Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Η μέρα της κρίσεως (και ο αόρατος εχθρός)

Λέγαμε ότι ο κίνδυνος να καταστούμε άμισθοι υπάλληλοι του κράτους είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Θα πρέπει, όμως, να γνωρίζουμε ότι το χρήμα δεν εξαφανίζεται: απλά φεύγει από τις δικές μας τσέπες και πάει σε κάποιες άλλες. Και στην προκειμένη περίπτωση, όπως υποδηλώνουν οι αρχές της οικονομίας, οι τσέπες αυτές ανήκουν στο κράτος. Μια στιγμή, όμως: τι σημαίνει ''κράτος''; Ποιοι το αποτελούν; Γνωρίζουμε την εννοιολογική διαφορά μεταξύ κράτους και κυβερνήσεως; Αν δεν την γνωρίζουμε, υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα. Και παρατηρώ, κρίνοντας από τη συμπεριφορά του κόσμου που θεωρεί την ταπεινοφροσύνη αλλεργία και αρνείται να υποστεί αυτοκριτική ή να αντιμετωπίσει το είδωλό του στον καθρέφτη, ότι μάλλον θεωρούμε το κράτος ως έναν αόρατο εχθρό που καταπνίγει τα όνειρά μας και ισοπεδώνει τα δικαιώματά μας. Κρίμα. Ίσως θα έπρεπε να γράψω μια ανάρτηση που να επεξηγεί τις καταφενάστατες διαφορές. Όπως, πάνω κάτω, συνέβη σε αυτήν την περίπτωση. Τέλος πάντων.


Προς οικονομία της συζήτησης, λοιπόν, αναφέρω ότι το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Κι όποιος έχει αντίρρηση/ένσταση μπορεί να αναμετρηθεί με τον Αριστοτέλη. Και τι είναι οι κυβερνώντες; Οι διαχειριστές. Προσοχή, όμως: τους εκάστοτε διαχειριστές ποιος τους ψηφίζει; Ρητορικό το ερώτημα. Ποιος έφερε στην τρίτη θέση την Χρυσή Αυγή; Ποιος όρισε τον Τσίπρα ως αντιπολίτευση; Ποιος διατηρούσε το παρηκμασμένο και υπερχρεωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία; Όλοι γνωρίζουμε την απάντηση. Άρα, τι πρέπει να γίνει;
  1. Να αρχίσουμε να λειτουργούμε ως άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι που δαιμονοποιούν το είναι και θεοποιούν το φαίνεσθαι -κυριολεκτικά έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, αλλά δεν θα σταματήσω να το λέω και να το γράφω. Και θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η σημερινή θεοποίηση του φαίνεσθαι, διαμορφώνει το αυριανό είναι. Τελικά, ποια είναι τα όνειρά μας;
  2. Όταν θα διαχωρίσουμε -αναφέρομαι και στους πολίτες και στην κυβέρνηση- τον μισθό, ο οποίος ανταμείβει την παραγωγή συγκεκριμένου προϊόντος ή υπηρεσίας, με την πρόνοια, η οποία στηρίζει εκείνον που για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορεί να παράγει ή παράγει λίγα, τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για χαμηλότερη ανεργία, καλύτερους μισθούς και ουσιαστική στήριξη όσων έχουν πραγματική ανάγκη. Απαιτείται, δηλαδή, εξορθολογισμός των μισθών και αναστήλωση του κράτους πρόνοιας. Για παράδειγμα, η επικρατούσα κατάσταση στα Μ.Μ.Μ. είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο και να αναρωτιέσαι γιατί πονάς. Όμως, είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι ''διαπρεπείς'' συνδικαλιστές δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει. Και γιατί συμβαίνει. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, ο μόνος τρόπος για να το βάλουν καλά στο μυαλό τους είναι να ορθώσει το ανάστημά της η κυβέρνηση και να πάρει κεφάλια. Αντίθετα, στο θέμα της επιβολής έμμεσων φόρων που επιβάλλονται μετά την αγορά του προϊόντος, όπως συνέβη πρόσφατα με τα αυτοκίνητα, η κυβέρνηση οφείλει να παραδεχτεί ότι φέρθηκε με επιμελή προχειρότητα που καταδεικνύει άχαρη εισπρακτική πολιτική: πρόκειται περί σκληρού φάουλ. Και δεν μιλάμε καν για άμεσο φόρο που πληρώνεις την στιγμή της αγοράς και μπορείς να υπολογίσεις εκ των προτέρων.
  3. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει -επιτέλους!- να μάθουν τι σημαίνει αντιπολίτευση και πως ασκείται. Επίσης, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, από όλα τα κόμματα, ότι τα ντεσιμπέλ της φωνής, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα μπινελίκια και οι ειρωνείες σχολικού επιπέδου δεν αντιπροσωπεύουν ορθολογικά επιχειρήματα, κι ότι η Βουλή δεν αποτελεί χώρο ηθοποιίας, αναψυχής, ψυχαγωγίας ή διασκέδασης.
  4. Τέλος, οι κυβερνώντες -οι διαχειριστές που λέγαμε- θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, όσο είναι ακόμα νωρίς, ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν αποτελούν προϊόν επιλογής. Πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει επάγγελμα χωρίς κόστος.
Και φτάνουμε στον επίλογο. Ο Στέφανος Μάνος, με αφορμή τη χρηματοδότηση των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό και το τραπεζικό σύστημα, είχε δηλώσει: «Διαμαρτυρόμαστε για τις περικοπές (δικαίως), αλλά δυστυχώς δεν διαμαρτυρόμαστε για τις δαπάνες που τις προκαλούν». Για την ακρίβεια, ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκαμε: απλά καλοπερνούσαμε και κακομαθαίναμε. Διότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα έβγαινε Πρωθυπουργός ο Τζέφρυ με το ''λεφτά υπάρχουν''. Επομένως, η επιστροφή του χτυπήματος πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Και να είστε σίγουροι ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί. Και θα συμβεί εις βάρος μας. Με δράστες εμάς τους ίδιους.

