Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

To deja vu του Μουσσολίνι

Παρακολούθησα τις προάλλες τον Υπουργό Οικονομικών της Πορτογαλίας. Έδινε συνέντευξη τύπου σχετικά με τα (οικονομικά) μέτρα που πήρε η ιβηρική χώρα και την επόμενη δόση που θα λάβει από την Τρόικα. Και ξαφνικά μου ήρθε deja vu. Νόμιζα ότι έβλεπα τον Τζέφρυ. Τον Παπακωνσταντίνου. Τον Μπένι. Τον Παπαδήμο. Τον Στουρνάρα. Τον Σαμαρά. Κι αυτοί λέγανε, ή λένε ακόμα, ακριβώς τα ίδια πράγματα -λέτε να έχουν και Πορτογάλους κλώνους του Τσίπρα; Χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αναφορά στην ουσία. Ακριβώς όπως γίνεται στην Ελλάδα. Η συζήτηση εξακολουθεί να περιφέρεται και να εξαντλείται στα του χρέους και το πότε θα πάρουμε την επόμενη δόση.


Λες και είμαστε πρεζάκια που ψάχνουν απεγνωσμένα το επόμενο φιξάρισμα. Φαίνεται ότι η βούλησή μας επαφίεται, συμβαδίζει αν προτιμάτε, στις ορέξεις των εμπόρων που μας προμηθεύουν τη δόση, π.χ. επιμήκυνση, κούρεμα. Ενίοτε ακούς και καμιά κουβέντα για ανάπτυξη. Μόνο που δεν μας λένε τι ανάπτυξη θέλουν. Με ποιότητα; Με δικλείδες ασφαλείας; Με θέσπιση ορθολογικών ορίων; Με ηθική συγκρότηση; Με κάθε κόστος; Κατά την ταπεινή μου άποψη, όταν ο Σαμαράς βγαίνει στις κάμερες και κάνει λόγο για ανάπτυξη, εννοεί εκείνη που ανταποκρίνεται στις τριτοκοσμικές χώρες. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Μα, ρε παιδιά, ποιος λογικός επιχειρηματίας θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα; Ποιος θα έρθει σε μια χώρα που παραποιεί την ίδια της την ιστορία; Που καταλαμβάνεται από σαθρές κοινωνικές δομές και φθαρμένες αξίες. Που διαθέτει αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα και έχει ανάγει την Δικαιοσύνη σε κουτσομπολιό. Που αρνείται πεισματικά να προβεί στις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, ελέω του περίφημου πολιτικού κόστους, που θέτει η Τρόικα και βρίθει από ανεξήγητες εξάρσεις γραφειοκρατίας -ας μην ξεχνάμε και το πολιτικό κόστος της Μέρκελ στην Γερμανία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Εν των μεταξύ, στη Βουλή, η οποία έχει καταστεί πραγματικός θίασος δεύτερης και τρίτης διαλογής, και στα παράθυρα των δελτίων ''ειδήσεων'' οι συμμετέχοντες παίζουν παιχνίδια λέξεων. Ένα κράμα σκραμπλ και κρυπτόλεξου. Σαν τον επινοητικό Μουσσολίνι (φώτο), ο οποίος λίγο πριν την έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κήρυξε την Ιταλία ως ''μη εμπόλεμος'', επειδή τον ενοχλούσε ο όρος ''ουδετερότητα'' -θεωρούσε ότι ταπεινωνόταν το κύρος της χώρας ως μεγάλη δύναμη. Και πες τότε ότι ήταν πραγματικά δύσκολοι καιροί. Τώρα, τι γίνεται; Στην Ελλάδα ασχολούμαστε με τον επιθετικό προσδιορισμό της χρεοκοπίας -μακάρι να γνωρίζαμε ότι έχουμε χρεοκοπήσει, και μάλιστα προ πολλού, πολιτικά, κοινωνικά, πνευματικά και ηθικά. Τακτική και άτακτη (χρεοκοπία), λοιπόν. Λες και πρόκειται για καμιά μαθητριούλα του Γυμνασίου. Αλήθεια, τι νοιάζει τον Έλληνα πολίτη ο επιθετικός προσδιορισμός μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας; Η ουσία είναι που (πρέπει να) τον ενδιαφέρει και δεν μιλάει κανείς για αυτή -προσωπικά, δεν βρίσκω κάποια γοητεία ή ενδιαφέρον στα ανούσια πράγματα. Ποιος αναφέρεται, άραγε, σε Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, Μεταφορές, Εθνική Άμυνα και Εξωτερική Πολιτική; Νιώθεις ότι όλοι αυτοί οι τομείς έχουν μείνει στάσιμοι και έχουν παραμεληθεί του κερατά. Και σε τελική ανάλυση, τι σημασία έχει αν το χρέος καταστεί βιώσιμο, όπως όλοι εύχονται, ενόσω η ανεργία, η εγκληματικότητα, η χαζομάρα και η άγνοια καλπάζουν στα ύψη; Ρητορικό το ερώτημα.

