Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Ασπίδες και κουπιά

Δεν θα γράψω πολλά. Δεν έχουμε, άλλωστε, χρόνους για βερμπαλισμούς. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο θρύλος του Άρη και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διαθέτει ένα σύνολο με μέτριους και άγουρους παίχτες που έχουν γίνει συνώνυμο της προσπάθειας. Δεν παίζουν άμυνα, δεν πηδάνε για ριμπάουντ, δεν τρέχουν στον αιφνιδιασμό, δεν εφαρμόζουν επιθετικά συστήματα. Επί της ουσίας, παίζουν ένα παντελώς άναρχο μπάσκετ, φανερώνουν μία γενική αταξία και παρουσιάζουν ισχυρά ψήγματα απειθαρχίας. Σαν να είναι όλοι πάνω σε μια βάρκα και, αντί να κωπηλατούν όλοι μαζί, συγχρονικά και αρμονικά, τα κουπιά χτυπάνε μεταξύ τους μέχρι να φθαρούν ολοκληρωτικά.


Φέρει ευθύνη ο εκάστοτε προπονητής για μια τέτοια εικόνα; Μα, φυσικά! Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που βρίσκονται στον πάγκο να μην ευθύνονται για το αγωνιστικό κομμάτι; Εν προκειμένω, όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο μια βαρύγδουπη και λίαν απαραίτητη παρατήρηση: ο Γιαννάκης φέτος, όσο και να θέλει, δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν κανονικός προπονητής. Αυτό δεν συνιστά δικαιολογία, αλλά γεγονός.

Δεν διαθέτει κανένα απολύτως εφόδιο που να του επιτρέπει να εργαστεί  στην αγαπημένη του ομάδα και να δείξει έργο. Το ονομαστικό μπάτζετ που είχε να διαχειριστεί βρισκόταν μόνο στα χαρτιά, κάτι που επιφέρει τρομακτική ανασφάλεια σε όλο τον οργανισμό. Οι αλλαγές στο ρόστερ συνεχόμενες και διαρκείς. Η γκρίνια και η κριτική από την κερκίδα λαμβάνουν μέρος non stop. Και ο Λάσκαρης κυριολεκτικά εξαφανισμένος.

Πολλοί λένε ότι ο Γιαννάκης ήρθε στον Άρη επειδή τον έπεισε ο Λάσκαρης. Εγώ, πάλι, εκτιμώ το ακριβώς αντίθετο: ήρθε ακριβώς επειδή δεν κατάφερε να τον πείσει. Ο Γιαννάκης ισχυρίζεται ότι ήρθε για να τσαλακωθεί και προσωπικά τον πιστεύω χωρίς ίχνος αμφισβήτησης. Ο Λάσκαρης, εν τέλει, τι ήρθε να κάνει; Πού βρίσκεται; Τι σκέφτεται; Του αρέσει μια τέτοια κατάσταση; Δεν καταλαβαίνει ότι το καλύτερο και για τον ίδιο είναι να αποχωρήσει οριστικά και αμετάκλητα;

Πολλοί λένε ότι ο Γιαννάκης λειτουργεί σαν ασπίδα στον Λάσκαρη για το διοικητικό κι ο Λάσκαρης στον Γιαννάκη για το αγωνιστικό. Τρίχες κατσαρές. Για ποιο αγωνιστικό μιλάμε όταν βάζεις το χέρι στην τσέπη και πιάνεις το παπούτσι; Για ποιο αγωνιστικό μιλάμε όταν η Κ.Α.Ε. Άρης δηλώνει με κάθε τρόπο απούσα από καθετί που απασχολεί την ομάδα; Για ποιο αγωνιστικό μιλάμε όταν η διοίκηση αντί να σαρποτάρει την ομάδα τής βάζει τρικλοποδιές;

Κατόπιν και της έντονης αντίδρασης από τον κόσμο στο ματς με τον Κολοσσό -πρέπει να σημειώσουμε ότι οι οργανωμένοι για κάποιο περίεργο λόγο άργησαν χαρακτηριστικά να εκδηλώσουν αντίδραση-, το μέλλον του Λάσκαρη συμβαδίζει με το οριστικό παρελθόν του από την ομάδα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

3 σχόλια:

  1. οχ,συναρειανέ μου,εχω σκάσει φέτος,δυστυχώς κι ο Λάσκαρης αποδειχθηκε φούσκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαίρομαι που επέστρεψες έστω και με καθυστέρηση,δυστυχώς έτσι είναι ξυπνήσαμε αργά ελπίζω να μην έχει δραματίκες συνέπειες για τον σύλλογο,αποκει και πέρα άμα φύγει ο λάσκαρης υπάρχουν άνθρωποι να βοηθήσουν την ομάδα για να έχουμε ένα φυσιολογικό ρόστερ και να κάνουμε μια αξιοπρεπή πορεία.Γράψε όποτε μπορείς ένα άρθρο για την καψούρα μας την μπάλα γιατί βλέπω οτι εκτροχιάζεται λίγο η κατάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μακάρι η ομάδα μπάσκετ να βρει το δρόμο της. Ένας άνθρωπος που αγαπάειτο άθλημα, κι όχι απαραίτητα τον Άρη, δεν υπάρχει να την πάρει και να την νοικοκυρέψει;

    Αναφορικά με την μπάλα, χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή. Το πιο σημαντικό τη δεδομένη στιγμή είναι να υπάρχει σχέδιο για την επόμενη χρονιά. Χωρίς αυτό ακόμα και να ανέβουμε θα δεινοπαθήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...