Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Οι Χαϊλάντερ και η πρώτη γεύση

Τι γεύση μας έχουν αφήσει οι πρώτοι αγώνες; Και ποια είναι τα φόντα της Εθνικής; Προτού απαντήσω, πρέπει να αναφερθώ σε δυο γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Πρώτον, απευθυνόμενος προς όλους τους οπαδικούς διαιτητολάγνους, παρατηρείται, για πολλοστή φορά, ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν αποτελεί τη μοναδική περίπτωση εσφαλμένων διαιτητικών αποφάσεων. Έχουμε πει στο παρελθόν ότι όποιος πραγματικά παρακολουθεί ξένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, γνωρίζει πλήρως πως το να γίνουν λάθη είναι αναπόφευκτο. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στο φετινό Euro. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στα Μουντιάλ. Το ίδιο ακριβώς γίνεται σε όλες τις διοργανώσεις. Συνεπώς, είναι προφανές ότι κλώνοι του Γιάχου, υπάρχουν πολλοί. Δεύτερον, αν κάποιος ποδοσφαιριστής θέλει να αποτυπωθεί στην ιστορία του ποδοσφαίρου και να αποκομίσει ποδοσφαιρική αθανασία υπάρχει μόνο μία λύση: τα Euro και τα Μουντιάλ -προφανώς και υπάρχουν εξαιρέσεις όπως ο Ουαλός Γκιγκς. Γιατί το γράφω αυτό; Θα το καταλάβετε παρακάτω. Έχουμε πει, εξάλλου, ότι αυτές οι διοργανώσεις αποκαθηλώνουν πολλά hot ονόματα του ποδοσφαίρου.

1ος Όμιλος

Ήταν προφανές ότι ήμαστε αδιάβαστοι. Συν τοις άλλοις, πώς καταλάβαινες ότι το παιχνίδι είχε ξεφύγει από τον έλεγχό μας; Πολύ απλά, απλούστατα, παρατηρούσες τον Κατσουράνη, ο οποίος αναγκάστηκε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια να γυρίσει, τρέχοντας παρακαλώ, να καλύψει το άκρο της άμυνας. Και όχι δεν εννοώ το αριστερό, όπου ο Χολέμπας είχε στοχοποιηθεί από τους Πολωνούς, αλλά εκείνο του Τοροσίδη. Και ερωτώ: ποιος βοηθούσε τον Χολέμπας; Ουδείς! Έχουμε αργούς παίχτες και αργή ομάδα: το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο, αλλά στη δίκη μας περίπτωση εφαρμόζεται πλήρως. Τα χαφ στο κέντρο δεν μπορούσαν να κόψουν τον ενθουσιασμό των Πολωνών, δεν αλληλοκάλυπταν και παρέλυαν την ομάδα ανασταλτικά και επιθετικά -μοναδική όαση ο Μανιάτης, ο οποίος, όμως, από όσο γνωρίζω, έχει δυο πνευμόνια κι όχι έξι. Και δεν έφτανε μόνο ότι δεν είχαμε διαβάσει για το διαγώνισμα, αλλά δεν είδα και εσωτερικές αλλαγές τακτικής από τον πάγκο. Τα λάθη διορθώθηκαν καθαρά από συγκυρίες. Πρώτον, με το που σκόραραν οι Πολωνοί, έριξαν τους ρυθμούς και προσπάθησαν να κρατήσουν το σκορ, θεωρώντας ότι οι Έλληνες (sic!) είναι ακίνδυνοι -ασχέτως αποτελέσματος η λογική των Πολωνών του ''πάω για το 1-0 και κωλοκάθομαι'' ήταν εσφαλμένη. Εν μέρει, είχαν δίκιο, καθώς ο Σαμαράς περνούσε την μπάλα για γκόμενα και ήθελε να την κρατάει συνεχώς στην αγκαλιά του, ο Νίνης φαίνεται σαν παλαίμαχος που δεν μπορεί να τρέξει στον ασβέστη ή να κρατήσει μπάλα κι ο Γκέκας δεν τροφοδοτήθηκε. Ωστόσο, είναι προφανές ότι μας υποτίμησαν: η Εθνική στα λίγα τετραγωνικά και στο χαμηλό τέμπο λειτουργούσε -πάντοτε λειτουργεί!- ικανοποιητικά, έστω κι αν αγωνιζόταν με δέκα παίχτες -είναι προφανές ότι η αποβολή του Παπασταθόπουλου έδωσε εξτρά κίνητρο στην Εθνική, την χαλύβδωσε και την απελευθέρωσε από το άγχος της πρεμιέρας. Δεύτερον, οι αλλαγές του Σάντος, αν και η δεύτερη δεν ήταν ορθολογική καθώς έπρεπε να βγει ο Σαμαράς κι όχι ο Γκέκας, έπιασαν τόπο. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι αλλαγές, πρωτίστως οι εξωτερικές, είτε για λόγους τακτικής είτε για λόγους αναγκαιότητας, εμπεριέχουν αρκετό ρίσκο: αυτό που έχει στο μυαλό του ο προπονητής, το οποίο ουδείς άλλος γνωρίζει παρά εκείνος κι ο βοηθός του, δεν εφαρμόζεται πάντα στο χόρτο. Θέλω να πω ότι άλλες φορές βγαίνουν, άλλες φορές βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. Εν προκειμένω, μας βγήκαν. Ο Κυριάκος προσέδωσε πάθος και δύναμη. Ο Σαλπιγγίδης σκόραρε, κέρδισε πέναλτι και έκανε άνω κάτω την άμυνα των Πολωνών. Και, τέλος, ο Φορτούνης έδειξε ποδοσφαιρική ωρίμανση: κινήθηκε εξαιρετικά στον χώρο, δεν κρύφτηκε και έβγαλε ωραίες μπαλιές, ακόμα και κάθετες που τόσο λείπουν από την ομάδα. Το αποτέλεσμα; Η ομάδα συντονίστηκε και οι Πολωνοί απορρυθμίστηκαν. Φαίνεται ότι κι αυτοί αδιάβαστοι ήταν. Κι αν ο Καραγκούνης ήξερε πως να εκτελεί πέναλτι, τότε η κατάσταση στον όμιλο θα ήταν ξεκαθαρισμένη σε μεγάλο βαθμό: η στάση του σώματος του παίχτη μαρτυρά το που θα στείλει την μπάλα. Επομένως, τι γεύση μου άφησε η Εθνική; Στο πρώτο μέρος εμφανίστηκε η ομάδα που θα θέλαμε να έχουμε, ενώ στο δεύτερο εκείνη που έχουμε. Ευτυχώς. Και ποια είναι τα φόντα; Κερδίζεις την Τσεχία -αίνιγμα οι επιλογές του Σάντος- και δίνεις τα πάντα όλα απέναντι στους Ρώσους.