Υ.Γ.1 Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, αλλά είπα να το ποστάρω εκ νέου: «Βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε. Κι όταν πράγματι μεγαλώνουμε, βιαζόμαστε να ξαναγίνουμε νέοι. Βιαζόμαστε να φορέσουμε καλοκαιρινά/χειμωνιάτικα ρούχα. Βιαζόμαστε όταν οδηγούμε. Βιαζόμαστε να περάσει ο χρόνος. Κι όταν περνάει, αναρωτιόμαστε γιατί περνάει τόσο γρήγορα. Βιαζόμαστε να φάμε: πολλές φορές καταπίνουμε αμάσητη την τροφή μας. Σαν πρόβατα -οποιοσδήποτε συνειρμός δεν είναι τυχαίος. Και, τέλος, βιαζόμαστε να κρίνουμε. Άσχημα. Κακοπροαίρετα. Έτσι, για να το παίξουμε γίγαντες. Είτε αυτό λέγεται Μπαρτσελόνα, είτε πρόκειται για εκλογές, είτε αφορά κάποιον φίλο ή γκόμενα». Στην τελευταία πρόταση είμαι σίγουρος ότι ο καθένας μπορεί να προσθέσει τις δικές του συνιστώσες.

Υ.Γ.2 Για τον Άρη, τον Αλκαράθ και το ματς της Κυριακής, θα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.3 Ο Σπυρόπουλος και, κυρίως, ο Βύντρα είναι ήρωες. Σκεφτείτε να πηγαίνατε στη δουλειά σας και έξω από το γραφείο σας να βλέπατε υβριστικά/χλευαστικά πανιά, αφιερωμένα σε εσάς, ενώ, παράλληλα, να υπήρχαν ορισμένοι αμετανόητοι τύποι οι οποίοι, όπου βρίσκονταν και στέκονταν, να φώναζαν συνθήματα εις βάρος σας. Και εσείς, μέσα από ένα πλαίσιο συνεχούς αμφισβήτησης και ατέρμονης γκρίνιας, να έπρεπε να αποδώσετε τα μέγιστα. Εκτός αν νομίζουμε ότι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής πληρώνεται για να υπομένει εμπάθειες, κακοπροαίρετη κριτική, βρισιές, μπινελίκια και μειωτικά σχόλια από μια ελάχιστη μερίδα κόσμου που αγαπάει τον σύνδεσμό της περισσότερο από την ομάδα -κι όχι για να κλωτσάει μια μπάλα. Διότι, αν την αγαπούσαν, δεν θα φερόντουσαν καθ' αυτόν τον τρόπο. Κι όπως οι παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου πρέπει να φοιτούν σε σχολή παραγόντων, έτσι και οι οπαδοί των ελληνικών ομάδων πρέπει να φοιτούν σε σχολή οπαδών.

