Δεν ξέρω πόσοι από εσάς γνωρίζετε τον Γκάλμπρεϊθ. Μην περιμένετε να διαφημίσω τις όποιες γνώσεις μου για αυτόν τον εξαίρετο οικονομολόγο. Όποιος επιθυμεί μπορεί να ψάξει, να διαβάσει και να μάθει. Απλά να πω ότι οι απόψεις του, σαράντα και πενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή τους, παραμένουν άκρως επίκαιρες και ουσιαστικές. Επίσης, είναι υπεύθυνος για την αλλαγή της επαγγελματικής κατεύθυνσης του Αντώνη Σαμαρά. Ο νυν Πρωθυπουργός έτυχε να παρακολουθήσει μια διάλεξη του Γκάλμπρεϊθ, ο οποίος, αξίζει να σημειωθεί, είχε έντονη ροπή προς την κεϋνσιανή σχολή, σε κάποιο αμφιθέατρο του Harvard και γοητεύτηκε τόσο πολύ από τα λόγια του που πείστηκε να αφήσει την ιατρική και να ακολουθήσει την οικονομική επιστήμη. Αν ο Γκάλμπρεϊθ μιλούσε όπως έγραφε, τότε μπορώ να κατανοήσω πλήρως τον Αντώνη Σαμαρά. Ο Γκάλμπρεϊθ, λοιπόν, υποστηρίζει ότι: «Είναι πολλοί οι κίνδυνοι που απειλούν έναν πολιτικό, αλλά, νομίζω, ο
χειρότερος είναι να εφαρμόζει μια στραβή πολιτική που θεωρεί σωστή». Κι αυτή η σοφή ρήση ταιριάζει γάντι στην τρικομματική Κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Ας ξεκινήσουμε με τα της Κυβερνήσεως. Το σημερινό οικονομικό πρόγραμμα του Αντώνη Σαμαρά θα έκανε τα κόκκαλα του Κέυνς και του Γκάλμπρεϊθ να
τρίζουν. Επιβολή φόρων επί φόρων. Βαράνε στο ψαχνό. Λες και οι πράξεις τους δεν αναφέρονται σε επίπεδο χώρας, αλλά παρέας. Σαν να παίζουν Monopoly -τουλάχιστον στο δημοφιλές παιχνίδι υπάρχει και η φυλακή. Έστω να αναπαριστούν την τεχνοδομή -όρος του Γκάλμπρεϊθ- ανώνυμης εταιρίας που επιδιώκει μεγιστοποίηση του κέρδους. Ας μην ξεφεύγουμε, όμως. Τα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης στον τομέα της οικονομίας θυμίζουν τον πυροσβέστη που παραδέχεται ότι η πυρκαγιά καταστρέφει το
σπίτι και ότι το νερό είναι το καταλληλότερο αντίδοτο για την κατάσβεσή
της, αλλά για λόγους αρχών αρνείται να τη σβήσει. Ποιες είναι, άραγε, αυτές οι ''αρχές''; Μπορεί να λέγεται Τρόικα, πολιτικό κόστος (ή ''κόστος''), ακόμα και ανικανότητα. Όποιο και να είναι, πάντως, θα πρέπει σύντομα οι κυβερνητικοί μηχανισμοί να αρχίσουν να δίνουν και κάποια λεφτά πίσω. Διότι μπορεί εδώ και τέσσερα χρόνια ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών να τα παίρνει από εκείνους που επί χρόνια τα αρπάζανε, κάνοντας ουσιαστικά μια δουλειά που μπορεί να φέρει εις πέρας ένας χασάπης ή ένας φούρναρης, αλλά στο πάρτι της μάσας, που είχε στηθεί από την μεταπολίτευση και έπειτα, δεν συμμετείχαν όλοι. Οι ισχυρισμοί της Κυβέρνησης, λοιπόν, αποδεικνύονται στείροι και σύντομα θα
πρέπει να αλλάξουμε ρότα, διότι η άσκηση οικονομικής πολιτικής δεν είναι
μόνο στατιστικά στοιχεία και άψυχα νούμερα. Ναι, καλή είναι η δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά το έργο στον καμβά της άμβλυνσης της οικονομικής κρίσης (ή ''κρίσης'') εμπεριέχει κι άλλα στοιχεία, εξίσου ενδιαφέροντα. Εκτός αν οι κυβερνώντες έχουν θέσει ως υπέρτατο σκοπό την πληβειοποίηση της μεσαίας τάξης και τη φιλοδοξία να μετατρέψουν τους Έλληνες σε άμισθους υπαλλήλους ενός προβληματικού κράτους. Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν μπορούμε να κόψουμε και χρήμα, όπως έκανε ο Κέυνς επί Ρούσβελτ. Τουλάχιστον έχουμε την χαρά και την τιμή να παρακολουθούμε τη σφοδρότητα με την οποία ο Βενιζέλος επιτίθεται στον Τζέφρυ, στον Τσίπρα και στην Χρυσή Αυγή. Αυτές είναι προτεραιότητες. Αυτό σημαίνει άσκηση πολιτικής. Να μην συμμετέχεις πουθενά και να κατακρίνεις τους πάντες και τα πάντα.
