Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Ο Πόντιος, τα σκουλήκια και οι ορδές του χάους

Δεν είναι περίεργο που το πελατειακό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας βρίσκεται υπό κατάρρευση. Κάποτε ήταν ευθύνη του πολιτικού να βρει δουλειά τους ψηφοφόρους, ώστε οι τελευταίοι να απολαμβάνουν την μονιμότητα στον επίγειο παράδεισο του Δημοσίου. Οι πιο φιλόδοξοι, μάλιστα, επέκτειναν τα ρουσφέτια και στον ιδιωτικό τομέα. Τα πλοκάμια των πολιτικών, λοιπόν, ειδικά επί ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχαν απλωθεί παντού. Και τώρα, σε μια εποχή που η χώρα ταλανίζεται από πλείστα προβλήματα, οι σχέσεις πολιτικών και ψηφοφόρων έχουν κλονιστεί συθέμελα. Γιατί; Διότι κόπηκαν τα ρουσφέτια. Κι ο Έλληνας ανέκαθεν έβλεπε τις εκλογές σαν πεδίο για να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και να αποκομίσει κέρδη. Συν τοις άλλοις, τις αντιμετωπίζει σαν μια ευκαιρία για να τιμωρήσει. Ψηφίζει, λοιπόν, με ιδιοτελή και, συνάμα, αξιοπερίεργα κριτήρια. Και ποτέ, σχεδόν, δεν σκέφτεται το κοινό συμφέρον ή, έστω, σπάνια αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και η επιλογή του λιγότερο κακού. Η πολιτική, με άλλα λόγια, δεν αποτελεί ένα αυθαίρετο πεδίο για δοκιμές. Δεν είναι παγωτό για να πειραματιζόμαστε με νέες γεύσεις. Τέλος πάντων.


Κάπως έτσι, λοιπόν, δικαιολογείται η άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ορισμένοι ψηφοφόροι στράφηκαν σε αντισυστημικά κόμματα, τα οποία ευαγγελίζονται ριζοσπαστικές λύσεις και προτείνουν ρηξικέλευθες ρυθμίσεις. Ωστόσο, το κλίμα έχει οριστεί κατά της Νέας Δημοκρατίας κι όχι υπέρ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Καλό είναι ο Αλέξης ο Τσίπρας, αλλά και ο ελληνικός λαός, να το έχει αυτό υπόψη του. Το ΣΥΡ.ΙΖ.Α., εξάλλου, τα έχει όλα. Σαν μια καντίνα, ονόματι «Ο Πόντιος», που υπήρχε απέναντι από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Πήγαινες να πάρεις ένα βρώμικο να φας και σε ρωτούσε ο τύπος με το μουστάκι, και το κασετόφωνο στο background να παίζει Καζαντζίδη, «να βάλω από όλα;». «Ναι», απαντούσες εσύ. Και έβαζε κυριολεκτικά από όλα. Από σουβλάκια και λουκάνικα, καρότα και λάχανα, μέχρι τυροκαυτερή, κέτσαπ και μουστάρδα. Και στο τέλος σου έδινε ένα σάντουιτς που είχε τα πάντα. Κάπως έτσι είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μπορείς να ακούσεις τα πάντα. Δεν πλήττεις. Δεν νοιώθεις βαρεμάρα. Πάντα σου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ξεχειλίζει από απόψεις. Ότι θα επιστρέψουμε στην δραχμή, θα  βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση/Ο.Ν.Ε. και θα σκίσουμε τα Μνημόνια, μέχρι το ότι θα μείνουμε στο ευρώ, θα ισχυροποιήσουμε τις σχέσεις μας με την Ευρώπη και θα τιμήσουμε τις δεσμεύσεις του Μνημονίου. Γιατί συμβαίνει αυτό; Το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., βλέπετε, αποτελείται από αρκετές συνιστώσες. Και η κάθε συνιστώσα, όπως γίνεται αντιληπτό, έχει τα κουσούρια της. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας συντονισμός. Κι αυτό το κόμμα επιλέχθηκε από τον ελληνικό λαό για να κυβερνήσει τη χώρα. Ένας εχθρός της λογικής θα προσπαθήσει να διορθώσει τα πλείστα λάθη του προηγούμενου εχθρού της λογικής. Ποιος είναι ο προηγούμενος; Ο κύριος Σαμαράς. Ένας Σαμαράς που είχε την ευκαιρία να γραφτεί στην Ιστορία ως ένας μεγάλος μεταρρυθμιστής, αλλά προτίμησε, αντί να την αδράξει, να την πετάξει μεγαλοπρεπώς στον κάδο των αχρήστων.

