Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Ελληνικά κλικ


Έχουν ήδη προηγηθεί οι αναρτήσεις με τους ξένους που έχουν αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και τους παίχτες από το διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα. Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Και, πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι για μία ακόμη φορά σε αυτούς που μου έκαναν «κλικ». Για πάμε, λοιπόν:

  • Νεμπεγλέρας: Τρομερά φυσικά προσόντα και ένας από τους αγαπημένους μου Έλληνες παίχτες. Οι φήμες λένε ότι τον είχε ζητήσει η Ίντερ!
  • Μανωλάς: Σε μια εποχή που άρχισα να παρακολουθώ συνειδητά ποδόσφαιρο, ο Μανωλάς, ο θείος του Έλληνα Μπεκενμπάουερ, έδειχνε άρχοντας της άμυνας. Και, εν πολλοίς, ήταν.
  • Νικολαΐδης: Δεν είχε ιδιαίτερη τεχνική, αλλά δεν την χρειαζόταν. Θρασύς, εκρηκτικός, εκτελούσε σε πρώτο χρόνο. Το έλεγε η καρδούλα του.
  • Τσιάρτας: Ατσαλάκωτος έβγαινε από το γκαζόν, αλλά οι μπαλιές του, πάντοτε με αρχοντικό στυλ, ήταν ονειρικές.
  • Λαζαρίδης: Στον Άρη πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις. Ο κύριος Σάντος, βέβαια, είχε άλλη άποψη.
  • Καραγκούνης: Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τον συμπαθούσα πάντοτε. Η αιτία ήταν ότι κάποτε έπεφτε εύκολα, διότι ήθελε να πέσει. Πήγε, όμως, στο εξωτερικό, έμαθε κάποια πράγματα, ωρίμασε και εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία.
  • Τσιαντάκης: Ακόμα και αμνησία να πάθω, τις φαρμακερές σέντρες του δεν πρόκειται να τις ξεχάσω.
  • Καραπιάλης: Ντρίμπλες, έκρηξη, επελάσεις. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση ότι ήταν λίγο τεμπελάκος.
  • Στολτίδης: Πνευμόνια, σωστό τρέξιμο, έπαιρνε μέτρα στον άξονα και, ενίοτε, σκόραρε. Μοντέρνος παίχτης και υπερχρήσιμος.
  • Λουμπούτης: Αθλητικό full back που έδειχνε ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα. Όταν ήταν στην Εθνική Ελπίδων, λεγόταν ότι η αριστερή πτέρυγα της Εθνικής Ανδρών ήταν ήδη δική του.
  • Μπάρκογλου: Γυρολόγος της Α' Εθνικής και υποτιμημένος επιθετικός.
  • Γεωργίου: Τον παρακολούθησα στα Γιάννενα και απορούσα με τις ικανότητές του. Μου θύμιζε τον Στόκερ, έναν παίχτη που έπαιζε στην Βασιλεία.
  • Πάντος (φώτο): Στρατιώτης. Παίχτης του προπονητή. Και εξαιρετικά φιλότιμος. Χρήσιμος ποδοσφαιριστής για κάθε ομάδα.
  • Άντζας: Αρχοντικό σέντερ μπακ. Σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες που αγωνιζόντουσαν στη ίδια θέση, γνώριζε ποδόσφαιρο. Και δεν ήταν μαλακισμένο σαν ορισμένους συμπαίχτες του στον Ολυμπιακό.
  • Παπαδημητρίου: Σημαία της Ξάνθης. Του άνηκε η δεξιά πλευρά.
  • Φραντζέσκος. Όχι φάουλ έξω από την περιοχή!
  • Κορδονούρης: Μπάλα δεν ήξερε, ποδόσφαιρο δεν ήξερε, αλλά το πάθος και το πείσμα του το είχαν ελάχιστοι.
  • Αλεξανδρής: Δεν σου γέμιζε το μάτι. Κι όμως, μπορούσε να σκοράρει με κάθε τρόπο. Κυριολεκτικά με κάθε τρόπο.
  • Νίνης: Φοβερό entrance με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Θυμίζει, πλέον, παλαίμαχο. Μένει να δούμε αν θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του.
  • Τοχούρογλου: Τον λάτρευα όταν εκτινασσόταν. Ακόμα και χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος λόγος, όταν δηλαδή το αντίπαλο σουτ κατέληγε στα πουλιά, αυτός έπρεπε να απογειωθεί. Αξέχαστη η ανεμίζουσα χαίτη του.
  • Δέλλας: Κορυφαίος αμυντικός, ως λίμπερο ή σέντερ μπακ. Στην Κύπρο έπαιξε ακόμα και αμυντικό χαφ. Το μόνο που του έλειπε ήταν ταχύτητα.
  • Χαριστέας: Στον Άρη ήταν εξωπραγματικός. Καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή που βλέπαμε στην Εθνική του Ρεχάγκελ.
  • Σαραβάκος: Αναρωτιέμαι αν έπαιζε τη σημερινή εποχή, σε ποια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού θα αγωνιζόταν.
  • Φερεκίδης: Τον θυμάμαι από τον Ιωνικό, όπου είχε κάνει άριστη σεζόν. Ποτέ δεν κλήθηκε στην Εθνική του Δανιήλ.
  • Καούνος: Τον είχα δει στην Καλαμάτα, τον είδα μετά από χρόνια στην Τρίπολη και νόμιζα ότι είχε παγώσει ο χρόνος. Αξιόλογος striker.
  • Φωτάκης: Έτρεχε πολύ, δοκίμαζε και τα ποδάρια του από μακρινές αποστάσεις. Χρήσιμο εργαλείο.
  • Κωστής: Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αλλά γκαντεμόπαιδο.
  • Ζαγοράκης: Μπαίνει στη λίστα μόνο για τις εμφανίσεις του στο Euro 2004. Δεν υπήρχε αυτό που είδαν τα ματάκια μου.
  • Αβραάμ Παπαδόπουλος: Έμαθε πολλά δίπλα στον δάσκαλο Ρονάλντο Γκιάρο.
  • Φυτανίδης: Σταθερή αξία. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έπαιξε σε ανώτερο επίπεδο.
  • Λυμπερόπουλος: Ευφυής ποδοσφαιριστής. Διέθετε πάσα, σουτ, έπαιζε ως targer man. Λίγο ταχύτητα παραπάνω να είχε ο καψερός.
  • Μαχλάς: Στην Ολλανδία λατρεύτηκε σαν Έλληνας Θεός.
  • Καλιτζάκης: Κόναν ο Κολιτζιδάκης, νίντζα ο Καλιτζάκης. Έπική εμφάνιση με την Ναντ, μέσα στα χιόνια, στην πορεία του 1996.
Αυτοί, λοιπόν, είναι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές που μου έκαναν κλικ. Είμαι βέβαιος ότι έχω ξεχάσει αρκετούς, αλλά, ούτως ή άλλως, δεν χωράνε όλοι σε μια ανάρτηση. Περιμένω, φυσικά, τα δικά σας σχόλια! Σε αυτό το σημείο να σημειώσω ακόμα δυο ονόματα, τα οποία δεν πρόλαβα διά ζώσης και γνώρισα από αφιερώματα και βίντεο. Συγχωρέστε με, λοιπόν, αν φανώ υπερβολικός ή αδαής. Ο ένας είναι ο Σαργκάνης. Οι επεμβάσεις του, εξαιρετικές. Σύμφωνα με αυτά που έχω δει, μπορώ να τον συγκρίνω μόνο με τον Σμάιχελ. Ο δεύτερος είναι ο Χατζηπαναγής. Υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας σε κουβέντα περί ποδοσφαίρου από ανθρώπους που έβλεπαν δεκαετίες μπάλα/ποδόσφαιρο και μου έλεγαν ότι για να ξαναδούν τα κόλπα του Χατζηπαναγή έπρεπε να έρθει ο Μέσι.

