Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Υπό κατασκευή

Λίβερπουλ εναντίον Έβερτον. Ή, αν προτιμάτε, Έβερτον εναντίον Λίβερπουλ. Μία πόλη, δύο ομάδες. Με την Έβερτον να βρίσκεται στη σκιά της Λίβερπουλ. Και οι δυο ομάδες, πάντως, έχουν φιλοδοξίες. Η Λίβερπουλ ονειρεύεται ένα πρωτάθλημα. Δεν τα κατάφερε πέρυσι. Το προσπάθησε, αλλά δεν άντεξε. Η Έβερτον, πάλι, θα ήθελε να μπει σφήνα στην τετράδα. Με την Άρσεναλ να δείχνει μπερδεμένη και την Μάντσεστερ σε φάση ανασυγκρότησης, θα μπορούσε, πράγματι, να το καταφέρει. Αλλά ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.


Στο Anfield, λοιπόν, ένα κατηφορικό γήπεδο, η Λίβερπουλ φιλοξένησε την Έβερτον. Το παιχνίδι, ήδη από το ξεκίνημά του, είχε ένταση και πάθος. Οι γηπεδούχοι ήταν χειμαρρώδεις. Και με καλή αμυντική τακτική. Οι παίχτες του Ρότζερς πίεζαν στα 2/4 του γηπέδου, ακόμα και στο τερέν του αντιπάλου, με επιτυχία και, μόλις έπαιρναν κατοχή, έβγαιναν στην επίθεση. Σε αυτό το σημείο πρέπει να εξάρω τον σπουδαίο απεγκλωβισμό της μπάλας από την περιοχή του Μινιολέ. Σε ορισμένα σημεία θύμιζε Μπαρτσελόνα! Η κυκλοφορία ήταν αξιοπρεπέστατη, με κοντινές πάσες, αξιοποιώντας όλο το πλάτος του γηπέδου. Κι αν γινόταν κάποιος λάθος και έπαιρναν κατοχή οι φιλοξενούμενοι, οι επιστροφές ήταν ιδιαίτερα γρήγορες. Βέβαια, σε αυτό βοήθησε και η έλλειψη διάθεσης της Έβερτον να βγει στην κόντρα με αξιώσεις (κλισέ). Επί της ουσίας, έβγαινε στην (αντ)επίθεση με 2,5 κορμιά! Ήταν φανερό ότι ο Μαρτίνεθ είχε δώσει συγκεκριμένες εντολές στους παίχτες του, αλλά, μολαταύτα, δεν διέκρινα τάση για καταστροφή παιχνιδιού. Αυτό σημαίνει ότι είτε η τακτική ήταν μπερδεμένη, είτε οι παίχτες δεν ακολουθούσαν τις εντολές του προπονητή, είτε ο αντίπαλος δεν τους άφησε να εφαρμόσουν το αγωνιστικό πλάνο. Ο Λουκάκου, ένα πραγματικό battleship (φώτο), ήταν ο μόνος που προσπαθούσε με προσωπικές ενέργειες να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα, ή, πιο σωστά, την αμυντική γραμμή, παίζοντας σε όλο το πλάτος του χώρου ευθύνης του. Τα πλάγια μπακ δεν έδειχναν τάση να πάρουν μέτρα, ο Νέισμιθ είχε μετατραπεί σε τρίτο χαφ, ενώ ο Μπάρι φλέρταρε πυρετωδώς με κίτρινες και κόκκινες κάρτες. Συν τοις άλλοις, ο τραυματισμός του Μιραλάς κατέστησε τον Λουκάκου απελπιστικά μόνο και συνώνυμο της προσπάθειας.

