Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Όλοι ρίχνουν άσφαιρα

Ο Γιώργος Παπανδρέου (φώτο) λάμπει διά της παρουσίας του. Μια παρουσία, δε, εμβληματική. Φανταχτερή. Φωτεινή. Σαν μια συστοιχία από λαμπάκια σε χριστουγεννιάτικο δέντρο. Βρίσκεται ανάμεσά μας, λοιπόν. Ελεύθερος. Ούτε στη φυλακή μήτε στη λαιμητόμο. Επαναλαμβάνω, ελεύθερος. Από το Harvard, όπου δίδασκε πως πρέπει να διαχειρίζονται οι δημοσιονομικές κρίσεις (!), και τις βόλτες στα ελληνικά νησιά, πάντα με κανόε καγιάκ, μέχρι την Ουρουγουάη. Ναι, η χάρη του έφτασε μέχρι τη χώρα του Σουάρες, του Καβάνι, του Φορλάν και του Αμπρέου. Όχι, δεν αναφέρθηκε στο επικείμενο Μουντιάλ. Για το αν θα καταφέρει η Εθνική Ουρουγουάης, στο πλαίσιο του ομίλου, να κάμψει την αντίσταση Αγγλίας, Ιταλίας και Κόστα Ρίκας. Τακτικές, δηλαδή, και συστήματα. Όπως κάνει ο Ανδρέας ο Λοβέρδος με τον Ολυμπιακό. Η αφορμή ορίζεται στην απελευθέρωση της μαριχουάνας που αποφασίστηκε στην χώρα αυτή. Δεν μένει, λοιπόν, ανενεργός ο Γεώργιος Παπανδρέου. Συνεχίζει. Ακάθεκτος. Και είναι αμείλικτος. Απηνής. Όπως τότε που είχε εξαγγείλει δημοψήφισμα. Χωρίς να υπολογίζει διακριτά όρια, χρονικά ή χωρικά, και ανθρώπους. Ξεπερνώντας τα στενά σύνορα της Ελλάδας. Εξάλλου, ένας άνθρωπος που φέρει το όνομα ''Παπανδρέου'', δεν μπορεί να αντέξει σε μια εσωστρεφή χώρα. Και δεν είναι δυνατόν να ανήκει μόνο σε μια χώρα. Και μάλιστα σε μια χώρα που την έσωσε δύο και τρεις φορές. Με τους Έλληνες, αχάριστοι και αγνώμονες, να μην καταλαβαίνουν την προσφορά του και να τον λοιδορούν. Να τον συκοφαντούν. Ο Τζέφρυ, όμως, ανήκει σε όλον το κόσμο. Ούτε στην μικρή Ελλάδα, ούτε στο περισπούδαστο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ούτε στις σοσιαλιστικές χώρες. Η ακτινοβολία του είναι παγκόσμιου βεληνεκούς. Παγκόσμιας εμβέλειας. Worldwide reputation, που λένε και στο χωριό μου.


