Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Θα τα κέρδιζαν οι κλώνοι του Σαμψών


Ο Ηλιάδης είπε στον Μιλίνκοβιτς να φτιάξει μια ομάδα από πολεμιστές. Λες και η μετατροπή των ποδοσφαιριστών σε Ορκς, Ταλιμπάν ή Μουτζαχεντίν αρκεί για να επικρατήσεις σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ή, έστω, να πετύχεις τους στόχους σου. Τότε τα ματς θα τα κέρδιζαν οι κλώνοι του Σουγκλάκου, του Τρομάρα και του  Σαμψών (φώτο). Θα έμπαιναν μέσα στο γήπεδο και θα μασούσαν σίδερα -και αντιπάλους. Και οι τακτικές θα πήγαιναν περίπατο. Το ίδιο και οι προπονητές. Αλήθεια, όμως, είναι απαραίτητοι οι προπονητές; Εξαρτάται. Από το πόσο πιστεύεις σε αυτούς. Στην αξία τους. Στην χρησιμότητά τους. Στην αναγκαιότητά τους. Αν είσαι, για παράδειγμα, ο Αρβανιτίδης, είναι προφανές ότι ο θεσμός του προπονητή είναι κάτι σαν τις ιδρωμένες κάλτσες: πρέπει να αλλάζονται συχνά. Για τον Μπέο, ο προπονητής είναι κάποιος τυχάρπαστος που κλέβει την δόξα του Προέδρου. Ο Πανόπουλος θεωρεί ότι οι προπονητές υπάγονται στην ανακύκλωση: Καραγεωργίου, Μαντζουράκης, Κεχαγιάς, Ουζουνίδης και τούμπαλιν. Στον Ολυμπιακό πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν έναν προπονητή με γυμνασμένα χέρια, για να μπορεί να σηκώνει στη φιέστα το κατσαρόλι που κερδίζει ήδη από το καλοκαίρι. Για κάποιες άλλες ομάδες (π.χ. Μάντσεστερ του τσίχλα ή Βέρντερ Βρέμης του Σάαφ), βέβαια, ο προπονητής είναι κάτι ιερό. Που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην Εθνική Ελλάδος. Με την κακή, όμως, έννοια. Μπορεί ο Σάντος να μιλάει για πολεμιστές, καρδιές και ελληνικές ψυχές, μπορεί άλλα να δηλώνει στις κάμερες και άλλα να παρουσιάζει στο χόρτο, μπορεί να βλέπεις ματς και να αναρωτιέσαι αν αυτό που παρακολουθείς συνιστά ποδόσφαιρο ή παιδική χαρά, αλλά στην Ελλάδα, ελέω Μ.Μ.Ε., είναι σαν Τοτέμ. Ανέγγιχτος. Άφθαρτος. Άθικτος. Κι αν, εν τέλει, πάμε στο Μουντιάλ, στην Βραζιλία, στη Μέκκα του ποδοσφαίρου, ενδέχεται να προκύψει και ανώτερος του ''κολλημένου'' Ρεχάγκελ, ακόμη και δάσκαλος του ποδοσφαίρου. Μέχρι, ίσως, να ξεκινήσουν τα παιχνίδια του ομίλου.

Υ.Γ.1 Το ματς της Εθνικής με την Ρουμανία, δεν επιδέχεται κριτικής. Τι να πεις και τι να αναλύσεις, όταν το σκορ είναι 2-1 μόλις στο 20΄ λεπτό;!; Πότε έβαλε η Εθνική, ειδικά επί Σάντος, δύο γκολ στα πρώτα είκοσι λεπτά; Βασικά, πότε έβαλε δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο; Τέλος πάντων. Χίλια μπράβο στην ομάδα για την νίκη της, αλλά καλό είναι να πει κάποιος στους παίχτες ότι το πάθος δεν είναι κάτι που επιστρατεύεται κατά το δοκούν. Ποιος είπε στους Έλληνες διεθνείς ότι έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν παιχνίδια; Όσο για τον επαναληπτικό, ο Σάντος ξέρει να παίζει χωρίς την μπάλα και γνωρίζει πως να εκμεταλλεύεται/διαχειρίζεται τα τετραγωνικά. Θεωρώ ότι η Εθνική, για να χάσει την πρόκριση, και μάλιστα απέναντι σε αυτήν την Ρουμανία, θα πρέπει να αυτοκτονήσει. Ας μην προτρέχω, όμως. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι βάλαμε δυο γκολ στο πρώτο 20λεπτο! Όλα γίνονται.