Υ.Γ.4 Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, η μέρα της κρίσεως. Από τους Whitesnake. Πανέμορφο κομμάτι. Και σε ήχο, και σε στίχους.

...Like the rolling thunder, I feel the power of love, It's a gift from heaven, And the Lord above...Take it easy, Take it slow, I'll take you anywhere you wanna go, Places never seen before, 'Cause I love you, an' I need you, I'll do my best to please you, My love can open any door, When you hear the thunder, In your darkest night, I'll be there to hold you, When the lightning strikes, So don't you worry, You can ease your mind, 'Cause we'll be dancing, At the end of time, Who loves you, Who needs you, Who'll do his best to please you, I love you, I need you, I'll get down on my knees...


22 σχόλια:

  1. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ... ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΒΕΛΑΣΜΑ, ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάνθαρε, όλα σωστά και εύστοχα αυτά που γράφεις, και μπράβο που τα γράφεις, αλλλά πραγματικά πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι; Βλέπεις να έχουν αλλάξει τα μυαλά μας; Νομίζω ότι κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται και χειρότερα για όλους μας. Μακάρι να κάνω λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ. ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ. ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΛΑ, ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. ΚΑΝΕΙΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ Κ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΑ Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΤΟΥ..

      Διαγραφή
  3. ένα σημαντικό πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει η νοοτροπία μας που παραμένει η ίδια εδώ και πολλά χρόνια... και έχει μεταφερθεί από γενιά σε γενιά και δυστυχώς δύσκολα αλλάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκο, ναι, πραγματικά το πιστεύω, και το πιστεύω, διότι τα ψέμματα τέλειωσαν. Για αυτό ακριβώς είμαι και αισιόδοξος. Διότι πλέον ξέρουμε, υποτίθεται, τι αντιμετωπίζουμε και τι ρισκάρουμε. Όχι, τα μυαλά μας δεν έχουν αλλάξει ακόμα, αλλά θα γίνει σύντομα. Το μόνο που εύχομαι είναι να αλλάξουν από επιλογή κι όχι από ανάγκη. Να αλλάξουν, δηλαδή, συνειδητά.

    Κώστα, διαφωνώ σφόδρα ως προς να χυθεί αίμα. Οι επαναστάσεις, πρωτίστως, λαμβάνουν χώρα στο μυαλό μας. Είναι νοητικές. Πρέπει, δηλαδή, να επαναστατήσουμε νοητικά. Ειδάλλως, δεν θα ξέρεις γιατί επαναστατείς και θα ακολουθείς τους ''ηγέτες'', ενδεχομένως κάποιον λαϊκιστή ή σκληροπυρηνικό, με τυφλωμένα μάτια. Αυτό δεν το βγάζω από το μυαλό μου, η ιστορία το διδάσκει. Για αυτό λέω να αρχίσουμε να φερόμαστε ως άνθρωποι κι όχι σαν άνθρωποι. Διότι η καλοπέραση ορισμένων στηρίζεται στην δική μου ανοχή -όχι υπομονή-, ψυχολογία και τσέπη. Μπορούμε να τιθασεύσουμε τα πάθη μας; Μπορούμε να ξαναβρούμε την περιβόητη ''λιτή αφθονία''; Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Προς τα εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η Κυβέρνηση μαζί με τους πολίτες. Διότι ξεχνάμε ότι η κρίση δεν είναι τόσο οικονομική, αλλά πάνω από όλα κρίση φαντασίας, αξιών, ιδεών και δημιουργίας. Αλλά, δυστυχώς, ουδείς νοιάζεται για τα νοητικά εφόδια ή το τι γίνεται γύρω μας, παρά μόνο για το χρήμα -ξεχνάμε, όμως, ότι η τσέπη δεν αγοράζει τα πάντα. Ειδάλλως, θα είχαμε αντιδράσει προ πολλού, αφού βλέπαμε εδώ και χρόνια που πάει η δουλειά, και δεν θα παραστάναμε τους αγανακτισμένους επειδή μας έκοψαν μέρος από το μισθό μας -αλήθεια, τι απέγιναν αυτοί; Ούτε θα ήμαστε επί τόσες δεκαετίες το αντίπαλο δέος των πολιτικών. Και η αλήθεια είναι ότι η σχέση μεταξύ πολιτικού και ψηφοφόρου, κλονίστηκε επειδή οι χάρες και τα ρουσφέτια έλαβαν τέλος. Μεγαλοκλέφτες αυτοί, μικροαπατεώνες εμείς. Για αυτό σου λέω: ας κάνουμε όλοι μας, πολιτικοί και ψηφοφόροι, μια προσπάθεια να σκεφτούμε κάποια πράγματα και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Δε βρισκόμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο. Κια πού ξέρεις; Ίσως μας βγει σε καλό.

