Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Τα σοβαρά ζητήματα

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με τα ευρωπαϊκά τους παιχνίδια. Ούτε με το ντέρμπι της Κυριακής. Η κάθε ομάδα έχει το δικό της επιτελείο, τον δικό της στρατό που ασχολείται με αυτά τα πράγματα. Εγώ δεν φτάνω ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι. Αν κάποιοι θέλουν να βλέπουν τεράστιες εμφανίσεις και τρομερούς εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, με γεια τους, με χαρά τους. Και κάτι τελευταίο: όταν μια ομάδα χάνει ή δεν προκρίνεται, μπορεί να σημαίνει ότι απλά δεν ήταν τόσο καλή. Ας μην τα ρίχνουμε όλα στην ατυχία. Περνάμε, λοιπόν, σε σοβαρά ζητήματα.


Ας πάμε στο πολυπολιτισμικό Λονδίνο και στην Τσέλσι. Ο Αμπράμοβιτς, ο οποίος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν ξέρει τι σχήμα έχει η μπάλα, είχε φέρει τον Βίλας Μπόας. Έναν μαθητευόμενο μάγο. Και μάλιστα τον χρυσοπλήρωσε. Η συνέχεια αναμενόμενη. Απόλυση και αποζημίωση. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο Ντι Ματέο. Ένας πολύ καλός γνώστης της ομάδας, των αποδυτηρίων και των απαιτήσεων του κοινού. Ο Πρόεδρας τον εμπιστεύτηκε -ουσιαστικά δεν είχε άλλη επιλογή- κι εκείνος κατάφερε να του πάρει μέχρι και το τσου λου! Προσοχή: δεν εξετάζω πως το πήρε κι αν το άξιζε -απλά σημειώνω την επιτυχία. Ο Αμπράμοβιτς, λοιπόν, για λόγους που μόνον εκείνος γνωρίζει, και παρά το γεγονός ότι ακούστηκαν διάφορα ονόματα για τον πάγκο (π.χ. Καπέλο), αποφάσισε να επιβραβεύσει τον Ντι Ματέο, δίνοντας του τα ηνία της ομάδας και την επόμενη σεζόν. Ας μην ξεχνάμε τη συμπάθεια των οπαδών προς το πρόσωπο του Ιταλού, καθώς και την στήριξη των παιχτών -προφανώς τα στοιχεία αυτά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του Πρόεδρα. Έχουμε πει, όμως, ότι είναι διαφορετικό πράγμα να διαχειρίζεσαι μια ήδη έτοιμη ομάδα από το να την στήνεις μόνος σου. Κι ενώ ο ενθουσιασμός στην αρχή της σεζόν βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα, καθώς κυλούσε η σεζόν, ήρθε η απογοήτευση του Ρώσου μεγιστάνα (κλισέ). Η νέα του επιλογή ονομάζεται Ράφα Μπενίτεθ -οι φήμες λένε ότι διακαής πόθος του Αμπράμοβιτς είναι ο Γκουαρντιόλα, τον οποίο περιμένει το καλοκαίρι. Ένας προπονητής -αναφέρομαι στον Μπενίτεθ- που έκανε τρομερό λάθος να διαδεχτεί τον Μουρίνιο στην Ίντερ. Και φτάνουμε στο παρόν. Να παίζει η Τσέλσι εντός έδρας με την Νόρτζελαντ για το τσου λου και να κερδίζει με 6-1. Αυτό, όμως, δεν αποτελεί είδηση. Η είδηση έρχεται από την συμπεριφορά των οπαδών προς το πρόσωπο του Μπενίτεθ, καθώς με την έξοδό του από την φυσούνα άρχισαν οι γιούχες, και τα πανό υπέρ του Ντι Ματέο. Ειλικρινά, όσα χρόνια παρακολουθώ συνειδητά ποδόσφαιρο, δεν θυμάμαι παρόμοιο περιστατικό.

