Αρχίζουν τα ματς

Σήμερα διεξάγονται οι δυο πρώτες μάχες για το ποιες ομάδες θα προκριθούν στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Σε σχέση με τους ομίλους, το επίπεδο έχει ανέβει και θέλω να πιστεύω ότι θα δούμε καλή μπάλα. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Βραζιλία - Ολλανδία και Ουρουγουάη - Γκάνα.

Στο πρώτο ματς ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω πως η Ολλανδία θα μπορέσει να περάσει εις βάρος της ''σελεσάο''. Οι Ολλανδοί δεν με πείθουν. Δεν έπαιξαν με κάποια φοβερή ομάδα, δεν δείχνουν να έχουν φρεσκάδα και φαίνεται ότι τα περιμένουν όλα από 2-3 παίχτες. Ανασταλτικά δεν τα πάνε καλά, η αμυντική γραμμή είναι μέτρια δεδομένου ότι θα αντιμετωπίσουν ταχείς και δημιουργικούς ποδοσφαιριστές και αυτό το τσούκου τσόυκου μπολ που προσπαθεί να παίξει μπορεί να έχει νόημα όταν πρόκειται για τους ομίλους, αλλά σε νοκ άουτ ματς και μάλιστα απέναντι σε δυνατό αντίπαλο νομίζω ότι θα λειτουργήσει ως ταφόπλακα.

Το πιο πιθανό είναι ότι οι Βραζιλιάνοι θα ζαλίσουν τους ''οράνιε'' και ίσως δούμε ένα ματς καρμπόν με αυτό της Χιλής. Ο Ντούνγκα αν θέλει να περάσει στην επόμενη φάση καλά θα κάνει να αφήσει εκτός τον Φελίπε Μέλο και τον Ρομπίνιο. Ο πρώτος κόβει κυριολεκτικά την ομάδα στην μέση και ο δεύτερος αντί να δίνει βοήθειες στον Λουίς Φαμπιάνο, κόβει βόλτες στο γήπεδο λες και είναι παραμάνα που ψάχνει την χαμένη κουδουνίστρα. Φυσικά για μαρκάρισμα ούτε λόγος. Όχι μόνο από τον Ρομπίνιο, αλλά σχεδόν από όλη την Εθνική. Το μυστικό είναι ότι η άμυνα ανεβαίνει ψηλά, Μαϊκόν και Μπάστος ταλαιπωρούν αρκετά συχνά τα αντίπαλα μπακ, ενώ υπάρχει κι ο Λούσιο που αφήνει την θέση του και τολμά να βγαίνει ως χαφ. Το γεγονός ότι ανεβαίνουν τα πλάγια μπακ δίνει πλάτος στο παιχνίδι της Βραζιλίας και ''αναγκάζει'' τους υποστηρικτές του Λουίς Φαμπιάνο να συγκλίνουν προς το κέντρο. Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού δουλεύει ικανοποιητικά, αλλά όχι τόσο αυτοματοποιημένα όσο θα έπρεπε. Πάντως, ο άξονας γεμίζει από βραζιλιάνικα κορμιά, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ντε Γιονγκ και Βαν Μπόμελ θα έχουν πολλή δουλειά.