Υ.Γ.1 Μεγάλη η νίκη του Π.Α.Ο.Κ. στο Καραϊσκάκη. Και πολύτιμη. Αλλά το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο. Σπουδαίες οι αναλύσεις και δεκτά όλα τα προγνωστικά, αλλά ας μην προτρέχουμε.

Υ.Γ.2 Από πότε ασχολούμαστε με έναν ληστή τραπεζών που κάνει απεργία πείνας; Κι από πότε ένας αναρχικός ζητάει εκπαιδευτική άδεια για να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων (!!!); Και ποιος είναι ο ρόλος των γονέων του πολιτικού κρατούμενου (sic!) που ακούει στο όνομα Ρωμανός; Απίστευτα πράγματα. Μόνο στην Ελλάδα. Πραγματικά μόνο στην Ελλάδα. Η επιλεκτική ευαισθησία των Ελλήνων πολιτών είναι εκνευριστική. Και η έλλειψη ορθολογικής κρίσης που διέπουν τους συλλογισμούς τους και τις προτεραιότητες τους, είναι εξοργιστική.

Υ.Γ.3 Λέγαμε, λοιπόν, ότι με τον Γκατούζο δεν θα πλήξουμε. Νταξ, δεν ήταν, δα, και τόσο δύσκολη πρόβλεψη. Υπέβαλε παραίτηση και ξαναγύρισε. Έδιωξε παίχτες υπό το πρόσχημα ότι δεν κρατάνε το confidentiality των αποδυτηρίων. Δήλωσε ότι μοιάζει στον Λουίς Ενρίκε, τον προπονητή της Μπαρτσελόνα. Σε ορισμένες συνεντεύξεις δίνει πραγματικό σόου, με εκρήξεις θυμού, έντονα συναισθήματα και ανυπέρβλητες ατάκες. Και, το πιο πρόσφατο όλων, υποστήριξε ότι φέρνει Ιταλό επενδυτή, ο οποίος διαθέτει για την αποπεράτωση του Ο.Φ.Η. ένα μύριο (!), και έκανε λόγο για πλάνο τεσσάρων ή πέντε χρόνων!

Υ.Γ.4 Αυτά είναι!

23 σχόλια:

  1. Τσιαντακης και τα μυαλα στο μιξερ!!

    Νικολαιδης... αυτο το κωλοπαιδο που ακομα του λεω τι κανει η Βανδη με τον Αλεξανδρη. Αυτος λοιπον ο κερατας, ειχε κατι που μονο ο βλακας ο Χουτος μπορουσε να τον κοντραρει. Μπορουσε να παιξει με την πλατη και να βαλει γκολ. Αν αυτο δεν ειναι τεχνικη τοτε τι ειναι... ακομα και τωρα δεν εχει βρεθει Ελληνας παικτης να κανει αυτα του Ντεμη.

    Ο Αλεξανδρης ηταν χαζογκολης μπορουσε να βαλει τα αβαλτα και να χασει με την ιδια ευκολια τα αχαστα.

    Παντος και Στολτιδης, δεν ηταν παικτες του 10 αλλα επαιζαν για τη φανελα... σωστη η παρομοιωση με αυτη του στρατιωτη.

    Ξεχνας τον Γεωργατο... ηταν καλος, αλλα ειχε το στυλ του ποδοσφαιριστη και εκτος γηπεδου. Θα μπορουσε να ειχε καθιερωθει στην Ιντερ.

    Φραντζεσκος... φαουλ και γκολ. Στην Ελλαδα πλεον ουτε ξενος δεν εχει αυτη την ικανοτητα.

    Τον Χατζιδη τον ξεχασες! Ωραιος παικτης.

    Και για το τελος ναι, ο αγαπημενος μου το καλυτερο δεκαρι στην Ελλαδα (αν και πρωτο βαζω τον Δεληκαρη). Ενταξει τι να πεις για τον Μπιλαρο; Οποιοι τον εχουμε δει ειμαστε απλα τυχεροι. Πιτσιρικος ημουν οταν στο ΟΑΚΑ εκανα αυτη τη θεικη λομπα με το βαζελο. Ακομα και μετα απο τοσα χρονια ειναι ο αγαπημενος μου παικτης του Ολυμπιακου ισως και επειδη ηταν "βαζελοκτονος" οπως τον φωναζαμε. Λυσαγε οταν εβλεπε πρασινα. "Φημες" λενε πως ειχε τσονταρει λεφτα ο συγχωρεμενος ο Κανελλακης για να ερθει στον Ολυμπιακο απο τη Λαρισα.

    Ο παοκ νικησε τον Ολυμπιακο, ηταν τοσο ξεκαθαρο ματς που οι αναλυσεις ειναι περιττες. Καποιοι περιμενουν να σκασει ο παοκ αλλα στο +5 και με διακοπη χριστουγεννων εγω νομιζω θα κανει μεταγραφες και θα παρουν ανασες παικτες. Ή τουλαχιστον ετσι πρεπει να γινει.

    Θα επιστρεψω για το ΥΓ2 σε λιγο, διαφωνω μαζι σου. (:



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταρχας να πω οτι θεωρω καθαρη πολιτικη πραξη την ληστεια μιας τραπεζας. Εχει τοσο μεγαλη σημασια για σενα η επιλογη της σχολης με την πολιτικη θεση του ατομου; Και εγω δουλευω για τη μηχανογραφηση μιας πολυ μεγαλης πολυεθνικης εταιρειας, πρεπει δηλαδη λογω των αναρχικων μου αποψεων να τους κανω μποικοταζ ή να αλλαξω επαγγελμα;

