Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Η αρχή της ασφάλειας



«Η όλη τέχνη του πολέμου συνίσταται σε μία καλοσχεδιασμένη και εξαιρετικά προσεκτική άμυνα, ακολουθούμενη από μία ταχεία και τολμηρή επίθεση». 
Μέγας Ναπολέων (1769-1821)

Υ.Γ.1 Η Εθνική το πίστευε. Αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες παίχτες και το τεχνικό επιτελείο, είτε διαπίστωσαν τα τακτικά λάθη τους σε πρώτο και δεύτερο ματς και έσπευσαν να τα διορθώσουν, είτε πάσχουν από άγνοια κινδύνου και έλλειψη αυτογνωσίας. Καθώς παρακολουθούσες το ματς, ήσουν βέβαιος ότι αυτή η Εθνική είχε θυμηθεί ότι πρέπει να εκμεταλλευθεί τα ισχυρά της σημεία. Και το έπραξε θαυμάσια. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο η διαχείριση του σκορ από παίχτες και τεχνικό επιτελείο ήταν εντυπωσιακή: σε αυτό συνετέλεσε η νοητική επανάσταση του Κατσουράνη, η αγωνιστική άνοδος του Σαμαρά, ο σεληνιασμός του Καραγκούνη, η αντοχή του Μανιάτη και οι σωστές αντιδράσεις του Σάντος, ο οποίος -επιτέλους!- θύμιζε... Σάντος! Παραχώρησε χώρο στους Ρώσους, τους χάρισε απλόχερα κατοχή, έδωσε βάθος στην άμυνα, αξιοποίησε την τάση των Ρώσων να πυροβολούν σχεδόν από παντού, εκμεταλλεύτηκε το ένα και μοναδικό λάθος της ρώσικης άμυνας, αλληλοκάλυπτε ικανοποιητικά, ενώ οι πτέρυγες μπλόκαραν τους Αρσάβιν και Τζαγκόεφ και τα χαφ τον ενορχηστρωτή Ζιριάνοφ. Μέχρι κι ο Σαμαράς γυρνούσε να καλύψει τον Τζαβέλα, έστω κι αν μάρκαρε χώρο και σπανιότερα παίχτη -αλλά γιατί δεν έπραττε αναλόγως στα ματς με Πολωνία και Τσεχία; Η Εθνική θύμισε εποχές Euro 2004. Αυτή η ομάδα έχει καταργήσει την ποδοσφαιρική λογική. Κάποιες φορές, όσο απεγνωσμένα και να το θέλεις, δεν μπορείς να βρεις εξήγηση. Οι μόνες εξηγήσεις που μπορώ να δώσω ότι οι αντίπαλοί μας εξακολουθούν να μας υποτιμούν κι ότι ο Σάντος μέσα από το κορακίστικο κοστούμι του πρέπει να έκρυβε το καφέ μπουφανάκι που φορούσε στον Π.Α.Ο.Κ. Σαν τον Κλαρκ Κεντ που μέσα από τα ρούχα του κρύβει τη μπλε στολή του Σούπερμαν με το κόκκινο βρακί ανάποδα.

