Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Ο Αχιλλέας έγινε Τζέφρυ

Πριν ένα μήνα, και κάτι ψιλά, παρακολούθησα στο κηποθέατρο Παπάγου την τραγωδία ''Ιφιγένεια εν Αυλίδι''. Που να ήξερε ο Ευριπίδης τι τροπή έχει πάρει το Αρχαίο Θέατρο. Που να ήξερε το μέγεθος της μετάλλαξης. Που να ήξερα εγώ ο ίδιος τι θα έβλεπα. Με τον Στέλιο Μάινα να ερμηνεύει τον Αγαμέμνονα, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη την Κλυταιμνήστρα και κάποιον ηθοποιό ονόματι Στάνκογλου να προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι είναι ο Αχιλλέας, ενώ, παράλληλα, ένα ''παιδάκι'' υποδυόταν τον Μενέλαο. Και να παρακολουθείς τον Αγαμέμνονα να γράφει σε γραφομηχανή, την Κλυταιμνήστρα να φοράει βραδινή τουαλέτα με πλατφόρμες και τον χορό να σκαρφαλώνει σε σκαλωσιές. Απίστευτα πράγματα. Ήθελα να ήξερα τι σκεφτόταν ο σκηνοθέτης, όταν επιχειρούσε να εξισώσει την τραγωδία του Ευριπίδη με το παρόν. Ήθελε να κάνει τη διαφορά; Ε, λοιπόν, την έκανε. Όμως, οι θερινές επαναλήψεις των αρχαιοελληνικών έργων φανερώνουν την κρίση που βιώνουμε.


Κάποτε, το Αρχαίο Θέατρο θεωρείτο η υπέρτατη καταξίωση. Μοναδικό παράσημο στην θεατρική καριέρα του ηθοποιού. Εξαιρετικό προνόμιο. Με τους συντελεστές να θεωρούν ύψιστη τιμή τη συμμετοχή τους και να νοιώθουν δέος: κάποτε υπήρχαν στάνταρντ -σήμερα υπάρχουν; Και τώρα βλέπεις τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη να ερμηνεύει το ρόλο της Ιοκάστης και να νομίζεις ότι βλέπεις τον Σούπερμαν με άσπρο φόρεμα και μούσια. Και το κοινό να σβήνει τις παραστάσεις από την μνήμη του, μόλις πέσει η αυλαία. Αλλά έτσι είναι. Ο κάθε αστέρας της τηλεόρασης πατάει το σανίδι και έχει το θράσος από πάνω να δηλώνει πόσο πολύ γουστάρει να παίζει θέατρο. Όπως ο κάθε πικραμένος, τροφοδοτούμενος από την δική μας ανεπάρκεια, γίνεται εν μία νυκτί βεντέτα, σταρ, Πρόεδρος, βουλευτής ή Υπουργός. Προσοχή: δεν μιλάμε για το Δελφινάριο του Σεφερλή (φώτο) και το ηλίθιο χιούμορ του, αλλά για Αρχαίο Θέατρο. Για χώρους και ερμηνείες που έχουν τιμήσει με την παρουσία τους, μεταξύ άλλων, η Άννα Συνοδινού, ο Αλέξης Μινωτής, η Κατίνα Παξινού και ο Μάνος Κατράκης.

