Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ο Καίσαρας δεν χρειαζόταν σκύλο

Γεννήθηκε το 100 π.Χ. Μεγάλωσε σε μια Ρώμη που ταλανιζόταν από την αντιπαλότητα του Μάριου και του Σύλλα. Και ωρίμασε στην Ρώμη του Κάτωνα, του Κικέρωνα, του Κράσσου και, φυσικά, του Πομπήιου. Από νεαρή ηλικία φαινόταν ότι αυτός o Ρωμαίος, αυτός ο θηλυπρεπής και επιληπτικός άντρας, είχε τα φόντα να κυριαρχήσει. Ακόμα κι ο Σύλλας, ο σκληρός δικτάτορας που κατέπνιγε κάθε αντίρρηση, αυτός που νίκησε τον Μάριο, το παραδεχόταν. «Σε αυτόν τον Καίσαρα», έλεγε, «υπάρχουν πολλοί Μάριοι». Και, καθώς περνούσαν τα χρόνια, αναγκάστηκαν να το παραδεχτούν και οι υπόλοιποι.


Το έργο του πολύπλευρο. Συγγραφικό, πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό. Θεωρείται μέγιστος στρατηλάτης. Ίσαξιος του τολμηρού Αννίβα. Κι όχι μόνο: που να ήξερε ότι η Ιστορία τον κατατάσσει δίπλα στον ιδιοφυή Μέγα Αλέξανδρο! Κι όμως, όντας σε ηλικία 32 χρονών, όταν αντίκρισε ένα άγαλμα του Έλληνα στρατηλάτη, δάκρυσε και είπε: «Στην ηλικία μου ο Αλέξανδρος ήταν κοσμοκράτορας, ενώ εγώ δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα που να αξίζει». Καημένε Ιούλιε! Να ήξερες η συνέχεια τι σου επιφυλάσσει!

Η στρατιωτική του ιδιοφυΐα αποδεικνύεται από την μάχη της Αλέσια, το 52 π.Χ., όπου πολιόρκησε τους Γαλάτες του Βερκιγγετόριγα, όντας κι ο ίδιος πολιορκημένος! Οι στρατιώτες του, τους οποίους αποκαλούσε συντρόφους, τον λάτρευαν. Ήταν δίκαιος και γενναιόδωρος. Οξυδερκής και αποφασιστικός. Οξύνους και επιεικής. Μόνο δυο πράγματα τιμωρούσε: την προδοσία και την ανταρσία. Δεν τιμωρούσε καν τον φόβο: και οι πιο γενναίοι, βλέπετε, διακατέχονται από στιγμές αδυναμίας. Για αυτό κι εγώ δεν θα τιμωρήσω την Εθνική Ελλάδος για την ήττα και την εμφάνιση. Εξάλλου, παίζαμε με άξιο αντίπαλο. Κι ας έλεγε ο Σάντος πριν τον αγώνα ότι «όποιος φοβάται να πάρει σκύλο». Τελικά, έπρεπε να πάρουμε.

Υ.Γ.1 Αυτά που διάβασα μετά το ματς με την Βοσνία αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν γνωρίζουμε ποδόσφαιρο, ερμηνεύουμε τα της Εθνικής με οπαδικά κριτήρια και, τέλος, μπερδεύουμε, συχνά εσκεμμένα, το κράξιμο και την γκρίνια με την καλοπροαίρετη κριτική.

Υ.Γ.2 Ήταν ανυπόφορα αλαζόνας και συνειδητά ξεροκέφαλος. Μέγιστος ατακαδόρος και εκκεντρικά εκκεντρικός. Αλλά και θαυματοποιός. Τα πράγματα που έκανε, μαζί με τον υπερπολύτιμο βοηθό του, στο Ντέρμπι και, ειδικά, στο Νότιγχαμ φαντάζουν σαν παραμύθι. Κι όμως, αυτό που έγινε ταινία ήταν οι 44 μέρες που πέρασε -χωρίς τον Πίτερ Τέιλορ-, στον πάγκο της Λιντς. The Damned United, λοιπόν. Όποιος δεν την έχει δει, χάνει.

Υ.Γ.3 Διαβάζω συνεντεύξεις του Στεφάν Οστρόφσκι, του Όντι Νόρις, του Μίκι Μπέρκοβιτς, του Ρισάρ Ντακουρί, του Ντορόν Τζάμσι και του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τον Νίκο Γκάλη. Όποιος γνωρίζει μπάσκετ, ξέρει.

Υ.Γ.4 Ο Κώστας Καίσαρης δίνει ρέστα: «Κι εδώ που τα λέμε, άλλωστε, δεν κοστίζει και πολλά τη σήμερον ημέραν το πατριωτικό καθήκον. Ούτε κόπο θέλει, ούτε ιδρώτα, ούτε θυσίες, ούτε χρόνο. Φτιάχνεις μια δήλωση, την ανεβάζεις στο προσωπικό σου μπλογκ κι αυτό ήταν όλο. Τόσο απλά και τόσο εύκολα. όπως η νοικοκυρά πατάει το κουμπί στο πλυντήριο, βάζει τη μπουγάδα και τα ρούχα ξαναγίνονται λευκά. Έτσι ακριβώς και με μια δήλωση, ξεπλένονται τα πάντα. [...] Οι πολιτικοί γενικότερα και οι πρωθυπουργοί ειδικότερα είναι για τα εύκολα. Για κανένα ρουσφέτι, να σπρώξουνε καμιά δουλειά, να κάνουνε καμιά πάσα. Με μια υπογραφή, δηλαδή, να καθαρίσουνε. Μέχρι εκεί είναι καλοί. Να υπογράφουνε. Για παραπάνω αρχίζουνε τα ζόρια».