Υ.Γ.1 Από τον Αντώνη Καρπετόπουλο: «Το εκπληκτικό γκολ του Μεξές έφερε ξανά στην επικαιρότητα το παλιό ΠΑΟΚτσήδικο ανέκδοτο. Παίζει, λένε, ο Άρης με τη Ρόμα και αρχηγοί είναι ο Μεξές με τον Κολτσίδα. Κατά το πρωτόκολλο, ανταλλάσσουν λάβαρα. ''Μεξές'', του λέει ο Γάλλος και του δίνει το χέρι. ''Φυσικά και σε ξέρω. Εσύ με ξες;'', τον ρωτάει ο Κολτσίδας…».

Υ.Γ.2 Το επόμενο άρθρο θεωρώ ότι θα σας προβληματίσει -θέλω να πιστεύω ενδελεχώς. Μην το χάσετε.

Υ.Γ.3 Οι μεγάλες μπάντες διαθέτουν και άσημα, υποτιμημένα κομμάτια. Οι Judas Priest δεν αποτελούν εξαίρεση. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, σας παρουσιάζω τον ''Πυρετό''. Οι Tipton, Downing και Halford σε μεγάλα κέφια. Σπουδαία μουσική, σπουδαίοι στίχοι.

11 σχόλια:

  1. ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;;;;;;;;;
    ΟΤΙ ΛΕΜΕ,ΝΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΝΕ/ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΡΑΖΟΥΜΕ.............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η μαλακία είναι ότι ήτε χρεοκοπίσουμε ήτε όχι ο έλληνας πολίτης θα την πληρώσει και μάλιστα πολύ ασχημα! Επίσης ανάπτυξη και να δουλεύουν με 200 ευρό βασικό δεν είναι ανάπτυξη είναι κοροϊδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Κάνθαρε! Είσαι εύστοχος για μια ακόμη φορά! Το ανέκδοτο που γράφει ο Καρπετόπουλος έχει διαγχρονική αξία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προφανως και θα ερθει αναπτυξη στην Ελλαδα, παντα με μια απο μια καταστροφη κατι νεο γεννιεται. Το θεμα ειναι οτι με την αναπτυξη ΔΕΝ θα ερθει ταυτοχρονα και η ποιοτητα Ζωης στον Ελληνικο λαο.

    Η Ελλαδ δεν θα γινει μπανανια, γιατι εχει εναν τροπο ζωης. Χρεοκοποια εχει ερθει, αλλα αυτο δε σημαινει οτι σταματησαν να κυκλοφορουν αυτοκινητα... αυτο λοιπον που εχει πεσει ειναι η ποιοτητα της Ζωης μας. Οταν δεν κανουμε αυτο που θελουμε επειδη δεν μπορουμε και δεν εννοω μπουζουκια ή καφεδες, μιλαω για καλη ψυχολογικη κατασταση τοτε ναι τα πραγματα ειναι δυσκολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όταν ο βασικός μισθός φτάσει κάτω από τα 300, αλλάξει το 8ωρο προς τα πάνω, μειωθούν τα εργατικά δικαιώματα, καταργηθούν οι αποζημιώσεις σε απόλυση και ο έλληνας έχει ανάγκη αυτά τα λίγα λεφτά... πίστεψε με πολλές επιχειρήσεις θα έρθουν!
    πολύ ΚΚ ακούστηκα τώρα)

    υγ: Το ανέκδοτο τα σπάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διαβάστε τον προϋπολογισμό του 2012, σελίδα 32.

    http://www.minfin.gr/content-api/f/binaryChannel/minfin/datastore/03/59/99/03599935df46e7658a790bf311646f9424ec43a2/application/pdf/PROSXEDIO_2012.pdf

    ΙV. ΣΥΝΟΛΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΠ, ΤΟΚΩΝ κ.λπ. (Ι + ΙΙ + III) 67.919 (σε εκ. ευρώ) δηλαδή 68 δισ. τόκοι! Με λίγα λόγια οι τόκοι είναι μεγαλύτεροι από τη βοήθεια.

    Όλα αυτά που "επίσημα" ακούγονται σαν ανάλυση της κατάστασης είναι παπαριές καμαρωτές από τις μαριονέτες (πολιτικούς) της αριστοκρατίας του διεθνούς υποκόσμου (χρηματοπιστωτικών οργανισμών). Οι οποίοι δανείζουν χρήμα που δεν κατέχουν (διαβάστε για το fiat money) με σκοπό να κερδίζουν τους ληστρικούς τόκους.

    Είναι απλά μια αιχμαλωσία των λαών με οικονομική μεθόδευση. Όλοι θα μείνουν χωρίς περιουσία (όσοι ακόμα έχουν) και θα τρέχουν για το ξεφτιλισμένο μεροκάματο, όταν το βρίσκουν.

    Έχει επιβληθεί ο λεγόμενος «νόμος των αγορών», που ουσιαστικά σημαίνει κατάλυση της Δημοκρατίας.

