Overkill

Στην ερασιτεχνική μου καριέρα, όταν προσπαθούσα να προετοιμάσω τους συμπαίχτες μου για το ματς, μία από τις ατάκες που τους έλεγα ήταν η εξής: «Το να παίζεις ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, αλλά το να παίζεις απλό ποδόσφαιρο είναι το δυσκολότερο πράγμα που υπάρχει». Τι σημαίνει απλό ποδόσφαιρο; Επί της ουσίας, προσδιορίζεται σε ορισμένες βασικές αρχές: πάσα, σουτ, κίνηση χωρίς μπάλα, μαρκάρισμα. Για παράδειγμα, την πάσα τη δίνεις συνειδητά κι όχι επειδή ξέμεινες από επιλογές ή την κίνηση χωρίς την μπάλα την κάνεις για να ανοίξουν οι χώροι κι όχι απαραίτητα για να πάρεις πάσα. Προσοχή, όμως: το πότε και το που θα πασάρεις, ποιους χώρους επιδιώκεις να ανοίξεις  ή τι είδους μαρκάρισμα (άμυνα) θα επιλέξεις δεν υπόκεινται σε κανόνες. Ο κάθε προπονητής -αλλά και το mentality κάθε ομάδας- διέπεται από τη δική του φιλοσοφία. Για παράδειγμα, ο Γκουαρντιόλα αποζητεί απεγνωσμένα την κατοχή. Νοιώθει ότι ασφυκτιά χωρίς αυτήν. Θέλει κοντινές πάσες, με την μία, του αρέσει να παίζει πολύ με την αδύνατη πλευρά και ζητάει από τους παίχτες του, μόλις χάνουν την μπάλα, να τρέχουν σαν βαμπίρ για να την αποκτήσουν εκ νέου. Όπως και έχει, όμως, σέβεται απεριόριστα τις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου.

Ο Ρότζερς τι ήθελε να πετύχει στο Λίβερπουλ; Πιθανολογώ ότι επιδίωξε να δημιουργήσει μία ομάδα που θα απέδιδε απλό ποδόσφαιρο, με κατοχή μπάλας, με υψηλότατο τέμπο και μεγάλο πλάτος. Δεν τα κατάφερε για πολλούς λόγους, οι οποίοι δεν είναι επί της παρούσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν τόσο κακός ή ότι, σε μια επίδειξη άγνοιας εκ μέρους των φίλων της Λίβερπουλ, «κατέστρεψε» την ομάδα. Σίγουρα, ο Ρότζερς είχε και άστοχες μεταγραφικές επιλογές, δεν εφάρμοζε αποτελεσματικά την πίεση στο τερέν του αντιπάλου, δεν διατηρούσε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο ακέραιο και έπασχε από αμυντική αφέλεια -αλλά δεν νομίζω ότι αξίζει τέτοια απαξίωση. Και ναι, η έλευση του Κλοπ δημιούργησε υψηλές προσδοκίες, χάρισε ενθουσιασμό στα πλήθη και εξουδετέρωσε μονομιάς την παρουσία του Ρότζερς στον πάγκο.

Ίσως διότι ο εξωστρεφής Γερμανός τεχνικός (κλισέ) λατρεύει τις προκλήσεις, κάτι το οποίο οι φίλοι της ομάδας αντιλαμβάνονται πλήρως, και προκρίνει επιτυχώς την τακτική επιλογή. Ο Κλοπ, βλέπετε, θεωρεί ότι με μια ανώτερη τακτική μπορείς να κερδίσεις έναν ποιοτικότερο αντίπαλο. Πιστεύει ότι η καλύτερη στιγμή για να ανακτήσεις την κατοχή είναι αμέσως μόλις την χάσεις, καθώς ο αντίπαλος βρίσκεται σε τακτική αφασία και προσπαθεί να προσανατολιστεί στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Δηλώνει θιασώτης του επιθετικού transition game, καθώς θεωρεί ότι η μπάλα τρέχει πιο γρήγορα από τους παίχτες, και αξιοποιεί όλα τα τετραγωνικά του γηπέδου. Και, τέλος, όπως όλοι οι μεγάλοι προπονητές, είναι απρόβλεπτα προβλέψιμος: η τακτική προσέγγιση του Γερμανού είναι ανοιχτό βιβλίο, αλλά αλίμονο σε όποιον δεν αφιερώσει χρόνο για να την αποκρυπτογραφήσει σωστά.

Υπάρχει, εντούτοις, ένας αντίλογος. H Premier δεν είναι ένα συνηθισμένο πρωτάθλημα. Δεν έχει το passing game του ισπανικού, την σκοπιμότητα του ιταλικού, την ανεμελιά του ολλανδικού ή την χαλαρή αμυντική προσέγγιση του γερμανικού. Το αγγλικό πρωτάθλημα βρίθει υψηλού τέμπο, είναι αρκετά physical, οι τακτικές προσεγγίσεις των προπονητών ποικίλουν αρκετά, ο ανταγωνισμός κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, η κριτική από τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι αρκετά έντονη, η έλλειψη ποιοτικών γηγενών παιχτών δημιουργεί υπεραξίες και συχνά το παρασκήνιο μετατρέπεται σε προσκήνιο. Αν καταφέρει ο Κλοπ να αντεπεξέλθει και να βγει νικητής από το άγριο περιβάλλον της Premier, τότε θα μιλάμε για overkill. Από τον τετραπέρατο Lemmy και την παρέα του.



Υ.Γ.1 Τις προάλλες, μια όμορφη βραδιά, βρισκόμουν στην Καραγιώργη Σερβίας, στο κέντρο Αθηνών. Το μπροστινό αμάξι ήταν μια χλιδάτη BMW, πεντακάθαρη, ολοκαίνουρια, με φιμέ τζάμια. Ξαφνικά σταματάει, ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού και βγαίνει ο Μάκης Ψωμιάδης. Ψηλός, με μουστάκα, πάντοτε κουστουμάτος και χτενισμένος, με το πούρο κλάσης Τσόρτσιλ στο στόμα, το κομπολόι στο χέρι και ύφος μάγκα παλαιάς κοπής ανοίγει την πόρτα ενός κοσμηματοπωλείου και μπαίνει μέσα. Αυτός ήταν ο Μάκαρος.

Υ.Γ.2  Θέλω να πιστεύω ότι το επόμενο άρθρο θα αφορά τη Ρεάλ Μαδρίτης και τα καπρίτσια του Πέρεθ. Αυτά βλέπει ο Αλαφούζος και τα εφαρμόζει μετά στον Παναθηναϊκό. Για να τα κάνει κοτζάμ Ρεάλ, σου λέει, κάτι θα ξέρουν.