Οι γηπεδούχοι, από την άλλη πλευρά, είχαν σε μεγάλη μέρα τον ενθουσιώδη Λαλάνα, ο οποίος, μάλιστα, μετατρεπόταν σε κρυφό επιθετικό. Ο Χέντερσον, επίσης, πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση, κλείνοντας το στόμα όσων ουρλιάζουν για αμυντικό χαφ. Τολμώ, δε, να αναφέρω ότι όταν έχεις τον συγκινητικό Τζέραρντ, τον αρχηγό, να αγωνίζεται ουσιαστικά και αθόρυβα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας στα χαφ. Αλλά αυτή η διαπίστωση οριοθετείται από έναν ελάχιστο αριθμό παιχνιδιών. Στην πραγματικότητα, προκειμένου να αντέξει η Λίβερπουλ σε έναν μαραθώνιο, όπως είναι το πρωτάθλημα, και να διεξάγει πρωταθλητισμό, απαιτείται ένα τεθωρακισμένο αμυντικό χαφ. Όπως απαιτείται και μπομπάτος επιθετικός. Ναι, ο Στάριτζ είναι τραυματίας κι ο Στέρλινγκ δείχνει να μην έχει επηρεαστεί από την αποχώρηση του Σουάρες. Αλλά ο Μπαλοτέλι, και χωρίς να αναφέρω τον ανύπαρκτο Μάρκοβιτς, συνιστά ένα στοίχημα που δεν έπρεπε να δεχθεί ο Ρότζερς. Χθες, ανέλαβε έναν οργανωτικό ρόλο, όντας αρκετά μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή, και έμοιαζε να παίζει με ελευθερία κινήσεων. Λες και ήταν ο Ζλάταν. Είχε κάποιες εκλάμψεις, όπως passing game και μαρκάρισμα, αλλά, σε γενικές γραμμές, έδειξε απείθαρχος, χωρίς συνέπεια. Η ομάδα χρειάζεται έναν πραγματικό επιθετικό που θα την ανεβάζει επίπεδο κι όχι υπερτιμημένους παίχτες που νομίζουν ότι οι αγώνες είναι επίδειξη ικανοτήτων και πασαρέλα. Φρονώ, εν τέλει, ότι δεν ταιριάζει στο αγωνιστικό πλάνο του Ρότζερς και απορώ με την επιλογή αυτή. Ένας Ρότζερς, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, δέχεται ορισμένα βέλη κατηγορίας. Για παράδειγμα, προτιμά τον Μάρκοβιτς, αντί του Κουτίνιο, παρουσιάζει τακτική αφέλεια σε φάση άμυνας, προέβη σε περίεργες μεταγραφικές κινήσεις και δεν βοηθάει την ομάδα όταν αυτή πιέζεται ή πρέπει να κρατήσει το σκορ. Ας είμαστε κάπως ρεαλιστές: δεν πρόκειται για εμμονές. Στην πραγματικότητα υπάρχουν αστοχίες. Ατέλειες. Και δεν είναι δυνατό να είσαι προπονητής και να σου βγαίνουν όλες οι επιλογές ορθές. Σημασία έχει να επιλέγεις σωστά, έστω κι αν δεν δεις το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Κι ο Ρότζερς, με τα υλικά που έχει, κάνει καλή δουλειά. Κι ας υποπίπτει σε ορισμένα λάθη. Δεν θα τον κρεμάσουμε. Η ομάδα, εξάλλου, βρίσκεται υπό κατασκευή.

Εν κατακλείδι, παρά την υπεροχή της Λίβερπουλ και την ατολμία της Έβερτον, λες και η τελευταία ήταν κομπάρσος, το παιχνίδι, κόντρα στην ροή, έληξε 1-1. Οι γηπεδούχοι υποχώρησαν μαζικά (σ)το τελευταίο δεκάλεπτο, ο Λόβρεν, με υπερένταση, χωρίς να το θέλει, έδιωξε την μπάλα στον άξονα, κι όχι στα άκρα, κι ο Γιατζέλκα, με το τόπι να στρώνεται μπροστά του, πέταξε τορπίλη και την έστειλε εκεί που κάνουν έρωτα οι αράχνες. Άδικο αποτέλεσμα; Ναι. Δίκαιο; Ναι. Πώς γίνεται αυτό; Δεν πρόκειται, βλέπετε, για ατυχία, αλλά για ανικανότητα. Όταν φτιάχνεις φάσεις, πρέπει να σκοράρεις. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί.

