Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Οι ερασιτέχνες, ο «μακαρονάς» και το γκάλοπ

Οι Έλληνες έχουν έμφυτο το μικρόβιο της πολιτικής. Μπορούν να κριτικάρουν, να σκανάρουν τα λάθη, να δηλώσουν τι θα έκαναν αν ήταν στη θέση των πολιτικών. Και το κάνουν με μεγάλη ευκολία. Με άνεση. Και με μηδενική διάθεση αυτοκριτικής. Σαν ένα γείτονα που ψηφίζει εδώ και σαράντα χρόνια το ίδιο κόμμα, και κάθε φορά, ειδικά μετά από εκλογές, εκτοξεύει μπαράζ ύβρεων για αυτούς που ο ίδιος ψήφισε. Παράνοια; Εξαιρετικά πιθανό. Το σίγουρο είναι ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο κοιμηθούν ψηφοφόροι και ξυπνήσουν πολιτικοί, ένας Ζλάταν ξέρει τι αίσχη θα διαπράξουν. Οι Έλληνες, επίσης, είναι γιατροί. Γνωρίζουν το αντίδοτο για κάθε δηλητήριο, την ίαση για κάθε ασθένεια, την θεραπεία για κάθε αρρώστια. Η διαφορά με τους original γιατρούς είναι ότι δεν έχουν το δικαίωμα να συνταγογραφήσουν αντιβιώσεις και φάρμακα. Ίσως επειδή δεν ξέρουν/μπορούν να αντιγράψουν τα γράμματα των γιατρών, τα οποία κατά ένα διαβολικό τρόπο αντιλαμβάνονται μόνο οι φαρμακοποιοί. Η Ελλάδα, πάντως, ακόμα και έτσι, παραμένει πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε κατανάλωση αντιβιοτικών και φαρμάκων. Ας μην ξεφεύγουμε, όμως. Οι Έλληνες εσχάτως έγιναν και αρχαιολόγοι. Για παράδειγμα, γνωρίζουν την ταυτότητα του νεκρού στον τάφο της Αμφίπολης. Γνωρίζουν που είναι θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος. Το παράδοξο της εν λόγω «δεξιότητας» είναι ότι οι πολίτες αυτού του τόπου αγνοούν συνειδητά (την) Ιστορία. Θα μπορούσα να αναφερθώ εκτενέστερα σε αυτό το ζήτημα, αλλά κάτι τέτοιο υπερβαίνει τον σκοπό του παρόντος άρθρου. 


Επομένως, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση το ότι ο Έλληνας κρύβει μέσα του έναν σπουδαίο προπονητή, εφάμιλλο του Ρίνους Μίχελς, του Μπράιαν Κλαφ, του Τζιοβάνι Τραπατόνι και του Ότμαρ Χίτσφελντ -ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Με την άγνοια του, εντούτοις, όπως έχω γράψει σε ένα κολοσσιαίο άρθρο, να δηλώνει παρούσα σε κάθε πτυχή της κριτικής του. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να συνεχίζει αγέρωχος. Με πείσμα. Επιμονή. Το σύνθημα, φυσικά, το δίνουν οι δημοσιογράφοι. Με τους περισσότερους εξ αυτών να δημιουργούν μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι ο Ρανιέρι δεν προλαβαίνει την παρέλαση, είναι άχρηστος, ποδοσφαιρική απάτη και «μακαρονάς». Και το ευεπηρέαστο κοινό, εν πολλοίς ημιμαθές, να αφουγκράζεται τέτοιες απόψεις. Ποιο κίνητρο, άραγε, κρύβεται πίσω από την ανελέητη κριτική των δημοσιογράφων; Το αγωνιστικό; Σας παρακαλώ. Ας είμαστε σοβαροί. Δεν θέλω κουταμάρες. Η αντιφατική συμπεριφορά των δημοσιογράφων απέναντι σε Ρεχάγκελ και Σάντος ρίχνει άπλετο φως στην υπόθεση. Η προσπάθεια, λοιπόν, είναι συντονισμένη, γίνεται συνειδητά και το όλο εγχείρημα έχει υποστεί σοβαρή προεργασία. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν ο Ρανιέρι θα έχει την χαρά να κατακτήσει ένα Euro, όπως ο Όθωνας, μπας και καταφέρει να κερδίσει λίγο χρόνο. Η κριτική, πάλι, που ασκείται εκ μέρους του κοινού απορρέει από το δημιουργηθέν κλίμα των δημοσιογράφων και βασίζεται σε οπαδικά κριτήρια, στον «φόβο» που εκπέμπει η πρόσληψη ενός νέου προπονητή και στην εγγενή τάση του Έλληνα να νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα καλύτερα από τον άμεσα υπεύθυνο/επαγγελματία.

Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι το πόσο εύκολα αλλάζουν οι πυλώνες της κριτικής. Για παράδειγμα, το κοινό δηλώνει ότι πρέπει να παίζει ο τάδε παίχτης. Μόλις, όμως, ο παίχτης ξεκινήσει στην αρχική εντεκάδα, αρχίζει το κράξιμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του Αθανασιάδη. Ή το κοινό, νομίζοντας ότι η Εθνική διαθέτει στις τάξεις της τους κλώνους του Όβερμαρς, του Ζινολά, του Ραΐ (φώτο), του Ντε Λα Πένια και του Μπατιστούτα, θέλει να δει την ομάδα να παίζει επιθετικά. Κι όταν η ομάδα παίξει επιθετικά, αρχίζει το κράξιμο. Μόλις, δηλαδή, ικανοποιηθεί ένα λαϊκό αίτημα, αρχίζει ατέρμονη γκρίνια και, κατόπιν, βάζουμε πλώρη για το επόμενο. Με τη λίστα να είναι ατελείωτη. Ακόμα και άψογος να είναι ο άλλος, αν υπάρχει η διάθεση για κακοπροαίρετη κριτική, όλο και κάποιος λόγος θα βρεθεί. Με άλλα λόγια, υπάρχει άφθονη υπομονή και ακόρεστη όρεξη για κράξιμο, αλλά τεράστια ανυπομονησία και ανεξήγητη βιασύνη για τη δημιουργία μιας διάδοχης κατάστασης. Σε σημείο απόλυτου παραλογισμού και αηδίας. Πώς έχουμε, λοιπόν, την απαίτηση να πετύχει ο Ρανιέρι κι ο κάθε Ρανιέρι; Βάζοντας τρικλοποδιές;

Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι στο συγκεκριμένο σημείο θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικά από την αποκρυπτογράφηση της τακτικής του αγώνα με την Φιλανδία. Υπόσχομαι, πάντως, ότι την Τετάρτη θα προσπαθήσω να αναφερθώ στα της τακτικής, συμπεριλαμβάνοντας το παιχνίδι με τους Φινλανδούς. Όσο για το ματς με την Ιρλανδία, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ας βάλει η Ε.Π.Ο. στην επίσημη ιστοσελίδα της ένα γκάλοπ σχετικά με το ποια θα είναι η αποστολή, ποιοι παίχτες πρέπει να ξεκινήσουν βασικοί, ποια τακτική θα ακολουθήσουμε και ποιοι θα αντικατασταθούν. Και κάθε φορά, βάσει κλήρωσης, θα επιλέγεται ένας άτυχος για να κάθεται στον πάγκο της Εθνικής. Γιατί άτυχος; Για να εξακριβώσει ιδίοις όμμασι πως είναι να σε αντιμετωπίζει κάποιος αδαής με τα ίδια σου τα όπλα.

Υ.Γ.1 Πήγα να διορθώσω ένα λαθάκι σε μια παλιά ανάρτηση, αλλά ο blogger είχε άλλη άποψη. Το αποτέλεσμα; Χάθηκε το περιεχόμενο της ανάρτησης. Και τι ανάρτηση; Αφιερωμένη στον τετραπέρατο Μισούνοφ! Τα σχόλια, πάντως, διασώθηκαν. Λευτεριά στον Μισούνοφ!

Υ.Γ.2 Έχω δηλώσει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών δεν ψάχνει για άντρα, αλλά για μουνοείλωτα. Για κάποιον λακαμά που της κάνει όλα τα χατίρια. Έχω δηλώσει, επίσης, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών είναι παρανοϊκές. Επειδή είχα μια πρόσφατη διαφωνία για το ποιες γυναίκες, εν τέλει, είναι παρανοϊκές, οφείλω να πω ότι αυτά δεν ισχύουν μόνο για τις όμορφες -ή για αυτές που νομίζουν ότι είναι όμορφες-, αλλά και (για) τις άσχημες.