Όσο για το επόμενο ματς του ομίλου, συνέβη το αναμενόμενο και το λογικό. Η Ρωσία σάρωσε την Τσεχία και έδειξε ιδιαίτερα μάχιμη και ορεξάτη: άριστη εκμετάλλευση των κενών χώρων, πολύ τρέξιμο, ακόμα και χωρίς την μπάλα, και ιδανική αποτελεσματικότητα. Όμως, άργησε χαρακτηριστικά να μπει στο κλίμα του ματς και θα μπορούσε να το πληρώσει. Οι Τσέχοι έδειξαν ότι βρίσκονται σε στάδιο ανασυγκρότησης κι ότι δεν έχουν το know how. Αφήστε που οι μπαρουτοκαπνισμένοι παίχτες της ομάδας (Ροζίτσκι και Μπάρος) έδειξαν ποδοσφαιρικά υπέργηροι και ξεζουμισμένοι κι όχι ποδοσφαιρικά ώριμοι ή έμπειροι. 

2ος Όμιλος

Το πρώτο μπαμ, αν μπορούμε να το αποκαλέσουμε έτσι, συντελέστηκε από τους Δανούς. Ο περισσότερος κόσμος είχε ξεγράψει εξαρχής του Δανούς, τους οποίους θεωρούσε πρώτο φαβορί για να δεχτούν τα περισσότερα γκολ στη διοργάνωση! Κι αυτοί, με όπλο το κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Άγκερ και Κιάερ), τον Γιάκομπσεν (κλώνος του Καφού), τον Κβιστ, που τρόμαξε μέχρι και τον Φαν Μπόμπελ, και τον σκόρερ Κρον-Ντέλι, μπήκαν στο γήπεδο και κέρδισαν τους φλύαρους Ολλανδούς: όταν επιχειρείς 28 τελικές προσπάθειες και τελικά δεν σκοράρεις, τότε είναι προφανές ότι κάτι πάει στραβά -το σίγουρο είναι ότι οι Ολλανδοί χρειάζονται μαθήματα αγωνιστικής πειθαρχίας, ομαδικότητας και αλληλοκάλυψης. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έπαιξαν καλύτερα. Ήταν επιθετικοί, ορμητικοί και απειλούσαν με κάθε λογής τρόπο (εντός μεγάλης περιοχής, εντός μικρής περιοχής, κεφαλιές, μακρινές τορπίλες). Προσπάθησαν να φανούν ισοπεδωτικοί και να κάνουν επίδειξη ατομικών ικανοτήτων. Και, ίσως, αυτό να ήταν το μεγαλύτερό τους πρόβλημα: το γεγονός ότι οι ομάδες είχαν παρόμοια ποσοστά κατοχής, αποκαλύπτει την ευκολία με την οποία κράτησαν μπάλα οι Δανοί, ενώ, παράλληλα, φανερώνει την ανυπομονησία των Ολλανδών -ο Ρόμπεν πρέπει να γίνει πιο ομαδικός, ο Φαν Πέρσι πιο αποτελεσματικός, ο Σνάιντερ πιο ορεξάτος: το σύνολο του Φαν Μάαρβικ πρέπει να καταστεί πιο συνεργάσιμο και υπομονετικό. Εν τέλει, το τελικό αποτέλεσμα αδικεί τους ''Οράνιε'', αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ: δεν κερδίζει πάντα, σχεδόν πάντα, ο καλύτερος.

Και πάμε στο Γερμανία - Πορτογαλία. Το ματς διεξήχθη στο Arena Lvil, στην Ουκρανία. Πρέπει να είναι το μοναδικό γήπεδο στον κόσμο που στα αποδυτήρια υπάρχει οργανωμένο κομμωτήριο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Βλέπεις, λοιπόν, τον ιματασιόν Ρονάλντο να βγαίνει στο γήπεδο και το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση είναι το μαλλί του που έμοιαζε σαν βοϊδογλυψιά. Τελειώνει το πρώτο ματς, γίνεται ό,τι γίνεται και μπαίνουν οι παίχτες στα αποδυτήρια. Ξεκινά το δεύτερο μέρος, βγαίνει ο Ρονάλντο από τα αποδυτήρια και τον βλέπεις με μαλλί καρφάκια και κουρεμένο! Και τώρα, προσπαθήστε να συνειδητοποιήσετε το μέγεθος της  τρέλας. Την ώρα που ο Πάουλο Μπέντο, ευχόμενος να μην φτάσει η μπάλα στο κεφάλι του Γκόμεζ, εξηγούσε στον Περέιρα πως να προσέχει τις επελάσεις του Λαμ και του Ποντόλσκι, στον Κοεντράο να μην αφήνει τόσο συχνά τη θέση του, στον Μπρούνο Άλβες να λειτουργεί ως λίμπερο πίσω από τον Πέπε, στον Νάνι ότι πρέπει να μπουκάρει περισσότερο, στον Πόστιγκα ότι πρέπει να κρατάει μπάλα και να μην πανικοβάλλεται, και στον Μουτίνιο να μετατραπεί σε Ντέκο και να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες στο χώρο της μεσαίας γραμμής, ενώ συγχρόνως έδινε συγχαρητήρια στον Πέπε για την ώριμη εμφάνιση του και στους Βελόζο και Μεϊρέλες για την τακτική τους συμπεριφορά στα κεντρικά χαφ, κάποιος καθόταν στο κομμωτήριο των αποδυτηρίων και άλλαζε κόμμωση. Άντε να πάρεις μετά στα σοβαρά τον Ρονάλντο και την ομάδα της Πορτογαλίας. Θυμάστε που λέγαμε στην εισαγωγή για ποδοσφαιρική αθανασία; Ο Κριστιάνο μόλις έγινε αθάνατος. Για την αψεγάδιαστη ποζεριά του. Πάλι καλά που δεν σκόραρε, διότι θα μπορούσε πολύ εύκολα να βγει στις κάμερες και να δηλώσει με στόμφο: «Πάρτα Μέσι! Εγώ σκόραρα, η ομάδα σου δεν πέρασε καν στα τελικά!». Και για να σοβαρευτώ, η Γερμανία προσπάθησε να παίξει -και πράγματι έπαιξε- ποδόσφαιρο κατοχής, το οποίο, όμως, έμοιαζε περισσότερο με ποδόσφαιρο υπομονής παρά με πρωτοβουλίας: φάνηκε ικανοποιημένη και με το Χ και ελαφρώς ανέτοιμη, αλλά φρονώ ότι θα βρει ρυθμό -πάντα βρίσκει. Η Πορτογαλία περίμενε κάποια μαγική ενέργεια από τον Κριστιάνο, η οποία, πλην ενός πολύ δυνατού σουτ, δεν ήρθε ποτέ, έχει σοβαρότατο πρόβλημα στον δημιουργικό και επιθετικό τομέα (δεν υπάρχουν πλέον Παουλέτα, Ντέκο, Ρουί Κόστα και Φίγκο), αλλά τουλάχιστον ανασταλτικά και αμυντικά βρίσκονται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Τα αντιαρματικά τους, πάντως, δεν μπόρεσαν να τρυπήσουν την θωράκιση των  panzer.