Και είναι τιμή της Ελλάδας να εκπροσωπείται, σε όλο το φάσμα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, από ένα τέτοιο μέγεθος. Μια Ελλάδα που μπορεί να την γυρνάς ανάποδα και να πέφτουν από τις τσέπες αναπτήρες, κλειδιά και κουραμπιέδες, αλλά με τον Σαμαρά στο πηδάλιο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η πολυπόθητη ανάπτυξη θα έρθει -αλλά τι είδους ανάπτυξη θέλουμε; Δεν πρόκειται για αίολες υποσχέσεις. Για φρούδες ελπίδες. Θα είναι γεγονός. Και δεν εννοώ στο μιλητό. Όπως, δηλαδή, γίνονται όλα τα έργα στην Ελλάδα. Όχι, βέβαια. Σας παρακαλώ. Αυτά είναι κακοήθειες. Χαζομάρες. Εξάλλου, ήδη οι προσπάθειες του Σαμαρά έχουν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς. Κι αυτό φαίνεται από το επενδυτικό ενδιαφέρον, πραγματικά αμείωτο, που εσχάτως παρουσιάζεται, με πάσα μεγαλοπρέπεια, στο ποδόσφαιρό μας. Κι ας βάζουν οι περισσότερες Π.Α.Ε. το χέρι στην τσέπη και πιάνουν το παπούτσι. Είναι, βλέπετε, τόσο ελκυστικό το ποδοσφαιρικό προϊόν που εξάγει αυτή η χώρα, που κανείς δεν μπορεί να πει όχι. Να αντισταθεί. Με τους υποψήφιους επενδυτές να προέρχονται από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Από τις Η.Π.Α., Σαουδική Αραβία, Βολιβία, Κίνα και Ρωσία μέχρι την Περσία. Έτσι, για να αναβιώσουν οι μάχες του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας. Και να αποδείξουμε, για μία ακόμη φορά, περίτρανα, πόσο προικισμένο είναι αυτό το Έθνος. Με το μεγαλείο και τη δόξα να είναι χαραγμένα στο D.N.A. μας. Και την Ελλάδα να είναι καταδικασμένη, εσαεί, να νικάει. Ας μην ξεφύγουμε, όμως. Λέγαμε για τους επενδυτές. Όπως, για παράδειγμα, ο Ηλιάδης ψάχνει επενδυτές για την Αρειανάρα, αν και μάλλον θα πρέπει να ψάχνει τρόπο για να την κοπανήσει, έτσι κι ο Σαμαράς έχει βγάλει το τουφέκι και κυνηγάει την ανάπτυξη. Το τουφέκι μπορεί να ρίχνει άσφαιρα, αλλά, πάντως, τον φασισμό, δείχνοντας ηγετικά προσόντα και έξοχα αντανακλαστικά, τον ισοπέδωσε. Η επιτυχία, συνεπώς, είναι δεδομένη. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, λοιπόν, αυτό το αγνό σπορ, αποτελεί τον λαμπερό φανοστάτη στο ομιχλώδες τοπίο της ελληνικής οικονομίας. Ούτε η ναυτιλία μήτε ο τουρισμός. Και, πλέον, το πιο σημαντικό όλων, με την ανακοίνωση του Έλληνα Πρωθυπουργού για δωρεάν wi-fi σε όλη την Ελλάδα, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα. Για όλους. Εκτός ημών.

Υ.Γ.1 Παιδιά, τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει ένας περίεργος συγγραφικός οίστρος. Κάθομαι στον υπολογιστή για να βγάλω δουλειά, μου έρχεται ξαφνικά μια ιδέα, κυριολεκτικά από το πουθενά, και την αποτυπώνω άμεσα στην οθόνη σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μου συμβαίνει κάτι;

Υ.Γ.2 Μου φαίνεται ότι έχω αρχίσει να προσβάλλομαι από την ασθένεια των ημερών: την μελαγχολία των Χριστουγέννων. Θα προσπαθήσω να γράψω και μια χριστουγεννιάτικη ανάρτηση, αλλά δεν ξέρω αν το έχω.

Υ.Γ.3 Το ξαναγράφω για πολλοστή φορά: αν ο Δώνης έκανε αυτά που κάνει ο Στέφενς θα τον είχαν κρεμάσει από τα αυτιά και τις κωλότριχες. Με τον Π.Α.Ο.Κ. να βρίσκεται στη δεύτερη θέση, επειδή σε αυτό το πρωτάθλημα, χαμηλής ταχύτητας, δυναμικότητας και ανταγωνιστικότητας, δεν υπάρχει άλλος δεύτερος. Και τους δημοσιογράφους να λένε ότι ο Π.Α.Ο.Κ. παίζει ποδόσφαιρο. Ξεχνάς κι αυτά που ξέρεις. Μου φαίνεται ότι η κάκιστη συνήθεια να ερμηνεύουμε ένα ματς με βάση το αποτέλεσμα ή την πρόκριση, δεν θα κοπεί ποτέ. Αλλά δεν αναφέρομαι μόνο στα τακτικά πειράματα. Πάρτε, για παράδειγμα, την απάντηση που έδωσε περί Γκαρσία (επαναστάτης): «Ελάτε στις προπονήσεις να δείτε τι κάνει». Τι μπορεί να κάνει, δηλαδή; Να παίζει τρομπόνι; Να φτιάχνει μελομακάρονα; Να ρίχνει μπουνιές; Να κάνει μαγκιές; Το θέμα είναι ότι παίζεται το ίδιο έργο. Όπως πέρυσι. Σαν τις σειρές που προβάλλονται από τα κανάλια σε επανάληψη κάθε σεζόν. Επειδή δεν έχουν τι να δείξουν. Έτσι και στον Π.Α.Ο.Κ.

