Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Forza Italia!

Θυμίζω ότι ο Πραντέλι στο ματς των ομίλων απέναντι στην Ισπανία είχε κατεβάσει την ομάδα με 3-5-2, και μάλιστα με αρκετή επιτυχία, με τον Ντε Ρόσι σε ρόλο κεντρικού αμυντικού να φτιάχνει παιχνίδι από πίσω: για αυτό δεν είχε φανεί τόσο πολύ ο οργανωτικός, και πάντοτε υπερπολύτιμος, ρόλος του Πίρλο -μολαταύτα, κάποιοι ανακάλυψαν τώρα τις Ινδίες. Συνεπώς, αρκετός κόσμος αναρωτήθηκε αν ο Πραντέλι θα ξαναπαίξει 3-5-2. Ο ίδιος δήλωσε: «Ειλικρινά, όχι, ούτε που το έχω σκεφτεί. Βρήκαμε μια ισορροπία στα τελευταία ματς, αλλά βέβαια ξέρουμε ότι μέσα στο ματς αν χρειαστεί μπορεί να αλλάξουμε σε 3-5-2. Η ομάδα ξεκινώντας το τουρνουά είχε διαφορετική προσέγγιση, αλλά με τον χρόνο βρήκε την φόρμα της και την ισορροπία που έψαχνε και βρήκε την σιγουριά που δεν είχε στα προηγούμενα τουρνουά. Χρειαζόμασταν μερικές προπονήσεις ακόμη για να βρούμε ξανά την πείνα να παίξουμε ανοικτά. Παίξαμε κόντρα σε όλους ανοικτά, ρισκάραμε κάποια πράγματα και θα το κάνουμε ξανά αύριο». Νομίζω ότι οι παραπάνω δηλώσεις δεν λένε παρά μόνο την αλήθεια. Καταρχήν, το 3-5-2 του Πραντέλι δεν ηταν απλά ένα τρικ ή απλά μια τακτική επιλογή, αλλά ουσιαστικά μια τακτική αναγκαιότητα. Οι τραυματισμοί των αμυντικών τον οδήγησαν σε αυτό το μονοπάτι -μόλις επέστρεψε ο Μπαρτζάλι, το σύστημα μετατράπηκε άμεσα σε ένα 4-4-2 με ρόμβο ή, αν προτιμάτε, σε 4-4-1-1 με τον Κασάνο να λειτουργεί ως περιφερειακός επιθετικός σε έναν σχετικά ελεύθερο ρόλο: το πρώτο γκολ της Ιταλίας στο ματς με τη Γερμανία προήλθε σύμφωνα με αυτό το πλάνο.


Προσοχή: καταρχάς, ο ρόμβος δείχνει αρκετά αμυντικογενής, ειδικά αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι τα ακραία μπακ δεν παίρνουν μέτρα στον ασβέστη, αλλά στην πράξη κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα κάθετα σπριντ του Μαρκίσιο και η μετατροπή αυτού σε κρυφό επιθετικό, το κάθετο παιχνίδι του ενορχηστρωτή Πίρλο, η επιθετική άμυνα του Ντε Ρόσι και οι συνεχείς κινήσεις, άνευ μπάλας, του εσχάτως σκληροτράχηλου Μοντολίβο συνθέτουν ένα άκρως ελκυστικό τακτικό παζλ, το οποίο εύκολα διακρίνεται από τον αντίπαλο, αλλά δύσκολα λύνεται -το ίδιο ισχύει και για την αεροπορία των Ιταλών. Κι αν η κατάσταση επιβάλλει ηρεμία, μυαλό και ύψος, τότε μπαίνει ο Μότα. Αν χρειάζεται τσαμπουκάς, πάθος και αυτοθυσία τότε επιστρατεύεται ο Νοτσερίνο. Σε κάθε περίπτωση, το οπλοστάσιο του Πραντέλι διαθέτει τα απαραίτητα όπλα, προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του -προφανώς θα επιθυμούσε πιο τεχνικά ακραία μπακ και έναν πιο σοβαρό και αξιόπιστο επιθετικό (βλέπε Μπαλοτέλι: δεν με πείθει και δεν τον θεωρώ παίχτη παγκόσμιας κλάσης), αλλά η μεσαία του γραμμή δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την αντίστοιχη των Ισπανών. Έπειτα, πράγματι η Ιταλία έπαιξε ανοιχτά στο τουρνουά -εξαιρείται το ματς με τους Γερμανούς, όπου το γρήγορο γκολ του Μπαλοτέλι άλλαξε σημαντικά τη ροή του αγώνα, άρα και τα αγωνιστικά πλάνα των δυο προπονητών. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά είχε κι ένα σχετικά υψηλό τέμπο στο παιχνίδι της: το ματς με την Αγγλία, ακόμα και με την Ιρλανδία, ήταν η αποθέωση αυτής της κατάστασης με τους νησιώτες να υποχρεώνονται σε άτακτη υποχώρηση. Επίσης, σε αυτά τα ματς η Ιταλία τηρούσε και υψηλά ποσοστά κατοχής, δείχνοντας ότι είχε πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων: αυτό σημαίνει ότι είναι ιδιαίτερα ευπροσάρμοστη στις αναγκαιότητες και τα τακτικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε ματς. Για τα δεδομένα και την προϊστορία της Εθνικής Ιταλίας το να βλέπεις τους παίχτες της να επιβάλλουν ένα υψηλό τέμπο, να παίζουν ανοιχτά και να μην λένε όχι στην κατοχή είναι κάπως ασυνήθιστο, αλλά, όπως δείχνουν οι εμφανίσεις και τα αποτέλεσματα, είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρο για αυτούς, αλλά και εμάς.