Υ.Γ.2 Περί υποτίμησης, λοιπόν. Οφείλω να δώσω τα σέβη μου στον Ντικ Άντβοκατ για τις δηλώσεις του. Πραγματικός κύριος. Ο Ολλανδός, όμως, αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Ο Σμίτσερ, παλαιός διεθνής της Τσεχίας, δήλωσε ότι η Ελλάδα παίζει αποκρουστικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα δεν είναι θεαματικό, αλλά όχι και αποκρουστικό -από πότε η προσήλωση στο τακτικό πλάνο υποδηλώνει αποκρουστικότητα; Αποκρουστικοί ήμαστε στο Euro 2008 στο ματς με τους Σουηδούς κι όχι στο 2004, όπως αρκετοί θέλουν να διαφημίζουν. Η Ελλάδα, όταν παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητές της, παρουσιάζει ακριβώς αυτό που μας υπόσχεται· μια δυσκατάβλητη ομάδα με αυτογνωσία που μοχθεί μέσα στο γήπεδο: στο ματς με τους Ρώσους είδαμε την ομάδα που έχουμε, ενώ στα ματς με Πολωνούς και Τσέχους εκείνη που θα θέλαμε να έχουμε. Είναι προφανές, όμως, ότι η κατάκτηση του Euro 2004 έχει τσούξει πολύ κόσμο σε σημείο φθόνου. Δεν πειράζει. Ας ελπίζουμε ότι παρόμοια διάθεση θα δείξει κι ο επόμενος αντίπαλος, ο οποίος, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι οι Γερμανοί. Όπως είχα πει πριν το ματς με τους Ρώσους: «Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει ένα αστέρι στη φανέλα της, πραγματικά όλα γίνονται!». Έστω, λοιπόν, ότι πέφτουμε με τους Γερμανούς. Τι κάνουμε; Μία λύση είναι να δεχτούμε την δεδομένη ανωτερότητα των αντιπάλων και να παραταχθούμε περίπου όπως στο ματς με την Αργεντινή στο Μουντιάλ του 2010, όποτε χάσαμε με ένα αξιόλογο σκορ της τάξης του 2-0. Δεύτερη λύση να κάνουμε τον σταυρό μας: αν οι Γερμανοί έχουν όρεξη, δεν μας γλιτώνουν ούτε οι διαπραγματεύσεις του Αλέξη. Τρίτη λύση να ακολουθήσουμε την κλασική συνταγή, όπως ακριβώς συνέβη με τη Ρωσία, και να ανάψουμε μπουρλότο: να προσπαθήσουμε να χαμηλώσουμε το τέμπο, να ρίξουμε τον μεταβολισμό, να μπλοκάρουμε τα ατού των αντιπάλων (π.χ. Γκόμεζ, Οζίλ, Σβαϊνστάιγκερ) και να χτυπήσουμε σε ανύποπτη στιγμή. Με δυο λόγια να εφαρμόσουμε την αρχή της ασφάλειας του Μεγάλου Ναπολέοντα και να την πιστέψουμε. Και σε καμία περίπτωση, η Εθνική ομάδα δεν πρέπει να ασχοληθεί με τις πολιτικές προεκτάσεις του ματς: αυτό είναι δουλειά των δημοσιογράφων και του κοινού.

Υ.Γ.3 Μολαταύτα, δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζαμε την πρόκριση -σίγουρα αξίζαμε τη νίκη, αλλά η πρόκριση από έναν όμιλο δεν εξαντλείται μοναδικά από το αποτέλεσμα ή την εμφάνιση ενός ματς. Και δεν μπορώ να δεχτώ την αφελή άποψη ότι από τη στιγμή που προκριθήκαμε, ήμαστε άξιοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ισχυρές μεταπτώσεις στην απόδοση μεταξύ πρώτου και δευτέρου ημιχρόνου, το λάθος στήσιμο από το τεχνικό επιτελείο, την τακτική συμπεριφορά ορισμένων παιχτών: ένας καλός προπονητής, ακόμα κι αν έχει κερδίσει ή προκριθεί η ομάδα του οφείλει να επανεξετάσει τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στο χόρτο και να προσπαθήσει να τα λύσει -οι δημοσιογράφοι και οι οπαδοί μπορούν να χαρούν με την πρόκριση, όντας ήσυχοι για τέτοια ανινίγματα και απαντήσεις.

