Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Η αδιαφορία φέρνει ηρεμία

Ας μιλήσουμε λίγο για την Εθνική. Προφανώς αναφέρομαι για ποδόσφαιρο -το Eurobasket με αφήνει παγερά αδιάφορο. Είμαι περίεργος, λοιπόν, να δω τις προθέσεις του Σάντος. Ο ίδιος σε δηλώσεις του έκανε λόγο περί καθήκοντος. Ναι, σύμφωνοι, να το κάνουμε το καθήκον μας, αλλά πώς; Παραδοσιακά η Εθνική συναντάει προβλήματα με αυτές τις ομάδες, ακόμα κι αν μιλάμε για το αδύναμο Λιχτενστάιν. Γιατί; Για τον προφανή λόγο. Κλείνονται στην άμυνα. Η Εθνική δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δεν μπορεί να παίξει με αξιώσεις ποδόσφαιρο κατοχής, παρά μόνο με οριζόντιες πασούλες, και δεν μπορεί να διασπάσει με κάθετο ποδόσφαιρο την αντίπαλη άμυνα. Επίσης, δεν μπορεί να πλαγιοκοπήσει, δηλαδή να δώσει πλάτος, δεν ανεβάζει κορμιά από πίσω, αν και υπάρχει ιδανικός παίχτης για αυτήν τη δουλειά (Κατσουράνης=κρυφός φορ) και προτιμά να αναλώνεται σε μακρινές μπαλιές με κύριο εκφραστή τον Κατσουράνη και κύριους αποδέκτες κάποιους που φοράνε φανέλες της Ελλάδος. Αυτό είναι το πλάνο. Έτσι προσδιορίζεται το αγωνιστικό σχέδιο. Άντε στο τσακίρ κέφι να πάρει την μπάλα ο Σαμαράς μέχρι να του μπει το μαλλί στα μάτια και να την χάσει ή να γίνει κάτοχος ο Καραγκούνης και να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του.


Το σημαντικό πλεονέκτημα, πάλι, ονομάζεται αδιαφορία. Αδιαφορία από τον κόσμο, ακόμα κι από τους δημοσιογράφους. Και αυτή η αδιαφορία φέρνει ηρεμία. Ευτυχώς που ορισμένες φορές θυμόμαστε κάποια πράγματα πολύ αργά, καθώς η Εθνική έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές πως όταν προετοιμάζεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αποδίδει καλύτερα. Ας ελπίσουμε ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Μπορεί η πρώτη θέση να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τα πόδια μας, με τη δεύτερη θέση να θεωρείται καπαρωμένη, αλλά η Εθνική δεν πρέπει να επαναπαυτεί: έχει εύκολο πρόγραμμα και μπορεί να κάνει το 4x4. Το μόνο που ζητάει και εύχεται είναι ένα στραβοπάτημα της Βοσνίας. Αλλά για αυτό μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την επόμενη αγωνιστική στην οποία οι Βόσνιοι θα συναντήσουν τους Σλοβάκους εκτός έδρας. Την Παρασκευή το βράδυ, λοιπόν, θα αράξω στην καναπεδάρα μου, θα φάω εκλεκτά εδέσματα, θα πιω τις μπυρίτσες μου και θα κάτσω να παρακολουθήσω τον αγώνα. Ελπίζω να αποζημιωθώ.