Υ.Γ.5 Την Δευτέρα γιορτάζουμε την επανάστα. Την ίδια μέρα, ο Άρης γίνεται 99 ετών. Δεν υπάρχει, όμως, χρόνος για πανηγύρια και χαρές. Πρέπει να διοχετεύσουμε την ενέργειά μας σε άλλα μονοπάτια. Πιο ουσιαστικά. Για παράδειγμα, στην αυτοκριτική, στην απόδοση ευθυνών και στο επόμενο ματς επί του Πανθρακικού.

Υ.Γ6 Από τα καλύτερα τραγούδια των Guns N' Roses. Τέλος.

Old at heart but I'm only 28, And I'm much too young, To let love break my heart, Young at heart but it's getting much too late, To find ourselves so far apart...

23 σχόλια:

  1. YΓ3,κι όσο θυμαμαι εκεινον τον ανεκδιήγητο Μητρούδη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. VAD, η ιστορία αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Μητρούδης έκανε λάθος. Και η αλήθεια είναι ότι επί Αυτοκρατορίας η ομάδα έπρεπε να έχει δουλέψει στην εποικοινωνία και στο μάρκετινγκ. Κι ας μιλάμε για 25 χρόνια πριν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πως κατάφερες και έβαλες στην ίδια ανάρτηση τον Καίσαρα με την Εθνική, ένας Θεός ξέρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το ΥΓ2.

    Όσο για την εθνική, δεν είδα το ματς αλλά κάθε μέρα διαβάζω απο τους "σοφούς" ότι έπρεπε να παίξουμε πιο επιθετικά και και και.

    Ναι οκ, άλλωστε η Ελλάδα φημίζεται για τις επιθετικές ικανότητες της, και επίσης έχει πετύχει πολυ λίγα χάρη στον τρόπο που παίζει (παρουσία σε κάθε μεγάλη διοργάνωση και ενα Euro)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ μεγάλη προσωπικότητα ο Καίσαρας. Με τα θετικά του και τα αρνητικά του βέβαια...

    Κάποτε έκανε την ερώτηση στους Αθηναίους: "Ποσάκις υμάς υπό σφων αυτών απολλυμένους η δόξα των προγόνων περισώσει;". Δηλαδή: "Πόσες φορές θα σας σώζει από την αυτοκαταστροφή η δόξα των προγόνων σας;"

    Δεν ξέρω αν το συνειδητοποίησαν το ερώτημα τότε, πάντως παραμένει επίκαιρο κι ακόμη αναζητά απάντηση...

    Κρύο (ala Στάθης) ανέκδοτο: Γιατί ο Καίσαρας φορούσε συνέχεια σανδάλια; Γιατί ήταν... Ιούλιος!!!

    Στα της Εθνικής δεν έχω να πω πολλά. Παρουσιαστήκαμε ανέτοιμοι, δεν δείξαμε σε καμία στιγμή ότι καιγόμαστε για τους βαθμούς. Και οι ήττες στο πρόγραμμα είναι. Δεν πειράζει πάμε παρακάτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για την Εθνική περιμένω τα επόμενα παιχνίδια για να δω αν η Ζένιτσα ήταν μια -πολύ - κακή στιγμή, ή αν περάσαμε στην εποχή «νταξ' μωρέ χαβαλέ κιέτς». Π.χ. αν κληθεί έστω ο Τζιόλης, τα χαμπέρια μας.

    Για τις προσωπικότητες μύθους πάντα κρατώ μικρό καλάθι. Οι ιστορικοί μοιάζουν με τους εκφωνητές επικήδειων, αυτά που λένε δεν ισορροπούν με την πραγματικότητα.

    Παράδειγμα η 25η Μαρτίου, όπου κανένα λάβαρο δεν σηκώθηκε στην Αγία Λαύρα! Το μοναστήρι εκείνο τον καιρό ήταν κλειστό, ο δε Παλαιών Πατρών Γερμανός στην αυτοβιογραφία του λέει ότι εκείνες τις μέρες ήταν στην Πάτρα.

    Ακόμα και καλύτερος να είναι ο Διαμαντίδης από τον Γκάλη - που δεν είναι - υπάρχει ένα μοναδικό στοιχείο στον Γκάλη. Αυτός παρέσυρε το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφή, αυτός ήταν ο πρωτεργάτης αυτής της επιτυχίας. Όλοι οι ρέστοι ακολούθησαν το παράδειγμά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξέρεις πόσοι 32χρονοι μην σου πω και 40ρηδες λένε αυτή την κουβεντα «Στην ηλικία μου ο Αλέξανδρος ήταν κοσμοκράτορας, ενώ εγώ δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα που να αξίζει»!!!
    Όσο για το τραγούδι.....προσκυνώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Απαραίτητο συμπλήρωμα στην μουσική σου επιλογή:

    http://4.bp.blogspot.com/-oPq67zMbI8Y/T4eoqFZ9hWI/AAAAAAAABBU/dsdBgQ2yTEo/s1600/guns_n_roses_sexy_girl.jpg

    http://25.media.tumblr.com/tumblr_lxpxunXJsN1qjlvqno1_500.jpg

    http://24.media.tumblr.com/6d91daf1b03c0f098328eb1546471e7c/tumblr_mexjkuFa0e1rmux3po1_500.jpg

    http://www.skullangel.com/1579-2266-large/a-day-to-remember-metal-punk-rock-diy-sexy-gypsy-mini-dress.jpg

    http://temp_thoughts_resize.s3.amazonaws.com/11/2ee9645b97862174a292f336ef7cd7/image.jpg

    http://media-cache-ec7.pinterest.com/550x/71/3f/cc/713fcc57abda741bfee747f90aefe729.jpg

    http://www.star.gr/PublishingImages/2012/04/120412173052_2966.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νίκο, επίτρεψέ μου να εξηγήσω. Κάθε φορά που γράφω για τακτική, δηλαδή για ποδόσφαιρο, το blog πεθαίνει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τακτική. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται να μιλήσουν για ποδόσφαιρο. Κι αυτό δείχνει ότι ελάχιστοι το αγαπούν. Επομένως, αφού δεν θέλουμε να μάθουμε πραγματικό ποδόσφαιρο, ας μάθουμε Ιστορία. Σε τελική ανάλυση, είναι πολύ πιο σημαντικότερη από το ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι: θέλουμε να μάθουμε Ιστορία;

    Ιταλέ, έχουμε πει ότι η επίθεση είναι ταλέντο και η άμυνα δουλειά. Το δυνατό σημείο της Εθνικής μας είναι η άμυνα. Και συγκεκριμένα, αυτή η ομοιογένεια που διέπει την άμυνα. Επομένως, όποιος υποστηρίζει ότι πρέπει να παίζουμε πιο επιθετικά, μάλλον δεν ξέρει τι λέει. Και μεταξύ αυτών κι ο Σάντος των πρώτων μηνών στον πάγκο της Εθνικής.

    Μπαλαντέρ, εννοείται ότι ο Καίσαρας είναι μεγάλη προσωπικότητα. Και άκρως ενδιαφέρουσα. Η ατάκα προς τους Αθηναίους επίκαιρη και αιχμηρή σαν μαχαίρι. Αλλά δεν νομίζω ότι οι ανιστόρητοι Έλληνες -ναι, ανιστόρητοι- συγκινούνται από τέτοια ερωτήματα. Για την Εθνική, το θέμα που προκύπτει είναι αν αυτή η ήττα θεωρείτο εντός προγράμματος. Κι αν, όπως είχε πει ο Υπουργός αν θυμάμαι καλά, επανερχόμαστε σε μια προ Όθωνα εποχή. Όσο για τις φωτογραφίες, ρε Σατανά, θα μας τσακίσεις βραδιάτικα;!

    Υπουργέ, εν μέρει ισχύει αυτό που λες για τους ιστορικούς. Σίγουρα επηρρεάζεται η αντικειμενικότητά τους (π.χ. Θουκυδίδης), σίγουρα προσθέτουν δικές τους πινελιές (π.χ. αυτοβιογραφίες), αλλά μπροστά σε τέτοιες προσωπικότητες είναι δύσκολο να παραποιήσεις την Ιστορία σε ολοκληρωτικό βαθμό. Η γενική εικόνα παραμένει. Τουλάχιστον για αυτούς που ψάχνουν και ενδιαφέρονται. Για παράδειγμα, κάποιος ένθερμος αριστερός που δεν ψάχνει, θεωρεί ότι ο Στάλιν ήταν ''πατερούλης''. Δεν υπάρχει σύγκριση για Γκάλη και Διαμαντίδη. Μιλάμε για τελείως διαφορετικά μεγέθη. Όσοι αντιμετώπισαν και έχουν παρακολουθήσει τον Γκάλη, γνωρίζουν. Σαν ένα δημοσιογράφο του Ολυμπιακού που συνέκρινε τον Χατζηπαναγή με τον Φετφατζίδη. Ρε, θα πέσει φωτιά να μας κάψει!

    Φούλη, να αναρωτιέται ο Καίσαρας το καταλαβαίνω. Να αναρωτιούνται οι 30άρηδες της εποχής μας ειλικρινά δεν μπορώ να το διανοηθώ!

    Πάω για μπύρες! Καλό βράδυ και ζήτω η 25η Μαρτίου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μόλις γύρισα από κρασιά. Αγιορείτικο πίναμε, for the record.

    Δεν είπα για εκτεταμένη παραποίηση, αλλά κυρίως για μακιγιάρισμα. Με εκτεταμένη παραποίηση δεν είσαι ιστορικός αλλά ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

    Μπουένας νότσες πορ τόδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατάφερες να αναμίξεις Ιστορία και ποδόσφαιρο. Έχεις κάνει κι άλλα τέτοια άλματα συνδυάζοντας τη μπάλα και "κάτι άλλο". Σίγουρα εντυπωσιάζεις!