Αντί επιλόγου, εύχομαι στον Τσίπρα καλή επιτυχία. Δεν ξέρω αν θα υλοποιήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Αν το καταφέρει, πάντως, να ξέρετε ότι βρέθηκε ο κλώνος του David Copperfield (φώτο). Κι αν αποτύχει, να θυμόμαστε ότι δεν θα ευθύνεται ο Τσίπρας. Δεν τον πήρε από το χεράκι η γυναίκα του και τον τοποθέτησε στο Μαξίμου με το ζόρι. Ο ελληνικός λάος τον εξέλεξε Πρωθυπουργό. Ο ελληνικός λαός τον προτίμησε. Όπου, λοιπόν, επικρατεί σαπίλα, υπάρχουν και σκουλήκια. Μαντέψτε ποια είναι αυτά. Μέχρι να το σκεφτείτε, οι ορδές του χάους έφτασαν.



Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης ανάρτησης είναι ο Έντι Τζόνσον. Το βρήκε ο Κωνσταντίνος.

Υ.Γ.2 Μία από τις σοβαρότερες αιτίες της δυστυχίας μας είναι αυτή η αέναη αναζήτηση της ευτυχίας μας. Ίσως σε κάποια ανάρτηση το κάνουμε πενηνταράκια.

Υ.Γ.3 Το Σάββατο ρούφηξα μεγάλες δόσεις ποδοσφαίρου. Το μενού είχε Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο. Η Ρεάλ πήρε τρεις βαθμούς από ένα παιχνίδι που δεν θα έπρεπε να πάρει κανέναν, η Μπάρτσα ζάλισε κυριολεκτικά την Έλτσε με το κάθετο ποδόσφαιρο και τα κάθετα σπριντ, και, τέλος, η Ατλέτικο Μαδρίτης, για μία ακόμη φορά, φάνηκε συνεπής στο αγωνιστικό της πλάνο. Ποδόσφαιρο, όμως, είχαμε και την Κυριακή. Η Φιορεντίνα κοντραρίστηκε με την Ρόμα, αλλά αυτά που είδαν τα ματάκια μου δεν με αποζημίωσαν. Άτακτο και άναρχο παιχνίδι, χωρίς ιδιαίτερη τακτική, θύμιζε μπάλα αλάνας. Τουλάχιστον ξεχαστήκαμε από τα βάναυσα προβλήματα της καθημερινότητας.

Υ.Γ.4 Αν η Αρειανάρα, με τόσα προβλήματα, καταφέρει και πάρει την άνοδο, θα πρόκειται για θαύμα ολκής.

13 σχόλια:

  1. Γράψε μόνο για τον Άρη σου φίλε
    Στα πολιτικά θέματα είσαι νυχτωμένος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μακάρι να γίνει κάτι και να μην είναι πάλι λόγια του αέρα. Όπως και να ναι, θα δείξει.Τουλάχιστον έχει αρχίσει να καταρρέει η (παλιά) σαπίλα

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάρης

    Τελείωσαν λοιπόν οι πιο γελοίες εκλογές που έχω ζήσει. Τις χαρακτηρίζω γελοίες γιατί είδαμε τα εξής. Αστήρικτους ισχυρισμούς χρηματισμού του Χαϊκάλη και εκατέρωθεν βιντεοσκοπήσεις από τον χρηματίζοντα και τον χρηματιζούμενο, μαζί με μοντάζ του Λαζόπουλου που όλα τα ξέρει και όλα τα καυτηριάζει με τα εκατομμύρια που παίρνει από τον Alpha (άλλος αριστερός με δεξιά τσέπη κι αυτός). Ανατροπή της Κυβέρνησης για άσχετο θέμα, την εκλογή Προέδρου. Τον Σαμαρά να χρησιμοποιεί την διορία της Τρόικας για το τέλος Φλεβάρη και αντί να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις και μετά να προκηρύξει προεδρικές εκλογές, επισπεύδει την εκλογή Προέδρου με την ήττα βέβαιη, ώστε να εκβιάσει το εκλογικό σώμα "ψηφίστε με γιατί αν πέσει η Κυβέρνηση θα χειροτερέψουμε και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας χρεοκοπήσει εντός μηνός". Τον Άδωνι να κυκλοφορεί ένα σποτ με το τραινάκι του μικρού Αλέξη και, παρ' ότι έχει δίκιο σε όσα λέει για την σύγκρουση του μεγάλου και του μικρού τραίνου, ρίχνει το επίπεδο και γελοιοποιείται. Τον Τσίπρα να έχει αντιγράψει 100% τον Ανδρέα Παπανδρέου στην παροχολογία και να έχει βάλει την κασέτα του αριστερίζοντος λαϊκισμού για να είναι σίγουρος για την νίκη. Την Χρυσή Αυγή να σταθεροποιείται όντας φυλακισμένη. Τον Καμμένο να επιβιώνει και από εκτός Βουλής να είναι εντός Κυβερνήσεως. Το Ποτάμι να καθιερώνεται χωρίς να έχει να πει κάτι. Τον Γιωργάκη να μας εκπλήσσει με το ανέκδοτο του κόμματος μιας χρήσης που έφτιαξε. Το ΚΚΕ, ως συνήθως, να έχει μείνει στον 19ο αιώνα και να μην πείθει παρά ελάχιστους που να μην είναι οπαδοί. Το ΠΑΣΟΚ να συρρικνώνεται κι άλλο, στον δρόμο του αφανισμού (αν και οι πρασινοφρουροί έχουν μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ μπας και φάνε). Τον Κυβερνητικό συνεταίρο Κουβέλη, τον πρώην μνημονιακό που διόρισε και δικούς του Υπουργούς και κομματικό στρατό στο Δημόσιο, μετά να μας το παίζει αντιμνημονιακός και να έχει την ίδια και χειρότερη μοίρα με τον Καρατζαφέρη, Όταν οι Οικολόγο Πράσινοι είναι πλέον μεγαλύτερο κόμμα από τα συντρίμμια της ΔΗΜΑΡ, έχει μούτρα ο μπάρμπα Φώτης και ζητά να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, θεωρώ γελοίο το 1,7% της Τελείας του Γκλέτσου.