Και φτάνουμε στην Ισπανία. Τι δήλωσε ο Ιταλός προπονητής; «Η δύναμή της δεν είναι μόνο η κατοχή της μπάλας, αλλά και η ικανότητα να κερδίζει πίσω την μπάλα στο κέντρο. Η άμυνά της πάντα κλείνει πολύ γρήγορα. Τακτικά θα προσεγγίσουμε το ματς με επιθετική φιλοσοφία, πρώτος στόχος είναι να κλείσουμε τους χώρους και να πάρουμε την μπάλα. Θέλουμε να εκμεταλλευτούμε τις στιγμές μας και πάρουμε τον έλεγχο στο κέντρο. Δεν είμαστε αγνώμονες για να πούμε ότι θα κυριαρχήσουμε από την αρχή έως το τέλος». Ξεκινώ ανάποδα. Ο κάθε προπονητής γνωρίζει ότι η ομάδα του δεν μπορεί να κρατήσει το ίδιο τέμπο, τον ίδιο ρυθμό, την ίδια πίεση, την ίδια ταχύτητα καθόλη τη διάρκεια του αγώνα. Θα υπάρχουν μεταπτώσεις στην απόδοση. Κούραση. Λάθη. Κι ο Πραντέλι έχει δείξει ότι είναι σχετικά ρεαλιστής και ιδιαίτερα πρακτικός -ακόμα και η επιμονή του στον Μπαλοτέλι μάλλον φανερώνει ότι γνωρίζει κάτι παραπάνω από εμάς: προφανώς για τον Πραντέλι, τα πεπραγμένα του Μπαλοτέλι στο χόρτο θεωρούνται χρήσιμα, τουλάχιστον πιο χρήσιμα από αυτά που θεωρητικά μπορεί να δώσει ο μπόμπερ Ντι Νατάλε. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αν θα επιλέξει να παίξει ένα ποδόσφαιρο αναμονής, κατοχής ή πρωτοβουλίας: εν πολλοίς, αυτό εξαρτάται κι από τα δόντια του αντιπάλου.
 
Σύμφωνα, πάντως, με τις δηλώσεις του, θα προσπαθήσει να πάρει τον έλεγχο, δηλαδή τη μπάλα: ουσιαστικά, εννοεί την κατοχή, αλλά όχι απαραίτητα την πρωτοβουλία. Κι όπως έχουμε αναφέρει, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο ή απλό: ούτε το μπλοκάρισμα των Οζίλ, Γκόμεζ, Σβαϊνστάιγκερ και Κλόζε -ουσιαστικά, το μπλοκάρισμα των συνδυασμών της Γερμανίας- ήταν εύκολο ή απλό, αλλά κατέστη υπαρκτή πραγματικότητα. Η Ιταλοί, όμως, δεν παίζουν μόνοι τους -πάντοτε υπάρχει ένας αντίπαλος που θέλει να επικρατήσει έναντι εσού. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει η Ισπανία; Καταρχήν, να παλέψει ο Ντελ Μπόσκε με τους δαίμονες του και να κάτσει να σκεφτεί τι ομάδα θέλει: αν ο Ντελ Νπόσκε επιζητεί επίδειξη δύναμης, η ίαση της Ισπανίας από τη Μπαρτσελονίτιδα κρίνεται απαραίτητη και επιβεβλημένη, έστω κι αυτήν την ύσταση ώρα. Ας αποδείξει η ομάδα ότι βρίθει τακτικής πληρότητας κι ας μην κατακτήσει το τρόπαιο: οι Θεοί του ποδοσφαίρου και οι γνήσιοι ποδοσφαιρόφιλοι σε τέτοιες περιτπώσεις ξέρουν να συγχωρούν. Επομένως, και κλείνουμε το άρθρο, για να μιλήσουμε και λίγο πρακτικά, τι αναμένω από την πλευρά των Ισπανών; Να τρέξουν. Με ταχύτητα. Διάρκεια. Συνέπεια. Να τρέξουν με ποιότητα. Και -επιτέλους!-, πλην κατοχής, να πάρουν την πρωτοβουλία -στον κλεφτοπόλεμο οι Ισπανοί δεν αποδίδουν ικανοποιητικά, έστω κι αν η γλώσσα των αποτελεσμάτων μπορεί να σου πει ψέμματα: δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν στιγμές, αλλά την ξεκάθαρη υπεροχή τους. Μόνο έτσι θα διασπάσουν την πολύπροσωπη ιταλική άμυνα και θα κουράσουν τον αντίπαλο. Ακριβώς, δηλαδή, ότι έκαναν και οι Κροάτες στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα απέναντι στους Ιταλούς. Καλό τελικό!

