Το τέλος

Λίγο πριν το ματς ομολογώ ότι ήμουν λιγάκι στεναχωρημένος. Σκεφτόμουν ότι αυτό το ματς ήταν το τελευταίο της χρονιάς και μπορώ να πω ότι ανυπομονώ από τώρα να ξεκινήσει η νέα σεζόν. Είμαι άρρωστος το ξέρω. Όσο για το ματς δεν έτρεφα και μεγάλες προσδοκίες. Και οι δυο ομάδες είχαν προβλήματα και το μόνο ενδιαφέρον που έβρισκα ήταν αυτό του γοήτρου. Θα μου πείτε ναι ντάξει, αλλά με νίκη κερδίζαμε 15 μέρες και γλιτώναμε έναν προκριματικό γύρο. Δεν λέω όχι. Για να είμαι ειλικρινής το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει η χρονιά. Εννοείται ότι ήθελα την νίκη, αλλά και να μην ερχόταν δεν θα έσκαγα. Η εμφάνιση με ένοιαζε πιο πολύ.

Η πρώτη παρατήρηση αφορούσε το χόρτο του γηπέδου. Απλά καταπληκτικό. Από κει και πέρα σκεφτόμουν ότι το ματς αυτό ίσως ήταν κάτι σαν κρας τεστ για τους Μεριέμ και Αντού. Μάλιστα το Αμερικανάκι στην αρχή του παιχνιδιού έκανε μια φοβερή ενέργεια, η οποία με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Η δεύτερη παρατήρηση είχε να κάνει με τις απουσίες των Βιτόλο και Γκαρσία. Οι δυο αυτοί παίχτες μαζί με τον Ίβιτς είναι ξεκάθαρα όλη η μαγιά του Π.Α.Ο.Κ. Η δύναμη της ομάδας είναι η μεσοαμυντική γραμμή της, η οποία επηρεάζει την αμυντική της λειτουργία. Έχει πρόβλημα το κέντρο; Τότε έχει και το κεντρικό δίδυμο. Γενικώς το σχήμα του Π.Α.Ο.Κ. ήταν κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει με κάποιους παίχτες να υπηρετούν την ομάδα από παράξενες για αυτούς θέσεις, όπως ο Βιερίνια, ο Κουτσιαμικρούλης και ο Φιλομένο.

Ο Άρης ευτύχησε να προηγηθεί στο σκορ με όμορφη κεφαλιά του Μαλεζά. Ο Στέλιος δεν πάταγε καλά με τον Μπρούνο και δεν υπήρχε καλή συνεργασία, απόρροια και της μέτριας ανασταλτικής λειτουργίας. Προβλήματα όμως υπήρχαν και για τον Άρη με τον Γκιάρο να βγαίνει από το κέντρο της άμυνας για να κόψει τον Σπανακοπιτούλη, η σέντρα του οποίου μετουσιώνεται σε κεφαλιά-γκολ του Παπάζογλου. Δέχεται ο Νέτο την βοήθεια του Γκιάρο και μένει ο Κουλουχέρης μοναδικός κεντρικός αμυντικός. Το θέμα είναι ότι το λάθος ξεκίνησε από την δεξιά πλευρά για να ολοκληρωθεί στο κέντρο της άμυνας με τον Αράνο να βρίσκεται εκτεθειμένος με δυο αντιπάλους. Καταραμένα πλάγια μπακ. Όλη την χρονιά έτσι τρώμε τα γκολ. Το ματς συνεχίστηκε με τους Αντού και Χαβίτο να αλλάζουν πλευρές και τον Μεριέμ να πραγματοποιεί πολύ καλό παιχνίδι. Πέρασε μάλιστα μια φοβερή κάθετη στον δραστήριο Χαβίτο που έγραψε το 2-1.

Και λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου οι φιλοξενούμενοι κερδίζουν κόρνερ. Ο Πέσκοβιτς επιχειρεί (σωστά) έξοδο, διώχνει αμυδρά την μπάλα με μπουνιές και ο Ντάριο δίχως εγκεφαλικά κύτταρα κάνει πέναλτι. Τι σκεφτόσουν ρε Ντάριο; Τι είχες στο μυαλό σου; Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον Εντίνιο. Τι χαζά πέναλτι ήταν αυτά; Ήμαρτον. Τελικά πήραμε την νίκη και διασκεδάσαμε κάπως τις εντυπώσεις.

Τα σπουδαία όμως έρχονται σε λίγες μέρες, οπότε και ο Κούπερ θα παραδώσει την μαύρη λίστα στην διοίκηση. Έχει να πέσει πολύ διάβασμα τότε. Όσο για τον Π.Α.Ο.Κ. το γεγονός ότι πέρασε στα προκριματικά του τσου λου, όπου θα δώσει δυο δύσκολους προκριματικούς μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα. Αυτό θα εξαρτηθεί εκ του αποτελέσματος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν θα συνδράμει ο Σάντος. Η χρονιά λοιπόν έλαβε τέλος και έφτασε η ώρα για μεταγραφικά σενάρια, μεζέδες, ουζάκια, κοριτσάκια, θάλασσα και φυσικά μουντιάλ! Και όταν όλα αυτά λάβουν τέλος θα βάλουμε πλώρη για την νέα σεζόν.

Υ.Γ.1 Ο Ολυμπιακός κατέκτησε δικαιωματικά την τέταρτη θέση. Και να σκεφτεί κανείς ότι είχε και αβαντάζ τεσσάρων βαθμών.

Υ.Γ.2 Μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα και γαρίδες. Νικητήρια συνταγή!