Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Η αλλαγή, οι ήρωες και το καλεντάρι

Στο πρώτο ημίχρονο πήραν πρωτοβουλίες οι Μαυρίας και Μαρίνος, δηλαδή η αριστερά πλευρά του Παναθηναϊκού. Στο δεύτερο ημίχρονο το βάρος έπεσε στον Σισοκό και στον Σεϊταρίδη, δηλαδή στη δεξιά πτέρυγα. Όμως, η αγωνιστική μεταμόρφωση ήρθε από τον άξονα. Ο Φάμπρι διέκρινε σωστά την ανεπάρκεια του Φουρλάνου και τον αντικατέστησε, στο 37΄λεπτό, με τον Ζέκα, ο οποίος μάρκαρε σωστά στον χώρο, πίεζε ψηλά και έσπαγε τις μπάλες διαγώνια προς τις πλευρές. Σε συνδυασμό με τον Σο του δευτέρου ημιχρόνου και το αδιάκοπο τρέξιμο του Βιτόλο, η ομάδα πήρε μέτρα και απέκτησε αυτοπεποίθηση. Ο Ζέκα, λοιπόν, χωρίς να κάνει κάτι extravagant, απλά τα βασικά, λειτούργησε σαν θερμοστάτης μεταξύ των δυο πλευρών. Κι αν η ομάδα δεν ήταν τόσο φλύαρη και τόσο δεκτική στην επίδειξη ικανοτήτων (βλέπε Σισοκό), θα μπορούσε να πετύχει κι άλλα γκολ. Και ελπίζω κάποια στιγμή να σταματήσουν τα αστεία για τον Τοτσέ: χωρίς να παίρνει βοήθειες, μοχθεί στο γήπεδο, γνωρίζει τα της θέσης του και βγάζει τίμια το ψωμί του. Από την άλλη πλευρά, ο Κουτσιανικούλης αγωνιζόταν ως κρυφός επιθετικός, ο Βερόν προσπαθούσε να παίξει κάθετα κι ο Παπάζογλου μαχόταν να τραβήξει παίχτες για να ανοίξει διαδρόμους, αλλά ουδείς από τα χαφ πατούσε περιοχή και οι μακρινές μπαλιές προς το τερέν του Παναθηναϊκού, εν πολλοίς, δεν είχαν τύχη, ενώ, στην άμυνα, δεν υπήρχαν σωστές αλληλοκαλύψεις: τα ακραία μπακ δεινοπάθησαν στο ένας εναντίον ενός. Και κάτι ακόμα: αρνούμαι να πιστέψω ότι αν καθόταν ο Αναστόπουλος στον πάγκο, θα έτρωγε ο Ο.Φ.Η. τρία γκολ. Ο Αναστόπουλος δούλεψε σκληρά επί 1,5 χρόνο και είναι κρίμα να χαθεί αυτή η μαγιά σε μόλις λίγες αγωνιστικές.