3ος Όμιλος

Και φτάνουμε στον δεύτερο αθάνατο του τουρνουά. Έχεις ήδη απολαύσει το μεγαλείο του Κριστιάνο, αλλά δεν χορταίνεις. Μόλις βλέπεις τον Τόρες, χαμογελάς. Τι να σου θυμίζει, όμως;

  1. Μια κούκλα Μπάρμπι;
  2. Τον  Τοτσέ;
  3. Τον κλώνο του Γιούρκα Σεϊταρίδη που έχει ξεχάσει ότι επαγγέλλεται ποδοσφαιριστής;
  4. Το μέγα σκάνδαλο του Ντελ Μπόσκε που τον προτίμησε αντί του εξαιρετικού φέτος Ρομπέρτο Σολδάδο; 
Ορίστε την επιλογή σας και το συζητάμε. Τέλος πάντων. Ας πάμε και στο ματς -αν και καθοδόν θα συναντήσουμε άλλον έναν Χαϊλάντερ. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι Ιταλοί δεν είναι αφελείς. Ξέρουν να αμύνονται, να κόβουν τον ρυθμό με φάουλ, να ανεβάζουν το τέμπο, να ανοίγουν το πλάτος, να επιτίθενται αιφνιδιαστικά. Ο Πραντέλι εφήρμοσε ένα σχήμα με τρία σέντερ μπακ, τοποθετώντας τον Ντε Ρόσι ως δεκάρι της αμυντικής της γραμμής, και ενισχυμένη μεσαία γραμμή: ο άξονας των Ιταλών έκανε πολύ δουλειά και μπλόκαρε τα κεντρικά χαφ της Ισπανίας, τα οποία δεν γνώριζαν τον ρόλο τους -οι Ιταλοί δεν έδειξαν φόβο και πίστευαν την νίκη. Ακόμα και ο υπολογιστής Τσάβι παρουσιάστηκε μπερδεμένος, ενώ οι Ισπανοί, παρόλο που θα μπορούσαν να ταλαιπωρήσουν τις πτέρυγες των αντιπάλων τους, δεν επιχείρησαν να απλώσουν ιδιαίτερα το παιχνίδι τους: το 4-6-0 που όρισε ο Ντελ Μπόσκε δεν περιλάμβανε επελάσεις των ακραίων μπακ, ούτε καν του Άλμπα, δεν ενθάρρυνε το σπάσιμο μπάλας από τον Μπούσκετς προς τα πλευρά, δεν βρήκε ουσιαστική εφαρμογή για τον Φάμπρεγας, ο οποίος, παρά το γκολ που πέτυχε, αγωνίστηκε ανεπιτυχώς ως ψευτοεννιάρι, και, τέλος, μόνο ο Ινιέστα φάνηκε ενήμερος για το τι έπρεπε να κάνει μέσα στο γήπεδο, καθώς κι ο Νάβας που μπήκε στη θέση του Σίλβα. Ο Ντελ Μπόσκε ενδεχομένως να αισθάνεται πίκρα για το αποτέλεσμα, λόγω και των χαμένων ευκαιριών, αλλά δεν θα έπρεπε: οφείλει να προσθέσει στο παιχνίδι του νέα τακτικά στοιχεία, εύκολα αφομοιώσιμα από τους παίχτες. Από την άλλη πλευρά του λόφου, ο αειθαλής Πίρλο με τον Μότα και τον Μαρκίσιο να αγωνίζονται μπροστά του, ακόμα και να μετατρέπονται σε κρυφοί επιθετικοί, έφθειραν το passing game των Ισπανών και τους προσέδωσαν ανασφάλεια και εκνευρισμό -η κατοχή των Ισπανών έφτασε στο 60%, αλλά ήταν ανούσια. Η είσοδος του μπόμπερ Ντι Νατάλε στη θέση του ανεκδιήγητου Μπαλοτέλι ήταν το κερασάκι στην τούρτα -αν, αντί για τον Κασάνο, υπήρχε ένα σοβαρός επιθετικός, τότε το ματς θα είχε κλειδώσει. Ας σταθούμε, όμως, στον Μπαλοτέλι. Συμπεριφέρεται σαν ανώριμο παιδάκι που αγωνίζεται σε αλάνα και θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος όλων. Και μιλάμε για έναν παίχτη που έχει δηλώσει ότι είναι παιχταράς κι ότι αξίζει την χρυσή μπάλα. Πραγματικός αθάνατος κι αυτός. Της έλλειψης αυτογνωσίας. Είμαι σίγουρος ότι ο Πραντέλι θα αναθεωρήσει αρκετά μέσα στο μυαλό του, όσον αφορά την στελέχωση της επιθετικής γραμμής, αλλά ελπίζω να μην πράξει το ίδιο με το σχήμα που επέλεξε: μου αρέσει ιδιαίτερα η διάταξη με τρία σέντερ μπακ και θεωρώ ότι η Ιταλία μπορεί να το εφαρμόσει ικανοποιητικά.