Υ.Γ.1 Θυμάστε τι λέγαμε; Με αφορμή κάποιες φήμες και γεγονότα, ας εξετάσουμε τα γραπτά του Αντώνη Πανούτσου: «Μιλώντας για dress code, άκουσα ότι πριν το τελευταίο ματς με τη Ρουμανία παίκτες της Εθνικής ομάδας στραβώσανε επειδή ο Ρανιέρι τους είπε ότι πρέπει να ντύνονται ομοιόμορφα και με κανονικά ρούχα. Για αυτό πρέπει να του βάλουν γρήγορα έναν άνθρωπο δίπλα που θα ξέρει την ελληνική πραγματικότητα και θα του πει ότι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές με κόπους και θυσίες έχουν κατακτήσει το δικαίωμα να πηγαίνουν παντού με τις φόρμες σέρνοντας τις σαγιονάρες. [...] Εδώ είναι το κουμπί. Χρήσιμος είναι ένας που να κάθεται δίπλα στον προπονητή και να του εξηγεί τι τρέχει, αλλά το άτομο πρέπει να είναι της εμπιστοσύνης του προπονητή. Επαναλαμβάνω, αν χρειάζεται άνθρωπος να εξηγεί την ελληνική πραγματικότητα, θα πρέπει να είναι επιλογή του Ρανιέρι και όχι φυτευτός».

Υ.Γ.2 Παρακολούθησα, επίσης, την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι ιδιαίτερο για τα δυο παιχνίδια. Και οι δυο ομάδες επικράτησαν εύκολα. Απλά θα ήθελα να επισημάνω κάτι: όταν ένας επιθετικογενής ποδοσφαιριστής, ο οποίος έβαζε τα γκολάκια του, δεν βρίσκει τόσο συχνά δίχτυα, αλλά χωρίς να επηρεάζεται η επιθετική συγκομιδή της ομάδας, δεν σημαίνει ότι βρίσκεται σε κάμψη, έχει λυγίσει από την πίεση ή τον εγκαταλείπουν οι σωματικές του δυνάμεις. Πρόκειται για άκρως επιφανειακή προσέγγιση. Ποιοι διαδίδουν τέτοια πράγματα; Εκείνοι που δεν γνωρίζουν το άθλημα και ορισμένοι που θέλουν να σκανδαλίσουν και να διχάσουν το κοινό. Κάθε ομοιότητα με δημοσιογράφους, βέβαια, αποτελεί αγνή σύμπτωση. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας φέρω ένα παράδειγμα. Κάποτε, σε έναν αγώνα, ο Κάνθαρος αγωνιζόταν στα χαφ. Η ομάδα μου είχε κερδίσει με 5-0. Έρχεται ένας αντίπαλος και μου λέει: «Σήμερα δεν έπαιξες καλά». Απορημένος, τον ερωτώ πώς κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα. «Μα, δεν σκόραρες», μου απαντά. Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν είχα σκοράρει, αν και συχνά έπαιρνα μέτρα στον άξονα και πετούσα ρουκέτες. Αλλά σε εκείνο το ματς είχα βγάλει πέντε ασίστ και είχα παίξει πολύ ώριμα. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Μέσι.

Υ.Γ.3 Δεν μπορώ τους ανθρώπους, πάσης ηλικίας, που δεν έχουν ασχολίες και κάθονται αδρανείς. Σαν σκουριασμένες μηχανές. Δεν παλεύονται αυτοί οι άνθρωποι. Με το μοναδικό τους hobby να είναι η μιζέρια και η γκρίνια. Πώς μπορείς να τους αντιμετωπίσεις; Πώς να/θα ενεργοποιήσεις τη λογική τους διάθεση; 

Υ.Γ.4 Τρομερά υποτιμημένη μπάντα.

10 σχόλια:

  1. Κάνθαρε μου, κάνε του ένα δεύτερο διάβασμα και διόρθωσε κάποια μικρολαθάκια! Και διέγραψε το σχόλιο μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Καλά ντε, μια κουβέντα είπαμε :p

      Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι το ποδόσφαιρο (πρέπει να) είναι ομαδικό άθλημα. Μπορεί να είσαι ο έπαιξες καταπληκτικά σε έναν αγώνα, έστω κι αν η ομάδα σου έχασε, κι έστω αν δεν έχεις σκοράρει! Τι λέμε τώρα!

      Σημειωτέον ότι εγώ δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεσαι. Αν είναι του ελληνικού πρωταθλήματος, δε με ενδιαφέρει, αλλά αν είναι ξένου, θα ήθελα να μάθω. Παίκτης Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα φαντάζομαι..

      Επίσης, τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με αυτόν τον τρόπο ζωής δε μπορείς να τους αλλάξεις, θεωρώ. Προσωπικά, βρίσκομαι σε ένα σημείο στη ζωή μου, κατά το οποίο προσπαθώ να μη με αφήσω να γίνω έτσι!