    Καπως τα εχετε μπλεξει ο Ρωμανος δε ζηταει εκπαιδευτικη αδεια, αλλα δε του δινουν εχει μεγαλη σημασια. Και ΑΣΠΑΙΤΕ "εκπαιδευτης ποκεμον" να ειχε περασει παλι δεν θα του την εδιναν. Ο λογος ειναι πως μετα την φυγη του Ξηρου κοπηκαν αδειες σε συγκεκριμενα ατομα, σε πολυ συγκεκριμενα ατομα. Αν θελουμε ενα κρατος "δικαιου" θα πρεπει να ισχυουν οι νομοι και οι κανονες σε ολους του ανθρωπους επι ισοις οροις. Αν δεν του δινουν τη δυνατοτητα να σπουδασει γιατι του εδωσαν την δυνατοτητα να δωσει εξετασεις και να τελειωσει το σχολειο; Εγω ξερω πως στη θεωρια τα σωφρονιστικα ιδρυματα ειναι για να σωφρονουν του ανθρωπους και οχι για να τους περιθωροποιουν κατι που στην πραξη δε συμβαινει. Επισης αν ο Ρωμανος τα εκανε ολα αυτα για νταβαντουρι, γιατι να μην δεν δεχοταν και τα 500€ που δινουν σε καθε κρατουμενο οταν περναει σε μια σχολη;

    Στις φυλακες ο μονος τροπος για δειξεις τον θυμο σου ειναι η απεργια πεινας. Το ιδιο εκαναν σε ολες τις φυλακες χιλιαδες κρατουμενοι τον Μαιο-Ιουνιο που ηταν εναντια στις φυλακες τυπου Γ. Βεβαια κανενα ΜΜΕ δεν το ειπε. Οι κρατουμενοι χρειαζοντουσαν ιατρικοι περιθαλψοι και το κρατος κοιτουσε απο την αλλη.

    Συμφωνω σε αυτο που λες για την επιλεκτικη ευαισθησια των Ελληνων, γιατι με την ιδια λογικη που πεθαινει καποιος απο απεργια πεινας, εξω στο δρομο πεθαινουν αστεγοι επειδη δεν εχουν λεφτα ουτε για μια τσιχλα. Αρα λοιπον μηπως πρεπει να ξαναορισουμε το θεμα της οργης;

    Δυστυχως στην Ελλαδα στον αγωνα καποιου παιδιου υπαρχουν ατομα (απο τον αριστερο κυριως τομεα) που το θελουν νεκρο για να ξυπνησει ο κοσμος. Εγω θυμαμαι καποτε στα αναρχικα στεκια μιλουσαμε για ανθρωπους που παλευαν για ολους τους λογους του κοσμου και δεν περιμεναν να δουν καποιον συντροφο τους νεκρο. Για να κερδιθει ο αγωνας θελει ζωνταντους και οχι νεκρους.

    Μακαρι ο "νοικοκυραιος" να ειχε το πεισμα και την αντιδραση αυτου του παιδιου οταν βλεπει να του παιρνουν τα λεφτα, να εχει ανεργα παιδια και να δουλευει 7 μερες τη βδομαδα 9+ ωρες για 500€. Αλλα για ποιον αγωνα μιλαμε; Εμεις θα βγαλουμε το φιδι απο την τρυπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα πω μονο τον Φορτούνη. Οταν ηταν στον Αστερα δεν με εντυπωσιασε τοσο κι αυτο ηταν καπως φυσικο γιατι μπορει να ειχε 20 εμφανισεις αλλα οι περισσοτερες ηταν στο τελευταιο εικοσαλεπτο. Μετα ομως που πηγε στη Καιζερσλαουτερν και επαιξε και στην εθνικη εδειξε τι μπαλα ξερει. Θυμαμαι πρωτο του παιχνιδι με την εθνικη και στη πρωτη του ενεργεια κανει μια σεντρα παρα πολυ ψηλα και οι συμπαικτες του τον χειροκροτανε και τον ενθαρρυνουν. Επομενες δυο ενεργειες πετυχημενες. Απο τους καλυτερους παικτες στο Euro. Μπηκε με Πολωνια και αλλαξε το παιχνιδι. Στα τρια πρωτα ματς για τα προκριματικα του Μουντιαλ παλι απο τους καλυτερους και μετα δεν ξαναεπαιξε. Τωρα στον Ολυμπιακο ειναι σαν τη μυγα μες στο γαλα οταν παιζει με τους υπολοιπους "δευτερους" και δεν επαιξε C.L. για να παιζει ο Ντουρμαζ ξερωγω. Παω να σχολιασω και στους ξενους γιατι μου ξεφυγε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΛΙΚ; ΠΩΣ ΣΟΥ ΞΕΦΥΓΕ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γενικά συμφωνώ, εκτός από περιπτώσεις που κράτησαν ελάχιστα χρονικά.Θα πρόσθετα και τον Μπασινά στη λίστα σου.
    Αυτός ο Τσιάρτας ρε πούστη μου, τι πόδι είχε!
    Το Λυμπερόπουλο τον θεωρώ έναν από τους πιο αδικημένους παίχτες. Λόγω τίτλων έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρης

    Οι δικοί μου Έλληνες παίκτες που μου έκαναν κλικ, παίκτες δηλαδή που οι αντίπαλες ομάδες (σε Ελλάδα και Ευρώπη) έπρεπε να τους φοβούνται και να τους υπολογίζουν οπωσδήποτε:

    -Ντέμης Νικολαΐδης: με διαφορά ο κορυφαίος Έλληνας επιθετικός που έχω παρακολουθήσει στην ζωή μου. Γρήγορος, εκρηκτικός, έξυπνος, με αυτοπεποίθηση και άγνοια κινδύνου επιθετικός. Τον είδα στο ξεκίνημά του να παίζει στον λατρεμένο μου Απόλλωνα και δεν ξεχνάω τον αγώνα όπου κάνει ρόμπα τον προ Παράγκας Ολυμπιακό του Κόκκαλη στο Καραϊσκάκη, σε ένα επικό 0-3, πριν πάρει μεταγραφή στην ΑΕΚ. Παραθέτω τα ακόλουθα videos με τα διαπιστευτήρια του παίκτη: http://www.youtube.com/watch?v=BOA3aUN3NVA και http://www.youtube.com/watch?v=Kut5OAh65pc
    -Νίκος Λυμπερόπουλος: ο Λύμπε είχε πολλά προσόντα, αλλά η έλλειψη ταχύτητας και εκρηκτικότητας δεν τον άφησε να κάνει όσα θα μπορούσε. Συν ότι είχε την ατυχία να πέσει στην εποχή της σκληρής Παράγκας και φορτώθηκε όλες τις αποτυχίες του Παναθηναϊκού. Βρήκε την υγειά του στην ΑΕΚ.
    -Κώστας Κατσουράνης: αφήνω τα περί κλίκας που πολλοί του αποδίδουν. Μιλάμε για έναν χάφαρο που όργωνε όλο το γήπεδο και ήταν ιδανικός για κρυφός επιθετικός. Πριν κλείσει τα 28 δυστυχώς έγινε βαδιστής.
    -Γιώργος Καραγκούνης: ένας άδικα παρεξηγημένος παίκτης στην Ελλάδα, ένας ηγετικός πρωταθλητής κατά τος ξένους. Διέθετε πείσμα, πάθος, ηγεσία, και φοβερό μακρινό σουτ.
    -Αλέκος Αλεξανδρής: ξεκίνησε ως χασογκόλης, αλλά από ένα σημείο και μετά έγινε φοβερός σκόρερ και τρόμος για τους αντιπάλους. Δεν είχε ταχύτητα αλλά διέθετε ένστικτο σκόρερ.
    -Γρηγόρης Γεωργάτος: μεγάλο ταλέντο, πιστεύω εκ των υστέρων ότι ο Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό κακώς τον μετέτρεψε σε αριστερό μπακ ενώ στην Παναχαϊκή έπαιζε δεκάρι/εξτρέμ.
    -Χρήστος Πατσατζόγλου: απίστευτο πολυεργαλείο (έπαιζε δεξί μπακ, αμυντικό χαφ και στην Ξάνθη έπαιζε και σέντερ μπακ αν θυμάμαι καλά), με πνευμόνια και εργατικότητα, άντεξε τα 3 χρόνια που του στέρησαν οι γιατροί του Ολυμπιακού με την λάθος αντιμετώπιση του προβλήματος στην φτέρνα του και επέστρεψε σε υψηλό επίπεδο.
    -Ιεροκλής Στολτίδης: απίστευτα πνευμόνια, κράταγε το κέντρο ακόμα και μόνος του, αλλά τίποτα άλλο. Ούτε να φτιάξει παιχνίδι μπορούσε, ούτε να σουτάρει.
    -Αντώνης Νικοπολίδης: ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας.
    -Σωτήρης Κυργιάκος: αμυντικό τείχος, έριχνε και καρατιές γα να το φοβηθούν οι αντίπαλοι. Μεγάλο αλάνι.
    -Βασίλης Τσιάρτας: αρκεί να πω ότι πήρε μεταγραφή στην Σεβίλλη σε μια εποχή που ο Έλληνας ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη θεωρούνταν ανέκδοτο. Α, να πω ότι τον πήραν όχι για αμυντικό, αλλά για δεκάρι. Επαναλαμβάνω: Δ-Ε-Κ-Α-Ρ-Ι. Στην Ισπανία. Και ανταποκρίθηκε.
    -Γιούρκας Σεϊταρίδης: ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που κατέληξε παλαίμαχος πριν κλείσει τα 28. Είχε το διπλό χειρουργείο στους αχίλλειους τένοντες, αλλά δεν είναι σοβαρή δικαιολογία.
    -Δημήτρης Σαλπιγγίδης: φιλότιμος και παρεξηγημένος επιθετικός, μπορεί να είναι χασογκόλης, αλλά στα δύσκολα είναι πάντα παρών.
    -ΓΧ Γεωργιάδης: πολύ καλός και έξυπνος εξτρέμ, πάταγε περιοχή και σκόραρε.
    -Κώστας Φρατζέσκος: όπως λες Κάνθαρε, οι αντίπαλοι δεν έπρεπε να υποπίπτουν σε φάουλ γύρω από την περιοχή τους. Ένας παίκτης που δεν συμμετείχε ιδιαίτερα στην ροή του παιχνιδιού, αλλά είχε μάθει την τέχνη της εκτέλεσης φάουλ σε απίστευτο βαθμό. Δεν ξέρω γιατί από τον Παναθηναϊκό εξορίστηκε στον ΟΦΗ, αλλά στον ΠΑΟΚ του Μπατατούδη γνώρισε τις μεγαλύτερες δόξες του.
    -Άγγελος Μπασινάς: ένα χαφ που τα είχε όλα. Έβλεπε και οργάνωνε το παιχνίδι, αμυνόταν, πάσαρε σωστά, ήρεμος και ομαδικός. Όπως πολλοί άλλοι όμως, είδε τον Παναθηναϊκό από την καλή και από την ανάποδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρης (συνέχεια)

      Για το ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ 1-2 συμφωνώ ότι ο ΠΑΟΚ σημείωσε μια τεράστια νίκη, με κόντρα διαιτησία, αλλά το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα. Ο Ολυμπιακός είναι χάλια, αλλά ακόμα και στο ψευτοπρωτάθλημα των δανεικών, των δορυφόρων και των εγκληματικών οργανώσεων, ο τίτλος θα εξαρτηθεί από το αν ο ΠΑΟΚ θα αντέξει το βάρος του πρωταθλητισμού μέχρι το τέλος. Αν δεν πάρει μερικούς παίκτες τον Γενάρη που να βοηθήσουν άμεσα, ο ΠΑΟΚ θα καταρρεύσει.

      Για τον Ρωμανό, τον ιδεολόγο του Κολωνακίου και της Κηφισιάς, την πληγωμένη ψυχή που έχασε τον κολλητό του τον περίφημο Γρηγορόπουλο μπροστά στα μάτια του από σφαίρα αστυνομικού, τον ληστή τραπεζών, τον εγγονό ενός κάποιου Νάσιουτζικ (δεν ξέρω ποιός και τί είναι και δεν ενδιαφέρομαι να μάθω), έχω να πω ότι κακώς ασχολούμαστε. Και πολλοί γλοιώδεις τύποι τρέχουν να του συμπαρασταθούν από ιδιοτέλεια, από πολιτικά κόμματα μέχρι ανύπαρκτοι καλλιτέχνες της πλάκας που χάρις στην αριστερίστικη ρητορεία τους μόνο στην Ελλάδα ευδοκιμούν. Γιατί να βγει από την φυλακή ο Ρωμανός? Για να εξαφανιστεί με την πρώτη ευκαιρία και μετά να ανεβάσει video στο youtube για να χλευάσει το Κράτος σαν τον Ξηρό και να συνεχίσει το "έργο" του? Όχι. Να μείνει μέσα, αφού έχει καταδικαστεί σε 11 χρόνια κάθειρξη για ΕΝΟΠΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ. Αν θέλει να αυτοκτονήσει με το να μην τρώει αδιαφορώ, είναι δικό του πρόβλημα. Θέλει φοιτητηλίκι, γκομενάκια και να πάει στην Μύκονο με την ΔΑΠ, και ζητά εκπαιδευτικές άδειες να πάει να φοιτήσει στην Σχολή του σαν να μην τρέχει τίποτα? Αυτά να τα σκεφτόταν όταν έπαιρνε τα όπλα και νόμιζε ότι θα ήταν σαν το Call of Duty όπου κάνεις ό,τι κάνεις, πατάς off και τέλος. Κάθε πράξη στην ζωή έχει συνέπειες, και αυτό στην Ελλάδα δυστυχώς το έχουμε ξεχάσει.

      Διαγραφή
  7. O Ντέμης ήταν ο πιο πληθωρικός Ελληνας σκόρερ που έχω δει. Δεν αποκλείεται και ο πιο χαρισματικός γενικότερα. Οι γυριστές κεφαλιές που έκανε, δεν διδάσκονται. Θυμάμαι οτι σε κάποιο φιλικό είχε κάνει κεφαλιά-ψαράκι προς τα... πίσω, άλλαξε την πορεία της μπάλας προς τα... εμπρός, και την έστειλε στην... πίσω γωνία του τέρματος. Αντε τώρα, βγάλε άκρη πως το έκανε...
    Δεν ξέρω αν όντως δεν είχε τεχνική, αλλα έχω δει φάσεις απο ματς Απόλλων-ΠΑΟΚ, όπου τους είχε κάνει γιο-γιο!!

