Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Το μεγαλύτερο αίνιγμα

Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε για το ιταλικό πρωτάθλημα. Η αλήθεια είναι ότι έχω πάψει να το παρακολουθώ με συνέπεια -ένα ζευγάρι μάτια έχω ο καψερός και μονάχα μια οθόνη. Σίγουρα, έχει χάσει την λάμψη/αίγλη που είχε πριν 10-15 χρόνια, αλλά οι Ιταλοί, ως γνήσιοι ποδοσφαιράνθρωποι, δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Θεωρώ ότι οι Ιταλοί βγάζουν καλούς τερματοφύλακες, αν και παρατηρείται μία πτώση στην ποιότητα, ξέρουν να παίζουν πειθαρχημένη άμυνα, χωρίς να καταστρέφουν απαραίτητα το παιχνίδι του αντιπάλου, και, τέλος, γνωρίζουν καλά τα περί τακτικής. Επομένως, είναι δύσκολο να βρεις μια ιταλική ομάδα που να έχει στο μυαλό της περισσότερο στην επίθεση παρά στην άμυνα. Να πούμε την Ρόμα; Να την πούμε. Την Φιορεντίνα; Προφανώς. Ανάμεσα σε αυτές τις δυο βάλτε και την Νάπολι.


Όσον αφορά την ερχόμενη σεζόν, λοιπόν, ο περισσότερος κόσμος εξαντλεί τα αποθέματα αγωνίας του στην Μίλαν και στην Ίντερ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, κακώς. Εννοώ ότι δεν (πρέπει να) υπάρχει κάποια περιέργεια στο πως θα παρουσιαστούν οι δυο ομάδες του Μιλάνου. Με δεδομένο ότι βρίσκονται σε φάση ανασυγκρότησης, καλό θα είναι να μην περιμένουμε θαύματα. Η Ίντερ δύσκολα θα τα πάει χειρότερα από πέρυσι, έχοντας και ένα ματς την βδομάδα, και η Μίλαν, ουσιαστικά χωρίς μεταγραφική ενίσχυση, δύσκολα θα τα πάει καλύτερα. Αμφότερες θα παλέψουν για έξοδο στην Ευρώπη, αλλά δεν τους βλέπω ικανούς για τετράδα. Ούτε η περίπτωση της Γιουβέντους συνιστά ένα είδος σταυρολέξου. Έχει σταθεροποιηθεί στην κορυφή του ιταλικού πρωταθλήματος και έχει φτιάξει έναν καλό κορμό: μοιραία λογίζεται ως φαβορί για το κατσαρόλι. Η Φιορεντίνα, λογικά, θα κινηθεί στο ίδιο μοτίβο και μάλλον θα ψάξει το κάτι παραπάνω. Μπορεί να έχασε τον Γιόβετιτς, παίρνοντας από την Σίτι τριάντα καυτά εκατομμύρια, αλλά ήρθαν, μεταξύ άλλων, οι Γκόμεζ, Χοακίν, Μπάκιτς και Αμπροζίνι. Η Ρόμα μπορεί να απέκτησε νέο προπονητή, τον θαυματουργό Ρούντι Γκαρσία, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι εκεί βρίσκει άριστη εφαρμογή το πανάρχαιο ρητό ''Τόττι παρόντος πάσα αρχή παυσάτω''.

Οι παραπάνω περιπτώσεις, επομένως, δεν αποτελούν κάποιο δυσεπίλυτο παζλ. Σε γενικές γραμμές ξέρεις τι να περιμένεις. Εντούτοις, το μεγαλύτερο αίνιγμα προσδιορίζεται στο τι θα κάνει η Νάπολι. Η ομάδα έχει βρει τα κουμπιά της αγοράς, έχει δυναμώσει επικοινωνιακά, έχει διψασμένο κοινό και, τέλος, βρίσκεται σε καλό momentum. Όλα καλά, δηλαδή. Έως πολύ καλά. Σχεδόν άριστα. Ή μήπως όχι; Συγγνώμη, αλλά δεν είμαι και τόσο βέβαιος: υπάρχει και το αγωνιστικό. Η λύση της συνεργασίας με τον Ματσάρι σημαίνει ότι πρέπει να αποχαιρετήσουμε τη διάταξη με τα τρία σέντερ μπακ (3-5-2). Νομίζω πως αυτή η άποψη, ή μάλλον διαπίστωση, ενισχύεται απόλυτα από τον ερχομό του Μπενίτεθ (φώτο). Ένας Μπενίτεθ που έφερε μαζί του τρεις συμπατριώτες του (με ό,τι αυτό συνεπάγεται): τον Ρέινα, τον Ραούλ Αλμπιόλ και τον Καγεχιόν. Επομένως, νομίζω ότι ένα 4-2-3-1, έστω κάτι παρόμοιο, πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο. Και τι θα συμβεί με την επιθετικότητα της ομάδας; Πόσοι πιστεύουν ότι η Νάπολι θα παραμείνει επιθετική; Πόσοι πιστεύουν ότι η λειτουργία της θα παραμείνει τακτικά άρτια; Κι ας ζητάει ο Μπενίτεθ ακόμα έναν (περιφερειακό;) επιθετικό για να πλαισιώσει τον Ιγκουαΐν -θα αντέξει ο πρώην επιθετικός της Ρεάλ τη σύγκριση με τον Καβάνι; Ωστόσο, η κουβέντα δεν σταματά εδώ. Ήδη υπάρχουν ενστάσεις για την αναγκαιότητα του Ρέινα, αρκετοί επιμένουν ότι η τριάδα των κεντρικών αμυντικών πρέπει να αντικατασταθεί με ταχύτητα, ενώ πολλοί θεωρούν ότι η παύση της επιθετικότητας, την οποία μάλλον θεωρούν δεδομένη, λόγω της φυγής του Καβάνι και του ερχομού του Μπενίτεθ, θα συμπιέσει τις γραμμές και θα ταλανίσει την αμυντική λειτουργία. Η Νάπολι, λοιπόν, άλλαξε προπονητή, παίχτες και σύστημα. Όλα αυτά, όμως, ισχύουν στην θεωρία. Η πράξη συχνά κρύβει εκπλήξεις. Και στο ποδόσφαιρο κάποια πράγματα, κάποιες φορές, όσο και να προσπαθήσεις, δεν εξηγούνται. Μην πιστέψετε όποιον προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο.