    Πρόεδρε, ο Παπαχελάς είχε γράψει ένα άρθρο που έλεγε ότι η ελπίδα αυτής της χώρας είναι τα αγέννητα παιδιά. Βασική προϋπόθεση, όμως, σε αυτό είναι να έχουν αλλάξει νοοτροπία οι γονείς. Για αυτό γράφω ότι τα μυαλά μας πρέπει να αλλάξουν από επιλογή κι όχι από ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρης

    Το Κράτος (το οποίο δεν θεωρώ εχθρό μου, αλλά δεν είναι και μεγάλος σύμμαχος στις προσπάθειές μου δυστυχώς) πράγματι είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες (και είναι κάτι διαφορετικό από τις εκάστοτε κυβερνήσεις). Μόνο που όλοι αυτοί ξέχασαν και αποποιήθηκαν τον όρο "πολίτης", και μετατράπηκαν σε ψηφοφόρους και ρουσφετολάγνους. Δεν ξέρω κανέναν μεγαλύτερό μου που να μην ψηφίζει ορκισμένα κάποιο κόμμα, επειδή "έτσι πρέπει" (για παράδειγμα, ο Μητροπάνος έλεγε "ψηφίζω ΚΚΕ κι ας διαφωνώ μαζί τους πολλές φορές, αλλά τί να κάνουμε, θα το ψηφίζω μέχρι να πεθάνω, επειδή έτσι πρέπει"). Ο πολίτης πρέπει να είναι ενεργός, αλλά όχι όπως το εννοούν οι Αριστεροί της πλάκας που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα. Η ενεργότητα του πολίτη συνίσταται πρώτ' απ' όλα στην γνώση των προβλημάτων της κοινωνίας και το ενδιαφέρον για τα κοινά του τόπου. Όχι στο να κατεβαίνουμε εκδρομή στα Προπύλαια και να αγκαλιαζόμαστε κάνοντας αλυσίδα απέναντι στα ΜΑΤ φωνάζοντας, βρίζοντας και πετώντας μολότωφ.

    Αυτή η κατάσταση με τους συνδικαλιστές στην Ελλάδα δεν πάει άλλο. Δεν φτάνει που προκαλούν μόνο προβλήματα, αλλά τώρα που τους αγγίζουν οι περικοπές (αλήθεια, γνωρίζετε ότι οι εργατοπατέρες αυτοί πληρώνονται με κατοσταριές χιλιάδες ευρώ ετησίως, όπως ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, για να μην δουλεύουν καν και να οργανώνουν απεργίες?) τακιμιάσανε με τον ΣΥΡΙΖΑ (που θα προσλάβει την μισή Ελλάδα στο Δημόσιο όπως υπόσχεται), όπως κάνανε και με το ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες.

    Κάτι που πάντα με ενοχλούσε στην Βουλή, είναι η εθελοτυφλία των κομμάτων. Η όποια αντιπολίτευση θα λέει πάντα τα ακριβώς αντίθετα από την όποια κυβέρνηση, ακόμα κι αν η δεύτερη πει ή κάνει κάτι που συμφωνεί με τα πιστεύω των πρώτων. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον να ευχαριστεί ένα άλλο κόμμα για μια καλή ιδέα που τους πρότειναν, ούτε να αναγνωρίζει ότι κάποιος άλλος τα λέει καλύτερα ή τα πάει μια χαρά. Πάντα γκρίνια και αντίθεση σε ό,τι κι αν γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα είπες μια χαρά,θα προτείνω αυτό τσιμπα το,εμείς το χρησιμοποιήσαμε και χθες βλέποντας την σύνταξη του συζύγου ξανά
    κωλοκομμένη..
    Για το τραγούδι τι να πω, ξέρεις!!!
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Tην Καλημέρα μου συνονοματόπουλε...