    Τσαρτας: Φοβερές ικανότητες, αλλά είχε κακή φυσική κατάσταση και δεν διαρκούσε για πολύ. Οταν έπρεπε όμως, το αριστερό του πόδι ήταν εκεί.

    Δεν ξέρω πόσο αδίκησε ο Σαντος τον Λαζαρίδη, ξέρω όμως οτι χρώσταγε μια εμφάνιση στον παικταρά και σεμνότατο Στολτίδη ο (τεραστιος) Ρεχάγκελ. Οταν πήγε να του τη δώσει, ήταν πια αργά.

    Καραγκούνης: Οι μισοί θέλουν να τον βγάλουν ως τον καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή ever, οι άλλοι μισοί ως ντροπή του αθλήματος.
    Η αλήθεια βρίσκεται στο οτι ήταν ξεχωριστός και μοναδικός. Αποτύπωνε όχι μόνο το στυλ παιχνιδιού του στο γήπεδο, αλλα και του χαρακτήρα του. Ολα αυτά με το καλό και με το κακό τους. Το αγλικό πρωτάθλημα του ταίριαζε γάντι κατ εμε.

    Σε προσκυνώ που δικαιώνεις τον Τάσαρο Πάντο (η Roberto Pantos, οπως θα τον έλεγα εγώ)
    Αν και Παναθηναϊκός, τον πάω απίστευτα. Ταχυδύναμος, με εργατικότητα και προσήλωση. Ακομα κι αν δεν ήξερε ούτε μπάλα, ούτε ποδόσφαιρο, έπαιζε με τέτοια όρεξη, που του έβγαιναν και θεαματικές ενέργειες ώρες-ωρες.
    Πανω απ όλα όμως, ήταν μεγάλη μορφή (και συμπεθέστατο τυπάκι πιθανολογώ) και εκτός γηπέδου. Τι να θυμηθώ; Την ατάκα με τον... "Ριπάντο"; Η την απίστευτη ατάκα που είπε όταν παραλίγο να μας βάλει μια γκολάρα που πήγε δοκάρι "Ευτυχώς που δεν το βαλα, γιατι θα γκρεμιζόταν το Καραϊσκάκη, και κρίμα θα ταν νέο γήπεδο..."
    Ο τύπος ήταν τρολλ (με την καλή εννοια) εντός και εκτός γηπέδου. Οποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο, θα έπρεπε να τον λατρεύει. Στη χώρα μας οι περισσότεροι τον χλευάζουν. Απόδειξη οτι είμαστε απαίσιοι άνθρωποι. Τελεία.

    Αλεξανδρής και Γιασεμής/Γιασεμή/Γιασουμή/Γιασεμάκης: Οτι γκολ βάζανε, το βάζανε με ψαλιδάκι. Ρισπεκτ.

    Μπάρκογλου: Απο τους χαρακτηριστικότερους all-arround μεσοεπιθετικούς για μικρομεσαίες ομάδες.

    Αντζας: Ωραίος αμυντικός, αρχοντικός οπως είπες. Απο τους ελάχιστους Ελληνες που τους ταιριάζει ο ρόλος του ball-playing defender. Η παύση της επαγγελματικής καριέρας του το 2004 φάνηκε να τον φρενάρει άσχημα, αλλά τον ξαναείδαμε πιο έμπειρο και δυνατό.
    Για αυτό που γράφεις οτι δεν ήταν μαλακιστήρι, δυο πράγματα δεν με βοηθάνε:
    1) Δεν μου άρεσε η φάτσα του
    2) Το περιστατικό με τη... φαγούρα στη Λεωφόρο, όπου δικαιώθηκε. Θυμίζει λίγο τη... γαργαρόπουτσα.

    Λυμπερόπουλος: Συμπαθέστατος και ολοκληρωμένος επιθετικός. Δεν τον αντέμειψε η πουτάνα η ζωή με κάποιο πρωτάθλημα.

    Θα πρόσθετα σίγουρα και τον Γιουρκα Σεϊταριδη. Δεξί μπακ απο αυτά που δεν ξαναβγαίνουν. Ισως ο αγαπημένος μου Ελληνας παίκτης γενικότερα. Χαρακτηριστικές κούρσες απο τον ασβέστη, ενώ ταυτόχρονα εξαφάνιζε τον αντίπαλο εξτρεμ. Ολα αυτά μέχρι το 2004, γιατι τα μυαλά του φούσκωσαν απότομα. Οταν τον ξαναπήραμε στα 28 του, ήταν ήδη με το ένα παπούτσι κρεμασμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τον Ρωμανό: ισως δεν εχω καταλάβει ακριβώς την περίπτωση.
      Δεν υπάρχει δυνατότητα να σπουδάσει μέσα απο τη φυλακή;
      Αν θέλει άδειες να δραπετεύσει, η να ζήσει "φοιτητική ζωή", σόρι αλλα ας ζήσει με το γεγονός οτι οι πράξεις του καταδικάζονται με φυλάκιση.

      Αν του απαγορεύουν την φοίτηση αυτή-καθαυτή, είμαι με το μέρος του, κι ας μην περίμενα οτι θα το λεγα ποτέ αυτό.
      Οπως έγραψε και κάποιος στο fb: "Δεν είπε κανείς να απελευθερωθεί. Απλά να σκεφτούμε τα δικαιώματα του"

      Σε κάθε περίπτωση, προσυπογράφω τα 2 πράγματα που αναφέρεις: Για την επιλεκτική ευαισθησία (οι μισοί προς την "ελευθερία", οι άλλοι μισοί προς τη "δικαιοσύνη"), και για την έλλειψη ορθολογικής κρίσης.

      Διαγραφή
  8. Μανόλο, τον Στολτίδη θα τον χαρακτήριζα ένα είδος box to box. Σπανίζουν τέτοιοι παίχτες στην Ελλάδα. Κια μπορεί στην Εθνική του Ρεχάγκελ να υπήρχε ισχυρός ανταγωνισμός για μια θέση, αλλά σε αυτήν Εθνική η εντεκάδα θα ξεκινούσε από αυτόν.

    Τον Καραπιάλη τον είχα δει στο μουντιαλίτο που διατηρεί ο ίδιος στο Χαλάνδρι και πηγαίνω κάποιες φορές. Ο τύπος έχει κάνει μια επική μπάκα. Βασικά, όποιον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή έχω δει από κοντά, έχει κοιλιά. Θυμήθηκα τώρα και τον Μαλιούφα που είχα δει στην Χαλκιδική. Κοιλιά κι αυτός. Για να επανέλθω στον Καραπιάλη, όμως, ο παίχτης είχε ικανότητες, αλλά νομίζω ότι ποτέ δεν δούλεψε. Πρέπει να ήταν, όπως έγραψα, τεμπελάκος.