Υ.Γ.1 Από τον Αντώνη Καρπετόπουλο: «Η Μπαρτσελόνα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε ήταν μια ομάδα-μηχανή, το αποτέλεσμα μιας λογικής ολλανδικής αλλά με πολύ μεσογειακή και λάτιν φινέτσα. Τώρα ένας Λάτιν προπονητής αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να την αλλάξει χωρίς να την πειράξει: δεν πρόκειται για εύκολη δουλειά».

Υ.Γ.2 Το ξαναγράφω μπας και το καταλάβουμε επιτέλους: δεν θα υπήρχαν τόσες κακομαθημένες γυναίκες εκεί έξω, αν δεν υπήρχαν οι αντίστοιχοι άντρες -αλλά και στερεότυπα- που τους επιτρέπουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Συγγνώμη, αλλά αυτό εισπράττω. Επίσης, να μας πουν οι γυναίκες τι σημαίνει για αυτές η έννοια ''καλό παιδί''. Ποιος είναι το καλό παιδί; Εκείνος που δεν τους χαλάει χατήρι και είναι είλωτας/λακαμάς ή ένας γνήσιος άντρας που ξέρει ποιος είναι και τι θέλει;

Υ.Γ.3 Πολύ χάρηκα για το φιλικό του Άρη με την Ρόμα! Κι αυτό διότι παρακολούθησα τον Τόττι (παιχταράς!)! Συν το γεγονός ότι θυμήθηκα το (Π.Α.Ο.Κ.τσίδικο) ανέκδοτο από το εντός έδρας ματς που έγινε το 2005 για το κύπελλο Ουέφα, με τελικό σκορ 0-0. Παίζει, λοιπόν, ο Άρης με την Ρόμα και αρχηγοί είναι ο Μεξές με τον Κολτσίδα. Κατά το πρωτόκολλο, ανταλλάσσουν λάβαρα. «Μεξές», του λέει ο Γάλλος και του δίνει το χέρι. «Φυσικά και σε ξέρω. Εσύ με ξες;», τον ρωτάει ο Κολτσίδας...

Υ.Γ.4 Τις προάλλες πήγα στο σπίτι ενός φίλου. Ήμαστε μια παρέα έξι ατόμων, μεταξύ των οποίων και ένας Π.Α.Ο.Κ.τσής. Αφού πείραξε ο ένας τον άλλον, είπαμε να συνετιστούμε και να μιλήσουμε λίγο σοβαρά. Η κουβέντα δεν κράτησε πολύ, περίπου κανά πεντάλεπτο, και εξαντλήθηκε στα του Σαββίδη. Ο Π.Α.Ο.Κ.τσής ήταν ενθουσιασμένος με την έλευση του Ιβάν και στην αρχή νόμιζα ότι είχα να αντιμετωπίσω κάποιο κλώνο του Κόλκα. Ευτυχώς με διέψευσε πανηγυρικά, μόλις τον άκουσα να συμφωνεί 100% μαζί μου περί κάκιστης επικοινωνιακής πολιτικής και ανούσιων δηλώσεων εκ μέρους του ομογενούς επιχειρηματία (κλισέ). Κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται, για μια ακόμη φορά, από τα μεθεόρτια της εντός έδρας ήττας στο ματς με την Μέταλιστ. Εκτός αν στην κορυφή φτάνεις με άλματα κι όχι με βήματα. Ας μην ξεχνάμε, όμως, και τον επαναληπτικό. Οι κακές γλώσσες λένε ότι μέχρι τότε θα είναι ετοιμοπόλεμοι οι Ροναλντίνιο, Ντρογκμπά και Μπερμπάτοφ. Ε, Πρόεδρε;

Υ.Γ.5 Η Σάντερλαντ μάλλον κατάλαβε ότι ο Μαυρίας δεν αξίζει ούτε τα μισά από αυτά που έδινε στον Παναθηναϊκό. Και τα ρεπορτάζ μάλλον δεν κατάλαβαν ότι το ναυάγιο της μεταγραφής επηρεάζει ολόκληρο τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας. Αν υπάρχει τέτοιος.