Ελάχιστοι δείχνουν αυτοσυγκράτηση. Εδώ κοτζάμ Δημήτρης Χορν είχε δηλώσει: «Δεν έχω φωνή για την Επίδαυρο». Κι όμως, με λίγη δόση τύχης μπορεί να παρακολουθήσεις τον Κόκλα και τον Πυρπασόπουλο. Όπως εγώ ''θαύμασα'' τον Στάνκογλου, σε ρόλο Αχιλλέα υπενθυμίζω, στο κηποθέατρο Παπάγου. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στις υπόλοιπες πτυχές της ζωή μας. Βλέπεις έναν μέτριο ποδοσφαιριστή και κάποιοι τον βαφτίζουν παιχταρά. Ακούς live κάποια σκυλιά να τραγουδούν και αναρωτιέσαι μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η πνευματική (μας) αναξιότητα. Επισκέπτεσαι μια Δημόσια Υπηρεσία και διαπιστώνεις ότι ο διευθυντής είναι λοβοτομημένος. Παρακολουθείς έναν δημοσιογράφο που δεν μπορεί να στελεχώσει μια απλή πρόταση με ορθολογικά επιχειρήματα και παίρνει εκατοντάδες μύρια. Ανοίγεις το χαζοκούτι που λέγεται τηλεόραση και απορείς με το είδος και την οικογένεια των μαϊντανών σε κάθε λογής εκπομπές. Αλλά τι κάθομαι και γράφω τώρα; Εδώ έχει εκλεγεί ο Τζέφρυ Πρωθυπουργός. Και μένα με πείραξε ο Στάνκογλου στο ρόλο του Αχιλλέα; Και ποιο είναι το χειρότερο; Ότι έχουμε συμβιβαστεί με τη μετριότητα και τη σαχλαμάρα. Καιρός να το ξεπεράσουμε.

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης ανάρτησης είναι οποιαδήποτε από τις προτεινόμενες επιλογές. Ένας είναι ο Θανάσης Παπάζογλου.

Υ.Γ.2 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Ο κόσμος, άλλωστε, και δια της ψήφου του έδειξε να έχει δεχθεί τη μοίρα του. Σαν την πουτάνα που δεν μπορεί να απαρνηθεί τον νταβατζή της. Της παίρνει τα λεφτά, της ρίχνει και τίποτα χαστούκια, αλλά αυτή δεν φεύγει από κοντά του με τίποτα. Έτσι και οι ψηφοφόροι. Νταβατζή αλλάζουν κάθε φορά που πάνε στις κάλπες. Ή εν έτη 2012 ανακαλύπτουν τον εθνικισμό και τη Χρυσή Αυγή, ή τον πατριωτισμό του Καμμένου και του Τέρενς Κουίκ».

Υ.Γ.3 Τον τελευταίο καιρό δεν έχω δει ούτε ένα ματς. Ούτε τα ευρωπαϊκά ματς των ελληνικών ομάδων, ούτε το ισπανικό σούπερ καπ, ούτε καν το πρώτο ματς της Αρειανάρας στο πρωτάθλημα. Σας υπόσχομαι ότι θα καλύψω το χαμένο έδαφος. Έχουμε πει, όμως, ότι στις διακοπές επικρατούν άλλες προτεραιότητες και υπερισχύουν διαφορετικά δεδομένα. Και οι φετινές διακοπές επισκίασαν όλες τις προηγούμενες. Τέλος!

Υ.Γ.4 Αισθάνομαι, νοιώθω και βρίσκομαι σε εξαιρετική κατάσταση. Ας ακούσουμε κάτι μπομπάτο!

16 σχόλια:

  1. Welcome back!
    Κ εγω θελω να παρακολουθήσω τις όρνιθες του Αριστοφανη μην μου λες τετοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάποιοι θεωρουν ότι όποιος βλέπει ποδόσφαιρο είναι απαίδευτος, δεν μιλώ καν για κάποιον που πηγαίνει και στο γήπεδο ή αγαπά μια ομάδα, είναι το συνώνυμο της αμορφωσιάς και της αγραμματοσύνης.
    Εσύ λοιπόν, που όχι μόνο τα κάνεις αυτά αλλά έχεις και σχετικό blog μπορείς να φανταστείς πως σε θεωρούν οι "άνθρωποι της τέχνης" που περιγράφεις.
    Κι όμως, οι αλήθειες που γράφεις, είναι τόσο μεστές που οι μετέχοντες στην ελληνική παρακμή που ονομάζεται χώρος της τέχνης δεν μπορούν καν να διανοηθούν. Πόσο μάλλον να γράψουν γι αυτές. Έτσι, η καθαρή ματιά σου θα μείνει καταδικασμένη σε ένα περιφερειακό blog καθώς κρίνεται ανάξια να μεταλαμπαδευτεί σε πιο "ποιοτικά" sites. Δεν πειράζει, εσύ καλά τα λες.
    Τα πράγματα άλλωστε είναι απλά φίλε Κάνθαρε. Ο βασιλιάς είναι γυμνός, ότι και να λένε οι αυλοκόλακες.