Υ.Γ.4 Το Euro μέχρι στιγμής κρύβει πολλές συγκινήσεις σε επίπεδο τακτικής και αποτελεσμάτων. Σίγουρα, απουσιάζουν οι παίχτες που θα πάρουν την ομάδα στις πλάτες του και δεν βλέπεις πολλές προσωπικές ενέργειες, αλλά νομίζω ότι η ποιότητα του τουρνουά υπερβαίνει το μέσο όρο των προσδοκιών μας. Για παράδειγμα, ποιος περίμενε ότι η Τσεχία που έφαγε τέσσερα γκολ από τους Ρώσους, θα προκρινόταν ως πρώτη; Ποιος περίμενε ότι οι Ρώσοι θα αποκλειόντουσαν, πληρώνοντας το Χ με τους Πολωνούς; Ποιος περίμενε ότι η Ελλάδα, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά, θα περνούσε στην επόμενη φάση; Υπάρχει και συνέχεια. Ποιος περίμενε ότι οι Ολλανδοί θα βρισκόντουσαν με το ένα πόδι και τα τέσσερα δάχτυλα του άλλου ποδιού εκτός Euro; Ποιος περίμενε ότι ο Πραντέλι θα ξεκινούσε με τρία σέντερ μπακ; Ποιος περίμενε ότι ο πρακτικός Χόντγκσον θα κατάφερνε να προκρίνει τον τακτικό ρεαλισμό και να προσδώσει ταυτότητα στην Αγγλία; Ποιος περίμενε ότι υπάρχει ποδοσφαιρικό γήπεδο με άρτια εξοπλισμένο κομμωτήριο; Για αυτό γουστάρω Εuro. 

Υ.Γ.5 Πριν περάσουμε στο τραγούδι της ανάρτησης, δηλώνω για πολλοστή φορά ότι μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει τέτοιες στιγμές και να σε απογειώσει συναισθηματικά. Άντε και καμιά μπομπάτη γκόμενα ή ένα παγωτό με μια μπάλα bitter σοκολάτα και μια μπάλα καϊμάκι. Και τώρα, ακούμε ένα από τα καλύτερα hard rock κομμάτια όλων των εποχών. Αφιερωμένο στον μπασκετικό άθλο του 1987 που πριν λίγες μέρες είχε επέτειο. Από τους Europe.

15 σχόλια:

  1. Είτε με δραχμή, είτε με ευρώ
    σας γράφουμε και πάμε στους 8

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω οτι δίκαια περάσαμε. Ούτε 4 φάγαμε από τη Ρωσία όπως οι Τσέχοι, ούτε χειρότεροι από την Πολωνία ήμασταν, ενώ είχαμε και κόντρα διαιτησία (αναφέρομαι κυρίως στην πρεμιέρα αλλά και στο δεύτερο ματς). Βέβαια, είχαμε και τύχη με το μέρος μας απέναντι στους Ρώσους αλλά την κυνηγήσαμε και εμείς.
    Πάντως, για να γράψω και μία άποψη ενόψει Γερμανίας, δεν ξέρω πόση διαφορά είχε το στήσιμό μας με την Αργεντινή από αυτό που είχαμε κόντρα στη Ρωσία. Απλώς, κόντρα στη Ρωσία σταθήκαμε τυχεροί και προηγηθήκαμε, κάτι που δεν κάναμε απέναντι στην Αργεντινή.
    Μακάρι να τα καταφέρουμε, όπως και να έχει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο βασικός στόχος είχε επιτευχθεί από τον πρώτο αγώνα. θέλαμε καλύτερη πορεία από την τελευταία φορά. Το πετύχαμε. Χθες πετύχαμε και το μεγάλο όνειρο, την πρόκριση. Αυτή η ομάδα μπορεί μόνο στα δύσκολα τελικά. Δεν πειράζει. Δείχνει μεγάλο μέταλλο, τρομερή ηρεμία τη κρίσιμη στιγμή.

    Κλείνω με κλισεδιά: Ταβάνι είναι μόνο ο ουρανός.

    Υ.Γ Η Ολλανδία αποκλείστηκε με τρεις ήττες. Η Ρωσία απεκλείστηκε. Οι Ιταλοί βρίσκονται κοντά στον αποκλεισμό επίσης. Γίνεται πράγματι πολύ ωραίο Euro.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εσύ βλέπε το Euro και άσε σ'εμενα την ξανθιά συμπατριώτισσα:)))

    http://www.sport24.gr/football/Euro/Euro2012/wags-sexy-fans-2012/h_seksi_filathlos_ths_ethnikhs.1819324.html