Κι από το Λονδίνο, στο Παρίσι. Στην Πόλη του Φωτός, που θα έλεγε κι ο συμπαθέστατος Αλέξης Κωστάλας (φώτο). Έχω αναφερθεί πολλάκις στην αναγκαιότητα συγκρότησης εταιρικού πλάνου. Με την Παρί να μην αποτελεί εξαίρεση. Οι Άραβες ιδιοκτήτες της ομάδας έχουν μεγάλα όνειρα για την ομάδα -δεν αμφιβάλλω. Αλλά είναι φανερό ότι βιάζονται. Κι όποιος βιάζεται, προβαίνει σε απρόσεχτα λάθη και σε μη υπολογισμένα ρίσκα. Ένα από αυτά ήταν η απόλυση του πρακτικού Κομπουαρέ, ο οποίος για ορισμένους δεν συμβάδιζε με την γκλαμουριά του Παρισιού και των Αράβων, και η αντικατάστασή του από τον Αντσελότι. Ο Ιταλός είναι φανερά μπερδεμένος. Έχω την εντύπωση ότι υποτίμησε το πρωτάθλημα και υπερτίμησε τον εαυτό του. Διεξάγει ακόμα πειραματισμούς στην άμυνα, προσπαθεί να μεταβάλλει τον επιθετικογενή χαρακτήρα της ομάδας, στηρίζεται μονάχα στον Σουηδό μυτόγκα για να διασπάσει κλειστές άμυνες και γενικώς βλέπω ότι επιδιώκει να την ''ιταλικοποιήσει''. Μα, γίνονται αυτά τα πράγματα; Πώς είναι δυνατόν να καλουπώσεις παίχτες όπως τους Μενέζ, Νένε, Λαβέτσι, Μάξουελ και Παστόρε; Με αυτά και με αυτά, τα έχει βρει σκούρα στο γαλλικό πρωτάθλημα, καθώς δεν μπορεί να βρει ισχυρό αντίδοτο στις κλειστές άμυνες των αντιπάλων και στις φονικές αντεπιθέσεις τους. Το μόνο που τον σώζει μέχρι στιγμής είναι το κύρος του, η πρόκριση στην επόμενη φάση του τσου λου και το ενδυματολογικό του γούστο. Να μας πει, όμως, ο κύριος Αντσελότι πόσο χρόνο χρειάζεται ακόμα, για να βρει η ομάδα μια σταθερή σταθερότητα.

Και κλείνουμε με Βαρκελώνη. Την παραμυθένια πόλη του Γκαουντί. Ο Βιλανόβα διαχειρίζεται καλά την υφιστάμενη κατάσταση. Είναι προφανές ότι η ομάδα λειτουργεί με κεκτημένη ταχύτητα από την εποχή Γκουαρντιόλα, αλλά αυτό δεν πρέπει να μειώνει την συμβολή του νυν προπονητή. Πράγματι, υπήρχαν ορισμένα προβλήματα στην αρχή της σεζόν, π.χ. στην άμυνα, στα κάθετα σπριντ και στις κάθετες πάσες, αλλά τον τελευταίο καιρό θεωρώ ότι έχουν επανέλθει σε επίπεδα Μπαρτσελόνα. Έχω την εντύπωση ότι αν δεν ξέραμε ότι στον πάγκο κάθεται ο Βιλανόβα, θα νομίζαμε ότι ακόμα βρίσκεται ο Γκουαρντιόλα. Μέχρι και οι αδυναμίες της ομάδας είναι ίδιες, π.χ. στο ψηλό παιχνίδι και στις στημένες φάσεις. Βέβαια, αυτό δεν ξέρω ακόμα αν είναι καλό ή κακό. Ο χρόνος θα δείξει. Όπως ο χρόνος θα δείξει τι θα συμβεί με τον Μέσι. Θα το σπάσει το ρεκόρ του Γκερτ Μίλερ; Θεωρώ απίθανο το ενδεχόμενο να μην τον ενδιαφέρει. Προφανώς και θέλει να το σπάσει. Αλλά όχι εις βάρος της ομάδας. Ο Μέσι είναι ο απόλυτος αντι-σταρ του αθλήματος. Και νομίζω πως αν δεν είχε τραυματιστεί στο ματς με την Μπενφίκα, θα ήταν βέβαιο ότι θα το έσπαγε. Τώρα, η υπόθεση πήρε μια πιο ενδιαφέρουσα τροπή. Απλά το σπάσιμο του ρεκόρ θα καθυστερήσει λίγο ακόμα.