Υ.Γ.6 Σβήνουμε με κάτι καλοκαιρινό!

16 σχόλια:

  1. Χάρης

    Αχ βρε Κάνθαρε, έπιασες θέμα με την Σέριε Α, το πάλαι ποτέ αγαπημένο μου πρωτάθλημα (είπαμε, είμαι ιταλόφιλος σε όλα από τον πολιτισμό και τις τέχνες, μέχρι τις γυναίκες και το ποδόσφαιρο).

    Το ιταλικό ποδόσφαιρο πάντα φημιζόταν για τους τερματοφύλακες, τους κεντρικούς αμυντικούς (ειδικά αυτοί ήξεραν να αμύνονται χωρίς να κινδυνεύει η εστία τους στο ελάχιστο, διάσημα είναι τα 1-0 όπου κράταγαν το σκορ άνετα για πάνω από ημίχρονο) και τους σέντερ φορ. Περιέργως, χαφ κλάσης δεν έχουν βγει πολλοί. Τα τελευταία χρόνια εξαφανίστηκαν οι Ιταλοί φορ, ενώ οι κεντρικοί αμυντικοί ξέπεσαν, και έμειναν μόνο οι τερματοφύλακες. Νομίζω ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο έπαθε ότι και το γερμανικό πριν 15 χρόνια, που έφτασαν στο σημείο η Εθνική τους (οι καλύτεροι γερμανοί παίκτες) να είναι 35άρηδες.

    Κάποτε οι ιταλικές ομάδες "εκτελούσαν" ό,τι κυκλοφορούσε, και πάντα τα καλύτερα φιλέτα. Ειδικά ο Μοράττι το πόσα λεφτά ξόδεψε στην Ίντερ εδώ και 20 χρόνια δεν λέγεται. Πλέον, εδώ και 10 χρόνια, το σκηνικό των μεταγραφών μεταφέρθηκε στην Αγγλία (λόγω Αμπράμοβιτς και σία) και σε μικρότερο βαθμό την Ισπανία (ενώ φαίνεται ότι σειρά έχουν οι Γερμανοί να πάρουν την πρωτοκαθεδρία σιγά-σιγά και στις μεταγραφές).

    Η Γιουβέντους έχει σταθεροποιηθεί στην κορυφή της Ιταλίας. Φέτος δεν ενισχύθηκε, αλλά έκλεισε τρύπες στο ρόστερ, ειδικά στην επίθεση (Γιορέντε και κυρίως Τέβες). Δεν νομίζω ότι θα πάει πολύ ψηλότερα στο Τσου Λου. Θέλει περισσότερη ενίσχυση για να χτυπήσει 4άδα. Το πρωτάθλημα δεν το χάνει, αλλά και να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του δεν τρέχει κάστανο, εφ' όσον η ομάδα είναι στους ομίλους του Τσου Λου.

    Η Νάπολι νομίζω ότι με την φυγή του Ματσάρι και τα λεφτά από τον Καβάνι θα αλλάξει εντελώς (πήρε τον winger Καγιεχόν μεταξύ άλλων), αλλά ήταν δομημένη για να παίζει 3-5-2, δεν ξέρω αν οι υπάρχοντες αμυντικοί (Πάολο Κανναβάρο και σία) και μέσοι (Τζεμαϊλί, Ινλέρ, κλπ) μπορούν να παίξουν ικανοποιητικά το 4-3-3. Ο Ιγκουαΐν για τα δεδομένα της Νάπολι είναι πολύ μεγάλη μεταγραφή, αλλά για την σκληράδα του ιταλικού πρωταθλήματος μου φαίνεται "τιτίκα" (ίσως ταίριαζε καλύτερα στην Αγγλία όπως ακουγόταν). Ο Ρέινα ήρθε για βασικός τερματοφύλακας (και για να γλιτώσει από την μιζέρια της Λίβερπουλ) και ο 36χρονος Ντε Σάνκτις έφυγε. Γενικά νομίζω ότι ανεβαίνει επίπεδο και θα κοντράρει την (σαφώς πιο δουλεμένη) Γιουβέντους για τον τίτλο.

    Από κει και πέρα, η Φιορεντίνα δεν θα σωθεί μόνο με τον Μάριο Γκόμες (θωρηκτό που ταιριάζει στην σκληρή Σέριε Α). Η Ρόμα (που όντως έπαιξε κάποτε φουλ επίθεση με τον Σπαλλέττι προπονητή) είναι σε μπέρδεμα και ψάξιμο, ενώ έχει και τον Τόττι (ευχή και κατάρα). Η Λάτσιο είναι με σκαμπανεβάσματα. Η Ίντερ προβλέπεται να κινηθεί στην μετριότητα (εκτός κι αν μπει ο Μαλαισιανός και ρίξει λεφτά). Η Μίλαν έχει κάποιες καλές μονάδες (Μπαλοτέλλι, Ελ Σααραουί), λογικά θα βγει στην 3άδα.

    Το έχω ξαναπεί για την Μπάρτσα. Έχουν μπει σε περιπέτειες. Και δεν φταίει αυτός ο Μαρτίνο.

