Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

Καριέρα φτιάχνεις μία φορά


Είχα σκοπό να γράψω για τον Κλοπ και την Λίβερπουλ. Μετά, όμως, παρακολούθησα το ματς στο Μπέλφαστ -μπράβο στην Βόρεια Ιρλανδία για την πρόκριση (φώτο)- και σκέφτηκα όλα αυτά που έχω αναφέρει κατά καιρούς. Κάποια στιγμή, λοιπόν, είχα γράψει ότι αν το πρόβλημα ήταν ο Ρανιέρι, τότε με την φυγή του Ιταλού όλα θα έστρωναν και η ομάδα θα άνοιγε τα φτερά της. Το πρόβλημα, φυσικά, δεν ήταν ο νυν τεχνικός της Λέστερ, αλλά η αρρωστημένη κατάσταση που διέπει το κλίμα της Εθνικής και το υλικό της ομάδας. Κι αν κάποιος θέλει να διαβάσει κάπως πιο αναλυτικά τις αιτίες που η Εθνική ακολουθεί φθίνουσα πορεία, μπορεί να ανατρέξει σε παλαιότερες αναρτήσεις. Και μπορεί οι διεθνείς στο γήπεδο να χαρακτηρίζονται από έλλειψη αγωνιστικής ετοιμότητας, τακτικής παιδείας και τεχνικής επάρκειας, αλλά μπροστά στις κάμερες, όταν προβαίνουν σε δηλώσεις, φαίνεται να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση/φόρμα. Ναι, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής χρειάζεται καθοδήγηση και έμπνευση από έναν έμπειρο προπονητή, αλλά αλίμονο αν απαιτείται ένας μπαμπούλας πάνω από τα κεφάλια των ποδοσφαιριστών για να καταστεί αντιληπτό ότι ωραίες είναι οι φράντζες, τα τατουάζ, το μούσι, η μόστρα και οι γκόμενες, αλλά καριέρα φτιάχνεις μία φορά. Και αυτά τα παιδάκια έχουν γίνει βεντέτες, χωρίς να έχουν προϋπάρξει ποδοσφαιριστές.

Υ.Γ.1 Εντυπωσιακά πράγματα γίνονται στον ποδοσφαιρικό Άρη! Η ομάδα έχει άριστο υλικό για Γ' Εθνική, έκλεισε χορηγό για τρία χρόνια στη φανέλα, ενώ αναμένεται να δοθούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα σε ένα εκ των δύο συνδρομητικών καναλιών. Μου φαίνεται ότι η ομάδα άργησε, αλλά μπήκε στο νόημα. 

Υ.Γ.2 Αγνή απόλαυση!

8 σχόλια:

  1. Χάρης

    Τα έχω χάσει με την Εθνική Ποδοσφαίρου. Δεν είναι να πει κανείς ότι έφυγαν όλοι όσοι ήταν στην Βραζιλία το 2014 και τώρα παίζουμε με παιδιά 20 ετών. Η άμυνα είναι ίδια με τότε (Καρνέζης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, Χολέμπας). Στο κέντρο έφυγαν μεν οι Καραγκούνης και Κατσουράνης, ο Μανιάτης είναι τραυματίας, αλλά παίζει ο Τζιώλης που κι αυτός ήταν χρόνια στην Εθνική αναπληρωματικός, ο Σάμαρης που έπαιξε αλλαγή στην Βραζιλία και παίζει βασικός στην Benfica, και ο Κονέ που ήταν βασικός στην Βραζιλία και παίζει στην Udinese. Στην επίθεση λείπει ο Γκέκας και τώρα παίζει ο Μήτρογλου που ήταν βασικός στην Βραζιλία, αλλά όπως και τότε έτσι και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Ουσιαστικά, πέρα από τις αλλαγές στο κέντρο, άλλαξαν οι εξτρέμ, όπου στην θέση των Σαλπιγγίδη και Σαμαρά τώρα παίζουν πότε ο Αραβίδης, πότε ο Καρέλης και πότε κάποιος άλλος.