Υ.Γ.3 Παίζω τακτικά μουντιαλίτο (5x5, 6x6 και 8x8). Και απεχθάνομαι δύο είδη παιχτών. Αυτούς που, επειδή ξέρουν να κάνουν ένα τσαλιμάκι, έχουν την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουν ποδόσφαιρο κι αυτούς που, ενώ σε μαρκάρουν σκληρά, ενίοτε και αντιαθλητικά ή ύπουλα, κλαίνε σαν μικρά παιδιά, σαν λολίτες, όταν πας να τους παίξεις κι εσύ σκληρά.

Υ.Γ.4 Από τρεις επιλογές επικράτησε η παρακάτω!

12 σχόλια:

  1. Μ΄αρεσει πολύ η επιλογή 4 εδω..>τσιμπα το
    οσο για το υστερόγραφο 3 κάτι θα ξέρεις για να το λες,απο τις 8 το πρωί διαβάζω ποστ παλιά μου και σχόλια (να ήξερες πως άλλαξα διάθεση που ήμουν σε φαση να πάρω τους φάρους), κάπου λοιπόν σε σχόλιο σου εδω..>τσιμπα το γράφεις οτι με " πας" οπότε θεωρώ οτι δεν με κατατάσσεις σε αυτή την κατηγορία γυναικών

    υγ έσβησα το πριν σχόλιο γιατί εκανα ορθογραφική πατατα .....ελπίζω οχι και αλλη :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάρης

    Το ματς της Εθνικής δεν το είδα, μόνο τα γκολ στο youtube. Υποθέτω ότι η ομάδα έπαιξε καλύτερα απ' ότι με την Ρουμανία. Πιστεύω ότι αυτά τα 2 άσχημα αποτελέσματα οφείλονται στο ότι ο Ranieri, αντί να κάνει το εύκολο και να συνεχίσει την λογική Rehaggel και Fernando Santos, θέλει να φτιάξει μια νέα ομάδα με διαφορετική λογική, και αυτό πάντα έχει κόστος, ειδικά στις Εθνικές ομάδες που μαζεύονται κάθε ένα ή δύο μήνες για 10 μέρες και δεν έχουν παίξει 10 καλοκαιρινά φιλικά σαν τους συλλόγους για να πειραματιστούν οι προπονητές. Αναμένω να δω τί θα καταφέρουμε στο επόμενο παιχνίδι. Το καλό πάντως είναι ότι από τον όμιλο προκρίνονται όλοι. Κυριολεκτώ, γιατί το Euro θα διεξαχθεί με 24 ομάδες και από κάθε όμιλο προκρίνονται ως και 3 ομάδες.