Υ.Γ.1 Η Άρσεναλ απέκτησε τον Φλαμινί και οι οπαδοί της άρχισαν την γκρίνια, λέγοντας ειρωνικά ότι η επόμενη κίνηση του Αρσέν θα είναι ο Άνταμς και ο Ντίξον. Έλα, όμως, που ο Αλσατός τεχνικός (κλισέ)  έκανε το μπαμ και έκλεισε τον Οζίλ, ενώ έδωσε μάχη να φέρει και τον Ντι Μαρία! Και τέζα οι οπαδοί της Άρσεναλ. Όπως τέζα έπεσαν και οι οπαδοί της Ρεάλ, με αρκετούς παίχτες των Μαδριλένων να μην αποτελούν εξαίρεση (π.χ. Κριστιάνο, Ράμος) καθώς η πώληση του Οζίλ ήταν ανεπιθύμητη, με τα βέλη να στρέφονται στον Πέρεθ. Την ίδια στιγμή, ο Αντσελότι απαντούσε αρνητικά στα 40 μύρια του Μόγιες για τον Κεντίρα, με τον προπονητή της Γιουνάιτεντ, να στρέφεται επιτυχώς στην αφάνα του Φελαϊνί κι αφού πρώτα έγινε χαμός με τον Ερέρα της Μπιλμπάο. Οι Βάσκοι έλεγαν ότι για τον παίχτη υπάρχει μόνο η ρήτρα, την οποία η Μάντσεστερ δέχτηκε να καλύψει, αλλά τελευταία στιγμή η μεταγραφή χάλασε, αγγίζοντας, ή μάλλον ξεπερνώντας, τα όρια του φιάσκου! Οι φήμες υποδηλώνουν ότι τη μεταγραφή πήγαν να την κλείσουν κάποιοι απατεώνες που παρίσταναν τους εκπροσώπους της Μάντσεστερ (!), με το κόλπο να αποκαλύπτεται τελευταία στιγμή. Οι πιο συνετοί υποστηρίζουν ότι η Μάντσεστερ απλά δεν πρόλαβε τη διορία κι ότι υπήρχαν γραφειοκρατικά προβλήματα, ενώ, τέλος, ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Σερ Άλεξ ενεπλάκη στην μεταγραφή και άναψε κόκκινο φως. Κι όλα αυτά με την Λίβερπουλ, η οποία έχει κάνει ορμητικό ξεκίνημα στην Πρέμιερ, να αποκτά από την Παρί έναν εκκολαπτόμενο σταρ, τον Σα(κ)χό! Πραγματικά δεν έχω ιδέα με τι σκεπτικό δέχτηκε η Παρί να παραχωρήσει τον συγκεκριμένο παίχτη. Ίσως είναι απασχολημένοι με την μέτρια εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα στο χόρτο. Μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάσταση φαίνεται να  έχει  ο Λοράν Μπλαν, ο προπονητής της Παρί, ο οποίος αρνείται να παίξει 4-4-2 και τοποθετεί τον Καβάνι στα δεξιά της επίθεσης. Ποιος είσαι, ρε Μπλαν; Ο Ρεχάγκελ;

Υ.Γ.2 Πήγα την Δευτέρα στο Περιστέρι και παρακολούθησα διά ζώσης το Ατρόμητος - Άρης. Ωραία ατμόσφαιρα. Οικογενειακή. Ο Ατρόμητος τράφηκε από τη δεδομένη ανεπάρκεια του Άρη, εκμεταλλεύτηκε το αδύναμο δεξί άκρο αμύνης του αντιπάλου και επικράτησε εύκολα, αλλά παρατήρησα ορισμένα προβλήματα. Νταξ, ο Μπρίτο στο πρώτο μέρος κι ο Ούμπιντες στο δεύτερο έκαναν ό,τι ήθελαν, αλλά η ομάδα έχει πρόβλημα στη μεσαία γραμμή, καθώς ο Ινγκλέσιας δεν είναι κι ο καλύτερος κόφτης, ενώ τα σέντερ μπακ, Ταυλαρίδης και Λαζαρίδης, έδειξαν αδυναμία με την μπάλα κάτω. Συν τοις άλλοις, όταν οι παίχτες του Άρη έμπαιναν ορμητικά στις μονομαχίες ή έπαιζαν επιθετική άμυνα, οι παίχτες του Ατρομήτου υπέπιπταν εύκολα σε λάθη. Ομολογώ, πάντως, ότι δεν μπορούν να εξαχθούν σημαντικά και, κυρίως, μόνιμα συμπεράσματα από αυτό το παιχνίδι, καθώς ο αντίπαλος ήταν ανεπαρκής. Για τον Άρη τι να πω; Η ομάδα βρίσκεται σε τακτική αποσύνθεση, δεν έχει ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, δεν έχει όρεξη και, κυρίως, δεν έχει ικανότητα. Μου φαίνεται ότι κάποιοι ξέχασαν πως φέτος πέφτουν τρεις ομάδες κι όχι δύο όπως πέρυσι. Όσο για τον αντικαταστάτη του Χατζηνικολάου μία και μοναδική είναι η λύση: Νίκος Αναστόπουλος. Ουδείς άλλος. Αυτά που ακούω περί Κούπερ, τον οποίο θεωρώ μεγάλο δάσκαλο, μόνο ως αστεία μπορώ να τα εκλάβω, τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή, και μακάρι, και για τις δυο πλευρές, να μην κάνει το λάθος και δεχτεί ενδεχόμενη πρόταση. Ωστόσο, περισσότερα για τον Άρη υποθέτω ότι θα πούμε σε μεταγενέστερο άρθρο.