    Το πρόβλημα για μένα είναι η ΕΠΟ, και δευτερευόντως οι ίδιοι οι παίκτες (ή έστω κάποιοι εξ αυτών) που δεν έχουν αυτοσεβασμό και χάνουν από τα Νησιά Φερόε μέσα-έξω. Η ΕΠΟ (Σαρρής, Γκιρτζίκης και λοιποί) θεώρησε τον όμιλο με Νήσους Φερόε και Βόρειο Ιρλανδία της πλάκας και την πρόκριση δεδομένη, και βρήκε την ευκαιρία να κάνει αλλαγές στην Εθνική, σπάζοντας το κλειστό club και φέρνοντας προπονητή που θα άκουγε και θα έκανε θελήματα. Το λέω γιατί επί Ranieri έγιναν περίεργα πράματα με τις κλήσεις παικτών, και αυτός ο Τσάνας που παριστάνει τον κόουτς θέλουν να τον επιβάλλουν στον επόμενο προπονητή ως βοηθό, με αποτέλεσμα ο Σούστερ να κάνει πίσω όπως φημολογείται.

    Επίσης οι παίκτες, ξέρουμε ότι δεν είναι παικτρόνια, αλλά δεν παίζουν όπως πρέπει. Ποιός ξέρει, φοβούνται μην τραυματιστούν και χάσουν την θέση τους στους συλλόγους τους? Ή είναι απλώς ανίκανοι να συνεννοηθούν μεταξύ τους, στήνουν κλίκες με αφορμή τις συλλογικές κόντρες, και κάνουν αγγαρεία? Πρέπει να έρθει προπονητής που θα γίνει κακός εκεί που πρέπει, θα επαναφέρει τα στεγανά, θα διώξει μερικούς από την ομάδα (ίσως και άδικα) για παραδειγματισμό, αλλά θα επαναφέρει την συγκέντρωση των παικτών και τον σεβασμό τους προς την ομάδα. Και εννοείται να ξεχάσουμε τα περί... επιθετικού ποδοσφαίρου που ονειρεύονταν κάποιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάρη, υπάρχουν αλλαγές στο ρόστερ. Δες, για παράδειγμα, την εντεκάδα της Εθνικής με την Κόστα Ρίκα. Και το θέμα είναι ότι οι αντικαταστάτες αυτών που έφυγαν είναι υπερτιμημένοι. Ποιος Καρέλης και ποιος Αραβίδης; Ο πρώτος είναι μια μετριότητα κι ο δεύτερος ένας φιλότιμος παίχτης. Κι εγώ φιλότιμος είμαι. Να παίξω Εθνική;

    Επίσης, στην ομάδα επικρατεί τακτική αναρχία. Παίρνει την μπάλα ο Χολέμπας και πάει όπου θέλει. Πάσα θα δώσει όταν διαπιστώσει ότι ξέμεινε από επιλογές. Πάσα δίνουμε από επιλογή, και βάσει σχεδίου, με σκοπό να δημιουργήσεις ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα, κι όχι από ανάγκη: απαράβατος νόμος.

    Αλίμονο αν για να κερδίσεις τα Φερόε θες προπονηταρά στον πάγκο και ισχυρή ΕΠΟ. Το μερίδιο ευθύνης των παιχτών είναι πολύ μεγάλο. Δες απλά πως έπεφταν στην μπάλα οι Ιρλανδοί και πως οι Έλληνες. Στις δηλώσεις μπροστά στις κάμερες λένε ότι υπάρχει κίνητρο, ότι θα παλέψουμε, ότι θα κάνουμε κι ότι θα ράνουμε, και στο γήπεδο βλέπεις παιδάκια να φοβούνται να λερώσουν το σορτσάκι. Ξαναλέω ότι οι φράντζες και τα τατουάζ είναι ωραία, αλλά να θυμούνται οι Έλληνες διεθνείς ότι δεν είναι μοντέλα σε πασαρέλα. Ένα τόπι κλωτσούν και πληρώνονται και αδρά για αυτό. Τουλάχιστον να κάνουν καλά τη δουλειά τους.

