Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Ωρέ, πού πάμε, ρε;


Υ.Γ.1 Λέγαμε, λοιπόν, ότι ο Ρανιέρι νόμιζε ότι είχε να συνεργαστεί με επαγγελματίες. Διαψεύστηκε πανηγυρικά. Σε παν επίπεδο. Ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι παράγοντες της Ε.Π.Ο., ούτε οι ποδοσφαιριστές παρουσίασαν στοιχεία επαγγελματισμού. Οι τελευταίοι, δε, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ταλανίζονται από κάποιο πρόβλημα. Δεν ξέρω αν ήθελαν να διώξουν/σαμποτάρουν τον Ρανιέρι ή έχουν εκνευριστεί με τις πρωτοβουλίες της Ε.Π.Ο., αλλά αυτά τα κορμιά με τις γαλανόλευκες φανέλες που περιφέρονται στο χόρτο, δεν θυμίζουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Και είμαι απόλυτος σε αυτό.

Υ.Γ.2 Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας του ποδοσφαίρου για να καταλάβεις ότι το υλικό της Εθνικής Ελλάδος είναι μέτριο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι λόγοι είναι αρκετοί. Ας εξετάσουμε μερικούς.
  • Δεν είμαστε ποδοσφαιρομάνα σαν τα Νησιά Φερόε (sic!). Δεν έχουμε, για παράδειγμα, την ταχύτητα του Ολλανδού, την τεχνική επάρκεια του Ισπανού ή την τακτική πληρότητα του Γερμανού. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν γνωρίζει μπάλα, όπως ο Βραζιλιάνος, και για να μάθει πόδόσφαιρο χρεάζεται εκπαίδευση και καθοδήγηση από κάποιον έμπειρο, ικανό προπονητή. Διαθέτει, πάντως, κάποια στοιχεία, κυρίως ψυχικά και σωματικά, όπως αντοχή, φιλότιμο και πάθος, ενώ αμύνεται σωστά σε λίγα τετραγωνικά και ανταποκρίνεται ικανοποιητικά χωρίς κατοχή μπάλας, αλλά αυτά τα εφόδια επαρκούν μέχρι την περιοχή του αντιπάλου. Από εκείνο το σημείο και έπειτα χρειάζεται ταλέντο κι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν το διαθέτει. Επομένως, δεν προξενεί εντύπωση ότι δεν έχουμε εξτρέμ, δεκάρια και, σε γενικές γραμμές, παίχτες που μπορούν να οργανώσουν, να πλαγιοκοπήσουν, να κάνουν μπούκες και να παίξουν κάθετα. Και κάτι τελευταίο: στην προηγούμενη παράγραφο απέφυγα συνειδητά να μιλήσω για τον φίλαθλο/οπαδικό κόσμο. Αναφέρομαι σε αυτούς που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα. Με κανέναν προπονητή, με καμία πρόκριση, με καμία νίκη. Και έχουν το θράσος να δημιουργούν γκρουπάκια στα social media για να βγάλουν τα απωθημένα τους και την οργή του. Βρίσκοντας, συχνά, αποδιοπομπαίους τράγους. Σαν τον Κατσουράνη (φώτο) που συλλήβδην οι Έλληνες, οι οποίοι γνωρίζουν τα πάντα, θεώρησαν ότι αποτελεί την πηγή όλων των κακών. Φευ! Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικοί αποδεικνύονται παίχτες όπως ο Κατσουράνης κι ο Καραγκούνης ή, παλαιότερα, ο Δέλλας κι ο Χαριστέας. Όχι μόνο ποδοσφαιρικά, αλλά και μέσα στα αποδυτήρια. Δεν ευθύνεται, με άλλα λόγια, μονάχα η πενία τάλαντος. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο επόμενο bullet.