Στο έτερο ματς δεν βλέπω ξεκάθαρο φαβορί. Ίσως η Ουρουγουάη έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα κυρίως λόγω Φορλάν και Σουάρες. Φυσικά δεν ξεγράφω την Γκάνα, η οποία δείχνει ότι έχει χαλυβδώσει την μεσαία γραμμή πολύ καλύτερα από όσο περιμέναμε. Η απουσία του Εσιέν δεν φαίνεται τόσο ανασταλτικά, όσο δημιουργικά, ειδικά από την στιγμή που ο Μουντάρι βλέπει το μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρηση από τον πάγκο λόγω προσωπικής κόντρας με τον προπονητή του. Σε αυτό το ματς όμως θα πρέπει να παραμεριστούν οι όποιες διαφωνίες για το κοινό καλό. Αυτό που πρέπει να κάνει η Γκάνα είναι να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που θα της παρουσιαστούν, ενώ η ομάδα του Τάμπαρες αν θέλει να κρατήσει το μηδέν μπορεί να το κάνει πολύ εύκολα, απλά και μόνο μαρκάροντας στενά τον Ασαμόα Γκίαν. Δεν ξέρω αν η απουσία του Γκοντίν παίξει κάποιο ρόλο στην ομαλή λειτουργία του κέντρου άμυνας της Ουρουγουάης. Πάντως, ο Αφρικανός επιθετικός χωρίς να έχει σπουδαίες ικανότητες είναι ίσως ο μοναδικός που μπορεί να μετατρέψει τις λιγοστές ευκαιρίες της Γκάνας σε γκολ. Οι υπόλοιποι παίχτες δεν πλησιάζουν την περιοχή λες και έχει φίδια. Προβλέπω κλειστό παιχνίδι και χαμηλό σκορ με την Γκάνα να βρίσκεται σε παρόμοια θέση με τους Ολλανδούς.

Αμφότεροι θα ψάξουν την κόντρα, προσπαθώντας να μην δεχτούν γκολ στο πρώτο 45λεπτο. Άπαξ και το φάνε πολύ δύσκολα θα την γλιτώσουν. Η λογική υποδηλώνει ότι Στεκέλενμπουργκ και Κίνγκσον θα το μαζέψουν το τόπι από τα δίχτυα τους οπότε ανατέλλει το ερώτημα αν υπάρχει η ικανότητα για να πετύχουν κάποιο γκολ. Για να πετύχεις όμως γκολ θα πρέπει να επιτεθείς. Ακούς Γκάνα; Επίσης, ενδιαφέρον προκαλεί και το γεγονός ότι αρκετοί παίχτες από τις ομάδες που συνεχίζουν στη διοργάνωση βρίσκονται σε όριο καρτών. Έπεται συνέχεια.

Υ.Γ.1 Για το Αγκίστρι τι να πω; Έφυγα Δευτέρα με την προοπτική να γυρίσω Πέμπτη και τελικώς επέστρεψα Δευτέρα! Η αιτία ήταν το ξενοδοχείο Αλεξάνδρα, το οποίο είχε εντοπιστεί μέσω internet και φάνηκε αρκετά καλή περίπτωση όπως ακριβώς δείχνουν και οι φωτογραφίες που φιλοξενεί το site του ξενοδοχείου. Η πραγματικότητα ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Μούχλα στους τοίχους, μυρωδιά κλεισούρας, πρίζες χωρίς βίδες να κρέμονται (επικίνδυνο), άβαφτοι τοίχοι, βρώμικες καρέκλες, πόρτα που δεν έκλεινε, συρτάρι που δεν άνοιγε και μια υπέροχη ψόφια κατσαριδούλα για να μας υποδεχτεί. Η πισίνα ήταν μέσα στην μπίχλα και το φοβερό είναι ότι κάποια στιγμή είδα τρία γυφτάκια να βουτάνε, τα οποία όπως πλατσούρισαν στο ''κρυστάλλινο'' νερό την γέμιζαν επιπλέον με θαλάσσια φύκη. Πως μπήκαν τα γυφτάκια μέσα; Από την πλευρά του ξενοδοχείου που δεν είχε φράχτη! Όπως γίνεται αντιληπτό ο Kanthar0s βίδωσε, σηκώθηκε και έφυγε, αφού παραπονέθηκε σε έντονο ύφος στην διεύθυνση που αποκρινόταν με ειρωνικό τόνο. Και μετά κάθομαι και αναρωτιέμαι γιατί ο τουρισμός στην Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο. Απλά αν ποτέ επισκεφτείτε το Αγκίστρι μην πάτε στο ξενοδοχείο Αλεξάνδρα και στην ταβέρνα του.