    Από την άλλη πλευρά, η ΕΠΟ βρίσκεται σε πανικό. Τα πολλά ονόματα, οι διαφορετικής φιλοσοφίας προπονητές, που έχουν βγει στην επιφάνεια το αποδεικύνουν αυτό. Δεν υπάρχει target group, για να το θέσω κομψά. Η αποθέωση έχει να κάνει με το τελευταίο όνομα που βγήκε προς τα έξω: Τόμας Σάαφ. Έχει παρακαολουθήσει ποτέ κανείς την Βέρντερ Βρέμης του Σάαφ; Η άμυνα στον ασβέστη της σέντρας, οι αποστάσεις τεράστιες, συνεχείς κινήσεις στην επίθεση, γρήγορες εναλλαγές μπάλας. Μιλάμε για έναν από τους επιθετικογενείς προπονητές που υπάρχουν στην Ευρώπη. Ξέρει να παίζει επίθεση, αλλά όχι άμυνα. Δεν τον ενδιαφέρει να κρατήσει το μηδέν και το μόνο που τον νοιάζει είναι να παίξει επίθεση. Είναι δυνατόν ένας τέτοιος προπονητής να πετύχει σε μια ομάδα χωρίς ταλέντο και επιθετικά ένστικτα; Απίστευτα πράγματα από την ΕΠΟ!

    Τέλος, ξαναλέω για πολλοστή φορά ότι το πρόβλημα δεν ήταν ο Ρανιέρι. Η Εθνική φαινόταν ότι είχε προβλήματα ήδη απο την εποχή Σάντος. Τότε όμως υπήρχαν κάποια αποτελέσματα και ορισμένες προσωπικότητες που μασκάρευαν τα προβλήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οπως είναι λογικό, ακούω απο όλους οτι έχουμε επιστρέψει σε εποχές 2000 και τέτοια....
    Προφανώς και έχουν άδικο, γιατι είμαστε ακόμα χειρότερα!!

    Ας μην μιλάμε με υπερβολές: Τις προ Ρεχάγκελ εποχές ισχυεί οτι ήμασταν μια άσημη ομάδα, με πάθος για το άθλημα αλλα χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα, χωρίς προπονητή που να εμπνέει, με παίκτες που ασχολούνταν περισσότερο με τους συλλόγους τους, με τους δημοσιογράφους να κάνουν πάρτι.
    Αλλα ακόμα και τότε, απο κάτι χωριά τύπου Ελ Σαλβαδόρ, Φερόες, και Μάλτες, δεν θυμάμαι να χάναμε. Ούτε θυμάμαι να έχουμε τερματίσει σε όμιλο προκριματικών με 1 βαθμό. Θεωρώ οτι σε σχέση με σήμερα η διαφορά είναι οτι τότε, ακόμα και με τα λιμά που έγραψα πιο πάνω, δεν είχαμε και πολλούς παίκτες που να έχουν παραστάσεις σε ξένα γήπεδα, οπότε το να παίζεις για την εθνική ΣΗΜΑΙΝΕ ΚΑΤΙ.

    Πλέον, όπως έχω την εντύπωση, την εθνική την βλέπει ο παίκτης σαν τον στρατό: Σε παίρνουν απο τις υποχρεώσεις με την κανονική σου δουλειά και απο τους κανονικούς σου συναδέλφους, για να κάνεις αγγαρεία στο όνομα της "μαμάς πατρίδας". Η τουλάχιστον αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχει κάποιο πρόσωπο η κλίμα που να σε σπρώχνει στο να φιλοδοξείς ως μέλος της ομάδας. Το οτι οι περισσότεροι παίκτες πλέον παίρνουν μεταγραφές στο εξωτερικό/συμβόλαια/κλήσεις στην εθνική, με ευκολία δυσανάλογη της σταθερότητας και των παραστάσεων τους, δεν βοηθάει την κατάσταση.

    Και ας μην υπερβάλουμε πάλι, δεν ισχύουν μόνο στη δική μας εθνική αυτά. Με τη διαφορά οτι οι Ελληνες ποδοσφαιριστές δεν είναι μαθημένοι στην στην διαχείρηση της συγκεκριμένης κατάστασης. Νομίζω οτι όπως ο Ρεχάγκελ πέταξε έξω απο την ομάδα το αλώνισμα των δημοσιογράφων, θα πρέπει κάποιος/κάποιοι να πετάξει έξω τη σημερινή μάστιγα: το αλώνισμα των μάνατζερς.

