Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Εις διπλούν

Θυμάστε τι λέγαμε για τον Σα Πίντο; Αυτόν τον ωραίο τύπο που πέρυσι καθόταν στον πάγκο του Ο.Φ.Η.; Και τα πήγε και καλά ο άτιμος. Δεν κορόιδεψε κανέναν, τίμησε το συμβόλαιό του, οι παίχτες τον συμπαθούσαν, ενώ πρόσφερε και το απαραίτητο σόου. Υποτίθεται ότι θα επέστρεφε στην Πορτογαλία για λογαριασμό μιας μικρo-μεσαίας πορτογαλικής ομάδας, με τις φήμες να υποδηλώνουν ότι όποιος Πορτογάλος προπονητής κάνει μια καλή σεζόν αυτόματα θέτει υποψηφιότητα για τον πάγκο της Πόρτο, της Σπόρτινγκ ή της Μπενφίκα, αλλά από ό,τι γνωρίζω αυτή την στιγμή είναι ελεύθερος και ωραίος. Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό, σάτυροι. Εννοώ ότι ψάχνει τον επόμενο ποδοσφαιρικό σταθμό της καριέρας του. 


Με τις εξελίξεις στην Ξάνθη να είναι ραγδαίες και τις εφημερίδες να αναφέρουν ότι ο Πανόπουλος έχει δείξει έντονο ενδιαφέρον προς τον Πορτογάλο προπονητή. Αλλά από πότε ο Πανόπουλος χρειάζεται προπονητή; Τι να τον κάνει; Να έγραφαν οι εφημερίδες για βοηθό προπονητή να το καταλάβω. Έχουμε πει ότι ένας καλός παράγοντας δεν αρκεί να πληρώνει στην ώρα του και να βγάζει 1914 ανακοινώσεις ανά σεζόν. Θα πρέπει να διακατέχεται και από αυτογνωσία. Βέβαια, η Ελλάδα έχει δέκα μύρια γιατρούς, δέκα μύρια δικηγόρους, εσχάτως δέκα μύρια αρχαιολόγους και, φυσικά, δέκα μύρια προπονητές. Γιατί ο Πανόπουλος να αποτελέσει εξαίρεση; Όπως γράφει ο Καίσαρης: «Και γράφουνε οι ρεπόρτερ ότι ο Μίστερ Σκόντα δεν βιάζεται και η ομάδα θα κατέβει στο ματς σήμερα με τη Λιβαδειά με τον Νεντίδη στον πάγκο. Για ποιον λόγο, όμως, να βιαστεί ο Πανόπουλος; Δεν ξέρει, δηλαδή, να φτιάξει την ενδεκάδα και να κάνει τις αλλαγές; Οι προπονητές στη Σκόντα είναι για να κάνουνε τις προπονήσεις. Το πώς θα παίξει η ομάδα είναι δουλειά του Πανόπουλου». Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, υιοθετώντας μία φοβερή ατάκα του Στηβ Γιατζόγλου, ότι η Ξάνθη δεν χρειάζεται προπονητή, αλλά Πρόεδρο.

