Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Περί ελευθερίας

Ένα από τα σημαντικότερα σφάλματα που μπορεί να κάνει κάποιος, συνοψίζεται στο να ορίζει τον εαυτό του σαν κάτι καλύτερο ή μεγαλύτερο από αυτό που πραγματικά είναι. Ή, έστω, να διακατέχεται από μια στραβή φιλοσοφία που να θεωρεί σωστή. Πρόκειται για μια κατάσταση δυσεπίλυτη. Και την συναντάμε συχνά. Ορισμένες φορές, μάλιστα, καθημερινά. Δίχως να βρισκόμαστε σε ικανή θέση να αντιδράσουμε. Όντας ανήμποροι να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς το ζήτημα. Για παράδειγμα, μια γκόμενα που νομίζει ότι είναι όμορφη, ενώ το είδωλό της στον καθρέφτη υποδεικνύει την έντονη αντίθεσή του. Ένας τύπος που πιστεύει αναφανδόν ότι είναι μάγκας και αλάνι, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα ανθρωπάριο που αν τον βγάλεις στην πιάτσα θα τον κάνουν μία χόρτα. Ένας συγγραφίσκος που συμπεριφέρεται λες και είναι ο κλώνος του Λέων Τολστόι. Ένας μέτριος ποδοσφαιριστής που, επειδή κλωτσάει ένα τόπι, αυτοανακηρύσσεται βασιλιάς του γκαζόν. Ένας πολιτικός που ακολουθεί μια στραβή πολιτική που θεωρεί σωστή. Είμαι βέβαιος, αγαπητοί μου αναγνώστες, ότι ο καθένας εξ ημών μπορεί να φέρει παραδείγματα από την προσωπική του ζωή. Προς οικονομία της συζήτησης ας δεχτούμε αυτά που αναφέρω κι ας θεωρήσουμε δεδομένες τις προσωπικές μαρτυρίες του καθενός.


Τις προάλλες συνάντησα μια καθηγήτρια, η οποία δίδασκε Ιστορία στο Λύκειο, και την ρώτησα σε τι επίπεδα κυμαίνεται η ποιότητα των μαθητών. Η απάντησή της χαρακτηριστική: κάθε πέρσι και καλύτερα. Και μου εξήγησε ότι από άποψη γνώσεων, γνώσης, παιδείας και διαγωγής τα πράγματα έχουν πάρει άσχημη τροπή. Κάτι αντίστοιχο μου εκμυστηρεύτηκε κι ο καθηγητής με τον οποίο συνεργάζομαι στο Πανεπιστήμιο. Μου ανέφερε, έντρομος, ότι η ποιότητα των φοιτητών στο προπτυχιακό κρίνεται μη ικανοποιητική σε υπερθετικό βαθμό, ενώ, παράλληλα, έθεσε ζήτημα ανεπάρκειας για τους φοιτητές των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, ακόμα και των υποψηφίων διδακτόρων! Η κοινή συνισταμένη στις δυο περιπτώσεις, πέρα από τα προφανή συμπεράσματα, είναι ότι ο εκάστοτε καθηγητής, ενώ διαπιστώνει αμέσως την προβληματική ταυτότητα του διδασκόμενου, δεν μπορεί να υποκαταστήσει, ένεκα εγγενούς αδυναμίας κι όχι ικανότητας, την ανεπάρκεια της οικογενείας. Κι αν ρωτάτε την γνώμη μου, από τη φθορά του θεσμού της οικογενείας ξεκινάνε όλα.

Νομίζω ότι σε αυτό το χωρικό σημείο ανατέλλει ένα ερώτημα εκ μέρους του αναγνώστη: τι σχέση έχει η πρώτη με την δεύτερη παράγραφο; Ναι, το (παρα)δέχομαι, μοιάζουν φαινομενικά άσχετες, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση: κάντε λίγη υπομονή και θα ξετυλιχθεί το νοητικό κουβάρι. Από πίσω τους κρύβονται δυο υπέρτατες πτυχές που αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους: η ελευθερία και η παιδεία. Ο Παπαφλέσσας, παραφράζοντας τον Τόμας Τζέφερσον, έλεγε ότι με το αίμα ποτίζεται το δέντρο της ελευθερίας. Κυνική αλήθεια, εκφρασμένη με ποιητικό τρόπο. Αλλά σε ποια ελευθερία αναφερόταν ο Παπαφλέσσας; Και ποια ελευθερία, τι είδους, επικρατεί την σήμερον ημέραν; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό -θα απαντηθεί στον επίλογο. Πάμε και στην παιδεία -ας μην την συγχέουμε με την εκπαίδευση: συνιστούν διαφορετικές έννοιες. Η παιδεία μας κάνει πιο ανεξάρτητους στη σκέψη; Ναι, ισχύει. Μας βοηθάει να καταλάβουμε πως στην πραγματικότητα καθοδηγούμαστε από ένα μηχανισμό που υποτίθεται ότι μας υπηρετεί; Ναι, βέβαια. Αλλά το πλέον σημαντικό είναι ότι μας παρέχει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που χρειάζεται ο κάθε ένας από εμάς, ούτως ώστε να εξαλειφθεί και η παραμικρή πιθανότητα παλινόρθωσης σε προγενέστερα στάδια κοινωνικής ζούγκλας.