Υ.Γ.1 Το αποφάσισα. Ο Τσαλτίδης είναι ίδιος η Παπαρήγα. Δεν εννοώ εμφανισιακά -Θεέ και κύριε! Όπως η Αλέκα βγαίνει στο γυαλί και λέει πέντε κουβέντες τσεκουράτες, πανάστοχες και ανούσιες, έτσι κι ο Τσαλτίδης γράφει ένα κείμενο ή τον ακούς να μιλάει στο ραδιόφωνο και κατόπιν τρίβεις τα μάτια σου και τσιμπάς το δέρμα σου, μόνο και μόνο για να προβείς στην θλιβερή διαπίστωση ότι όλα αυτά που λέει και γράφει συνιστούν πραγματικότητα. Κι αυτός ο άνθρωπος παραμένει έμμισθος υπάλληλος της Π.Α.Ε. Τέλος πάντων. Όπως δείχνουν τα πράγματα, πάμε για Αναστόπουλο και Χαριστέα. Δυο πολύ καλές περιπτώσεις, αν τελικά πραγματοποιηθούν.

Υ.Γ.2 Άνευ περιγραφής!

21 σχόλια:

  1. Ε όχι και φόρτσα Ιτάλια...

    Οι άλλοι γραφουν ρεκόρ αν το πάρουν. Τρεις σερί εθνικες διοργανωσεις.

    Δεν το καταφερε καμμια ομαδα αυτό. Ακομα και στην Λατινικη Αλερική που ψαχτηκα ούτε η Βραζιλια, ουτε η Αργεντινη, ουτε η Ουρουγουαη το πετυχαν. Η Αργεντινη ειχε 3 σερι copa america (45-46-47) αλλα δεν πηρε μουντιαλ, τοτε.

    Άσε τα παληκαράκια του Ντελ Μπόσκε, να γραψουν ιστορία... Τι σε πειράζουν ; ; ;

    Προσωπικά, θέλω Ισπανια, αλλά βλέπω Ιταλία. Έβαλα κάτι Ευρω στο να νικήσουν οι Ιταλοί στα πέναλτι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν με ρωτάς με ποιον είμαι, θα σου απαντούσα με τους Ιταλούς, διότι έχουν καλύτερη παρουσία από ό,τι οι Ισπανοί. Επίσης, ο Έλληνας φίλαθος, σε διαχρονικό επίπεδο, γουστάρει Ιταλία. Του είναι πιο προσιτή. Αντίθετα, οι Ισπανοί είναι μάλλον αχώνευτοι και εσχάτως αλαζόνες. Όπως και να έχει, ένα ματς είναι: όλα γίνονται. Τέλος, το γεγονός ότι ως τίτλο έβαλα ''Forza Italia!'' δεν σημαίνει ότι έχω πρόβλημα να το σηκώσουν οι Ισπανοί και να κάνουν όσα ρεκόρ θέλουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό μήνα Κανθαράκο μου, ήρεμο και δροσερό!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστος οπως παντα στις αναλυσεις σου.
    Ο Τιτλος ειναι η αληθεια ολη.
    Η Ιταλια θα φορτσαρει. ΔΕειχνει να εχει κουρασει και μαλιστα πολυ το γνωστο τσικι - τσικι των Ισπανων. Ναι στην Ιταλια.
    Στο κατω κατω και να το χασει (που θα το χασει) ποιος θα την κατηγορησει; Τα παντα ολα εχει. Ποιος θα κλαψει στην κερκιδα; Ειναι και θα ειναι παντα εκει στις μεγαλες διακρισεις και στα μεγαλα ποδοσφαιρικα ραντεβου.
    Σκορερ Ντε Ροσι , 0-1 ΣΚΟΡ και Τελικο αποτελεσμα. 66,00 αποδοση δινει (ΒΕΤ 365)
    Καντε τον κοπο σας.
    Υ.Γ Η μυρωδια του Χαριλαου δειχνει οτι ξανα λειτουργουν τα πραματα. Κατι αρχιζει να κινειται. Μπαινουν βγαινουν και τα χαμογελα επιστρεφουν. Να διαβασεις την συνεντευξη του Κεραμυδα.
    Να πω οτι ειχα καιρο να γραψω και να σε στειλω τους χαιρετισμους μου απο την Καλαμαρια της Θεσσαλονικης. SIMOSSHOW.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Forza Italia!!! Ελπίζω να καταφέρω να το δω και να μη με πάρει ο ύπνος γιατί έχω να κοιμηθώ από το βράδυ της Παρασκευής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σου, Έλενα!