Ο Ο.Φ.Η., όμως, μετά την φυγή του Σα Πίντο, χρειαζόταν κάποιο παλαβό -με την καλή έννοια- στον πάγκο. Και ο Πουλινάκης βρήκε τον αντικαταστάτη του Πορτογάλου στο πρόσωπο του Γκατούζο (φώτο). Αν ο Σα Πίντο ήταν τρελός, αυθόρμητος, παθιασμένος και εκρηκτικός, ο Γκατούζο διαθέτει όλα τα παραπάνω στοιχεία εις διπλούν. Θέλω να πιστεύω ότι τον θυμάστε στον αγωνιστικό χώρο. Όταν, δηλαδή φορούσε κοντό παντελονάκι και έτρεχε σαν σκυλί στο χορτάρι. Μπορούσε να ελέγξει σε μέγιστο βαθμό τον χώρο ευθύνης του, λάμβανε άριστες τοποθετήσεις, έπαιζε με δύναμη, ανταγωνισμό και πάθος, και ήταν αμετανόητος εργάτης εντός και εκτός γηπέδου. Αποτελούσε, με άλλα λόγια, ένα υπερχρήσιμο εργαλείο στα χέρια του προπονητή. Αν μπορούσε να παίρνει μέτρα στον άξονα και να βγαίνει σαν κρυφός επιθετικός, όπως πράττει ο κλώνος του ο Νοτσερίνο, τότε θα μιλούσαμε για world class παίχτη, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα (εξ)υπηρετούσε τις ορέξεις του Αντσελότι. Κάποιος, βλέπετε, έπρεπε να κόβει. Στην Μίλαν, πάντως, αποτέλεσε επιτυχώς to alter ego του Πίρλο. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ο οποίος δεν διστάζει να πειραματίζεται και να αποδέχεται προκλήσεις, βρίσκεται στην Κρήτη. Αθυρόστομος, επικοινωνιακός, αλλά με έναν δικό του τρόπο, δεν φοβάται να πει την γνώμη του και να εκστομίσει αλήθειες. Έχοντας δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο εξωτερικό, ως παίχτης στην Σκωτία και παίχτης/προπονητής στην Ελβετία, είμαι βέβαιος ότι το project (sic!) του Ο.Φ.Η. δεν τον άφησε ασυγκίνητο. Ηγετική φυσιογνωμία, γεμάτος ενέργεια, χωρίς να φοβάται να διώξει παίχτες από την προπόνηση ή να κράξει τους ρεπόρτερ, να είστε βέβαιοι ότι ουδείς θα πλήξει. Ούτε οι ποδοσφαιριστές του Ο.Φ.Η., ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι φίλαθλοι/οπαδοί. Και όταν ο Απόνιο, το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης, να είστε σίγουροι ότι θα αναφερόμαστε στον Ο.Φ.Η. με μεγαλύτερη συχνότητα.

Υ.Γ.1 Δεν μπορώ να ακούω για «Λούζερπουλ» και «Θλίβερπουλ». Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Από πότε όταν αναφέρεσαι μειονεκτικά στον αντίπαλο, κερδίζεις πόντους; Τέλος πάντων. Ο Ρότζερς παλεύει με αυτά που μπορεί, αλλά ίσως θα πρέπει να σκεφτεί λίγο περισσότερο την άμυνα. Καλή η επίθεση, αλλά διακρίνω μια αφέλεια. Αν η ομάδα δεν πετύχει στο πρώτο μισάωρο γκολ, συνήθως το τρώει. Με τον Σα(κ)χό να δείχνει απαραίτητος στο κέντρο της άμυνας, χωρίς ένα αμυντικό χαφ να παλουκώνει τους αντιπάλους, με τον Στάριτζ τραυματία και ένα ιταλικό στοίχημα που δεν έπρεπε να αποδεχθούν (Μπαλοτέλι), τα πράγματα φαντάζουν δύσκολα για την συνέχεια. Το ίδιο ισχύει και για τον Βενγκέρ. Παλιά τον κατηγορούσαν ότι δεν ξοδεύει. Τώρα τον κατηγορούν ότι τα ξοδεύει σε λάθος θέσεις/παίχτες! Η αλήθεια είναι ότι οι κατήγοροι του Αλσατού τεχνικού (κλισέ) δεν έχουν απόλυτα άδικο. Η ομάδα έχει γεμίσει με μεσοεπιθετικούς, με αποτέλεσμα ο ποιοτικός Καθόρλα να κάθεται στον πάγκο και ο Οζίλ να χαραμίζεται στον ασβέστη, δεν έχει γνήσιο αμυντικό χαφ, δεν έχει έναν ατόφιο striker, ειδικά τώρα που ο Ζιρού τραυματίστηκε (δεν υπήρχε πλάνο για απόκτηση επιθετικού, με τον Γουέλμπεκ να έρχεται επειδή τραυματίστηκε ο Γάλλος), η άμυνα χρειάζεται ποσοτικές και ποιοτικές ανάσες, αφού ο Βερμάλεν δεν αντικαταστάθηκε, κι όλα αυτά τη στιγμή που Τσέλσι και Σίτι μοιάζουν αρκετά ισχυροποιημένες, και η Μάντσεστερ ανεβάζει ρυθμούς. Νταξ, υπάρχει το ελαφρυντικό των τραυματισμών, αλλά είναι προφανές ότι στον σχεδιασμό κάτι πήγε στραβά.

