Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρώμης

Ο Xρόνος είναι αμείλικτος. Απηνής. Δίχως έλεος. Δεν σταματά πουθενά, δεν τον σταματά κανείς, δεν σταματά ποτέ. Εκτός από τα παραπάνω, όμως, ο χρόνος αντιπροσωπεύει και έναν μεγάλο συγγραφέα που καταγράφει και δεν (πρέπει να) ξεχνάει όλα τα σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα.


Το πλήρωμα του χρόνου, λοιπόν, έφτασε για έναν από τους πιο αγαπημένους μου παίχτες. Για έναν παίχτη υψηλής ποδοσφαιρικής ευφυίας που μπορούσε να εκσφενδονίζει «τορπίλες» με τα δυο πόδια ή να βγάζει κάθετες και διαγώνιες πάσες που έκοβαν την αντίπαλη άμυνα κυριολεκτικά στην μέση.

Κι ο Xρόνος είναι υποχρεωμένος να θυμάται και να μας θυμίζει αυτόν τον θρύλο, αυτόν τον παιχταρά, που αποφάσισε συνειδητά να περάσει μια ολόκληρη ζωή στον οργανισμό που λατρεύει και τον λατρεύουν.

Οι σημαίες, επομένως, παραμένουν στον ιστό τους και δεν υποστέλλονται ποτέ. Ποτέ!

6 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω πολλά από Ιταλικό ποδόσφαιρο αλλά έτυχε σήμερα να διαβάσω για αυτόν.
    Μάλιστα είδα κι ένα video πολύ συγκινητικό.
    Παράξενες συμπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρολο που δεν ειμαι της ιταλικης σχολης... ο Τοττι ηταν κλασσικο φορ της παλιας σχολης. "Μπουκαδορος" που λεει και ο Νικολας, βαρυ κορμι που εμπανε με την μπαλα στα διχτυα. Δυστυχως πλεον ετσι οπως εχει γινει το ποδοσφαιρο, τετοιοι παικτες σπανιζουν.

    Το αξιοσημειωτο ομως για τον Τοττι δεν ηταν μονο η παραγωγικοτητα του, αλλα οτι δεν "ξεπουληθηκε" για να παει αλλου, ενω ανετα θα μπορουσε. Προτιμησε να μεινει στην ομαδα της καρδιας του να γινει ηρωας και ινδαλμα σε μια ολοκληρη πολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μανόλο, δεν θα τον χαρακτήριζα ''φορ παλιάς σχολής'', αλλά έναν μοντέρνο επιθετικογενή παίχτη που μπορούσε να παίζει ψευτοεννιάρι και δεκάρι. Τα δυο, άλλωστε, τα έκανε με μεγάλη επιτυχία.

    Δυστυχώς φαινόμενα σαν του Πουγιόλ, του Ζανέτι ή του Τότι τείνουν να εκλείψουν, αλλά το συναίσθημα, έστω και με μειούμενο ρυθμό, δηλώνει παρόν. Και κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι παίχτες γίνονται ήρωες στις καρδιές των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων, είτε είναι φίλοι, είτε αντίπαλοι, είτε εχθροί. Αυτή είναι και η μαγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μου θυμιζει εμενα στα νιατα μου......LAB σαν να λεμε ΤΟΤΤΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...