Ζητείται πρωταθλητής κόσμου

Το πρώτο μουντιάλ που θυμάμαι ήταν της Ιταλίας που πραγματοποιήθηκε το 1990. Αμυδρά το θυμάμαι, χωρίς πολλές λεπτομέρειες παρά μόνο τον τελικό και τον Σκιλάτσι που μάλιστα είχε βγει πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Το μουντιάλ του 1994 το θυμάμαι καλύτερα, όπου είχαμε και το εκλεκτό 4-4-2 της Εθνικής. Από κει και πέρα, τα επόμενα μουντιάλ έχουν μείνει χαραγμένα στην μνήμη μου και κάπως έτσι προκύπτουν αυτά που γράφω παρακάτω. Ίσως σε αυτό ευθύνονται και τα πορωτικά χαρτάκια της Panini που μάζευα κάποτε.

Το μουντιάλ εξιτάρει τους πάντες, μεταξύ των οποίων και μένα, αν και θεωρώ ότι είναι διοργάνωση χαμηλότερης δυναμικότητας από το Euro. Ας έχουμε υπόψη ότι σε αντίθεση με το Euro το μουντιάλ διοργανώνεται από την Fifa κι όχι την Uefa. Εντούτοις, βλέπεις άγνωστες ομάδες, άσημους παίχτες, διαιτητές από εξωτικές χώρες και γενικώς διαφέρει από αυτά που παρακολουθούμε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το ότι γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάτσουμε σαν δεινόσαυροι μπροστά από τις τηλεοράσεις και να βλέπουμε μπάλα, τρώγοντας παράλληλα εδέσματα προσεκτικά επιλεγμένα και μαγειρεμένα.

Αποτελεί όμως και τεράστια ευκαιρία για πολλούς παίχτες που θέλουν να πραγματοποιήσουν καλές εμφανίσεις και να τραβήξουν τα βλέμματα των μανατζαραίων. Πράγματι, σε τέτοιου είδους διοργανώσεις έχουν λάμψει κατά καιρούς πολλοί ποδοσφαιριστές που κέρδισαν μετέπειτα χρήματα, αλλά κυρίως φήμη. Κι αν θέλετε την γνώμη μου μέσα από αυτές τις διοργανώσεις μπορείς να γίνεις ''ποδοσφαιρικά αθάνατος''. Είτε με τα επιτεύγματα σου στο χόρτο, είτε επειδή κατέκτησες την χύτρα, είτε επειδή είχες κέφια και είπες να βάλεις κανά γκολ με το χέρι ή να βγεις από την εστία σου 35 μέτρα και μετά να κυνηγάς σαν χλιμίτζουρας τον αντίπαλο ή να παίρνεις χαζή κόκκινη κάρτα και μετά να σε μισεί ένα ολόκληρο έθνος ή να καρφώνεις τον αντίπαλο με κουτουλιά. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Αυτοί που δεν κατάφεραν να συμμετάσχουν λόγω τραυματισμού ή λόγω κόντρας με τον προπονητή. Ειδικά η πρώτη περίπτωση είναι μεγάλη πίκρα. Να περιμένεις ένα τέτοιο συμβάν τέσσερα χρόνια και να τραυματίζεσαι.

Εκτός όμως από τους ποδοσφαιριστές υπάρχουν και οι προπονητές που περιμένουν πως και πως να πρωταγωνιστήσουν. Από κει που κάθονται ξένοιαστοι και βλέπουν ενίοτε κανά παίχτη κατά τη διάρκεια της σεζόν για να αποφασίσουν αν τους κάνει, ετοιμάζονται πυρετωδώς για να ''στήσουν'' την εκάστοτε Εθνική που προπονούν. Αμφιταλαντεύομαι για το αν οι προπονητές σε αυτές τις διοργανώσεις παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο, όσο σε συλλογικό επίπεδο, αλλά μόλις θυμάμαι τον Ρεχάγκελ και το 2004 τείνω να παραιτηθώ από κάθε παρόμοια σκέψη. Πάντως, από προπονητές σε αυτό το μουντιάλ δεν έχουμε παράπονο. Λαμβάνουν μέρος μερικά από τα κορυφαία ονόματα του χώρου, καθώς και πολλοί τεχνικοί με γνώση και εμπειρία. Φαίνεται ότι η γριά κότα έχει το ζουμί. Τελικώς νομίζω ότι το σημαντικότερο σε αυτά τα ματς είναι η εμπειρία. Και η παλιο-γερμανική αλεπού αν μη τι άλλο είναι μπαρουτοκαπνισμένη.

