι θα γίνει".
Οφείλω να ομολογήσω ότι τα τελευταία χρόνια το Γερμανικό ποδόσφαιρο (μετά την ποιοτική κρίση που αντιμετώπισε πριν 10-15 χρόνια, έχοντας ξεμείνει από ποδοσφαιρικό δυναμικό, και πρόσφατα μόλις ξεπέρασε) έχει βελτιωθεί αισθητά στο τεχνικό κομμάτι χωρίς να απαρνούνται την κληρονομιά τους, και με την βοήθεια των "Γερμανοποιήσεων" (όπως κάναμε εμείς κάποτε με τις ελληνοποιήσεις των Σέρβων μπασκετμπωλιστών) έχουν εμπλουτίσει το πρωτάθλημά τους και την Εθνική τους ομάδα.
Στα του Τελικού τώρα. Η Μπάγερν Μονάχου σαφώς έχει το θεωρητικό πλεονέκτημα απέναντι στα παιδάκια της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Είναι και η απουσία του Γκέτσε (σ.σ.: θα ήμουν κακός αν έλεγα ότι ο τραυματισμός του είναι ανύπαρκτος και τον βγάλανε μόνοι τους από την 11άδα για τον φόβο των Ιουδαίων, επειδή έχει μετεγγραφεί στην Μπάγερν) σε συνδυασμό με την αμυντική ανεπάρκεια της Μπορούσια σε συνθήκες πίεσης, που γέρνει την πλάστιγγα υπέρ των Βαυαρών. Υπάρχει όμως και το άλλο: οι στυλοβάτες της Μπάγερν (Ριμπερί, Ρόμπεν, Σβάινστάιγκερ) είναι μιας κάποιας ποδοσφαιρικής ηλικίας, γύρω στα 30. Το Τσάμπιονς Ληγκ μπορεί να μην το έχουν κατακτήσει, όμως είναι γενικά χορτασμένοι από πρωταθλήματα, λεφτά και αναγνώριση. Απέναντί τους θα βρουν νεαρούς που ονειρεύονται να κατακτήσουν τον κόσμο και ψάχνουν την θέση τους στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Τί θα υπερισχύσει, η εμπειρία (και κάποιος κορεσμός?) και η ποιότητα της Μπάγερν Μονάχου, ή ο ενθουσιασμός (κι ας απουσιάζει ο Γκέτσε) και το τρέξιμο της Μπορούσια Ντόρτμουντ?
Αν οι Βεστφαλοί είχαν μια πιο συμπαγή αμυντική λειτουργία θα ρίσκαρα να τους δώσω το προβάδισμα. Επειδή ο Κλοπ ξέρει την αδυναμία αυτή, θα παίξει γενικά φουλ επίθεση (επειδή και οι αντίπαλοι κεντρικοί αμυντικοί, Φαν Μπούιτεν και Ντάντε, δεν είναι αυτό που λέμε αδιαπέραστοι). Όμως, κακά τα ψέμματα, πιστεύω ότι το τρόπαιο στο τέλος θα το κατακτήσει η Μπάγερν, έστω και δύσκολα, έστω και οριακά. Είτε με γκολ στις καθυστερήσεις, είτε στα πέναλτυ. Έχει και την περυσινή κακή εμπειρία όπου χάσανε από την Τσέλσυ, και σίγουρα δεν θέλουν να το ξαναζήσουν.
Εύχομαι να δούμε ένα καλό και ενδιαφέρον ματσάκι! Στοίχημα δεν έχω παίξει και ούτε πρόκειται, αλλιώς θα έχανα την μαγεία του αγώνα. Ο καλύτερος και πιο άξιος ας κερδίσει!
Έλα που θα είμαι σε πάρτι και θα τον χάσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα δεν υπάρχουν προβλέψεις για τέτοια ματς, ΑΛΛΑ αν η μπάγερν χάσει τον φετινό τελικό μετα το περσινό κάζο (διότι οκ, κάζο ήταν), τότε κάτι δεν πάει καλά. Και επειδή η Μπάγερν δεν είναι απο τους συλλόγους που "κάτι δεν πάει καλά" θα το πάρει.