Επόμενη στάση: Βαρκελώνη. Ο Αλέξις το κατέχει το τόπι, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει προσαρμοστεί στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα -εν μέρει κι ο Βίγια: δεν με ξεγελάει το γκολ που πέτυχε. Του αρέσει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο και να κρατά την μπάλα στα πόδια του, αλλά με την Μπάρτσα σπάνια συναντά κανείς μια τέτοια κατάσταση: οι Καταλανοί φρενάρουν συνειδητά το ρυθμό και οι αντίπαλοι συρρικνώνουν υπερβολικά τις γραμμές τους. Ακριβώς ότι έγινε και με την Σεβίλλη. Οι γραμμές των φιλοξενούμενων είχαν συμπιεστεί σχεδόν στο 1/4 του γηπέδου. Χωρίς υπερβολή. Κι αυτό το μοτίβο ίσχυε από το πρώτο 5λεπτό του αγώνα. Ειδικά στις αρχές του δεύτερου μέρους, χρονικό διάστημα κατά το οποίο η Σεβίλλη προηγείτο στο σκορ, η άμυνα, προκειμένου να αντέξει την ασφυκτική πίεση των Καταλανών, προσδιοριζόταν σε ένα ξεκάθαρο 4-4-2 με διπλή ζώνη άμυνας, ακόμα και τριπλή: δηλαδή άμυνα πίσω από σέντρα και μπάλα. Ναι, τα μέτρα που έπρεπε να διανύσουν για να αμυνθούν ήταν σχετικά λίγα. Αλλά η απόσταση που έπρεπε να καλύψουν για να βγουν μπροστά ήταν τεράστια. Πόσο να αντέξουν σε βάθος 90λέπτου;  Εν τω μεταξύ, οι μακρινές μπαλιές δεν είχαν νόημα, αφού οι επιστροφές των γηπεδούχων ήταν άριστες και το τερέν της Μπάρτσα άδειο από Σεβιγιάνους. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν, ώστε να ελπίζουν σε κάτι καλό, ήταν passing game με χαμηλές, κοντινές μπαλιές και πολύ τρέξιμο, δηλαδή να εφαρμόσουν, όσο πληρέστερα μπορούσαν, ένα επιθετικό transition game. Κι αυτό έκαναν. Με πληθώρα ψυχικών και σωματικών αποθεμάτων. Αλλά μέχρι να το κάνουν, έχασαν το προβάδισμα, τρώγοντας δυο γκολ σε 14' λεπτά, και σπατάλησαν υπερπολύτιμο χρόνο. Το ρεζουμέ είναι ότι γηπεδούχοι πήραν το τρίποντο, κάνοντας συντήρηση δυνάμεων, έστω κι αν υπήρχαν ορισμένα τακτικά λαθάκια. Για παράδειγμα, κακές ομαδικές αντιδράσεις στο ψηλό παιχνίδι (βλέπε γκολ Σεβίλλης), μέτρια απόδοση του 4-3-3 με ψευτοεννιάρι (δεν έβγαιναν παίχτες από πίσω), περιορισμένη εκμετάλλευση του έξτρα παίχτη που έμενε ξεμαρκάριστος από το ντουμπλάρισμα πάνω στον Μέσι (Βίγια) και τακτικά ανισόρροπο πλάτος στο πρώτο μέρος (διορθώθηκε με την είσοδο του Τέγιο αντί του Αλέξις). Κι όλα αυτά απέναντι σε έναν άξιο αντίπαλο που μόχθησε στο γήπεδο κι έπεσε ηρωικά.