  • Η Εθνική στερείται προσωπικοτήτων. Τουλάχιστον αυτού του είδους η αύρα αναδύεται από το περιβάλλον της ομάδας. Σε αυτό, βέβαια, φέρουν ευθύνη οι υπεύθυνοι των φυτωρίων στις ελληνικές ομάδες, οι οποίοι πρέπει να επιτελούν και το έργο του παιδαγωγού, οι γονείς, που θεωρούν ότι ο κανακάρης τους είναι κλώνος του Χατζηπαναγή, οι δημοσιογράφοι και, τέλος, το κακό κεφάλι των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα έπρεπε να απαγορευτεί κάθε αναφορά των δημοσιογράφων για νεαρούς, ταλαντούχους παίχτες. Πόσοι ταλαντούχοι Έλληνες, άραγε, δικαίωσαν τους διθυράμβους των δημοσιογράφων; Ο Νίνης; Ο Κουτσιανικούλης; Ο Φετφατζίδης; Ο Βέλλιος; Ο Μαυρίας; Ο Γιαννώτας; Ο Καπίνο; Μολαταύτα, γίνονται βεντέτες πριν γίνουν ποδοσφαιριστές. Και το καλάμι αποδεικνύεται το πιο ατίθασο άλογο. Βλέπεις, λοιπόν, φράντζες, τατουάζ, βόλτες στην παραλιακή, βίζιτες και αναρωτιέσαι πως αυτά τα κακομαθημένα παιδιά θα νοιαστούν για (το) ποδόσφαιρο. Και ως επιστέγασμα όλων αυτών που γράφω, παρατηρείς τον Κονέ να βγαίνει στην κάμερα και να μιλάει για «ανανέωση» και «ομαλή ένταξη των νέων», λες και ο ίδιος είναι μπαρουτοκαπνισμένος με το εθνόσημο και βρίσκεται στην Εθνική όλη του τη ζωή. Κι όμως, ο παίχτης έχει είκοσι, μόλις, συμμετοχές!
  • Συν τοις άλλοις, αρκετοί Έλληνες, νεαροί και μη, έχουν πάρει μεταγραφή στο εξωτερικό. Ορισμένοι, δε, εξ αυτών με ιδιαίτερα μεγάλα ποσά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη ένα καλό συμβόλαιο κι ότι βρίσκονται στα μπλοκάκια των managers. Κάποιοι, μάλιστα, αγωνίζονται σε κορυφαία πρωταθλήματα και σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό. Θέλω να πω ότι είναι ήδη γνωστοί στον ευρωπαϊκό χάρτη. Θεωρώ, λοιπόν, ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο τέτοιοι παίχτες να μην έχουν ιδιαίτερο κίνητρο για να αγωνιστούν με την Εθνική. Ίσως να πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν, ενδεχομένως να θεωρούν ότι θα καλούνται ανεξαρτήτως συνθηκών (π.χ. κακή φόρμα, άσχημη φυσική κατάσταση ή λίγα παιχνίδια στα πόδια) ή, απλώς, μπορεί να μην θέλουν να διακινδυνεύσουν κάποιο τραυματισμό που θα τους στερήσει τη θέση από την εντεκάδα του συλλόγου τους. Τέτοιοι παίχτες, δηλαδή, δεν βλέπουν την Εθνική ως μια ευκαιρία για να γίνουν γνωστοί, να βρουν ένα καλό συμβόλαιο στο εξωτερικό ή να καθιερωθούν, ούτε επειδή αποτελεί τιμή να εκπροσωπούν τη χώρα τους, αλλά σαν μια υποχρέωση «που πρέπει να γίνει» ή μια ευκαιρία για να πιουν φραπέ στη Γλυφάδα.