Υ.Γ.2 Πήγα τι προάλλες σε κάτι βαφτίσια και ανάμεσα στους καλεσμένους βρισκόταν η Αγγελική Νικολούλη. Ωραία γυναίκα, περιποιημένη, χαμογελαστή και αρκετά προσιτή. Χθες έδωσα το παρόν σε έναν γάμο όπου βρισκόταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Είχε μια φάτσα μονίμως εκνευρισμένη, για απροσδιόριστο λόγο, αγέλαστη, με μια έκφανση ξινίλας στο πρόσωπό της, φορούσε ένα μαύρο φόρεμα που δεν την κολάκευε και φανέρωνε μια αλαζονική συμπεριφορά Κόμισσας. Τρομερά αντιπαθητική γυναίκα.

Υ.Γ.3 Αν ήταν έτσι οι εκκλησίες, θα πήγαινα κάθε μέρα!

7 σχόλια:

  1. Χάρης

    Κάνθαρε, ο Gattuso ήταν το απόλυτο τρεχαντήρι μαζί με τον Zambrotta. Μαραθωνοδρόμοι αν και άμπαλοι. Anyway, δεν ξέρω τί σόι προπονητής είναι ο Gattuso, ούτε ξέρω τί έγινε στην Κρήτη και τα πήρε στο κρανίο και έβριζε, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα δώσει show. Όχι show τύπου Αλέφαντου, αλλά με την καλή έννοια. Όταν ο Gennaro είχε συνηθίσει να συναναστρέφεται στο Μιλάνο με επαγγελματίες ανθρώπους από τον Pirlo και τον Maldini μέχρι τον Galiani και τον Berlusconi, μόλις δει μαλακίες θα πάρει ανάποδες. Για την ακρίβεια θα είχε ήδη φύγει, αλλά αν κάτι σώζει τον Πουλινάκη είναι ότι ο Ιταλός θέλει να αποδείξει τί ψάρια πιάνει ως προπονητής και κάνει το αγροτικό του, ακόμα και τσάμπα αν χρειαστεί.

    Πάμε στην Αγγλία. Αφού η Liverpool κατάφερε και δεν πήρε το πρωτάθλημα πέρυσι (παρ' ότι ξεκίνησε ως outsider), δεν θα το ξαναπάρει για τουλάχιστον άλλα 10 χρόνια. Παρά την μοναδική απώλεια του Suarez το περίεργο είναι ότι, ενώ δυνάμωσε το roster με την απόκτηση αρκετών παικτών, η ομάδα ξεκίνησε άσχημα την χρονιά, ενώ ο Balotelli δεν αποκτήθηκε για να γίνει ηγέτης αλλά για να βοηθήσει (αν μπορεί φυσικά να συμβεί αυτό). Η Arsenal έχει όπως λες ανισόρροπο roster, με ποιότητα και ποσότητα μπροστά αλλά λειψανδρία πίσω. Ρε Wenger, δεν βγαίνει η χρονιά με μόλις 3 επαγγελματίες αμυντικούς. Η Manchester Utd. από 3-1 που νικούσε κατάφερε να χάσει 5-3 (!). Το καλό είναι ότι οι μεταγραφές μπροστά τα πάνε καλά (di Maria και Herrera παίζουν καλά και σκοράρουν κιόλας), αλλά στο αμυντικό κομμάτι υπάρχει χοντρό πρόβλημα. Υπομονή για φέτος μέχρι να φτιάξει ο Van Gaal την ομάδα και να φέρει άλλους 10 παίκτες, του χρόνου ξανά θα στοχεύσει ψηλά η Man Utd.