Η τελευταία ετυμηγορία αφορά το Κροατία - Ιρλανδία. Γνωρίζουμε ότι οι Κροάτες είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Ότι είναι σοφτ και γρήγορη ομάδα. Αποπροσανατολίζεται εύκολα. Επίσης, γνωρίζουμε ότι έχει ντελικάτους παίχτες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να δημιουργήσουν και να πετύχουν γκολ. Με τον Μόντριτς να επωμίζεται, σχεδόν άψογα, τον ρόλο του play maker και να λειτουργεί σαν θερμοστάτης ανάμεσα στις δυο πτέρυγες, τα πράγματα πήραν την αναμενόμενη τροπή. Για μια στιγμή, όμως. Ποιος μάρκαρε τον Μόντριτς; Εγκληματικό λάθος από τον Τραπατόνι που δεν έριξε κάποιον μαντουμανίστα πάνω στον Κροάτη, προτιμώντας να πιάσει χώρο -ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Το 4-4-2 της Ιρλανδίας στηριζόταν στην δύναμη, στην άγνοια κινδύνου και στην τακτική πειθαρχία, αλλά τα προαναφερθέντα στοιχεία δεν μπορούν να υποκαταστήσουν πλήρως, αν και το έχουμε δει ορισμένες φορές, την τεχνική ανεπάρκεια: η αμυντική γραμμή κάθε φορά που πιεζόταν από τους παίχτες του Μπίλιτς μετέτρεπε την μπάλα σε ρουκέτα εδάφους-πτηνού, ενώ δεν μπορούσε να παίξει με ''την μπάλα κάτω''. Μολαταύτα, η τακτική προσήλωση ήταν ικανοποιητική: η ομάδα φαίνεται ότι είναι δουλεμένη κι ότι διακατέχεται από τακτικό ρεαλισμό. Το μοιραίο, πάντως, προήλθε από ένα ισχυρό της σημείο: τις εναέριες μονομαχίες -γνωρίζω, όμως, ότι υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις για τους παράγοντες που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα. Και ποιο είναι το παράδοξο; Ότι στην επίθεση έπαιρνε τις κεφαλιές και στην άμυνα τις έχανε! Εν κατακλείδι, η Κροατία πήρε αυτό που ήθελε και ετοιμάζεται για μεγάλα ματς απέναντι σε Ιταλία και Ισπανία, ενώ η Ιρλανδία φαίνεται ότι ετοιμάζεται για ηρωικές μάχες.

Υ.Γ.1 Ετοιμαστείτε απόψε για τον τέταρτο αθάνατο της παρέας: τον Σουηδό μυτόγκα.

Υ.Γ.2 Θλίβομαι βαθύτατα από τα τεκταινόμενα της πολιτικής σκηνής και του κοινωνικού στίβου. Έχω πει και γράψει εκατοντάδες φορές ότι η κρίση (ή ''κρίση'') είναι πρωτίστως κρίση αξιών, ιδεών, φαντασίας και αποφασιστικότητας. Και το χειρότερο; Συμβιβαζόμαστε με αυτό.

Υ.Γ.3 Όταν ακούτε τη λέξη ''Χαϊλάντερ'', δεν σας έρχεται το παρακάτω τραγούδι στο μυαλό; Ελάτε, παραδεχτείτε το.

14 σχόλια:

  1. ρε κανθαρε πανω που ειπα να πωρωθω με την εθνικη μετα απο πολλα πολλα χρονια βαζει ο σαντος τον καραγκουνη (??????)να βαρεσει το πεναλτι!!!!!!!
    ποιον??
    τον καραβουτα!!!!
    ρε αυτος ειναι καλος στο να κερδιζει μπεναλτια!!!
    οχι να τα βαραει!!!!
    ασε που μου τα χουν πρηξει με τον κυριακο παπαδοπουλο!!!!
    αν δεν εχεις ηρωες τους φτιαχνεις ετσι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (Ύστερα από καιρό) καλησπέρα φίλε Κάνθαρε!

    Χορταστικότατη ανάρτηση και με βρίσκει σύμφωμο στα περισσότερα σημεία. Αν πίναμε καφέ, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά περισσότερα για τον παλαίμαχο Νίνη, για το παιδί με το ντεκαπαζ (Τόρρες) και φυσικά για Ρονάλντο - Μυτόγκα και λοιπούς. Καλύτερα να σταθώ στα σημεία που διαφωνώ μαζί σου, γιατί θα χαρώ να κάνουμε ένα μίνι διάλογο (και με τα υπόλοιπα παιδιά, φυσικά).

    1) Δε θεωρώ ότι τα λάθη διορθώθηκαν από συγκυρίες. Τουλάχιστον, όχι στις αλλαγές του Σάντος. Η πρώτη αλλαγή, οκ, ήταν αναγκαστική. Η δεύτερη, ναι μεν, ήταν προφανής, αλλά ο Σάντος δε μας έχει συνηθίσει σε γρήγορες αλλαγές. Ομοίως, και η τρίτη έγινε γρήγορα, δέιγμα του ότι ο προπονητής ήταν μες στο παιχνίδι, δεν είχε βυθιστεί στις σκέψεις του. Δίνω πόντους στο Σάντος για τις ενέργειές του, αν και μας βοήθησε η οπισθοχώρηση των Πολωνών.

    2) Οι Ολλανδοί δεν ήταν απείθαρχοι. Η επιθετική τους τριάδα ήταν. Και αυτοί ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη ανεπιτυχή τελειώματα των φάσεων. Οι υπόλοιποι, ακόμη και η μέτρια αμυντική τους γραμμή, ήταν προσηκωμένη σε ένα πλάνο και το εφάρμοσαν σε όλο το 90λεπτο. Απλά αυτό το πλάνο, κατέληγε σχεδόν πάντα στους πλαϊνούς: κάπου εκεί σταματούσαν και οι πάσες. Τη συνέχεια την είδαμε.

    3) Ο Κ.Ρονάλντο (υποχρεωτικό το "Κ" μπροστά από το επώνυμο, για να τον ξεχωρίζουμε από το Φαινόμενο) δεν απομυθοποιείται. Ποτέ δεν ήταν μύθος. (Τουλάχιστον, ποδοσφαιρικά)

    4) Ο Τόρες ποδοσφαιρικά θυμίζει Σάντορ Τόργκελε (πλέον). Εμφανισιακά θυμίζει BRUNO (από την ομώνυμη ταινία).

    Υ.Γ Περιμένω αναρτήσεις για Μυτόγκα και "Κρίση".

    Υ.Γ. Τέλειωσε το Ουκρανία - Σουηδία. Άσχετο, αλλά χάρηκα για τον Μπλαχίν. Συμπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ήμουν έτοιμος να γράψω ένα μίνι σεντονάκι για την εθνική, μέχρι που έφτασα στο σημείο για τον Τόρες...Εκεί διέγραψα κάθε άλλη σκέψη που έκανα. Καταρχήν συμφωνώ μέχρι κεραίας μαζί σου στο ότι είναι τουλάχιστον προσβλητικό να βρίσκεται στην αποστολή ο Τόρες και όχι ο Σολδάδο. Ο στράικερ της Βαλένθια είναι τακτικά συνεπής, έχει το γκολ, αγωνίζεται πάντα με φιλότιμο και το κυριότερο, αυτός είναι διψασμένος για τίτλους. Απαράδεκτο να βρίσκεται στην αποστολή ο Τόρες και ο Νεγρέδο και όχι ο Σολδάδο. Για την ιστορία θα πω πως και το α και το β και το γ και το δ είναι όλα εύστοχα (στο σημείο με την Μπάρμπι γέλασα με τη καρδιά μου).