Υ.Γ.2 «Ο Μήτρογλου μέγας σκόρερ. Θα φύγει με μεταγραφή αυτός. Αλλά είναι άδικο από τον προπονητή, είναι ντροπή να κάνει νωρίς αλλαγή τον πρωταγωνιστή του ματς, αυτόν που σε λυτρώνει με δυο γκολ, αυτόν που σε πάει κατά πάσα πιθανότητα στο Μουντιάλ. Για να βάλει τον Γκέκα. Πού παίζει ο Γκέκας; Στην Τουρκία;». Αυτή η δήλωση δεν ανήκει στον Μπάμπη τον Σουγιά. Ούτε σε κάποιο μέλος της Θύρας 7. Ούτε καν η μανούλα του Μήτρογλου δεν θα έλεγε τέτοια πράγματα. Ότι και καλά ταπεινώθηκε ο Μήτρογλου, επειδή ο Σάντος αποφάσισε να τον αντικαταστήσει. Η δήλωση αυτή, λοιπόν, ανήκει στον (τρισ)μέγιστο Αλέφα(ντο). Ο οποίος μετά μάς μπερδεύει ακόμα περισσότερο: «Εντάξει, έχει τη λογική της εκείνη τη στιγμή η αλλαγή, όμως δεν είναι σωστό να εκθέτεις τον πρωταγωνιστή σου, τον σκόρερ σου». Τι να πεις και τι να εξηγήσεις; Άστο να πάει στο διάολο.

Υ.Γ.3 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Κι όπως έχουμε ξαναπεί, η πολιτική δεν είναι ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται δηλαδή το ΠΑΣΟΚ να πέσει στη Γάμα Εθνική, να σβήσει τα χρέη του και τις αμαρτίες του και να επιστρέψει σε δύο χρόνια καθαρό όπως η ΑΕΚ. Στην πολιτική ο θάνατος είναι οριστικός και αμετάκλητος».

Υ.Γ.4 Υπάρχουν στιγμές που το ποδόσφαιρο αποδεικνύει ότι δεν αποτελεί απλώς ένα άθλημα. Υπάρχουν στιγμές που τα συναισθήματα ξεχειλίζουν. Υπάρχουν στιγμές που δεν χωράνε εχθρικοί οπαδισμοί. Υπάρχουν στιγμές που σηκώνεται στο πόδι ένα ολόκληρο γήπεδο για να αποθεώσει έναν και μόνο παίχτη. Ο ίδιος, άλλωστε, το είχε υποσχεθεί αμέσως μετά τα άσχημα μαντάτα για τον σοβαρό τραυματισμό που υπέστη. «Θα επιστρέψω» είχε δηλώσει. Και επέστρεψε. Σεβασμός και δέος στον άνθρωπο που δεν γερνάει.



Υ.Γ.5 Έφυγε ο Ντι Κάνιο από την Σάντερλαντ και αμέσως η Π.Α.Ε., με τις ευλογίες του νέου προπονητή, του Γκουστάβο Πογιέτ, έβαλε πωλητήριο στον Μαυρία. Το ποιος θα τον πάρει, πάντως, αποτελεί αίνιγμα ολκής. Δεν βρίσκονται κάθε μέρα κορόιδα. Ε, Ιβάν;

Υ.Γ.6 Σύμφωνα με τον τίτλο της ανάρτησης, τα τραγούδια που ακολουθούν θα έπρεπε να προέρχονται από την πρώην μπάντα του Bruce Dickinson, τους Samson. Επειδή, όμως, το blog δεν ακολουθεί τη συμβατική σοφία, σας έχω δύο μεγάλες κομματάρες. Η πρώτη, η οποία θεωρώ ότι αποτελεί ίσως το καλύτερο κομμάτι των Sabbath, αφιερώνεται στον Μπαλαντέρ, ενώ το δεύτερο, το οποίο τις δυο τελευταίες μέρες το ακούνε φανατικά οι γείτονές μου, αφιερώνεται στους λοιπούς αναγνώστες του blog!