Και σβήνουμε με το Ολυμπιακός - Άρης. Το λογικό θα ήταν ένα ξέσπασμα του Ολυμπιακού -αλλά όχι απαραίτητα και το αναμενόμενο: οι τελευταίες εμφανίσεις δεν έπειθαν ούτε τον πιο φανατικό οπαδό. Κι όταν λέω ξέσπασμα, εννοώ ηγετική εμφάνιση. Τελικά, η εμφάνιση δεν ήταν ηγετική, αλλά τουλάχιστον στο πρώτο μέρος η ομάδα έδειξε διάθεση, ορμή, νεύρο και όρεξη: θα μπορούσε να πετύχει και άλλο γκολ -στο δεύτερο μέρος η απόδοση του Άρη ανέβηκε κατακόρυφα, συμπαρασύροντας σε άνοδο τη δυσαρέσκεια του λιγοστού κόσμου που βρέθηκε στο γήπεδο. Κι αν για τον Ολυμπιακό το ματς είχε κάποια ουσία, για τον Άρη ήταν αδιάφορο. Αυτό που έπρεπε να κάνει ο Μιχαλήτσιος ήταν να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες (π.χ. τραυματίες και κάρτες) και να αποτρέψει έναν διασυρμό. Και τα κατάφερε καλά. Το παιχνίδι επιλέχθηκε για να εκτίσει ο Αγκάνθο μέρος της ποινής του. Δεν ρίσκαρε με τον Κοέλιο, που αισθάνθηκε ενοχλήσεις πριν το ματς, για να τον έχει μάχιμο στο επόμενο παιχνίδι. Έδωσε εντολή για προσεκτικά μαρκαρίσματα, καθώς γνωρίζει την ''ευαισθησία'' ορισμένων. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά πειραματίστηκε και λίγο -ελπίζω να πειραματιζόταν και με τα μυαλά του Γιαννώτα. Λες και ήταν παιδί που βουτάει το κεφτεδάκι στην κόκα κόλα για να δει τι γεύση αποκτά. Χρησιμοποίησε τον Ηρακλή ως δεξί μπακ για να του τονώσει την ψυχολογία, το ηθικό και την αυτοπεποίθηση, και κατόπιν στο ημίχρονο τον άλλαξε -σωστά- με τον Αγγελούδη για να τονώσει λίγο και την επίθεση. Τοποθέτησε, στο πρώτο μέρος, τον Καζναφέρη ως αριστερό χαφ, σε μια ομολογουμένως άτυχη έμπνευση. 'Εβαλε αμυντικό χαφ τον Τριανταφυλλάκο, στη θέση του χαμένου Κοτσαρίδη, με σαφή οδηγία να προωθείται μπροστά. Ποιον θα φοβόταν, εξάλλου; Τον Φέισα; Ας είμαστε σοβαροί. Έστω κι αν η αλλαγή δεν του βγήκε. Έδωσε ξεκάθαρα έναν τελείως ελεύθερο ρόλο στον Τάτο -ήθελε να κλείσει στόματα-, ο οποίος είχε την άδεια να κάνει ό,τι θέλει μέσα στο γήπεδο, όπως ορισμένες περιττές ενέργειες. Ακόμα και να μην μαρκάρει ή, για να το θέσω καλύτερα, να μαρκάρουν δυο παίχτες για εκείνον. Προσοχή: δεν παρεξηγώ επ' ουδενί τη χρησιμότητα και την ικανότητά του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υπεράνω κριτικής. Τέλος πάντων. Συνεπώς, ο Μιχαλήτσιος άνοιξε το καλεντάρι, είδε ότι παίζει στο Καραϊσκάκη και γύρισε σελίδα -οι παίχτες απαγορεύεται να γυρίζουν σελίδα. Ο Άρης δεν διαθέτει τα απαραίτητα εφόδια για να κοντράρει τον Ολυμπιακό εκτός έδρας -έστω κι αν το δεύτερο ημίχρονο (μας) έδωσε κενές υποσχέσεις. Προέχει, βλέπετε, η Βέροια. Σε εκείνο το ματς θα πέσουν κορμιά. Κι ας ελπίσουμε να μην είναι τα δικά μας.

Υ.Γ.1 Πολύ μεγάλη νίκη της Παρί επί της Μαρσέιγ, με τον Μπέκαμ να ντεμπουτάρει. Με αυτό το αποτέλεσμα η Παρί κάνει επίδειξη δύναμης, ανακτά μέρος της χαμένης ψυχολογίας της και θέτει σοβαρότατη υποψηφιότητα για το κατσαρόλι. Το μόνο που έχει να φοβηθεί είναι η υπεροψία της.

Υ.Γ.2 Αυτό το αστείο με τα λεπτά των καθυστερήσεων πρέπει να τελειώσει. Γελάει ο κόσμος. Δώστε τα λεπτά που πρέπει ή μην τα δίνετε καθόλου.

Υ.Γ.3 Έξοχη μουσική, έξοχοι στίχοι, έξοχο αποτέλεσμα.

12 σχόλια:

  1. Τι μας λες για Μπάρτσα μετά από Ελληνική ομάδα;
    Εκεί παίζουν ποδόσφαιρο, εδώ κάτι που του μοιάζει......

    Καλή εβδομάδα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Παναθηναϊκός έχει κάποιους παίκτες -όχι πολλούς- που είναι ικανοί να τον σηκώσουν στις πλάτες τους και να καταφέρει να τρυπώσει στην πεντάδα. Μετά, στα πλέι οφ και λόγω του ειδικού βάρους που έχει η φανέλα του (και παρότι γνωρίζω ότι ποδόσφαιρο δεν παίζουν οι φανέλες) πιστεύω ότι θα τερματίσει πρώτος εκεί.