    mkakogns

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλῶς ἦρθες Κάνθαρε. Οἱ "ἐναλλακτικές" παρουσιάσεις ἀρχαίων τργαωδιῶν, δέν κάνουν τίπτοτε ἄλλο παρά ν΄ ακολουθοῦν ἤ νά πιαστοποιοῦν τήν "ἐναλλακτική" πορεῖα τῆς κοινωνίας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελα τώρα σε λίγο αν δεν τα πουλήσουν, θα τραγουδάει η Μπεζαντάκου και η Λάμπρου στην Επίδαυρο αρκει να ακουμπάνε το χρήμα..
    Οσο για το λαπα είπαν ότι δίνει συμβουλές για το πως να καταστρέψεις ότι θες, και μια χώρα.
    Ασε που ειναι εξπερ στο να κάνει ποδήλατο με τα χέρια και κουπί με τα πόδια,στην αρχη έπεσε κάνα δυο φορές μα τώρα το χει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι ψάχνεις να βρεις τώρα κι εσύ; Ένα σωρό σκατούλες έχουν ανεβεί, το ότι θα καταστρέψουν ακόμα ένα έργο έχει καταντήσει ρουτίνα πλέον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εχω ζήσει κι εγώ κάτι ανάλογο.
    Το καλοκαίρι πριν τη Β' λυκείου, είχε τύχει να δω την Αντιγόνη στην Επίδαυρο, με την αφορμή οτι μετά θα καταλάβαινα καλύτερα το μάθημα των αρχαίων γεν. παιδείας. Αμ δε... χριστό δεν καταλαβα απο τους διαλόγους,ο φύλακας του πτώματος ήταν ντυμένος σαν τον Ρακιντζη στη Eurovision του 2002 και οπλισμένος με καλάσνικοφ(!!) ο Αίμονας έμοιαζε με γαμπρό σε γάμο της Σασας Μπάστα, μια 40χρονη λεβεντοκαπετάνισσα προσπαθούσε να μας πείσει οτι είναι η (16χρονη) Αντιγόνη, και ο χορός αποτελούταν απο 4 (ακόμα κι εγώ που είμαι τεχν. κατεύθυνσης ξέρω οτι κάποτε ήταν 15)

    Αλλα το πιο περίεργο απ όλα είναι οτι ο σκηνοθέτης που εμφανίστηκε για να υποκλιθει στο τέλος εισέπραξε χειροκρότημα.
    Άμα θέλετε ρε παπάρες να το παίξετε "συγχρονοι", να ανεβάζετε στο θέατρο τα "Μυστικα της Εδεμ", οχι Ευρυπίδη!

    Κατα τ άλλα, ανεβαίνουν στο θέατρο άτομα της τηλεόρασης προς κόψιμο εισητηρίων, ενώ δεν μπορούν να ψελίσουν λέξη χωρίς μικρόφωνα και μοντάζ. Καλοί, χρυσοί στο γυαλί, αλλα το θέατρο θέλει φωνή, όχι γκριμάτσες.

    Εγώ πάντως τον Σεφερλή, αν εξαιρέσουμε τα βλαμμένα memes του, τον παω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Bill, κι εγώ μπορεί να τις παρακολουθήσω. Καλή μας τύχη.

    Μkakogns, με τιμούν τα λόγια σου. Ευχαριστώ. Εγώ τα γράφω και όσοι πιστοί ας προσέλθουν. Εξάλλου, τα γραπτά μένουν. Όσο για το ότι κάποιος που υποστηρίζει ένθερμα μια ομάδα είναι αυτόματα και κάφρος, έχω να πω ότι τα στερεότυπα επηρεάζουν την συμπεριφορά μας και το πως αντιμετωπίζουμε τον συνάνθρωπό μας. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό σε απόλυτο βαθμό.