    Ωραίος το Αετόπουλο!

    Sierra, ευχαριστώ. Ας δούμε ένα όμορφο ματς κι ας το πάρει όποιος θέλει! Δεν ξέρω ποια στοιχηματική επιλογή αξίζει τον κόπο, αλλά αν έπαιζα θα έριχνα τα λεφτά μου στο να ανοίξουν το σκορ οι Ιταλοί -ειδάλλως ο καλύτερος τρόπος για να παίζεις στοίχημα είναι να βάζεις εξαρχής τα λεφτά που θα στοιχημάτιζες σε έναν κουμπαρά. Συμφωνώ ότι κάτι αρχίζει να κινείται, αλλά δεν αρκεί το συναίσθημα. Απαιτείται σχέδιο. Την διάβασα τη συνέντευξη. Δεν πειράζει που είχες καιρό να γράψεις! Μην μασάς. Οι δικοί μου χαιρετισμοί έρχονται από την Παπαγάρα της Αθήνας.

    Μπαλαντέρ! Πιες δυο χαμομήλια με τρεις κουταλιές μέλι και θα είσαι μάχιμος!

    Πάω να φάω πεπόνι. Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αααααααα, τώρα είδα τον ύμνο των Lizzy Borden!!! Εύγε νέε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, σήμερα παίζει η αγαπημένη μου (το γιατί θα το αφήσω μυστήριο...) Squadra Azzurra, η Εθνική Ιταλίας. Κι εγώ πιστεύω ότι ο Πραντέλλι θα παρατάξει ρόμβο στο κέντρο. Ένας λόγος που το επιβάλλει είναι για να αιφνιδιάσει στην πράξη τους Ισπανούς παίκτες που προηγουμένως τους αντιμετώπισε με 3-5-2 και θα ήξεραν καλύτερα πλέον τα κατατόπια. Κι έπειτα, αφού οι Ισπανοί παίκτες παίζουν με μή συγκεκριμένες θέσεις (εκτός κι αν μπουν οι Χεσούς Νάβας και Πέδρο ως εξτρέμ) και κάνουν παιχνίδι κυρίως από το κέντρο, δεν έχει νόημα να παίξεις με εξτρέμ ή έστω φουλ μπακ για να τους μαρκάρεις. Επίσης πιστεύω ότι όντως θα παίξει συγκρατημένα επιθετικά ο Πραντέλλι, γιατί απλώς δεν γίνεται αλλιώς.

    Από τους παίκτες, μου κάνει εντύπωση ο μπαλαδόρος Κασσάνο που γύρισε από επέμβαση καρδιάς και 3 μήνες αποχής και έτρεχε σαν σβούρα στα ματς που τον είδα, έχοντας καβατζάρει τα 30 μάλιστα. [Κάθε σύγκριση με τα κακομαθημένα κωλόπαιδα του ελληνικού ποδοσφαίρου που σέρνονται από τα 27 θα έλεγα χωρίς απαραίτητα να κουβαλάνε τραυματισμούς, σαν τον Σεϊταρίδη, τον Γκέκα και τον Κατσουράνη, είναι άστοχη και περιττή...] Ο Μπουφόν είναι απλά Μπουφόν, τόσο απλά. Όπως κι ο Πίρλο, που είναι ο Ιταλός Τσάβι. Ο Μπαλοτέλλι είναι μια περίεργη περίπτωση ανθρώπου (μην ξεχνάς ότι είναι παρατημένο παιδί από τους βιολογικούς του γονείς και τους το κρατάει ακόμα μανιάτικο), με πολλά σωματικά και ποδοσφαιρικά προσόντα (αν και δεν νομίζω ότι έχει τα φόντα να γίνει Νο1 στον κόσμο, σίγουρα μπορεί να γίνει παικταράς αν ωριμάσει ποτέ), αλλά και έναν μεγάλο τραυματισμό που κουβαλάει στα μυαλά του θα έλεγα. Θα έλεγα ότι θυμίζει τον δικό μας παλιό γνώριμο, τον Πίτερ Οφορίκουε. Από τα 17 του έπαιζε Τσάμπιονς Ληγκ με τον Ολυμπιακό, και με το χάιδεμα που είχε από τον Θείο Σωκράτη χάλασε και το έπαιζε τρελός (όπως κι ο Καστίγιο αργότερα).