Υ.Γ.3 Έπαιρνε χαρτάκι ο Ρανιέρι; Αμφιβάλλω υπέρ το δέον. Πρώτον, διότι αυτές οι φήμες ξεκίνησαν, σχεδόν, άμεσα. Σαν τον τύπο που κλάνει και μετά ρωτάει ποιος την αμόλησε: πρωτοκλάστης, πρωτομυριστής. Επομένως, φαίνεται σαν προσχεδιασμένο το όλο εγχείρημα. Κι όταν βλέπεις τους δημοσιογράφους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να καταφέρονται με τόση σφοδρότητα εναντίον του προπονητή, καταλαβαίνεις ότι ο Ιταλός άλλαξε, ή ήθελε να αλλάξει, κάποια πράγματα που ενόχλησαν ορισμένους. Επομένως, ποιον άκουγε ο Ρανιέρι; Σίγουρα επικοινωνούσε με τον Καραγκούνη και θεωρώ βέβαιο ότι ο τελευταίος τού πρότεινε ποδοσφαιριστές. Εξάλλου, έπρεπε, υποτίθεται, να εντάξουμε και νέο αίμα στην Εθνική. Είναι, επίσης, λογικό να μιλούσε με τον manager του και αναμενόμενο να του προτείνει κάποιους παίχτες. Αλλά να πέφτει σαν rookie στην παγίδα και να τους βάλει να αγωνιστούν σε επίσημο παιχνίδι για να αποκτήσει αξία ο εκάστοτε ποδοσφαιριστής; Δεν μου φαίνεται πιθανό το σενάριο. Τι είναι; Ο Νιόμπλιας; Εκτός αν ο υπαίτιος manager είναι ο Κόντης. Τότε, μπροστά σε τέτοιο μαέστρο, πάω πάσο: κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Κόντη. Για αυτό, λοιπόν, πιστεύω ότι οι επιλογές του για την αποστολή της ομάδας γινόντουσαν με βάση αυτά που έβλεπε στις προπονήσεις -αλλά και την τάση που έχει να δουλεύει με νεαρούς παίχτες. Κι όπως έχω αναφέρει πολλάκις, εμείς δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει στις προπονήσεις και, μοιραία, υποβαθμίζουμε τη σημασία τους. Τέλος, πήρε χαρτάκι από τον Σαρρή; Φρονώ πως όχι. Ο Ρανιέρι δεν έδειξε διατεθειμένος να συνεργαστεί ιδιαίτερα με τους παράγοντες της Ε.Π.Ο. κι ο Σαρρής θα ήταν αφελής -ας μην τον χαρακτηρίσω διαφορετικά- να δώσει χαρτάκι σε έναν προπονητή με πλούσιες παραστάσεις. Τις φήμες, λοιπόν, τις πυροδότησαν οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι όλο και κάποια «ποντικάκια» θα έχουν στα αποδυτήρια ή στην Ε.Π.Ο., αλλά για την εξάπλωση αυτών φρόντισε κι ο ίδιος ο προπονητής με τις κλήσεις του! Τον λόγο τον αναφέραμε σε προηγούμενο υστερόγραφο: νόμιζε ότι είχε να συνεργαστεί με επαγγελματίες. Αν υποθέσουμε, πάντως, ότι ένας προπονητής παίρνει χαρτάκι, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δημιουργείται άσχημο κλίμα στα αποδυτήρια και οικοδομείται έντονος αρνητισμός: οι παίχτες δύσκολα ακούνε έναν προπονητή που ακούει άλλους.