    Ο Κ.Ρονάλντο ξέρεις πως δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής σε εμένα. Αυτό με τα μαλλιά το πρόσεξα και εγώ! Αν είναι δυνατόν...Πάντως καμία σχέση ο Ρονάλντο της Ρεάλ με τον Ρονάλντο της Πορτογαλίας.

    Για τον Μπαλοτέλι δεν θα πω κάτι με κάλυψες. λπίζω απλά να ξεκινήσει βασικός στο επόμενο παιχνίδι η συμπάθεια μου ο Ντι Νατάλε. Αδικημένος παίκτης, μπορούσε να γίνει μεγαλύτερο όνομα.

    Για την Ελλαδάρα τώρα, ελπίζω να κερδίσουμε την Τσεχία και στο τελευταίο ματσάκι να πάμε για το Χ που θα μας δώσει τη δεύτερη θέση. Απλά και όμορφα. Τελικός το αυριανό ματς.

    Υ.Γ Ο μυτόγκας τελικά έκανε καλό παιχνίδι, και γκολ, και δοκάρι και ασσιστ. Αλλά ποιος ασχολείται με τον Σουηδό, εδώ ολόκληρος Σέβα πέταξε δύο τόπια και μας άφησε κάτι να τον θυμόμαστε, τώρα που τελειώνει την καριέρα του. Μεγάλος φορ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, η Εθνική μας ομάδα έδειξε δύο πρόσωπα: στο πρώτο ημίχρονο ήταν τραγική, σαν να παίζει μπάλα στο σχολείο η πέμπτη δημοτικού απέναντι στην τρίτη γυμνασίου. Η εικόνα του πρώτου μέρους ήταν για να φάμε ένα γκολ ακόμα τουλάχιστον. Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν όλα: μετά την αποβολή του Παπασταθόπουλου και τον τραυματισμό του Αβραάμ, οπισθοχώρησε ο Κατσουράνης τυπικά στην άμυνα μαζί με το πίτμπουλ, τον "μαγουλάκια" Κυριάκο Παπαδόπουλο, και ανέβαινε λίγο στο κέντρο για να μοιράσει την μπάλα. Σε συνδυασμό με την οπισθοχώρηση των Πολωνών, η αριθμητική ανισορροπία δεν φάνηκε καθόλου. Τηρουμένων των αναλογιών, τους παίξαμε μονότερμα μέχρι το 80' που τα παιδιά έμειναν από δυνάμεις. Ο Σαλπιγγίδης (που αντικατέστησε τον ανεκδιήγητο Νίνη με τα ανούσια και άστοχα τακουνάκια) ήταν man of the match. Έβαλε γκολ, κέρδισε πέναλτυ και αποβολή του τερματοφύλακα, έβαλε ένα ακόμα ακυρωθέν γκολ. Τί άλλο να κάνει? Ίσως να έβαζε το πέναλτυ που έχασε ο Καραγκούνης. Τέλος πάντων, αν και μπορούσαν τα παιδιά να πάρουν ακόμα και την νίκη απέναντι στους άμπαλους Πολωνούς (εδώ ήταν βασικός πριν τραυματιστεί ο ντοπέ Βαβζίνιακ που πέρασε κάποτε από τον ΠΑΟ), πιστεύω ότι η ισοπαλία ήταν το δικαιότερο αποτέλεσμα. Όσο για το Τσεχία-Ρωσία, είδα ότι η Τσεχία δεν υπάρχει. Αισιοδοξώ ότι θα τους κερδίσουμε. Για τους Ρώσους θα πω ότι δεν είναι η ομάδα του 2008, παρά τα 4 που έβαλε στην αφελή ομάδα των Τσέχων, αλλά είναι η καλύτερη ομάδα του ομίλου.

    Στον δεύτερο όμιλο τώρα, η Γερμανία δικαίως πήρε την νίκη, παρ' ότι δεν έτρεξε όσο περίμενα. Η Πορτογαλία όπως αγωνίζεται χαντακώνει τους Νάνι και Κριστιάνο Ρονάλντο. Αντί να τους βάζει να πατάνε περιοχή ή/και να βοηθάνε στο παιχνίδι της ομάδας αξιοποιώντας και τους συμπαίκτες τους, ο προπονητής τους είχε ξεχασμένους στον ασβέστη. Για το Δανία-Ολλανδία θα τονίσω την κατάντια της Ολλανδικής ομάδας, με τους παίκτες που διαθέτει από την μέση και μπρος, πότε να αναγκάζεται ο Ρόμπεν να κάνει 100 φορές την ίδια κίνηση που κάνει με την Μπάγερν (τρέξιμο από τον ασβέστη στον άξονα με την μπάλα στα πόδια και να προσπαθεί να σουτάρει έξω από την περιοχή ενώ οι αντίπαλοι τον κλείνουν αποτελεσματικά), και πότε οι υπόλοιποι να σηκώνουν την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή σαν τους Άγγλους για τα κεφάλια του Χούντελααρ και του Φαν Πέρσυ. Ο Σνάιντερ δεν μπορεί πλέον να κουνηθεί. Και λέμε μτά για τον Κατσουράνη ότι περπατάει.

    Στον τρίτο όμιλο η αγαπημένη μου Ιταλία με ξάφνιασε θετικά. Όχι μόνο δεν κινδύνευσε από την φλύαρη Ισπανία, χωρίς καν να καταφύγει στο κατενάτσιο και τις κλωτσιές, αλλά αδικείται από το ότι δεν πήρε την νίκη. Η οπισθοχώρηση του Ντε Ρόσσι σε ρόλο λίμπερο μάλλον σημαίνει ότι πρόκειται για τον Ιταλό Κατσουράνη. Πρέπει να τα έχει φτύσει πλέον. Οι Ισπανοί δεν είχαν τίποτα, ούτε πρέσσινγκ, ούτε πάσες, ούτε σιγουριά. Η πατάτα του Ντελ Μπόσκε με το να παίζει χωρίς κανονικό φορ φάνηκε με το που μπήκε ο Τόρρες, έστω κι αν έχασε 2 γκολ που θα έπρεπε να βάλει. Τους Ισπανούς δεν τους βλέπω καλά για την συνέχεια. Όσο για το Κροατία-Ιρλανδία, απλώς κέρδισε ο καλύτερος.