    Εξ ιδίας πείρας, όταν μια γυναίκα λέει κάποιον "καλό παιδί", νομίζω ότι εννοεί "μαλάκας". Ή στην καλύτερη περίπτωση "ανώριμο παιδάκι". Πάντως, θετικά δεν το ακούω. Πέρα από αυτό, δεν καταλαβαίνω με ποιά λογική ο άνεργος (παρά την θέλησή του) άνδρας είναι για φτύσιμο και απόρριψη, και η άνεργη γυναίκα (που της τα πληρώνει όλα ο τζέντλεμαν) είναι νορμάλ.

    ΠΑΟΚ-Μέταλιστ. Δεν είδα το πρώτο ημίχρονο (όπου σύμφωνα με τον θρύλο "ο ΠΑΟΚ πετούσε και η Μέταλιστ ήταν κωλόφαρδη"), αλλά στο 2ο που είδα υπήρχε μόνο η Μέταλιστ. Ο ΠΑΟΚ ούτε έχει πολλούς καλούς παίκτες, ούτε έχει δουλευτεί. Next year.

    Μωρέ μπράβο στην Σάντερλαντ που κάνανε πίσω για τον Μαυρία. Λυπάμαι για το παιδί, πρέπει να έχει ξενερώσει, στην σκέψη και μόνο ότι δεν γλιτώνει από τον Φορέα και τον Αλαφούζο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό παιδί για μένα είναι το αρσενικό που σέβεται και υπολογίζει τη γυναίκα,που ενώ ποτέ δεν έβρεχε το χέρι του στην λαντζα όταν δούλευε, τώρα σαν συνταξιούχος θα πλύνει και τα πιάτα όταν η σύντροφός του δουλευει,που το χαρτζιλίκι του πάει στα παιδιά του και στα αδέσποτα,που θα χτυπήσει και το χέρι στο τραπέζι όταν έχει δίκιο,που θα είναι καλός οικογενειάρχης,θα αγαπά τα ζώα απο γάτα μεχρι μερμήγκι,ένα τετοιο εχω και είμαι τυχερή....
    καλό μήνα να εχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ε,καλό παιδί είναι αυτός που σε σέβεται,σε υπολογίζει και ξέρεις ότι θα είναι εκεί να σε στηρίξει όταν χρειαστεί. Γιατί πώς να το κάνουμε,η ζωή δεν είναι μόνο χαχαχούχα,ούτε μπορείς να κάνεις συνέχεια τον καραγκιόζη. Μπορεί να μην καταλαβαίνει ακριβώς πώς νιώθεις,αλλά το προσπαθεί και σου δίνει το χέρι του να σηκωθείς απ' τα πατώματα,δε σε γράφει στα τρία του. Ούτε θα σε πλήγωνε ποτέ συνειδητά. Ότι είναι καλός,όμως,δε σημαίνει ότι είναι και μαλάκας. Αν έχεις άδικο,θα σου πει λες βλακείες γι' αυτό και γι' αυτό το λόγο. Ό,τι λέει και η Φούλη πάνω-κάτω. Δεν ξέρω αν σε κατατόπισα,δεδομένου ότι έχω συγκεκριμένο «καλό παιδί» στο μυαλό μου.

    Θέτεις το ζήτημα του γκόμενου που κάνει όλα τα χατίρια στη γκόμενα. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του «της έκανα το χατίρι,επειδή γούσταρα» και του «θα κάνω ό,τι μου πει,μη χάσω το κελεπούρι/δεν κάνω τίποτα,γιατί φοβάμαι μη με βάλει στο βρακί της». Πολλοί χάνουν τη μπάλα και καταλήγουν στα άκρα.

    Επίσης,δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μερικοί άντρες γουστάρουν σκύλες και μετά κλαίγονται κιόλας. Χαμηλή αυτοεκτίμηση; Μαλάκυνση εγκεφάλου; Εντάξει,τώρα θα μου πεις ποιος γουστάρει κακιασμένες,κοπελιά,πάμε καλά; Κι όμως. Και πες ok,εσύ είσαι μαζόχα,γουστάρεις να σου φέρονται σαν σκουπίδι. Σκάσε και λούσου τα ή σήκω φύγε. Είναι άδικο η επόμενη να πληρώνει τα σπασμένα της προηγούμενης.

    Καλό μήνα,Κωστή. :) (έκθεση έγραψα πάλι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμμ, σχολιάζω περισσότερο για να απαντήσω/συμφωνήσω με το σχόλιο της Κ από πάνω και ειδικά με την τρίτη παράγραφο.
    Δυστυχώς τυχαίνει να έχω συναναστραφεί με γυναίκες σκύλες (κι αυτό για να το πω όσο πιο ευγενικά μπορώ) που ο σύντροφος/άντρας τους ήταν "καλό παιδί", κοινώς όπως γράφει άλλος αναγνώστης πιο πάνω, μαλάκας.
    Υπάρχουν άντρες πράοι/καλόβολοι που συνειδητά (ή και ασυνείδητα ενδεχομένως), ψάχνουν γυναίκα σύντροφο-αρχηγό. Αντίστοιχα, υπάρχουν και γυναίκες φοβισμένες που γουστάρουν να υποτάσσονται. Διεστραμμένη ανθρώπινη ψυχολογία. Αυτό.