Όταν, όμως, ακούς τον Αλέξη Τσίπρα, όλα τα αποφθέγματα και οι έξυπνες ατάκες που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις μια κατάσταση, πάνε περίπατο. Διότι, όπως λέγαμε, μπορεί η πολιτική να είναι η επιλογή του λιγότερο κακού, αλλά επιπλέον, είναι η τέχνη του εφικτού. Κι αυτό το νέο, άφθαρτο αγόρι, που off the record δηλώνει επαναστάτης, έχει αποδείξει περίτρανα την υπεροχή του στο να υπόσχεται με το στόμα. Χωρίς ενδοιασμούς. Δίχως ντροπές. Και πάντα με στυλ και φινέτσα. Κάθε φορά που δίνει εξετάσεις μπροστά στο μικρόφωνο, παίρνει άριστα. Μιλάει αργά, καθαρά, χρησιμοποιεί λεκτικά τρικ, επιστρατεύει τη γλώσσα του σώματος και στο τσακίρ κέφι σουφρώνει και το μέτωπό του. Καλό, όμως, είναι να θυμάται ότι θα πρέπει κάποιες φορές να δίνει και εξετάσεις πολιτικής και νοητικής νομιμοφροσύνης. Όπως, επίσης, ότι αντιπολίτευση δεν σημαίνει ''αντιδρώ με τα πάντα και πάω κόντρα σε όλα''. Σαν τον Άγιο Αντώνιο που καταδικάστηκε από την Ιερά Σύνοδο, επειδή του είπε ο Διάβολος να κάνει το καλό και αυτός δεν το έκανε. Τέλος πάντων. Λέγαμε, λοιπόν, για τις δηλώσεις του. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Από τα ταμεία ανεργίας και τον χρόνο παραμονής σε αυτά; Που δήλωνε με στόμφο ότι θα ανεβάσει το επίδομα ανεργίας στα οχτώ κατοστάρικα και θα διπλασιάσει το χρόνο παραμονής στο αντίστοιχο ταμείο; Μήπως από τις επικές δηλώσεις ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει; Μα εδώ δεν μπορεί να ηγηθεί του κόμματός του και να συνετίσει τα στελέχη αυτού. Πώς θα κυβερνήσει τη χώρα; Και το τελευταίο χτύπημα προσδιορίζεται στο ότι το 2014 δεν θα έχουμε Μνημόνιο. Μπορεί να μας εξηγήσει πώς θα γίνει αυτό; Τι θα κάνει, δηλαδή; Θα πάει στο Βερολίνο, θα χτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι και η Μέρκελ, έντρομη, αφού χεστεί πάνω της, θα σκίσει τα σχετικά έγγραφα και το πουκάμισο του Τατσόπουλου; Βέβαια, όσο μεγαλύτερο το ψέμα τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Κι ο Αλέξης ο Τσίπρας το γνωρίζει αυτό καλύτερα από εμένα.