    Οσο για τις φράτζες, τα τατού, και τις σέλφι: Νομίζω οτι είναι απλά η σκόνη στην κορυφή του παγόβουνου. Τα σχόλια του τύπου "Ε, αφού είναι κωλόπαιδα που ασχολούνται με τα μαλλιά τους, και τις γκόμενες, τι περίμενες;" είναι πιο πολύ για καφενειακή κατανάλωση, παρά για κατανόηση του προβλήματος. Δηλαδή το οτι θα πας για ένα κούρεμα, η για ένα τατού, οπωσδήποτε σου έχει στοιχήσει απο την προπόνηση;; Η μήπως πχ ο Σισέ και ο Κ. Ρονάλντο, αποφεύγουν τους κλαρινογαμπρισμούς, και γι αυτό είναι επιτυχημένοι παίκτες;
    Είναι θέμα μόδας, την οποία μόδα παρεπιπτόντως (ως αισθητική, ως κουλτούρα, ως στυλάκι) προσωπικά κι εγώ τη σιχαίνομαι.
    Θυμάμαι στο Μουντιάλ είχανε κράξει τους παίκτες που βγάλανε σελφι μαζί με τον Σάντος. Τότε τάχα μου, βρήκαμε το λόγο που χάσαμε στην πρεμιέρα, επειδή καβλαντίσανε λίγα δευτερόλεπτα στο αεροδρόμιο, seems legit!! Το οτι και ΟΛΕΣ οι υπολοιπες ομάδες που συμμετείχαν στη διοργάνωση κάνανε τη συγκεκριμένη "ιεροτελεστία" δεν το παρατηρήσαμε. Ε, το πολύ-πολύ να τους κράξουμε και αυτούς, όλους. Δώσε μας μίρλα και παρε μας την ψυχή.

    Για να μην ξεφεύγω απο το θέμα, όσο φταίνε ο Ρανιέρι, ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης, ο Μαρκαριάν, ο μάγειρας, και ο φροντιστής του γκαζόν, τόσο φταίνε οι κωμμώτριες και οι τατουατζήδες.
    Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι η ΕΠΟ (σύφωνα με τους ίδιους), οι παίκτες (σύμφωνα με τους ίδιους), και ο περήφανος φιλότιμος πύρινος Ελληνικός λαός (σύμφωνα με εμας τους ίδιους). Ο νοών νοείτο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα!

    Αναφορικά με φράντζες και τατού, σε ένα εντός έδρας παιχνίδι, νομίζω με το Λιχτενστάιν, ο Μανωλάς στην προθέρμανση έφτιαξε την φράντζα του γύρω στις δέκα φορές -υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας. Όσες φορές δλδ φτιάχνω το μαλλί μου εγώ σε δυο μήνες. Ο άλλος κατεβάζει την κάλτσα για να φαίνεται το τατουάζ στην γάμπα, ο άλλος πάει και βγάζει σέλφι, ο άλλος το παίζει ενοχλημένος με δημοσιεύματα για την Εθνική και στο χόρτο τον βλέπεις να μην λερώνει το σορτσάκι. Συγγνώμη, αλλά αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Θέλουν οι παίχτες να κάνουν τέτοια καραγκιοζιλίκια; Να τα κάνουν, αλλά να παίξουν και λίγο ποδόσφαιρο. Κι ο Τότι βγάζει σέλφι, αλλά στο γήπεδο ματώνει.

    Το ότι αρκετοί παίχτες της Εθνικής παίζουν στο εξωτερικό, και μάλιστα έχουν πάρει μεταγραφές για μεγάλα ποσά, είναι ένας λόγος τον οποίο τον έχουμε σημειώσει στο blog. Οι παίχτες δεν έχουν κίνητρο, δεν έχουν όρεξη, θεωρούν -λανθασμένα- ότι έχουν κάνει πολλά στην καριέρα τους και ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα, και, όπως σωστά λες, δείχνουν ότι όταν παίζουν με την Εθνική κάνουν αγγαρεία ή βρίσκουν αφορμή να πιουν καφέ στην Γλυφάδα.