      Διαγραφή
    2. Έχεις δίκιο. Κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται. Κι αυτό ισχύει από τον πιο άσχετο ερασιτέχνη μέχρι τον μεγαλύτερο επαγγελματία. Από τον ερασιτέχνη να το καταλάβω, αλλά από τον επαγγελματία;

      Στον Μέσι αναφέρομαι. Με τον Νεϊμάρ και, εσχάτως, την έλευση Σουάρες, δείχνει να καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει. Πάντα πάσαρε, αλλά αυτή τη σεζόν, με τα μικρά δείγματα γραφής που έχουμε, φαίνεται να είναι ακόμα πιο ομαδικός και πιο δημιουργικός.

      Δυστυχώς κι εγώ νομίζω ότι δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Δυστυχώς. Ελπίζω να μην γίνω ποτέ έτσι. Να μην γίνουμε ποτέ έτσι.

      Και ευχαριστώ για το καμπανάκι των διορθώσεων.

      Διαγραφή
    3. O Messi, ακόμα κι αν καταντήσει μη αποδοτικός για την ομάδα, είναι -κατ' εμέ- ο παίχτης που ποτέ δε θα παίξει βρώμικα, ποτέ δε θα κλαφτεί για φάουλ και ποτέ δε θα φερθεί στεγνά εγωιστικά. Αυτά, σε αντίθεση με κάτι άλλους που, όσο καλοί παίχτες κι αν είναι, λόγω χαρακτήρα είναι αιώνια μισητοί -πάλιν κατ' εμέ!

      Να' σαι καλά, Κάνθαρε μου!

      Διαγραφή
    4. Ένα πράγμα που μου αρέσει στον Μέσι είναι ότι σπάνια πέφτει. Και δεν πέφτει διότι δεν θέλει να πέσει. Και γελάω όταν θυμάμαι κάτι άλλους παίχτες, Έλληνες και ξένους, να πέφτουν σαν καρπούζια στο έδαφος όταν νοιώθουν ένα αόρατο χέρι να τους χαϊδεύει την πλάτη.

      Διαγραφή
  3. Χάρης

    Κάνθαρε, δεν είδα το derby του Merseyside, αλλά επίτρεψέ μου δύο λογάκια για τις δύο ομάδες.

    Η Everton όπως λες στοχεύει, εξ αιτίας της καθίζησης της Manchester Utd., να χωθεί στην 4άδα για το Champions League, αλλά το 30άρι που δώσανε στην Chelsea για τον Lukaku είναι πολύ, μα πάρα πολύ μεγάλο ποσό για τα κυβικά του συλλόγου αυτού, ούτε πρόκειται να τον πουλήσουν για περισσότερα (εκτός αν πετάξει φωτιές και σκοράρει 20+ γκολάκια, και τον πάρει του χρόνου καμιά Manchester Utd. για να αντικαταστήσει Falcao και Van Persie). Anyway, δεδομένου ότι Chelsea, Manchester City και Arsenal αναμένεται να κάνουν το 1-2-3, η Everton θα πρέπει να περάσει πάνω από το πτώμα της Tottenham και της Liverpool, κάτι που θεωρώ δύσκολο.

    Η Liverpool πέρυσι δεν έχασε το πρωτάθλημα επειδή δεν άντεξε το βάρος του πρωταθλητισμού, το έχασε λόγω του τσαφ του Gerrard κόντρα στην Chelsea, και στα 2 ματσάκια που έμεναν έκανε άλλη μια ήττα που ήταν αποτέλεσμα της απογοήτευσης. Αν εξαιρέσουμε τον φευγάτο τρελό που λέγεται Suarez, η ομάδα είναι ίδια και φέτος. Καμία από τις μεταγραφές δεν ήταν ενδεκαδάτη και αυτό είναι το κουλό. Καλός, χρυσός και άγιος ο Sturridge αλλά μόνος του μπροστά δεν μπορεί, θέλει κι άλλον (σε 4-4-2) ή κι άλλους (σε 4-3-3) επιθετικούς δίπλα του για να αποδώσει. Το λάθος του Rodgers ήταν ότι δεν φρόντισε να πάρει άξιο αντικαταστάτη του Suarez, όπως έκανε η Atletico όταν πούλαγε τους επιθετικούς της (έφευγε ο Aguero, ερχόταν ο Falcao, και πάει λέγοντας). Ο Balotelli ήρθε γιατί τελευταία ώρα αυτός ήταν διαθέσιμος και με τα λεφτά που έδινε η Liverpool, το αν θα πετύχει κάτι δεν το ξέρω. Τουλάχιστον το roster απέκτησε βάθος, ήρθαν παίκτες που όμως πρέπει να δείξουν τί αξίζουν. Λογικά του χρόνου θα κάνει καλύτερες μεταγραφές με στόχο την κορυφή.