Υ.Γ.3 Έχουν πλάκα οι δημοσιογράφοι -αλλα και οι οπαδοί. Ταλεντάρα τον ανέβαζαν, ταλεντάρα τον κατέβαζαν. Αποθέωναν κάθε του εμφάνιση. Επέμεναν ότι πρέπει να παίζει βασικός. Τον παρουσίαζαν αδικημένο από τους προπονητές του. Έλεγαν με πάθος ότι φέτος είναι η χρονιά του. Μέχρι και με τον Χατζηπαναγή τον συνέκριναν! Και μόλις πουλήθηκε, ο ταλαντούχος Φετφατζίδης έπαψε να είναι ταλαντούχος, έπαψε να είναι αδικημένος, έπαψε να είναι άτυχος. Αυτό θα πει συνέπεια στην άποψη. Αυτό θα πει δημοσιογραφικό κύρος. Αυτό θα πει γνώση του αθλήματος.

Υ.Γ.4 Κάτι πήρε το αυτί μου για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Οργάνωσε, λέγεται, ένα διήμερο συμπόσιο για τα 39 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος. Η απορία μου, πιστεύω εύλογη, έχει να κάνει με το ποιος πλήρωσε για αυτό το συμπόσιο. Αφού είναι γνωστό τοις πάσι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χρωστάει τα κέρατά του. Κι όμως, ο ελληνικός λαός έχει παραδώσει τις οικονομικές τύχες αυτής της χώρας σε ένα κόμμα που δεν μπορεί να βάλει τάξη στα του οίκου του. Τέλος πάντων. Αλλά από που κι ως που να γιορτάζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Ποια επέτειος και τρίχες κατσαρές; Αν είχαν τσίπα θα έπρεπε να αυτοδιαλύσουν το κόμμα, να παραδεχτούν την αποτυχία τους, να φορέσουν μαύρα ρούχα και να πενθήσουν για το χάλι της Ελλάδος. Να χαρώ την περισπούδαστη αυτοκριτική τους. Από αυτήν τη χώρα, πάντως, όλα μπορείς να τα περιμένεις. Ίσως δούμε κάποιο πολιτικό λίφτινγκ που θα επιτρέψει πάλι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μεγαλουργήσει και να επιστρέψει στα χρόνια της δόξης. Κι ας ωρύεται ο Πάγκαλος, σαν μαινόμενος ταύρος, ότι οι Σημίτης και Τζέφρυ ήταν αποτυχημένοι ως Πρωθυπουργοί. Αυτό που δεν μας είπε είναι αν η δική του συμμετοχή στις τότε Κυβερνήσεις, και μάλιστα σε κορυφαίες θέσεις, θεωρείται επιτυχημένη. Ρητορικό το ερώτημα.

Υ.Γ.5 Πάω στην τράπεζα, πάω στο ταχυδρομείο, πάω στην υπερ-αγορά και το μόνο που βλέπω είναι γκρίνια και μιζέρια. Με το θυμό να είναι ζωγραφισμένος στα πρόσωπα των Ελλήνων -πάλι καλά που υπάρχουν τα λαμπερά πρόσωπα των μικρών παιδιών που, ξένοιαστα, χαμογελούν, παίζουν και κάνουν νάζια. Αφήστε την ευγένεια που θεωρείται πλέον είδος πολυτελείας. Μολαταύτα, ο Έλληνας επιμένει να ζει με το χθες. Δεν αλλάζει τίποτα στις συνήθειές του. Στις πρακτικές του. Στους τρόπους του. Δεν σπεκουλάρει τα λάθη και τις αδυναμίες του: απλά τις καλύπτει με έναν μαγικό μανδύα που αυτομάτως μεταθέτει την ατομική ευθύνη σε τρίτους. Εξάλλου, το έχουμε αναφέρει προ πολλού: χορτάτος λαός, δεν επαναστατεί. Και προφανώς εννοώ νοητικά.

Υ.Γ.6 Μακράν το πιο υποτιμημένο τραγούδι από του soundtrack των Thundercats!!!