    Στον τέταρτο όμιλο τώρα, δεν έχω άποψη για το Αγγλία-Γαλλία. Τους Άγγλους τους έχω να φτάσουν ψηλά φέτος, κυρίως γιατί τα προβλήματα (τιμωρημένος ο Ρούνυ για 2 ματς, ο Ντεφόου έχασε τον πατέρα του, 3 παίκτες αποχώρησαν τραυματίες από την ομάδα) χαλυβδώνουν μια ομάδα. Στο Ουκρανία-Σουηδία, έχω να πω ότι οι Σουηδοί κατάφεραν να χάσουν το ματσάκι. Περί κατορθώματος πρόκειται, όταν κερδίζεις τους τσουρουκάδες Ουκρανούς με γκολ του Ζλάταν και καπάκι τρως 2 γκολ από τον γερο-Σεβτσένκο (ειδικά στο πρώτο γκολ ο Μέλμπεργκ μπήκε κι αυτός στα δίχτυα). Οι Σουηδοί είχαν μάλιστα άλλες 3 ευκαιρίες να ισοφαρίσουν, αλλά τις έχασαν όλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. λοιπόν, άσχετο, μου φάνηκε εντάξει για την εθνική μας η ισοπαλία. μια χαρά. σήμερα να δούμε, με την Τσεχία, που αν κρίνω το πώς εμφανίστηκε στον αγώνα με τη Ρωσία, που μου άρεσε, αχ αχ αχ!
    αν όντως θυμούνται οι παίκτες κάτι απ το greek lover του πάλαι ποτέ, καμάκι και στενό μαρκάρισμα και ήτο ζαχαροπλάστης ο μπαμπάς σας, ε, κανείς δεν ξέρει. ίσως τελικά υπάρχει και θεός.
    πάντως καλύτερα ο Σάντος να ξεχάσει ότι κατά βάθος είναι Έλληνας και να του κατέβει καμιά φαεινή ιδέα.
    σιμά κοντά τα Γιάννενα. χμ....
    μπλάβο, μπλάβο.
    Ρωσία, Κροατία, Ουκρανία νίκες παντού. για την ώρα βέβαια.
    η Γερμανία έβαλε ένα γκολ που έτσι όπως το είδα εγώ μπήκε παρ αζάρ, χα! τί κακία! μα τί ποδόσφαιρο, τί θέαμα! ο άσπρος ρίχνει τη μπάλα στον κόκκινο που τη ρίχνει στον άσπρο, αγάπη σ' όλο τον κόσμο.
    την Πορτογαλία πρέπει να τη στηρίξουμε. έχει κι αυτή το κεφάλι στον ντορβά όπως κι εμείς.
    λέω τώρα...
    τέλος μ' άρεσε στο τέλος Κροατία Ιρλανδία που έδειξε ένα οπαδό της ιρλανδικής ομάδας με κάτι ματάκια καταπράσινα και δακρυσμένα... αχού!
    καλημέρες.
    και μια ερώτηση. τί λέει αυτός ο Φεφατζίδης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρες!

    Θέμη, η Εθνική δεν έχει πεναλτάκηδες. Ούτε έναν! Και δεν περιμέναμε το συγκεκριμένο πέναλτι για να μάθουμε ότι ο Καραγκούνης δεν ξέρει πως να τα εκτελεί. Εδώ με το ζόρι ξέρει να εκτελεί κόρνερ. Συμφωνώ απόλύτως ότι αν δεν υπάρχουν ήρωες τους δημιουργείς. Πρώτοι και καλύτεροι σε αυτό το κόλπο είναι οι δημοσιογράφοι με τελευταίο δημιούργημα τον Φετφατζίδη. Όμως, δεν έχω παρατηρήσει τέτοια αβάντα στο πρόσωπο του Κ. Παπαδόπουλου. Ο παίχτης δεν ξέρει μπάλα, αλλά είναι πειθαρχημένος, ''παιδί του προπονητή'', με άκρως ικανοποιητικά σωματικά και ψυχικά χαρίσματα. Και όπως καταλαβαίνω, βελτιώνεται συνεχώς. Το εξωτερικό σώζει, Θέμη. Προσοχή: σώζει εκείνους που έχουν πραγματικά ταλέντο. Για παράδειγμα, θα έσωζε τον Νίνη. Μακάρι να μην είναι πολύ αργά στην Πάρμα.

    Scouser Jim, έπρεπε να αναφέρω και τον Ράμος που, έτσι όπως κουρεύτηκε, μοιάζει σαν ένα κράμα Ποκαχόντας, Ριάνα και Σάκη Ρουβά. Τέλος πάντων. Για τις αλλαγές του Σάντος δεν έχω να προσθέσω κάτι. Κάποιες φορές βγαίνουν, κάποιες άλλες όχι. Αν βγουν, όλα είναι καλά, ειδαλλώς αρχίσει το κράξιμο. Δεν κατάλαβα, όμως, γιατί βγάζει τον Γκέκα κι όχι τον Σαμαρά. Η μόνη υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι ο Σαμαράς μπορεί να κρατήσει και λίγο μπάλα. Θα ήταν ωραία να ξέραμε τα κίνητρα και τις σκέψεις του εκάστοτε προπονητή σε κέθε αλλαγή που επιχειρεί. Νομίζω ότι οι Ολλανδοί ήταν απείθαρχοι. Όταν όλοι η επιθετική γραμμή φέρεται ανώριμα, τότε είναι αναπόφευκτο να επηρρεάσεις τις υπόλοιπες γραμμές και να τις συμπαρασύρεις σε λάθη. Αυτό που πολλές φορές ξεχνάμε είναι ότι τα λάθη στην επίθεση δεν κοστίζουν, αλλά στην άμυνα φαίνονται, κάνουν μπαμ και προξενούν γκρίνιες και ανισορροπίες. Παρόλα αυτά, είχαν περισσότερες φάσεις για γκολ, αλλά αυτό δεν αναιρεί τη μερική αναρχία τους. Όλοι αυτοί οι παίχτες που βγάζουν μάτια με τις ομάδες τους, ξεβρακώνονται σε τέτοια τουρνουά. Τους βλέπεις να παίζουν σαν φοβισμένα γατάκια που δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Εξαιρέσεις λίγες, αλλά υπέροχες: αυθεντικός Ρονάλντο, Κλόζε, Ζιντάν, Νέντβεντ, Ντελ Πιέρο, Καναβάρο, Ρουί Κόστα, Ρ. Μπάτζιο, Φίγκο και σία. Παίχτες που τους έβλεπες και έπαιρναν, όταν χρειαζόταν, την ομάδα από το χέρι. Που, όταν έπρεπε, έβγαιναν μπροστά και έπαιρναν πρωτοβουλίες. Τώρα ποιος παίρνει πρωτοβουλίες;
    Αυτός ο Τόρες μόλις έφυγε από την Μαδρίτη τελείωσε. Και είχε ικανότητες ο παίχτης. Κρίμα. Λογικά θα γράψω ανάρτηση για τις εκλογές. Αν και όλο τα ίδια γράφω με διαφορετικά λόγια. Δεν αλλάζει η κατάσταση. Δυστυχώς. Κι εγώ χάρηκα με τον Μπλαχίν και την Ουκρανία.