    Η Εθνική θα το ξαναπώ βρίθει από έλλειμα προσωπικοτήτων και ικανότητας. Και υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι οι τωρινοί παίχτες είναι καλύτεροι από αυτούς που πήραν το Euro! Θεέ και Κύριε!

    Το θέμα είναι ότι η Εθνική στον πιο εύκολο όμιλο των προκριματικών σέρνεται, όντας στην τελευταία θέση, κι έχουντας την δεύτερη χειρότερη επίθεση και την δεύτερη χειρότερη άμυνα -το δυνατό, υποτίθεται, σημείο της. Αλίμονο αν έφταιγε ο Ρανιέρι για αυτό το πράγμα. Έναν Ρανιέρι που οι δημοσιογράφοι είχαν αρχίσει να του πριονίζουν την καρέκλα με το που προσγειώθηκε το αεροπλάνο στην Αθήνα. Τέλος πάντων.

    Κι ας μην βαυκαλιζόμαστε με το ματς απέναντι στους Ούγγρους. Το λέω αυτό διότι κάποιοι άρχισαν να λένε για επιθετικό ποδόσφαιρο και τρίχες κατσαρές. Θέλετε επιθετικό ποδόσφαιρο; Ας φέρει η ΕΠΟ τον Τόμας Σάαφ και παίξτε την Εθνική over σε κάθε ματς. Θα βαρεθούμε να μαζεύουμε την μπάλα από τα δίχτυα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρης

    Χθες είδα το παιχνίδι μέχρι το 60', με το σκορ στο 2-2, κι έφυγα. Μετά έμαθα ότι το τελικό σκορ ήρθε 4-3. Δεν μου έκανε τόσο εντύπωση το εύρος του σκορ, γιατί το ματς είχε γίνει αλάνα, η μπάλα πάνω-κάτω, οι Ούγγροι να μας παίζουν, και ό,τι γίνει, όσο ότι νικήσανε τα παιδιά 1η φορά μετά από την Βραζιλία.

    Η αποθέωση που έπεσε μετά το ματς είναι για γέλια. Γκολάρα λέει ο Σταφυλίδης, που στο 1-1 δεν είδε τον Ούγγρο να έρχεται από πίσω του και να σκοράρει ανενόχλητος με κεφαλιά. Φοβερή λέει συνεργασία Φορτούνη-Μήτρογλου-Μάνταλου όπου κρύφτηκε η μπάλα, ασίστ ο τελευταίος, γκολ ο Ταχτσίδης. Ο ίδιος Ταχτσίδης που στο 1-2 των Ούγγρων έβλεπε τον προσωπικό του αντίπαλο (που τον μάρκαρε με τα μάτια και τον αγκάλιαζε με τα χέρια) να κάνει ανενόχλητος προβολή στην μικρή περιοχή (!!!) πριν την βάλει στα δίχτυα ο Nemeth. Γκολ ο Μήτρογλου που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, από ασίστ του Ταχτσίδαρου. Στο 2-3 του Nemeth η άμυνα ήταν για γέλια, όντας ακάλυπτη από τους χαφ.

    Δεν θέλω να μηδενίσω την χθεσινή προσπάθεια και τον ιδρώτα των παικτών, ειδικά κάποιων νέων με προοπτικές (που μένει να αποδειχθούν στην πράξη), αλλά μην νομίσουν ξαφνικά κάποιοι ότι με τρία 10άρια μπροστά και τον Μήτρογλου φύγαμε για το Mundial του 2018, και με επιθετικό ποδόσφαιρο μάλιστα. Κανείς δεν εγγυάται ούτε ότι τα γκολ θα τα βάλουμε μπροστά ούτε ότι τα γκολ δεν θα τα τρώμε πίσω, απέναντι σε ομάδες που θα παίζουν κανονικά. Χρειάζεται ισορροπία, γιατί το κέντρο δεν συγκρατεί τους αντιπάλους, δεν καλύπτει την άμυνα και εκτίθεται ο Παπασταθόπουλος με αποτέλεσμα να γίνεται γιο-γιο. Εδώ με την Ουγγαρία σε ματς δίχως ενδιαφέρον μας έπαιζε η παρέα του Nemeth, τί θα γίνει με το Βέλγιο των παικταράδων και την Βοσνία στα προκριματικά του 2018?