    Τον Γεωργάτο δεν τον ξέχασα. Ποτέ δεν μου έκανε κλικ ο παίχτης. Θυμάμαι ότι όταν πήρε μεταγραφή στην Ίντερ, ήμουν στην Χαλκιδική. Έρχεται ένα φιλαράκι και μου λέει ''ο Γεωργάτος πήγε στην Ίντερ''. Μέχρι να το δω γραμμένο στην εφημερίδα, καθώς τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, δεν τον πίστεψα! Είχει ικανότητες, αλλά ήταν τεμπελόσκυλο, μαλακισμένο, αλαζόνας, παιδί του φραπέ της Γλυφάδας και μου την έσπαγε η φάτσα του. Η συμπεριφορά του στην Εθνική τα λέει όλα. Μεγάλος μάγκας ο Ρεχάγκελ.

    Ο Φραντζέσος πρέπει να ήταν ένας από τους καλύτερους παίχτες στην εκτέλεση φάουλ. Δεν αναφέρομαι μόνο για Ελλάδα. Ούτε για Ευρώπη. Μιλάω διεθνώς.

    Όταν ήμουν μικρότερος, μπέρδευα την μπουκλωτή χαίτη του Χαντζίδη με αυτήν του Κωφίδη...

    ...ο οποίος Κωφίδης έκανε και τραγικές δηλώσεις για αυτό το παιδάκι τον Ρωμανό. Αγαπητέ, Μανόλο, από πότε οι αναρχικοί, που πάνε ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, απαιτούν αν εφαρμόζονται νόμοι για αυτούς και να εκετελούν τα δικαιώματά τους; Κοροϊδευόμαστε; Κι αν θες την γνώμη μου, ακόμα και το αντικείμενο σπουδών (Διοίκηση Επιχείρησεων), ξενίζει. Σκέψου να πάρει κανά πτυχίο και να πάει να εργαστεί σε καμιά τράπεζα. Σαν να το παίζω εγώ φανατικός οικολόγος και να πετάω τα σπουπίδια μου στον δρόμο ή να φοράω γούνες από αλεπού και βίδρα. Μιλάμε για αποθέωση υποκρισίας. Είναι προφανές ότι κάπου έχει μπερδευτεί ο Ρωμανός. Προσωπικά καταλογίζω ευθύνες και στους γονείς του. Τέλος, μπορεί εσύ να δουλεύεις σε πολυεθνική, αλλά δεν νομίζω να κατηγορείσαι για ένοπλη ληστεία. Κι όταν λέμε ένοπλη, βάλε καλάσνικοφ.

    Υ.Γ. Πέρασε τροπολογία στην Βουλή. Αν θέλει πραγματικά να σπουδάσει, θα μπορεί να το κάνει εξ αποστάσεως. Για να δούμε, θα σπουδάσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σιμιγδαλένιε, ο Φορτούνης είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που μπορούν να παίξουν κάθετα. Κι όταν λέω ελάχιστους, εννοώ μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όλοι λένε ότι οι Έλληνες παίχτες έχουν ταλέντο που δεν αξιοποιείται, αλλά είναι προφανές ότι όλα αυτά αποτελούν ευφυολογήματα των δημοσιογράφων και ορισμένων φιλάθλων/οπαδών που πάσχουν από άγνοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε, όχι, δεν μου έκανε κλικ ο Κολτσίδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πρόεδρε, να σου πω μια πραγματική, μη ποδοσφαιρική ιστορία για τον Τσιάρτα. Ήθελε, λοιπόν, ο Τσιάρτας να κάνει κάτι ανακατασκευές σε ένα σπίτι που είχε. Πάει στην αρχιτέκτονα και σκάει μύτη με τον μάνατζερ του (!). Τρελαίνεται η αρχιτέκτων. Αρχίζει να μιλάει ο μάνατζερ, τον διακόπτει η αρχιτέκτων και του λέει '' συγγνώμη, το σπίτι είναι δικό σας ή του κυρίου Τσιάρτα;''. Του κυρίου Τσιάρτα, απαντά εκείνος. Τότε δεν έχετε καμιά δουλειά εδώ, του λέει. Μην μακρυγορώ, βγαίνει έξω από το γραφείο ο μάνατζερ και μένει ο Τσιάρτας με την αρχιτέκτονα. Η αρχιτέκτων καταβάλλει τρομερές προσπάθειες για να επικοινωνήσει στα ελληνικά με τον Τσιάρτα, αλλά κάτι τέτοιο δν είναι εφικτό. Τότε, κουρασμένη από την υπερπροσπάθεια, σηκώνεται από την καρέκλα, ανοίγει την πόρτα και λέει στον μάνατζερ να μπει μέσα να συζητήσουνε. Αυτός ήταν ο Τσιάρτας. Μπορούσε να ''μιλήσει'' στο τόπι, αλλά με τους ανθρώπους είχε ένα ζήτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χάρη, ο Κατσουράνης είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που γνωρίζει λίγο ποδόσφαιρο. Η θέση του, φυσικά, δεν είναι αμυντικό χαφ, που τον έβαζε ο Νιόμπλιας, δεν είναι σέντερ μπακ, που έπαιζε στον ΠΑΟΚ, αλλά ένα είδος κρυφού επιθετικού. Ο Κάτε, ο οποίος μόνο άσχετος δεν ήταν, κατάλαβε αμέσως που έπρεπε να παίζει ο ποδοσφαιριστής. Και επειδή εκείνη την σεζόν είχα παρακολουθήσει και αρκετά παιχνίδια του ΠΑΟ, προσυπογράφω ότι οι κινήσεις του στον χώρο και τα γκολ που είχει πετύχει, μόνο τυχαία δεν ήταν. Δυστυχώς, όμως, οι Έλληνες οπαδοί δεν γνωρίζουν ποδόσφαιρο και αρκετοί έσπευσαν να δημιουργήσουν γκρουπάκια στο Facebook για το πόσο μεγάλο πλήγμα αποτελούσε για την Εθνική ομάδα. Και είδαμε όλοι πως παίζει η Εθνική χωρίς αυτόν. Ακόμα και όταν μαρκάρει με το δάχτυλο, όπως τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει ικανοποιητικός αντικαταστάτης.

    Ο Γεωργάτος βαριόταν να αμυνθεί. Έτρεχε, βέβαια, στο γήπεδο, αλλά έχω την εντύπωση ότι έτρεχε για την πάρτη του, όχι για την ομάδα. Ο Μπάγιεβιτς, που γούσταρε πλαγιοκοπήσεις, τον έβαλε στην άμυνα, αλλά μόνο άμυνα δεν έπαιζε. Ουσιαστικά κέρδισε έναν εξτρά παίχτη στην επίθεση. Εξάλλου, είχε ανάγκη εκείνος ο Ολυμπιακός να παίξει άμυνα; Από ποιον να απειληθεί;

    Ο Πατσατσόγλου θα μπορούσε να βρίσκεται στη λίστα μου. Φιλότιμος ποδοσφαιριστής, σταθερός στην απόδοσή του και, πιθανολογώ, καλός άνθρωπος. Άντεξε, όπως λες, τους τραυματισμούς, αλλά δεν ήταν ίδιος. Λογικό και αναμενόμενο, και δεν τον κατηγορώ για αυτό.