Υ.Γ.4 Ποιο ήταν το λάθος του Ρανιέρι; Υπερτίμησε τις δυνατότητες του Έλληνα ποδοσφαιριστή και υποτίμησε την ισχυρή αντίσταση που επιδεικνύει στην αλλαγή. Υπέπεσε σε άστοχες δηλώσεις που ήρθαν σε ασυμφωνία με το κύμα ανανέωσης που, υποτίθεται, έπλεε στο background. Κι όταν λέω άστοχες δηλώσεις, εννοώ το σαφές και ρητό μήνυμα ότι θα προκριθούμε στο Euro. Αν θέλαμε να προκριθούμε στο Euro, συγγνώμη, αλλά ο Ρανιέρι εξαρχής ήταν ακατάλληλος: θα έπρεπε να προτιμήσουμε ένα κλώνο του Ρεχάγκελ ή του Σάντος. Σε μια τέτοια περίπτωση το λάθος δεν είναι του Ρανιέρι, αλλά της Ε.Π.Ο., αλλά δεν μπορώ να αποκρυπτογραφήσω τη λογική που κρύβεται από πίσω, διότι δεν γνωρίζω τι έχει ειπωθεί μεταξύ Ρανιέρι και Σαρρή. Προσωπικά κατάλαβα ότι ο Ιταλός έρχεται για να προσθέσει νέα στοιχεία στο παιχνίδι της Εθνικής και να εκπαιδεύσει σε διαφορετικά πεδία τον Έλληνα ποδοσφαιριστή (π.χ. στο επιθετικό παιχνίδι ή στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας), ώστε να γίνουμε περισσότερο απρόβλεπτοι. Ουδέποτε πίστεψα, και επ' ουδενί δεν αντιλήφθηκα, ότι θεωρούσαμε σίγουρη και δεδομένη την πρόκριση στο Euro. Πρόκειται σίγουρα περί επικοινωνιακού λάθους, αλλά τότε ουδείς αντέδρασε. Ίσως, πάλι, ο Ιταλός να υποτίμησε τον όμιλο, ακόμα και διάφορες μεταβλητές, όπως τραυματισμούς, που πάντοτε διαδραματίζουν υπεύθυνο ρόλο στην εξίσωση μιας πρόκρισης. Εντούτοις, οι δηλώσεις του περί «καταστροφής» σε περίπτωση που δεν παίρναμε την πρόκριση, φανερώνουν ότι είχε γνώση της κατάστασης -εκτός αν το κίνητρο των δηλώσεων αυτών σχετιζόταν αποκλειστικά με την αφύπνιση των ποδοσφαιριστών και την ενδόμυχη πίστη περί πρόκρισης. Ίσως, πάλι, να μην υποτίμησε τον όμιλο, αλλά να υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του. Εξού και τα αγωνιώδη πειράματα με διάφορα συστήματα και διατάξεις όταν διέγνωσε τακτικές αστοχίες, το γεγονός ότι, εν τέλει, δεν αποδείχτηκε τόσο διαβασμένος για τα χαρακτηριστικά ορισμένων ποδοσφαιριστών ή η απομάκρυνση των Φύσσα και Βόκολου, και η αντικατάσταση αυτών από τους συνεργάτες του Ιταλού. Αλλά είμαι της άποψης ότι η αντικατάσταση των Φύσσα και Βόκολου γνώρισε υπερβολική προβολή: αν ερχόντουσαν οι νίκες, ουδείς θα έδινε σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες. Και, για να είμαστε και λίγο ειλικρινείς, υπάρχει προπονητής τέτοιου βεληνεκούς στον ποδοσφαιρικό πλανήτη που αναλαμβάνει μια ομάδα και δεν φέρνει τους συνεργάτες του μαζί του; Δεν το νομίζω.