    Σαφώς και κάθε επανάσταση. διαμαρτυρία, αντίσταση
    και πολλά άλλα συνώνυμα, ξεκινούν ως ιδέα που
    κατοικεί στην κεφάλα μας. Κι ύστερα ωριμάζει και γίνεται έργο.
    Καλά κάνεις, και τα λες κι εγώ μαζί σου.
    Και ναι, ΘΑ συμβεί αυτό, αρχίζουν οι γύρω μας να σκέφτονται.
    Αρχίζουν να καταλαβαίνουν, πως τσάμπα τρέχανε
    μέχρι το τέρμα, κάποιος τους είχε ντριμπλάρει
    στην διαδρομή, κλέβοντας τους την μπάλα.!

    Κι εκεί θα σταθώ, ποιος έχει αυτή την μπάλα, και τι την κάνει....
    Γιατί, όταν περάσει η ζαλάδα της φαντασίωσης,
    κι αρχίζεις επιτέλους να λειτουργείς ανάλογα,
    χρειάζεται να αναζητήσεις τον κατέχοντα την μπάλα, κι όχι να κυνηγάς όσους την άγγιξαν παίζοντας πασούλες...!

    Κι όταν την βρεις επιτέλους, ε πρέπει βασικά να ξέρεις και τι θα την κάνεις ωρε μάγκα μου...
    Κι εδώ, χρειάζεται ο ηγέτης...ο αληθινός αρχηγός, που ναι για πάρτη του(όχι παρτάλι) κι ακολουθεί τους ηθικούς του κώδικες με γνώση πως πληρώνει το ανάλογο κόστος.!!!

    Αυτό ΔΕΝ είχαμε/έχουμε ως τώρα. Ηγέτη κι όχι ηγεμονίσκους. Αυτόν που θα τσαλακώσει την εικόνα του και τον εαυτό του(όχι τις αξίες και τα ιδανικά του) και θα πει: stop boys, όχι όπως ξέρατε μα όπως βρίσκετε Τώρα...!

    Ακόμη, κι αν σου φανούν περίεργα, μέχρι παραληρηματικοί αυνανισμοί τα όσα γράφω, σκέψου αγαπητέ συναναγνώστη και προβληματίσου κι εσύ μαζί μου, γιατί μέχρι τώρα: ενώ βλέπαμε τον γείτονα να τα τσακώνει στην ζούλα, δεδν τον τσουβαλιάσαμε πάραυτα τον κλέφτη;
    Γιατί, ενώ το καμάρι μας, ήταν καρακουμπούρα
    του κερατά, κάναμε τεμενάδες και τα χώσαμε για να πάρει πτυχίο και συνεχίσαμε τα ίδια και χειρότερα ώστε να βολευτεί το φουκαριάρικο σε μια καρεκλίτσα του Δημοσίου;
    Κι ο κατάλογος των γιατί είναι τεράστιος φίλε αναγνώστη...
    Οπότε, πριν κρίνουμε...όπως κρίναμε μέχρι τώρα... ας βάλουμε την κεφάλα μας να κάνει την δουλειά για την οποία φτιάχτηκε...