    Μεταξύ μας κι εγω το Euro βλέπω,δεν ειναι ωρα για ξανθιές:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πιγκουίνε, το ότι δεν φάγαμε τέσσερα από τους Ρώσους, ουδεμία σημασία έχει. Η έκταση ενός σκορ δεν αντικατοπτρίζει πάντοτε την εμφάνιση. Όπως πρέπει να διαχωρίζουμε το απότελεσμα από την εμφάνιση έτσι ακριβώς πρέπει να πράττουμε και με την εκάστοτε πρόκριση. Το ότι προκρίθηκες δεν σημαίνει ότι το άξιζες. Και στην περίπτωση της Εθνικής δεν είμαι σίγουρος ότι το αξίζαμε. Το στήσιμο στο ματς με την Αργεντινή όριζε ήττα με χαμηλό σκορ. Επομένως, ενόψει Γερμανίας αυτό είναι το αίνιγμα: πας για μια αξιοπρεπή ήττα ή για να παίξεις το κομμάτι σου όσο καλύτερα μπορείς; Αν περάσουμε τη Γερμανία κι εγώ δεν ξέρω τι θα γίνει -μακάρι να την περάσουμε κι ας γίνει ό,τι θέλει! Αλλά, δυστυχώς, αν κάτσει τέτοιο ενδεχόμενο ο κόσμος θα πανηγυρίζει όχι επειδή θα έχεις κερδίσει έναν πολύ μεγάλο αντίπαλο, αλλά για τις πολιτικές προεκτάσεις.

    Μικρέ Σκάουτερ, έχοντας δει τις ομάδες, θεωρώ ότι οι Ολλανδοί ήταν οι χειρότεροι! Και βγαίνει ο Ρόμπεν πριν το ματς με την Πορτογαλία να δηλώσει ότι ευθύνεται ο εγωισμός των παιχτών. Αναφέρομαι στον ίδιο Ρόμπεν που δεν δίνει πάσα από το αριστερό του πόδι στο δεξί. Η χαρά από την πρόκριση δεν περιγράφεται. Η χαρά από το γκολ του Καραγκούνη δεν περιγράφεται. Μόνο ο αθλητισμός τέτοια περηφάνεια.

    VAD, η τύπισσα δεν υπάρχει! Φωτιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Κωστή!

    Η Εθνική μας είναι εντελώς αψυχολόγητη! Μπορεί να χάσει ένα παιχνίδι που το έχει σίγουρο και να κερδίσει κάποιο άλλο που είναι φαινομενικά αουτσάϊντερ. Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει που συμβαίνει αυτό, αλλά αυτό που ξέρω είναι πως στα κρίσιμα πάντα είναι η Εθνική που πρέπει! Μια ομάδα που παίζει ψυχωμένα και παίρνει τα αποτελέσματα! Βέβαια αν υπήρχε και το θέαμα θα ήταν το ιδανικό, αλλά δεν πρέπει να είμαστε και πλεονέκτες!

    Καλή εβδομάδα φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, η ρήση του Ναπολέοντος είναι σωστή και συνάμα απλή. Όπως και στο ποδόσφαιρο, νικητής είναι όποιος σημειώσει περισσότερες νίκες (ή γκολάκια) επί του αντιπάλου. Για να έχεις θετικό πρόσημο, όμως, πρέπει να μην δέχεσαι εύκολα ήττες (ή γκολ και πάλι). Τουτέστιν, η Εθνική μας ομάδα πολύ σωστά ξηγήθηκε με την σφιχτή άμυνα και την τεράστια αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Και όχι, δεν μας υποτιμούν τόσα χρόνια που η Εθνική μας έχει ανέβει επίπεδο. Απλώς είναι εκ φύσεως δύσκολο να διασπάσεις μια άμυνα μπετόν, ειδικά αν δεν υπάρχουν 2 απαραίτητα στοιχεία για την διάσπασή της: ταχύτητα κινήσεων και μακρινά σουτ. Οι Ρώσοι έχουν ταχύτητα, αλλά όχι το μακρινό σουτ. Οπότε, σηκώνανε την μπάλα ψηλά και ό,τι γίνει. Που απλώς δεν έγινε τίποτα επί της ουσίας.