Επομένως, όπως υποστηρίζει ο Γκάλμπρεϊθ, όταν δεν μπορείς να κάνεις πολιτική, πρέπει να είσαι καλός στην
προπαγάνδα για να πείσεις τον κόσμο πως κάνεις πολιτική. Κι αυτό το πετυχαίνεις, υφαίνοντας τον ιστό της παραπλάνησης. Μα, θα μου πείτε, γίνεται πολιτική χωρίς ψέμματα; Επιτρέψτε μου να θεωρώ καταφατική την απάντηση. Όπως έλεγε ο Σαρλ ντε Γκωλ, απευθυνόμενος σε κάποιον Αμερικανό δημοσιογράφο: «Και ποιος σας είπε ότι πολιτική σημαίνει να λες ψέμματα;». Εξάλλου, τόσα χρόνια με ψέμματα ζούσαμε. Και, ασχέτως αν η κοινή γνώμη μάς επιβάλλει αναφανδόν να τα καταδικάζουμε και να τα κατακρίνουμε, τα λατρέψαμε. Σχεδόν τα θεοποιήσαμε. Εντούτοις, είδαμε που μας οδήγησε το μονοπάτι της ανακρίβειας και της υπερβολής. Ε, ας δοκιμάσουμε και το μονοπάτι της αλήθειας. Δεν χάνουμε και τίποτα.
Υ.Γ.1 Κατά τη διάρκεια της Πασχαλινής εξόρμησης, μη έχοντας και πολλές επιλογές να περάσω την ώρα μου, έτυχε αρκετές φορές να δω τηλεόραση. Για την ακρίβεια, μέσα σε πέντε μέρες είδα τόσες ώρες τηλεόρασης που υπό κανονικές συνθήκες χρειάζομαι πέντε μήνες. Και δεν υπερβάλλω. Τέλος πάντων. Τουλάχιστον είχα την τύχη να δω και ορισμένες ωραίες ταινίες, όπως τον Σπάρτακο και τον Μπεν Χουρ, αλλά δεν ήταν όλες οι στιγμές ρόδινες. Έτυχε, λοιπόν, εξαιτίας και λόγων ανωτέρας βίας, να παρακολουθήσω ειδήσεις -ο Θεός να τις κάνει. Και, καθώς περνούσε η ώρα, νόμιζα ότι ζούσα στο Μπαγκλαντές. Νταξ, καταλαβαίνω ότι η δυστυχία και τα παράγωγα αυτής πουλάνε, αλλά εδώ μιλάμε για αγνή μιζέρια. Από τους δημοσιογράφους που προσπαθούν με κάθε τρόπο να σου επιβάλλουν τη γνώμη τους και να διδάξουν, υποτίθεται, δημοσιογραφική δεοντολογία, μέχρι τους πολίτες που τους δίνεις κάμερα και μετατρέπονται σε Μάρθα Βούρτση και Νίκο Ξανθόπουλο. Όσο για τους πολιτικούς; Αυτοί κάθονται δυο ώρες μπροστά από τον καθρέφτη για να κάνουν πρόβες τους λόγους που τους έγραψε το επιτελείο τους και να φτιάξουν/βάψουν το μαλλί.
Υ.Γ.2 Αποχώρησε από τους πάγκους ο Σερ Άλεξ; Αποκλείεται! Α π ο κ λ ε ί ε τ α ι!!!
Υ.Γ.3 Μην νομίζετε ότι έχω ξεχάσει την εκδήλωση του Άρη προς τιμήν του Νίκου Γκάλη. Δεν γίνεται αυτό! Πολύ σύντομα θα του αφιερώσω μια ανάρτηση.
Υ.Γ.4 Die by my hand, I creep across the land, Killing first born man...
Υ.Γ.4 Die by my hand, I creep across the land, Killing first born man...