    Αυτό που λες για την Εθνική και τον ρουχισμό το επιβεβαιώνω. Το 2010-11 νομίζω, τους πέτυχα στο αεροδρόμιο που φεύγανε για εκτός έδρας αγώνα και ήταν όλοι με την μπλε φόρμα της προπόνησης και αθλητικά παπούτσια, τους έβλεπα και νόμιζα ότι κάποιο Λύκειο πήγαινε οργανωμένη εκδρομή στο εξωτερικό. Εντάξει, ούτε εγώ γουστάρω να κυκλοφορώ με κοστούμια παντού και πάντα. Αλλά είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν ξέρουμε από ντύσιμο, την ώρα που ο Ranieri προέρχεται από την χώρα που είναι συνώνυμο της μόδας και του πραγματικού στυλ, ενώ εδώ θεωρούμε ως στυλ κάτι καγκουριές τύπου "σακάκι/t-shirt με φόντο τον Jim Morrison (για να το παίξουμε επαναστάτες της rock)/blue jean/φθαρμένα πάνινα παπούτσια".

    Μου κάνει εντύπωση που η Real παίζει με 2 αργά οκταροδεκάρια (Kroos και Modric) στο κέντρο με αποτέλεσμα να τρώει και να βάζει πολλά γκολ. Μου θυμίζει την προ δεκαετίας παρανοϊκή εποχή των Galacticos που στο τέλος αμυντικό χαφ έπαιζε ο Beckham (κανονικά ήταν δεξί εξτρέμ) και αριστερό χαφ ο Zidane (δεκάρι) και γινόταν το έλα να δεις. Τί άλλο να πω για τον Cristiano Ronaldo (προσωπική αδυναμία), ο άνθρωπος είναι πιο μεγάλος ηλικιακά από τον Messi και πιο χορτάτος από λεφτά και δόξα, και όμως συνεχίζει ακάθεκτος να σκοράρει κατά ριπάς την στιγμή που ο κοντός όχι μόνο απέχει από αυτό που ξέραμε ως Messi, αλλά κωλοπαιδίζει κιόλας (μάλλον θέλει απεγνωσμένα να αποβάλλει την εικόνα του καλού και αγνού παιδιού).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χάρη, δεν ξέρω τι είδους απόσβεση θα κάνει η Έβερον με τον Λουκάκου. Δεν ξέρω αν τον πουλήσει 50 μύρια ή αν θα βάλει 100 γκολ. Αλλά έχω παρακολουθήσει τον παίχτη σε τρεις αγώνες και μπορώ να πω ότι ανεβάζει επίπεδο την ομάδα. Στο Μουντιάλ δεν τα πήγε καλά, όπου του έκλεψε την δόξα ο Όριτζι, αλλά στην Αγγλία είναι λουκούμι. Δεν ξέρω αν είναι όσο χρονών λέει, αλλά ο παίχτης δεν πέφτει με τίποτα, είναι κινητικός, έχει καλό σουτ, και μάλιστα χωρίς φόρα, και αναγκάζει την αντίπαλη αμυντική γραμμή να προσαρμοστεί κυριολεκτικά πάνω του. Φαντάζομαι ότι αν συνεχίσει έτσι θα πάρει μεταγραφή.

    Ο Μπαλοτέλι στην Λίβερπουλ δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου για το πόσο υπερτιμημένος είναι αυτός ο παίχτης. Δεν κάνει για τοπ επίπεδο, δεν είναι wolrd class επιθετικός. Θεωρώ ότι κι αυτός του χρόνου θα ψάχνει ομάδα. Ήδη υπάρχουν φήμες ότι η Λίβερπουλ ενδιαφέρεται για τον Χιγκουαΐν.