Υ.Γ.1 Ο Αλκαράθ δήλωσε ότι δεν έχει μαγικό ραβδάκι. Εγώ το ξέρω. Εκείνοι που τον φέρανε, το ξέρουν;

Υ.Γ.2 Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποχωρεί από τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, καταλογίζοντας ως υπεύθυνο τον θείο Θανάση. Ε, και; Το ελληνικό μπάσκετ ήδη πνέει τα λοίσθια.

Υ.Γ.3 Πληθαίνουν οι φήμες για επιστροφή της οικογένειας Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό. Λέτε;

Υ.Γ.4 To 2010, οι Accept επιστρέφουν μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Και το αποτέλεσμα είναι άκρως ικανοποιητικό.

8 σχόλια:

  1. Χάρης

    Άρσεναλ-Ολυμπιακός 3-1. Τόττεναμ-Παναθηναϊκός 3-1. Τί κοινό έχουν? Την άλλη μέρα, οι κωλοφυλλάδες και οι κωλοδημοσιογράφοι προσπάθησαν να μας πείσουν για "μεγάλη εμφάνιση" και "ατυχία". Όταν χάνεις 3-1 από ομάδα για την οποία λες από μόνος σου ότι δεν είναι και καμιά φοβερή (η οποία απλώς φόρτσαρε λιγάκι στο τέλος για να σου βάλει 2 γκολάκια), μάλλον πάει να πει ότι η ομάδα σου είναι για τα μπάζα.

    Στην Τσέλσυ τώρα, ο Αμπράμοβιτς απέδειξε ότι το φαινόμενο Σωκράτη Κόκκαλη (προπονητοφάγου με παιχταράδες που πρώτα τους έφερε κάποιος άλλος) δεν ευδοκιμεί μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού. Πίστευα εξ αρχής ότι η παραμονή στον πάγκο του Ντι Ματτέο, ενός Τάκη Λεμονή της Πρέμιερ Ληγκ, ήταν λάθος, παρά το θαύμα της κατάκτησης του Τσου Λου. Ο Μπενίτεθ πώς ξέπεσε έτσι, κατάντησε να κάνει τον κασκαντέρ... Πάντως, θεωρώ πολύ δύσκολο να πάει ο Γκουαρδιόλα στην Τσέλσυ, και ο λόγος είναι ο Αμπράμοβιτς, που ανακατεύεται συνέχεια και νομίζει ότι ξέρει από ποδόσφαιρο. Το Τσου Λου ουσιαστικά το πήρε ο Μουρίνιο με την ομάδα που έφτιαξε το 2004.

    Στην Παρί Σαιν Ζερμαίν, ο Αντσελόττι είναι προπονηταράς, αλλά μόνο για ιταλικές ομάδες. Όπως και οι Καπέλλο και Λίππι. Λογικά η ΠΣΖ θα πάει για νέο προπονητή το καλοκαίρι. Δεν έχω δει καθόλου την ομάδα να παίζει, αλλά μου κάνει εντύπωση ότι αντί να αμολήσει τα σκυλιά (Λαβέτσι, Μενέζ, Παστόρε, Νενέ, και τον Βραζιλιάνο τον Μόουρα από τον Γενάρη), δείχνει να εξαρτάται ουσιαστικά μόνο από τον Ιμπραΐμοβιτς (θεός. παιχταράς. απλά απίστευτος).