    Έτσι όπως τα βλέπω, η εθνική πρέπει να πάει σε 4-4-2 με ρόμβο στο κέντρο, χωρίς εξτρέμ αφού δεν υπάρχουν (Καρέλης και Αραβίδης είναι φορ, όχι εξτρέμ με τεχνική, ενώ τον Κολοβό ακόμα να τον δούμε στον Ολυμπιακό), όπως έχει καθιερωθεί στην Ιταλία εδώ και χρόνια σε ομάδες όπως η Milan. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι σφίγγει το κέντρο, η αχίλλειος πτέρνα, και επανέρχεται η απαιτούμενη ισορροπία. Ο Τοροσίδης (ή ο Μανιάτης όταν γυρίσει, αφού μάλλον θα φύγει από χαφ και στον Ολυμπιακό) και ο Χολέβας να ανεβαίνουν για να δίνουν τακτικό πλάτος. Στο κέντρο ο Κυριάκος Παπαδόπουλος σαν 6άρι, με Σάμαρη, Ταχτσίδη (ή κάποιον άλλο χαφ) και Μάνταλο (ο οποίος είναι αργός για 10άρι και πρέπει να μένει πιο πίσω, όπως ο Montolivo στην Milan). Ο Φορτούνης πιο μπροστά με τον εκάστοτε φορ (Μήτρογλου, Αθανασιάδη, ή άλλον). Εγώ δεν είμαι προπονητής, αλλά κάπως έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κινηθεί ο επόμενος Ομοσπονδιακός Προπονητής (όταν βρεθεί με το καλό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρη, άκουσα και διάβασα υπερβολικά σχόλια για την Εθνική και νομίζω ότι συμφωνούμε. Πώς ακριβώς προκύπτει ότι ο Μάνταλος, ο Πέλκας κι ο Φορτούνης θα είναι ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων; Να πω ότι ήταν ο Μέσι, ο Νεϋμάρ κι ο Σουάρεζ να πάει και να έρθει. Αλλά εδώ μιλάμε για Πέλκα, Μάνταλο και Φορτούνη. Και πες ότι ο τελευταίος έχει μια ικανότητα. Οι άλλοι δύο; Φτάσαμε να αποθεώνουμε τα βασικά και τα αυτονόητα. Κι αυτό, όπως έχω πει πολλές φορές, υποδηλώνει παθογένεια. Αποθεώνουμε μια απλή πάσα, ένα κοντρόλ ή έναν συνδυασμό. Τα αρνητικά, όπως τις κάκιστες τοποθετήσεις στην άμυνα, τα κενά στον άξονα, την ανυπαρξία του Μήτρογλου που δεν κάνει κίνηση ούτε για να ξεμαρκαριστεί, πόσοι τα είδανε;

    Όσο για το τι σχήμα ταιριάζει στην Εθνική, είμαι της άποψης ότι η ομάδα θα πρέπει να έχει αμυντικό προσανατολισμό, δηλαδή διάταξη προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν ξέρω αν το σύστημα θα είναι 5-3-2 ή 4-4-2 σε ρόμβο, αλλά αλίμονό μας αν παραμυθιαστούμε από τα τέσσερα γκολ που βάλαμε στους Ούγγρους και πιστέψουμε ότι τόσα χρόνια η ομάδα είχε επιθετικό ταλέντο και αδικείτο από τους προπονητές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. σώβρακα και φανέλες σε στημένα πρωταθλήματα και πολιτικά παιχνίδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή χρονιά Kanthare, ότι ποθείς. Σε χάσαμε από την μπλογκόσφαιρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...