Υ.Γ.4 You keep on pushing, babe, Like I've never known before, You know you drive me crazy, child, An' I just wanna see you on the floor, I want a superstitious woman, An' she got a superstitious mind, I can't see you, baby, I can't see you anymore, no more, You keep on loving me, Like I've never known before, I want a superstitious woman, With a superstitious, a superstitious mind, an' I don't mind, baby, Look out, My heart is beating faster, babe, It's beating like a big bass drum, You know you got me speeding, child, Faster than a bullet from a gun, You're a superstitious woman, An' I got a superstitious mind, an' I don't care, So take me down slow an' easy, Make love to me slow an' easy, I know that hard luck an' trouble, Is coming my way, So rock me 'til I'm burned to the bone, Rock me 'til I'm burned to the bone...

18 σχόλια:

  1. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, θα πω κάποια πράγματα περί του Τζέφρυ Μινέικο (a.k.a. ΓΑΠ). Έτσι όπως είχε στηθεί η χώρα από τον Ανδρέα, όποιος και να έμπαινε στο Μαξίμου είχε την πιο εύκολη δουλειά στον κόσμο. Ό,τι και να έκανε, όλα ήταν εύκολα. Τα έδινε όλα (με ή χωρίς τον Τσοβόλα), η πλέμπα πανηγύριζε, ο λαουτζίκος στην Μύκονο και οι επώνυμοι στο Ντουμπάι, και όλα μέλι-γάλα. Απλώς οΤζέφρυ είχε την χρονική ατυχία, να είναι ο Πρωθυπουργός στα χέρια του οποίου έσκασε η βόμβα. Αν κυβερνούσε στα καλά τα χρόνια, θα ήταν σήμερα ένας δοξασμένος Πρωθυπουργός. Σήμερα κανείς δεν ασχολείται με τον Καραμανλή (που είχε παραλάβει μια νοσηρή κατάσταση και είχε να αντιμετωπίσει και την άνοδο του πετρελαίου το 2005, στα χέρια του οποίου η οικονομία σταδιακά έσκασε), τον Σημίτη (που τα μαγείρεψε όλα, και η διαφθορά κατά την παρουσία του ήταν επική), τον Ανδρέα (που έστησε το ανοσιούργημα που λέγεται σύγχρονη Ελλάδα, με τα δανεικά και τους υπεράριθμους ΔΥ), τον Μητσοτάκη (που προσπάθησε να συμμαζέψει την οικονομία, αλλά φευ). Όλο το ανάθεμα είναι στον Γιωργάκη και τους αυλικούς του. Κι επειδή όλοι τον βρίζουν, πάει να βρει αγάπη στην Διεθνή Σοσιαλιστική ως Πρόεδρος, και στα ξένα Κολλέγια/Πανεπιστήμια για να τους ξεστραβώσει φυσικά με 10-20 χιλιάρικα την διάλεξη (αυτό έλειπε, να μην αμείβεται κιόλας ;Ρ).

    Όσο για την ανάπτυξη, όλοι στην Ελλάδα την βλέπουν με τον ίδιο λάθος τρόπο. Και ο Σαμαράς και ο Τσίπρας (απαίτησε από τον Όλι Ρεν "ρήτρες ανάπτυξης", τί σκατά σημαίνει αυτό?) νομίζουν ότι είναι κάτι σαν ξόρκι. Ότι με κάποιον μαγικό τρόπο, η Ελλάς θα παράγει χρήμα, αντί να τα δανείζεται από την Τρόικα και να τα παίρνει από τους φορολογούμενους. Μόνο που δεν ξέρω άλλον τρόπο παραγωγής χρήματος πέρα από το εμπόριο, όπου πουλάς είτε υπηρεσίες είτε προϊόντα. Και επειδή η παραγωγή προϊόντων είναι σχεδόν ανύπαρκτη, μένουν οι υπηρεσίες (συχνά κακής ποιότητας), που κανείς δεν τις θέλει. Εδώ σε θέλω. Τί ανάπτυξη θα δούμε? Μάλλον καμία, αν δεν ανοικοδομηθεί συθέμελα η Ελλάς.