    Κάτι άλλο, γιατί τελευταία πολλοί βρίζουν τα παιδιά αυτά. Ο κύριος Ντε Ζέεβ, που από τον Άγιαξ πήγε να παίξει μπάλα στην Ρωσία, έλεγε ότι η Ελλάδα παίζει αντιποδόσφαιρο. Να μας πει αυτός τί μπάλα έχει παίξει σε προσωπικό επίπεδο, γιατί καλύτερος από τον Μανιάτη ή τον Καραγκούνη δεν είναι. Και η Εθνική Ολλανδίας, οι πρώτοι διδάξαντες το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, σε τρία ματς ήταν μια ολοκληρωτική τραγωδία. Η μπάλα δεξιά-αριστερά, αλλά φάσεις με το σταγονόμετρο και με το στανιό. Ο Τσέχος ο Σμίτσερ έχει να λέει ότι παίζουμε μαζική άμυνα, και διαμαρτύρεται για την φοβερή μας αποτελεσματικότητα όπου με ένα σουτ βάζουμε γκολ ενώ εκείνοι πρέπει πρώτα προφανώς να κάνουν δέκα ευκαιρίες και 2-3 δοκάρια πριν σκοράρουν (συγγνώμη κιόλας, αλλά είτε στο πρώτο είτε στο δέκατο έιτε στο τριακοστό σουτ αν μπει η μπάλα μέσα, γκολ είναι πάντα). Μόνο που η Εθνική του στο τελευταίο μας παιχνίδι δεν μας έκανε τίποτα στο 2ο ημίχρονο και κλειστήκανε πίσω, αυτό που κατηγορεί δηλαδή! Ένας Ιταλός σχολιαστής είπε ότι η Ελλάδα είναι "σκατά ομάδα". Για την δική του Εθνική που πρώτη δίδαξε την μαζική άμυνα πριν 50 χρόνια και ενίοτε με αντιαθλητικό τρόπο κιόλας δεν είπε ποτέ κουβέντα. Τουλάχιστον οι Έλληνες παίκτες παίζουν μαζική άμυνα χωρίς να βαράνε ή να τραυματίζουν αντιπάλους. Μην πω για Ουρουγουάη που παλαιότερα έχει στείλει κόσμο και κοσμάκη στο νοσοκομείο.

    Για το ματς με τους Γερμανούς, έχω να πω το εξής: όταν η Εθνική Ελλάδας παίζει ενάντια σε τεχνικές και αφελείς ομάδες, τους έχει. Όταν αντίπαλος είναι ομάδα με δυνατούς και γρήγορους παίκτες που παίζουν και καλή άμυνα, εκεί έχουμε πρόβλημα ανεξαρτήτως του επίπέδου του αντιπάλου. Είτε Γεωργία, είτε Αλβανία, είτε Ουκρανία, με τέτοιες ομάδες πάντα είχαμε προβλημα. Έτσι και με τους Γερμανούς που είναι δυνατά παλληκάρια (πλην Ποντόλσκι, Λαμ και Εζίλ θα έλεγα) θεωρώ ότι θα έχουμε πρόβλημα. Ειδικά τον επικίνδυνο Γκόμεζ από άποψη δύναμης δεν τον έχει κανείς από τους υπάρχοντες παίκτες μας (ίσως μόνο αν υπήρχε ακόμα ο Σωτήρης Κυργιάκος στα καλά του). Μάλλον η τιμωρία του Καραγκούνη θα ωθήσει τον Σάντος να βάλει μέσα τα δυνατά παλληκάρια που έχει στην διάθεσή του. Ίσως δούμε Παπασταθόπουλο και Μαλεζά στην άμυνα και τριάδα στα χαφ Κατσουράνη-Μανιάτη-Μάκο. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να παραταχθούμε όπως με την Αργεντινή το 2010, γιατί δεν υπάρχουν αντίπαλοι όπως ο Μέσσι και ο Τέβες. Ερωτηματικό είναι αν ο Γκέκας θα παίξει κόντρα σε Μπαντστούμπερ και Χούμμελς ή αν τον αντικαταστήσει ο Σαμαράς ως σέντερ φορ, οπότε ο Φορτούνης θα επανέλθει στα χαφ. Πέρα από τα πρόσωπα, το σημαντικό είναι να τηρηθεί το σχέδιο: να κρατήσουμε καλά στην άμυνα με νύχια και με δόντια. Δεν είναι αδύνατο να κερδίσουμε τους Γερμανούς, όμως είναι σίγουρα δύσκολο ματς. Το λέει και ο Λεβ ότι θα είναι δύσκολο, αν και ίσως οι παίκτες του θεωρήσουν ότι θα κάνουν πλάκα, γιατί δεν μας έχουν αντιμετωπίσει ξανά είτε σε εθνικό είτε σε συλλογικό επίπεδο (πλην όσων Ελλήνων παίζουν στην Μπουντεσλίγκα). Σε περίπτωση ελληνικής νίκης, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξεσαλώσουν Τράγκας και Σία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρε κανθαρε τι πινεις? Eνα απο τα καλυτερα hard rock κομματια το Final Countdown? Αυτο που επαιξε σε διαφημιση για παγωτο της Εβγα? :P