Και -δυστυχώς!- τολμώ να πω ότι την καθημερινότητά μας διέπει μια υποσυνείδητη μορφή κοινωνικής ζούγκλας. Στην οποία νομίζουμε ότι είναι αρκετό να σκεφτόμαστε όντας ελεύθεροι -αλλά μήπως θα ήταν ακόμα καλύτερο να σκεφτόμαστε και λογικά; Είμαστε δέσμιοι των Μ.Μ.Ε., και κυρίως της τηλεόρασης, που προβάλλουν ότι είναι μαγκιά και μόδα να είσαι χυδαίος, ηλίθιος και αμόρφωτος. Καταραμένα αρχέτυπα! Τα έχουμε σε ποικιλία και τα αγνοούμε επιδεικτικά. Προτιμούμε να ερωτοτροπούμε με τη σαχλαμάρα και τη μετριότητα. Συνειδητά. Τα ανεχόμαστε με άκρατη ευχαρίστηση -την ίδια στιγμή, αρνούμαστε πεισματικά να φανούμε υπομονετικοί σε θέματα που θα μας αποζημιώσουν θετικά σε βάθος χρόνου. Όπως ανεχόμαστε να κοροϊδεύουμε τους συνανθρώπους μας -και κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό: εγωισμός του κώλου- μέσω Facebook, κι όχι μόνο, αλλά δεν θα δεχτούμε ποτέ κι από κανέναν να μας κοροϊδέψει για οποιονδήποτε λόγο και αιτία. Κι όταν γράφω ''εαυτός'', εννοώ αυτό το φτιασιδωμένο δημιούργημα που έχει καταντήσει νεκροταφείο δολοφονημένου ορθολογισμού και ρομαντισμού. Αν αυτό δεν μεταφράζεται σαν σκλαβιά, με αόρατα δεσμά που μας φυλακίζουν νοητικά και ψυχολογικά, θα αυτοκτονήσω με πεπόνι.

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα μοναδικό είδος ηθικού εκφυλισμού. Ίσως διότι κάνουμε ό,τι θέλουμε, και ορθώς πράττουμε ως ένα σημείο, αλλά ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν περιστάσεις που οφείλουμε να κάνουμε κι αυτά που πρέπει. Η πρώτη παράγραφος, λοιπόν, διαφημίζει την έλλειψη γνώσης -όχι γνώσεων. Την άγνοια. Την αυταπάτη. Την (επιλεκτική) αμετροέπεια. Και ανακηρύσσει ως χείριστη μορφή ελευθερίας το να νομίζει κανείς ότι είναι ελεύθερος. Όπως η μέτρια γκόμενα, για την οποία μιλήσαμε στην εισαγωγή, που νομίζει ότι είναι όμορφη και ωραία. Η δεύτερη παράγραφος υποδηλώνει την περιορισμένη σκέψη. Την ελλειμματική λογική. Την πειθαρχημένη δέσμευση στην σκοπιμότητα. Την έλλειψη παιδείας. Και αποδεικνύει ότι αποδεχόμαστε πολύ εύκολα αυτά που δύσκολα υποβάλλουμε σε νοητική επεξεργασία. Το να κερδίζεις, επομένως, την ελευθερία σου, ποτίζοντας με αίμα το δέντρο όπως δήλωνε ο Παπαφλέσσας, αποτελεί έναν κρίκο της κοινωνικής αλυσίδας. Το να ξέρεις τι να κάνεις με αυτήν αποτελεί όλους τους υπόλοιπους. Εσείς; Ξέρετε;