Υ.Γ.5 Συγκεφαλαιώνοντας επιλογικά, αλίμονο αν ο μοναδικός φταίχτης είναι ο Ρανιέρι: τότε η πρόγνωση θα ήταν καλή και η θεραπεία σύντομη. Ο Ρανιέρι και η Εθνική δεν έκαναν fit. Δεν ταίριαζαν. Η Εθνική Ελλάδος, όμως, ήδη από την εποχή Σάντος, φαίνεται ότι ταλανίζεται από εσωτερικά προβλήματα. Ελπίζω να το καταλαβαίνουμε αυτό.


7 σχόλια:

  1. Το κακό ξέρεις ποιό είναι; Πως οι δημοσιγράφοι, μυρίστηκαν αίμα και θέλουν να το πιούν σαν βρυκόλακες..

    Δεν παρακάλεσε ομως ο Ρανιέρι να τον ανεχτούν, ας μην ξεχνάμε και τι έγινε όταν ακούστηκε το όνομα του ως διάδοχος του Πορτογάλου. Όλοι γούσταραν, τώρα όλοι έχουν μυριστεί αίμα και πετάνε απο πάνω του σαν γύπες. Οχι δεν γουστάρω τον Ρανιέρι και γενικά δεν γουστάρω την Εθνική και το σάπιο της σύστημα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

    Η εθνική αυτούς τους παίκτες έχει τώρα, με αυτούς θα παίζει, αυτό είναι το επίπεδο και τέλος. Φαίνεται και από το ελληνικό πρωτάθλημα σε τι επίπεδο είναι. Και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Εθνική μετά το 2004 πήγε στα μουντιάλ και στα Γιούρο, όχι γιατί είχε ομαδάρα ούτε με το τσούκου τσούκου μπόλ. Αλλά γιατί με τους πόντους και τις νίκες είχε ανέβει θέσεις και δεν έπαιζε με κάποιον σοβαρό αντίπαλο.

    Κάποια στιγμή ο τροχός γυρίζει και οι ισορροπίες ξανάρχονται. Όποιος "αντικειμενικός" βρίζει και νοσταλγεί την κωλοφαρδία της εθνικής τα προηγούμενα χρόνια μπορεί να κάτσει και να δει σε DVD το Euro του 2004.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά η στάση των δημοσιογράφων είναι κάτι παραπάνω από ύποτπη. Μέσα σε τρεις μήνες άσκησαν τόση κριτική στον Ρανιέρι όση είχαν ασκήσει στον Σάντος σε 4 χρόνια. Κι ας μην ξεχάσουμε ότι τον Ρεχάγκελ τον είχαν ξεσκίσει. Και να πω ότι ο Ρεχάγκελ ήταν και κανάς άσχετος λακαμάς...

      Ξέρεις τι περιπλέκει τα πράγματα; Η άποψη, όπως καταλάβαίνω, των ποδοσφαιριστών ότι δεν έφταιγε ο Ρανιέρι. Η, αν προτιμάς, ότι δεν έφταιγε μόνο ο Ρανιέρι. Εμμένω, πάντως, σε αυτά που έγραψα στο κείμενο: το υλικό είναι μέτριο και οι ευθύνες των παιχτών πολύ μεγάλες.

      Αυτό που λες ότι η Εθνική δεν έπαιζε με σοβαρούς αντιπάλους είναι η μισή αλήθεια. Διότι η Ελλάδα έδειξε συνέπεια για περίπου δέκα χρόνια. Να έχεις τύχη μια φορά, δυο φορές, τρεις φορές, αλλά να έχεις τύχη επί δέκα χρόνια; Όχι, φίλε μου. Και ναι, ανεβήκαμε στις κατατάξεις των Εθνικών ομάδων, αλλά να θυμόμαστε ότι στο Μουντιάλ του 2006 δεν προκριθήκαμε, πράγμα που σημαίνει ότι αυτομάτως χάσαμε έδαφος. Κι όμως, στις επόμενες διοργανώσεις δηλώσαμε παρόντες. Πρέπει να κάναμε και μόνοι μας κάτι σωστά. Έτσι δεν είναι;

      Διαγραφή
  2. Χάρης

    Έστω και καθυστερημένα, θα τοποθετηθώ για τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν στην Εθνική Ελλάδος και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

    Η ήττα της Εθνικής Ελλάδος από τα Νησιά Φερόε, τα οποία μάλιστα και έπαιξαν πιο σωστό ποδόσφαιρο (στις αντεπιθέσεις μοίραζαν σωστά την μπάλα μεταξύ τους, ενώ οι δικοί μας έκαναν ένα σωρό βιαστικές πάσες που κατέληγαν στο πουθενά) και απείλησαν πολύ περισσότερο (2 δοκάρια και άλλες 3-4 ευκαιρίες), είναι ο ορισμός της ξεφτίλας. Δεν εννοώ την ξεφτίλα τύπου "έχασε ο Ολυμπιακός από τα Άσπρα Χώματα στο Γ. Καραϊσκάκης". Εννοώ ξεφτίλα τύπου "είμαι ο Brad Pitt στα καλύτερά μου και μου τρώει την θεογκόμενα ο Κουασιμόδος που πέραν της δυσμορφίας του έχει και ένα σωρό σιχαμερές δερματικές ασθένειες πάνω του". Μετά από τέτοιο κάζο δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις από ντροπή. Σε δείχνουν στον δρόμο με τα 5 δάκτυλα.

