Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Δεν θα έχουμε ιδέα

Ας πούμε δυο λόγια για την κλήρωση. Δεν είχα σκοπό να αφιερώσω ολόκληρη ανάρτηση στην Εθνική, αλλά με τις κριτικές που διάβασα από αρκετούς δημοσιογράφους και πολλούς φιλάθλους/οπαδούς, καλό είναι να θέσουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Σίγουρα το να αποφεύγεις μεγαθήρια τύπου Βραζιλία, Γερμανία, Ισπανία και λοιπά είναι καλό. Όμως, το να μην τα αποφεύγεις είναι ακόμα καλύτερο. Και, προτού πέσετε να με φάτε, εξηγούμαι ευθύς αμέσως. 

Έχουμε πει -για την ακρίβεια το έχουμε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ουκ ολίγες φορές ακόμα και απέναντι σε ομάδες τύπου Λιχτενστάιν- ότι η Εθνική δεν είναι καλή στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Δεν είναι καλή καν, μετριότατη θα έλεγα, στο ποδόσφαιρο κατοχής -εκτός αν οι οριζόντιες πασούλες και το ανούσιο κράτημα μπάλας θεωρείται κατοχή ουσίας. Επομένως, δεν μπορούμε να παίξουμε κάθετο ποδόσφαιρο. Ζήτημα είναι αν το ρόστερ διαθέτει δυο παίχτες, έστω τρεις, που μπορούν να βγάλουν μία κάθετη. Και ενδιαφέρον ερώτημα αποτελεί το πόσοι παίχτες της Εθνικής αντιλαμβάνονται την αξία των κάθετων σπριντ. Επίσης, δεν πλαγιοκοπούμε με συνέπεια και δεν ανεβάζουμε παίχτες από πίσω. Συνεπώς, δεν μπορούμε να διασπάσουμε κλειστές άμυνες. Με αυτά και με αυτά, συνεπάγεται ότι η Εθνική δεν αγωνίζεται καλά με την μπάλα στα πόδια. Και είναι ιδιαίτερα θλιβερό να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, αλλά να μην μπορείς. Θλιβερό, θυμίζω, για εμάς. Είμαι βέβαιος ότι ο Σάντος και οι ποδοσφαιριστές του δεν έχουν τέτοια κολλήματα: οι άγραφοι κανόνες της προπονητικής και της δημοσιογραφίας επιβάλλουν την υπεροχή του αποτελέσματος έναντι της εμφάνισης. Στην Βραζιλία, όμως, στην κατοικία των Θεών του ποδοσφαίρου, πρέπει να δείξεις περισσότερα πράγματα. Δεν αρκούν τα αποτελέσματα. Ο κόσμος θέλει όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Με ήρωες. Ομάδες, δηλαδή, ή ποδοσφαιριστές, που μπαίνουν στο πάνθεον. Ordinary ανθρώπους που πετυχαίνουν extraordinary πράγματα. Αυτό θέλει ο κόσμος. Όπως το 2004. Κι ας λύσσαξαν όλη με την επιτυχία της Ελλάδας. Αυτή η ζήλεια, η εμπάθεια, φανερώνει, με πάσα μεγαλοπρέπεια, το μέγεθος του άθλου.


