Αυτοκτονία και καλή χώνεψη

Έπειτα από δυο συνεχόμενες αναβολές λόγω πνευματικού αυνανισμού ήρθε η ώρα να δούμε μπάλα! Ειλικρινά περίμενα πως και πως να δω τον Άρη να αγωνίζεται. Δεν γινόταν φυσικά να λείπει και μια τρομερή μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα στολισμένη με λουκάνικα. Κάθισα λοιπόν μπροστά από το χαζοκούτι και περιμένοντας να ξεκινήσει ο αγώνας έκανα κάποιες γρήγορες σκέψεις στο μυαλό μου. Πάμε λοιπόν.

Το ότι αν δεν κερδίζαμε λέγαμε bye bye στην πρώτη θέση των play off ήταν δεδομένο. Πως να κερδίσεις όμως; Όλο το σύστημα και η λειτουργία της ομάδας περιστρέφεται γύρω από τον Κόκε. Έλειπε σήμερα ο Ισπανός, αλλά κάποιος έπρεπε να αναπληρώσει το κενό του. Όπως έχει φανεί δεν μπορούν να παίξουν μαζί Τζόνσον και Κάμπορα, οπότε ποια διάταξη ήταν η πιο σωστή; Κατά την προσωπική μου άποψη έπρεπε να ξεκινήσει ο Έντι μπροστά με τον Μεριέμ πίσω του για όσο αντέξει και αριστερά ο Αντού. Που αποδίδω αυτές τις σκέψεις; Στο ότι ο Κάμπορα μου φαίνεται ότι είναι ντεφορμέ, στο ότι ο Μεριέμ στον ασβέστη δεν λειτουργεί καλά παρόλο που συγκλίνει προς τα χαφ και στο ότι οι δυο Αμερικανοί επιβάλλεται να ξεκινούν βασικοί: αφενός μεν έχουν καλή συνεργασία εντός γηπέδου, αφετέρου δε το κίνητρο για να συμμετάσχουν στο μουντιάλ είναι τεράστιο. Από κει και πέρα δεν την φοβόμουν την Α.Ε.Κ., αλλά κάτι με γαργαλούσε ότι το να φάμε γκολ από το πουθενά ήταν άκρως πιθανό.

Φυσικά ο Κούπερ είχε τις δικές του σκέψεις και καλά έκανε. Το ματς ξεκίνησε με τον Άρη να δείχνει ορεξάτος και να παραχωρεί λίγο χώρο στον αντίπαλό του. Έπαιζε αρκετά καλά την κόντρα και μάλιστα είχε τρεις ευκαιρίες για γκολ. Αλλά ρε γαμώτο δεν έχουμε αποτελεσματικότητα. Τελεία και παύλα. Ένας νόμος του ποδοσφαίρου λέει ότι όποιος δεν βάζει γκολ το τρώει. Και εμείς για ακόμη μια φορά φάγαμε γκολ από το πουθενά. Το πρώτο μέρος τέλειωσε με τα τσακάλια τους εκφωνητές να λένε ότι η Α.Ε.Κ. κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο. Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου. Το σίγουρο ήταν ότι οι αποβολές των Γιάχιτς και Κάλβο άλλαζαν πολλά στο χόρτο. Παρόλα αυτά περίμενα ότι θα ισοφαρίζαμε στο δεύτερο μέρος.

Πράγματι έτσι έγινε με τον Κάμπορα να μετουσιώνει σε γκολ το πέναλτι που κέρδισε ο Έντι. Πλέον βάζαμε πλώρη για την ανατροπή με περίπου 35' λεπτά να απομένουν στη διάθεσή μας. Τα πράγματα για τον Ντούσαν γινόντουσαν αρκετά δύσκολα. Οι παίχτες του έπρεπε να κάνουν υπερπροσπάθεια για να καλύψουν τα κενά. Όχι ότι το έργο του Άρη ήταν εύκολο, κάθε άλλο. Το βέβαιο είναι ότι τα συστήματα και οι τακτικές πήγαν περίπατο. Το θέμα ήταν ποιος θα είχε τα ψυχικά και σωματικά αποθέματα για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ματς. Εκείνη την στιγμή φαινόταν ότι ο Άρης διέθετε και τα δυο. Ο Χαβίτο έβγαλε όμορφη κάθετη στον Κάμπορα, αλλά ο τελευταίος δεν πλάσαρε σωστά. Έλα όμως που στο επόμενο λεπτό ο καλύτερος παίχτης μας το παστέλωσε, ύστερα από σέντρα ακριβείας του Νέτο. Ακόμα 20' λεπτά για το πέρας του αγώνα. Τότε άρχισε η κατρακύλα. Γκολ από τον Λεονάρντο και στο καπάκι πέναλτι από τον εξαφανισμένο Σκόκο. Μέσα σε πέντε λεπτά οι γηπεδούχοι πέρασαν μπροστά στο σκορ με 3-2. Με αριθμητική ισορροπία και χωρίς πίεση ήρθε και τέταρτο γκολ από τον Λεονάρντο. Θεέ μου. Παρακαλώ να μας πείτε ευχαριστώ για την ανάσταση του Λεονάρντο.

Όποιος είναι δυσαρεστημένος από την ζωή του και θέλει να αυτοκτονήσει, μπορεί να δει το σημερινό παιχνίδι του Άρη και να παραδειγματιστεί. Πραγματικά ιδανική αυτοχειρία. Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως ήρθαν έτσι τα πράγματα. Οι (σωστές) αλλαγές του Κούπερ δεν βοήθησαν καθόλου, αντίθετα όλα ξεκίνησαν όταν μπήκαν φρέσκα ποδάρια στο γήπεδο. Στον άλλο πάγκο, οι αλλαγές του Ντούσαν πιάσανε τόπο. Όποιος έχει εξήγηση για το σημερινό τον εκλιπαρώ να κάνει ένα σχόλιο και να πει την άποψη του γιατί δεν είμαι καλά. Το ματς πάντως είχε φοβερή εναλλαγή συναισθημάτων κι όχι μόνο. Είχε τα πάντα εκτός από το διπλό. Πως χάθηκε αυτό το διπλό γαμώ την μακαρονάδα μου; Για μία ακόμη φορά η ομάδα ήταν καλά στημένη, αλλά η στάμνα έσπασε. Καταραμένη διαχείριση. Το μόνο που μας μένει είναι να γλιτώσουμε κανά προκριματικό και ορισμένοι παίχτες να ακούσουν κάποια φωνήεντα μπας και στρώσουν. Τίποτα άλλο.

Υ.Γ.1 Ούτε μετά τον τελικό δεν είχα τέτοια διάθεση.

Υ.Γ.2 Μέσα στον επόμενο μήνα πρέπει να σκεφτούμε κάποια πράγματα πολύ σοβαρά.