Η άσκηση οικονομικής πολιτικησ δεν είναι στατιστικα στοιχεια κ αψυχα νουμερα μονο!!! Αυτό που έγραψες...μόνο... Χρόνια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνθαρε είναι προφανές ότι δεν υπάρχει σήμερα πολιτική στρατηγική στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση αυτή κάνει ό,τι πει η Τρόικα, και μάλιστα το ελάχιστο δυνατόν για να περάσουμε την βάση. Πρωτοβουλία για να καταπολεμηθούν τα αίτια του προβλήματος δεν υπάρχει. Αν υπήρχε το θάρρος και η βούληση για πρωτοβουλίες, δεν θα είχε χρεοκοπήσει το Κράτος. Όσο για το "η οικονομική πολιτική δεν είναι άψυχα νούμερα και στατιστικά", έχει μια βάση, αλλά δυστυχώς δεν είναι αλήθεια. Το χρήμα είναι άψυχο, αλλά το τί κάνουν (ή έκαναν) οι έμψυχοι άνθρωποι με αυτό δεν είναι πρόβλημα του Κράτους. Σου λέει, όταν ο Τσοβόλας τα έδωσε όλα, ας έκανες καβάτζα φίλε, αντί να τα φας όλα σε αμάξια, και βίλες. Η κατάσταση αυτή συνέπεσε με την χρεοκοπία του Κράτους και πολύς κόσμος πλέον ζορίζεται, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Θα πρέπει να γίνει το παν να πέσουν οι τιμές (και μάλιστα κούρεμα 50%) για να ανακουφιστεί ο πληθυσμός με τους μειωμένους μισθούς. Η Ελλάδα είναι μια οικονομία σκέτη φούσκα σε κάθε επίπεδο, και πρέπει να ξεφουσκώσει.
Όσο για τον κομήτη Τσίπρα, πραγματικά απορώ. Να πω ότι είναι ένας νέος πολιτικός με πληθωρική προσωπικότητα και που γοητεύει τα πλήθη με τον λόγο του (σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου), να πω εντάξει. Μιλάει όμως με την ζωντάνια που μιλάει και ένας παππούς από το ΚΑΠΗ. Η φάτσα του και το ύφος του προκαλεί λύπηση και όχι ενθουσιασμό. Ο λόγος του είναι μυθοπλαστικός (όποιος νομίζει ότι αυτά που ξεστομίζει ο Αλεξάκος δεν είναι παραμύθια, απατάται). Δεν έχει εργαστεί ποτέ και πουθενά, με κανένα αποτέλεσμα να επιδείξει. Στο πλαίσο της προπαγάνδας κυκλοφορεί συνέχεια φωτογραφίες του και βίντεο από τα ταξίδια του, όπου τάχα είναι παρέα με το laptop 24/7 και δουλεύει (?) συνεχώς. Επειδή ξέρει ότι αυτός και η παρέα του δεν είναι αρεστοί (και όχι μόνο) στον ξένο παράγοντα (που καλώς ή κακώς ανακατεύεται), πήγε να προσκυνήσει σε Ουάσινγκτον και Βερολίνο, αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα. Το 30% που έχει μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μην γελιόμαστε, είναι οι απογοητευμένοι ΠΑΣΟΚοι που κάποτε τρώγανε και τώρα τα κόλπα κοπήκανε (είδαμε και τί ποσοστά έπαιρνε ο ίδιος και απαράλλακτος Αλεξάκος πριν την κρίση). Κι εντάξει, λες στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά κορόιδα. Μετά διαβάζω ότι η Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά θα τον προτείνει ως υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν στην ΕΕ. Εντάξει, να το κλείσουμε το μαγαζί αν είναι έτσι. Να δω τον Τσίπρα πρόεδρο της Κομισιόν και να μην το πιστέψω. Αν και για να πω την κακία μου, ίσως τον βάλουν εκεί (ή κάπου αλλού στην ΕΕ) για να τον βγάλουν ενδεχομένως από το Μαξίμου στην Ελλάδα.
Καταραμένο το 2013. Μετά τον Πάπα, την Παπαρήγα και τον Χατζηχρήστο, απεχώρησε και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον από τους πάγκους!!! Εντάξει, είναι 71 ετών, αλλά επειδή είναι γερή κράση δεν το περίμενα ότι θα έφευγε έτσι απροειδοποίητα. Πίστευα ότι θα πέθαινε στον πάγκο που λέει ο λόγος. Κρίμα που έφυγε. Αν βαρέθηκε ή αν έχει ιατρικό πρόβλημα, δικαίωμά του. Τα έκανε όλα. Τα πήρε όλα. Τώρα για τον διάδοχό του, ακούγονται κυρίως 2 περιπτώσεις, ο Μόγιες της Έβερτον και ο Μουρίνιο. Λες να έρθει ο Ζοσέ επιτέλους (όπως ακούγεται εδώ και χρόνια) στο Old Trafford?