    Την ώρα λοιπόν που όλοι οι άλλοι είτε αλληλοϋβρίζονται και αλληλοκατηγορούνται χωρίς να μιλάνε για το δικό τους πρόγραμμα, είτε μιλάνε γενικά και αόριστα εναντίον του Καπιταλισμού, της ΕΕ, της Γερμανίας ή του Κομμουνισμού, ένας μιλά με νούμερα και στοιχεία και καταγγέλλει δημοσίως πράγματα που όλοι γνωρίζουμε ή έστω υποψιαζόμαστε. Αναφέρομαι στον Βασίλη Λεβέντη. Όταν αυτός έλεγε πράματα και θάματα, ότι θα πτωχεύσουμε, η αντιπολίτευση (είτε η αξιωματική, είτε η ελάσσονα) στην Ελλάδα ήξερε μόνο να μιλά για Καπιταλισμό, Κεφάλαιο, συμφέροντα, νταβατζήδες, αμερικάνους και παγκοσμιοποίηση, πάντα γενικά και αόριστα. Πώς να μιλήσουν συγκεκριμένα για τα ελληνικά προβλήματα, όταν κι αυτοί είναι μέρος του συστήματος και του προβλήματος? Πώς να μιλήσουν, όταν π.χ στην Βουλή έχουν βολέψει όλα τα κόμματα (αριστερά και δεξιά) τους συγγενείς τους, 1500 άτομα σύνολο? Πώς να μιλήσουν για τους πολυθεσίτες και τους μαϊμού αναπήρους του Δημοσίου? Πράγματα που όλοι γνωρίζουμε, αλλά κανείς δεν συζητά. Ας μην το συνεχίσω γιατί παίρνω ανάποδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρης

      (συνέχεια)

      Τέλος, να σημειώσω 3 πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ που ευτυχώς δεν βγήκε αυτοδύναμος. Πρώτον, μας λένε για αντισυστημικούς που θα γκρεμίσουν το κατεστημένο. Εγώ 1η φορά βλέπω αντισυστημικό κόμμα να προβάλλεται και να προωθείται από τα κανάλια του συστήματος, 24/7/365 από την αρχή της κρίσης. Να πω ότι οργάνωσαν ρεύμα μέσα από το διαδίκτυο και πόρτα πόρτα επειδή είναι αποκλεισμένοι από τα κανάλια να πω ναι, είναι αντισυστημικοί, αλλά μιλάμε για φαρσοκωμωδία. Δεύτερον, ο Τσίπρας είναι καταδικασμένος να γίνει μνημονιακός. Είτε θα κάνει τούμπα και θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις για να πετύχουμε ευρωπαϊκή σύγκλιση, είτε θα το παίξει νταής με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε εκτός ευρώ. Επειδή ξέρει ότι και τα 2 σενάρια είναι καταστροφικά, θα προσπαθήσει ανεπιτυχώς να βρει έναν τρίτο δρόμο, αλλά δεν θα το δεχθούν οι Ευρωπαίοι. Πάλι Μνημόνιο θα έχουμε, ίσως με λίγη "επαναδιαπραγμάτευση" όπως αρέσκονται να λένε στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό πιστεύω ότι δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα παρά μόνον λεπτομέρειες. Τρίτο και τελευταίο, ο λαλίστατος κύριος Λαζόπουλος πριν 2-3 χρόνια πολύ σωστά μας έλεγε ότι "μας κυβερνά το 40%, μια κυβέρνηση μειοψηφίας ΝΔ/ΠΑΣΟΚ". Τώρα δηλαδή που κυβερνά το 41%, ή παραλίγο να κυβερνούσε αυτοδύναμα το 36%, είναι καλά, επειδή το menu έχει ΣΥΡΙΖΑ? Αυτά.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμε, στα θέματα του Άρη μου μπορεί να είναι ακόμα πιο νυχτωμένος.