    Η Manchester City, παρ' ότι πρωταθλήτρια, για μένα πρέπει να αλλάξει πολλά. Το αγγλικό 4-4-2 με τους παίκτες που ΔΕΝ έχει (π.χ. τα πλάγια μπακ Zabaleta και Kolarov δεν κάνουν για το σύγχρονο ποδόσφαιρο, ενώ ο αρτίστας David Silva χαραμίζεται στα πλάγια), δεν θα την αφήσει να πετύχει στο Champions League, κάτι που για άλλους παίκτες που διαθέτει (Aguero, Toure, Silva, Kompany) είναι αμαρτία. Η Chelsea άλλαξε προς το καλύτερο τον τελευταίο χρόνο με τον Mourinho στον πάγκο. Οι δαντελένιοι αρτίστες τύπου Mata δεν έχουν θέση στις ομάδες του, οπότε πάρε και τον Oscar κάτω και να ετοιμάζεται για έξοδο τον Γενάρη. Έφερε σκυλιά που είναι ταχείς, δυνατοί στις μονομαχίες και επικίνδυνοι μπροστά (Schurrle, Willian, Matic πέρυσι, Diego Costa, Remy φέτος). Η μόνη "παραφωνία" ως προς την σκληράδα δείχνει να είναι ο Fabregas, αλλά ο ρόλος του είναι κυρίως να ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες, κάτι που το έχει πετύχει ήδη με αρκετές assists. Ο τίτλος θα παιχτεί ανάμεσα σε Chelsea και Manchester City, με ελαφρύ προβάδισμα για την ομάδα του Mourinho.

    Στην Serie A απ' ότι φαίνεται θα έχουμε ενδιαφέρον πρωτάθλημα στην κορυφή. Η Juventus δείχνει λίγο κορεσμένη απέναντι στην ενθουσιώδη Roma που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι. Η Napoli σαν ομάδα έχει μείνει πίσω, η Fiorentina είναι καθηλωμένη με τους τραυματίες Mario Gomez και Rossi, ενώ η Milan βρίσκεται χαμένη μέσα στις ανακατατάξεις του roster της (προς τα κάτω βεβαίως) τα τελευταία χρόνια και περιμένει από τον Inzaghi (που δεν είναι προπονητής) να την σώσει από τον πάγκο. Τουλάχιστον ο Berlusconi υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον, ως άλλος Martin Luther King.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάρη, ούτε εγώ ξέρω τι είδους προπονητής είναι ο Γκατούζο. Αλλά η παρουσία του θα ομορφαίνει το πρωτάθλημα και θα δίνει μία διαφορετική γεύση σε αυτό.

    Η μεταγραφή του Μπαλοτέλι είναι παράλογη. Από όλους τους επιθετικούς του πλανήτη πήγε και πήρε αυτόν τον υπερτιμημένο Ιταλό; Δεν μπορώ να καταλάβω. Ο Βενγκέρ έκανε λάθη στον μεταγραφικό σχεδιασμό, και μάλιστα έντονα λάθη. Περίμενα ότι με την πρόκριση στο στους ομίλους του τσου θα έπαιρνε παίχτες, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Δεν πήρε αμυντικό για να αντικατάστήσει τον Βερμάλεν, πήρε επιθετικό μόνο όταν τραυματίστηκε ο Ζιρού, ενώ δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένει από τον Σάντσες. Ο Χιλιανός είναι μπαλαδόφατσα, αλλά δεν μπορεί να παίξει ως ψευτοεννιάρι στο αγγλικό πρωτάθλημα. Ο Καθόρλα κάθεται στον πάγκο, ο Οζίλ είναι ντερφορμέ και γίνεται ακόμα περισσότερο ντεφορμέ όταν παίζει στα πλάγια και, αντί να πάρει ένα σκύλο για τα χαφ, κάθεται ο ντελικάτος Αρτέτα να κόβει μπάλες. Πραγματικά δεν βγάζει λογική το φετινό δημιούργημα του Αρσέν.