Χάρη, ναι, η Κυβέρνηση είναι δέσμια της Τρόικας. Δεν αντιλέγω. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουν όλες οι πλευρές ότι η οικονομική πολιτική δεν είναι τυφλοσούρτης. Η κάθε χώρα έχεις τη δική της κουλούρα και βρίθει αρκετών ιδιαιτεροτήτων που ενδέχεται να είναι άγνωστες για κάποιον, π.χ. την Τρόικα. Όταν λέω ότι ''η οικονομική πολιτική δεν είναι άψυχα νούμερα και στατιστικά'', εννοώ ότι δεν είναι δυνατόν να ψάχνουμε τρόπους να μειώσουμε τους αριθμούς της ανεργίας, του χρέους κ.ά., τη στιγμή που ο καθένας τους ερμηνεύει όπως θέλει ή απλά επειδή θέλουμε να αποδείξουμε στην Τρόικα ότι τα ποσοστά πέφτουν. Η πραγματική οικονομία, βλέπεις, λαμβάνει υπόψη και τον παράγοντα άνθρωπο. Το κυβερνητικό επιτελείο και η Τρόικα νομίζει ότι έχει να κάνει με μηχανές. Διότι, όπως είπα, δεν ''έτρωγαν'' όλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις, όμως, ότι το κόμμα του Τσίπρα παίρνει υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπίσεις. Ε, ρε, και να βγει Κυβέρνηση τι έχει να γίνει! Θα καεί το πελεκούδι. Να δω Υπουργούς όλα αυτούς τους περίεργους τύπους του ΣΥΡΙΖΑ που βγαίνουν και λένε τη γνώμη τους -καθώς κοινή πολιτική γραμμή δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση- και έκλεισα ως άνθρωπος. Να δω τι θα κάνουν με (λαθρο)μετανάστες, Εθνική Άμυνα, Εξωτερική Πολιτική και λοιπά. Για αυτό λέω και ξαναλέω ότι λατρεύουμε τα ψέμματα. Κι αυτό δεν ισχύει αποκλειστικά στην πολιτική. Ισχύει στην εργασία μας, στην προσωπική μας ζωή, στην γκόμενα. Κανόνα το έχουμε κάνει. Φαίνεται ότι αυτή η άτιμη η Δημοκρατία χρειάζεται και σωστούς πολίτες. Και η αλήθεια είναι ότι ο Έλληνας μπορεί να είναι καλός πατριώτης, αλλά ως πολίτης δεν το έχει. Δεν θέλει να το έχει. Αλλά εγώ που προσπαθώ, παρά τις ατέλειες και τα λάθη μου, να είμαι σωστός, τι φταίω; Τέλος πάντων. Το σταματώ εδώ.
Δεν θυμάμαι να έχει ανακοινώσει ότι θα αποσυρθεί στο τέλος της χρονιάς. Μου φαίνεται ξαφνικό και αναπάντεχο. Αλλά, και πάλι, δεν μπορώ να το χωνέψω. Αυτό που λες, ότι για κάποιους έχεις την εντύπωση ότι δεν θα πεθάνουν στον πάγκο, στο χόρτο ή στο παρκέ, ισχύει. Ποιος θα είναι ο διάδοχος του; Με βάση τη φιλοσοφία του τσίχλα, νομίζω ότι αποκλείεται να είναι ο Μουρίνιο, όσο κι αν ο Πορτογάλος θα το ήθελε πολύ. Ο Σερ Άλεξ μέσα σε μια 20τία ξόδεψε όσα ο Μουρίνιο σε τρία χρόνια με τη Ρεάλ. Ο Πορτογάλος δεν ξέρει να φτιάχνει ομάδες με την κυριολεκτική σημασία και έχει αποδείξει ότι δεν στεριώνει σε καμιά ομάδα. Και η Μάντσεστερ πρέπει να διατηρήσει αυτή την εκπλητική συνέπεια που είχε επί Φέργκιουσον. Νομίζω ότι ο σταθερά ανοδικός Μόγιες είναι καλή περίπτωση. Και θα ακούει και τις συμβουλές του Σερ Άλεξ.