    Την καλημέρα μου εις άπαντες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγχαρητήρια για τον καθαρό λόγο. Δύσκολα τον συναντάς (και είναι... λογικό) σε δημοσιογραφικά blogs... Aν και Παόκι, με κέρδισες!!!
    Ένα μόνο σχόλιο στην τελευταία λέξη του πρώτου υστερόγραφου: Αν και ο όρος "συνιστώσα" φοριέται πολύ και έχει καταστεί πλέον του συρμού, χρησιμοποιείται εντούτοις ως συνυποδηλωτικός της δημοκρατικής και πολυφωνικής έκφρασης. Προσωπικά μου θυμίζει πιο πολύ το " τέσσερις Έλληνες, πέντε γνώμες" και με κάνει ν' αναρωτιέμαι αν πουθενά τριγύρω υπάρχει κρυμμένη και καμιά "συνισταμένη" επιτέλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρη, συμφωνώ ότι το κράτος δεν είναι σύμμαχος ιδιαίτερης εμβέλειας. Συμφωνώ ότι (μας) βάζει τρικλοποδιές. Συμφωνώ ότι είναι δυσκίνητο, δυσανάλογα μεγάλο και αντιοικονομικό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το θεωρούμε εχθρό μας. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Εκτός αν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν φαύλο κύκλο. Συμφωνώ απόλυτα ότι ο Έλληνας έχει ξεχάσει τι σημαίνει ο όρος ''πολίτης''. Μπορεί να είναι φοβερός πατριώτης, αλλά από πολίτης δεν το έχει. Διότι δεν θέλει να το έχει. Όταν έρχεται η ώρα του κοινού συμφέροντος, την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Τον νοιάζει μόνο η πάρτι του. Να σου πω ένα περιστατικό. Σήμερα το πρωί, είχα βγει για δουλειές. Μετά από ψάξιμο, βρήκα μια κανονική θέση πάρκινγκ. Το μόνο μείον είναι ότι έκλεινα ελαφρώς την εξώπορτα μιας μονοκατοικίας. Κι όταν λέω ''έκλεινα ελαφρώς', εννοώ ότι δεν χωρούσε άνθρωπος ή αντικείμενο διαμέτρου πάνω από τρία μέτρα, διότι πίσω μου είχα άλλο παρακαρισμένο. Δηλαδή, επί της ουσίας, δεν εμπόδιζα την διέλευση από και προς την κατοικία. Έρχεται, λοιπόν, μια ''κυρία'', που από ό,τι κατάλαβα δεν έμενε καν εκεί, γύρω στα 55 και μου κάνει έντονη παρατήρηση ότι έχω κλείσει την εξώπορτα της κατοικίας. Δεν λέω τίποτα. Μετά από δυο λεπτά, βλέπω την εν λόγω ''κυρία'' να μπαίνει στο αμάξι της και να εισέρχεται ανάποδα, αντίθετα και παράνομα στον (μονό)δρόμο, διότι, προφανώς, δεν ήθελε να κάνει τον κύκλο που θα της έπαιρνε ένα λεπτό παραπάνω. Αυτός είναι ο Έλληνας πολίτης που αγνοεί τον όρο ''πολίτης''. Και πάμε στους συνδικαλιστές. Πρέπει να είναι από τις χειρότερες φάρες. Υποθέτω ότι δεν έχουν ιδανικά, δεν πιστεύουν σε τίποτα και θεωρούν ότι τα δικαιώματά τους μπορούν να στηρίζονται στην καταπόνηση των υπολοίπων. Απίστευτα πράγματα. Δυστυχώς, κι αυτό φανερώνει έλλειψη παιδείας. Όχι μόρφωσης. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Όσον αφορά την αντιπολίτευση, έχεις δίκιο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θεωρούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι η δουλειά τους είναι να πηγαίνουν κόντρα στην εκάστοτε Κυβέρνηση. Μα, ποιος κερδίζει από μια τέτοια συμπεριφορά; Αν βγει ο Σαμαράς και πει ότι ο ήλιος είναι κίτρινος, μπορεί να δεχθεί πυρά από τον ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζει ότι είναι πράσινος. Σαν τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ.

    Φούλη, στο τέλος θα φορολογούν και τα υπόθετα! Μη σου πω και τα άρθρα που γράφουμε. Το τραγούδι είναι τραγουδάρα. Ειδικά εκεί που λέει: ''When you hear the thunder, In your darkest night, I'll be there to hold you, When the lightning strikes''. Το ακούω και αναστατώνομαι.

    Νοσταλγέ, είσαι σωστός στις τοποθετήσεις σου. Βεβαίως και χρειάζεται ηγέτης. Με καλαμπαλίκια. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Ο καλός καθηγητής χρειάζεται και ορισμένους επιμελείς μαθητές. Ο καλός στρατηγός θέλει και πειθαρχημένους στρατιώτες. Έτσι κι ο καλός πολιτικός, θέλει και σωστούς πολίτες. Δυστυχώς, στην περίπτωσή μας, αυτό δεν ισχύει. Τουλάχιστον ακόμα. Δεν είναι ακόμα ώριμες οι συνθήκες για να ακολουθήσουμε κάποιον ηγέτη. Πρώτον, δεν υπάρχει κάποιος κατάλληλος και δεύτερον, αρνούμαστε να υποστούμε αυτοκριτική, να δούμε την αλήθεια κατάματα και να σκεφτούμε τον ενεργό ρόλο μας στην όλη κατάσταση. Μακάρι να βρεθεί κάποιος. Το πρόβλημα είναι ότι όταν δεν βρίσκεται, το κενό αναπληρώνεται από ηγεμονίσκους, όπως σωστά γράφεις, και ευκλεείς λαϊκιστές. Και συχνά, ο απαίδευτος όχλος ακολουθεί με λαχτάρα τέτοιους ανθρώπους. Ελπίζω να μην συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα.