Δεν "τραβάω κανένα ζόρι" με την χώρα προέλευσης των φιναλίστ. Ας ήταν και από την Ρουμανία αν άξιζαν και μπορούσαν να φθάσουν στον τελικό. Όταν φθάνουν τα φαβορί στους τελικούς μουρμουράμε και ζητάμε την έκπληξη κι όταν προκύπτει (η έκπληξη) γκρινιάζουμε γιατί δεν είναι "εμπορική" ομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι περιμένω; Ειλικρινά δεν ξέρω! Σε ένα απλό ματς θα περίμενα ωραία πράγματα. Σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι λογικά οι ομάδες θα είναι περισσότερο "σφιγμένες" από το κανονικό. Ένα παραπάνω η Ντόρτμουντ λόγω απειρίας (ή μήπως θα παρουσιασθεί με άγνοια κινδύνου;)...
Προβάδισμα βέβαια στην Μπάγερν, αλλά για την κούπα δεν αρκεί. Πάντως δεύτερη σερί ήττα σε τελικό ch.l. δεν το βλέπω...
ΥΓ. Τον χαλβά θα τον φας όλο μόνος σου;
Χάρη, με την πρώτη και τη δεύτερη παράγραφο σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Για τον τελικό, σίγουρα οι Βαυαροί είναι πιο έμπειροι. Και μάλλον είναι και πιο φορμαρισμένοι. Αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι εύκολα ή δύσκολα θα το κατακτήσει. Ένα ματς είναι, όλα γίνονται. Και τι ματς! Τα πρώτα δέκα λεπτά θα μας δείξουν το στήσιμο των προπονητών. Το τι ποδόσφαιρο θα επιλέξουν να παίξουν. Όπως είπα και πριν, φοβάμαι λίγο τον Κλοπ. Μήπως αποφασίσει να τραβήξει πίσω την ομάδα. Για την Μπάγερν είμαι βέβαιος ότι ο Χάινκες δεν θα αλλάξει το παραμικρό: η ομάδα θα αγωνιστεί όπως ακριβώς ξέρουμε. Όλα αυτά θα τα γνωρίζουμε σε λίγες ώρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙταλέ, εχω βρεθεί σε παρόμοια φάση! Να έχω να πάω σε πάρτι και να έχει κάποιο σημαντικό ματς. Δεν νομίζω ότι αν το χάσει η Μπάγερν, θα πει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ας μην είμαστε της νοοτροπίας δοκάρι και έξω καντηλιάζω, δικάρι και μέσα πανηγυρίζω.
Μπαλαντέρ, Ούτε εγώ τραβάω τέτοια ζόρια. Αλλά είναι προφανές ότι κάποιοι τραβάνε. Για την άγνοια κινδύνου που λες δεν έχεις άδικο. Είναι πολύ πιθανό να δούμε μια ηρωική και ατρόμητη Ντόρτμουντ που θα εντυπωσιάσει ακόμα και τον αντίπαλο! Κάτσε, ρε Μπαλαντέρ, ακόμα τρώμε το cheesecake! Έπεται ο χαλβάς! Και έχουμε και μια σιλουέτα να (δια)τηρήσουμε! Καλοκαίρι γαρ!
Ούτε εμένα με απασχολεί ποια ομάδα θα κερδίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα μωρή Ντόρμουτ!