Διάβασα αλλά μέσα από το κινητό τι ανάλυση να κανω και εγώ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς τα χρόνια μας πολλά να ανταλλάξουμε :)
Μην ξεχάσουμε όμως ότι το σημερινό χρέος ξεκίνησε κάπου στα μέσα των 80ς οταν κάποιοι ήθελαν να χορέψουν το άσμα "αυτος ο άνθρωπος αυτος" και από κατω η παρέα έριχνε γαρύφαλλα!!
Σε διάβασα για άλλη μια φορά μετά απο καιρό και σε χάρηκα όπως πάντα άλλωστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί υποστηρίζουν ότι δεν έχω το ''δικαίωμα'' να κάνω τέτοιου είδους αναλύσεις μια και θα μιλήσω εκ'του ασφαλούς όντας μόνιμος κάτοικος εξωτερικού τα τελευταία 12 και κάτι χρόνια.Όμως εκεί ζουν όλοι οι δικοί μου και κάτι θα είχε συμβεί και σε εμένα τότε για να πάρω την απόφαση να φύγω με τον άντρα μου και τα παιδιά μου.Σίγουρα δεν το κάναμε απο ''χόμπυ'',έτυχε μόνο να φύγουμε πριν αρχίσει να ξεσπάει η γενική μπόρα στην Ελλάδα.Και αν το θες και έτσι η παρούσα κατάσταση μου σβήνει κάθε ελπίδα να γυρίσω κάποια στιγμή πίσω.
Να αναφέρω πως δεν ήμουν ποτέ λάτρης της πολιτικής,δεν έχω αρκετές γνώσεις, μα μια άποψη θέλω να πιστεύω πως μπορώ να την εκφράσω.
Όχι δεν ισχύει το μαζί τα φάγαμε,όχι για όλους,μα όπως πάντα την πληρώνουν αυτοί που δεν έφαγαν και οι υπολοίποι εξακολούθουν ακόμα και σήμερα να τρώνε και να αναφέροντε σε λύσεις λες και παίζουν την μονόπολη όπως ανέφερες και εσύ και όχι σε ανθρώπους που υποφέρουν.
Απο την άλλη όμως αυτοί τους κράτησαν τόσα χρόνια επάνω και τους έδιναν το δικαίωμα να μας φτάσουν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Μίλησαν για την άνοδο του πιτσιρικά που ευελπιστεί να κυβερνήσει κάποια ημέρα,και πολύ σωστά αναφέρθηκε πως είναι αποτέλεσμα απογοήτευσης απο το κόμμα που υποστίριζαν εώς σήμερα.Είναι αυτός ο τρόπος πρόθεσης ψήφου (γιατί κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει όταν φτάσει αυτή η ώρα)σωστός και νοήμων;;;
Τώρα θα μου πείς και τί επιλογές έχουν;;
Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω πραγματικά αν έχουν αλλά αν αλλάξει ο λαος τη νοοτροποία με την οποία ψηφίζει, αν λειτουργήσει ομαδικά σε οποιοδήποτε επίπεδο και όχι ο καθένας για την πάρτη του,και το περάσει αυτό προς τα έξω κάνοντας τον κάθε ένα πολιτικό να νιώσει πως έχει να αντιμετωπίσει έναν λαό που ξέρει τι θέλει,τι δικαιούτε και το απαιτεί,δεν το ζητιανεύει και όχι ένα λαό που θα του ''βουλώσει το στόμα ''βολευόντας'' κάποιους σε κάποιες θεσούλες ή κάνοντας ''εξυπηρετίσεις'' τότε θέλω να πιστεύω πως υπάρχει ελπίδα να σωθούμε.