    Και ο Κυργιάκος θα μπορούσε να βρίσκεται στη λίστα μου. Δυναμικός, παθιασμένος, μού θύμιζε τον Τόνι Άνταμς της Άρσεναλ! Αν θυμάμαι καλά, μπήκε στην εντεκάδα του ΠΑΟ από το πουθενά και καθιερώθηκε.

    Ο Μπασινάς ήταν ήρεμη δύναμη. Είχε πολύ καλές τοποθετήσεις, αξιόλογη πάσα και ήταν ομαδικός, χωρίς να είναι ιδιαίτερα μαχητικός, ούτε μπορείς να πεις ότι κατάπινε χιλιόμετρα στο γήπεδο. Καλός και ποιοτικός παίχτης.

    Για τον Γεωργιάδη έχω να πω ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα κωλόπαιδα και μαλακισμένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν ποτέ έκανα μια τέτοια λίστα να είσαι σίγουρος ότι θα ήταν νούμερο ένα. Μεγάλος αντιαρειανός, έχω την εντύπωση ότι υποστήριζε μόνο το χρήμα, κι ας πουλούσε ΠΑΟΚτσιλίκι. Ειδικά μόλις πήγε στον ΠΑΟΚ είναι λες και έπαθε ολοκληρωτική πλύση εγκεφάλου -στην Δόξα Δράμμας δεν ήταν έτσι. Δεν ξεχνώ ότι έχει σπάσει το πόδι του Πανόπουλου, είχε αφήσει εκτός τον Αουρέλιο για δύο ολόκληρους μήνες και πήγε να κόψει το ποδόσφαιρο στον Καράμπελα με την καρατιά στο γόνατο. Και οι τρεις παίχτες του Άρη. Η άγρυπνη και δίκαιη ΕΠΟ τον επιβράβευσε κάνοντάς τον προπονητή των Νέων και των Ελπίδων (!!!), για να διδάξει πως φτύνουμε και πως σπάμε πόδια αντιπάλων, όπου έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία που πρέπει να γραφεί στο ρεκόρ Γκίνες, να μην έχει καλέσει ούτε έναν ποδοσφαιριστή από την ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια στους μικρούς. Μάντεψε σε ποια ομάδα αναφέρομαι. Φοράει κίτρινα και έχει για σήμα του τον Θεό του Πολέμου. Μετά από όλα αυτά, δεν μπορώ να πάρω σοβαρά ένα τέτοιο ον.

    Τέλος, αν ο Ρωμανός ήθελε να φοιτήσει, αντί για το Καλάσνικοφ να κράταγε κανά βιβλίο κι αντί για ληστείες τραπεζών να πήγαινε να δώσει κανά μάθημα. Μπορεί να του φαινόταν πιο χρήσιμο και πιο ανώδυνο. Νταξ, δεν θα είχε την αναγνωρισιμότητα που έχει τώρα, αλλά δεν θα ήταν στην φυλακή. Το πολύ πολύ να έκανε απεργία πείνας για κάποιον καθηγητή που τον έκοψε σε κανά μάθημα με 4,5.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρης

      Δυο παρατηρήσεις:

      Η πρώτη σαιζόν του Κατσουράνη στον Παναθηναϊκό, όπου ήταν 1ος σκόρερ της ομάδας (6 γκολ στις πρώτες 10 αγωνιστικές του πρωταθλήματος) μέχρι να φύγει από τον πάγκο ο Ten Kate, αιφνιδίασε πολλούς "ειδήμονες". Μάλιστα ακούστηκε σε κυριακάτικη αθλητική εκπομπή από καλεσμένο ότι "είναι μή φυσιολογικό ένας χαφ να πετυχαίνει τόσα γκολ" (υπονοώντας ότι η ομάδα δεν λειτουργεί σωστά, είναι άναρχη και κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει). Αν δεν κάνω λάθος, αυτό το είπε ο Νιόπλιας, πριν προσληφθεί από τον Πατέρα στον Παναθηναϊκό. Μετά όταν προσελήφθη, και τί δεν ακούσαμε από την δημοσιογραφική προπαγάνδα για τον προπονηταρά Νιόπλια. Μέχρι και ότι είχε το μικρόβιο του προπονητή από τα παικτικά του χρόνια, και ότι όταν οι άλλοι παίκτες αγόραζαν λέει... πορνοταινίες στα αεροδρόμια κατά τα ταξίδια του Παναθηναϊκού, αυτός αγόραζε λέει... video με μαθήματα προπονητικής για να τα βλέπει στο δωμάτιο πριν τους αγώνες. Θεέ μου, ήμαρτον. Έτσι εξηγείται πώς κατάφερε να μετατρέψει ένα άνετο πρωτάθλημα που κανονικά θα έπαιρνε χαλαρά ο τότε Παναθηναϊκός σε χιτσκοκικό δράμα μέχρι το τέλος.

      Για τον Γεωργάτο που λες και τον έξτρα παίκτη στην επίθεση που κέρδισε ο Ολυμπιακός, στην Ελλάδα προφανώς ο γαύρος δεν χρειαζόταν να αμυνθεί (η Παράγκα να 'ναι καλά). Στην Ευρώπη, όμως, άλλα έδειχνε το γήπεδο.

      Αυτά.

      Διαγραφή
  13. Άλεξ, για τις γυριστές κεφαλιές του Ντέμη έχεις απόλυτο δίκιο και έπρεπε να το έχω αναφέρει κι εχώ στο αρχικό κείμενο. Ο τύπος, πάντως, ήταν γνήσιος επιθετικός και ανέκαθεν τον συμπαθούσε ως ποδοσφαιριστή. Δεν ήταν και η αποθέωση της τεχνικής, αλλά, όπως γράφω, δεν την χρειαζόταν -είχε πολλά προσόντα. Θυμάμαι για, παράδειγμα, να μην μπορεί να στοπάρει πολύ καλά την μπάλα ή να ντριπλάρει τόσο καλά σε κλειστό χώρο. Θυμάμαι, επίσης, όταν είχε παρουσιαστεί από την Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου είχε κάνει ένα αξιόπιστο δίδυμο με τον Τόρες, να μην μπορεί να κάνει με ευχέρεια συνεχόμενα γκελ με την μπάλα! Την ίδια περίοδο παρουσιαζόταν ο Μπέκαμ στην Ρεάλ Μαδρίτης, με τον Άγγλο να κάνει τρομερά κόλπα με την μπάλα! Ένας Μπέκαμ που μπορεί να ήταν δεξιοπόδαρος, αλλά τα μάτια μου τον έχουν πιάσει να βγάζει υπέροχες μπαλιές με το αριστερό. Το ίδιο ισχύει και για τον Τσιάρτα. Τον έχω δει σε ΑΕΚ και Εθνική να βγάζει τμπαλιές ακριβείας με το δεξί πόδι.