    Στο παγωτο εισαι αχταρμας σαν και μενα, σοκολατα με καιμακι, χωσε βαλε και φραουλα. :D

    Οσο για τις εκπληξεις του Ευρo πραγματι ηταν πολλες. Η προκριση της Ελλαδας δεν ηταν εκπληξη, εκπληκη ηταν η νικη της επι της Ρωσιας.

    Στη φαση των ομιλων παντως για μενα μεγαλη φολα ηταν η Ολλανδια, και πολυ αδικημενη η Δανια που εκανε δυο πολυ καλα ματς και ειδικα με την Πορτογαλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όποιος είδε φάσεις από το ματσάκι Τσεχία - Πολωνία ξέρει ότι η επιτομή της κωλοφαρδίας είναι η Τσεχία.

    Οι αδύνατες ομάδες αποκτούν δύναμη και αυτοπεποίθηση με τις επιτυχίες, όπως έγινε με εμάς στην Πορτογαλία. Και τώρα το ίδιο είναι. Π.χ. λέει ο παίκτης που νίκησε τη Ρωσία, που πριν τον αγώνα ήταν για μας ένα στοιχειό, με βάση τη διαφορά ποιότητας:
    1. Πόσο καλύτερη είναι η Γερμανία από τη Ρωσία;
    2. Αν έπαιζαν μεταξύ τους ποιος θα κέρδιζε;
    3. Μήπως έχουμε μικρή τύχη με τους Γερμανούς αν δεν μπούμε με ηττοπάθεια αλλά παίξουμε γερά τον αγώνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μου αρέσουν αρκετά τραγούδια από τα δύο πρώτα album των Europe. ("In the Future to Come", "Seven Doors Hotel" και τα μυαλά στο μίξερ.) Το "The Final Countdown" (ως δίσκος) το βρίσκω πλαδαρό και γλυκανάλατο. Το ομότιτλο κομμάτι δε, είναι καθαρή pop (συνθετικά-αισθητικά) με κιθάρες. Διαφέρει από ένα τραγούδι των Aha (πχ) μόνο στην ενορχήστρωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεια σου Σάββα! Η Ελλάδα δεν είναι αψυχολόγητη. Δεν έχει τέτοιο mentality. Παρουσιάστηκε αψυχολόγητη, διότι ο Σάντος στα παιχνίδια με Πολωνία και Τσεχία είχε δει όνειρα με νεράιδες και δράκους. Όσο για το θέαμα και εμένα μου λείπει, αλλά ουδείς μας υπόσχεθηκε θέαμα -εξαιρείται ο Σάντος, ο οποίος μόλις ανέλαβε ήθελε να βάλει, εντελώς άστοχα είναι η αλήθεια, τις δικές του πινελιές. Όσο η Ελλάδα παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητές της και βγάζει χαλύβδινη πειθαρχία και πάθος στο γήπεδο, δεν με νοιάζει τίποτα άλλο.