    Τώρα για τα περί ναρκωτικών του Τζέφρυ, πρέπει να σκεφτούμε κάποια πράγματα, για το αν έχει δίκιο να υπερασπίζεται την νομιμοποίησή τους. Το παράδειγμα της ποταπαγόρευσης στην Αμερική (που γιγάντωσε το οργανωμένο έγκλημα) είναι 100% ίδιο με το σύγχρονο φαινόμενο των καρτέλ ναρκωτικών, όπου οι Βαρώνοι συχνά κινούν τα νήματα σε Κυβερνήσεις του 3ου κόσμου. Θεωρητικά αν νομιμοποιήσεις τα χόρτα, κόβεις το μεροκάματο σε εγκληματικές οργανώσεις, όπως όταν ήρθη η ποταπαγόρευση στην Αμερική (πλέον όμως είναι αργά, οι εγκληματικές οργανώσεις έχουν ήδη συγκεντρώσει πολύ χρήμα και δύναμη). Σαφώς όμως τα ναρκωτικά και το αλκοόλ δεν είναι το ίδιο. Σταματώ εδώ, γιατί δεν είμαι ειδικός. Άλλοι πρέπει να δουν τί πρέπει να γίνει.

    Ο Απόλλωνας εσχάτως ανεβαίνει (2 ισοπαλίες με τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ, νίκη με τον Πανθρακικό) με αυτόν τον περίεργο κόουτς που έφερε ο Βελλής (πάντως είναι περισσότερο προπονητής από τον Βοσνιάδη και τον Τεννέ που είχαμε, όπως και από πολλούς δήθεν προπονητές του ελληνικού ποδοσφαίρου). Λες να καταφέρει να σωθεί στο τέλος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην με συγχύζεις με τον Γιωργάκη και τους λοιπούς προδότες, μην με συγχύζεις και πάθω τίποτα μέρες που ναι ;-)
    Επίσης να γράψεις χριστουγεννιάτικη ιστορία, το χεις!!!
    Φιλιά Κανθαράκο μου, καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε, θα προσπαθήσω να γράψω, αλλά χρειάζεται και έμπνευση. Κι αυτό που θέλω να γράψω, μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, ακόμα δεν το έχω. Δεν έχει ξεκαθαριστεί στο μυαλό μου. Και, για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω να το έχω στο εγγύς μέλλον. Καλή βδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Χάρη, έχεις δίκιο στην πρώτη παράγραφο. Αν δεν ήταν το μπαμ των αγορών, αυτή τη στιγμή θα ήταν το ΠΑΣΟΚ με 30% και 40%. Η μάσα θα κρατούσε γερά. Κι ο Τζέφρυ θα ήταν ένας άξιος Πρωθυπουργός με καινοτόμες ιδέες. Σε στιγμές ευημερίας, όμως, όλοι μπορούν να παραστήσουν τον Πρωθυπουργό. Ακόμα κι εγώ. Κι εσύ. Σε στιγμές που πρέπει να λάβεις κρίσιμες αποφάσεις τι συμβαίνει; Που πρέπει να διοικήσεις; Να ηγηθείς; Και πώς βγήκε ο Τζέφρυ Πρωθυπουργός; Μόνος του; Σε παρακαλώ. Οι ευθύνες του λαού είναι τεράστιες. Έβγαινε ο Καραμανλής και έλεγε ότι πρέπει να γίνουν περικοπές και στον αντίποδα ο Τζέφρυ δήλωνε με στόμφο ''λεφτά υπάρχουν''. Τέλος, ποιος σκατά τον πληρώνει για να διδάσκει πως διαχειριζόμαστε μια οικονομική κρίση; Απίστευτα πράγματα.

    Να σου πω τι ανάπτυξη νομίζω ότι θέλουν; Τριτοκοσμικής χώρας. Ή, όπως λέγονται πλέον, αναπτυσσόμενης. Κι αυτό, διότι δεν κάνουν τίποτα προς την άλλη κατεύθυνση. Ούτε βλέπω να προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα ισχυρά σημεία αυτής της χώρας π.χ. τουρισμό. Η χώρα δεν έχει παραγωγική βάση. Για να δημιουργηθεί μια παραγωγική βάση, με τα λίγα που ξέρω, θέλει τουλάχιστον 20 χρόνια. Κι όταν λέω παραγωγική βάση, δεν εννοώ βαμβάκι και σιτάρι. Ή μακαρόνια που, αν θυμάμαι καλά, είχες αναφέρει πρόσφατα. Εννοώ τσιμέντα, αυτοκίνητα, αλουμίνια και πάει λέγοντας.