Δεν ξέρω αν είναι όνειρα θερινής νυχτώς αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς,μα μόνο αν πάψουμε να αναφερόμαστε στην ιστορία μας με καμαρί έχοντας τεντομένα τα πόδια μας στον καναπέ και θεωρόντας πως πρέπει να μας προσφερθούν όλα στο όνομα της ιστορίας που έχουμε.Ότι έγινε τότε έγινε και είχαν τα κότσια και το έκαναν.Εμείς τί ακριβώς κάνουμε σήμερα;;; Με ποιον τρόπο δικαιώνουμε τους τότε αγώνες που μας έφτασαν σε αυτό που είμαστε;; Και αν εμείς έχουμε κάτι να υπεριφανευόμαστε (και να αναπαυόμαστε σε αυτό) τα παιδιά μας τι θα έχουν απο εμάς;;;
Δεν ξέρω αν μοιάζω σαν να είμαι εκτός πραγματικότητας με το να ονειρεύομαι ότι έχουμε ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, αλλά έστω και ως δέσμιοι της τρόικας, σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι να ''μιλήσουν'' ώστε να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις απο ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεβρωμήσουν πια αυτόν τον τόπο.
Ωραίο το άρθρο κάνθαρος αλλα δεν κατάλαβα πο το πάς. Κατανοώ την κριτική στον Σαμαρα με την ΠΟΛΥ εύστοχη παρομοίωση με τον πυροσβέστη, κατανοώ και την κριτική στον Αλέξη με το ότι όσο πο μεγάλο το ψέμα τόσο πιο πολύ πείθει, αλλα εκεί που σε χάνω είναι στο βαθύτερο νόημα. Αν το βαθύτερο νόημα είναι το να πούμε επιτέλους την αλήθεια, οτι τα προγράμματα δεν βγαίνουν και ότι χωρίς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ "αναδιάρθρωση" συνεχίζουμε να ήμαστε ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ χρεωκοπημένοι (αν γίενται να συμβεί αυτό), είμαι σύμφωνος μαζί σου. Αν εννοείς όμως κάτι άλλο θα με ενδιέφερε να το διαβάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ!
Χάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνθαρε, επειδή το έχεις αναφέρει ξανά, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω με την άποψη που εξέφρασες, ότι "ο Έλληνας είναι καλός πατριώτης". Δεν υπονοώ ότι εγώ είμαι μέγας πατριώτης και οι άλλοι δεν είναι, αλλά η άποψη αυτή σήμερα δεν ισχύει. Για τους παλαιότερους από μας (ειδικά τους παππούδες μας και πίσω) ισχύει 100%. Ξέρω άτομα (φαντάζομαι θα ξέρουμε όλοι μας τέτοιους) που κλαίγονται και λένε "δεν είμαι Έλληνας/Ελληνίδα", μόνο και μόνο επειδή με την κρίση και τα μνημόνια τους κόπηκε η σύνταξη ή ο μισθός, ή απολυθήκανε. Τί πατριωτισμός είναι αυτός ήθελα να 'ξερα? Μιλάμε για άτομα που μια ζωή ψηφίζανε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, και χαιρόντουσαν τα λεφτουδάκια τους, δεν είναι κακό αυτό. Αλλά να βρίζεις την Ελλάδα επειδή με την συμμετοχή σου (μικρή ή μεγάλη) στο πλιάτσικο του Δημοσίου χαιρόσουν και τώρα με τις περικοπές ζορίζεσαι και δεν μπορείς να πηγαίνεις Παρίσι και Λονδίνο όποτε γουστάρεις για να "σηκώσεις" το Harrod's ή άλλα πολυκαταστήματα, αυτό πάει πολύ.