    Cummulus, τότε ας σταματήσουμε να τις παρακολουθούμε. Να κάτσουμε στο μπαλκόνι μας, να πάρουμε το πρωτότυπο κι ας αρχίσουμε να διαβάζουμε. Πιο πολλά θα καταλάβουμε.

    Φούλη, λίγα λόγια για την Λάμπρου! Μα, είναι δυνατόν να πηγαίνει ο Τζέφρυ σε σεμινάρια; Σαν να σου εξηγεί ο Κωτσέτσος την αρχές της πυρηνικής φυσικής. Απίστευτα πράγματα. Πραγματικά απίστευτα.

    Πρόεδρε, δεν ξέρω τι ψάχνω να βρω. Ίσως να φταίω εγώ. Και καλά ότι δεν μπορώ να καταλάβω και να αντιληφθώ την πρόοδο και την εξέλιξη της τέχνης. Βρε, λες;

    Άλεξ, έτσι είναι. Έχουμε χάσει το κίνητρο. Γιατί ανεβάζουμε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων; Για να αναδείξουμε τι; Το χειροκρότημα του κοινού αποδεικνύει την ζοφερή πραγματικότητα: έχουμε συμβιβαστεί με την μετριότητα. Αν δεν υψώσουμε ένα νοητικό τοίχος δεν υπάρχει προκοπή. Όπως τα αμορτισέρ του αυτοκινήτου απορροφούν τους κραδασμούς, έτσι κι εμείς πρέπει να περνάμε από κόσκινο αυτά που βλέπουμε, ακούμε και βιώνουμε. Λίγη προσπάθεια χρειάζεται.

    Καλή weekend!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε καλό χειμώνα να 'χουμε!

    Θα γίνω κουραστικός, αλλά θα το ξαναπώ: στην Ελλάδα ένας ποδοσφαιριστής δεν χρειάζεται να κάνει 2-3 πολύ καλές σαιζόν για να καθιερωθεί στην συνείδηση του κόσμου και των κωλοδημοσιογράφων. Ούτε καν να κάνει 5-6 σερί καλά παιχνίδια. Αρκεί να πατήσει απλώς το χορτάρι, άντε και να ρίξει και μια κλανιά να τον φοβηθούν οι αντίπαλοι. Και μετά βεβαίως τον περιμένουν τα σκυλάδικα με τις Σάσες Μπάστες (η οποία έχει πάρει τους μισούς ποδοσφαιριστές απ' ό,τι μαθαίνω). Κι αυτά δεν ισχύουν μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά σε κάθε τομέα της ζωής στην Ελλάδα. Από τους διάφορους ελεύθερους επαγγελματίες και την τηλεόραση, μέχρι τα υπουργιλίκια και την εξουσία. Αλλά τί να περιμένεις όταν ένας ολόκληρος λαός πιστεύει ότι ο μισθός είναι ανθρώπινο διακίωμα που πρέπει να παρέχεται από συμπόνοια και μόνο, και όχι ότι πρόκειται για την ανταμοιβή του ιδρώτα και των αδιάκοπων προσπαθειών του που φέρουν θετικό αποτέλεσμα πάνω απ' όλα. Όσο για το γνώθι σαυτόν α λα Δημήτρη Χορν που αναφέρεις, ούτε λόγος.

    Αν νόμιζες ότι το περσινό πρωτάθλημα ήταν το χειρότερο, το φετινό είναι πολύ κοντά στον χαρακτηρισμό "κουκλοθέατρο". Το επόμενο, με τις μόντες που πάνε να κάνουνε με το να βάλουνε Ηρακλή, Ολυμπιακό Βόλου και Καβάλα στην πρώτη κατηγορία και να γίνουν 18 οι (χρεοκοπημένες, πλην αδειοδοτημένες πάντα) ομάδες του πρωταθλήματος, θα είναι το απόλυτο κουκλοθέατρο.