Υ.Γ.1 Ρε παιδιά; έγινε ανασχηματισμός στην Κυβέρνηση; Πολύ όμορφα. Εγώ γιατί δεν μπήκα; Να με ορίσουν, για παράδειγμα, Υφυπουργό Τουρισμού, το οποίο δεν υπάρχει αλλά επειδή είμαι γαμάτος θα το δημιουργήσουν, μπας και βρω την ευκαιρία να χωθώ στην Όλγα Κεφαλλογιάννη (γυναικάρα!). Ο Υπουργός, που μπορεί να προκύψει περισσότερο Υπουργός από κάτι τσουτσέκια, γιατί δεν μπήκε; Ο Πρόεδρος; Πόσα Υπουργεία έχουμε; Πόσους Υπουργούς; Πόσους Υφυπουργούς; Τι σκατά τα θέλουμε όλα αυτά; Αλλά, αφού κάποιοι θεωρούν ότι η ποσότητα αντιπροσωπεύει την ποιότητα, δεν χωρούσαμε κι εμείς κάπου; Κρίμα δεν είναι;

Υ.Γ.2 Με αφορμή μια κουβέντα που είχα με έναν καλό μου φίλο την Κυριακή, αντιγράφω από την ανάρτηση που είχα δημοσιεύσει την ονομαστική μου εορτή (μην απορείτε για το τρίτο ενικό, για μένα πρόκειται!): «...Όπως η προσπάθειά του να βρει εργασία. Το ότι δεν βρίσκει απλά προσδιορίζει το χειρότερο. Το χείριστο είναι η αντιμετώπιση που λαμβάνει από ορισμένη μερίδα του κοινωνικού του περίγυρου. Με τα χτυπήματα να είναι απανωτά. Και συχνά κάτω από τη μέση. Να νοιώθει ανίκανος, άχρηστος. Να του λένε ότι κάθεται κι ότι είναι άεργος. Πως δεν προσπαθεί αρκετά και δεν ενδιαφέρεται. Πως, επειδή δεν εργάζεται, δεν έχει δικαίωμα να αισθάνεται κουρασμένος. Μέχρι και σφιχτοχέρη τον έχουν αποκαλέσει, επειδή το περιορισμένο του μπάτζετ δεν τού επιτρέπει σπατάλες, συνεχή κεράσματα και πολυσχιδείς δαπάνες. Που να ήξεραν την πραγματική αλήθεια!...».

Υ.Γ.3 Το απόλυτο καλοκαιρινό τραγούδι!

...Living after midnight, rockin' to the dawn, Lovin' 'til the morning, then I'm gone, I'm gone, I'm aiming for ya, I'm gonna floor ya, My body's coming, All night long...

25 σχόλια:

  1. με κάλυψες. το πρόβλημα πώς λύνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος έχει βολευτεί μ' αυτή την απομίμηση της δημοκρατίας και με την μετριότητα γενικότερα. Ας μη γελιόμαστε,ο νεοέλληνας δε δέχεται από πουθενά κανένα απολύτως ερέθισμα,που θα τον βοηθήσει να οξύνει την κριτική του σκέψη και την αντιληπτική του ικανότητα. Αλλά κι ο ίδιος δεν έχει την θέληση να προοδεύσει. Πώς,λοιπόν,ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να ζει ελεύθερος,με την ουσιαστική σημασία του όρου; Πώς τα κενά που έχει ως «ολοκληρωμένη» προσωπικότητα και η έλλειψη παιδείας θα καλυφθούν; Ο δρόμος της δηθενιάς και της ψευτομαγκιάς είναι πανεύκολος και καθόλου δύσβατος,γι' αυτό βλέπεις πολλούς να τον ακολουθούν,σαν τα προβατάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελεύθερος με την ουσιαστική σημασία του όρου. Μάλιστα. Δηλαδή ελεύθερος και από τα δεσμά της συναισθηματικής φυλακής, σωστά? Αν λοιπόν (εντελώς υποθετικά και ουτοπικά φυσικά) είχαμε μια τέτοια ελευθερία, νομίζω πως ξέρω τι θα την κάναμε: Τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διάβασα πολύ προσεκτικά όλη την ανάρτησή σου, κουνώντας συνεχώς μελαγχολικά το κεφάλι μου.
    Λυπάμαι πραγματικά την γενιά των παιδιών μας, με τα άπειρα λανθασμένα ερεθίσματα που δέχονται από παντού, και νοιώθω οτι ο ρόλος της οικογένειας είναι δεκαπλά πιο δύσκολος σήμερα.
    Καλό απόγευμα, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. To ερώτημα είναι αν όντως οι νέες γενιές γίνονται όλο και πιο ηλίθιες, χυδαίες και αμόρφωτες ή αν μας φαίνεται εμάς επειδή 30αρίσαμε και αποκτήσαμε το ίδιο σκεπτικό με αυτό των πατεράδων μας απέναντι μας πριν από κάποια χρόνια...
    Απογοητεύομαι πολλές φορές είναι η αλήθεια αλλά ευτυχώς υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις (βλέπε Κ. †) που μου δίνουν μια ελπίδα ώστε να κάνω και εγώ κάποια στιγμή παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ. :)
      Πάντως,εγώ έχω ελπίδα για 'σας τους 30/30+... Φαίνεται ότι κάποιοι σκέφτεστε ώριμα και συνειδητοποιείτε τα λάθη του παρελθόντος. Αν συνεχίσετε έτσι κι αν φυσικά είστε πραγματικά έτοιμοι να γίνετε γονείς και δεν επηρεαστείτε από καμιά κρίση ηλικίας ή παρόμοιες βλακείες,ίσως οι επόμενες γενιές είναι καλύτερες. Το παιδί,στα πρώτα χρόνια της ζωής του,το διαμορφώνουν οι γονείς,γι' αυτό και μπορούμε να κρίνουμε το ποιόν τους,ακόμα κι αν δεν τους γνωρίζουμε προσωπικά.