    Χάρη, ακόμα νομίζω ότι μας υποτιμούν. Και μόλις διαπιστώσουν πόσο λάθος έκαναν, τοτε βγάζουν κόμπλεξ και εμπάθεια. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα. Ακόμα και οι δηλώσεις που αναφέρεις αυτό περικλείουν. Αλλά έχουμε πει ότι όταν κάτι δεν το καταλαβαίνεις ή δεν μπορείς να το χωνέψεις, τότε το χλευάζεις και το μειώνεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσοι αντίπαλοι φέρονται έτσι, είναι ότι με αυτή τη συμπεριφορά μειώνουν τη δικιά τους ομάδα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Για το ματς με τη Γερμανία υπάρχουν τρεις λύσεις. Πρώτη, παίζουμε όπως με την Αργεντινή, δηλαδή σούπερ αμυντική διάταξη με τρία στόπερ, μπορεί και τέσσερα, άμυνα πίσω από σέντρα και μπάλα, χαμηλότατο τέμπο, ανάπτυξη με γιόμες, μαν του μαν όσο καλύτερα μπορούμε και ας ελπίσουμε ότι θα μας παρουσιαστεί μια ευκαιρία όπως εκείνη με τον Σαμαρά προς το τέλος του 1ου ημιχρόνου, αν θυμάμαι καλά: στόχος μια αξιοπρεπής ήττα. Δεύτερον, προσπαθείς να επιβάλλεις το παιχνίδι σου και να εκμεταλλευτείς το ισχυρό σου σημείο που δεν είναι άλλο από την πειθαρχημένη άμυνα. Τι σημαίνει αυτό; Γρήγορες και σωστές αλληλοκαλύψεις, κλείσιμο του αντιπάλου σε λίγα τετραγωνικά και ελαχιστοποίηση χώρων. Χαμηλό τέμπο, άμυνα στα 2/4 του γηπέδου, μαν του μαν τον Οζίλ και τον Γκόμεζ, πίεση στα χαφ με τον Μανιάτη να τρέχει σαν ρουκετοβόλο και για να μην μακρυγορώ ένα ποδόσφαιρο αναμονής. Όπως αυτό που έπαιξαν οι Κροάτες με τους Ισπανούς. Οι ενστάσεις μου προσδιορίζονται στο σύστημα, καθώς πιστεύω ότι ένα 5-3-2 θα ταίριαζε καλύτερα, και στα ακραία μπακ, όπου έχουμε πρόβλημα, καθώς για για κάποιο λόγο που αγνοώ δεν αλληλοκαλύπτουμε σωστά (κυριως τα χαφ -Κατσουράνης;). Ευτυχώς, οι Γερμανοί δεν πλαγιοκοπούν ιδιαίτερα. Για αυτό πετάς τρία σέντερ μπακ και τελειώνει η υπόθεση. Όμως, δεν έχουμε τρία σέντερ μπακ και εξάλλου ποιος μπορεί να κοντράρει τον Γκόμεζ; Νομίζω, συμφωνόντας μαζί σου, μόνο ο Σωτήρης Κυργιάκος. Η τρίτη λύση είναι να κάνουμε τον σταυρό μας, να ευελπιστούμε ότι το άστρο δεν θα μας αφήσει και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει: ένα τέτοιο ενδεχόμενο υποδηλώνει δεδηλωμένη ηττοπάθεια, ένα χαρακτηριστικό που δεν συμβαδίζει με το νοητικό στάτους της Εθνικής, οπότε θεωρώ ότι μάλλον θα πρέπει να απορριφθεί. Ίσως το ίδιο ισχύει και για τη δεύτερη λύση, διότι, όπως λες, δεν υπάρχουν αντίπαλοι όπως Μέσι ή Τέβεζ. Υπάρχουν, όμως, δυνατά παιδιά, ψηλά κορμιά και το κυριότερο: δεδομένοι αυτοματισμοί, όπως οι φάσεις και τα γκολ στο ματς με την Ολλανδία, όπου οι κάθετες του Μπαστιάν έκοβαν σαν βούτυρο στην άμυνα, έστω και αφελής, των Ολλανδών και τα ένα δύο έδιναν και έπαιρναν. Και μην ξεχνάς πόσοι παίχτες μπορούν να σκοράρουν: μπορούν να πάρουν γκολ από την επιθετική τριάδα, από τα χαφ, ακόμα κι ο Λαμ είναι επικίνδυνος. Εν τέλει, η νίκη, ή η πρόκριση αν προτιμάς, δεν είναι αδύνατη. Μπορεί να είναι απίθανη, αλλά όχι αδύνατη. Θα το παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις: είμαι σίγουρος για αυτό. Μακάρι να έπαιζε κι ο Καραγκούνης, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του οποίου θα ήταν υπερχρήσιμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. λες να γίνει νέα έκπληξη?