    Όσο για τον ορισμό του καλού παιδιού, είναι το ίδιο δύσκολο με τον ορισμό του τι είναι καλό και του τι είναι κακό.
    Για μένα, ο σεβασμός που εισπράττω από τον σύντροφό μου, αρκεί για να τον χαρακτηρίσω "καλό" κι ας μη μου κάνει όλα τα χατίρια, όπως φυσικά δεν του τα κάνω κι εγώ. Και δε νομίζω πως αυτό είναι η ουσία σε μία σχέση. Μόνο ο σεβασμός και η κατανόηση (κάτι που φυσικά ισχύει για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις).

    Κι εγώ έκθεση έγραψα :)
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρη, παλαιότερα παρακολουθούσα την αγαπημένη μου Φιορεντίνα. Με συνέπεια. Σχεδόν φανατικά. Μιλάω για εποχές με Μπατιστούτα, Ρουί Κόστα, Κιέζα, Τόλντο, Ντι Λίβιο, Μπρεσάν (θυμάσαι το ψαλίδι;), Γκόμεζ, Τοριτσέλι, Ρέπκα, Κόις και λοιπά. Ειδικά οι δυο πρώτοι συγκαταλέγονται στους πλέον αγαπημένους μου ποδοσφαιριστές. Παιχταράδες και οι δυο!

    Μπορεί να έχεις και δίκιο όταν λες ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο έπαθε ό,τι και το γερμανικό. Υπάρχει, πάντως, μια πτώση στην ποιότητα κι αυτό φαίνεται από την παραγωγή παιχτών σε θέσεις που κάποτε έβγαζαν ικανότατους ποδοσφαιριστές: τερματοφύλακες και αμυντικούς. Ειδικά στο θέμα των αμυντικών η παρακμή είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νομίζουμε: αρκεί να δούμε τις ιταλικές ομάδες στα κύπελλα Ευρώπης. Όσο για το ποιος είναι ο αγαπημένος μου Ιταλός ποδοσφαιριστής; Θα απαντήσω Τόττι!

    Στο όργιο δαπανών μην ξεχνάς και την Λάτσιο του Κρανιότι. Μιλάμε για απίστευτα ποσά. Πλέον στην Ιταλία τα ποσά που δαπανώνται για μεταγραφές έχουν πέσει και σε επίπεδα κάτω του εκατομμυρίου, κάτι το οποίο πριν δέκα χρόνια φάνταζε αδιανόητο. Μην ξεχνάς και την γαλλική αγορά, με πρωτοπόρους την Παρί και εσχάτως την Μονακό. Αυτές οι δυο ομάδες είναι σχετικά υπεύθυνες για την υπερτιμολόγηση των ποδοσφαιριστών την εφετινή περίοδο. Ένα θέμα το οποίο πιθανότατα θα σχολιάσω, ή καλύτερα θα θέσω επί τάπητος, στην επόμενη ανάρτηση.

    Η Γιουβέντους είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα. Με δυνατό σημείο της τα χαφ που βγαίνουν από πίσω, και εσχάτως την ενίσχυση στην επίθεση, δύσκολα θα χάσει το πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν η Νάπολι (ή η Φιορεντίνα;) θα καταφέρει να την κοντράρει. Με τον Μπενίτεθ στον πάγκο θεωρώ ότι μάλλον θα τα πάει χειρότερα. Ο Μπενίτεθ μου δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί να παρουσιάσει θέαμα κι ότι δεν ξέρει να παίρνει αποτέλεσμα. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι τι θέλει από τις ομάδες του. Για τον Ιγκουαΐν συμφωνώ και επαυξάνω. Ακουγόταν ότι είχε κλείσει στην Άρσεναλ, αλλά δεν έκατσε. Νομίζω ότι εκεί θα είχε μεγαλύτερο πεδίο δράσης. Επίσης, συμφωνώ με το ότι η Νάπολι ήταν δομημένη για συγκεκριμένο σύστημα, διάταξη και φιλοσοφία. Και για να αλλάξουν όλα αυτά χρειάζεται χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. (συνέχεια)

    Να πω και δυο λόγια για την Ρόμα του Σπαλλέττι. Ήταν άκρως ευχάριστη στο να την παρακολουθείς. Χωρίς καθαρό επιθετικό, με περίεργο πλάτος, με μπούκες από παίχτες που υποτίθεται έπαιζαν εξτρέμ, με πολλούς παίχτες να υποδύονται το ψευτοεενιάρι.Έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Προσοχή: μιλάω για αγνό, ατόφιο ποδόσφαιρο, όχι για αποτελέσματα και τίτλους. Δεν με ενδιάφερουν αυτά.

    Εννοείται ότι δεν φταίει ο Μαρτίνο.Και δεν θα φταίει, εκτός αν κάνει κάτι συγκλονιστικά φρικτό. Η διοίκηση της ομάδας φέτος το καλοκαίρι έχει υποπέσει σε ερασιτεχνισμούς.