    Πάμε στην Μπαρτσελόνα. Πραγματικά είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει φέτος, αφύσικο θα έλεγα. Η ομάδα φέτος τρώει πολύ περισσότερα γκολ παρά ποτέ από τότε που έγινε η ομάδα που ξέρουμε, κι όμως έχει μόνο νίκες και μια ισοπαλία με την Ρεάλ στο πρωτάθλημα. Αποκορύφωμα της κατάστασης αυτής, το ματς με την Λα Κορούνια, όπου ο Μέσσι (κι αυτός θεός και απίστευτος!!!) έπρεπε να παίξει και για την τρύπια άμυνα της ομάδας, βάζοντας 4 γκολ μόνος του (και ένα κάποιος άλλος) για να ρεφάρει τα 4 που φάγανε, σε ένα ματς που έληξε 5-4 υπέρ της Μπάρτσα. Κάποτε τέτοιο σκορ σε αγώνα της Μπάρτσα δεν έπαιζε ούτε για πλάκα. Θεωρώ ότι ο Βιλανόβα, μαζί με τις safe επιλογές του (που δεν χαρακτηρίζονται από φαντασία και τολμηρότητα όπως του Γκουαρδιόλα), έχει συμβιβαστεί με τα κενά της ομάδας στην άμυνα και έχει πει στα παιδιά να παίξουν φουλ επίθεση κι ό,τι γίνει. Όσα βάλουμε και όσα φάμε. Μόνο που μέχρι πότε ο Μέσσι θα ρεφάρει την τρύπια άμυνα? Έχουμε φτάσει στην 15η αγωνιστική, και ακόμα το ίδιο βιολί. Πραγματικά αξιοπερίεργη η φετεινή Μπαρτσελόνα. Όντας η Ρεάλ εκτός τίτλου λόγω του κακού ξεκινήματος (την Μπάρτσα πάντως στο μεταξύ τους παιχνίδι έδειξε να την "έχει"), λογικά θα αφοσιωθεί στο Τσάμπιονς Ληγκ, ενώ η Μπαρτσελόνα θα λυσσάξει να καταρρίψει το περσινό ρεκόρ συγκομιδής τερμάτων της Ρεάλ στο πρωτάθλημα.

    Πραγματικά δεν κατάλαβα το καραγκιοζιλίκι με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να κλαίγεται και να κατηγορεί τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Προφανώς δεν πιστεύω όσα ξεφούρνησε. Δεν γνωρίζω όμως τί ακριβώς παίζει στην ΚΑΕ και την έκανε. Να έχει κάτι να κάνει με την σύλληψη του Μπατίστ στο αεροδρόμιο που έγινε το ίδιο πρωί, λόγω χρεών στην Εφορία? Τί να πω.

    Τέλος, ξεχάστε τον Τζίγγερ και τον Καπετάνιο - όπως και τους πρώην της ΠΕΚ. Κάποιος άλλος από το σόι, υποθετικά πάντα, ίσως να ασχολιόταν, αλλά σίγουρα όχι αυτοί οι δύο. Προς το παρόν, ο Αλαφούζος κάνει το κέφι του, περνάει την ώρα του, και οι μετοχές παραμένουν πράγματι στα χέρια του Βαρδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάρη, έχω βαρεθεί αυτή την κατάσταση με τους δημοσιογράφους. Ειλικρινά σου μιλάω. Νταξ, παίζει ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι πρέπει να υπερβάλλουμε και να κυρήξουμε επανάσταση; Και, όπως γράφω και στο κείμενο, έχει καταντήσει αηδία αυτό το πράγμα με την ατυχία. Τι σημαίνει ατυχία; Δεν γίνεται κάθε φορά που κάτι πάει στραβά να κάνουμε λόγο για ατυχία. Έχουμε βαφτίσει την ανικανότητα, την έλλειψη ποιότητας, αρκετές φορές και την απειρία, ως ατυχία. Και να είμαι πιο σωστός, μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζουν και οι οπαδοί. Καταραμένη άγνοια.