Τι ξέρει να κάνει η Εθνική; Ποιο είναι το δυνατό της όπλο; Ή, για να το θέσω καλύτερα, πού στηρίχτηκε το 2004; Στην άμυνά της. Να κλείνει, δηλαδή, τα κενά. Να διαχειρίζεται σωστά τα τετραγωνικά. Να αλληλοκαλύπτει -αν και στις διαγώνιες αλληλοκαλύψεις έχουμε προβλήματα, καθώς είναι δεδομένο ότι η συστημική προσέγγιση της τωρινής άμυνας αποκαλύπτει την ποιοτική πτώση της αμυντικής μας λειτουργίας σε ομαδικό επίπεδο. Προσοχή, όμως: όταν λέω άμυνα, δεν εννοώ να αμύνεσαι υπέρ βωμών και εστιών. Η σκοπιμότητα έχει πολλές μορφές και δεν είναι όλες κατακριτέες. Συν τοις άλλοις, η Εθνική του Σάντος σού βγάζει ένα άγχος στο σκοράρισμα. Δεν το έχει εύκολο το γκολ. Και σε αυτά τα τουρνουά, ειδικά με τις ομάδες που κληρωθήκαμε, δεν χωράνε συμβιβασμοί του στυλ 1-0 και κοιτάζω το επόμενο ματς του ομίλου. Ποιο επόμενο ματς; Δεν είναι πρωτάθλημα. Ούτε καν προκριματικά. Τρία ματς θα δώσεις. Γκαραντί. Και, έπειτα, βλέπουμε. Και σε αυτά τα τρία ματς θα πρέπει να μην παρασυρθείς και να θυμηθείς ποια είναι τα δυνατά σου σημεία. Διότι, αν νομίζουμε ότι ο όμιλος είναι εύκολος επειδή αποφύγαμε τα μεγαθήρια, τότε, συγγνώμη, αλλά είναι σαν να έχουμε ήδη αποκλειστεί. Αλίμονο αν θεωρήσουμε ότι μπορούμε να κοντράρουμε στα ίσα, mano a mano, ομάδες που τρέχουνε, περισσότερο από εμάς, βρίθουν διαφορετικού στυλ, κάπως άναρχου, αλλά με ευρωπαϊκή φιλοσοφία, και έχουνε υψηλή αποτελεσματικότητα στην επίθεση.

Συγκεφαλαιώνοντας επιλογικά, όταν αντιμετωπίζεις ομάδες υψηλού επιπέδου, δεν έχεις άγχος. Δεν πρέπει να έχεις άγχος. Τουναντίον, έχεις εξτρά κίνητρο. Και, το σημαντικότερο, γνωρίζεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις. Την αποστολή σου. Τα όριά σου. Ο αντίπαλος, άλλωστε, η ποιότητά του, δεν σου αφήνει και πολλές εναλλακτικές. Αν είχαμε, για παράδειγμα, στον όμιλο την Γερμανία, θα ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε. Και πώς να το κάνουμε. Θα καταλαβαίναμε την έννοια του τακτικού ρεαλισμού. Τώρα που πέσαμε με Ιαπωνία, Ακτή Ελεφαντοστού και Κολομβία, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχουμε ιδέα.

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης ανάρτησης είναι...Ποια είναι;

Υ.Γ.2 Ένας γείτονας συνεργάζεται επαγγελματικά με τον Βελλή, τον Πρόεδρο του Απόλλωνα. Προχθές που πήγαινε το σκύλο του βόλτα, ένα γλυκύτατο Beagle, μου αποκάλυψε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για τον Πρόεδρο. Πρώτον, ο Βελλής είναι Απολλωνιστής από μικρό παιδί. Δεύτερον, έχει πολλά χρήματα, πάρα πολλά. Τρίτον, λατρεύει τις τιράντες, Τέταρτον, έχει ένα κόλλημα με τα μονοετή συμβόλαια, πράγμα που σημαίνει ότι θα δυσκολευτεί πολύ να πουλήσει παίχτες. Πέμπτον, η ομάδα ''μπαίνει μέσα'' μισό μύριο ετησίως. Έκτον, και σημαντικότερο, σε μια ψηφοφορία της Super League, ο Βελλής ψήφισε το αντίθετο από τον Ολυμπιακό. Την επόμενη μέρα τον παίρνει τηλέφωνο ο Μαρινάκης, αυτοπροσώπως, και του λέει: «Πρόσεχε, αν συνεχίσεις έτσι, πέφτεις Β' Εθνική». Αυτά.