    Μου αρέσει που έλεγα ότι η Μάντσεστερ ανεβάζει ρυθμούς! Μουφαίνεται ότι αυτό το αποτέλεσμα θα σκλυρήνει αρκετά τη στάση του Ολλανδού απέναντι στους ποδοσφαιριστές. Το λέω αυτό, διότι μέχρι στιγμής μου φαίνεται πολύ light. Ίσως διότι δεν υπάρχουν άμεσες απαιτήσεις. Αλλά υπάρχουν και όρια.

    Συμφωνώ ότι ο τίτλος θα παιχτεί ανάμεσα σε Σίτι και Τσέλσι. Δεν ξέρω ποιος θα βγει πρώτος, αλλά δεν κατάλαβα πως η Τσέλσι βελτιώθηκε προς το καλύτερο. Τι έκανε ο Μουρίνιο, δηλαδή;

    Την Ρόμα την συμπαθώ ελέω Τότι. Και θα ήθελα να ανταγωνιστεί την Γιουβέντους μέχρι το τελευταίο ματς. Η Νάπολι έκανε πίσω βήματα με τον Μπενίτεθ: η επιλογή του εμπεριείχε αρκετό ρίσκο. Όσο για την αγαπημένη μου Φιορεντίνα, θέλει ακόμα ποιοτικές ενέσεις για να μπει σφήνα στην κορυφή: ουσιαστικά έχει μείνει στάσιμη. Κλείνω με την Μίλαν και τον Μπερλουσκόνι που έχει βαλθεί να γίνει Ολυμπιακός. Τότε που ο Κόκκαλης έβαζε να κάθονται στον πάγκο πρώην παίχτες της ομάδας. Είχαμε τον Ζέεντροφ και τώρα τον Πίπο. Ετσι που το πάει, σειρά έχει ο Αμπιάτι και μετά ο Μπονέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βαγγέλη, δεν υπονοώ ότι ο Γκατούζο ήταν σαν τον Νεμπεγλέρα με την μπάλα στα πόδια. Αλλά δεν είχε την φοβερή τεχνική επάρκεια που έχουν άλλα χαφ, όπως ο Ντε Ρόσι για παράδειγμα. Νομίζω, πάντως, ότι ο κάθε προπονητής θα ήθελε έναν παίχτη σαν τον Γκατούζο στα χαφ. Βέβαια, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης θέσης αρχίζουν να μεταλλάσονται, αλλά μόδα είναι. Σύντομα θα καταλάβουν την σημαντικότητα πραγματικών χαφ.

    Για τις πορείες των ιταλικών ομάδων στο τσου λου, και γενικότερα στα κύπελλα Ευρώπης, έχεις δίκιο. Δεν νομίζω ότι είναι μόνο θέμα ηλικίας προπονητών. Ούτε ότι το ιταλικό πρωτάθλημα ''παράγει'' λιγότερα χρήματα από το αγγλικό ή το ισπανικό. Ίσως να ευθύνεται μια ξενομανία, ίσως πάλι να περνάνε μια κάμψη ή έναν κορεσμό. Αλλά όταν βλέπεις ιταλικό πρωτάθλημα χωρίς καλούς Ιταλούς αμυντικούς και ικανούς Ιταλούς τερματοφύλακες, είναι βέβαιο ότι κάτι πάει στραβά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χάρης

    Παιδιά, η Serie A κάποτε στηριζόταν σε δύο πυλώνες: 1. παραγωγή φοβερών αμυντικών, τερματοφυλάκων και σέντερ φορ (συν κάποιες μπαλαδόφατσες σαν τον Roberto Baggio, τον Del Piero, τον Totti), και 2. τρομερά λεφτά για μεταγραφές. Αυτά πλέον δεν υπάρχουν δυστυχώς.