      Διαγραφή
  6. Γενικά ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερο ηλίθιος, θες από την τηλεόραση, θες από το "σωστό" τρόπο ζωής, από οτιδήποτε, δεν πάμε καθόλου καλά!
    Πιστεύω ότι "μας ανάγκασαν" να συνηθίσουμε και κάποια νοοτροπία των μεγαλύτερων, δεν ξέρω...

    Υ.Γ.: Θέλω ένα νέο Υπουργείο Προστασίας Κάβων και Δωρεάν Διανομής Αλκοόλ Πανελληνίως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και η παιδεία φταίει βεβαίως βεβαίως, από τους καθηγητές μέχρι τα βιβλία και τα ηλίθια πιτσιρίκια (ο τρόπος που φέρονται)...

      Διαγραφή
  7. Αυτήν την αναφορά στις άσχημες κοπέλες που θεωρούν τον εαυτό τους όμορφο, την έχεις κάνει αρκετές φορές. Η ομορφιά είναι , τις περισσότερες φορές, κάτι υποκειμενικό. Επίσης ομορφιά για τις περισσότερες γυναίκες είναι το make up, το μαλλί του κομμωτηρίου και το duck face. Και επίσης τα γυμνά πόδια, η γυμνή πλάτη ή/και το ανοιχτό ντεκολτέ. Θυμίσου: Πριν λίγο καιρό μας έγραφες για όλες τις όμορφες υπάρξεις της παραλίας. Είσαι σίγουρος πως δεν ήταν απλά κάποιες κοπέλες με ένα σέξυ μπικίνι, αλλά κάτι περισσότερο;

    Και όσον αφορά τον κοινωνικό - ηθικό εκφυλισμό της νεολαίας, δεν υπάρχει γυρισμός. Η νεολαία θα ακούσει χίλιες φορές Justin Bieber και Selena Gomez, αλλά ούτε μία Αριστοτέλη ή Πλάτωνα.
    Η ευθύνη της οικογένειας είναι τεράστια και η ανευθυνότητά των γονικών μελών της, τουλάχιστον εγκληματική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τροφή για σκέψη το κείμενο (όπως τις περισσότερες φορές) και χρήσιμες απόψεις και εν μέρει διάλογος μετά στα σχόλια. Μου αρέσουν τέτοιες αναρτήσεις γι' αυτο και σε παρακολουθώ πάντα...

    Τώρα τι γίνεται... Εντάξει. Λίγο ή πολύ όλοι μας παραδεχόμαστε ότι κοινωνικά πάμε από το κακό στο χειρότερο. Το κάθε πέρσι και καλύτερα ή αλλιώς το κάθε χρόνου και χειρότερα ΚΟΒΕΙ ΚΑΙ ΡΑΒΕΙ ! ! !

    Το ζητούμενο δεν είναι πως φτάσαμε εδώ. Για πολλούς λόγους φτάσαμε. Το ζητούμενο είναι πως θα βελτιωθεί η κατάσταση.. Γιατί, φίλοι μου και φίλες μου μιλάμε για μεγάλη σαπίλα έτσι... Για μεγάλη ξεφτίλα απ' όλες τις γεννιές.

    Από ένα πεντάχρονο παιδάκι που τρώει αραχτό στο καναπέ του γύρο και κλάνει (συγνώμη για την έκφραση) μπροστά σε όλους και γελάει μέχρι τον/την σημερινή 25χρονη/χρονο που οδηγεί και αποκαλεί μαλάκα και μαμώ το αιδοίο της μαμας σου, τον έναν μετά τον άλλον... Και άλλα χιλιάδες ακόμη παραδείγματα...