15 σχόλια:

  1. Όταν φέρεις παράδειγμα προέδρου- προπονητή δύο σε ένα, ξεκινάς από Κομπότη, όχι το γατάκι της Βέροιας. Προς παραδειγματισμό επιβάλλω στέρηση εξόδου για το Σουκού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Κομπότης αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Ένας Θεός ξέρει πως κρατάει τον Λεβαδειακό όρθιο!

    Στέρηση εξόδου; Δεν γίνεται αυτό! Ήδη έχω ανοίξει τις ντουλάπες και σκέφτομαι ποιο πουκάμισο να φορέσω απόψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να βάλεις ένα πουκάμισο που τα κουμπιά κουμπώνουν στην πλάτη!

    χοχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. YΓ.2 Αστο να πάει στον ...Αλέ! :) Ε,μα, ο παπάρας,θα ξεψυχάει κι ακομα παπαριές θα εκστομίζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπερα Κωστη, ελπιζω να σαι καλα φιλε μου!

    Θα παραθεσω τις αποψεις μου για το αρθρο σου σε 0 σκελη:

    1) Συμφωνώ απολύτως για αυτό που λές για τους παίκτες-πολεμιστές. Τι να το κάνω το πάθος όταν δεν μπορούν να αλλάξουν 2 πάσες στο μισό μέτρο; Τι να τον κάνω τον πολεμιστή όταν το στέλνει άουτ μπροστά από την εστία; Καλό το πάθος, που πρέπει να υπάρχει, αλλά δε φτάνει... Δυστυχώς ή ευτυχώς, θέλει και λίγη τεχνική-τακτική.

    2) Εμένα μου αρέσει αυτό που βλέπω στην εθνική μας τα τελευταία χρόνια. Είμαι από τους φανατικούς οπαδούς της, παρότι δεν μου αρέσουν κάποια πράγματα. Έχουμε ανέβει πλέον πολλά επίπεδα και νικάμε στα πολύ κρίσιμα ματς.

    Γενικά, μπορεί να μην παίζουμε και ΤΗΝ μπαλάρα, ίσα ίσα είναι βαρετή η ομάδα, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι η εθνική φανέλα έχει βαρύνει και είμαστε στα τοπ 10-11-12 εκεί πέρα ονόματα στην Ευρώπη.

    Και μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει να βλέπω την ομάδα που αντιπροσωπεύει τη χώρα να είναι παρών σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Κι ας παίζουν κάποιοι που δεν μας αρέσουν τους περισσότερους.

    3) R E S P E C T στον τιτανοτεράστιο Χαβιέ Ζανέτι. Από τους μεγαλύτερους παίκτες και ίσως η μεγαλύτερη προσωπικότητα στο άθλημα τα τελευταία 20 χρόνια. Ακούραστος, αγέραστος, αειθαλής. Δεν πρόκειται να σταματήσει πριν τα 40..

    Αυτά από μένα. Χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έγραψα μια επική απάντηση και την πήρε ο άνεμος! Πάμε πάλι από την αρχή.