Εμείς οι Μπορουσιανοί ... τον ήπιαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπουργέ, δεν έκατσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πω την αμαρτία μου: το χθεσινό ματσάκι ήταν κάπως... βαρετό! Να ξηγηθώ:
Με το καλημέρα αρχίζει το "πάνω-κάτω" της μπάλας, αλλά γρήγορα η Μπορούσια Ντόρτμουντ κυριαρχεί και βάζει την Μπάγερν Μονάχου στα δίχτυα, η οποία περπατάει. Τους κλέβουν την μπάλα πριν πουν κίμινο, ορμάνε μπροστά, αλλά είτε σκοντάφτουν στον Νόιερ είτε τα τελειώματα είναι της πλάκας. Μετά το 30' περίπου παίρνει και η Μπάγερν τα πάνω της με την κεφαλιά του Μάντζουκιτς που σταματάει στον Βάιντενφέλερ και το δοκάρι. Το πάνω-κάτω που ξεκινάει στο 2ο ημίχρονο δείχνει ότι άμυνες δεν υπάρχουν (το οποίο φάνηκε αργότερα στο πέναλτυ ζεϊμπεκιά/νησιώτικο του Ντάντε, που πέτυχε τον Ρόις στην κοιλιά και τον ξάπλωσε)! Σαν να παίζουν μπάλα 5η-6η Δημοτικού μεταξύ τους! Δεν λέω, ωραίο είναι να πηγαίνει πάνω-κάτω η μπάλα (σε σχέση με το ανιαρό τουρλουμπούκι του ελληνικού πρωταθλήματος, ή κάτι σούπες τύπου Μάντσεστερ-Τσέλσυ σε τελικό), αλλά δεν υπήρχε ένταση, σασπένς, ούτε οι μεγάλες αποκρούσεις των τερματοφυλάκων (πιο πολύ χάθηκαν ευκαιρίες από τους επιθετικούς παρά έγιναν αποκρούσεις)! Έγινε μια μόνο ηρωική απόκρουση, κι αυτή από τον αμυντικό Σούμποτιτς πάνω στην γραμμή! Στο 2ο ημίχρονο η Ντόρτμουντ τα είχε φτύσει από το πρέσσινγκ του 1ου ημιχρόνου, και η Μπάγερν κυριάρχησε, ωσότου ο Ρόμπεν βάλει το νικητήριο γκολ στο 89.
Θα έλεγα ότι η κατάκτηση του τροπαίου δικαίωσε το ευρύτερο σχέδιο του οργανισμού Μπάγερν Μονάχου. Θα ήταν κρίμα παίκτες όπως ο Ρόμπεν (πείτε ό,τι θέλετε για τις ατομιστίες του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι τρελός παικταράς) να μείνουν χωρίς αυτόν τον τίτλο. Ο Γκουαρδιόλα, που αναλαμβάνει τα ηνία στον πάγκο, δεν θα είναι πλέον "υποχρεωμένος" να σηκώσει την κούπα, αν δεν τα κατάφερνε ούτε φέτος η ομάδα. Κι εντάξει, σαν κόουτς έχει σηκώσει το Τσου Λου ήδη 2 φορές. Το γεγονός αυτό θα τον απελευθερώσει από δεσμεύσεις και θα κάνει πραγματικά ό,τι θέλει με την διαχείριση του ρόστερ. Πάντως νομίζω ότι θα πρέπει να καθιερώσουν τον Μίλλερ σαν σέντερ φορ, με δεδομένο ότι του χρόνου με το καλό οι Κρόος και Γκέτσε θα είναι βασικοί. Ο Ριμπερί λογικά θα παραμείνει, ενώ άγνωστο το τί θα γίνει με τον Ρόμπεν. Η υπόλοιπη ομάδα λογικά θα μείνει ως έχει, με εξαίρεση το κέντρο της άμυνας.
Με την συμμετοχή στον τελικό και την πολύ καλή εμφάνιση της ομάδας, δικαιώθηκε επίσης το σχέδιο της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Δεν είναι λίγο για μια ομάδα που απειλήθηκε με διάλυση λόγω χρεών πριν 10 περίπου χρόνια να ανέβει σταδιακά, να πάρει με πιτσιρίκια 2 σερί πρωταθλήματα Γερμανίας και να πηγαίνει καπάκι στον Τελικό του Τσάμπιονς Ληγκ. Πιστεύω ότι αργά και σταθερά πολλά από τα παιδιά αυτά θα πωληθούν. Γκιουντογκάν, Ρόις, Λεβαντόφσκι, Χούμμελς είναι αυτοί που ξεχώρισαν, ενώ ο Γκέτσε ήδη έφυγε για την Μπάγερν Μονάχου. Το θέμα είναι να κρατήσει όσους μπορεί με ανανεώσεις συμβολαίων και να αντικαταστήσει όσους φύγουν με τον βέλτιστο τρόπο. Όπως αντικατέστησε τον Καγκάουα με τον Ρόις.