19 σχόλια:

  1. Χάρης

    Η Εθνική Ποδοσφαίρου πρέπει να παίξει αυτό που μπορεί και να πάρει τους περισσότερους βαθμούς, ει δυνατόν και όλους. Από θέαμα δεν περιμένω να δω, παρά έστω μια καλή διάθεση από τους παίκτες για την νίκη. Πάμε γερά για την 2η θέση και να δούμε με ποιόν θα κληρωθούμε για τα play-off του Mundial.

    Ο Wenger έχω την εντύπωση ότι με τον Ozil έκανε διάνα, θα μπορέσει να διώξει αργότερα τον Ροζίτσκι (κρίμα που με τους τραυματισμούς του παλαιότερα έχει γίνει τόσο εύθραυστος). Ο παίκτης είναι γρήγορος και έξυπνος, λογικά θα πιάσει μια χαρά στην Arsenal. Ο Moyes μαλακίστηκε σαν τον Wenger και τελευταία μέρα πήγε να πάρει παίκτες της προκοπής, ενώ η ομάδα του μέχρι τώρα είναι προβληματική. Εμένα ο αφάνας ο Fellaini δεν με πείθει ότι είναι ο αμυντικός χαφ που χρειάζεται η Manchester United. Η Liverpool πήρε τον Sakho γιατί προφανώς στην Paris Saint-Germain δεν τον ήθελαν. Αυτοί θέλον μεταγραφάρες και αδιαφορούν αν έχουν εκκολαπτόμενο παικταρά στα χέρια τους. Cavani δεξί χαφ? Ναι καλά, πού να συγκριθεί με τον Χαριστέα του Euro 2004? ;Ρ Το υπογραμμίζω, ότι ο Ibrahimovic το επόμενο καλοκαίρι θα φύγει, για να παίξει ο Ουρουγουανός σαν φορ.

    Ποιό ΠΑΣΟΚ να έχει τσίπα να αυτοδιαλυθεί βρε Κάνθαρε? Το κόμμα που έκανε τον Έλληνα συνδικαλιστή και πρασινοφρουρό πάνω απ' όλα? Το κόμμα που διόρισε κόσμο για να εξαγοράζει ψήφους για μια ζωή? Το κόμμα που γιγάντωσε απατεώνες media-άρχες σαν τον Κοσκωτά και τον Μπόμπολα, χώρια τον Κόκκαλη? Ή το κόμμα που καθιέρωσε την διαφθορά, την αναξιοκρατία, τις μίζες και την διασπάθιση Δημοσίου χρήματος? Και ο Πάγκαλος ειδικά δεν μπορεί να μιλάει αφ' υψηλού για άλλους, παρ' ότι κάποια σωστά πράγματα τα λέει. Θυμίζω ότι ο Τεό, πλην των ατυχών χειρισμών του με τον Οτσαλάν (που έκτοτε κόστισε πολύ άσχημα στην ελληνική εξωτερική πολιτική) και του τσίρκου στην κρίση των Ιμίων νωρίτερα (όπου εξελισσόταν η εισβολή και η συμπλοκή, και ο Τεό ήταν στην τηλεόραση), υπέγραψε παρέα με τον Σημίτη την Συμφωνία της Μαδρίτης το 1998 νομίζω, σύμφωνα με την οποία η Ελλάς αναγνωρίζει τα τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Τί να πει κανείς. Άσ' τα.

    Για τον μέσο Έλληνα θυμωμένο επαναστάτη του κώλου προτιμώ να μην γράψω, γιατί δεν έχει καμία σημασία και κανένα νόημα. Όλοι μαζί τα φάγαμε, όλοι μαζί καλοπεράσαμε, και όλοι μαζί θα υποστούμε τις συνέπειες και θα τα λουστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για την επανάσταση ξεκινάμε ή ακόμα δε γύρισαν όλοι από τις διακοπές;

    Φίλε τσίπα δεν θα ήταν να αυτοδιαλύσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιατί πολλοί από αυτούς θα βρουν "στέγη" σε άλλα κόμματα (λέω στην τύχη τώρα εγώ ΣΥ.ΡΙΖ.Α), τσίπα θα ήταν στη χειρότερη να αυτοεξωριστούν και στην καλύτερη να μας ζητήσουν να τους κρεμάσουμε.