    Πάντως γουστάρω που ο Ranieri δίνει ευκαιρίες όχι απαραίτητα στους πιτσιρικάδες, αλλά σε όσους νομίζει ότι θα του κάνουν δουλειά. Μέσα Μαυρίας και Καρέλης, έξω περιπατητές σαν τον Μήτρογλου. Αλλά είναι προφανές ότι θα στηριχθεί σε παίκτες που αγωνίζονται στην Serie A. Παίκτες όπως ο Καρνέζης, ο Ταχτσίδης, ο Κονέ, ο Μανωλάς, ο Χριστοδουλόπουλος. Αν υπάρχουν άλλοι καλύτεροι, δείξτε τους και σε μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κανθαρε κανεις λιγο elaboration στο δευτερο comment?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γειάσου αγαπητέ φίλε Κάνθαρε...τι κάνεις? ε,είμαι η Αθανασία από 'Μικρή αχτίδα'...(η γνωστή Αθανασία που ξέρεις και που έχει, καιρό να μπεί στο μπλόγκ σου..)..ε,εμ...'χείμμαρος'όπως και πάντα..κι έχεις δίκιο φυσικά...ε,εύχομαι να είναι καλύτερα τα πράματα,στη ζωή σου γενικά (και στη πρωσοπική και γενικότερα..) καλώς σε ξανά-βρίσκω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βαγγέλης.
    Τα αποτελεσματα μας κρινουν.Ακομα και αν δεν μας αξιζει η κριτικη.Ο Ιταλος παρελαβε μια ομαδα που στο παρατσαφ δεν πηγε στους 8 του μουντιαλ.Επισης η Ελλαδα απο την εποχη του Ρεχαγκελ ειχε σταθερη πορεια με την δυναμικη της να αυξανεται συνεχως.
    Ισως αυτη η ομαδα να μην αξιζε την τοσο υψηλη θεση που εχει,ισως ακομα και αν ο σαντος να εμενε η ομαδα να ξεφουσκωνε,ισως να την ειχε ψιλιαστει ο σαντος οτι επιασε ταβανι και εφυγε οπως εκανε τοτε και με τον παοκ.
    Το θεμα ειναι οτι ο ρανιερι αλλαξε ολη σχεδον την ομαδα,αλλαξε το συστημα της,αλλαξε το προσωπικο της ομαδας,αλλαξε τον τροπο που λειτουργουσαν τα πραγματα,γιαυτο κυριως φωναζουν τα μιντια, και ξεκινησε με τον χειροτερο τροπο.Αν δεν λεγοταν ρανιερι θα ειχε φυγει ηδη φανταζομαι.
    Ο ρανιερι απο την αλλη παει να κανει την εθνικη μεγαλη ευρωπαικη εθνικη.Ειδε ή ψαχνει για χαρακτηριστικα σε νεοτερους κυριως παιχτες που θα μπορεσει να δουλεψει μαζι τους σε βαθος χρονου και θα τον προστατευουν κιολας αφου αυτος τους φωναξε.
    Θελει φανταζομαι να κανει την εθνικη σαν την ισπανια,την ιταλια,την γαλλια,την ολλανδια κτλ.
    Στην θεωρια ειναι ο ανθρωπος να την κανει.Εχει ικανοτητα και εμπειρια δεν ξερω ομως κατα ποσο ειναι δυνατον να φτιαξεις μια ομαδα τετοια ακομα και σε βαθος 4ετιας αφου η εθνικη δεν ειναι κανονικη ομαδα με προπονησεις.Επισης γίνεται ενας παιχτης του 5 να παει στο 8?
    Ο χρονος θα μας λυσει ολες τις απορίες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρη, ούτε χρόνο έχω και, κυρίως, ούτε διάθεση. Διαβάζω άρθρα δημοσιογράφων και πραγματικά αναρωτιέμαι πόσο αυστηροί είναι αυτοί οι άνθρωποι με άτομα ή καταστάσεις που αγαπούν. Απορώ με τι κριτήρια εξαπολύουν βέλη κριτικής. Και καταλήγω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο και -προφανώς!- δεν αγαπούν την Εθνική. Η νίκη έχει πολλούς πατέρες. Όπως και η δημοσιογραφία πολλούς μετά Χριστό προφήτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Sofia Parastatidi, δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη που αναφέρεις.

    Γεια σου, Άθη. Καλά είμαι ο μπάσταρδος! Να είσαι κι εσύ καλά!

    Βαγγέλη, σε προτρέπω να διαβάσεις την απάντησή που δίνω στον Χάρη. Δεν λέω ότι ο Ρανιέρι δεν έχει προβεί σε τακτικά λάθη, θα ήμουν αφελής και βλαξ αν πρότεινα κάτι τέτοιο. Αλλά φερόμαστε λες και έχουμε τους παιχταράδες κι ο Ρανιέρι τα σκατώνει. Ή λες κι ο Ρανιέρι βρίσκεται στον πάγκο για είκοσι παιχνίδια, κάνοντας μαλακίες, κι εμείς τον ανεχόμαστε, με τον κόμπο να έχει φτάσει στο χτένι. Απίστευτα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το χάλι των Εθνικών οφείλεται στο γιατρουδάκο που το παίζει πρόεδρος ενώ είναι ρούκουνας και παρένθετος (μπροστινός). Αλωνίζουν οι μανατζαρέοι (Καζιάνης και Ευαγγελόπουλος) - ο Τζαλακώστας είναι κουμπάρος του ατζέντη του Ρανιέρι εν Ελλάδι - και κάποιοι αγαθιάρηδες (φίλοι της Εθνικής) αναρωτιούνται τις πταίει. Είμαστε πάλι σε εποχές προ Ρεχάγκελ, όπου κουμάντο έκαναν κάτι τυχαίοι - θυμάστε ελπίζω τον πανμέγιστο Μίλτο Παπαποστόλου και τον "προφήτη" Δανιήλ - και το πράγμα πάει κατά διαόλου. Ο δε Ρανιέρι δεν τελεσφόρησε ευδοκίμως κανένα συμβόλαιό του τα τελευταία χρόνια. Παντού έφυγε νύχτα.

