Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Ο παραμερισμός της μόδας

Σε κάθε διοργάνωση ποδοσφαίρου βλέπεις ελαφρώς διαφορετικά πράγματα από την αμέσως προηγούμενη. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Ένας κύριος λόγος είναι ο χρόνος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι παίχτες να ωριμάζουν ηλικιακά, να τραυματίζονται ή να χάνουν τη φόρμα τους, οι προπονητές να αλλάζουν, οι ομάδες να μην έχουν momentum και να αλλάζει η μόδα. Η οποία μόδα, θα πρέπει να θυμόμαστε, πρέπει να είναι κάτι πολύ απαίσιο για να αλλάζει συνέχεια. Στο ποδόσφαιρο, παρόλα αυτά, επικρατούν ορισμένες αδιαμφισβήτητες σταθερές. Το ποδόσφαιρο -κι όχι η μπάλα: τους έχουμε διαχωρίσει τους δυο όρους- στηρίζεται σε ορισμένες βασικές αρχές: πάσα, σουτ, μαρκάρισμα, κίνηση χωρίς μπάλα, αλληλοκάλυψη. Το πως εφαρμόζονται αυτές οι αρχές στο χόρτο έγκειται, κατά κύριο λόγο, στον προπονητή. Αυτός είναι που θα παραμερίσει μόδες και θα επιλέξει την πιο αποδοτική, κατάλληλη αν προτιμάτε, τακτική για την ομάδα του. 


Για παράδειγμα, ο Ρεχάγκελ, ένας αντιφατικός καινοτόμος, ένας προπονητής που δεν δίσταζε να κάνει ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του παρά της αντιρρήσεις της ΕΠΟ, των δημοσιογράφων και του κοινού, εξοστράκισε ποδοσφαιρικά στερεότυπα και προσάραξε στον τακτικό ρεαλισμό. Δεν φοβήθηκε να παίξει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη ένα τέτοιο σύστημα -ας μην συγχέουμε το σύστημα με τη διάταξη: αντιπροσωπεύουν διαφορετικές έννοιες- θεωρείτο ντεμοντέ και δεν δίσταζε, όταν ήθελε να διατηρήσει ένα σκορ, να βάζει επιθετικό (!) για να κρατήσει την αντίπαλη άμυνα χαμηλά. Τι κατάφερε αυτός ο άνθρωπος; Απλώς, απλούστατα, με συγκεκριμένη ταυτότητα και οριοθετημένη φιλοσοφία, πραγματοποίησε ένα ποδοσφαιρικό θαύμα που ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να συλλάβω.

Κάτι αντίστοιχο διαφαίνεται και στο φετινό Euro. Βλέπω τους so called «μικρομεσαίους» να υψώνουν ανάστημα στις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και να θέτουν δισεπίλυτα σταυρόλεξα. Η συγκεκριμένη τακτική που επιλέγουν αυτές οι ομάδες, το ποδόσφαιρο αναμονής που προκρίνουν και το πάθος που δείχνουν, λειτουργούν σαν εξέχοντα εφόδια στον δρόμο προς την επιτυχία. Εξού και ομάδες όπως η Γαλλία και η Πορτογαλία, αντιλαμβανόμενες ότι δεν έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, παρά μόνο ατομικές εκλάμψεις παιχτών, έσπευσαν να προστατεύσουν το σκορ βάζοντας κεντρικούς αμυντικούς και αμυντικά χαφ.

Αντί επιλόγου, την επιτυχία της Ελλάδας το 2004, ελάχιστοι την αναγνώρισαν. Οι περισσότεροι έσπευσαν να την υποβαθμίσουν, να την λοιδορήσουν και, εν τέλει, στο πλαίσιο της ζήλειας τους, κατέληξαν να μας κατηγορούν για παλαιομοδίτικο και αναχρονιστικό ποδόσφαιρο. Αυτό, όμως, δεν ισχύει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Οι «μεγάλες» ομάδες έχουν αρκετά εσωτερικά προβλήματα που πρέπει να λύσουν και δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με μόδες και παραμύθια. Η ψαλίδα, πάντως, μεταξύ «δυνατών» και «αδυνάτων» μικραίνει συνεχώς.