    Και θα είναι χειρότερα λόγω της καταραμένης κατάστασης που επικρατεί στην χώρα. Νεύρα, θλίψη, μιζέρια...

    Και εγω 29 χρονών είμαι και δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω από όλα αυτά. Όλοι μας είμαστε πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο φυσικά.

    Θα μπορούσαμε να συζητάμε για μέρες αυτό το θέμα και η μία απάντηση μιας ερωτησης να δημιουργει άλλες δεκα απαντήσεις... Μα πάντα θα καταλήγουμε την εξής διπλή ερώτηση...

    Θέλουμε να αλλάξει αυτή η φάση ; ; ; Και πως μπορεί να αλλάξει ; ; ;

    Η γνώμη μου ; ; ; Το 90% δεν ενδιαφέρεται καν αν θα αλλάξει αυτή η φάση... Γιατι στην τελική επικρατεί το "Μόνο εμείς και δεν γαμείς"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Summertime Blues, για να λυθεί το πρόβλημα πρέπει πρώτα να το διαπιστώσουμε και να το διατυπώσουμε. Ειδάλλως, λύση δεν θα βρούμε ποτέ.

    Κ. †, συμφωνώ απολύτως ότι ο Έλληνας δεν δέχεται έξωθεν ερεθίσματα. Ουδείς τον βοηθάει. Αλλά πρωτίστως δεν βοηθάει τον ίδιο του τον εαυτό. Συμφωνώ, επίσης, ότι προτιμούμε το εύκολο. Δεν θέλουμε να γνωρίσουμε κούραση πάσης μορφής και φύσεως. Αλλά στη ζωή δεν είναι όλα εύκολα. Μια τόσο απλή διαπίστωση κι όμως ελάχιστοι την κατανοούν εις βάθος και προετοιμάζονται για αυτό.

    Σκοτεινέ Σεφ, θίγεις ένα ιδιαίτερο ζήτημα. Η συναισθηματική φυλακή αποτελεί, νομίζω, αναγκαίο κακό. Δεν γνωρίζω άνθρωπο που να έχει ξεφύγει ουσιαστικά από τα συναισθηματικά δεσμά, όσο κι αν ορισμένοι ισχυρίζονται με πάθος ότι το έχουν καταφέρει: προφανώς λένε ψέμματα. Η νοητική σκλαβιά όμως, ακόμα και η ψυχολογική, έχει αντίδοτο.

    Έλενα, ο ρόλος της οικογένειας είναι δύσκολος, διότι άλλαξε ο ρόλος της! Όσο οξύμωρο ή παράλογο κι αν ακούγεται αυτό. Τα αρνητικά ερεθίσματα χτυπούν και τη δικιά μου πόρτα, αλλά δεν τους ανοίγω. Κι αν δεν τους ανοίγω εγώ, που δεν θεωρώ εαυτόν και τίποτα σπουδαίο, τότε μπορούν να το κάνουν κι άλλοι. Πρέπει να καλλιεργηθούν αντιστάσεις. Ελευθερία χωρίς όρια, δεν υπάρχει.

    Παρτάλι, εύστοχο το ερώτημά σου. Το έχω θέσει κι ο ίδιος στον εαυτόν μου. Και κάτεληξα ότι μάλλον οι νέες γενιές έχουν μάλλον πιο σχυρή τάση από εμάς, τους τριαντάρηδες, προς την χυδαιότητα και την ηλιθιότητα. Η απογοήτευση αποτελεί ένα από τα πρώτα βήματα για να ενεργοποιηθεί κάποιος και να λάβει αποφάσεις: ή αρχίζεις/συνεχίζεις την προσπάθεια ή τερματίζεις. Μακάρι να αξιωθούμε να κάνουμε οικογένεια και να αποκτήσουμε κορίτσαρους και αγόραρους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ἀριστη ἡ ἐπισήμανση τῆς διαφορᾶς μεταξύ Παιδείας καί Ἐκπαίδευσης.Στήν Πατρίδα μας,ἡ ὐπόθεση γέρνει μονόμπαντα πρός τήν δεύτερη. Τ΄ἀποτελέσματα τά βλέπουμε ὅλοι. Στόν ἄνεργο φίλο σου,στέλνω τήν συμπάθεια μου. Ἄν θά μποροῦσα νά του προτείνω κάτι γιά ψυχολογική ντόπα,θά τόν ἔλεγα νά τόρίξει λίγο στήν σωματική ἄσκηση. Τό περίγυρο του δέ,νά τόν γράψει στό ...γνωστό μέρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα έχουμε μπερδέψει πολλές έννοιες. Τη σημασία αυτών. Η παιδεία και η εκπαίδευση γιατί να αποτελούν εξαίρεση; Στο σχολείο, όταν ήμουν καθηγητής, τα πρώτα πράγματα που έλεγα στα παιδιά ήταν η διαφορά παιδεία - εκπαίδευση και γνώση - γνώσεις. Τέλος πάντων. Για το θέμα της ανεργίας, επειδή το υστερόγραφο εμένα έχει ως αποδέκτη, δεν μασάω. Χτυπήστε όσο θέλετε. Είμαι hard as a rock, που λένε και στο χωριό μου. Μην νομίζεις ότι γκρινιάζω και ουρλιάζω όλη την ώρα επειδή είμαι άνεργος. Όχι, βέβαια! Είμαι αξιοπρεπής. Αλλά θα παρακαλούσα να μην μεταφράζουν κάποιοι την υπομονή μου και την ψυχραιμία μου ως αδιαφορία ή τεμπελιά. Και όχι, δεν κρατάω κακία. Σε κανέναν. Και καμία.