    Για τον Ολυμπιακό έχω την αίσθηση ότι αρχίζει μια μακρά περίοδος ύφεσης κατά τη διάρκεια της οποίας θα συμβούν πολλά παράξενα πράγματα. Θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο είναι διατεθειμένος ο Μαρινάκης να παίξει επιθετικά για να καταφέρει να το αλλάξει όλο αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελλαδιστάν-μπάρτσα-Ελλαδιστάν. Σαν σάντουιτς με ψωμάκια και στη μέση ένα κιλό χαβιάρι...χοχοχο

    Συμφωνώ με τον ΑΕΚόραμα ότι ο ΠΑΟ θα μπεί στα πλει-οφ λόγω φανέλας και παικτών, τώρα τι σκατά θα κάνει εκεί και τι νόημα έχει όλο αυτό-εξών των χρημάτων- ένας θεός ξέρει...

    Ο ΠΑΟ θα έπρεπε να πει οτι 2 χρόνια παω χωρίς στόχους και μαζεύω πιτσιρακαρία(Ντινά,Ανάκογλου και άλλους 7-8) μαζί με 2-3 έμπειρους (Καρνέζη,Σειτα) και μετά απο αυτη τη διετία να αρχίσουμε ξανά απο την αρχή με Ελληνοποιημένη, μικρή και ώριμη ομάδα και ο κόσμςο του ΠΑΟ θα στήριζε, τουλάχιστον εγω. Τώρα δνε έχω κανένα λόγο να δω τον φουτσιγιάμα, τον καίπερ και τον ισπανό που θα πήγαινε στον Ηρακλή...Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχω εκφραστεί κατά καιρούς αρνητικά για τον Τοτσέ. Προχθές κοίταξα τα στατιστικά του στον Γαλάνη και είδα ότι βάζει 1/4, για την ακρίβεια 9/36. Είναι μάλιστα 4ος στον κατάλογο ευστοχίας, πίσω από Τζιμπούρ, Κλάους και Βασιλείου (του Σουβλακιακού).

    Κωλοτούμπες δεν γουστάρω να κάνω. Γι' αυτό λέω ότι έκανα λάθος και τα παίρνω όλα πίσω. Και ότι θα προσπαθήσω καλύτερα στο μέλλον, αφού πριν διαμορφώσω άποψη μπορώ να ρίξω ματιές στα στατιστικά, διάολε!

    Έγραψες Αλέξις, διάβασα Αλέξης. Νόμισα ότι εννοείς τον Σπυρόπουλο και πήρα φόρα να στη πέσω, αλλά ευτυχώς κατάλαβα το λάθος μου. :razz:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σερενάτα, δεν έχεις άδικο. Στην Ελλάδα, εν πολλοίς επικρατεί η ''μπάλα'' και το ''διαιτητόσφαιρο''. Περί ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στον Αστέρα του Τσιώλη. Ναι, εκείνον που έφυγε ως ανεπαρκής από τον Άρη σε μόλις έντεκα σγωνσιτικές. Απίστευτα πράγματα.

    Αεκόραμα, οι ισοροπίες είναι λεπτές. Υπάρχουν ακόμα αγωνιστικές. Δεν ξέρω αν ο ΠΑΟ θα μπει στην πεντάδα. Και δεν ξέρω αν θα καταφέρει να διακριθεί μέσω αυτής. Αυτό που ξέρω είναι ότι η ομάδα είναι σταθερά ασταθής. Άρα, πρόβλεψη δύσκολο να γίνει. Δεν ισχύει το ίδιο για τον Ολυμπιακό. Ο οποίος υπεισέρχεται σε μια περίεργη σφαίρα. Το καλοκαίρι πρέπει να λάβει σοβαρές και υπεύθυνες αποφάσεις ο Μαρινάκης.