Υ.Γ.3 Θέλαμε να βρούμε επενδυτές και βρήκαμε. Νταξ, ακόμα δεν έχουν μπει λεφτά. Αλλά μικρό το κακό. Οι επενδυτές, μιλάμε για μιλούνια, είναι εδώ. Παρόντες. Και παλεύουν μεταξύ τους, σαν άλλοι μνηστήρες της Πηνελόπης, για το ποιος θα αναλάβει τον Άρη. Ε, κύριε Ηλιάδη;

Υ.Γ.4 Πώς γίνεται άνθρωποι που δεν έχουν δει ένα παιχνίδι να το βαφτίζουν στημένο με συνοπτικές διαδικασίες;

Υ.Γ.5 Πώς καταλαβαίνεις την αξία του προπονητή; Βλέπεις τον Μόγιες ο οποίος με το ίδιο ρόστερ έχει φτιάξει ένα πράγμα χωρίς ταχύτητα και έμπνευση. Λέτε να το έκανε επίτηδες ο Σερ Άλεξ για να φανεί πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό του; Ο Αλέφας έτσι λέει. Βέβαια, ο Αλέφας λέει ότι ο Μήτρογλου είναι παιχταράς κι ο Μανωλάς μεγάλο σέντερ μπακ. Ας μην ξεφύγουμε, όμως. Λέγαμε για την αξία του προπονητή. Σπουδαίος θεσμός του ποδοσφαίρου. Μια ματιά στην Μπάγερν θα μας πείσει. Κι αν δεν μας πείσει, σίγουρα θα μας εξιτάρει.

Υ.Γ.6 Βλέπω, λοιπόν, σε ένα site κάτι φωτογραφίες της Έλενας Παπαβασιλείου. Ωραία γυναίκα. Γυναικάρα, θα έλεγα. Κι από κάτω διαβάζω κάτι επικά σχόλια. Ο ένας να λέει ότι έχει καλούτσικο σώμα, αλλά μέτρια φάτσα. Ο άλλος να ουρλιάζει ότι έχει πόδια καμήλας Τι σκατά σημαίνουν ''τα πόδια καμήλας''; Τέλος πάντων. Και κάποιοι άλλοι, ποιο παρατηρικοί, να δηλώνουν ότι η κοπέλα πάσχει από προγναθισμό. Θα ήθελα να τους δω όλους αυτούς, αν τους την έπεφτε η Έλενα σε κάποιο μπαράκι. Τι θα έκαναν; Τι θα έλεγαν; «Φύγε από δω μωρή πατσαβούρα, με τα πόδια καμήλας και τον προγναθισμό;». Ή μήπως θα έβρεχαν το βρακάκι τους;

Υ.Γ.7 Βρισκόμαστε στην Α' Γυμνασίου. Ένας συμμαθητής, με τον οποίο ακόμα έχουμε κρατήσει επαφή, μού δίνει μια κασσέτα με διάφορα τραγούδια. Η κασσέτα, μεταξύ άλλων, περιέχει δυο κομμάτια των Rainbow. Ακούω το πρώτο κομμάτι, το Man on the Silver Mountain, και πραγματικά μου αρέσει. Μόλις ακούω το δεύτερο, απογειώνομαι.

10 σχόλια:

  1. Μήπως με "τα πόδια καμήλας" εννοεί αυτό http://en.wikipedia.org/wiki/Camel_toe ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε, δεν νομίζω. Δεν είχε κάποια φωτογραφία που να έβγαζε μάτι για αυτό. Αλλά είναι πιθανό να κάνω λάθος.