    Μικρέ Σκάουτερ, και μετά λέμε για τις επιλογές του Σάντος! Ο Σολδάδο ήταν πολυβόλο! Και α, και β, και γ, και δ. Μαζί σου! Και σε ρώταω τώρα για τον Κριστιάνο: άντε να τον πάρεις στα σοβαρά που κάθεται και αλλάζει χτένισμα στο ημίχρονο. Και είναι αρχηγός της Εθνικής Πορτογαλίας! Όπως έχω γράψει, αυτός πάει στον καθρέφτη, βλέπει το είδωλό του, αρχίζει να την παίζει και μονολογεί: ''Τι σου κάνω, μάνα μου!''. Δεν συγκρίνεται ο Ντι Νατάλε με τον Μπαλοτέλι. Συμφωνώ ότι είναι αδικημένος. Μικρέ Σκάουτερ, πάμε για νίκη με Τσεχία! Πρέπει να κερδίσουμε! Το υστερόγραφο με βρίσκει σύμφωνο, απλά να προσθέσω ότι προς το τέλος του αγώνα η κάμερα έκανε δυο ζουμ στην φάτσα του Ιμπραΐμοβιτς και δεν είχε ιδρώσει! Το μόνο που έκανε ήταν κάτι μορφασμούς με ξεφυσίματα που θύμιζε ένα κράμα εγκύου γυναίκας, φάλαινας και Νικοπολίδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρη, στο πρώτο μέρος θα μπορούσαμε να φάμε και δεύτερο γκολ. Ήμαστε κακοί. Η οπισθοχώρηση του Κατσουράνη ήταν σημαντική, διότι σήμανε της καθοδήγηση της αμύνης -δεν είμαι σίγουρος ότι ο Αβραάμ, ο Παπασταθόπουλος ή ο Κυριάκος μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Και κάπου εδώ κολλάει αυτό που έλεγα: η επιλογή του Νίνη έξω δεξιά όριζε την Εθνική που θα θέλαμε να έχουμε. Ο Σαλπιγγίδης είναι σαφώς πιο μάχιμος σε αυτή τη θέση και εναρμονίζεται τακτικά με την κουλτούρα της Εθνικής. Σε συνδυασμό με τον Σαμαρά, ο οποίος δεν έχω καταλάβει, και μάλλον ούτε ο ίδιος, τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο, τα φτερά μας, ειδικά η αριστερή πτέργυρα, ήταν ακρωτηριασμένη. Για το αποψινό ματς χρειάζεται προσοχή στο πως θα διαχειριστούμε το παιχνίδι. Ελπίζω το τεχνικό επιτελείο να γνωρίζει ότι χρειαζόμαστε την νίκη και να έχει αποφασίσει στο πως θα την πάρουμε. Με άλλα λόγια, ελπίζω να ήμαστε διαβασμένοι. Τα προβλήματα αρχίζουν με τους Ρώσους, οι οποίοι θα μας τρέξουν πολύ στα χαφ και θα παίξουν πολύ χωρίς την μπάλα. Αν καταφέρουμε να τους παίξουμε σε λίγα τετραγωνικά, θα τους μπλοκάρουμε. Αν ο Σάντος υπερεκτιμήσει τις επιθετικές δυνατότητες της Εθνικής, θεωρώ ότι θα πάθουμε ό,τι και η Τσεχία. Για τη δεύτερη παράγραφο επίτρεψε μου να σταθώ στον Σνάιντερ. Προσπαθούσε, ξαναπροσπαθούσε και σου θύμιζε βετεράνο από το μουντιάλ του 1930. Γενικώς η Ολλανδοί έδειξαν πρόβλημα τακτικής συμπεριφοράς -ο ενθουσιασμός και η εμφανής ανωτερότητα δεν υποκαθιστούν πάντοτε την ορθολογική τακτική. Συμφωνώ για τους Ιταλούς: αν κάποιος έπρεπε να κερδίσει αυτοί ήταν οι παίχτες του Πραντέλι. Όσο για τον Ντελ Μπόσκε δεν κατάλαβα τι προσπαθούσε να κάνει. Να αντιγράψει το στυλ παιχνιδιού της Μπάρτσα; Επειδή η ομάδα αποτελείται από ορισμένους παίχτες της Μπάρτσα, θεώρησε ότι μπορεί να τα καταφέρει; Ερασιτεχνική σκέψη από τον Ντελ Μπόσκε. Και στέκομαι πάλι στην μη κλήση του Σολδάδο. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει καλέσει αυτόν τον παίχτη με την σούπερ σεζόν που έκανε, για να παίξει με ψευτοεννιάρι τον Φάμπρεγας και, μόλις ήρθαν τα δύσκολα, να ρίξει στο χόρτο τον Τόρες. Απλά δεν είναι δυνατόν. Ο Βίγια ή ο Γιορέντε θα ήταν χρησιμότατοι. Από το Αγγλία-Γαλλία περίμενα περισσότερα πράγματα. Οι Άγγλοι, πάντως, φαίνονται έτοιμοι να παίξουν λίγο κλεφτοπόλεμο. Την Ουκρανία την την έχω σε μεγάλη υπόληψη. Δεν είναι η ομαδάρα που θα σε συντρίψει, αλλά είναι σκληροτράχηλη και παίζει όσο σου δείχνει ότι μπορεί να παίξει -αυτό υποδηλώνει σταθερότητα κι ότι πρέπει να παίξεις καλύτερα για να την κερδίσεις: οι Σουηδοί δεν έπαιξαν. Μαζί με τον δεδομένο ενθουσιασμό της ομάδας προήλθε το αποτέλεσμα, το οποίο θεωρώ φυσιολογικό. Εξάλλου, τι απαιτήσεις μπορείς να έχεις από ένα ματς όταν στο πρώτο μέρος έπαιζες σαν την Δόξα Κρανούλας και στο δεύτερο άφηνες τον 35χρονο Σεβτσένκο να αλωνίζει στην μικρή περιοχή σου; Ο Σέβα τον Μέλμπεργκ και τον Ιμπραΐμοβιτς τους έκανε μια χαψιά. Ειδικά η κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι, με αντίπαλο τον Σουηδό μυτόγκα που νομίζει ότι ο Χαλκ του ποδοσφαίρου, ήταν απόλαυση. Το ότι οι Σουηδοί πίεσαν στο τέλος δεν μου λέει κάτι. Τι έκαναν στο υπόλοιπο ματς; Δεν μπορείς σε δέκα λεπτά να διορθώσεις μια μέτρια ή κακή εικόνα 80' λεπτών.