    ναι το πιστεύω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα μέσα είναι! Δεν είναι αδύνατο! Σίγουρα η νίκη ή η πρόκριση είναι απίθανη, αλλά θα εξαντλήσουμε τις πιθανότητές μας. Ένα ματς είναι.

      Διαγραφή
  13. Μανόλο, μη με μαλώνεις! Μελαγχολώ (sic!). Το παρόν κομμάτι το θεωρώ ιδιαίτερα δυνατό. Προφανώς επηρρεάζομαι κι από την Εθνική, καθώς, όταν το ακούω, σκέφτομαι τον Γκάλη να σπάει την μέση του, όντας περικυκλωμένος από τέσσερις Σοβιετικούς, και να σκοράρει. Μπίτερ σοκολάτα και καϊμάκι! Νόμος! Κατ' εμέ έκληξη δεν ήταν ούτε η νίκη επί της Ρωσίας μήτε η πρόκριση από τον όμιλο. Έκληξη ήταν το πόσο αδιάβαστοι ήμαστε στα ματς με Πολωνία και κυρίως με Τσεχία. Οι Ολλανδοί ήταν η χειρότερη ομάδα του τουρνουά: χειρότεροι κι από τους Ιρλανδούς, οι οποίοι είναι δουλεμένο σύνολο, αλλά στερούνται ποιότητας και εννοείται χειρότεροι από τους Δανούς, οι οποίοι σε έναν δίκαιο ποδοσφαιρικό κόσμο θα τους είχε επιτραπεί η πρόκριση -το ίδιο ισχύει και για τους Κροάτες.

    Υπουργέ, στο σχόλιο προς τον Χάρη, πρότεινα τρία σχέδια. Αν ήμουν προπονητής στην Εθνική -ευτυχώς για την ίδια και το κοινό δεν είμαι- θα πρόκρινα το πρώτο σχέδιο. Ποδόσφαιρο αναμονής, ήτοι σφιχτή άμυνα και ξαφνική αντεπίθεση: τα έθετα εκ νέου σε εφαρμογή το σχέδιο του Μεγάλου Ναπολέοντα. Αυτό υποδηλώνει την παρουσία Γκέκα (κορυφή), Σάλπι (δεξιά) και Σαμαρά (αριστερά). Μακάρι να προκριθούμε! Περιμένω την Παρασκευή πως και πως! Και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και ενδεχόμενο παράτασης με ότι αυτό συνεπάγεται (κάρτες, τραυματισμοί, κούραση, άγχος).

    Μπαλαντέρ, οφείλουμε, όμως, να παραδεχτούμε ότι το άλμπουμ είναι τεράστια εμπορική επιτυχία. Το ότι κάτι είναι εμπορικό, δεν σημαίνει ότι είναι κι άσχημο. Μπορεί να είναι γλυκανάλατο, αλλά δεν είναι τόσο κακό. Όσο για το ποπ που λες, συμφωνώ. Αυτού του είδους τα συγκροτήματα μπορούν να θεωρηθούν και ποπ: από τους Def Leppard και τους Van Halen μέχρι τους KISS και τους Whitesnake. Δεν ξέρω αν συμφωνείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...