      Διαγραφή
  11. Πρόεδρε, εννοείται ότι χρειαζόμαστε ένα τέτοιο Υπουργείο. Δεν το συζητώ! Η τηλεόραση έχει ένα μαγικό κόκκινο κουμπάκι που το πατάς και την κλείνεις. Πάρτε την γκόμενα αγκαλιά, κάντε της ένα μικρό δωράκι και παρουσιάστε το με πρωτότυπο τρόπο ή ψιθυρίστε της τι σημαίνει για εσάς. Πηγαίντε μια βόλτα έξω, καθίστε σε ένα παγκάκι και χαλαρώστε. Καλέστε φίλους και φίλες, και πείτε ανέκδοτα ή πιείτε μπύρες. Λύστε ένα παζλ που σας αρέσει. Φτιάξτε ένα υπέροχο ψητό μπιφτέκι με σως ροκφόρ ή μια επική μακαρονάδα με κοτόπουλο που βράζει σε πορτοκαλάδα και κάρι. Διαβάστε βιβλία. Πάρτε μια γλάστρα, φυτέψτε ένα όμορφο φυτό, φροντίστε το και παρακολουθήστε το να μεγαλώνει. Ακούστε το αγαπημένο σας άλμπουμ. Παίξτε ποδόσφαιρο, κολυμπήστε, κάντε ποδήλατο ή πηγαίντε για τένις. Απλά κλείστε την τηλεόραση, βάλτε φίλτρα σε αυτά που βλεπετε και ακούτε, και νοιώστε!

    Ανώνυμε, ή μάλλον ανώνυμη, με συγχωρείς, αλλά δεν θυμάμαι να έχω κάνει αρκετές φορές τέτοια αναφορά. Όπως και να έχει, όπου ''γκόμενα'' βάλε ''γκόμενος''. Το νόημα είναι ακριβώς το ίδιο. Ξέρεις πόσα ψώνια άντρες κυκλοφορούν; Που νομίζουν ότι είναι κάτι φοβερό και τρομερό, ενώ στην πραγματικότητα είναι σαν πόκεμον και ευχούληδες; Μιλούνια! Συμφωνώ ότι η ομορφιά είναι πρωτίστως αντικειμενική, αλλά υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις υποκειμενικότητας. Ποιος θα πει, για παράδειγμα, ότι το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης είναι άσχημο; Ποιος θα πει ότι η Μπελούτσι ή ο Μπραντ Πιτ δεν βλέπονται; Προσοχή: όχι ότι δεν μου άρεσουν, για τον άλφα ή βήτα λόγο (δεκτό και θεμιτό), αλλά ότι είναι άσχημοι. Ελπίζω να είναι αντιληπτή η διαφορά. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην παραλία, αφού έθιξες, λόγω εμού, το θέμα αυτό. Αν δω μια όμορφη κοπέλα, βάσει εμφάνισης, με σέξυ μπικίνι ή χωρίς, θα το δηλώσω. Για τα υπόλοιπα εννοείται ότι δεν είμαι σίγουρος! Αν πάω και της μιλήσω όμως, και δω ότι είναι πιο χαζή κι από τον Τζέφρυ, ή πιο ψώνιο κι από τον Γαβαλά, τότε και η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο να είναι, λυπάμαι, δεν μου κάνει. Δεν διαλέγουμε όποιες κι όποιες! Ειμαστε με κάποια, διότι μας κίνησε το ενδιαφέρον και διακρίναμε κάτι ελκυστικό, σαγηνευτικό. Για τον ηθικό εκφυλισμό, εννοείται ότι η ευθύνη της οικογενείας είναι τεράστια. Το έβλεπα όταν ήμουν καθηγητής και γνώριζα τους γονείς παιδιών με παρεκλίνουσα συμπεριφορά, το βλέπω και τώρα που πάω στην παραλία και βλέπω την greek family σε στιγμές δόξης. Θλιβερές στιγμές.