Όσο για το τι θα κάνει η Ελλάδα, επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος θέλω να πιστεύω ότι θα περάσουμε στον επόμενο γύρο. Στα φιλικά προετοιμασίας δεν τα πήγαμε καλά, αλλά δεν έχει σημασία. Η αρχή όμως είναι το ήμισυ του παντός. Κερδίζεις τους - έχω νέφτι στον κώλο - Νοτιοκορεάτες, τσεπώνεις τρία πονταλάκια και ελπίζεις ότι στα επόμενα ματς θα ''κλέψεις'' κανά βαθμό. Βασικά να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας κι ό,τι θέλει ας κατεβάσει. Δεν έχω τρελές απαιτήσεις. Λογικά με πέντε παίχτες στην άμυνα θα είμαστε, οπότε υποθέτω ότι τουλάχιστον δεν θα ξεφτιλιστούμε. Το πρόβλημα όπως το κόβω βρίσκεται στα πλάγια μπακ (Σεϊταρίδης;) και στην μεσαία γραμμή, όπου δεν είναι απίθανο να δούμε τους Καραγκούνη και Κατσουράνη να παίζουν με κινητή μονάδα νεφρού, ενώ υπάρχει και ο Τζιώλης που συναγωνίζεται με βαπόρι για το αν μπορεί να στρίψει γρηγορότερα. Έχουμε και την αλλοπρόσαλλη Αργεντινή στον όμιλο που είναι ικανή να φάει γκολ από τον Πρίττα (Ολύμπιος Θεός) και μετά να πάει να το σηκώσει. Σίγουρα αποτελεί ομάδα αίνιγμα με τον - άσχετο κατά πολλούς - Μαραντόνα για προπονητή. Όπως αίνιγμα αποτελεί και η μπάλα του μουντιάλ, η οποία δέχεται βέλη από τερματοφύλακες και επιθετικούς!

Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε λίγες μέρες ξεκινάει ένα από τα πιο απρόβλεπτα μουντιάλ. Ειλικρινά, αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποια Εθνική - πλην Ισπανίας - που να διαθέτει ικανό προπονητή και ποιοτικό ρόστερ. Σχεδόν όλοι έχουν δεδομένες αδυναμίες και αυτός είναι ο λόγος που θεωρώ ότι μπορεί να γίνει το μπαμ από ομάδες αουτσάιντερ. Γενικώς, έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια το επίπεδο των Εθνικών ομάδων έχει πέσει κατακόρυφα, γεγονός που κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλεται, εν μέρει, στο ξεζούμισμα των παιχτών καθόλη την διάρκεια της σεζόν. Πάντως, σε αντίθεση με τα μπασκετικά ισχύοντα σε αντίστοιχες διοργανώσεις, οι ποδοσφαιριστές - κουρασμένοι ή ξεκούραστοι - όταν τους καλεί η Εθνική δίνουν το παρόν όλοι τους. Εν κατακλείδι, αναμένω με λαχτάρα τα παιχνίδια, έχω ετοιμάσει το μουντιαλικό μενού και έχω ήδη ξηλώσει την κορομηλιά που βρίσκεται εδώ δίπλα. Έπεται η βερικοκιά. Καλή μας (ποδοσφαιρική) όρεξη!

Υ.Γ.1 Η αποστολή της Εθνικής Ελλάδας και των λοιπών ομάδων.

Υ.Γ.2 Τα avatars των ομάδων που συμμετέχουν.

Υ.Γ.3 Δείτε το εξαιρετικό καλεντάρι του μουντιάλ!

Υ.Γ.4 Τα πενήντα καλύτερα γκολ στην ιστορία των μουντιάλ!



Υ.Γ.5 Το μπόνους βιντεάκι που ακολουθεί περιέχει μια τεράστια διαχρονική αλήθεια που ξεστομίζει ο τεράστιος Αλκέτας: Σουτάρετε, έτσι μπαίνει το γκολ! Πόσο δίκιο να έχει άραγε;