Υ.Γ.1 Τις προάλλες βρισκόμουν στο super-market και περίμενα υπομονετικά να έρθει η σειρά μου στο ταμείο. Πήρα ελάχιστα πράγματα, να φανταστείτε δεν είχα καν καλάθι και τα ψώνια τα κρατούσα στο χέρια. Η κυρία που βρισκόταν μπροστά μου και εξυπηρετείτο από την υπάλληλο δεν είχε παρατηρήσει ότι είχα ελάχιστα πράγματα και μου ζήτησε συγγνώμη που δεν με άφησε να περάσω πρώτος. Δεν είχα, φυσικά, κανένα πρόβλημα με αυτό, ούτε παραπονέθηκα, αλλά με αφορμή το περιστατικό η πελάτης με την υπάλληλο άρχισαν να λένε πόσο ανάγωγες και κομπλεξικές (sic!) είναι οι γυναίκες όταν βρίσκονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, εννοώντας ότι οι γυναίκες όχι μόνο δεν δίνουν ποτέ τη σειρά τους σε ανθρώπους που έχουν ελάχιστα πράγματα, αλλά κι όταν οι ίδιες έχουν ελάχιστα πράγματα απαιτούν να περάσουν πρώτες. Λίγη ώρα μετά, βρέθηκα έξω από ένα cafe όπου η υπάλληλος συζητούσε με μια πελάτη για το ποσό αγενείς είναι οι γυναίκες, πάντοτε σε σχέση με τους άντρες, που έρχονται και παίρνουν καφέ. Αυτός ο Al Bundy, εν τέλει, αναφερόμενος προς τους άντρες, φαίνεται να είχε απόλυτο δίκιο: «Μην προσπαθείτε να καταλάβετε τις γυναίκες. Οι γυναίκες καταλαβαίνουν τις γυναίκες και μισεί η μία την άλλη».

Υ.Γ.2 Είχε βουίξει όλος ο κόσμος τον τελευταίο καιρό και ούρλιαζε ότι μια ομάδα από τη Σαλονίκη με κιτρινόμαυρα χρώματα θα βάραγε κανόνι την Παρασκευή. Τι έγινε, ρε παιδιά; Δεν βάρεσε;

Υ.Γ.3 Νταξ, τι να λέμε τώρα, τα πάντα όλα! Κορυφαίος ήχος, κορυφαίοι στίχοι. Βάλτε το ποτενσιόμετρο στα ύψη!

9 σχόλια:

  1. Eγραψες οτι η ψαλιδα μεταξυ δυνατων και αδυνατων μικραινει. Εγω διαφωνω, φετος ειναι απο τις χειροτερες διοργανωσεις. Ειδικα η πρωτη φαση ηταν χαλια γιατι πολυ απλα εκτος απο ψαλιδα δεν υπηρχαν και εκπληξεις με τους "μικρους" και οι μεγαλοι το κανουν αγκαρια. Ελπιζω πως απο εδω και περα θα ανατραπει και θα δουμε λιγη καλη μπαλιτσα.

    Οσο για το υστερογραφο δεν νομιζω πως εχει να κανει με το φυλο και τις ηλικιες... την παιδεια ή την εχεις ή οχι. Ημουν στο Μετρο τις προαλλες και ενας πιτσιρικι 17-18 σηκωθηκε απο τη θεση και μου ειπε " καθηστε κυριε" πηγα να του πω κατι για της μανας του τον κωλο αλλα κρατηθηκα! Αγενια στο φουλ ο πιτσιρικας, που αμα ηθελα θα πηδαγα και γκομενα της ηλικιας του. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μανόλο, αυτό για την ψαλίδα το έγραψα βλέποντας τις εμφανίσεις των ''μεγάλων'' ομάδων στους ομίλους. Σχεδόν όλοι οι ''μικρομεσαίοι'' τούς βραχυκύκλωσαν.

      Αυτό που έγραψα στο υστερόγραφο έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ίδιες οι γυναίκες έλεγαν ότι το φύλο τους είναι αγενές, κομπλεξικό και ανάγωγο. (Χρησιμοποίησαν ακριβώς αυτά τα επίθετα.) Και το είπαν γυναίκες ηλικίας από 30 έως 60. Προφανώς και η παιδεία δεν κοιτάει φύλα και ηλικίες, αλλά για να το λένε οι ίδιες οι γυναίκες κάτι θα ξέρουν. Δεν υποβάλλονται εξάλλου συχνά σε αυτοκριτική.