    Για τους Ισπανούς έχω ήδη μιλήσει. Φέτος δεν δείχνουν να πατάνε τόσο καλά όσο παλαιότερα, ο προπονητής για κάποιον λόγο κάνει πειράματα (ειδικά με τον Φάμπρεγας ως σέντερ φορ) σε επίσημη διοργάνωση αποδιοργανώνοντας την ομάδα, αλλά η τεράστια κλάση των παικτών (κυρίως Ινιέστα) τούς έφερε στον τελικό, έχοντας φτύσει αίμα όμως. Δεν ξέρω αν η ταυτόχρονη παρουσία των αργών Τσάμπι Αλόνσο και Μπουσκέτς σαν αμυντικά χαφ χαλάει την ομάδα και της αφαιρεί ταχύτητα στην επίθεση.

    Θα ρίξω ένα δεκάρικο στην επικράτηση της Ιταλίας. Τα λέμε και μακάρι να είναι ένα καλό ματς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλό μήνα, κανθαρούλη, όπως εσύ τον εννοείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν το Forza Italia σημαινει τεσσάρα,
    το πέτυχες,συναρειανε μου!
    όλοι με τους Ιταλούς ήμασταν,όπως φαινεται,αλλά δεν παιξανε την μπάλα που ξερουν,πρεπει να το ομολογησουμε,και βεβαια αμα βρουν τετοια ευκαιρία,οι Ισπανοι δε θα σε χαρισουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπαλαντέρ, αγαπάμε Lizzy Borden!

    Χάρη, οι Ισπανοί επικράτησαν καθαρά και δίκαια. Το πρώτο τέταρτο πίεσαν ασφυκτικά τους Ιταλούς, πέτυχαν το γκολ και από εκείνο το σημείο και έπειτα τα πράγματα έγιναν ιδιαίτερα δύσκολα. Η Ιταλία βρέθηκε στη θέση της Γερμανίας και οι Ισπανοί την αποτέλειωσαν. Δεν πήρε απλά το τρόπαιο, αλλά το έκανε εμφατικά. Ως απάντηση σε όλους όσους την αμφισβήτησαν. Και η αλήθεια είναι ότι η Ισπανία που είδαμε στον τελικό δεν είχε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις του τουρνουά -προφανώς εξαιρείται το ματς με την Ιρλανδία. Είπαμε ότι αν ο Ντελ Μπόσκε επιθυμεί το τρόπαιο επιδεικνύοντας δύναμη, τότε πρέπει να ξεπεράσει την ασθένεια της Μπαρτσελονίτιδας. Και νομίζω ότι το έπραξε υπέροχα. Τόσο υπέροχα που ενδεχομένως φανερώνει την σκοπιμότητα στα προηγούμενα παιχνίδια. Μήπως το νοητικό μπέρδεμα και τα πειράματα του Ντελ Μπόσκε μεταφράζονται ως σκοπιμότητα; Μπορεί. Αλλά πάλι είδα να προβαίνει σε τετριμένες αλλαγές: έβγαλε Σίλβα και έδωσε πλάτος, έβγαλε Φάμπρεγας και έβαλε striker. Πώς να ερμηνεύεται η επιμονή αυτή στις αλλαγές, όταν η ομάδα έχει φανερώσει μία σχετική τακτική πληρότητα σε σχέση με τα προηγούμρνα ματς; Μήπως στο μυαλό του Ντελ Μπόσκε δεν άλλαξε το παραμικρό; Όπως και να έχει το αργό κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Ιταλών τα βρήκε σκούρα στις κινήσεις και στους συνδυασμούς των Ισπανών. Προσοχή: η άμυνα απέδωσε ικανοποιητικά, αλλά η αμυντική τετράδα συνάντησε δισεπίλυτα προβλήματα -η άμυνα εφαρμοζόνταν ικανοποιητικά στη μεσαία γραμμή, ακόμα και στο τερέν των Ισπανών, αλλά, έχοντας αναλάβει οι Ισπανοί πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων και με τους Ιταλούς να έχουν ανοίξει κάπως το παιχνίδι τους, τα πράγματα για τους Ίβηρες (κλισέ) έγιναν πιο εύκολα. Και λυπάμαι, αγαπητέ Χάρη, διότι απρόσμενα ανακαλύψαμε εκ νέου την Ισπανία και ξεχάσαμε τους Ιταλούς, οι οποίοι, όπως λένε κάποιοι ''ειδικοί'', δεν είχαν την απαιτούμενη ποιότητα και τις προσωπικότητες για να κοντράρουν την Ισπανία. Όλα αυτά, όμως, τα είπαν και τα έγραψαν κατόπιν εορτής. Εκ των υστέρων. Μετα Χριστόν προφήτης όλοι γίνονται. Εν κατακλείδι, η Ισπανία έτρεξε, όπως υποχρεωτικά έπρεπε να κάνει, και πήρε την πρωτοβουλία, όπως επιτάσσει το mentality αυτής της ομάδας -ναι, αλλά τι συνέβη στα προηγούμενα ματς και δεν είδαμε τέτοια συμπεριφορά; Και οι Ιταλοί; Αν στο ματς με τη Γερμανία όλα πήγαν καλά, στο ματς με τους Ισπανούς, τα περισσότερα, σχεδόν όλα δλδ, πήγαν για βρούβες. Ελπίζω να μην πέσουμε στη παγίδα να μηδενίσουμε τους Ιταλούς -δεν τους αξίζει: έκαναν ηρωικό τουρνουά. Όσο για την αποθέωση των Ισπανών εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Ας αναφέρουμε την πολύ καλή εμφάνιση του τελικού -αλλά γιατί στα προηγούμενα ματς είχαν διαφορετική, πιο επιφυλακτική φιλοσοφία; Κάποιος άλλος μπορεί να αναφέρει τα ρεκόρ των Ισπανών -σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να εκφράσω τον παραμικρό αντίλογο: η ιστορία έγραψε ανεξίτηλα τι έχει πετύχει η Ισπανία τα τελευταία χρόνια. Η ουσία είναι ότι άλλο ένα Euro έφτασε στο τέλος του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα επιστρέψουμε στην οπαδική μας μιζέρια: ενά από τα καλά τέτοιων τουρνουά είναι ότι σε συντριπτικό βαθμό αφαιρούνται οι οπαδικές παρωπίδες και αντικαθίστανται από νηφαλιότητα. Τουλάχιστον θα πάψουμε να πίνουμε τόσες πολλές μπύρες και να τρώμε συνέχεια κρέατα. Κάτι είναι κι αυτό. Έχουμε και μια σιλουέτα να προσέξουμε!