    Κι από την δική μου πείρα, το ''καλό παιδί'' της γυναίκας είναι ο λακαμάς ή/και ο μουνοείλωτας. Για αυτό γράφω ότι δεν θέλουν γνήσια αρσενικά. Περισσότερα στα σχόλια που θα γράψω σε Φούλη, Κατερίνα και Σκοτεινό Σεφ. Αυτό το πράγμα με τον άνεργο είναι πολύ σοβαρό. Να λες σε μια κοπέλα που γνωρίζεις, ότι είσαι άνεργος και να σε κοιτάει με απάθεια, σχεδόν με αηδία. Να νοιώθεις πατόκορφα το φτύσιμο και την απόρριψη. Το χειρότερο, όμως, ξέρεις ποιο είναι; Να συμπεριφέρονται έτσι άτομα τα οποία υπολογίζεις. Άτομα που σε ενδιαφέρουν, εκτιμάς την γνώμη τους και περιμένεις να σε στηρίξουν. Κι αυτά τα άτομα, αντί να δείξουν κατανόηση και να πιστέψουν σε εσένα, να σε εκθέτουν ανεπαρνόθωτα και να σε πληγώνουν λεκτικά με ανυπόστατους -επαναλαμβάνω: ανυπόστατους- χαρακτηρισμούς. Και επειδή μιλάμε για γυναίκες, κι όχι για κάποιον φίλο ή θείο, σκέψου να σου φέρεται έτσι η γκόμενα με την οποία είστε μαζί και είσαι ερωτευμένος. Μεγάλη πίκρα. Πολύ μεγάλη.

    Τον ΠΑΟΚ δεν τον παρακολούθησα, αλλά, να με συγχωρούν οι ΠΑΟΚτσήδες, είμαι 100% σίγουρος ότι ο Σαββίδης είναι 99% άσχετος με το άθλημα και τις προεκτάσεις του (βλ. επικοινωνία).

    Το θέμα είναι ότι χωρίς τα λεφτά που θα έπαιρναν από την μεταγραφή του Μαυρία ξανανοίγουν τρύπες. Το ξαναλέω: ο στόχος της φετινής σεζόν πρέπει να είναι η αποφυσή του υποβιβασμού. Δεν το έχουν καταλάβει στον ΠΑΟ και ελπίζω να μην χρειαστεί να το καταλάβουν κατά τη διάρκεια της σεζόν.

    Να έχεις καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φούλη, σωστή σε βρίσκω. Και μπράβο σου που έχεις τετοιον άντρα δίπλα σου! Πάντως, αν κάνεις ένα γκάλοπ και ρωτήσεις τις γυναίκες τι σημαίνει για αυτές το καλό παιδί, ελάχιστες θα απαντήσουν ότι είναι ο μαλάκας/είλωτας. Είναι προφανές ότι ψεύδονται.

    Κατερίνα, με κατατόπισες. Αλλά πρέπει να πω ότι στον κοινωνικό μου περίγυρο δεν βλέπω τα παραδείγματα που θέτεις εσύ και η Φούλη. Και το λέω αυτό με μεγάλη μου λύπη. Αλλά, επαναλαμβάνω, ότι μερίδιο ευθύνης έχουν και ορισμένα άβουλα πλάσματα, χωρίς εκτόπισμα, που θέλουν να λέγονται άνδρες. Αλλά γιατί οι γυναίκες επιθυμούν να ζευγαρώνουν με τέτοια άτομα; Κοίτα να δεις μπέρδεμα! Για τα χατήρια που λες, και λέω, προφανώς εννοώ εκείνα που εκπληρώνονται επειδή, αν δεν γίνουν, θα πέσει παντόφλα. Τα χατήρια τα κάνεις επειδή γουστάρεις να τα κάνεις, όχι επειδή σου το επιβάλλει η ψυχεδέλεια της γκόμενας. Γιατί γουστάρουν σκύλες; Για πολλούς λόγους. Για να λένε ότι έχουν γκόμενα. Επειδή οι ανασφάλειές τους δεν τούς επιτρέπουν να μένουν μόνοι. Διότι δεν έχουν τα φόντα να βρουν κάποια νορμάλ. Ακόμα κι από βίτσιο. Προσωπικά, προτιμώ να είμαι μόνος μου, παρά να έχω μια σκύλα δίπλα μου, απλά και μόνο για να δείχνω ότι έχω γκόμενα ή να βρέχω το παξιμάδι μου. Και έχεις απόλυτο δίκιο όταν λες ότι είναι άδικο η επόμενη να πληρώνει τα σπασμένα της προηγούμενης. Όπως είναι άδικο να πέφτεις σε γκόμενα που τα είχε με μαλάκες που της έκαναν όλα τα χατήρια και ξαφνικά να γνωρίζει κάποιον που της λέει και ''όχι''.

