Η (βουβουζ)Ελλάς

Η πολυπρόσωπη αμυντική γραμμή κρατούσε γερά. Είχαμε βάθος στην άμυνα και σχετικά καλές αλληλοκαλύψεις. Τα προσωπικά μαρκαρίσματα δούλεψαν αρκετά καλά, μολονότι υπήρχαν κάποια προβλήματα συνεννόησης μεταξύ Τζόρβα και λοιπών παιχτών. Ρίξαμε πολύ τρέξιμο και περιορίσαμε μάλλον εύκολα τα επιθετικά ατού της Αργεντινής. Αλλά η ζημιά έγινε από έναν κεντρικό αμυντικό. Όπως στα δυο προηγούμενα ματς του μουντιάλ έτσι και τώρα δεχτήκαμε γκολ από στημένη φάση. Τουλάχιστον πέσαμε ένδοξα μαχόμενοι. Πουλήσαμε ακριβά το τομάρι μας παρόλες τις δυσκολίες που είχαμε. Αναγκαστήκαμε να πραγματοποιήσουμε τρεις αναγκαστικές αλλαγές που σίγουρα ανέτρεψαν τα σχέδια του Γερμανού.

Όπως και να χει κάναμε τη ζωή δύσκολη των Αργεντινών και του Μαραντόνα, που όσο περισσότερο τον σπουδάζω ως προπονητή τόσο πιο έντονα τον θεωρώ άσχετο και καραγκιοζάκο. Το μόνο που κάνει από τον πάγκο είναι να κυλιέται στο χορτάρι όταν οι παίχτες του χάνουν ευκαιρίες, να τους μπαλαμουτιάζει όταν τους αντικαθιστά και να αλλάζει συχνά πρόσωπα, αλλά σπάνια διάταξη ή σύστημα. Βασικά τα δυο τελευταία μάλλον δεν υφίστανται. Οι Αργεντίνοι έχουν το ελεύθερο από τον Ντιεγκίτο να παίξουν όπως γουστάρουν. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με τη υπερβολική ελευθερία που δίνει στους παίχτες του, αλλά σίγουρα τους εμπνέει και τους δίνει κίνητρο. Το πόσο μακριά θα φτάσει η ομάδα δεν το γνωρίζω, ωστόσο δεδομένου ότι στη διοργάνωση συμμετέχουν αρκετά σαπάκια, είναι πιθανό να προχωρήσει αρκετά. Με λίγα λόγια η Αργεντινή έχει ποιοτικές μονάδες, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να συγκροτηθεί ομάδα. Ίσως να φταίει και το ''βρώμικο'' παιχνίδι εκ μέρους των Ελλήνων, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Μέσι μετά το τέλος του αγώνα. Δεν πας για κανά κούρεμα λέω γω.

Απόψε ομάδα έδειξε ότι αποτελεί η Ελλάδα. Είχε αγωνιστικό πλάνο, σωστό σύστημα και διάταξη στον αγωνιστικό χώρο, ήξερε τι ήθελε, αλλά δεν είχε τα όπλα για να το πάρει. Απέναντι σε ένα ανώτερο σύνολο υστερούσαμε ποιοτικά, αλλά το παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δείξαμε ότι αν ήμαστε λίγο πιο προσεκτικοί με την Κορέα θα είχαμε καλύτερη τύχη. Απλά να μπορούσαμε να διαχειριστούμε καλύτερα το πρώτο ματς του τουρνουά. Ο,τι έγινε όμως έγινε και δεν αλλάζει. Το θέμα είναι ότι φτάσαμε στο δεύτερο μουντιάλ της ιστορίας μας και παίξαμε με ομάδες που δεν μας παίζανε. Έχουμε μπει στον ποδοσφαιρικό χάρτη που κάποτε δίναμε γη και ύδωρ για να συμμετάσχουμε και αν μη τι άλλο πρόκειται για αξιοθαύμαστη βελτίωση ομάδας. Θα πρέπει να το θυμόμαστε αυτό όταν κριτικάρουμε την Εθνική απλά και μόνο για να ασκήσουμε κριτική. Η κριτική θα πρέπει να αποσκοπεί στην βελτίωση. Η καλοπροαίρετη κριτική, διότι η κακοπροαίρετη προκαλεί γκρίνια και έριδες. Ας κάνουμε πρώτα την δική μας αυτοκριτική ως φίλαθλοι και μετά τα ξαναλέμε.

Όσο για τον Ρεχάγκελ δεν ξέρω αν τελικά θα μείνει ή όχι. Ο ίδιος δήλωσε ότι θα μιλήσει με τον Πρόεδρο. Στο καπάκι βγαίνει ο Τοπαλίδης και λέει ότι αποσύρεται από την Εθνική ασχέτως τι θα αποφασίσει ο Ρεχάγκελ. Όλα αυτά μου μυρίζουν τιριρίρι. Πιθανολογώ ότι μάλλον ήρθε το τέλος του Γερμανού στην Εθνική και μαζί του μπαίνει μια άνω τελεία στην ιστορία της Εθνικής. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τον Ρεχάγκελ ως αναμορφωτή της ελληνικής ομάδας κατά την τελευταία δεκαετία. Προσωπικά είτε φύγει τώρα, είτε αργότερα θα τον θυμάμαι με τα καλά του, αλλά και τα κακά του.

Όμως το μουντιάλ δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει ακόμα πολύ μαμ. Ανυπομονώ να δω την Γερμανία για το πως θα ανταποκριθεί στο ματς με την Γκάνα. Επίσης, έχω τεράστια περιέργεια για το αν η Αμερική θα καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση. Η συνέχεια επί της οθόνης.

Υ.Γ.1 Η πιθανή έξοδος του Ρεχάγκελ φέρνει τον Σάντος (και το καφέ μπουφανάκι) προ των πυλών της Εθνικής ομάδας;

Υ.Γ.2 Το σημερινό μενού περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, σνίτσελ με κρέμα γάλακτος και μανιτάρια.

Υ.Γ.3 Ζητώ συγνώμη που έχω χαθεί λίγο τελευταία, αλλά έχουν πέσει κάτι μερεμέτια στο σπίτι.