      Διαγραφή
  2. Χάρης

    Λίγα λόγια για την κλήρωση της Εθνικής στο Μουντιάλ (δεν θα μιλήσω για τους άκρως ενοχλητικούς βλάκες της ΔΤ, Μαυρομάτη και σία, που μου τα έκαναν τσουρέκια με τις βλακείες που ξεστόμιζαν μέχρι που έκλεισα την τηλεόραση, γιατί και τα χορευτικά των διοργανωτών μου φάνηκαν κι αυτά χαζομάρες). Η Ιαπωνία θα μας τρέξει στο κέντρο (με Καγκάουα, Χόνα, και μερικούς ακόμα), αλλά με τους παίκτες που ΔΕΝ έχουν σε άμυνα και επίθεση, δεν νομίζω ότι μπορούν να μας κάνουν κάτι αν δεν αυτοκτονήσουμε όπως το 2010 με την Νότια Κορέα. Η Κολομβία είναι μπρος φωτιά και λαύρα, και πίσω "μπαίνουν τραίνα" (2 επιθετικογενή μπακ, και 2 σέντερ μπακ σε ηλικία σύνταξης, συν τον γκαφατζή Ζαπάτα της Μίλαν). Μακάρι να είχαμε τους 2 Παπαδόπουλους (μαζί με τον Παπασταθόπουλο) στην άμυνα για να επιβλέπουν τον Φαλκάο, αλλά τί να κάνουμε, θα την βγάλουμε με τον Σιόβα και τον Μανωλά. Όλα τα αποτελέσματα παίζουν. Αυτοί που θα μας δυσκολέψουν περισσότερο είναι η Ακτή Ελεφαντοστού. Δυνατοί παίκτες, ομοιογενής ομάδα (αφού Ντρογκμπά, Τουρέ και σία παίζουν μαζί εδώ και χρόνια), με κίνητρο να κάνουν κάτι καλό σε Μουντιάλ. Το μόνο που μας σώζει, είναι το γεγονός (ή μήπως φήμες?) ότι δεν έχουν ουσιαστικά προπονητή, και ότι ο άπειρος κόουτς που έχουν παίρνει χαρτάκι από τις παλιοσειρές (μας θυμίζει κάτι αυτό? ;Ρ). Τέλος πάντων, η ομάδας μας θα είναι αυτή που ξέρουμε, δεν πρόκειται να αλλάξει (θεωρώ ότι παίκτες σαν τον Κονέ, τον Νίνη, τον Φορτούνη, τον Φετφατζίδη, που δεν έχουν κολλήσει 100% στην ομάδα, θα μείνουν εκτός αποστολής), πάλι καλά που έχει καθιερωθεί ο Σάμαρης στον Ολυμπιακό και θα έχουμε έναν ακόμα χαφ με πνευμόνια. Υπομονή 6 μήνες και βλέπουμε!

    Φυσικά και ο χοντρός έχει δύναμη να ρίξει και να σώσει ομάδες, αλλά δεν νομίζω ότι ασχολείται με τον Απόλλωνα. Ο Βελλής τουλάχιστον με αυτά που λέει και κάνει, αποδεικνύει ότι είναι καθαρός, και όχι λαμόγιο τύπου Κομπότη και Μπέου. Αλλά εκεί κατάντησε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αντί να κάνουμε το σωστό, προσκυνάμε τον δυνατό και λέμε ναι στα χατήρια που θελει, μπας και δεν υποβιβαστούμε από τα κοράκια. Μετά πώς να μην έχει γίνει ξεφτιλισμένα κουρέλια το προϊόν της Σούπερ Κλίκας και της Παράγκας?

    Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Σερ Άλεξ τα τελευταία χρόνια έκανε ό,τι έκανε με τα ψέμματα. Όχι με απλώς σωστές και συνετές μεταγραφές (αντί για μεταγραφές τύπου Ρεάλ Μαδρίτης και Παρί Σαιν Ζερμαίν), αλλά με τα ψέμματα. Με τον Κάρρικ και τον Βαλέντσια. Με τον Τσιτσαρίτο και τον Ντε Χέα. Με τον Φιλ Τζόουνς και τον 40άρη Γκιγκς. Συν τον Πωλ Σκόουλς που αποσύρθηκε, επέστρεψε και ξανάφυγε. Με δυο λόγια, είναι σαν να λέμε ότι παίζοντας €1 στο Στοίχημα κέρδισε €1.000.000. Εντάξει, του βγάζω το καπέλο. Ο Μόγιες δεν ξέρω τί σόι προπονητής είναι, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν κολλάει με το υπάρχον ρόστερ. Εκτιμώ ότι η Μάντσεστερ πάει για ολική ανακατασκευή της ομάδας τα επόμενα 2 χρόνια.