    Σκοτεινέ Σεφ, προσωπικά ψάχνω για μια εμφανίσιμη γυναίκα που να στροφάρει, να δείχνει υπομονή και κατανόηση, και, τέλος, να πιστεύει σε εμένα. Μάλλον ζητάω πολλά. Για αυτό και είμαι πρόθυμος να κάνω ορισμένες υποχωρήσεις -αρκεί να κάνει και η άλλη πλευρά: ειδάλλως δεν έχει νόημα. Επομένως, καταλήγουμε στο ότι οι σκύλες πάνε με μαλάκες, τους οποίους θεωρούν ''καλά παιδιά'', και οι μαλάκες πάνε με σκύλες. Και τα πραγματικά καλά παιδιά που πάνε;

    Καλό μήνα! Και μην φοβάστε να γράφετε εκθέσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά,σαφώς υπάρχουν γυναίκες που ψάχνουν για μαλάκες,όπως και άντρες που ψάχνουν για άβουλες. Και στις δύο περιπτώσεις είναι θέμα επιβολής και ότι με κάποιον/α με πυγμή δεν θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα,γιατί ούτε οι ίδιοι είναι ισχυροί χαρακτήρες. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Κανείς δεν έχει το αλάθητο. Άνθρωποι είμαστε και κάποια στιγμή θα γνωρίσουμε κάποιον που το έπαιζε όσιος Πατάπιος και μας βγήκε τελικά «ο δρόμος με τα κόκκινα φανάρια». Δεν πτοούμαστε,όμως! Ο καθένας στο τέλος παίρνει ό,τι του αξίζει. Καλημέρα. :)

      Διαγραφή
  8. Κατερίνα, εδώ μου έχουν πει γυναίκες πως το ότι είμαι λογικός και δυνατή προσωπικότητα δεν κάνει καλό για μια σχέση! Δηλαδή με βάση τη λογική τους πρέπει να είμαι παράλογος και φλώρος για να προκύψουν καλά σε μια σχέση; Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Σαν να μου λένε πρέπει να γίνεις μαλάκας. Τέλος, καλώς ή κακώς, δεν συμφωνώ ότι στις ερωτικές σχέσεις στο τέλος ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρης

    Αχχχ, βρε Κάνθαρε, τί μου θύμισες με το "ένας λογικός άνδρας και ισχυρή προσωπικότητα δεν κάνει καλό σε μια σχέση"...

    Όταν μια γυναίκα δεν καταφέρνει να με τουμπάρει σε κάποιο θέμα (κοινώς, οι μαλακίες της δεν περνάνε), μου λέει "είσαι ισχυρογνώμων, και πρέπει να υποχωρήσεις". Τί να λέμε τώρα. Μετάφραση: "Διαφωνείς, είναι δικαίωμά σου, αλλά πρέπει να με σεβαστείς και να υποκύψεις". Ας μην συνεχίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χάρη, επαναλαμβάνω την ερώτηση; Δηλαδή πρέπει να γίνουμε παράλογοι και φλώροι; Συγγνώμη, αλλά αρνούμαι να μετατραπώ σε κάτι που δεν είμαι. Ξέρω ποιος είμαι, ξέρω τι θέλω, ξέρω από τι είμαι φτιαγμένος και δεν πρόκειται να κάνω τον καραγκιόζη ή τον μαλάκα.

    Όσο για τον σεβασμό που ζητούν οι γυναίκες, πρόκειται για το πιο συνηθισμένο επιχείρημα και προσωπικά το έχω βαρεθεί. Αν δεν κάνεις αυτό που ζητάνε, δεν τις σέβεσαι. Αν δεν μαντέψεις σωστά αυτό που περιμένουν, λες και σε υποβάλλουν σε μια ανούσια δοκιμασία από βίτσιο-, δεν τις σέβεσαι. Αν πας κόντρα, π.χ. σε μια συζήτηση, δεν τις σέβεσαι. Αν πεις ''όχι'', δεν τις σέβεσαι. Και τα λοιπά, και τα λοιπά. Θα μπορούσα να γράψω έκθεση. Αρκεί να μη με βαθμολογήσει γυναίκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κάνθαρε,δεν είπαμε να γίνετε φλώροι,ούτε ήρθε κανείς στον κόσμο για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες των υπολοίπων. Δέξου ότι απλά δεν ταιριάζεις με μία γυναίκα που δε σε δέχεται όπως είσαι και θέλει να σε προσαρμόσει στα μέτρα της.

    Επίσης,ο σεβασμός δεν είναι δεδομένος. Μπορεί να είναι για 'σένα ή για 'μένα,αλλά ας μην κρίνουμε εξ ιδίων. Είναι θέμα ανατροφής,νοοτροπίας και πολλών άλλων. Αν μια κοπέλα είχε σχέση με κάποιον που την έβριζε/την υποβίβαζε,αυτό δεν θα ήταν έλλειψη σεβασμού; Σου φέρνω ένα πολύ απλό παράδειγμα που μου 'ρθε κατευθείαν στο μυαλό,μπορείς να βρεις κι εσύ δεκάδες άλλα. Από 'κει και πέρα,αν υπάρχουν τύπισσες που θεωρούν ότι δεν τις σέβεσαι επειδή δε σ' έχουν του χεριού τους,τι να πω,περαστικά τους και με γεια τα μυαλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φίλε μου Κανθάρε, σε διαβάζω τακτικά και μου αρέσει ο κριτικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις τις σχέσεις των δύο φύλων.