    Καλό μήνα Λύχνε. Ανταποδίδω!

    Summertime Blues, πώς το κατάλαβες;

    VAD, όχι, δεν εννοούσα ακριβώς τεσσάρα, αλλά μικρή σημασία είχε. Οι Ιταλοί έφτασαν στον τελικό, πάλεψαν και έπεσαν μαχόμενοι. Εδώ αυτοί πηγαίνανε και για πέμπτο γκολ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απιστευτη βαρεμαρα ο τελικος χθες... απιστευτη ξενερα...
    Ελπιζω η Ισπανια να πηρε τον τελευταιο της τιτλο για μερικες δεκαετιες γιατι δεν αντεχεται αλλο αυτο το πραγμα.

    Δεν εχω προβλημα με την Εθνικη Ισπανιας, απλα εχω βαρεθει να βλεπω μια ομαδα που δεν μπορουν (ή δε ξερουν) να την αντιμετωπισουν ολοι οι υπολοιποι.
    Ας παρει 13 ακομη τιτλους η Ισπανια απλα να το κανει παιζοντας παιχνιδια με ισαξιους αντιπαλους ή τελος παντων αντιπαλους που να μπορουν να την νικησουν και σε αγωνες με μεγαλυτερο σασπενς.

    Υποστηριζω Μπαρτσα, αγαπω Μπαρτσα, πριν κι απο την εποχη του "playstation", βρισκω ομως υγειες οτι βρεθηκε μια Ιντερ ή μια Τσελσι και την απεκλεισε κι ας πιστευτω οτι ειναι η καλυτερη ομαδα που εχω δει ποτε.

    Την Εθνικη Ισπανιας δε μπορω να την αγαπησω ομως.. νιωθω σα να βλεπω μια ομαδα να παιζει το "κοροϊδο" με την αντιπαλο της. Κοιτα τι ωραια αλλαζουμε την μπαλλα, δε μπορειτε να μας την παρετε, σπαμε τα @@ σας και των θεατων κι οποτε θελουμε σας ριχνουμε και ενα ωραιο γκολ.
    Και δε ξερω εσας αλλα εμενα το να παιζεις το "κοροιδιο" με καποιον ποτε δε με εθελξε.

    Χιλια μπραβο λοιπον στην Ισπανια, αλλα φτανει βρε αδερφε.. φτανει..... αδικο ισως αλλα εγω σαν ουδετερος θεατης μπουχτησα πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, η Ισπανία επιτέλους εμφανίστηκε στο τουρνουά. Το 4-0 είναι πέρα για πέρα δίκαιο. Μπορεί το ματς να τελείωσε οριστικά στο 60' που βγήκε τραυματίας ο Μόττα και η Ιταλία έπαιξε με 10, αλλά και οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να απειλήσουν πραγματικά. Πήγα και στον κουβά...