    Για το ποδόσφαιρο και την τακτική του δηλώνω άσχετος. Αυτό που ξεσηκώνει τον μεγάλο όγκο των φιλάθλων είναι το θέαμα και όχι η τακτική. Αν ο κόσμος αγαπούσε την τακτική θα παρακολουθούσε σκάκι. Μην καταλήγεις λοιπόν σε άστοχα συμπεράσματα γι αυτούς που συχαίνονται την τακτική, τον Χερέρα και τον Μουρίνιο. Η τακτική είναι για τον οπαδό όχι για τον φίλαθλο. Τα γήπεδα γεμίζουν όμως για το θέαμα. Γιατί τακτική υπάρχει πχ και στο Βέροια-Κέρκυρα αλλά το παιχνίδι ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ.
    Δεν χρειάζεται να γνωρίζω την τεχνική του σκηνοθέτη που παρουσιάζει ένα έργο σε θέατρο ή κινηματογράφο για να χαρώ μία παράσταση ή ταινία.
    Καλημέρα παλικαρά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστο, αυτό που ξεσηκώνει στο ποδόσφαιρο είναι πως μπορεί σχετικά συχνά (5-10%) να κερδίσει ο χειρότερος, ο λιγότερος, ο πιο αδύναμος, το αουτσάιντερ. Ο Δαυίδ μπορεί να κατατροπώσει τον Γολιάθ.

      Στο μπάσκετ π.χ. αυτό συμβαίνει σε ποσοστό 0,5-1%, δηλαδή κερδίζει σχεδόν πάντα ο καλύτερος, το φαβορί.

      Διαγραφή
  12. Χάρης

    Ο Ιούλιος Καίσαρ ήταν εκ των μεγαλύτερων προσωπικοτήτων της παγκόσμιας ιστορίας. Η πολιορκία με τους Γαλάτες (όχι με τον Αστερίξ!...) που περιγράφεις είναι δείγμα των ικανοτήτων του. Αλλά στο τέλος και αφού ανέλαβε ως πολιτικός πλέον την εξουσία, "το 'χασε". Έγινε δικτάτωρ, και αργότερα το πλήρωσε με την ζωή του. Η ειρωνία? Ότι τον σκότωσαν (Συγκλητικοί, άρα αριστοκράτες) για χάρη της (Ρωμαϊκής) Δημοκρατίας, αλλά μετά από πολλές αναταραχές διαλύθηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία! Κάθε ομοιότητα με μεταγενέστερες επαναστάσεις, είναι απολύτως συμπτωματική.

    Ο Καίσαρης που αναφέρεις Κάνθαρε, προφανώς στοχεύει τον Νταλάρα, που "συμπάσχει" (με το στόμα) με τους Κυπρίους. Πάλι καλά που δεν ξανακάνει το απόλυτο καραγκιοζιλίκι με τις συναυλίες στην Κύπρο.

    Σήμερα που γράφω, 25η Μαρτίου, είναι η επέτειος της κύρηξης της Επανάστασης του 1821. Κάποτε ήταν σημαντικό γεγονός, τώρα είναι πάρεργο (όχι λόγω της κρίσης, αλλά της ηθικής απαξίωσης και κατάπτωσης των Ελλήνων εδώ και πολλά χρόνια). Δεν μας φτάνει η Ρεπούση, έχουμε και το ΠΑΜΕ να μας κάνει μαθήματα ιστορίας και υποδείξεις. Ότι η Εκκλησία δεν στήριξε την λαϊκή Επανάσταση (δηλαδή, οι αγωνιστές ήταν αριστεροί πολύ πριν ανακαλυφθεί αυτός ο όρος στην Ελλάδα, αν και πρωτοκαθιερώθηκε στην Γαλλία από την δική τους επανάσταση!!!) και την καπηλεύτηκαν αργότερα. Κατ' αρχάς, δεν στηρίζω το παπαδαριό. Τα του Θεού τω Θεώ, και τα του Καίσαρος τω Καίσαρει. Ναι, το 1821 πολλοί παπάδες δεν γούσταραν την Επανάσταση για ποικίλους λόγους. Άλλος γιατί ήταν βολεμένος με τους Οθωμανούς, άλλος γιατί δεν πίστευε ότι υπήρχαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις (γενικός και όχι μεμονωμένος ξεσηκωμός, συμμαχίες με το εξωτερικό), άλλος γιατί δεν άντεχε να δει κι άλλο αίμα (τόσες αποτυχημένες επαναστάσεις και κινήματα είχαν γίνει προηγουμένως). Αλλά αυτό απέχει από το να πει κανείς ότι η Εκκλησία ήταν εχθρός της Επανάστασης και του λαού.

    Τέλος πάντων. Σήμερα στην Εκκλησία που πήγα, άκουσα τον αρχιμανδρίτη στο κήρυγμα στο τέλος να γίνεται Τράγκας. Αφού μας είπε πολύ σωστά ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε την πατρίδα μας κλπ, είπε ότι οι Γερμανοί κατέστρεψαν τον κόσμο. Και στους 2 πολέμους, και τώρα με την οικονομική κρίση. Για την καμπούρα των Ελλήνων με τις γνωστές αμαρτίες, κουβέντα. Μάλλον έπεσε γραμμή από την Αρχιεπισκοπή να μην λέγονται πράγματα που δεν "πρέπει", γιατί ο λαός πιστεύει τους Τράγκες και δεν πρέπει να τον ταράζουνε, και γιατί όλοι πλέον φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, μην τυχόν και γίνει αύριο κυβέρνηση και τους πάρει και τους σηκώσει όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπουργέ, δεν μπορώ να διαφωνήσω για το μακιγιάρισμα. Ούτε για τα κρασιά! Προσωπικά ήπια κάτι μπύρες και έτρωγα ποικιλίες με λουκάνικα. Ωραίες στιγμές.