    Ιταλέ, η αλήθεια είναι ότι το ματς στη Βαρκελώνη ήταν ωραίο. Ειδικά από το 66' λεπτό και έπειτα. Πρώτα από όλα βλέπεις τεχνική επάρκεια. Και δεν λέω ότι έγινε κάτι εκπληκτικό. Αλλά το να βλέπεις τον Ινιέστα να κατεβάζει υποδειγματικά το τόπι και τον Ράκιτιτς να βγάζει εξαιρετικές κάθετες πάσες, είναι πιο όμορφο από το να παρακολουθείς τον Κοτσαρίδη να ψάχνει την μπάλα και τον αντίπαλο. Τέλος, ο ΠΑΟ, στην κατάσταση που είναι, κινήθηκε λάθος. Έπρεπε να ποντάρει στα φυτώρια και να αλώσει την Ελλάδα για μικρούς παίχτες. Όχι για τώρα, αλλά για το μέλλον. Κι αυτός άρχισε να παίρνει κάτι Γιαπωνέζους και κάτι Ολλανδούς.

    Υπουργέ, ξενικώ ανάποδα. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος αποτελεί όαση στην αθλητική δημοσιογραφία. Μιλάει καλά, γράφει καλά και γνωρίζει το άθλημα. Όσο για τον Τότσέ, ποτέ δεν κατάλαβα την γκρίνια του κόσμου προς το πρόσωπό του. Αν αναλύσεις τακτικά, και με αρκετή δόση ρεαλισμού, την ανάπτυξη και την επιθετική λειουργία του ΠΑΟ, θα διακρίνεις ότι υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις ότι ο Τοτσέ δεν συμμετέχει. Όχι επειδή φταίει αυτός, αλλά η μπάλα δεν έφτανε ποτέ σε αυτόν. Πολλές φορές μου θυμίζει τον Τσέζαρεκ που έπαιζε στον Άρη, ο οποίος το μόνο που ζητούσε ήταν μια καλή μπαλιά και ποτέ δεν την έπαιρνε. Χωρίς βοήθειες, λοιπόν, ο Τοτσέ μαρκάρει, λαμβάνει καλές τοποθετήσεις, τρέχει, όπως και όσο μπορεί, και υποδύεται με επιτυχία τον επιθετικό περιοχής, και μάλιστα με αποτελεσματικότητα. Με λίγα λόγια, σκέψου ότι ο ΠΑΟ δεν παίζει για τον Τοτσέ, όπως γινόταν στη δεύτερη σεζόν του Σισέ, όπως έκανε ο Πανιώνιος κι ο Ατρόμητος με τον Μήτρογλου ή ο φετινός Αρης με τον Αγκάνθο. Κι όμως, αποδίδει κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχω σαφώς κακή άποψη για τον Σπυρόπουλο, από τότε που έγραψε ότι ο Σισσέ πρέπει να δει κασέτες με τον Βρύζα. Όσο ακόμα ο Τζιμπρίλ δεν σκόραρε. Μετά που άρχισε, έγραψε ότι δεν σκοράρει στα ντέρμπι. Και πιο μετά, ότι δεν σκοράρει με πανσέληνο ή με βροχή, που λέει ο λόγος.

    Έχω την πεποίθηση ότι όφειλε, απέναντι στον εαυτό του, να παραδεχτεί αντρίκια και παντελονάτα ότι έκανε λάθος. Ότι έκανα μόλις παραπάνω για την άποψή μου περί Τοτσέ.