    Αφήνω τις υπερβολές για να πω όσα σκέφτομαι. Η Εθνική έτσι όπως την είδα σε αυτά τα 4 παιχνίδια του ομίλου είχε το εξής ανεπίτρεπτο πρόβλημα και οξύμωρο σχήμα: η μεσαία γραμμή που (δήθεν) προσπαθούσε να δημιουργήσει (ανεπιτυχώς), αδυνατούσε να αναχαιτίσει τον αντίπαλο και να ελαφρύνει την αμυντική γραμμή από επιθέσεις αντιπάλων. Σουρωτήρι κανονικό. Όπως παίζαμε μπάλα στο Δημοτικό, μία πάνω μία κάτω. Η Εθνική Ελλάδος είχε πάντα δυνατή άμυνα, ακόμα και όταν καλές ομάδες την σφυροκοπούσαν, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι τρώγανε 6.343 φάσεις ανά παιχνίδι. Και μάλιστα στο καπάκι μετά από δική μας άστοχη επίθεση. Αυτή η εικόνα, καλώς ή κακώς, είναι 100% ευθύνη του Ranieri. Οι παίκτες έκαναν αυτό που τους έλεγε ο προπονητής τους, δηλαδή να κάνουν ό,τι νομίζουν, και για μένα ευθύνονται ελάχιστα για την όλη κατάσταση.

    Αν έπαιρνε χαρτάκι ο Ranieri? Και ναι και όχι. Ο Ιταλός γνωρίζει κατ' αρχάς όσους ήταν στην Βραζιλία, τους περισσότερους τουλάχιστον, ήτοι 10-15 παίκτες. Για να συμπληρωθεί η ομάδα όμως, και με δεδομένους τους τραυματισμούς, έπρεπε να καλέσει κι άλλους κάθε φορά, παίκτες που όμως δεν ήξερε. Οπότε ναι, χαρτάκι από κάπου έπαιρνε, με αποτέλεσμα η Εθνική από Ομάδα να γίνει Κέντρο Διερχομένων. Εκτός αν ο Claudio ήξερε από χθες τον Μάνταλο, τον Μπακάκη, τον Τασουλή, τον Μαυρία, τον Κολοβό, τον Καρέλη, ή τον Διαμαντάκο. Σε λίγο θα βλέπαμε και κανέναν Αυλωνίτη, Μπουχαλάκη, Γιαννούλη (ΟΣΦΠ), Λαγό, Τριανταφυλλόπουλο, Κουτρουμπή (ΠΑΟ), Σκόνδρα, Κατσικά (ΠΑΟΚ), Ανάκογλου (ΑΕΚ). Προς Θεού, δεν βρίζω αυτά τα παιδιά, καθώς απλώς κλήθηκαν στην Εθνική και έκαναν ό,τι τους ζητήθηκε. Αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν την Εθνική Ομάδα, πόσο μάλλον να κάνουν την διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρης (συνέχεια)

      Ο Έλληνας έχει φιλότιμο αλλά, καλώς ή κακώς, χρειάζεται κάποιον που θα τον εμπνεύσει και θα τον τραβήξει. Έτσι και ο ποδοσφαιριστής. Στην Εθνική ομάδα, με την αποχώρηση των Καραγκούνη και Κατσουράνη, δεν υπάρχουν πλέον οι μεγάλες και ηγετικές προσωπικότητες, ενώ οι παλιοσειρές της ομάδας (Σαμαράς, Σαλπιγγίδης, Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, Καρνέζης, και άλλοι) απλά δεν το έχουν το αρχηγιλίκι. Για την επόμενη μέρα χρειάζεται κατ' αρχήν προπονητής στυλ Rehaggel/Fernando Santos με τον Καραγκούνη δίπλα του σε ρόλο συμβουλάτορα για να τον βοηθήσει να εγκληματιστεί και όχι ως εκπρόσωπο της ΕΠΟ. Αλλά ακούω σενάρια για Έλληνες προπονητές και γελάω με την σκέψη και μόνο να δω π.χ. τον Σάκη Τσιώλη, ή τον Κώστα Τσάνα, στον πάγκο της Εθνικής.