    Ο Λαζαρίδης άξιζε όχι μόνο κλήση στην Εθνική, αλλά και συμμετοχή στην εντεκάδα! Ο παίχτης ήταν αλάνθαστος και είχε πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις. Αλλά το να παίξει παίχτης του Άρη στην Εθνική με τον Σάντος προπονητή ηταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί τρομερά από τον Λαζαρίδη, κάτι που επιβεβαίωνε τον ισχυρισμό μου ότι αν ψάξεις σωστά για Έλληνες παίχτες, θα βρεις λαβράκια. Για τον Στολτίδη έχεις δίκιο: άξιζε πιο νωρίς κλήση. Δεν θα πω ότι ο Ρεχάγκελ δικαιώθηκε με την κατάκτηση του Euro, αλλά στην μεσαία γραμμή τότε υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός. Δεν είναι όπως τώρα που παίζει αυτός ο Ταχτσίδης βασικός (!!!).

    Αν ήμουν προπονητής σε κάποια ομάδα, θα ήθελα να έχω τουλάχιστον έναν παίχτη σαν τον Πάντο. Συμπαθής, δεν προκάλεσε ποτέ και κανέναν, παίχτης της ομάδας, φιλότιμος, τρεχαλατζής μέχρι να σκάσουν τα πνευμόνια του, στρατιώτης της ομάδας και του προπονητή. Δεν ήταν τόσο αδής από ποδόσφαιρο, γνώριζε τις βασικές αρχές, δεν ήταν δηλαδή Κορδουνούρης ή Τζόρβας. Γενικώς λατρεύω τέτοιους παίχτες.

    Συμφωνώ για Γιασεμής/Γιασεμή/Γιασουμή/Γιασεμάκης και, επίσης, αναρωτιέμαι πως θα έπαιζε ο Μπάρκογλου σεμ ια μεγαλύτερη ομάδα. Προσωπικά νομίζω ότι δεν του έλειπε τίποτα.

    Νταξ, ο Άντζας δεν ήταν ομορφάντρας, αλλά στο περιστατικό number 2 έχεις απόλυτο δίκιο Όπως και έχεις απόλυτο δίκιο για τον συνειρμό με την επική γαργαρόπουτσα! Για όσους δεν γνωρίζουν, η γαργαρόπουτσα συνιστά ένα ύψιστο παράσημο της Αθλητικής Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Αν πατήστε στο blog στην κατηγορία ''Κουίζ'' θα βρείτε την full ιστορία.

    Όσο για τα μαλακισμένα που ήταν συμπαίχτες του Άντζα στον Ολυμπιακό, αναφέρομαι στον Γεωργάτο και τον Ανατολάκη που πηδούσαν την γυναίκα του Άντζα. Για αυτό είχε φρικάρει τότε ο Άντζας και έλεγε να φύγει και να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Στην Ξάνθη βρήκε πάλι τα πατήματά του.

    Ο Γιούρκας ποτέ δεν μου έκανε κλικ. Είχε, βέβαια, ικανότητες, ως full back και μέχρι τα τέλη του 2004 ήταν στα πάνω του, αλλά στην πορεία κάπου ξέφυγε. Είχε και τους αχίλλειους τένοντες, αλλά νομίζω ότι η πραγματική αιτία του να γίνει παλαίμαχος πριν κλείσει τα 28 του ήταν τα γρήγορα αμάξια, οι βίζιτες, η ποζεριά και η παραλιακή.

    Τέλος, πώς γίνεται αυτοί οι αναρχικοί να θέλουν δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, να επιθυμούν τα καλά της οργάνωσης χωρίς την οργάνωση και να θυμούνται το Κράτος όταν στριμωχτούν στην μπουζού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Για πολλους και διαφορους, το τονίζω, λόγους:

    Κωφίδης (μιλάμε μόνο για εντός γηπέδου και εκτός μόνο για τη μούρλα με Βέρτζιν Στιλ), Αποστολάκης, Κώστας Κωνσταντινίδης (αυτός που πήγε Γερμανία), Τσιφούτης (μόνο και μόνο για την μαλλούρα και την καλτίλα), Δημήτρης Μάρκος, Μαλαδένης, Ο Κωστής (πολύ άτυχος ρε φίλε), φυσικά ο Ντέμης, Ατματζίδης, εκείνος ο μουρλός ο ψυχοπαθής ο Καμίτσης του Πανιωνίου, ο Λεό ο Βόκολος, ο Γιώργος ο Καπουράνης, Ο Αλεξούδης (άτυχος στα γόνατα), Ο Σπύραρχος ο Μαραγκός, Κώστας Μαυρίδης, Μαρίνος Ουζουνίδης, Ο Μητσάρας ο Σαραβάκος, Ο Γιάνναρος ο Γκούμας, Καλτίλα Σκέντζος, Αντώνης Σαπουτζής (ω θέε μου), Ναλιτζής, Κασάπης, Κοπιτσής.

    Και άλλοι...αλλά νταξ κολλάει το μυαλό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Από αυτούς κρατάω Αποστολάκη, τον δυναμικό Σκέντζο και, φυσικά, Σαπουντζή. Άντε, να έμπαιναν στη λίστα μου ο Κασάπης, ένα μοντέρνο αριστερό μπακ, κι ο Μαραγκός, που ήταν ήρεμη δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ηθελα να συμπληρωσω οτι μπορει να ειναι καπως που ειπα για τον Φορτουνη που ειναι ακομα ανερχομενος αλλα πραγματικα δεν μπορω να πω οτι μου εκανε το κλικ καποιος ελληνας ποδοσφαιριστης. Ο Καραγκουνης ισως και φανταζομαι ο Τσιαρτας αν τον προλαβαινα περισσοτερο. Αλλα ποιος αλλος; Οσο καλος κι αν ειναι, δεν νομιζω οτι εχει αυτο το κατι για να σου κανει το κλικ ενας ελληνας ποδοσφαιριστης.
    Επισης θα συμφωνησω για Λαζαριδη αφου και στον αστερα ηταν παρα πολυ καλος.
    Τελος αλλος ενας που θεωρω αδικημενο/υποτιμημενο, μπορει και απο τον εαυτο του, ειναι ο Δημουτσος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεν είναι κάπως. Γιατί να είναι κάπως;

    Ο Λαζαρίδης, είναι ένας παίχτης που ξεκίνησε από Δ' Εθνική και με σκληρή δουλειά έφτασε να παίρνει διπλό μέσα στην Μαδρίτη. Τεράστια αδικία από τον Σάντος που δεν τον κάλεσε ούτε μία φορά. Όχι να παίξει, να τον καλέσει.

    Ο Δημούτσος έχει ικανότητες. Στον Ατρόμητο έχει βελτιωθεί αρκετά, καθώς στον ΠΑΟ, όπου έπαιζε σε όποια θέση να είναι, έδειχνει μετριότατος. Έχει πείσμα, τρέχει, ενίοτε σκληρός, αλλά δεν ξέρει καμιά τρελή μπάλα και αρκετές φορές παίζει -άγνωστο γιατί- με νεύρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...