    Για την φούντα τι να πω; Αυτό είναι το πρόβλημά μας; Η αποποινικοποίησή της; Πλάκα κάνουμε; Τέλος πάντων. Κι αυτός ο Τζέφρυ ασχολείται με την Ουρουγουάη;

    Κοίτα, με βάση την μέχρι τώρα πορεία των ομάδων στο πρωτάθλημα, ξεχωρίζω ορισμένα φαβορί. Το ένα είναι, φυσικά, ο Άρης. Το άλλο είναι η Βέροια. Επίσης, έχουμε Λεβαδειακό και, τέλος, την Καλλονή. Νομίζω ότι ο Απόλλωνας θα την σκαπουλάρει. Μια σημείωση απλά: σε αυτό το χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημα, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν χρειάζεται προπονητής. Δυο, τρεις καλούς παίχτες να έχεις και τρομοκρατείς την αντίπαλη άμυνα. Δεν λέω ότι ο θεσμός του προπονητή είναι ασήμαντος. Προς Θεού! Απλά το πρωτάθλημά μας είναι τόσο σάπιο, τουλάχιστον αγωνιστικά, που την διαφορά δεν μπορεί να την κάνει ένας προπονητής. Την αφρόκρεμα των προπονητών να φέρεις στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα αποτύχουν όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρης

      Επειδή κάποια πράγματα που συχνά γράφω σχετικά με τις μακαρονοβιομηχανίες, τις μπισκοτοβιομηχανίες και τα οινοποιεία που έχουν απομείνει στην δύσμοιρη αυτή χώρα μπορεί να φαίνονται υπερβολές σε άλλους που διαβάζουν, συμπληρώνω.

      Στην Ελλάδα, τις εποχές της φτώχειας του '50 και το '60, υπήρχαν πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Και ξένες (π.χ. Michelin, Columbia) και Ελληνικές (ειδικά η αυτοκινητοβιομηχανία που έφτιαχνε τα "Pony" στην Θεσσαλονίκη κατόπιν αδείας, νομίζω από την Citroen). Είναι σαφές ότι, με τα λεφτά που είδαμε μέχρι το 2004, τέτοιες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί (δηλαδή να έδιναν δουλειά σε περισσότερο κόσμο) και εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό.

      Όλες αυτές οι επιχειρήσεις όμως έκλεισαν, αργά αλλά σταθερά, από την λαίλαπα του Ανδρέα Παπανδρέου (που είχε καταστρώσει το σχέδιο να μετατρέψει τον Έλληνα από τίμιο εργαζόμενο σε εξαγορασμένο ψηφοφόρο) και του ΠΑΣΟΚ, με τους συνδικαλιστές που απεργούσαν για μήνες και στο τέλος ανάγκαζαν τον επιχειρηματία να κατεβάσει ρολά (αργότερα αυτόν τον ρόλο τον ανέλαβαν οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ, το γνωστό ΠΑΜΕ, επειδή ως γνωστόν υπάρχει το δίκιο του εργάτη, αλλά καθόλου του επιχειρηματία που ρισκάρει τα λεφτά του για την επιχείριση). Το λέω αυτό, γιατί τώρα που το Κράτος χρεοκόπησε, ο κόσμος απορεί "πού θα βρω δουλειά τώρα?". Η απάντησή μου θα ήταν: "θα είχες δουλειά, αν οι συνδικαλιστές δεν τα είχαν ρημάξει όλα εδώ και 30 χρόνια, κάτσε τώρα και περίμενε να σε πάρουν στο Δημόσιο σε 20 χρόνια, και αν".

      Και εγώ προσωπικά, θα ήθελα να μπορούσα να δουλέψω σε μια τεχνολογική εταιρία στην Ελλάδα και να φτιάξω κάτι, αυτό είναι το όνειρό μου, όχι να είμαι ένας ΔΥ με 3 και 60 και να λέω και ευχαριστώ και να δοξάζω το Κόμμα. Ειδικά αν είναι να προσκυνάω ξεφτιλισμένους σαν τον Τσοχατζόπουλο και τον Τσουκάτο για να βρω δουλειά, καλύτερα να έμενα άνεργος.

      Διαγραφή
  4. Για να αποφυγεις τη μελαγχολια:
    Μη στολισεις.
    Μη βγαινεις εξω παρα μονο για δουλεια/υποχρεωση.
    Αυτο κανω κ εγω!! Να, δες εμενα τι καλα που ειμαι!!! (not..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Balanced Girl, έχω στολίσει εδώ και δυο βδομάδες. Με το δέντρο να βγαίνει πανέμορφο! Και βγαίνω συχνά έξω. Αν δεν δεις τώρα φίλους και γνωστούς, πότε θα τους δεις; Δεν ξέρω, η μελαγχολία των Χριστουγέννων νομίζω ότι είναι συναισθηματική. Και δεν εννοώ μόνο το θέμα γκόμενας. Κάτι μας πιάνει αυτές τις μέρες. Μας μαλακώνει. Τέλος πάντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σύμφωνα με φήμες - από ιαματική όμως πηγή - επιστρέφουν στον Άρη Σκόνδρας και στο καπάκι Σούλης.