    Χρήστο, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Η πραγματικότητα είναι ο κόσμος γουστάρει τα αποτελέσματα. Σίγουρα δεν γουστάρει τακτική: δεν την καταλαβαίνει, δεν θέλει να την καταλάβει και για αυτό την ερμηνεύει με βάσει τα τεχνικά στοιχεία και το αποτέλεσμα. Θα μου πεις, οι Ολυμπιακοί φώναζαν ''αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό''. Και καλά ότι το θέαμα ήταν σάπιο. Ναι, ήταν, αλλά είχαν τα αποτελέσματα. Μόλις χάνονται (και) τα αποτελέσματα, τι μένει; Για ρώτα τους τι προτιμούν οι πλείστοι: θέαμα ή αποτέλεσμα; Έχω πει πολλές φορές ότι το ποδόσφαιρο σημαίνει τακτική. Ένα ποδόσφαιρο που δεν έχει τακτική ονομάζεται μπάλα. Για αυτό απόψε το βράδυ που παίζω μουντιαλίτο λέω ''πάω για μπάλα''. Τέλος, συμφωνώ απόλυτα ότι δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει τακτική για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο -αλίμονο! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός ο κάποιος πρέπει να είναι κάφρος, αδαής και οπαδός μέχρι το μεδούλι. Και προσωπικά, κρίνοντας από αυτά που διαβάζω μετά από αγώνες, αυτό βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ Χάρη, μην ξεχνάς ότι, ενώ οι συγκλητικοί γοητευόντουσαν από τον Καίσαρα, ποτέ δεν ήταν πραγματικά με το μέρος του. Ποτέ δεν τον υποστήριξαν, όπως, για παράδειγμα, τον Πομπήιο. Ουσιαστικά ο Καίσαρας δεν είχε την αριστοκρατία με το μέρος του, αλλά τον λαό. Επιπλέον, ο όρος δικτάτορας δεν είναι απόλυτος. Υπάρχουν δικτάτορες και δικτάτορες. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά τον Σύλλα, πριν τον Καίσαρα, κι ο Πομπήιος γνώρισε την απόλυτη δύναμη ως δικτάτορας, έστω κι ανεπίσημα. Οι κινήσεις του Καίσαρα, κατά την επιστροφή του στην Ρώμη, δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση αιμοσταγή ή σκληρό wannabe δικτάτορα. Και τον λαό στήριξε, και στη Σύγκλητο πήγε, και προτάσεις προς πάσα κατεύθυνση έκανε. Ακόμα και τους μισθούς των στρατιωτών του Πομπηίου που έπιασε αιχμαλώτους πλήρωσε! Απλά ο Πομπήιος, αυτός που χτυπούσε τα πόδια του στη γη και φύτρωναν λεγεωνάριοι, αυτός που είχε τη στήριξη του Κικέκρωνα και του Κάτωνα, αυτός που είχε τη στήριξη της Συγκλήτου, έκρινε ότι μπορεί να νικήσει τον Καίσαρα στρατιωτικώς, στο πεδίο της μάχης. Και σύμφωνα με την ιστορία, απέτυχε παταγωδώς.

    Πράγματι, ο Καίσαρης αναφέρεται στον Νταλάρα και μέσω αυτού στους Νταλάρες αυτού του τόπου. Και η αλήθεια είναι ότι ο Καίσαρης έχει απόλυτο δίκιο. Κι αν μου επιτρέπεται, να προσθέσω ότι πλέον το πατριωτικό καθήκον φαίνεται από το πόσο καλά τουιτάρεις και πόσο πιασάρικα στάτους βάζεις στο Facebook. Αφορμής δοθείσης, δηλώνω ότι ήρθε η ώρα να καταγηρθεί η Βουλή. Πλέον η πολιτική ασκείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και να καταγηρθούν και οι εκλογές. Η εκλογή των βουλευτών να γίνεται σύμφωνα με το ποιος υποψήφιος έχει τους περισσότερους φίλους στο Facebook και πόσο καλά ελληνικά, έστω greeklish, γράφει.