    Ευχαριστώ πολύ, Κώστα! Ας ελίσουμε ότι θα σε κερδίσω και την Κυριακή! Έλα, πλάκα κάνω! Δεν περίμενα ότι ο όρος ''συνιστώσα'' θα προκαλούσε τόσο προβληματισμό! Αλλά πραγματικά ελπίζω ότι θα σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο πριν κρίνουμε. Διότι, εκείνος που βιάζεται να κρίνει, συχνά κρίνει άδικα, άστοχα και σκληρά.

    Ευχαριστώ, ανώνυμε. Κι εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα!!!!!!!! Την Κυριακή ας γίνει καλό παιχνίδι κι ας κερδίσει αυτός που θέλουμε... (λέμε τώρα...). Αγαπητέ, έχω προ καιρού αναθεωρήσει τη σχέση μου με το ποδόσφαιρο και τις ομάδες...

      Στο θέμα της "συνιστώσας" ίσως δεν διατύπωσα σωστά το σκεπτικό μου!!! Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λέει ο σοφός λαός "βούτα τη γλώσσα σου στο μυαλό" πριν μιλήσεις!!! Κατά συνέπεια πώς μπορώ να διαφωνήσω με όσα λες;;;

      Θεωρώ όμως ότι αυτό που λείπει από τη χώρα αυτή, πέρα από την άκριτη στάση μας στα πράγματα, είναι και η πολυγλωσσία και η αδυναμία σύνθεσης, η συνισταμένη που έλεγα...

      Διαγραφή
    2. Επειδή πάλι δεν θα βγάλεις άκρη από την ασυναρτησία της τελευταίας παραγράφου, το ξαναγράφω:

      Θεωρώ όμως ότι αυτλο που λείπει από τη χώρα αυτή με την πολυγλωσσία και την άκριτη στάση στα πράγματα, είναι η αδυναμία σύνθεσης, η συνισταμένη που έλεγα...

      Καλό μήνα!!!

      Διαγραφή
    3. Καλημέρες!

      Νομίζω ότι αυτό που περιγράφεις ως ''αδυναμία σύνθεσης'' ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αλλά μακάρι να έλειπε μόνο αυτό από την Ελλάδα. Δυστυχώς απουσιάζουν πολλά εφόδια. Εφόδια που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.

      Διαγραφή
    4. Μα ζούμε στη χώρα όπου τα αυτονόητα νοούνται ως αδιανόητα...
      Αν κάποιος μπορεί να "δει" κάτι καλό σ' αυτό που ζούμε, είναι τουλάχιστον το ότι λέγονται πλέον πράγματα που δύσκολα θα μπορούσαν να ειπωθούν μέσα στην προηγούμενη ραστώνη, κάποιες αλήθειες βγαίνουν στο φως και κάποιοι "μύθοι" κατέρρευσαν...
      Τώρα, αν κάτι άλλο προκύψει, αν γίνουμε σοφότεροι, δεν ξέρω... Η ιστορία μας δυστυχώς δεν μου επιτρέπει να αισιοδοξώ, αλλά, πάλι, ποτέ δεν ξέρεις...

      Διαγραφή
    5. Νομίζω ότι έχουμε γίνει λίγο σοφότεροι -έστω κι αν ορισμένες φορές υπερβάλλουμε. Κι αυτό διότι ξέρουμε, υποτίθεται, τι αντιμετωπίζουμε. Απλά, πρέπει να καταλάβουμε ότι για να ξεπεράσεις μια κρίση στην οικονομία, θες κάποια χρόνια. Για να ξεπεράσεις μια κρίση στην κοινωνία θες δεκαετίες. Πάλι, αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου: η ιστορία τα διδάσκει. Όσον αφορά το αυτονόητο, έχουμε πει ότι το να ορματίζεσαι, να αποθεώνεις και να είσαι ανήμπορος να πράξεις το αυτονόητο υποδηλώνει παθογένεια. Και τελικά αυτό το αυτονόητο είναι πολύ ενοχλητικό. Για κάποιους και άσκοπο.

      Πολλές καλημέρες!

      Διαγραφή
  10. θα σχολιάσω το μουσικό άκουσμα αρχικά!
    έξοχο..

    όσο για τα όνειρα..
    εγώ προσωπικά αδυνατώ να ξεχωρίσω πραγματικότητα και όνειρο!
    τότε αυτό τι σημαίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Από τους "βολεμένους" περιμένεις να δεις προκοπή;
    Αν οι δημόσιοι γενικά δεν μειωθούν στον αριθμό που πρέπει και αν δεν γίνουν σωστές αξιολογήσεις θα πηγαίνουμε μόνο προς το χειρότερο!