    Η κατάκτηση του τσου λου από την Τσέλσι ήταν θεόσταλτο δώρο. Τρανή απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι δίκαιο άθλημα. Προφανώς και η παραμονή του Ντι Ματέο ήταν λάθος, αλλά ο Ρώσος δεν νομίζω ότι γνωρίζει από ποδόσφαιρο. Για το αν θα πάρει τον Γκουαρντιόλα το καλοκαίρι, παραμένει άγνωστο. Μην ξεχνάμε ότι τον Ισπανό τον θέλει και η Παρί, ενώ, επίσης, έχει ακουστεί για Λίβερπουλ και Άρσεναλ.

    Στην Παρί ο Αντσελότι ζητάει χρόνο. Πόσο χρόνο θέλει ακόμα; Αντί να αφήσει τους παίχτες να παίξουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, νομίζει ότι αρκεί ένας Σουηδός μυτόγκας για να βγάζει τα κάστανα από την φωτιά. Δεν είναι, όμως, μόνο ο Σουηδός. Είναι κι ο Γκαμέιρο, τα τεχνικά χαρακτηριστικά του οποίου δεν αξιοποιούνται. Και επανέρχομαι στον Ιμπραϊμοβιτς. Ξέρει πάρα πολύ μπάλα, αλλά δεν τον θεωρώ παιχταρά με την απόλυτη έννοια της λέξης -πρόσεχε: ξέρει πάρα πολύ μπάλα, όχι ποδόσφαιρο. Πιο πολύ τον θεωρώ έναν αλαζόνα μισθοφόρο. Όσες φορές τον βλέπω να παίζει μπάλα, νομίζω ότι τρέχω πιο πολλλά χιλιόμετρα από τον καναπέ του σπιτιού μου.

    Η Μπαρτσελόνα έχει διορθώσει αρκετά τις αμυντικές της αδυναμίες και την επιθετική της λειτουργία. Μην ξεχνάς ότι η σύγκριση με τον Γκουαρντιόλα είναι αναπόφευκτη. Κι όμως, αν και ξεκίνησε περίεργα, θεωρώ ότι πλέον τα πηγαίνει καλά. Και δεν εννοώ μόνο βαθμολογικά, δηλαδή αποτελέσματα. Μπορεί να μοιάζει πιο γήινη, αλλά μην ξεχνάς και τον παράγοντα χρόνο. Ο άτιμος φθείρει τα πάντα. Όσο για τον Μέσι δεν υπάρχουν λόγια. Ο Καρπετόπουλος έγραφε πρόσφατα ότι το ποδόσφαιρο ίσως θα έπρεπε να χωριστεί σε δυο εποχές. Την προ Μέσι και την μετά Μέσι.

    Με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο δεν επιθυμώ να ασχοληθώ. Και μόνο που βλέπω την φάτσα του, μου αρκεί. Όσο για το μπάσκετ, η άποψή μου είναι γνωστή. Ίσως θα έπρεπε να γίνει ερασιτεχνικό (ναι, αναφέρομαι στην Α1). Το ίδιο ισχύει και για το ποδόσφαιρο, τουλάχιστον μέχρι και την Β' Εθνική.

    Δεν έχω ιδέα αν γυρίσει η οικογένεια, αλλά θα ήθελα να ήξερα: αυτός ο Αλαφούζος δεν έχει να κάνει τίποτα καλύτερο; Βγήκε τώρα και αποθέωσε τον Ρότσα. Φαίνεται ότι ζήλεψε τους δημοσιογράφους. Τι να πει κανείς;