      Κλείνω με κάτι άσχετο μεν, αλλά που μπορεί να επηρεάσει το βραχυπρόθεσμο μέλλον της Εθνικής. Αναφέρομαι στον θόρυβο που έχει ξεσπάσει τελευταία με τα μεγάλα βουβάλια (Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Αλαφούζος, Σαββίδης) να πλακώνονται. Αφορμή είναι ο ξυλοδαρμός του Ζωγράφου, αλλά η πραγματική αιτία είναι το ενδεχόμενο να ασκήσει ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στον Γ. Σαρρή (ένας γιατρουδάκος-πιόνι του Μαρινάκη) η Αθλητική Δικαιοσύνη για την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης που κατήγγειλε πρώτος ο Κούγιας πριν το βουλώσει. Αρχές Δεκεμβρίου αναμένεται να δημοσιοποιηθεί το πόρισμα του Κορέα, αλλά πιστεύω ότι η ετυμηγορία έχει ήδη διαρρεύσει, πιθανώς για κακουργηματική δίωξη, και γι' αυτό πλακώνονται τα μεγάλα βουβάλια για το ποιός θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της ΕΠΟ. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο Σαρρής είναι έκπτωτος και η ΕΠΟ ακέφαλη. Αν δεν έχει βρεθεί ο νέος προπονητής της Εθνικής μέχρι τότε, ποιός θα τον βρει και πότε? Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καλύτερα να κατέβουμε στα επόμενα παιχνίδια με προπονητή τον Καραγκούνη, και το εννοώ.

      Διαγραφή
  3. Χάρη, συγγνώμη, αλλά ο Ρανιέρι έφυγε. Και είδαμε στο παιχνίδι με την Σερβία πόσα άλλαξαν. Μην σου πω ότι η ομάδα ήταν και χειρότερη. Αν μας αρέσει να κατηγορούμε τον Ρανιέρι για τα πάντα όλα, πάω πάσο.

    Ναι, όπως γράφω έκανε λάθη, αλλά το πρόβλημα είναι αισθητά βαθύτερο από το ''φταίει ο προπονητής''. Για μένα οι ευθύνες των παιχτών είναι μεγαλύτερες. Και να μην ξεχνάμε ότι κάνανε ανάλογα κόλπα και σε παιχνίδια που έβλεπαν σαν αγγαρεία και επί Σάντος. Μάλιστα, είχα την ''τύχη'' να βρεθώ και δυο φορές στο γήπεδο και να το διαπιστώσω από κόντα. Συν την ΕΠΟ που ανάθεμα αν ήξεραν τι θέλανε από τον Ρανιέρι. Για τους δημοσιογράφους δεν σχολιάζω άλλο. Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Το λυπηρό, όμως, δεν είναι οι δικές τους πράξεις, αλλά ο όχλος που τους ακούει με προσοχή και πιστεύουν ότι λένε.

    Επίσης, η Εθνική δεν έχει παίχτες. Θυμάμαι μια κουβέντα με έναν φίλο που είχα περί Εθνικής. Και του έλεγα ότι ανησυχώ για το ποιοι παίχτες θα αντικαταστήσουν τη γενιά του 2004. Και μου έλεγε με μια αφέλεια κάτι για Μανωλάς, Πλιάτσικας, Ταχτσίδης, Κουτσιανικούλης, Καρνέζης, Φετφατζίδης. Και του είχα πει ότι αν παίζουμε με τέτοιους παίχτες θα είναι μεγάλο κατόρθωμα να προκριθούμε ξανά σε Euro.

    Τέλος, αυτό που λες για τα βουβάλια αποδεικνύει ότι το πρόβλημα δεν ήταν ο Ρανιέρι. Τέλος πάντων, ας κάνουν ότι τους φωτίσει ο Θεός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...