    Στα πολιτικά.

    Εξισώνεις τον θύτη με το θύμα, τον απατεώνα με τον εξαπατηθέντα. Αυτό ακριβώς που επιθυμεί η στοχευμένη προβοκάτσια της πολιτικής και δημοσιογραφικής εξουσίας. Όχι ότι δεν έχει ευθύνες το θύμα, γι' αυτό ακριβώς και ονομάζεται θύμα. Το πας μάλιστα και παρακάτω, ότι το θύμα φταίει περισσότερο. Είσαι σε πλάνη Κωστή.

    Μια έτερη πλάνη σου είναι πως οι πολιτικοί είναι ανίκανοι ανάξιοι κει τέτοια. Ικανότατοι είναι! Και προδότες της χώρας. Γιουσουφάκια της Α.Δ.Υ. (Αριστοκρατία του Διεθνούς Υποκόσμου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπουργέ, έχω γράψει σε ένα πολύ πρόσφατο άρθρο, από τα τελευταία του Νοεμβρίου, ότι ''και το κακό θέλει ικανότητα''. Προφανώς δεν το διάβασες.

    Ο ελληνικός λαός εξαπατήθηκε, διότι ήθελε να εξαπατηθεί. Διότι λατρεύει τα ψέμματα και τις υπερβολές. Αυτοί ήταν μεγαλο-κλέφτες κι εμείς μικρο-απατεώνες. Αλλά οι μικρο-απατεώνες έδωσαν την εξουσία στους μεγαλο-κλέφτες. Κι όχι μία και δύο φορές. Περισσότερες. Επί 40 ολόκληρα χρόνια. Συνειδητά. Με σώας τα φρένας. Χωρίς δισταγμό. Σαφώς και το θύμα, όπως αποκαλείς τον ελληνικό λαό, ευθύνεται περισσότερο. Δεν το συζητώ αυτό το πράγμα. Και δυστυχώς βλέπω ότι ακόμα δεν το έχει πάρει πρέφα. Αυτός, λοιπόν, βρίσκεται σε πλάνη. Μακάρι να βρισκόμουν εγώ και μόνο εγώ.

    Για Σκόρδα και Σούλη, δεν έχω ακούσει το παραμικρό. Μόλις βρω χρόνο θα γράψω για τα του Άρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακούω καλά λοιπόν, ο Σκόρδας επέστρεψε φορτσάτος. Μένει αν δούμε τι μέλλει γενέσθαι με Σούλη.

      Διαγραφή
  8. Ρε ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς είναι ο Dio και ο Halford της μέταλ αντίστοιχα! Αν μας φύγει και ο Halford μόνο κανας Dickinson μας σώζει (Τσίπρας, ξέρω γω;). Αστέρια μου όλοι σας!!!!

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    Υ.Γ.: Όσο για τον οίστρο, μήπως οφείλεται σε κατανάλωση μπύρας; (τουλάχιστον έτσι γίνεται με μένα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πρόεδρε, τέτοια παρομοίωση μόνο εσύ θα μπορούσες να κάνεις! Αν πίνεις μπύρα και σχολιάζεις, μπράβο σου. Να το κάνεις συχνότερα! Θα το κάνω κι εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τους φαγατε βρε τους πολιτικους μας, Κανενας σεβασμος? Μα κανενας? Τι να σας πω...

    Ο Στουρναρας δεν προλαβαινει να βλεπει επενδυτες, ο Σαμαρας βλεπει αναπτυξη μεχρι και πρωτογενη πλεονασμα βγαλαμε, ο Τσιπρας κανει προτασεις να καθησει στο ιδιο τραπεζι με τους επιχειρηματιες, που αν δεν συνεργαστει αριστερα με κεφαλαιο ποιος θα συνεργαστει.

    Εσεις ομως μονο γκρινια, ολη την ωρα. Αλλα αυτοι ειστε κυριοι.... σας καταλαβαμε πια. Μετα σας φταινε τα Χριστουγεννα.

    Εγω την μελαγχολια αυτης της εποχης την καταπολεμο με πουρακια καπρις! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πουράκια Καπρίς; Θεός! Εγώ την καταπολεμώ με... Με τι την καταπολεμώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...