    Για τον Ρανιέρι τα έχουμε πει. Ο Ρεχάγκελ για να αντέξει τις επιθέσεις των δημοσιογράφων έπρεπε να πάρει ένα Euro (!) και να μας πάει σε Μουντιάλ! Ο Ρανιέρι δεν ξέρω αν θα έχει αυτή την πολυτέλεια. Πολύ φοβάμαι ότι ο Ρανιέρι δεν είναι έτοιμος για Ελλάδα, καθώς νομίζει ότι έχει να κάνει με επαγγελματίες, και η Ελλάδα σαφώς δεν είναι έτοιμη για τον Ρανιέρι, καθώς ο καθένας λειτουργεί σύμφωνα με την κάβλα του. Προβλέπω το έργο να μην έχει happy end. Ούτε για την Ελλάδα μήτε για τον Ιταλό. Καλό θα ήταν να βρει έναν αντίστοιχο Τοπαλίδη -κι όχι να του τον βρει η ΕΠΟ ή οι δημοσιογράφοι- και να μην απορροφηθεί από την ελληνική πραγματικότητα.

    Η Ρεάλ έχει σοβαρά προβλήματα στην άμυνα και αυτό δεν περιορίζεται μονάχα στα αργά 8/10ρια και στις αργές επιστροφές. Τα πλάγια μπακ ποτέ δεν με γέμισαν και ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται να μην μπορούν να κρατήσουν θέση, από την στιγμή που δεν παίρνουν πολλά μέτρα στο ασβέστη. Συν τοις άλλοις έχουν προβλήματα στο ένας εναντίον ενός. Τέλος πάντων. Επίσης, υπάρχουν τα γνωστά προβλήματα με τον Κασίγιας και αν το καλοσκεφτείς στην Ρεάλ ελάχιστοι είναι αυτοί που μαρκάρουν: η άμυνα της ομάδας ονομαζεται επίθεση. Δεν θα πω ότι αυτό γίνεται στην τύχη, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ο Αντσελότι δεν μας έχει συνηθήσει σε τέτοιες τακτικές επιλογές, ούτε μας έχει συνηθήσει να βλέπουμε τέτοιες αντιδράσεις όταν η ομάδα δεν έχει την μπάλα στα πόδια της. Εκτός αν θεωρεί ότι με το υλικό που έχει, το οποίο εν πολλοίς διαστρεβλώθηκε από την μεταγραφική πολιτική του Πέρεθ, προβαίνει σε τακτικό ρεαλισμό.

    Κλείνω με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Δεν τον συμπαθώ και δεν το κρύβω. Δε μπορώ να τον βλέπω να φτιάχνει το μαλλί του πριν εκτελέσει φάουλ (!), να γκρινιάζει σε συμπαίχτεςσαν δεκάχρονο ή στο ημίχρονο να μπαίνει ακούρευτος στα αποδυτήρια και να βγαίνει κουρεμένος (!). Επίσης, δεν μου αρέσει αυτή η υπερένταση που βγάζει. Έχω δηλώσει πολλάκις ότι όταν βλέπεις παίχτες να κάνουν το δύσκολο με χαρακτηριστική απλότητα και χάρη, τότε μιλάμε για κάτι μοναδικό. Όπως κάνει ο Μέσι ή έκανε ο Ζιντάν και το Φαινόμενο. Ο Κριστιάνο δεν το έχει αυτό. Είναι ένα τέρας φυσικής κατάστασης που έχει δουλέψει αμέτρητες ώρες στην προπόνηση. Και αυτό φαίνεται στο γήπεδο. Σε αυτό το κομμάτι είναι από τους κορυφαίους. Αλλά προσωπικά οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία δεν μου λένε τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρης

      Ο Ancelotti, αν είχε το πάνω χέρι, δεν θα άφηνε την Real γυμνή στο κέντρο και στην άμυνα. Αλλά εκεί έχει τον Florentino Perez από πάνω του να κάνει παιχνίδια (και πιθανόν να τρώει λεφτά από τις γαλαξιακές μεταγραφές). Θεωρώ ότι ο Ιταλός θα φύγει το καλοκαίρι, ό,τι κι αν γίνει φέτος. Ποιος ξέρει, ίσως γυρίσει ακόμα και στην Paris Saint Germain να συνεχίσει ό,τι είχε αφήσει στην μέση και στα κομμάτια να πάει ο Blanc.