    Και ρωτάω. Αν έλεγα κάτι διαφορετικό, ναι μεν αλλά, εσείς μ@λάκες είστε να το φάτε; Ο μ@λάκας θα ήμουν εγώ που θεωρώ μ@λάκες εσάς. Και συμφεροντολογικά να το δεις, όταν έχεις ολισθήσει μέχρι σαβούρδα πρέπει να καταλαβαίνεις ότι δεν μαζεύεται και το εξυπνότερο είναι να παραδεχτείς το λάθος σου. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, όταν πιστεύεις ότι ακόμα σε παίρνει να παραμυθιάσεις, σημαίνει ότι είσαι μειωμένης διανοητικής ικανότητας. Εκτός από την ανεπαρκή ηθική σου υπόσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τη θυμάμαι τη δήλωση περί Βρύζα. Και ναι, ήταν ατυχής. Αν και πρέπει να παραδεχτείς ότι εκείνο το χρονικό διάστημα ο Σισέ δεν μπορούσε να ντριπλάρει ούτε καρέκλα. Όμως, και πάλι: βιάστηκε πολύ να κρίνει τον παίχτη. Κι όταν βιάζεσαι να κρίνεις, συνήθως τον κρίνεις λάθος. Αλλά το γεγονός ότι δεν σκόραρε στα ντέρμπι ή στο τσου λου, ισχύει. Απλά έρχεται να κολλήσει με τη δήλωση περί Βρύζα και κάθεται άσχημα.

    Να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ιδέα αν παραδέχτηκε το λάθος του. Θα έπρεπε να το παραδεχτεί. Το όφειλε, όπως σωστά λες, στον εαυτό του. Κι αν, εν τέλει, δεν το έκανε, πρόκειται εκ νέου περί λάθους. Τον θεωρώ, πάντως, πολύ καλό στη δουλειά του και αισθητά ανώτερο από κάτι σούργελα που γράφουν ό,τι τους κατέβει στο μυαλό, με αξιοθαύμαστη συνέπεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χάρης

    Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον ΟΦΗ, οκ. Την επόμενη αγωνιστική που παίζει με την ΑΕΚ (ποιά ΑΕΚ...) έχει πλάκα να τους καρφώσει ο Πετρόπουλος. Από κει και πέρα, και να βγει στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός, και τί έγινε? Θα αποκλειστεί πάραυτα με όποιον κι αν κληρωθεί και μετά θα γκρινιάζουν τα παιδιά του Φορέα φωνάζοντας "Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός". Δεν σώνεται ο ΠΑΟ με 2-3 εκατομμύρια της UEFA. Όπως δεν σώθηκε η ΑΕΚ, που είχε στόχο απλώς να μπει στους ομίλους του Europa League και τα γκολ έπεφταν βροχή.

    Η Μπαρτσελόνα είναι αξιοθαύμαστη ομάδα, αλλά φέτος αυτό που έκαναν είναι αφύσικο, όπως έχω ξαναπεί. Μέχρι πριν 1 μήνα νομίζω, είχαν μια ισοπαλία με την Ρεάλ και όλα τα άλλα νίκες στο πρωτάθλημα. Τώρα βέβαια προσέθεσαν εν τω μεταξύ 1 ήττα και 1 ακόμα ισοπαλία, αλλά δεν αλλάζει το πράγμα, γιατί η Ρεάλ με τις απανωτές γκέλες της έμεινε πίσω στην βαθμολογία (επειδή ο κακός ο Χάρης λέει ότι οι παλιοσειρές της Ρεάλ, Κασίγιας και σία, για κάποιο λόγο θέλουν να διώξουν τον Μουρίνιο με κάθε κόστος) και επικεντρώνεται στο Τσάμπιονς Ληγκ. Έχει πλάκα να σηκώσει την κούπα η Ρεάλ και ο Κασίγιας να είναι στην εξέδρα λόγω του τραυματισμού του. Τελικά, οι κλίκες στα αποδυτήρια υπάρχουν παντού.