    Αυτό το πράγμα με την 25η Μαρτίου συνιστά σπάνια περίπτωση βλάβης. Αν ρωτήσεις δέκα μορφωμένους, υποτίθεται, ανθρώπους, ο καθένας θα σου πει διαφορετικά πράγματα. Ανάλογα από ποια παράταξη προέρχεται. Ο ένας λέει ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν κίναιδος (!). Ο άλλος ότι η Εκκλησία έπαιξε σημαντικό ρόλο. Ένας τρίτος διαφωνεί με τον ρόλο της Εκκλησίας. Ο τάδε θα υποστηρίξει ότι ουσιαστικά δεν υπήρχε επανάσταση ή ότι ήταν ανεπιθύμητη από ορισμένους βολεμένους. Ο δείνα θα σου πει ότι κατατροπώσαμε τους Τούρκους. Πιάσε το αυγό και κούρευτο. Κατά την γνώμη μου, με τα λίγα πράγματα που γνωρίζω, η Εκκλησία δεν ήταν εχθρός της επανάστασης. Ούτε του λαού. Απλά μετά τις αρχικές επιτυχίες, πολλοί άρχισαν να ξεχνάνε την πατρίδα και να σκέφτονται τα αξιώματα. Εδώ τόλμησαν να φυλακίσουν τον Κολοκοτρώνη για να μην τους ''κλέψει τα αξιώματα και τις καρέκλες''! Όπως έπραξε ο Βαλεντινιανός με τον Αέτιο κι ο Ιουστινιανός με τον Βελισσάριο. Καταραμένη Ιστορία! Μας τα δείχνεις over and over again, επαναλαμβάνεσαι συνεχώς, κι όμως ελάχιστοι διδάσκονται από σένα! Κι αυτό μας έκαψε τη γούνα. Αυτό μας καίει ακόμα την γούνα. Και επειδή αναφέρεσαι στην αριστερά, οφείλω να πω, αγαπητέ Χάρη, ότι στην Ελλάδα δεν έχει προοδεύσει ούτε η αριστερά. Το λεξιλόγιο παραμένει το ίδιο από την εποχή του ψυχρού πολέμου, το ύφος είναι ξύλινο, και οι απόψεις ετεροχρονισμένες και παροπλισμένες. Εκτός αν είσαι προοδευτικός αριστερός σαν τον Τσίπρα. Τέλος πάντων.

    Τον Τράγκα δεν τον μπορώ. Γενικώς, κάτι τύπους σαν τον Τράγκα που ουρλιάζουν και βρίζουν, δεν τους μπορώ. Που θεωρούν ότι μέγιστο επιχείρημα είναι τα ντεσιμπέλ της φωνής τους και η φράση ''η Μέρκελ είναι ο σύγχρονος Χίτλερ''. Αν θέλουν, να πάνε στην λαϊκή να φωνάζουν και να πουλήσουν και κανά κολοκυθάκι. Αλλά πως είναι δυνατόν να λέμε για τους Γερμανούς; Αυτοί έπαιρναν τα μούφα επιδόματα; Αυτοί μετέτρεπαν τις επιδοτήσεις σε αυτοκίνητα και λουλούδια στις πίστες; Αυτοί έπαιρναν μαϊμού συντάξεις; Δεν μπορώ να καταλάβω. Τελικά, πρέπει να έχεις δίκιο. Απαγορεύεται να λέγονται πράγματα που ''δεν πρέπει''. Όπως απαγορεύεται να δίνουμε αξία στους κλώνους του Τράγκα, αλλά τέλος πάντων. Εξάλλου, ποιος έχει όρεξη για διάβασμα και κριτική σκέψη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσον αφορά το Τράγκα και τους οπαδούς του.
      Σωστά, ας πάνε στις λαϊκές. Εκεί θα βρούνε και τον Λαζόπουλο και θα αγαλιάσει η ψυχούλα τους!

      Διαγραφή
  15. Ο ΚΟΣΜΟΣ γουστάρει το θέαμα, οι οπαδοί το αποτέλεσμα.
    Δεν πιστεύω ότι κάθε Τρίτη ή Τετάρτη που κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση το κάνεις για να μελετήσεις την τακτική του Μουρίνιο! Πάντως εγώ δεν το κάνω. Γιατί αν κάτσω να το κάνω σκοτώνω το ποδόσφαιρο. Γιατί αντί να θαυμάζω το τεράστιο ταλέντο πχ του Ινιέστα θα κοιτάζω τι θα κάνει ο πάγκος. Στο πάγκο ξέρεις κάθονται αυτοί που δεν παίζουν. Κατά τα άλλα όλοι θέλουμε να λέμε ότι οι πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές.
    Τον Μέσι, το Ρονάλντο και τους υπόλοιπους κάθεσαι να δεις στο CL. Αυτούς που κάνουν το κάτι παραπάνω αυτούς που σε ξεσηκώνουν. Οι ποδοσφαιριστές και το ποδόσφαιρο ανήκουν στο χώρο του θεάματος καλώς ή κακώς. Έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Αλλιώς ΣΚΑΚΙ, το ξαναλέω ή Γκρινιάρη, Ντάμα και Στρατέγκο, Τάβλι!
    Όταν κάθεσαι και βλέπεις την Άρσεναλ με την Μπάγερν περιμένεις να δεις θέαμα να σε ξεσηκώσουν. Όχι να προβληματιστείς γιατί δεν μπόρεσε η τάδε ομάδα να «πατήσει περιοχή». Ότι «ο ρόμβος δεν δούλεψε».
    Όταν μιλάμε για ΜΑΤΣΑΡΑ το μυαλό μας, κατά ένα συντριπτικό ποσοστό, πάει στα πολλά γκολ και τις πολλές φάσεις. Εκεί δηλαδή που η τακτική πάει περίπατο και αυτά που λες περί «μπάλας» και ποδοσφαίρου στην κυριολεξία τα ακούω βερεσέ (συγχώρα με).
    Ναι είναι σίγουρο και ότι τελευταία κάποιοι το έχουν δει διαφορετικά το ποδόσφαιρο δυστυχώς. Και το χειρότερο όταν πας να πεις τη γνώμη σου η οποία δεν τους «κάθεται» καλά, σε ρωτάνε, «έχεις παίξει ποδόσφαιρο;». Αν τους απαντήσεις όχι σε κοιτάνε σα σκατό.
    Και κλείνοντας αυτό που πιστεύω είναι ότι ορισμένοι κανόνες του παιχνιδιού πρέπει να αλλάξουν. Δεν ξέρω ποιοι ακριβώς. Το παιχνίδι όμως πρέπει να «ΑΝΟΙΞΕΙ» να δίνει συγκινήσεις σε όποιο επίπεδο κι αν παίζεται. Όχι μόνο σε επιλεγμένα ματς του CL. Κάτι που να μπερδέψει τα αρρωστημένα μυαλά των προπονητών να τους προβληματίσει, να αρχίσουν να χάνουν βαλβολίνες. Ίσως είναι το μοναδικό άθλημα στον κόσμο στο οποίο οι κανονισμοί του δεν τροποποιούνται σχεδόν ποτέ.
    Γεια σου ρε παλικαρά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χάρης