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάρης

    Μια διόρθωση φίλε Κάνθαρε: το ποδόσφαιρο μια χαρά δίκαιο είναι, με αφορμή αυτό που λες ότι επειδή η Τσέλση πήρε το Τσου Λου το ποδόσφαιρο δεν είναι τελικά δίκαιο άθλημα. Θα νικήσεις μόνο αν στο συγκεκριμένο ματς παίξεις τόσο καλά ώστε να δικαιολογήσεις την κατάκτηση της νίκης, όχι επειδή απαραίτητα θα παίξεις την καλύτερη μπάλα. Όχι επειδή κουβαλάς κάποιο όνομα/φανέλα, ή επειδή έχεις τον Μέσσι και την παρέα του. Καμία αντίρρηση ότι τα ρόστερ της Μπαρτσελόνα και της Τσέλση πέρυσι δεν συγκρίνονταν. Η Τσέλσυ έπαιξε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπλοκάρει την Μπάρτσα. Και η Μπάρτσα είναι σχετκά τρύπια στην αμυντική της λειτουργία (συν την ανεξήγητη εμμονή εδώ και χρόνια να μην παίρνει κάποιο σέντερ μπακ της προκοπής παρά παίζει με τον Μασεράνο και εσχάτως τον Σονγκ που είναι αμυντικά χαφ) και το πλήρωσε. Καλώς ή κακώς, η Μπάρτσα δεν έβαλε γκολ και τα έβαλε η Τσέλση.

    Να σου πω και το άλλο. Υπάρχει και μια γενικότερη δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο. Με την κατάκτηση του τροπαίου, δικαιώθηκε η μεγάλη ομάδα του Μουρίνιο (και τα λεφτά του Αμπράμοβιτς), παρ' ότι το κατέκτησε στην μακράν χειρότερή της σαιζόν. Δικαιώθηκαν οι παικταράδες Ντρογκμπά, Λάμπαρντ, Τέρρυ, Τσεχ, Κόουλ, και ο Μουρίνιο μαζί τους, καθώς για διάφορους λόγους δεν είχαν καταφέρει να το κατακτήσουν κατά την περίοδο της ποδοσφαιρικής ακμής τους. Κάποιος "θεός του ποδοσφαίρου" αν θέλεις τους επιβράβευσε και διόρθωσε την αδικία αυτή (τόσο στον ημιτελικό κόντρα στην Μπαρτσελόνα πριν 5 χρόνια που είχε γίνει ο κακός χαμός, όσο και στον τελικό με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν ο Μεσι ήταν αντι-σταρ όπως λες, ίσως έδινε πάσα αντι να ψάξει τρόπο να τελειώσει ο ίδιος τη φάση. (και εν τέλει την πατησε)
    Σαφώς παίζει ρόλο σε αυτό η πίεση για τα ρεκόρ σκοραρίσματος. Το θέλει ο Μεσι το ρεκορ, το θέλουν οι Καταλανοί, το θέλουν τα ΜΜΕ, το θέλει ο κόσμος όλος. Εδώ συμπαίκτης του δήλωνε μετα το ματς "στόχος μας είναι να πάρουμε το ματς, και να βοηθήσουμε τον Μέσι να σπάσει το ρεκορ". Λες και μίλαγε για κολεγιακό αγώνα μπάσκετ, με συνεχή εντολή του κόουτς "Ολοι πάσα στον σκόρερ!!". (μιλάμε για τη Μπαρτσα του συγχρονου total football, ετσι; Οχι για τον ΠΑΟ του Σισε)
    Φοβάμαι μήπως αργά η γρήγορα στοιχήσει αυτό (και στον Μέσι, και στη Μπαρτσα, και στο άθλημα γενικότερα)