    Όσο για τον Ολυμπιακό, τί να πω, μπάλα δεν παίζει, μόνο ο Τζιμπούρ είναι ζεστός, κι ας μην βγάζει μάτια. Επίσης, έβλεπες τον Τάτο και τον Μασάντο αντίπαλους στο γήπεδο, καμία σχέση (ο Τάτος φυσικά είναι καλύτερος, κι ας μην είναι τρελό παιχτρόνι, ατύχησε που έφυγε ο Βαλβέρδε και δεν τον έφτιαξε). Το πρωτάθλημα είναι στο τσεπάκι, όλοι κωλοβαράνε, και όπως έχω πει, οι υπόλοιπες αγωνιστικές είναι ένα μεγάλο summer camp, όπου οι παίκτες θα πρέπει να πείσουν τον Μίτσελ για το αν αξίζουν να είναι στον Ολυμπιακό του χρόνου. Το μόνο πράγμα που παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον στον γαύρο πλέον, είναι οι μαλακίες αυτού του Πίνο. Συγχαρητήρια σε όποιον τον βρήκε και τον έφερε στην ομάδα. Θέλει προσπάθεια για να βρεις χειρότερο κωλοχαρακτήρα από τον Καστίγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σιγα μη μπουμε πενταδα,η ομαδα αγεται και φερεται χωρις στοιχειωδη προστασια απο πουθενα,και με πληθωρα "υποπτων" αποτελεσματων που ανα πασα στιγμη μπορει να επαναληφθουν...εχει και δυσκολο προγραμμα,αμα τα στησουν σωστα αυτοι που ειναι τωρα στην πενταδα (η αρχη εγινε στο περιστερι προχτες) μας βλεπω εκτους και να βλαστημαμε το -2 απο περυσι...

    Για τον τοτσε,ποτε δεν καταλαβα το μπινελικι που ετρωγε...οκ,ηρθε μετα τον σισε και ηταν ενα πολιτισμικο σοκ,εχανε και μερικα γκολ σχετικα ευκολα,ειναι και αργος,αλλα ολα αυτα τα ξεραμε,δεν περιμεναμε τον φαν μπαστεν...εμενα μου αρκει που τα δινει ολα και φαινεται να εχει καταλαβει που παιζει.Αγωνιστικα δε,ειναι εμφανως βελτιωμενος,κανει πιο σωστες κινησεις,δινει τη μπαλα πιο γρηγορα,εχει καλυτερα τελειωματα,γενικα το παλικαρι δειχνει οτι το παλευει,οχι οπως καποιοι αλλοι...

    striker

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χάρη, οι φήμες λένε ότι και Ευρώπη να προκριθεί ο ΠΑΟ, δεν θα παίξει λόγω Ουέφα. Ο ΠΑΟ γνωρίζει κάτι τέτοιο; Κι αν το γνωρίζει; τι κάνει για αυτό; Είναι φανερό ότι η Μπάρτσα κάνει κοιλιά. Επίσης, είναι φανερό ότι δεν έχει προπονητή: η απουσία του Βιλανόβα μάλλον είναι πιο σημαντική από όσο νομίζουμε. Το αποψινό ματς μεταξύ Μπάρτσα και Ρεάλ φανέρωσε την ισχύ των δυο παρατηρήσεων. Και έρχεται κι άλλο ματς μεταξύ των δυο. Όποιος και να κερδίσει, όμως, νομίζω ότι στο τέλος θα βρεθούν και οι δυο χαμένες. Θα ξεζουμιστούν, θα αλληλοεξοντωθούν και οι Μίλαν με την Μάντσεστερ δεν αστειεύονται. Τέλος για τον Ολυμπιακό, έχω να πω ότι η έλλειψη ανταγωνισμού επηρρεάζει το επίπεδο του πρωταθλήματος, αλλά όχι την απόδοση την πρωταθλήτριας ομάδας. Οι παίχτες του Ολυμπιακού μοιάζουν να βρίσκονται σε πρόωρες διακοπές.

    Striker, δεν ξέρω αν θα μπεις πεντάδα. Ακόμα και να μπεις, όπως είπα στον Χάρη, οι φήμες λένε ότι δεν θα πάρεις άδεια από την Ουέφα. Για τον Τοτσέ είσαι σωστός. Υποθέτω ότι το καλοκαίρι θα του προταθεί μια αναπροσαρμογή συμβολαίου προς τα κάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ακαταλαβίστικα είναι όλα αυτά για μένα,αλλά εμπιστεύομαι τα όσα πιστεύεις!Κουφό,αλλά αληθινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όλγα, και για άλλους είναι ακαταλαβίστικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...