    Τους Ισπανούς και την Μπαρστελόνα παιδιά ετοιμαστείτε να τους φάμε στην μάπα για πολύ ακόμα. Τόσοι και τόσοι νέοι παίκτες έρχονται πίσω από Ινιέστα και Τσάβι, πίσω από Σίλβα και Φάμπρεγας. Μάνι-μάνι ο Μουνιαΐν της Μπιλμπάο και τα τσικό της Μπαρτσελόνα. Και στο κάτω-κάτω, δεν παίζουν κανένα κλωτσοσκούφι ή τουρλουμπούκι όπως έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα από τους δικούς μας, για να πούμε τους Ισπανούς αποκρουστικούς. Κανένας κανονισμός δεν απαγορεύει το να μην πουλάνε την μπάλα και να μην αφήνουν τον αντίπαλο να πάρει ανάσα. Όπως έχει κάποιος δικαίωμα να παίξει κατενάτσιο ή φουλ επίθεση, έτσι κι αυτοί έχουν το δικαίωμα να παίζουν έτσι. Θα έλεγα ότι η βαρεμάρα στους αγώνες προήλθε από την οικονομία δυνάμεων των κουρασμένων παικτών (ειδικά Τσάβι και Τσάμπι Αλόνσο είναι 30+, ενώ ο Ινιέστα δεν τρέχει πια όπως το 2008), ας έρθουμε στην θέση τους. Στο τελευταίο ματς πάντως τα έδωσαν όλα και τους Ιταλούς πραγματικά τους πήδηξαν.

    Επόμενο ποδοσφαιρικό ραντεβού, το Μουντιάλ στην Βραζιλία το 2014. Ωχ, ξέχασα την Σούπερ Λίγκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. The Bgt, σε όλο το τουρνουά, πλην τελικού και Ιρλανδίας, οι Ισπανοί έμοιαζαν με μια κακή έκδοση της Μπαρτσελόνα. Στον τελικό, όμως, εμφανίστηκαν στο γήπεδο οι πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου. Δεν ξέρω τι τους οδήγησε σε αυτή τη μετάλλαξη. Ίσως ξύπνησαν από την εμφάνιση και την πρόκριση της Ιταλίας έναντι της Γερμανίας. Ίσως αποφάσισαν ότι η σποπιμότητα δεν τους βοηθάει πλέον κι ότι έπρεπε να αξιοποιήσουν το κάθετο παιχνίδι, τις συνεργασίες και το τρέξιμο στους κενούς χώρους. Με λίγα λόγια, εξαιρώντας το ματς με την Ιρλανδία, δεν μπορώ να ξεχάσω τι συνέβη στα προηγούμενα ματς. Πάντως, αν ζητάς την γνώμη μου, θεωρώ ότι η Γερμανία είναι ίσως οι μοναδική ομάδα που μπορεί να σταματήσει την Ισπανία. Ίσως να το πετύχαιναν, αν δεν έπεφταν από το εμπόδιο της Ιταλίας. Η ουσία είναι ότι η Ισπανία γράφει ιστορία. Κι ας μην αρέσει σε κάποιους, όπως ξεκάθαρα δηλώνεις. Αλλά, αν η ομάδα αποδίδει καλά στο χόρτο, γιατί να μην κερδίζει; Να μπαίνει στο γήπεδο και να μην παλεύει για τη νίκη; Τέλος, πρέπει να πω κι εγώ ότι ομάδα με τη φιλοσοφία, τη διάρκεια και τη φινέτσα της Μπάρτσα δεν έχω ξαναδεί.

    Χάρη, ο καλύτερος τρόπος για να κερδίζουμε στο στοίχημα είναι να ρίχνουμε το στοιχηματιζόμενο ποσό σε έναν κουμπαρά. Συμφωνώ ότι στον τελικό εμφανίστηκαν οι Ισπανοί. Νίκησαν εμφατικά. Δεν πήραν μόνο το τρόπαιο, αλλά το δικαίωμα να λένε ότι είναι μακράν οι καλύτεροι. Συμφωνώ ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να παίζει όπως θέλει. Έχει το απόλυτο δικαίωμα να βασίζεται στα ισχυρά του σημεία. Δεν ξέρω αν η Μπαρτσελονίτιδα προκλήθηκε από την οικονομία δυνάμεων, από εμμονές του Ντελ Μπόσκε, από σκοπιμότητα κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αλλά στον τελικό, σε ένα ματς δλδ όπου έπρεπε να παρουσιαστούν μάχιμοι, μπήκαν ορμητικά από το πρώτο λεπτό. Έδειξαν να έχουν γνώση της κατάστασης. Για τη Βραζιλία έχουμε ακόμα καιρό! Θα έχουν αλλάξει πολλά μέχρι τότε. Όσο για την Σούπερ Λίγκα, επιστρέφουμε στη μίζερη πραγματικότητα που διέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο και την ελληνική κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Χαρης

    Η βαρεμαρα προερχεται απο την ελλειψη ανταγωνισμου, αρα και ενδιαφεροντος.
    Οι Ισπανοι εκαναν πλακα σε ολες τις αλλες ομαδες, μονο οι Πορτογαλλοι κατι πηγαν να κανουν.