    Όσο για τις ομαδάρες μας στην Ευρώπη (που ξέρουν μόνο να τσακώνονται για τα λεφτά του Τσάμπιονς Ληγκ αντί να παίξουν μπάλα και να φέρουν τον κόσμο στα γήπεδα κτλ), σημειώνω το εξής: μέχρι τον Δεκέμβρη με το καλό, θα έχουν τελειώσει τα δράματα του γαύρου και του βάζελου στην Ευρώπη. Ειδικά ο Ολυμπιακός, παρά την θεωρητικά καλή κλήρωση με Άρσεναλ, Σάλκε και Μονπελιέ, ενδεχομένως να θυμηθεί ένδοξες στιγμές του ευρωπαϊκού του παρελθόντος (ενώ ο ανίκανος επιθετικά Παναθηναϊκός απλώς θα απολαύσει ό,τι συμβεί με Τόττεναμ και Λάτσιο). Όχι τόσο γιατί δεν έχει παίκτες φέτος ο Ολυμπιακός, αλλά γιατί έφυγε ο Βαλβέρδε. Πάει το πρέσσινγκ ψηλά, πάει το τρέξιμο, πάνε όλα. Ο Ολυμπιακός με τον Ζαρντίμ επέστρεψε σε ποδόσφαιρο αναμονής και τρώει πολλές φάσεις από ομαδούλες. Ένας όντως παικταράς Μασάδο δεν αρκεί για να αναπληρώσει Μιραλλάς, Ορμπάιθ, Μαρκάνο (ναι, Μαρκάνο), Μέλμπεργκ και τον τραυματία Αβραάμ Παπαδόπουλο. Τέλος πάντων, πιστεύω ότι ο Βαλβέρδε (απ' όσο κατάλαβα έφυγε όχι τόσο λόγω του οικογενειακού προβλήματος που επικαλείται, αλλά γιατί ο Μαρινάκης με ανύπαρκτο ανταγωνισμό στην Ελλάδα και σίγουρα τα λεφτά του τσου λου θα κατέβαζε τον πήχυ σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο) θα επιστρέψει μετά βαΐων και κλάδων, αργά ή γρήγορα. Άσχετα από το αν ο Ζαρντίμ θα βγάλει την χρονιά ή όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ελα παραδεξου το!!!
    δεν μπορεις αν δεν πεταξεις τη σποντα σου για τον ολυμπιακο!!!!
    το δελφιναριο του σεφερλη το ανεφερες μονο και μονο γιατι ειναι διπλα στο σεφ και απεναντι απο το καραισκακη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρες!

    Χάρη, καλώς ή κακώς, προφανώς κακώς, αυτή η χώρα έχει τους πολίτες και το ποδόσφαιρο που της αξίζουν. Οι πολίτες ψηφίζουν να ζουν στην ίδια κατάσταση μόνο και μόνο για να κράζουν μετά, ενώ το ποδόσφαιρο πνέει κυριολεκτικά τα λοίσθια. Το προϊόν υποβαθμίζεται συστηματικά σε σημείο να αναρωτιέμαι αν ήμουν εγώ κι εσύ επικεφαλείς σε πόση χειρότερη θέση θα μπορούσαμε να το φέρουμε. Για τις κληρώσεις των ελληνικών ομάδων επικρατεί η πάγια και κλασική άποψη: ουδείς αποκλείστηκε από μια κλήρωση. Πρέπει να μπουν οι ομάδες στο χόρτο και να πάρουν αυτά που τους αναλογούν. Χωρίς να ξεχάσουν ότι, εκτός από ανώνυμες εταιρίες, αποτελούν οργανισμούς με χιλιάδες κόσμου από πίσω τους: ένα κοινό, δηλαδή, που πρέπει να ικανοποιηθεί και το οποίο δεν νοιάζεται για ισολογισμούς και μπάτζετ. Και κάτι τελευταίο: βλέπεις που πάει η δουλειά από την αντίδραση του ΠΑΟ στο ματς με τα Γιάννενα. Καλό πρωτάθλημα.

    Astazzia, καλό μήνα!