    Υ.Γ. Γάμησες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Phantomas, πράγματι έξοχο. Κι εγώ πολλές αδυνατώ να ξεχωρίσω πραγματικότητα και όνειρο. Ενίοτε αδυνατώ να ξεχωρίσω πραγματικότητα και εφιάλτη.

    Tommy, όχι, δεν περιμένω να δω από τους βολεμένους προκοπή. Αλλά πρέπει να μπει ένα στοπ σε αυτήν την κατάσταση. Απαιτούνται αξιολογήσεις και ελεγκτικοί μηχανισμοί. Τέλος. Υ.Γ.Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Έβαλες άλλο ένα ωραιότατο γκολ Κάνθαρε.
    4-5 πράγματα, απλά και όμορφα, κοινή λογική θα έλεγε κανείς.
    Τί πιστεύεις οτι στραβώνει στην πράξη; Θέλω να πω πως πέρα από κάποια λαμόγια, νομίζω οτι πολλοί άνθρωποι που είναι στην κυβέρνηση, πολλοί από αυτούς που αποτελούν το κράτος και πολλοί από εμάς, στην πράξη κάπου σκαλώνουν...
    Είναι η εξουσία που οδηγεί στη διαφθορά, είναι ο εγωισμός μας, είναι το κακό που υπάρχει μέσα μας και δε μας αφήνει να λειτουργήσουμε όπως γνωρίζουμε οτι θα έπρεπε;
    Πού χάνουμε τη μπάλα ακριβώς;

    Νομίζω οτι όσο περισσότερο μεγαλώνει η ομάδα τόσο πιο δύσκολο είναι να τη διοικήσεις.
    Ήδη μια οικογένεια είναι μια ομάδα στην οποία παρουσιάζονται συχνά προβλήματα.
    Ακόμα κι ένας εαυτός...

    Ελπίζω όμορφοι εαυτοί να κάνουν τελικά τη διαφορά.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κράτος, εἶναι τό σύνολο τῶν ὐπηρεσιῶν γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῆς Κοινωνίας, ἡ ὁποία τό συντηρεῖ οἰκονομικα. Ὅμως τό Κράτος, καί κυρίως τά Ταμεῑα του ἐγιναν ἀντικείμενο πλιάτσικου πάσης φύσεως.΄Ἀρχῆς γενομένης ἀπό τούς πολιτικούς, διάφορες κοινωνικές ὁμάδες ἀπόκτησαν δικαιώματα ἰδιοκτήσίας ἐπί του[κράτους. Τά ἀποτελέσματα τά βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. AnD, σε ευχαριστώ πολύ! Μου φαίνεται, πάντως, ότι η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή. Δυστυχώς. Η εξουσία σίγουρα διαφθείρει τον εξουσιαστή και φθείρει τους εξουσιαζόμενους. Κι όταν υπάρχουν άνθρωποι που ό,τι και να κάνουν, εκλέγονται από τον λαό βουλευτές, καταλαβαίνεις που πάει η δουλειά. Ο εγωισμός είναι καλό πράγμα. Πάντα εντός πλαισίου. Σε κρατάει σε εγρήγορση, ενισχύει τα αντανακλαστικά σου, σε κάνει ανταγωνιστικό, δημιουργεί διαχειρίσιμο άγχος ή πίεση. Ο υπέρμετρος εγωισμός είναι το πρόβλημα. Εκείνος που σε οδηγεί σε λάθη -είναι ανθρώπινο να κάνουμε λάθη-, αλλά σε αναγκάζει να επιμένεις σε αυτά τα λάθη -αυτό είναι ανεπιθυμητο. Και δυστυχώς, αυτό το βιώνουμε. Κάθε μέρα. Τέλος, δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι κακοί. Οι πράξεις τους είναι αυτές που τους χαρακτηρίζουν. Και μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών (πολιτικοί και ψηφοφόροι), έχει πάψει προ πολλού να σκέφτεται το κοινό συμφέρον. Άρα, ποια είναι η λύση; Το ξέρω ότι θα φανώ κουραστικός και τετριμμένος, αλλά χωρίς παιδεία, ουσιαστική παιδεία, σε παν επίπεδο, δεν υπάρχει προκοπή.

    Cummulus, ναι, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Τι κάνουμε για αυτό; Επί της ουσίας, τι κάνουμε για αυτό;

    Να έχετε ένα υπέροχο διήμερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...