    Αυτά με τις γκομενάρες τύπου Παπαβασιλείου τα λέμε όλοι για πλάκα, επειδή κατά βάθος ζηλεύουμε τους εραστές τους ή/και τα κάνουμε κρεμαστάρια. Η μία έχει μεγάλη μύτη, η άλλη είναι χαμηλοκώλα, η παράλλη δεν έχει και τόσο ωραίο πρόσωπο, αυτή είναι χαζή ξανθιά, εκείνη χρειάζεται μασέλα, τούτη έχει λίγη κυτταρίτιδα, κλπ. Το θέμα είναι να μην τα πιστεύουμε κιόλας, γιατί μετά δεν θα μας φταίει κανείς που τις βλέπουμε μόνο από την τηλεόραση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάρη, προσωπική μου άποψη είναι ότι θα δεινοπαθήσουμε με αυτές τις ομάδες. Τρέχουν πολύ και είναι απρόβλεπτες.

    Όλοι λένε για το κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Κολομβίας. Ότι είναι μεγάλοι και αργοί. Ξεχνάμε, όμως, ότι πρόκειται για σοβαρούς επαγγελματίες κι όχι για τσουτσέκια. Λες να έχουν πρόβλημα με τους ταχύτατους συνδυασμούς των Ελλήνων παιχτών; Εμείς λες να έχουμε πρόβλημα με τις εκτελέσεις του Φαλκάο, τις βολίδες του Γκουαρίν και τις επελάσεις του Γκουαντράδο;

    Λες να μην την πάθουμε με την Ιαπωνία, όπως με την Ν. Κορέα. Θυμάσαι γιατί την πάθαμε; Διότι ο Ρεχάγκελ θεώρησε ότι τους ''έχουμε''. Ε, δεν τους είχαμε. Και νομίζω, πολύ φοβάμαι ότι κι ο Σάντος θα θεωρήσει κάτι ανάλογο.

    Όσο για την Ακτή, πράγματι έχει άπειρο προπονητή και τα ρεπορτάζ lένε ότι ακούει τους Ντρογκμπά και Τουρέ. Μπορεί και να είναι έτσι. Αλλά η ομάδα έχει πολύ καλό υλικό και είναι διψασμένη. Ελπίζω να μην ξεδιψάσει με εμάς.

    Και μια παρένθεση για τον Σάμαρη. Πνευμόνια μπορεί να έχει, όλα τα υπόλοιπα του λείπουν.

    Αυτό που μου είπε ο γείτονας για τον Βελλή και τον Μαρινάκη, καλώς ή κακώς, το πιστεύω. Δεν λέει μαλακίες ο γείτονας.

    Συμφωνώ για Σερ Άλεξ. Είναι από που λέμε ότι εκτιμάμε κάτι όταν το χάσουμε. Το λέω αυτό, διότι έχω την εντύπωση ότι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τη σημασία ενός κανονικού προπονητή στον πάγκο. Και συμφωνώ για την ολική ανακατασκευή της ομάδας.

    Χάρη, δεν τα λένε όλοι για πλάκα. Είναι να τρελαίνεσαι. Και να επαναλάβω κάτι που έχω πει αρκετές φορές. Άλλο να λέω ότι η τάδε γκόμενα δεν μου αρέσει κι άλλο να λέω ότι δεν είναι ωραία ή είναι μπάζο. Έχει τεράστια διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγω ως γνωστος "Βραζιλιανος" δεν εχω να πω πολλα για το μουντιαλ. Θα το παρουμε με τη φανελα, αυτο ελειπε αλλωστε. Λαθη οπως παλια δεν επιτρεπονται! Παντα υποστηριζω και μια δευτερη ομαδα βεβαια στη διοργανωση κυριως απο την Αφρικη, για αλλη μια φορα λοιπον υποστηριζω τους ελεφαντες και ελπιζω να φτασουν ψηλα, αλλα να μην κανουν αυτα που ειχαν κανει με τη Βραζιλια το 10.