    Θέμη, λίγα λόγια για τον κολλητό του Ροναλντίνιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χάρη,

    η Σάσα είχε δεσμό μόνο με τον Ταχτσίδη και τον Μανιάτη. Οι άλλοι την πέτυχαν σε αδύνατη στιγμή και την εκμεταλλεύτηκαν!

    Πριν κάνα χρόνο είχαν σκοτωθεί στα "σοβαρά" περιοδικά του ... χώρου, ποια είχε κατεβάσει πιο πολύ τις τιμές ...

    Όπως τα λες, πρασινοκόκκινοι δεν θα φορέσουν μακρυμάνικα στα εξωτερικά, θα κάμουν Χριστούγεννα σπίτι. Ότι διαφορετικό θα είναι μεγάλη έκπληξη για μένα.

    Αυτό κακό δεν το λες. Αν σταματήσει να παίζει ο διορισμένος απευθείας στους ομίλους πολλά θα πάνε προς το καλύτερο.

    Bonus info. Απιστεύτου ο πρόεδρας.

    Προσκυνήστε το είδωλο ρε ρεμάλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Διόρθωση.

    Πριν κάνα χρόνο είχαν σκοτωθεί με τη Τζούλια στα "σοβαρά" περιοδικά του ... χώρου, ποια είχε κατεβάσει πιο πολύ τις τιμές ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπουργέ, καίει ποδοσφαιρικές καρδιές η Σάσα. Έχει λέγειν η κοπέλα.

    Όσο για την κλήρωση, μακάρι να συνεχίσουν και οι δυο ομάδες, αλλά δεν το βλέπω ως ορατό ενδεχόμενο. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι βλέπουμε την κατάσταση είτε άσπρη, είτε μαύρη. Μέση λύση δεν υπάρχει. Παρακολουθούμε μια κλήρωση κι αμέσως βιαζόμαστε να αποκλείσουμε ή να προκρίνουμε κάποιον. Η τακτική, όμως, είναι πλέον γνωστή. Έστω ότι βαφτίζεις τον αντίπαλο δυνατό. Τότε, αν τον περάσεις είσαι φοβερός, αλλά αν χάσεις δεν τρέχει τίποτα. Βαφτίζεις τον αντίπαλο σάπιο; Αν περάσεις επιβεβαιώνεις την ανωτερότητά σου, αλλά αν χάσεις, αρχίζεις και μιλάς για έκπληξη, για μαγεία ποδοσφαίρου κ.ά., χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορείς σταθείς σε παράγοντες όπως ατυχία, διαιτησία, φεγγάρια και λοιπά.

    Για τον Πρόεδρα δεν έχω να πω τίποτα. Ποιος είμαι εγώ που θα μιλήσω για τον Κομπότη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το bonus info για τον πρόεδρα - με το οπτικό υλικό που το συνοδεύει - αποδεικνύει ότι ξέρει καντάρια μπάλα. Play-maker μοναδικός. Όχι σαν κάτι άλλα ψιλά τσόλια προέδρους, που δεν κάνουν ούτε για bench warmers!

    Παράδειγμα για τους άπιστους Θωμάδες. Εδώ και χρόνια έχει το Σουβλακογήπεδο wi-fi για να κάθεται στον πάγκο ο πρόεδρας, να βλέπει στο notebook τις αποδόσεις στον "κινέζο" και να δίνει εντολές στην ομάδα. Είναι πολύ μπροστά λέμεεε! Που να τα ξέρουν αυτά τα γατάκια; Που μου θέλουν και προεδριλίκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μα, ο Κομπότης δεν είναι χθεσινός. Παιδί της πιάτσας γαρ!

    Δεν πάμε να γίνουμε κι εμείς Πρόεδροι ομάδων; Για να κονομήσουμε, βρε παιδί μου, και να βάλουμες το ποδόσφαιρο στον ίσιο δρόμο. Πλάκα θα έχει. Ή έστω Πρωθυπουργοί. Κι αυτό πλάκα θα έχει. Μέχρι κι ο Τζέφρυ έγινε. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...