    Έχω γράψει ένα άρθρο για τις σχέσεις των 2 φύλων στην επαρχία. Θα με ευχαριστούσε να μάθαινα τη γνώμη σου επί αυτού.

    Το κείμενο μου βρίσκεται εδώ:

    1ο μέρος: http://poligala.blogspot.gr/2013/07/1.html

    2ο μέρος: http://poligala.blogspot.gr/2013/07/2.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλημερίζω τον κάνθαρο τον ακραιφνή αναλυτή του ποδοσφαίρου

    Τρεις μεταγραφές με συγκίνησαν φέτος το καλοκαίρι
    Η παραμονή του LAW έπειτα αυτή του ΣΠΑΝΟΥΛΗ και τέλος η φυγή του καραφλά για την Νάπολη
    Το πιάσες το υπονοούμενο
    Όσο για το τη θέλουν οι γυναίκες τούτο θα πω
    Τον Μαλάκα τον κάνεις ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ από κει και πέρα γίνεσαι σκεπτικός αξιολογώντας τα λόγια και τις πράξεις δύο και τρεις φορές

    Πάω να συμμαζέψω τα μυαλά μου γιατί πέρασα καλά στις διακοπές και έχω να γράψω ένα σωρό για το Μπάσκετ και τις μεταγραφές που έγιναν αλλά και να αρχίσω το διάβασμα στα Ιταλικά γιατί έπειτα από το Α2 που πήρα τον Νοέμβριο δίνω το Β2 και πρέπει να είμαι έτοιμος

    ΑΑΑΑΑΑ έχω να πάρω και τον Βεζένκοφ βεβαίως βεβαίως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κατερίνα, χθες βρέθηκα σε ένα μπάρμπεκιου. Πρώτα πήγαμε θάλλασα, λιώσαμε και, καθώς βράδιαζε, στο καπάκι φύγαμε για το σπίτι ενός φίλου, τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα, για να ψήσουμε. Φάγαμε, ήπιαμε και συζητήσαμε. Πολύ ωραία περάσαμε.

    Κάποια φάση η κουβέντα έφτασε σε ένα παλικάρι -για την ακρίβεια σε δυο διαφορετικά παλικάρια που ανήκουν στην ίδια κατηγορία- που τα έχει με μια τύπισσα. Αυτή η τύπισσα είναι το παράδειγμα, ή μάλλον υπόδειγμα, της σκύλας που λέγαμε παραπάνω. Ο τύπος, αν δεν κάνει ό,τι λέει αυτή η σκύλα, έχει φάει την παντόφλα του αιώνα. Πώς θα τον χαρακτήριζα; Άβουλο, είλωτα και μαλάκα. Δεν θα ήθελα να βρεθώ στην θέση του. Δεν είναι στο χαρακτήρα μου, δεν είναι στην προσωπικότητά μου, δεν είναι είναι στην κοσμοθεωριά μου. Μια τέτοια τύπισσα, λοιπόν, αν το περάσουμε στα δικά μου κυβικά, αυτομάτως θα θεωρεί ότι δεν την σέβομαι όταν δεν περνάει το δικό της. Κι όμως αρκετές τέτοιες τύπισσες, για να μην πω πολλές ή πάρα πολλές, έχουν (τέτοιο) γκόμενο. Για αυτό γράφω στο υστερόγραφο ότι δεν θα υπήρχαν τόσες κακομαθημένες γυναίκες εκεί έξω, αν δεν υπήρχαν οι αντίστοιχοι άντρες -αλλά και στερεότυπα- που τους επιτρέπουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Τώρα αν αυτές οι τύπισσες θεωρούν ότι αυτό το πράγμα που έχουν δίπλα τους είναι άντρας, πάω πάσο.

    Για τον σεβασμό που λες πρέπει να αναφέρω οτι κι εγώ δεν είμαι αλάνθαστος. Εξετάζοντας αποκλειστικά τη δική μου πλευρά, έχω κάνει τα δικά μου λάθη. Όμως, εδώ και πολύ καιρό, τα εντόπισα, τα παραδέχτηκα και πιστεύω ακράδαντα ότι τα έλυσα σε συντριπτικό ποσοστό. Κοινώς, έμαθα από αυτά -έστω και με οδυνηρό τρόπο. Και είμαι πολύ ευχαριστημένος και ικανοποιημένος για αυτό. Πάρα πολύ. Κι ας ακούγομαι υπερβολικός για κάποιους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τάκη, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα τα τιμήσω τα γραπτά σου.

    Γεια σου, μπασκετικέ άρχοντα! Μπράβο που ακόμα δείχνεις επιμονή με ένα άθλημα που πνέει ευρωπαϊκώς τα λοίσθια. Για να μην πω παγκοσμίως. Φίλε μου, δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που έχουν κάνει τον μαλάκα με επιτυχία μία φορά, τον ξανακάνουν και δεύτερη και τρίτη. Δεν το καταλαβαίνω, όμως. Αυτοί οι άντρες δεν θέλουν μια πραγματικά δυναμική και νηφάλια γυναίκα δίπλα τους; Χαίρομαι που πέρασες καλά στις διακοπές! Και καλή συνέχεια στα ιταλικά σου! ( τον Βεζένκοφ άστον ήσυχο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...