    Jim, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Έχεις απόλυτο δίκιο ότι θα μπορούσαμε να συζητάμε για μέρες αυτό το θέμα κι ότι η απάντηση μιας ερώτησης θα δημιουργούσε νέα ερωτήματα και απαντήσεις. Τα ερωτήματα που θέτεις είναι εύστοχα. Αλλά, όπως είπα και παραπάνω, για να βρούμε λύση σε ένα πρόβλημα πρέπει να το διαπιστώσουμε και να το διατυπώσουμε. Και δεν νομίζω ότι βρισκόμαστε σε τέτοια φάση. Όχι επειδή δεν μπορούμε, αλλά δεν θέλουμε. Όπως δεν θέλουμε να αποβάλλουμε την γκρίνια, τα νεύρα και τη μιζέρια. Σας εγγυώμαι ότι η ζωή χωρίς αυτά τα στοιχεία είναι πολύ πιο όμορφη! Και για εσάς, αλλά και για όσους σας περιτριγυρίζουν.

    Να έχετε όλοι ένα πανέμορφο ξημέρωμα και ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα κοιτάξω διεξοδικά το άρθρο στη συνέχεια. Καλό είναι να διαχωρίζουμε την ελευθερία από τη δύναμη. Η ελευθερία είναι δυνατότητα ελεύθερων επιλογών με στόχο να βρεθούμε σε μία πιο επιθυμητή κατάσταση από αυτή στην οποία βρισκόμαστε. Δύναμη είναι αυτό που κάποιοι αποκαλούν "ελευθερία" όταν αναφέρονται σε καταστάσεις όπου "δεν έχουν επιλογές", ενώ στην ρπαγματικότητα έχουν και επιλέγουν μια χαρά.

    Subscribed, πάντως! Αν επιθυμείς, μπορείς να κοιτάξεις το δικό μου ιστολόγιο: www.trueanarchy.tk αν και ελπίζω να μην γίνομαι φορτικός με το να προμοτάρω εδώ μέσα. Αν πάω φάουλ, να μου το πεις για να τροποποιήσω το σχόλιο, no questions asked! Τα σέβη μου και πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. John, δεν μπορώ να διαφωνήσω για τον διαχωρισμό που θέτεις. Αλλά κι αυτά τηρούν μεταξύ τους κοινά σημεία. Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να δείξεις δύναμη. Και εννοείται ότι συμφωνώ απόλυτα στο ότι έχουμε περισσότερες επιλογές από αυτές που νομίζουμε ή δηλώνουμε ότι υπάρχουν διαθέσιμες. Στην προτεραιότητα αυτών τα χαλάμε.

    Μην μασάς. Δεν γίνεσαι φορτικός! Δεν χρειάζεται να τροποποιήσεις το παραμικρό.

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κάνθαρε, σου έχω δύο ερωτήσεις:

    1) Πώς αυτοκτονείς με πεπόνι;

    2) Εσύ είσαι ελεύθερος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Μένεις μια μέρα νηστικός. Τρως μια χούφτα σπόρια από πεπόνι. Πίνεις ένα λίτρο νερό. Ξαναμένεις νηστικός μέχρι να φυτρώσουν τα πεπόνια στο στομάχι σου (ή να λιμοκτονήσεις).

      2. Γνωρίζω την απάντηση αλλά δεν δίνω πληροφορίες με το αζημίωτο. Τάξε μου χαρτούρα. Τιμαί λογικαί ...

      Διαγραφή
    2. Υπουργέ, μην αποκαλύπτεις τα μυστικά!

      Διαγραφή
  15. Δάνειο από το Νίκο Δήμου:

    «Ελεύθερος δεν είναι όποιος κάνει ότι θέλει, αλλά όποιος ξέρει τι θέλει»

    Συμπληρωματικά, όποιος δεν ερεθίζεται εξωγενώς μπορεί να αυτοερεθιστεί. Αρχίστε να χαϊδεύεστε, δοκιμασμένη επιτυχία!