      Σηκώθηκε από τη θέση του το πιτσιρίκι; Τι του έκανες;

      Διαγραφή
    2. Κάνθαρε συμφωνώ μαζί σου και το συμπέρασμά σου θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι όψιμο. Η ψαλίδα έχει κλείσει σε μεγάλο βαθμό αρκετά χρόνια τώρα. Ακόμα και στο CL που τα εκατομμύρια ρέουν δυσανάλογα ανάμεσα στις πρώτες και τελευταίας διαλογής ομάδες βλεπουμε πολλές φορές αν όχι εκπλήξεις, να φτύνουν αίμα για τη νίκη.
      Γράφοντας αυτό το σχόλιο το βράδυ της Κυριακής 03-07-2016 μοιάζει τα συμπεράσματά μου να είναι εκ του ασφαλούς αλλά δεν πειράζει.
      Οι μεγάλοι απεδείχθη ότι δεν έκαναν αγκαρία, άλλο αν έδιναν αυτή την ψευδή εικόνα. Τα αποτελέσματα της Ισλανδίας και της Ουαλλίας αποδεικνύουν του λόγου το αληθές αφού οι νίκες τους επί Αγγλίας και Βελγίου αντίστοιχα κάθε άλλο παρά τυχαίες δεν ήταν αλλά σαν ίσων προς ίσους.
      Καλή μπάλα δεν βλέπουμε, ούτε θα δούμε. Η τακτική έχει φτάσει στα όριά της, σαν δαγκάνα, σαν πρέσσα, σαν εφιάλτης, σκοτώνει το ποδόσφαιρο. Κάποιος πρέπει να μπερδέψει λίγο τους προπονητές, αυτοί θέλουν πραγματικά βραχυκύκλωμα. Δεν ξέρω πως και με ποιον σοφό τρόπο κάποιοι κανονισμοί του αθλήματος πρέπει να αλλάξουν.
      Επίσης η UEFA πρέπει να ξεφύγει από το CL όπως είναι σήμερα και να καταλήξει σε ένα πανευρωπαικό πρωτάθλημα ομάδων τύπου ΝΒΑ. Με αυτές τις μόνιμες ομάδες να αποσχιστούν από τα εθνικά πρωταθλήματα. Ποδοσφαιριστές με 80-90 παιχνίδια το χρόνο δεν είναι αθλητές αλλά ποδοσφαιρικά ΡΑΚΗ, σκασμένοι, ταλαιπωρημένοι, πολλοί ακόμα και ψυχικά εξουθενωμένοι.
      Εύχομαι απόψε νίκη της Ισλανδίας επί της Γαλλίας και αν είναι δυνατόν τελικό Ισλανδία-Ουαλλία. Θα είναι η εκδίκηση των φτωχών και επιτέλους η έναρξη προβληματισμού για μέλλον του αθλήματος. Πολλά ζητάω... :)

      Διαγραφή
    3. Γεια σου Χρήστο!

      Όντως το συμπέρασμα δεν είναι όψιμο.

      Τώρα που λες για τακτική, το απόγειο ήταν στο Γερμανία - Ιταλία. Τρομερό παιχνίδι τακτικής κι από τις δυο ομάδες! Η τακτική, εν γένει, είναι λίαν παρεξηγημένη και κατά τη γνώμη μου αποτελεί προέκταση του θεάματος.

      Όσο για τον τελικό, λες να το πάρει η Πορτογαλία; Μιλάμε για μία από τις χειρότερες ομάδες του τουρνουά!

      Διαγραφή
    4. "...και κατά τη γνώμη μου αποτελεί προέκταση του θεάματος..."
      Μ΄έστειλες κανονικά! Αδυνατώ να το πάω παραπέρα! Αδιέξοδο!
      Τακτική και θέαμα δεν πάνε μαζί.
      Δηλαδή εσύ είδες θέαμα στο Γερμανία-Ιταλία! Πάσο!

      Αντιπαθώ ποδοσφαιρικά δια ευνόητους λόγους:
      1. Την Ιταλία, τη Γιουβέντους εκτός εκείνης του Μαρσέλο Λίπι και τη Μίλαν των τριών Ολλανδών.
      2. Τον Χερέρα, τον Μουρίνιο, τον Σιμεόνε, τον Κόντε και τους κλώνους τους.

      Γουστάριζα τον Φέργκουσον κι ας είμαι Λίβερπουλ!

      Το ποδόσφαιρο τουλάχιστον αυτοί που το διοικούν επιμένουν να λένε ότι είναι θέαμα και θέαμα σημαινει, φάσεις, σουτ αποκρούσεις, ΓΚΟΛ. Όσα μάτς κι αν είδαμε σ΄αυτό το ΕURO ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ. Σημερα αυτό το άθλημα κατέληξε να έχει μέντορά του τον Μακιαβέλι. Και εν πάσι περιπτώσει αφού τόσο γουστάρουμε την τακτική γιατί δεν μπερδεύουμε τους προπονητές. Δεν θα ήταν ενδιαφέρον να τους δούμε που θα το πάνε με τακτική με άλλα μέτρα και σταθμά; Όλα τα αθλήματα εξελίσσονται γιατί όχι και το ποδόσφαιρο; Να ανοίξει η μέγγενη!