    Summertime Blues, βλέπεις Euro; Αυτά είναι. Γιατί να στηρίξω την Πορτογαλία; Είχε κι αυτή Τζέφρυ; Ακού εκεί να έχει διατελέσει ο Τζέφρυ Πρωθυπουργός χώρας. Τι λέει ο Φετφατζίδης; Ένα παιδάκι είναι που έχει πέσει θύμα της μανίας μας να δημιουργούμε πρότυπα από εκεί που δεν υπάρχουν. Κι αυτό το παιδάκι παίζει στην Εθνική Ελλάδος και κλήθηκε στο Euro!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με την ολοκλήρωση της 1ης αγωνιστικής τολμώ να πω ότι αυτό που βλέπω με ικανοποιεί. Καλά ματς, λίγο πάνω απ' τον μέσο όρο των προσδοκιών μου.

    Διαβάζω για παίκτες που "σέρνονται", δεν μπορούν να τρέξουν κλπ. Αυτό ας το κοιτάξει η UEFA που έχει φορτώσει τους "αστέρες" με παιχνίδια.

    Αυξήθηκαν τα ματς των ευρωπαϊκών διοργανώσεων στους συλλόγους, αυξήθηκαν υπερβολικά και τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων (τόσο στα προκριματικά, όσο και στα τελικά).

    Το να ζητάμε από ένα ποδοσφαιριστή με πάνω από 100 ματς στα πόδια του (και λίγα λέω) την τελευταία διετία να είναι φρέσκος μέσα Ιουνίου είναι σαν να τον ωθούμε στην ντόπα!

    Ίσως την διαφορά να την κάνουν όσοι δεν έπαιξαν (πολύ) στα κορυφαία πρωταθλήματα ή αγωνίστηκαν σε πρωταθλήματα β΄διαλογής (αυτό συνήθως αφορά τους μεγαλύτερους σε ηλικία) ή δεν είχε η ομάδα τους ευρωπαϊκές υποχρεώσεις (όχι πολλές τουλάχιστον)...

    Πάμε Ελλαδάρα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντως Γαλλία-Αγγλία...δεν θα'λεγα πως ήταν και το ματς που θα σε καθήλωνε,αργό,μπορεί να ξύπνησαν για λίγο οι Γάλλοι...αλλά...
    Όπως και να'χει αισιοδοξώ πως σήμερα με την Τσεχία θα νικήσουμε..

    Την καλησπέρα μου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. κανθαρε εγραψα παλι.
    οχι μονο ειχα προβλεψει το σκορ στα δυο παιχνιδια της εθνικης αλλα και οτι θα φαμε πρωτοι γκολ με την πολονια και θα ισοφαρισουμε και οτι οι τσεχοι θα μας ριξουν δυο τεμαχια και κανουμε το 2-1.
    αν τα επαιζα κιολας............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παρόλο αυτά με νίκη επί της Ρωσίας περάσαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπαλαντέρ, το ξεζούμισμα των παιχτών αποτελεί αδιαμσφιβήτητο γεγονός και η Ουέφα με τη Φίφα θα έπρεπε να ανησυχούν. Ωστόσο, εδώ δεν μιλάμε απλά ότι σέρνονται οι παίχτες. Δεν βλέπεις τον παίχτη-ηγέτη. Που με την προσωπικότητά του θα αλλάξει την ροή του ματς. Που μόνο και μόνο η παρουσία του συσπειρώνει την ομάδα και της χαρίζει πίστη. Μπορώ να πω ότι κι εγώ είμαι ικανοποιημένος από αυτό που βλέπω. Συμφωνώ ότι τα ματς είναι πιο πάνω, έστω και λίγο, από το μέσο όρο των προδοκιών μας.

    Astazzia, οι Άγγλοι μου φάνηκαν μάχιμοι για κλεφτοπόλεμο και ταμπούρι. Οι Γάλλοι προσπάθησαν, αλλά χωρίς αποτελέσμα. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε με τους Τσέχους. Θα έλεγα τώρα καμιά κουβέντα, αλλά άστο καλύτερα. Την καλησπέρα μου!

    Θέμη, το έβλεπες, το έπαιξες;

    Ωραία, με νίκη περάσαμε. Δυστυχώς, όμως, δεν βλέπω πως μπορούμε να κερδίσουμε τους Ρώσους. Αν μας τρέξουν στα χαφ, που θα μας τρέξουν, δεν ξέρω πως θα αντιδράσουμε. Επίσης, ακόμα δεν έχουμε βρει το αντίδοτο για την ελλειμματική αριστερή πτέρυγα. Δεν αλληλοκαλύπτουμε σωστά στις πτέρυγες και στον άξονα. Δεν τρέχουμε χωρίς τη μπάλα (στον κενό χώρο). Και το χειρότερο; Επειδή πρέπει οπσδήποτε να ψάξουμε το γκολ, θα μείνουν κενοί χώροι και οι Ρώσοι είναι αρκετά καλοί στην εκμετάλλευση αυτών. Μακάρι να τα διορθώσουμε όλα, συμπεριλαμβανομένου και των λαθών του Σάντος σε στήσιμο εντεκάδας και κοουτσαρίσματος, να νικήσουμε και να προκριθούμε. Και να θυμόμαστε ότι, αν και εφόσον προκριθούμε, μας περιμένει κατά πάσα πιθανότητα η Γερμανία. Αλλά δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται. Εδώ πήραμε Euro το 2004 και βγήκε Πρωθυπουργός ο Τζέφρυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. το δισ εξαμαρτειν ρε κάνθαρε ξέρεις πως πάει. αυτή είναι η ιστορία μας. να μεγαλουργούμε και μετα να την παθαίνουμε ξανά και ξανά και ξανά και ξανα μέχρι να βρεθούν κάποιοι να μας ξυπνήσουν και να συνεχίσουν άλλη μια λαμπρή σελίδα. αστε το για το παγκόσμιο. δεν κάνουμε τίποτε φέτος. όσο καλή ομάδα και να έχουμε γιατί είναι καλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Άλεξ, το δις έχεις καταστεί τρις και τετράκις- και δεν αναφέρομαι μόνο στο ποδόσφαιρο. Αυτός που την παθαίνει, δεν έχει μελετήσει ιστορία. Ουσιαστικά, όταν λέμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, εννοούμε ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη. Και εμείς για δεύτερο σερί παιχνίδι ήμαστε αδιάβαστοι.

    Καλό ξημέρωμα.

    Υ.Γ. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, αύριο θα ανέβει πολιτικό-κοινωνικό άρθρο με ορισμένες πινελιές Euro.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...