Γεια σου, Μανόλο! Με τα λίγα που έχω διαβάσει, νομίζω ότι τη δεκατία του '80 έγιναν σοβαρά λάθη. Η μερτσέντα και το λέλουδο πήγε σύννεφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙταλέ, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, διότι αυτοί που ψηφίζαμε μας έλεγαν ψέμματα και μας βούλωναν το στόμα με υλοποίηση ρουσφετιών και λοιπά. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό το βιολί. Για παράδειγμα, όταν ο Τσίπρας κάθεται και δηλώνει ότι το 2014 η χώρα δεν θα έχει Μνημόνιο, να τον πιάσει ένας δημοσιογράφος και να τον ρωτήσει ευθέως και ευθαρσώς πως θα γίνει αυτό. Δηλώσεις που βρίθουν υπερβολής, ψέμματος και ανακρίβειας περνάνε στο ντούκου. Κι όταν λέω να αρχίσουμε να λέμε και την αλήθεια, κι όχι να την δηλώνουμε επιλεκτικά νονμίζοντας ότι εκπληρώσαμε το ηθικό μας χρέος, δεν εννοώ μόνο στην πολιτική π.χ. στην οικονομία. Όπως έχω πει πολλάκις, να αρχίσουμε να λειτουργούμε ως άνθρωποι κι όχι σαν άνθρωποι. Σε κάθε πτυχή της ζωής. Τουλάχιστον να προσπαθήσουμε. Κατά την ταπεινή μου, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.
Χάρη, δεκτή η ένστασή σου. Πράγματι, δεν είναι όλοι πατριώτες.Υπάρχουν ντεμέκ πατριώτες που ''αναγκάζονται'' για ευνόητους λόγους να υποδυθούν αυτόν τον ρόλο, όπως οι πολιτικοί, και υπάρχουν και οι άλλοι, ''ο κλασικός, ο μαλάκας ο Έλληνας'', όπως είπε πρόσφατα ένας φίλος μου, που νοιάζονται μόνο για την μάσα. Ρωτάς τι πατριωτισμός είναι αυτός; Του κώλου. Άκυρο. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν είναι πατριωτισμός. Σαν να είχαν βγάλει ένα τίκετ διαρκείας σε ένα τρένο και τώρα όλοι ψάχνουν να αλλάξουν το εισιτήριο και να κατέβουν. Δεν πάει έτσι. Τι να πουν κι αυτοί που δεν ''τρώγανε'' και τώρα βλέπουν να βάλονται πανταχόθεν.
Άννα, εννοείται ότι έχεις δικαίωμα γνώμης. Αυτό έλειπε. Ούτε εγώ είμαι λάτρης της πολιτικής. Αλλά νομίζω, όσο αλαζονικό ή υπερβολικό κι αν ακούγεται, ότι πολλοί από μας θα μπορούσαν να ασκήσουν καλύτερα την πολιτική από ό,τι κάτι πολιτικά κατακάθια που εμείς ψηφίζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται ότι δεν ''έφαγαν'' όλοι. Αλλά, βλέπεις, αν μπορούσες να φας και δεν έτρωγες, ήσουν δαχτυλοδεικτούμενος και βλάκας. Έτσι επιβραβεύεται η τιμιότητα την σήμερον ημέρα. Όσο για αυτούς που λένε με στόμφο ''μαζί τα φάγαμε'' που ήταν την ώρα που τα ''τρώγανε''; Γιατί δεν έλεγαν τότε, εκείνη τη στιγμή, ''μαζί τα τρώμε''; Καταλαβαίνεις το μέγεθος της υποκρισίας;
Όχι, το να προκρίνεις τον Τσίπρα ως λύση δεν είναι ορθολογική πρόθεση ψήφου. Μην ξεχνάς ότι ο Τσίπρας υπόσχεται με το στόμα. Κι ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι του αρέσουν αυτές οι υποσχέσεις. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει ένα ταλέντο στο να διορθώνει το λάθος με λάθος. Βλέπε, για παράδειγμα, την άνοδο της Χρυσής Αυγής και την τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Τι επιλογές έχει; Να αλλάξει νοοτροπία. Να βελτιώσει τον μηχανισμό σκέψης. Να αποκτήσει κριτική ικανότητα.
Η ιστορία μας -δυστυχώς!- αποτελεί μεγάλη πληγή. Χέουσα πληγή. Δεν μπορεί να μας ξελασπώνει για πάντα και δεν πρέπει να νομίζουμε ότι θα μας ξελασπώνει για πάντα. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από την ιστορία μας, παλαιά και νέα, αλλά εμείς αδιαφορούμε πλήρως, σχεδόν προκλητικά.
Όσο για το αν είσαι εκτός πραγματικότητας, μην μασάς. Θα έχεις εμένα παρέα.
Καλή συνέχεια!