    Περιμένω την αντίδρασή σας για να κρίνω αν αξίζει να συνεχίσω. Βάλτε τα δυνατά σας να μη με απογοητεύσετε ΠΑΛΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σωστός!!χρεοκοπία η όχι ,ευρω η δραχμη, η κατάστασή μας είναι απελπιστική με το ένα πόδι καβάλα στα κάγκελα της ταράτσας...
    το τραγούδι σου τα σπάει..φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, η Ελλάς είνα ήδη χρεοκοπημένη. Απλώς για καλή μας τύχη (λόγω κοινού συμφέροντος και μόνο) την έχουν διασωληνώσει οι Ευρωπαίοι και την κρατάνε όρθια. Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια μόνο Ελληνικό, αλλά κυρίως το πώς λειτουργεί η σημερινή Ε.Ε., επειδή με αφορμή την κρίση στην Αμερική πριν 4 χρόνια ήρθαν στην επιφάνεα οι δομικές αστοχίες της Ευρώπης.

    Είμαι ο πρώτος που θα πει ότι η πατρίδα του και ο λαός της άσκησαν άσωτο βίο τις τελευταίες δεκαετίες, έστω κι αν το έναυσμα το έδωσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Η ασωτία αυτή αργά ή γρήγορα πληρώνεται από όλους (ή σχεδόν όλους). Κανείς όμως δεν το παραδέχεται, για την ταμπακέρα ούτε λόγος, από κανέναν. Ας μην μιλήσω για τα Κ.Π.Σ. και πώς εκλάπησαν από διάφορους "μάγκες". Χώρια ότι η Ελλάς, μια παραδόξως ανεπτυγμένη Ευρωπαϊκή χώρα (λόγω των δανεικών χρημάτων του Ανδρέα Παπανδρέου), έχει αποβιομηχανοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά (το φαινόμενο αυτό έχει ρίζες στην ένδοξη εποχή της Αλλαγής και των διαφόρων απεργιών που έγιναν από τους πρασινοφρουρούς της εποχής, με αποτέλεσμα να κλείσουν πάρα πολλές επιχειρήσεις, ελληνικές και ξένες), άρα δεν μπορεί να παράξει πλούτο σε καμία περίπτωση. Συνεπώς, η Ελλάς (που όλοι ξέραμε και πλέον έχει τελειώσει) αν δεν γκρεμιστεί συθέμελα (όχι απαραίτητα με default και πείνα και δυστυχία, όπως στην Αργετινή που κάποιοι Τσίπρες την ονειρεύονται...) και αλλάξει τα μυαλά της, δεν βλέπω πώς μπορεί να αναστηθεί.

    Από την άλλη, η Ε.Ε. λειτουργεί περισσότερο σαν Βιομηχανικός/Οικονομικός Σύνδεσμος των Ευρωπαϊκών Χωρών παρά σαν Ενιαία Ευρώπη. Καμία σχέση με τις Η.Π.Α. ή την Ρωσία, ακόμα και την ιδια την Γερμανία. Και φυσικά κυριαρχεί το καλύτερο αρπακτικό. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πλεονάσματα της Γερμανίας (και των Βορείων Χωρών γενικά) είναι τα ελλείμματα των "γουρουνιών" του Νότου. Και η Γερμανία δεν νομίζω ότι εξάγει έξω από την Ε.Ε. σε σημαντικό βαθμό, λόγω του ισχυρού και ακριβού Ευρώ. Αρα, η κατάρρευση των μισών Ευρωπαϊκών Χωρών σε βάθος χρόνου από την οικονομική αφαίμαξη, θα στερήσει από τους Γερμαναράδες το καταναλωτικό κοινό που τους έχει θρέψει τα τελευταία χρόνια, την πηγή της ευημερίας τους.

    Πρέπει να καταλάβουν όλοι κάποια στιγμή, ότι πέρα από το ελληνικό πάρτυ, έχει τελειώσει οριστικά και το αντίστοιχο γερμανικό. Η Ε.Ε. θα πρέπει να αλλάξει πορεία και φιλοσοφία για το πώς λειτουργεί. Δεν ξέρω βέβαια ποιά πορεία πρέπει να επιλέξει. Το σίγουρο είναι ότι αν δεν υπάρξει αλλαγή στις Ευρωπαϊκές ηγεσίες, τα πράγματα θα μείνουν περίπου ως έχουν. Ενώ οι Αμερικάνοι, χρειάζονταν γρήγορα μια λύση, την βρήκαν και την εφάρμοσαν έστω κι αν το τύπωμα πληθωριστικού χρήματος είναι συνήθως "προχειροδουλειά". Οι Ευρωπαίοι μόνο για την καρέκλα ανησυχούν, δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Παιδιά, ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. Ειλικρινά σας ευχαριστώ. Συγγνώμη που δεν απαντάω στον κάθε ένα ξεχωριστά, αλλά είμαι πάρα πολύ πεσμένος. Δυστυχώς. Να είστε όλοι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...