    VAD, και να σκεφτείς ότι ο άνθρωπος είναι προπονητής. Τι πρέπει να λέει, δηλαδή, ένας οπαδός; Βέβαια, θα μου πει κάποιος ότι κι ο Αλέφας οπαδός είναι. Σωστό. Αλλά να μας λέει με ποια ιδιότητα προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις. Με την ιδιότητα του προπονητή, του οπαδού του Ολυμπιακού ή του φιλάθλου που αγαπάει την Εθνική;

    Nick, είμαι μια χαρά, ευχαριστώ! Όταν ακούς για πολεμιστές και λοιπά, πάει να πει βρώμα η δουλειά. Το ποδόσφαιρο είναι συνώνυμο τη τακτικής. Και χωρίς αυτήν σπάνια επικρατείς. Μην πιστέψεις όποιον δηλώνει το αντίθετο. Κοίτα, κι εγώ γουστάρω να πάει η Εθνική στη Βραζιλία. Θα έχει άλλη χάρη το Μουντιάλ. Τα μπάρμπεκιου και οι μπύρες θα αποκτήσουν άλλη αξία. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι δεν αξίζουμε να πάμε -κι ας υποτάξουμε την Ρουμανία στα μπαράζ: δεν αλλάζουν και πολλά ως προς την ουσία. Οι εμφανίσεις των προκριματικών, ειδικά στο εκτός με Σλοβακία και στο εντός με Λιχτενστάιν, ήταν άθλιες. Αυτό το πράγμα στα προκριματικά δεν ήταν ποδόσφαιρο. Άλλο να έχεις μια τακτική και να μη σου βγαίνει, κι άλλο να περιφέρονται έντεκα κορμιά λες και είναι ζόμπι. Όταν μια ομάδα έχει σχέδιο, φαίνεται. Είναι διακριτό. Το ίδιο κι όταν είναι τουρλουμπούκι. Και ναι, η ομάδα έχει ανέβει πολλά επίπεδα, αλλά, δυστυχώς, όπως φαίνεται, ελάχιστα έχουν αλλάξει από το 2004 και μετά. Τέλος, ο Ζανέτι είναι ήδη 40 ετών! Και προφανώς θα αγωνίζεται και του χρόνου!

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαιρετώ την ποδοσφαιροπαρέα, αλλά μην μου στεναχωρείτε τον Αλέφαντο!

    Οι ατάκες και τα αποφθέγματά του θα αναφέρονται και θα συζητιούνται εις τους αιώνας των αιώνων (αμήν).

    Πως λέμε: τάδε έφη Ηράκλειτος, τάδε έφη Κομφούκιος, τάδε έφη Ζαρατούστρα, τάδε έφη Μάκαρος (ένας είναι ο Μάκαρος), έτσι θα λέμε τάδε έφη Αλέφας (ωραίος τίτλος για βιβλίο)!

    * Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα.
    ** Το άκρον άωτον της γκαντεμιάς (ή της θείας δίκης;) : να είσαι προπονητής, δηλωμένος φαν του Ολυμπιακού και στις τρεις φορές που ανέλαβες τα ηνία του συλλόγου να παίρνει (ισάριθμα) νταμπλ ο Παναθηναϊκός! Δεν υπάρχει αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρε συ να γράφεις πιο συχνά σε τέτοιο στιλ. Γαμάει! Και γέλασα πολύ!

    Χρειαζόταν πάντως ένα riding with the angels....

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν διαφωνώ! Ο Αλέφας συνιστά ιερό τέρας. Πρόκειται για cult φιγούρα. Και είναι συναισθηματικό παιδί. Τους λες ''Δούρος'' και βάζει τα κλάμματα.

    Πρόεδρα, ευχαριστώ! Για το τραγούδι ίσως έχεις δίκιο. Θα επανορθώσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χάρης