      Επειδή το καράβι έχει γείρει, θεωρώ επίσης ότι από την Real θα φύγουν παίκτες αντι-σταρ όπως ο Modric (κι ας μην αξίζουν τέτοια αντιμετώπιση) για να έρθουν χρήματα και να γίνουν διορθωτικές κινήσεις (ας πούμε να πάρουν αμυντικό χαφ ή πλάγια μπακ). Και ο Ronaldo ίσως φύγει για την Manchester Utd. για να κάνει χώρο στον Isco και στον James Rodriguez. Αλλά αυτά είναι υποθέσεις.

      Επίτρεψέ μου κάτι τελευταίο για τον Cristiano Ronaldo. Είναι υποτιμητικό να λέγεται ότι είναι απλά προϊόν του γυμναστηρίου. Κι άλλοι μαραθωνοδρόμοι, κι άλλοι ντριμπλέρ, κι άλλοι με μακρινά σουτ, κι άλλοι κεφαλοσφαιριστές, κι άλλοι παίκτες-σαϊτες, κι άλλοι όμορφοι και ποζεράδες, κι άλλοι με πολλά σωματικά προσόντα έχουν υπάρξει στο ποδόσφαιρο, αλλά τα γκολ του Πορτογάλου δεν τα έχει βάλει κανείς. Με γυμναστήριο μόνο δεν βάζεις γκολ. Χρειάζεται προσωπικότητα, αυτοπεποίθηση, τοποθετήσεις, δύναμη, τεχνική και ακρίβεια. Και αν κάποτε ο Ronaldo έβγαζε υπερένταση (πλέον δεν βγάζει), ήταν γιατί στην Real τα πρώτα χρόνια ήταν μόνος του απέναντι στην τρομερή Barcelona και έπρεπε να τους κερδίσει τρέχοντας και βάζοντας γκολ από τον ασβέστη, χωρίς συμπαράσταση.

      Διαγραφή
  5. Πιθανό να φύγει το καλοκαίρι ο Αντσελότι. Πιθανό να θυσιαστούν και παίχτες τύπου Μόντριτς. Θα το δούμε. Με τον Πέρεθ όλα πιθανά είναι.

    Όσο για τις φήμες που θέλουν τον Ρονάλντο να πηγαίνει στο Μάντσεστερ, με τα λίγα που ξέρω θα συμβούλευα τον Ολλανδό να πάρει κανά κεντρικό αμυντικό και κανά αμυντικό χαφ. Ο Ολλλανδός, βέβαια, δήλωσε ότι η ομάδα θα ρολάρει σύντομα. Θα το δούμε. Το ποσό που ακούγεται, πάντως, για την μεταγραφή του Πορτογάλου είναι τεράστιο και η Ρεάλ θα είναι χαζή να μην πουλήσει. Με τους φίλους της Μάντσεστερ να εκδηλώνουν θερμά τη συγκαταθέση τους σε μια τέτοια μεταγραφή, τότε είναι πολύ πιθανό να συμβεί.

    Ο Ρονάλντο έχει βελτιωθεί αρκετά σε τακτικό επίπεδο, δεν το αμφισβητώ αυτό. Και έχει δουλέψει τρομακτικά στην προπόνηση. Δεν λέω ότι είναι υπερτιμημένος ή απατεώνας. Ούτε ότι δεν έχει προσωπικότητα. Είναι μεγάλος παίχτης, αλλά εξακολουθώ να θεωρώ ότι βγάζει υπερένταση στις ενέργειές του κι αυτό για μένα χτυπάει άσχημα. Θέλω να πιστεύώ ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ όταν γράφω ''υπερένταση''. Βλέπω, για παράδειγμα, τον Τότι, στα 38 του παρακαλώ, και είναι αρχοντικός. Βγάζει μια καταπληκτική κάθεστη και νομίζεις ότι έδωσε απλώς μια πασούλα στα τρία μέτρα. Ή θυμάμαι τον Ζιντάν να απεγκλωβίζεται από τρεις αντιπάλους με τέτοια άνεση, τόσο απλά, σαν να περπατά στο πάρκο. Ο Ρονάλντο αυτό δεν το κάνει. Από το ένας εναντίον ενός, το σουτ, την πάσα, μου βγάζει ένταση. Σαν να θέλει να αποδείξει κάτι. Και πολλές φορές κάνει επίδειξη ικανοτήτων. Δεν ξέρω γιατί: ίσως το έχει ανάγκη. Αλλά δεν είναι πλέον παιδάκι. Μεγάλος άνδρας είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...