    Γιατι τοση αρνητικη σταση για τον Μητρογλου? Τουλαχιστον φετος εχει (απο)δειξει οτι δεν ειναι ενα ταλεντο, αλλα κατεχει το τοπι, δειχνει σταθεροτητα, ειναι αυτο που λεμε φορ περιοχης με "παρτο-βαλτο" στοιχεια. Ακομα και η συμπεριφορα του εχει αλλαξει παρα πολυ, δειχνει πιο ωριμος και αυτο που κοιταει ειναι μονο η αποδοση του. Ειναι κριμα να τον μειωνουμε ετσι, γιατι τετοιους παικτες στην Ελλαδα δεν εχεις αυτη τη στιγμη. Δεν λεω πως δεν εχει μειονεκτηματα αλλα αυτη την στιγμη ειναι ο πιο φορμαρισμενος φορ στο πρωταθλημα και τη δουλεια του την κανει αψογα.

    Κατω τα χερια απο την Ελεναρα μας!! Για μενα ειναι τοπ-1 εδω και χρονια! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τη γκόμενα που εσύ ποθείς,κάποιος άλλος μπορεί να την έχει βαρεθεί...
    Καλο βράδυ στην παρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πρωτον: τι ειναι το ροστερ;
    Δευτερον: ο μητρογλου τελικα δν ειναι παιχταρας; Γιατι απο τα λιγα που ξερω γκολ βαζει... Ή αλλο παιχταρας άλλο γκολτζης (εγω σ ενα παιχνιδι με την εθνικη τον ειδα κ σκοραρε δις)
    Τριτον: ποια ειναι η απάντηση στην προηγουμενη Αναρτηση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μανόλο, προσωπικά υποστηρίζω τα Panzer! Δεν ξέρω αν η Βραζιλία έχει το mentality να πάρει το μουντιάλ. Δεν είμαι τόσο σίγουρος. Το ίδιο ισχύει και για την Αργεντινή η οποία θέλει όσο τίποτα άλλο να κάνει χουνέρι (μέσα) στην Βραζιλία. Το αίνιγμα της διοργάνωσης αποτελεί η Ισπανία, η οποία είμαι περίεργος να δω σε τι κατάσταση θα παρουσιαστεί κι αν θα αντέξει την φθορά. Περιμένω, πάντως, και εκπλήξεις. Η Ακτή μπορεί να αποτελέσει μία από αυτές. Για τον Μήτρογλου, ας καταλάβουμε επιτέλους ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης και ασφαλές κριτήριο. Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι δημοσιογράφοι έχουν διαφημίζει υπερβολικά τον Μήτρογλου. Νομίζω ότι αυτό αρκεί. Κι αν δεν αρκεί, δες πόσο εύκολα τον κλείνει μια σοβαρή άμυνα. Δεν ξέρω αν η Έλενα είναι νάμπερ ουάν, αλλά είναι γυναικάρα.

    Γεια σου, Ανέστη!

    Balanced girl, ρόστερ είναι η λίστα με τους παίχτες που απαρτίζουν την ομάδα. Όχι, ο Μήτρογλου, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι παιχταράς. Άριστη η διευκρίνιση μεταξύ γκολτζή και παιχταρά. Άριστη! Μέχρι στιγμής ο Μήτρογλου δεν είναι τίποτα από τα δύο. Λυπάμαι που το λέω, το ξέρω ότι στενοχωρώ πολλούς, αλλά αυτό βλέπω, αυτό λέω. Ποια είναι η σωστή απάντηση; Έλα ντε! Ίσως λίγο από όλα. Ίσως καμία. Κάτσε να δω τι λέει ο εαυτός μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εντάξει,άμα έχει και η Παπαβασιλείου μέτριο/άσχημο σώμα και καμηλοπόδαρα,το 70% των γυναικών πρέπει είτε να αυτοκτονήσει με συνοπτικές διαδικασίες είτε να μείνει για πάντα αγαμήτου και απάρτου γωνία. :p Έχουνε χαζέψει μερικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...