    Κάνθαρε, σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, ο προπονητής (πρέπει να) είναι το Α και το Ω. Ειδικά όπως γίνεται στην Αγγλία, όπου είναι ο τζένεραλ μάνατζερ και αποφασίζει για όλους και για όλα, και λογοδοτεί μόνο στον Πρόεδρο και τους μετόχους. Στην Ελλάδα όμως το ποδόσφαιρο δεν παίζεται στο χόρτο. Επαφίεται στις ορέξεις του εκάστοτε ισχυρού στο παρασκήνιο, και στην μέση μπαίνει δυστυχώς και η μάστιγα του Στοιχήματος. Η Παράγκα υπάρχει, όσο κι αν προσπαθούν να μας βγάλουν τρελούς. Συνεπώς, όταν τα πάντα είναι κανονισμένα βάσει συμμαχιών και εκβιασμών αντί της αθλητικής άμιλλας, όχι μόνο η ΠΑΕ δικαιούται να μην έχει προπονητή και να γλιτώνει τα λεφτά (όπως έκανε ο Κόκκαλης για χρόνια), αλλά ακόμα και παίκτες της προκοπής. Δεν είναι τυχαίο που στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπάρχουν παίκτες της προκοπής, γιατί ακριβώς δεν υπάρχει τόση ανάγκη για ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Τα λεφτά δεν είναι το πρόβλημα, γιατί πριν 20 χρόνια που τα λεφτά δεν περίσσευαν, υπήρχαν πολλοί και καλοί παίκτες στην Α’ Εθνική σε πολλές ομάδες. Τώρα μπάλα παίζουν μόνο τα κοράκια.

    Η Εθνική έπαιξε ανέλπιστα καλά. 3-1 την Ρουμανία, και με αρκετές φάσεις. Την ισοφάριση την χρεώνεται 100% ο Τοροσίδης που απλά χάιδευε τον αντίπαλό του ενώ έπαιρνε την κεφαλιά. Πρωταγωνιστής του αγώνα ήταν για μένα ο Σαλπιγγίδης – σόρρυ Κωστάκη, αλλά δεν έπαιξες τόσο καλά, παρά τα 2 γκολ.

    Ο Αλέφας είναι άνθρωπος αντιφατικός και γλοιώδης στο γλείψιμο του γαύρου, που όμως σε κάνει να γελάς με το στυλ του και την αφέλειά του, σε κάνει να τον συμπαθήσεις. Anyway, ο άνθρωπος που παραβιάζει τον άγραφο ποδοσφαιρικό νόμο και κάνει αλλαγή στην αλλαγή (αν και συμφωνώ με αυτό, αν πρέπει να γίνει), μας λέει για τον άλλο άγραφο νόμο ότι "δεν κάνεις αλλαγή τον σκόρερ σου, δεν εκθέτεις τον πρωταγωνιστή σου που σε στέλνει στην Βραζιλία". Σόρρυ κυρ Νίκο, αλλά κανένας Μήτρογλου δεν στέλνει την Εθνική στο Μουντιάλ. Όλοι μαζί κερδίζουν απ’ ότι φαίνεται την πρόκριση. Είτε σκοράρει ο Γκέκας, είτε ο Καραγκούνης, είτε ο Τοροσίδης, είτε ο Σάντος, είτε ο φυλαρούχας, όλοι μαζί κερδίζουν.

    Το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα δεν έχει πεθάνει ακόμα, όμως οι μέρες του είναι μετρημένες. Είναι σε διαρκή πτωτική πορεία. Και πολλά από τα πολιτικά ποντίκια που εξέθρεψε την έκαναν για τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΔΗΜΑΡ και την ΝΔ. Όμως, το ΠΑΣΟΚ σαν ιδέα δεν πρόκειται να πεθάνει σύντομα ("δεν μοιράζει λεφτά και δεν κάνει ρουσφέτια για κανέναν πλέον το ΠΑΣΟΚ, κανένα πρόβλημα, θα μας τα κάνει ο Τσίπρας"), και αυτό είναι το ανησυχητικό.

    Μπράβο στον Ζανέττι που επιστρέφει! Δείχνει πόση ψυχή και πόση δύναμη έχει μέσα του. Όσο σκέφτομαι τους έλληνες παίκτες που περπατάνε πριν τα 30 (Κατσουράνηδες και Σεϊταρίδηδες) και τον Ζανέττι που στα 40 παίζει ακόμα βασικός στην Ίντερ και τρέχει μάλιστα, γελάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χάρη, προφανώς και τα λεφτά δεν είναι πρόβλημα. Σχέδιο δεν υπάρχει. Γνώση. Θέληση. Και -το πιο σημαντικό- οι φωστήρες του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν αγαπάνε το ποδόσφαιρο! Μια κακή συνήθεια που έχει προσβάλει, δυστυχώς, και τους φιλάθλους, τους δημοσιογράφους και λοιπά.