      Όσο για τον τελικό, προηγούνται βέβαια οι ημιτελικοί, αλλά θέλω Ουαλλία και Γερμανία στον τελικό και να δω που μπορεί να το φτάσει η πρώτη. Η Ισλανδία έφτασε στα όριά της. Άξια!
      Η Πορτογαλία μετά τη Ρωσία και την Τουρκία είναι η χειρότερη.
      Επίσης δεν θέλω να βλέπω φάτσες σαν τον Κριστιάνο και τον Σάντος.

      Είμαι με την Γερμανία "ΓΕΝΙΚΩΣ" αλλά η Ουαλλία γι΄αυτή τη φορά δεν θα με χάλαγε!

      Άντε καληνύχτα Κάνθαρε!

      Διαγραφή
    5. Αυτό που είπα για την τακτική δεν είχε πεδίο εφαρμογής στο φετινό EURO. Δυστυχώς το EURO φανέρωσε έλλειμμα προσωπικοτήτων και ταλέντου. Πολύ μέτριο τουρνουά από όλες τις απόψεις, για να πω πω κακό.

      Αλλά εμμένω στην άποψη ότι η τακτική αποτελεί προέκταση του θεάματος. Δεν υπάρχει, καλό είναι να θυμόμαστε, μόνο το κατενάτσιο σαν τακτική. Και κακώς συγχέουμε την τακτική σαν κάτι που λαμβάνει μέρος μόνο στην άμυνα. Επίσης, θέαμα δεν είναι μόνο η ντρίμπλα κάτω από τα πόδια ή ένα ψαλιδάκι. Θέαμα είναι και το επιθετικό transition game ή η διαγώνια αλληλοκάλυψη του χαφ στα άκρα της άμυνας.

      Για την Πορτογαλία τι να πούμε και τι να γράψουμε; Μία από τις χειρότερες ομάδες του τουρνουά κατέκτησε το EURO. Μόνο έτσι θα γινόταν γνωστό ότι ο Σάντος είναι προπονηταράς κι άριστος άνθρωπος σε όλα του, κι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ηγέτης και αδικημένος από την Ιστορία επειδή έχασε την κούπα το 2004 από την Ελλάδα.

      Διαγραφή
  2. Καλό καλοκαίρι Kanthare. Και Euro παρακολουθούμε και ολίγην από Copa America. "Γεμάτος" μήνας. Θα μας χωρίσει η γυναίκα στο τέλος! Συγχαρητήρια στην Χιλή για το repeat. Στηρίζουμε Αργεντινή (πήραμε από τα τρία το μακρύτερο και φέτος, αλλά ομάδα που έχει πάει σε τρεις σερί τελικούς δεν της κρατάς κακία), Ιταλία και Πορτογαλία (λόγω Σάντος). Άντε να τελειώσει το Euro μπας και καταλάβουμε καθόλου καλοκαίρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ομολογώ ότι Κόπα Αμέρικα δεν παρακολούθησα, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.

      Όσο για το EURO, βλέπουμε μια πολύ κακή Πορτογαλία. Αυτή η ομάδα δεν έχει ακραία μπακ, δεν έχει σέντερ φορ, δεν έχει τερματοφύλακα, δεν έχει αυτοματισμούς, δεν έχει ομαδικότητα, ενώ για ομάδα Σάντος χωρίς την μπάλα στα πόδια είναι τραγική. Συν το γεγονός ότι έχει έναν Ρονάλντο που φαίνεται πολύ ντεφορμέ και πομπώδης. Ακόμα και η πρόκριση από τους ομίλους ήταν υπέρβαση.

      Για την Ιταλία δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Έχει μέτριο υλικό, έχει απουσίες, ειδικά στα χαφ, αλλά στα νοκ άουτ ξέρει πως να πάρει το αποτέλεσμα. Να τους δούμε τώρα κόντρα στους Ισπανούς.

      Νομίζω ότι η ομάδα που δείχνει μοναδικό φαβορί είναι η Γερμανία. Διαθέτει ένα μικρό πρόβλημα στο δεξί άκρο της άμυνας, δεν αντιδρά καλά όταν δεν έχει κατοχή μπάλας, οι επιστροφές είναι κάπως αργές, δεν έχει τον τρομερό επιθετικό περιοχής, αλλά νομίζω ότι δεν φοβάται κανέναν και φαίνεται να έχει μια ακλόνητη αυτοπεποίθηση ότι είναι οι καλύτεροι.

      Χαιρετώ!

      Διαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...