    Για να συμπληρώσω τον προλαλήσαντα κ. Χρήστο από πάνω, προκειμένου να "ανοίξει" το παιχνίδι, θα ήθελα να δω κάποια πράγματα να τιμωρούνται με κόκκινη κάρτα, ούτε καν κίτρινη. Τί εννοώ? Το τράβηγμα ("ξεχείλωμα") της φανέλας από αντίπαλο. Το βρίσιμο από παίκτες/προπονητές προς παίκτες/διαιτητές. Τις βουτιές για πέναλτυ/φάουλ. Τα θέατρα για δήθεν χτύπημα από αντίπαλο, που συνοδεύονται από βαρύγδουπη πτώση στο έδαφος, λες και τους βάρεσε ο Ηρακλής. Το βρώμικο παίξιμο (π.χ. το "κατά λάθος" πάτημα με τάπες στον αντίπαλο). Τις κοροϊδίες του παραβάτη στον διαιτητή όταν ισχυρίζεται "δεν έκανα τίποτα, πού το είδες?". Κι άλλα πολλά παρόμοια. Δεν εννοώ να απαγορευτεί το παίξιμο με σώμα (τζαρτζάρισμα και λοιπά), αλλά το αντιαθλητικό και μή ηθικό παίξιμο. Κι εννοείται ότι θα ήθελα να πέφτει κόκκινη κάρτα σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου ο διαιτητής είναι 100% βέβαιος.

    Επίσης, θα βοηθούσε αν οι τραυματισμοί από μαρκάρισμα αντιπάλων ποινικοποιούνταν με τον αστικό ποινικό κώδικα (γιατί δηλαδή οι τραυματισμοί που γενικά προκαλούνται έξω από το γήπεδο να είναι για δικαστήριο, και μέσα στο γήπεδο να υπάρχει ασυλία?), για να προσέχουν οι αμυντικοί και να εξαφανιστούν ομάδες-κλαδευτήρια τύπου Ουρουγουάης του '60/'70, που αλλιώς δεν θα είχαν στον Ήλιο μοίρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το οτι έπρεπε να πάρουμε σκύλο, υπονοεί κάτι για τον Μανιάτη;; :P