    Ναι, δεν δίνει πολλά δικαιώματα ο Μεσι (τόσο σε στυλ παιχνιδιού, όσο και σε χαρακτήρα), αλλά είναι και αυτός άνθρωπος. Και μάλιστα διάσημος, εμπορεύσιμος, και σπονσοραρισμένος. Λες να τον συγχωρέσει η Adidas (η οπου είναι, δεν ξερω) αν η Μπαρτσα βάλει 100 γκολ με ασιστ του, και αυτός δεν σπάσει κάποιο ατομικό εστω ρεκόρ; Εξου και η φάση του τραυματισμού.
    Αντίπαλο δεν έχει μόνο τον Μιλερ, αλλά κυρίως τον Ρονάλντο. Τα ποσοστά σκοραρίσματος των δυο τους τα τελευταία 3 χρόνια, απλα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Δεν έχει χαλάσει τις ομάδες τους μέχρι στιγμής (καθε άλλο), καθώς και οι δυο είναι τακτικά συνεπείς (εντελώς διαφορετικά ο καθένας).
    Αποκλείεται να μην οφείλεται εν μέρει στο οτι αυτή η κόντρα Ρονάλντο-Μεσι για το χρυσο παπούτσι είναι άμεσα εμπορεύσιμη. Δεν μιλάμε για αντι-σταρς λοιπόν, με τίποτα.

    Αυτό είναι που με ανησυχεί: Μπορεί ανετα να μπασταρδέψουμε το τι θέλουμε απο τον Μεσι: να ξεπεράσει τον Μαραντονα ως ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία, η να σπάσει οτι ρεκορ υπάρχει με θέμα το πλεκτό; Για να το πω και με δική σου ορολογία: Τον θέλουμε απόλυτο MVP, η απόλυτο MoM;

    Όσο μπορεί να τα κάνει και τα δυο, είμαστε αισιοδοξοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διόρθωση: ο συμπαίκτης του (Αντριάνο) δήλωνε ΠΡΙΝ το ματς...

      Διαγραφή
  5. Ο Αμπράμοβιτς πρέπει να διαβάσει ενδελεχώς το βιβλίο του Κομπότη, «Το ποδόσφαιρο σαν καταλύτης στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες»! Η πρόσληψη Μπενίτεθ είναι ανέκδοτο για καλοκαίρι και παραλία (κρύο). Και απόδειξη ότι ένας Εβραίος (Ραφαήλ) έχει πάντα αβάντες.

    Όταν ήσαντε μαζί στον βαρκελωνέζικο πάγκο, Τίτο και Πέπε δεν ήταν ακριβώς head coach και assistant coach.

    Στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου (2012) o Τίτο ανάρρωνε από την λεπτή εγχείρησης αφαίρεσης καλοήθη όγκου από τον σιελογόνο αδένα και ο Πεπ ένιωθε “ορφανός” χωρίς αυτόν στο πλευρό του.
    Η Μπάρτσα αγκομαχούσε για να νικήσει την Βιγιαρεάλ στο “Μαδριγάλ” και η κάμερα εντοπίζει τον Γκουαρδιόλα να κάθεται στον πάγκο και να μιλάει στο κινητό. Με ποιον; Με τον Βιλανόβα φυσικά
    .

    Πάντως η αμυντική λειτουργία της Μπάρτσα είναι μέτρια γι' αυτό το επίπεδο, από πέρυσι. Και μόλις αποχωρήσει ο Τσάβι Ερνάντεζ, ο πραγματικός ΘΕΟΣ, την περιμένουν δύσκολες μέρες.

    Ο Τράκης δεν είναι αυτός που μπούκαρε με φουσκωτούς σε γραφεία πασίγνωστης ιστοσελίδας γιατί παρεξηγήθηκε από σχόλιο αναγνώστη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για να επιστρέψει κάποιος πρέπει πρώτα να έχει φύγει. Οπότε το σενάριο για την Πανάθα μπα, ανακριβές. Παραμύθι χωρίς δράκο, μόνο με μπροστινούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρη, δεν διαφωνώ σε αυτό που λες. Αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ που κερδίζει σχεδόν πάντα ο καλύτερος. Υπάρχουν φορές που επικρατεί ο χειρότερος. Ναι, η Μπάρτσα δεν μπόρεσε να σκοράρει και το πέτυχε η Τσέλσι. Αλλά αυτό είναι μονάχα η ερμηνεία του αποτελέσματος. Ενοείται, πάντως, ότι συμφωνώ με το ότι η Μπάρτσα δεν παίρνει ένα καθαρόαιμο σέντερ μπακ και βασίζεται σε Ματσεράνο, Αντριάνο κι εγώ δεν ξέρω ποιον άλλο. Όσο για την έμμεση δικαίωση της Τσέλσι, ως ρομαντικός του ποδοσφαίρου πρέπει να το δεχτώ. Αλλά, αν είμαστε ποδοσφαιρικά κυνικοί, το ποδόσφαιρο δεν έχει αναδρομικά. Επειδή π.χ. το άξιζε τότε και δεν το πήρε, δεν σημαίνει ότι έπρεπε να το πάρει πέρυσι.