    Πρόεδρε, δυστυχώς δεν βλέπω καμιά σαπίλα να καταρρέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Χάρη, συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό ''γελοίες εκλογές''. Και συμφωνώ με τα επιχειρήματα περί γελοιότητας. Αν έπρεπε να διαλέξω την αποθέωση της γελοιότητας, θα επέλεγα το Ποτάμι. Μιλάμε για ένα κόμμα φάντασμα, χωρίς θέσεις, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς αρχές, χωρίς πολιτικό σχέδιο. Με την αβάντα των ΜΜΕ να χαϊδεουν το σακίδιο του Θεοδωράκη και, παράλληλα, να αποβάλουν άλλα κόμματα, όπως την Χρυσή Αυγή και τον Λεβέντη ολοκληρωτικά από κάθε προβολή των θέσεων τους. Κι αφού ανέφερες τον Λεβέντη, πρέπει να πω ότι είναι ο μεγαλύτερος αδικημένος. Ο άνθρωπος ίσως ήταν ο πιο σοβαρός και συνεπής πολιτικός που κατέβηκε στις πρόσφατες εκλογές.

    Από εκεί και πέρα, το θέμα είναι τι θα κάνει ο Τσίπρας. Ας μην γελιόμαστε. Όλα αυτά που έχει υποσχθεί δεν γίνονται. Απλά δεν γίνονται! Ο ελληνικός λαός, όμως, ακολουθεί αυτούς που τάζουν. Το ίδιο έγινε με τον Τζέφρυ, κάτι αντίστοιχο γίνεται και τώρα. Ενεργοποιώντας, λοιπόν, τη λογική διάθεση, προσανατολιζόμαστε σε μια πανομοιότυπη πολιτική με αυτήν της Νέας Δημοκρατίας. Άλλη επιλογή δενφαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα. Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι το πως θα καμουφλάρουν όλη αυτήν την κωλοτούμπα και το πως θα την παρουσιάσουν στον λαό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ενος λεπτου σιγη για την Αντζελα Γκερεκου, την Ευα Καϊλη και την Νονη Δουνια που δεν μπηκαν στη Βουλη. Ρεμαλια δεν υπαρχει κρατος ποσες φορες να το πουμε πια;

    Οσο για τον Εντι ηταν ο μονος που ειχα αποκλεισει, μολις γυρισω σπιτι παω να ξεθαψω την αφισα του και να την κολλησω στο τοιχο! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Τσίπρας είναι ο καινούργιος Αντρέας Παπαντρέου. Ο Κάνθαρος ίσως θυμάται ότι το έχω μνημονεύσει και στο παρελθόν (πριν κάνα χρόνο).

    Στα γρήγορα ένα αίνιγμα:
    Η δυστυχία είναι η άδρευση και ο φόβος το λίπασμα. Τίνος;

    Καλησπέρες σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μανόλο, έχω την εντύπωση ότι η Καϊλή από κοντά είναι πιο ωραία. Την είχα μια φορά και πραγματικά ήταν πολύ όμορφη γυναίκα. Η Ράπτη γυναικάρα με τα όλα της. Κάποτε το δωμάτιο μου ήταν γεμάτο αφίσες με συγκροτήματα και παίχτες. Από Saxon και Slayer μέχρι Γκάρι Γκραντ, Σέιν Χιλ και Έντι Τζόνσον.

    Υπουργέ, σαφώς και το θυμάμαι. Αχ, να χαρείς, μην μου βάζεις ανινίγματα!

    Καλησπέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αφήνοντας στην άκρη όλα τα άλλα, τα οποία πάνω κάτω προσυπογράφω (πλην ευχολογίου...είμαι κακούλης βλέπεις), ένα θα σου πω...

    ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΟ ΡΕ ΦΙΛΕ? ΟΧΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ Τι απέγινε γαμώ το κέρατο του ο παπάρας; ¨Ηταν στανταράκι το κέρατο μου για βρώμικο...ΠΟΝΤΙΕ ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε, ο τύπος ήταν κορυφή. Μεγάλη μορφή ο μπάσταρδος. Και σου έφτιαχνε και μια σαντουιτσάρα επική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...