    Λιγο καθυστερημένα επίσης, αλλα έχω γράψει και την αποψη μου για το θέμα (sic) Κατίδη.
    http://den-pame-kala.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Διαβάστε το βιβλίο για τον Κλαφ. Καλή και η ταινία, αλλά...διαβάστε το βιβλίο (το οποίο αποκήρυξε η οικογένεια Κλαφ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χρήστο, μου αρέσει η τακτική. Με εξιτάρει. Νοιώθω ότι έτσι μπορώ να εξηγήσω καλύτερα αυτό που βλέπω. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι φανατικός με την τακτική. Υπάρχουν στιγμές που απλά κάθομαι και απολαμβάνω ένα παιχνίδι, χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα η τακτική. Για παράδειγμα, όταν είμαι με φίλους και πίνουμε/τρώμε, παρακολουθώντας παράλληλα ένα ματς. Πρόσεχε, όμως: το να θαυμάζεις το μεγαλείο του Ινιέστα δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να παρακολουθείς και τις τακτικές των προπονητών. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Και επαναλαμβάνω ότι ποδόσφαιρο σημαίνει τακτική. Αυτό που λες για την ''ματσάρα'' δεν με βρίσκει σύμφωνο. Οι ματσάρες βρίθουν τακτικών παρεμβολών, αλλά συνήθως λίγοι το αντιλαμβάνονται. Και σε αυτούς τους λίγους ανήκουν και οι δημοσιογράφοι. Κι αυτό το γράφω με απόλυτη συνείδηση και θλίψη. Πάρε για παράδειγμα το ματς της Μπάρτσα με την Μίλαν. Η τακτική των Καταλανών ήταν υψηλότατου επιπέδου και άξια αναφοράς. Συμφωνώ ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν έχεις παίξει ποδόσφαιρο. Νταξ, παίζει ρόλο για να καταλαβαίνεις κάποια τεχνικά πράγματα, αλλά, επί της ουσίας, δεν είναι και απαραίτητο. Όπως έλεγε ο Αρίγκο Σάκι: ''Δεν ήξερα πως πρέπει να έχεις προϋπάρξει άλογο για να γίνεις τζόκεϊ''. Για τους κανόνες που δικαίως γράφεις, επίτρεψέ μου να απαντήσω μέσω του Χάρη. Τα σέβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χάρη, είχε βγει ένας πρώην διαιτητής στον Κυριάκο Θωμαΐδη και έλεγε ότι οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι. Ότι δεν υπάρχει λίγο πέναλτι ή λίγο φάουλ. Ή είναι ή δεν είναι. Θέλω να πω ότι πρέπει να υπάρχει μια κοινή γραμμή στο τι σφυρίζεται και τι όχι. Δεν γίνεται να σφυρίζεται ένα πέναλτι υπέρ π.χ. του ΠΑΟΚ και την επόμενη αγωνιστική να μην δίνεται ακριβώς η ίδια φάση πέναλτι υπέρ του Άρη. Δεν γίνεται να πέφτει συνέχεια ο Γιαννώτας από πλευρικούς ανέμους και να μην τιμωρείται για θέατρο. Δεν γίνεται να μην τιμωρούνται τα μπινελίκια του Κατσουράνη προς τον διαιτητή. Δεν γίνεται να κάνει φάουλ ο Μανωλάς για κόκκινη κάρτα και να μην σφυρίζεται καν φάουλ ή να βγάζει την μπάλα άουτ ο Αμπτούν και να δίνει ο διαιτητής κόρνερ υπέρ του Ολυμπιακού. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Χρειάζεται δηλαδή μια κοινή γραμμή. Απαιτείται συνέπεια στην τήρηση των κανονισμών. Κι από τους διαιτητές κι από την ΕΠΟ. Για να υπάρξει μια αξιοπιστία. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει. Ξέφυγα, όμως. Ζητώ συγγνώμη. Λέγαμε για τις αλλαγές κανονισμών. Συμφωνώ σε αυτά που γράφεις και, κυρίως, για τις ποινικές διώξεις. Για παράδειγμα, παίχτες όπως ο Ρόι Κιν, ο Πάολο Μοντέρο, ο Πέπε, ο Καμορανέζι, ακόμα κι ο Πολ Σκόουλς θα έπρεπε να είναι πίσω από σίδερα. Δεν μιλάω για μια άτυχη στιγμή, αλλά για δολοφονικά τάκλιν που γίνονται 100% εσκεμμένα. Τέλος, για να καλύψω και τον Χρήστο στο ''να ανοίξει το παιχνίδι'', έχω να κάνω δυο παρατηρήσεις. Πρώτον, να υπάρχει πιο συχνά πλεονέκτημα. Στην Ελλάδα, βέβαια, όπου έχουμε το διαιτητόσφαιρο, με τους διαιτητές να παίζουν σαν χεσμένοι μη τυχόν και τους ξεφύγει μια φάση που θα δυσαρεστήσει την/τις ομάδα/ες, πλεονέκτημα δεν υπάρχει. Λες και παίζουμε μπάσκετ: κάθε επαφή και φάουλ. Στα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα το θέμα του πλεονεκτήματος βρίσκεται σε πιο υψηλό επίπεδο. Δεύτερον, πρέπει να αναθεωρηθεί λίγο το οφσάιντ. Για παράδειγμα, όταν ο αντίπαλος δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί το θεωρητικό πλεονέκτημα που του δίνεται, όντας σε θέση οφσάιντ, τότε ποιος ο λόγος να σταματήσει η φάση; Για παράδειγμα, μια διαγώνια πάσα στον κενό χώρο, με τον αποδέκτη να βρίσκεται μεν σε θέση οφσάιντ, π.χ. μισό μέτρο, αλλά σε απόσταση τριάντα μέτρων από το τέρμα και με τρεις αντίπαλους αμυντικούς σε απόσταση αναπνοής. Επίσης, θα μπορούσε να χαραχτεί μια νοητή γραμμή δεκαπεντε μέτρα μπροστά από τη σέντρα, όπου θα ισχύει το οφσάιντ κι όχι ακριβώς στην σέντρα, όπως ισχύει τώρα. Ή να μην ισχύει οφσάιντ από τις εκτελέσεις φάουλ, όπως ακριβώς δεν ισχύει οφσάιντ και στις εκτελέσεις πλάγιων άουτ. Ουσιαστικά, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να τονωθεί το επιθετικό ποδόσφαιρο και να μην κόβεται ο ρυθμός.

    Άλεξ, δεν υποννοώ τον Μανιάτη! Όσο για τον Κατίδη, όπως είδες, δεν του αφιέρωσα κάποια ανάρτηση. Έκρινα ότι δεν υπήρχε λόγος να δώσω αξία στο περιστατικό και να τονίσω τα αυτονόητα. Το θέμα είναι αυτό που γράφεις κι εσύ: γιατί να χάνουμε το δάσος; Κοτζάμ δάσος είναι. Πώς γίνεται να μην το βλέπουμε; Δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε;

    Ανώνυμε, το επόμενο βιβλίο που θα αγοράσω θα είναι για τον Κλαφ. Με έπεισες!

    Καλό ξημέρωμα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...