    Ομορφια, υπεροχο ποδοσφαιρο, καταπληκτικοι παικτες. Ειναι ομως σαν να βλεπεις συνεχεια αγωνες επιδειξης σε κανονικο πρωταθλημα. Δε τα χω με τους Ισπανους, απλα βαριεμαι πια να τους βλεπω να παιζουν χωρις αξιομαχους αντιπαλους.

    Ειναι σαν να παιζει συνεχεια στα παγκοσμια η αυθεντικη Dream Team. Να τσακιζει τους παντες με +40 ποντους, με απιθανα καρφωματα του Τζορνταν μετα απο απιστευτες πασες του Ματζικ.
    Εγω προσωπικα τη βαρεθηκα αυτη την ομαδα ακομη και στη μια Ολυμπιαδα που πηρε μερος. Αν ηθελα να βλεπω NBA all stars απλα θα εβλεπα το NBA All Stars Game.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Kανθαρε νομιζω η Ισπανια εκανε αγωνες συντηρησης και στον τελικο εδειξε λιγα απο τα δοντια της.

    Μη ξεχναμε οπως εγραψε κι ο Χαρης, οτι οι παικτες αυτοι ειναι στα ορια τους.

    Γι αυτο σου λεω, πλακα εκανε η Ισπανια σε ολους. Κι αυτο ειναι που κανει ακομη πιο ανυποφορο αυτο το Euro2012. Ολοι οι αλλοι να κονταροκτυπιουνται για να ξερει η Ισπανια ποιον θα νικησει στον τελικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μπορεί να είναι κι έτσι. Μπορεί να έκαναν αυντήρηση. Μόνο εκείνοι το ξέρουν. Όσο για τα όρια των παιχτών αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που δεν εξαντλείται με μια φράση. Για ορισμένους τα όρια των Ισπανών αντικαθίστανται από ντόπα. Για κάποιους άλλους από καλή προπόνηση ή έστω σωστή διαχείριση. Δεν βρίσκεις άκρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πιστευεις οτι υπαρχει παικτης τετοιου επιπεδου που να μην ντοπαρεται?

    θυμαμαι που μου ελεγε παικτης ομαδας μικροτερου αθληματος το πως ντοπαρονταν και ειχα φριξει.
    Δεν ειμαι ειδικη στο θεμα, αλλα αν ενας αθλητης βολλευ επαιρνε τοση ντοπα για να αντεξει μια σαιζον, δε μπορω να φανταστω τι θα παιρνουν ποδοσφαιριστες τετοιου βεληνεκους.

    Εκτος αν οντως μεσα στα φυσικα προσοντα τους ειναι και η αντοχη τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δεν θέλω να πιστέψω ότι ντοπάρονται. Έχω, όμως, κι εγώ μια μικρή εμπειρία με ντόπα από χαμηλές επαγγελματικές κατηγορίες. Άρα, χρησιμοποιώντας απλή λογική, από τη στιγμή που η ντόπα υπάρχει σε χαμηλές κατηγορίες, σε τέτοιο επίπεδο θα κυριαρχεί. Εντούτοις, αναφερόμενοι στο υψηλό(τατο) επίπεδο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τους ελέγχους ντόπινγκ (ανιχνευσιμότητα), ενδεχομένως και το είδος της ντόπας π.χ. ημερομηνία παραγωγής από το εργαστήριο.

    Οι κακές οι γλώσσες, πάντως, λένε ότι η άνοδος της Ισπανίας, σχεδόν η κυριαρχία της, σε όλα τα αθλήματα, έστω στα περισσότερα ή κύρια, δεν είναι τυχαία κι ότι μάλλον πρόκειται για οδηγία να παίρνουν ντόπα παρά να κάνουν καλές προπονήσεις. Αν και η ντόπα δεν σου δίνει ταλέντο, αλλά εντείνει τα φυσικά σου προσόντα. Δηλαδή, με τη ντόπα δεν θα μάθεις να κάνεις καλύτερο κοντρόλ ή να σουτάρεις στο γάμα, αλλά θα τρέχεις περισσότερο, γρηγογότερα και λοιπά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...