    Άλεξ, όπως γράφω και στο κείμενο, προφανώς και θέλει να σπάσει το ρεκόρ, αλλά όχι εις βάρος της ομάδας. Αν έβελεπες τα τελευταία ματς της Μπάρτσα θα το καταλάβαινες. Για τον απλό λόγο ότι θα μπορούσε να πέσει στην περιοχή για να πάρει πέναλτι και δεν το έκανε. Ή θα μπορούσε να κάνει ατομιστίες και προτιμούσε να πασάρει στον ελεύθερο συμπαίχτη του. Ακόμα και στο ματς με την Μπενφίκα θα μπορούσε να ξεκινήσει βασικός και δεν ξεκίνησε. Προφανώς είναι κι αυτός άνθρωπος. Αλλά επιμένω ότι είναι ο απόλυτος αντι-σταρ. Για αυτά που έχει πετύχει είναι τρομερά προσγειωμένος. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Όσο για το αν θα τον συγχωρέσει η εκάστοτε Αντίντας, προφανώς και θα τον συγχωρέσει! Ο Μέσι δεν είναι απλά μια στατιστική. Αυτά που κάνει στο χόρτο και κυρίως με την άνεση και την χάρη που τα κάνει καταγράφονται στην στατιστική. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο γκολ. Και οι αληθινοί ποδοσφαιρόφιλοι το γνωρίζουν. Την δεδομένη στιγμή δεν μπορώ να ξέρω τι θα συμβεί με τον Μέσι στο μέλλον. Εξάλλου, έχει ακόμα πολλά χρόνια μπροστά του. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον απολαμβάνουμε.

    Υπουργέ, ο Αμπράμοβιτς νομίζω ότι αποτελεί κλασικό παράδειγμα παράγοντα που εισβάλλει στο ποδόσφαιρο και θεωρεί ότι θα αγοράσει τα πάντα με τα λεφτά του. Καλώς ή κακώς, σε μια ανώνυμη εταιρία δεν αρκούν τα λεφτά για επιτυχίες. Αυτό που γράφεις για Γκουαρντιόλα και Βιλανόβα το έχω ακούσει πολλές φορές. Μπορεί και να ισχύει. Ίσως έτσι εξηγείται το γιατί βλέπουμε μια παρόμοια έκδοση της Μπάρτσα, ενώ έχει αλλάξει ο προπονητής. Η αμυντική λειτουργία έχει βελτιωθεί αοί την αρχή της σεζόν και φαινομενικά η ομάδα δείχνει πιο εξαρτημένη από τον Μέσι, αλλά, όπως είπα και παραπάνω, ας μην ξεχνάμε τον παράγοντα χρόνο. Μιλάμε για μια ομάδα που έχει ξεπεράσει κατά πολύ το ποδοσφαιρικό όριο παραμονής στην κορυφή. Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, βλέπω την φάτσα του και καταλαβαίνω πολλά. Τι μούρη είναι αυτή, ρε; Για την επιστροφή της οικογένειας, δεν μπορώ να ξέρω. Απλά να αναφέρω ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι (Καρπετόπουλος, Γεωργίου) που έχουν δηλώσει δημόσια ότι μάλλον επιστρέφει.

    Καλησπέρες στην παρέα!



    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...