    Όσο για τον προπονητή, εννοείται ότι ο ρόλος του είναι σημαντικότατος. Όποιος υπήρξε, ή αποτελεί ακόμα, μέλος αθλητικής ομάδας, σε οποιοδήποτε σπορ, καταλαβαίνει πλήρως τι σημαίνει αυτό. Στην Ελλάδα, όμως, δεν μπορώ να καταλάβω που οφείλεται αυτή η εμμονή με τα άκρα. Κάποιος θα είναι προπονηταράς ή σαπάκι -και οι δυο, πάντως, αχρείαστοι. Μέση λύση δεν υπάρχει. Και η εναλλαγή στις δυο αυτές θεωρίες μπορεί να λάβει μέρος άμεσα. Πάρε παράδειγμα τον Μίτσελ. Πριν δυο μήνες πριονίζαν την καρέκλα του, και τώρα τον αποθεώνουν. Οι ίδιοι άνθρωποι!

    Ο Σαλπιγγίδης δεν ξέρει μπάλα. Αν τον βάλει να κάνει δέκα γκελ με τα πόδια, δεν θα καταφέρει να κάνει ούτε τα μισά. Θα του πέσει η μπάλα κάτω. Αν του πετάξεις την μπάλα δέκα μέτρα ψηλά και του πεις να την στοπάρει, θα την σταματήσει με το καλάμι. Αλλά αυτά αφορούν τα τεχνικά στοιχεία. Ο Σάλπι είναι σκύλος μέσα στο γήπεδο, ξέρει να αλληλοκαλύπτει, γνωρίζει τακτική, κάνει ό,τι του πει ο προπονητής του, χώνεται μέσα στην περιοχή χωρίς την μπάλα, έχει μια άλφα έκρηξη, ικανοποιητικό τελείωμα και παίζει για το σύνολο. Τον θεωρώ αξιόλογο ποδοσφαιριστή. Δεν είναι απατεώνας. Άσε που στα μπαράζ μεταμορφώνεται. Το μόνο που με ενοχλεί λίγο είναι οι μορφασμοί του όταν δεν συμφωνεί με κάποια διαιτητική απόφαση. Και το γεγονός ότι δεν χαμογελάει. Βάζει γκολ και νομίζεις ότι ακολουθεί επιτάφιο.

    Ο Αλέφας έχει καταντήσει πιο γραφικός κι από το Πήλιο. Έστω το Λεωνίδιο.

    Ξέρεις τι φοβάμαι; Μην κάνει το ΠΑΣΟΚ κανά ντου, εκμεταλλευόμενοι και τα χάλια/ανεπάρκεια των άλλων κομμάτων, κι αρχίσουν πάλι τα ''λεφτά υπάρχουν'' και τα ''Τσοβόλα δώστα όλα'',και ξυπνήσουν οι πρασινοφρουροί, και αρχίσουν πάλι να μαζεύουν ψήφους. Σε αυτόν τον τόπο όλα μπορείς να τα περιμένεις. Κατά τα άλλα, σε έναν δίκαιο και ηθικό κόσμο, το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να έχει ήδη αυτοδιαλυθεί.

    Ο Ζανέτι είναι παράδειγμα προς μίμηση. Πρότυπο. Σε παρακαλώ μην τον συγκρίνεις με ορισμένους Έλληνες, τύπου Κατσουράνη και Σεϊταρίδη, που γίνονται βεντέτες πριν γίνουν ποδοσφαιριστές. Μιλάμε για χαώδης διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή επιτυχία στην ομαδάρα μας σήμερα. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...