    Τουτέστιν ανοίξτε κάνα βιβλίο, γιατί όσοι νομίζετε ότι βγάλατε το σχολειό και είστε κοινωνοί (επαρκή μέλη της κοινωνίας) είστε μακριά νυχτωμένοι. Στην καλύτερη των περιπτώσεων - καλοί μαθητές - έχετε πετύχει να είστε χρήσιμοι στην παραγωγική διαδικασία ΚΑΙ ΜΟΝΟ! Από τη ρέστη μόρφωση κοντά στο μηδέν, αφού σκόπιμα η παιδεία υποβαθμίστηκε εδώ και 2-3 δεκαετίες, για να προλειάνει το έδαφος για τη βαριά χούντα που βιώνουμε.

    Με την ενημέρωση, έντυπη ή δικτυακή, προσεγγίζει κάποιος το παραπάνω απόσπασμα του Δήμου, αρχίζει να καταλαβαίνει τι πρέπει να θέλει. Ότι δεν υπάρχει άτομο, αλλά άνθρωπος, μέλος του συνόλου. Ότι η προσωπική του ευημερία εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό από την ευημερία του συνόλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμε, 1) πολύ δύσκολα και 2) θεωρώ ότι έχω φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, καθώς τα έχω πολύ καλά με τον εαυτό μου και ξέρω τι θέλω. Εκτός αν εννοούσες από άποψη σχέσης. Και εκεί ελεύθερος είμαι. Κελεπούρι!

    Υπουργέ, απόλυτα εύστοχος ο Νίκος Δήμου. Γνωρίζω άτομα που ήταν αστέρια στο σχολείο, αλλά παραμένουν αδαείς και ανίδεοι. Δυστυχώς. Προφανώς κάτι πηγαίνει στραβά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ένας άνθρωπος με παιδεία μπορεί κ να μν έχει λάβει εκπαίδευση. Ενας άνθρωπος με εκπαίδευση μπορεί να μην έχει παιδεία. Φαντάσου τι μπορεί να κάνει όμως ένας άνθρωπος με παιδεία που έχει λάβει κ εκπαίδευση. Η παιδεία κ η εκπαίδευση ξεκινουν -νομιζω- απο την οικογενεια κ συνεχιζουν με το σχολειο. Ειναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο. Αλλα ειναι χρονοβόρα κ δυστυχως φαινεται να μην συμφερει η υπαρξη κ των δυο. Ισως γιατι η ύπαρξή τους συνεπαγεται ελευθερια. Μακρυγορώ...
    Με τόσους ανέργους γυρω μας, πώς μπορουν να ισχυρίζονται πως προκειται περι τεμπελιας; Ζουν στον κοσμο τους;;; Ελεος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Balanced girl, περί παιδείας και εκπαίδευσης, όχι, δεν μακρυγορείς. Μια χαρά τα λες. Άριστα!

    Κι όμως γίνεται. Τεμπελιά, βαρεμάρα, έλλειψη προσπάθειας και ενδιάφεροντος. Απίστευτα πράγματα. Και δυστυχώς, όπως γίνεται αντιληπτό από το υστερόγραφο, έχω γίνει κι εγώ ο ίδιος αποδέκτης τέτοιων υποτιμητικών σχολίων. Κι όταν αυτά προέρχονται από άτομα που σε ενδιαφέρουν και περιμένεις να σε στηρίξουν, να σου συμπαρασταθούν και να δείξουν υπομονή, τότε το πλήγμα είναι έτι μεγαλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ο θεσμός της οικογένειας είναι διαβρωμένος, επειδή ήρθε η ώρα του να διαβρωθεί. Και εμείς ως ο πιο οπισθοδρομικός λαός στο δυτικό κόσμο που είμαστε, κρεμιόμαστε ακόμα σε αυτόν με τραγικά αποτελέσματα για την καλλιέργεια του ατόμου.
    Οσο περίεργο κι αν ακούγεται, η οικογένεια είναι απο τις υπερεκτιμημένες αξίες της ελληνικής κοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Άλεξ, ενδιαφέρουσα η άποψή σου, και πράγματι μπορεί να έχει δόσεις αλήθειας, αλλά δεν θα συμφωνήσω.

    Το κράτος, η εκπαίδευση ή έστω κάποιος άλλος, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την οικογένεια, τουλάχιστον σε πλήρη, έστω ικανοποιητικό, βαθμό. Η αποστολή της οικογένειας είναι μοναδική και λίαν σημαντική.

    Δεν λέω ότι πρέπει να γαντζωθούμε από αυτόν τον θεσμό και να περιμένουμε τα πάντα όλα, αλλά τις βάσεις μόνον εκείνος μπορεί να τις θέσει. Όλοι οι υπόλοιποι τρόποι αποτελούν ημίμετρα. Σαν να προσπαθούμε να βάλουμε τα κεραμίδια πριν τα θεμέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...