    Τα ίδια έγιναν στην Εθνική μπάσκετ πέρυσι στη Σλοβενία. Αλώνισαν οι μανατζαρέοι, με αποτέλεσμα να κληθεί στις επιολογές ο ξυλοκόπος Καβαδδάς, αυτός που πιάνει τη μπάλα από το κοτσάνι. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε, χρειάστηκε να πληρώσουμε. Στη ξώραφη όμως δεν έχει wild card, όπως στο μπάσκετ του αργυρώνητου εβραίου δικηγόρου Τζόρντι Μπερτομέου (τρύπια λιγδωμένη λινάτσα).

    Εθνική Ελλάδος (όπως σε ξέραμε) γειά σου!

    4minister

    Υ.Γ. Θυμάσαι τις προβλέψεις μου για την Αμφίπολη, αλλά δεν νομίζω να ασχολήθηκες με ποιο τρόπο το προέβλεψα. Γιατί ανέφερα επιχειρήματα, δεν ήταν κουτουρού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπουργέ, δεν ασχολούμαι με το μπάσκετ όπως στο παρελθόν, οπότε δεν γνωρίζω τα περί μανατζαρέων. Επίσης, δεν ασχολούμαι με τους μανατζαρέους τόσο εντατικά, ώστε να γνωρίζω ότι η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έχει γυρίσει στις προ Ρεχάγκελ εποχές λόγω αυτού του λόγου.

    Το ''παντού έφυγε νύχτα ο Ρανιέρι'' μόνο ως μονολιθική άποψη και αφορισμό μπορώ να το εκλάβω. Διότι στην τελευταία του ομάδα βγήκε πρώτος στην Β' Εθνική, και μάλιστα άνετα, και την αμέσως επόμενη χρονιά βγήκε δεύτερος, πίσω από την Παρί, την οποία για μεγάλο χρονικά διάστημα κόντραρε στα ίσια. Το ότι έφυγε από την γαλλική ομάδα ουδεμία σχέση έχει με το αγωνιστικό. Το ίδιο ισχύει και για την απόλυση από την Τσέλσι του Αμπράμοβιτς. Στην Βαλένθια ήταν τόσο κακός που τον εμπιστεύτηκαν και δεύτερη φορά στον πάγκο τους. Στην Γιουβέντους στην πρώτη χρονιά στην Σεριά Α, μετά τον υποβιβασμό, την πήγε στην τρίτη θέση και την δεύτερη σεζόν, ελάχιστα πριν φύγει, πάλι για μη αγωνιστικούς λόγους, τερμάτισε στη δεύτερη θέση, πίσω από την Ίντερ. Επίσης, έσωσε την Πάρμα από σίγουρο υποβιβασμό, και πάλεψε με Θεούς και Δαίμονες στην Ρόμα. Με άλλα λόγια, χωρίς να τον θεωρώ αλεπού των πάγκων, πρέπει να έκανε και κάτι σωστά. Και έφτασε στην Ελλάδα νομίζοντας ότι έχει να κάνει με επαγγελματίες. Στην χώρα που οι πολίτες (νομίζουν ότι) τα ξέρουν όλα. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα. Ο Ρανιέρι μπορεί να κάνει και λάθη, οι Έλληνες ποτέ.

    Τέλος, δεν ξέρω τι περιμένεις να ακούσεις από μένα για την Αμφίπολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΝΤΟΣ ΓΙΑ ΜΑΝΑΤΖΕΡΑΙΚΑ ΛΕΓΑΝ..

      ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ3

      Διαγραφή
    2. Στην Ελλάδα παντού λένε για μανατζεριλίκια. Υπάρχουν, σίγουρα, αλλά εμείς δίνουμε μάλλον μεγαλύτερη σημασία από όσο πρέπει. Και το χειρότερο: δεν καταλαβαίνουμε πάντα τη λογική που κρύβεται από πίσω. Αντίθετα, πάντε θεωρούμε ότι πρόκειται για κάτι σατανικό, παρασκηνιακό και απόβλητο.

      Διαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...