    Κάποτε το Campionato ήταν το κέντρο του ποδοσφαιρικού κόσμου (τώρα έχει μεταφερθεί στην Αγγλία λόγω του πακτωλού χρημάτων που ξοδεύουν). Σήμερα είναι πρωτάθλημα 2ης ταχύτητας στην Ευρωπη, σε σχέση με Αγγλία και Ισπανία (ή μάλλον, 2-3 ισπανικές ομάδες), ενώ η Bundesliga ανεβαίνει. Δεν είναι η κρίση της Ευρωζώνης που οδήγησε σε πτώση την Serie A, αυτό είχε συμβεί εδώ και πολλά χρόνια. Και μόνο να σκεφτείτε ότι ο Moratti είχε σταματήσει να φέρνει παικταράδες πριν καν έρθει ο Mourinho και κάνει το treble, αρκεί. Και πριν από αυτόν είχαν σταματήσει και οι υπόλοιποι. Lazio, Juventus, Fiorentina, Roma, μόνο η Milan άντεξε λίγο παραπάνω αλλά είχε μπει στην λογική των αγοραπωλησιών αντί των σκέτων αγορών.

    Οι καλοί προπονητές τελείωσαν κι αυτοί. Δεν είναι λύση να επιστρέψουν οι γερόλυκοι Capello και Lippi από την εξορία τους στην Ρωσία και την Κίνα αντίστοιχα, αυτοί απέτυχαν στις τελευταίες ομάδες που είχαν στα χέρια τους και τελειώσανε. Μόνο ο Ancelotti παραμένει top προπονητής, ενώ έχει χαθεί από το προσκήνιο ο Luciano Spaletti που είχε κάνει την Roma ομαδάρα πριν 5-10 χρόνια και ήταν μέχρι πρότινος στην Zenit. Δεν υποβαθμίζω νεότερους προπονητές σαν τον Conte, τον Allegri και Mazzari, αλλά έχουν πολλά ψωμιά ακόμα να φάνε πριν ανακηρυχθούν προπονηταράδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρη, ναι, έδιναν τρομερά λεφτά για μεταγραφές. Παράλληλα, στην Αγγλία παίρνουν τεράστια ποσά και δαπανούν μεγάλα ποσά, ιδίως για Άγγλους παίχτες. Στην Ισπανία κάνουν κουμάντο δυο ομάδες. Στην Γερμανία έχουμε μια αναδυόμενη αγορά, αλλά εδώ και καιρό επικρατεί μια σταθερότητα στα έσοδα, στην προσέλευση φιλάθλων και τα λοιπά. Αλλά δεν είναι μόνο τα λεφτά. Δεν γίνεται ένα πρωτάθλημα να βρίσκεται στην κορυφή για πάντα. Υπάρχει και η ανηλεής φθορά του χρόνου. Χθες ήταν το ιταλικό, σήμερα το ισπανικό και αύριο, π.χ., το γερμανικό. Αλλά οι Ιταλοί θα πρέπει να κοιτάξουν και λίγο τις ρίζες τους. Δεν αναφέρομαι σε αυτές των μαλλιών, με τα οποία οι Ιταλοί ασχολούνται συνεχώς, αλλά τα στοιχεία αυτά που τους έκαναν ικανούς αμυντικούς και τερματοφύλακες.

    Για τους προπονητές που λες κάποιοι παρουσιάζουν καλό έργο. Για παράδειγμα, ο Ματσάρι ή ο Μοντέλα. Τον Κόντε θέλω να τον δω και σε άλλο σύλλογο, και όχι η Εθνική Ιταλίας δεν πιάνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματικά, αυτή η τρέλα με τον "Αλσατό" πρέπει να σταματήσει...
    Γάλλος είναι ο άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...