    Για τον Άρη δυστυχώς σας βλέπω βαρύδι φέτος, όσο συμπαθής κι να μου είναι σαν ομάδα.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάρη, υποτίθεται ότι η Εθνική, εκτός από τους βαθμούς, θέλει και πολλά γκολ. Τουλάχιστον αυτό έγραφαν τα ρεπορτάζ, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν το έψαξα καθόλου. Ελπίζω να μην έρθει κανά κουλό αποτέλεσμα και ξυπνήσουν οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι οπαδοί, από τον λήθαργο. Ηρεμία θέλουμε.

    Μια χαρά παίχτης είναι ο Οζίλ. Και στην Άρσεναλ πιστεύω θα ταιριάξει πολύ καλά. Ο Φελαϊνί δεν είναι ακριβώς αμυντικό χαφ. Αν ο Μόγιες τον πήρε για αμυντικό χαφ, τότε μάλλον έκανε λάθος επιλογή. Αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν έψαχνε αμιγώς αμυντικό χαφ. Όσο για τον Σακχό, δεν τον πουλάς. Απλά δεν τον πουλάς. Είχε Άλεξ και Τιάγκο Σίλβα. Και πάει και παίρνει και τον Μαρκίνιος για απίστευτο ποσό. Γιατί να πουλήσει τον Σακχό; Εξελίξιμος είναι, ικανός είναι, παίζει κέντρο και αριστερά στην άμυνα, διεθνής είναι, παιδί της Παρί είναι. Ειλικρινά εξεπλάγην αρνητικά με αυτή την κίνηση.

    Η Παρί μου φαίνεται ότι δεν μπορούσε να πάρει καλύτερο προπονητή. Και το λέω αυτό, διότι ήθελε αυστηρώς προπονητή για έναν χρόνο. Ο διακαής πόθος είναι ο Αρσέν κκαι τώρα που λήγει το συμβόλαιο με την Άρσεναλ αυτόν θα κυνηγήσουν. Αλλά αυτός ο πόθος μάλλον θα έχει κόστος. Ο Αντσελότι μπορεί να άργησε, αλλά άρχισε να δείχνει στο χόρτο αυτά που μας υποσχέθηκε. Ο Μπλαν ούτε τις ικανότητες του Αντσελότι έχει μήτε τον χρόνο. Φυσικά, η μέτρια κατάσταση της Παρί δίνει ελπίδες στον Ολυμπιακό για κάτι καλό. Στην πράξη. Διότι στην θεωρία πολλές βλέπουμε άλλα.

    Για τον Πάγκαλο την ξέρεις την άποψη μου. Τον άνθρωπο τον θεωρώ μέγιστο υποκριτή. Έχω πει άπειρες φορές ότι το να δηλώνει επιλεκτικά ή ετεροχρονισμένα την αλήθεια είναι από τα πιο άτιμα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος. Άνθρωπος που φέρεται έστι είναι επικίνδυνος και ανίκανος να κυβερνήσει. Για να μην μιλήσω για τους χειρισμούς του σε θέματα Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικής πολιτικής. Τέλος πάντων. Όσο για την αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ, ναι, το ξέρω, είμαι αφελής. Αλλά πραγματικά δεν μπορώ να διακρίνω άλλη λύση στον ορίζοντα. Δηλαδή αυτός ο οργανισμός, αυτή τη στιγμή, τι προσφέρει στην Ελλάδα; Και έχεις τον Τζέφρυ να δηλώνει ότι παρέλαβε βόμβα. Μια βόμβα την οποία οι ίδιοι είχαν κατασκευάσει και πυροδοτήσει! Για αυτό έγραφα σε ένα προγενέστερο άρθρο ότι μας πιάνουν με το χέρι στο μέλι και παρόλα αυτά αρνιόμαστε να παραδεχτούμε την καταφανέστατη ενοχή μας. Και γινόμαστε και εριστικοί από πάνω. Προκλητικοί. Ε, αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ. Και μέσα από το ΠΑΣΟΚ, αυτός είναι ο Έλληνας. Αυτή είναι η (πικρή) αλήθεια.

    Αγαπητέ Χάρη, με ενδιαφέρει η γνώμη σου. Και να με συγχωρείς, αλλά εγώ δεν έφαγα τίποτα. Γιατί να υποστώ αυτό το πράγμα; Γιατί να φάω -συγγνώμη που το λέω έτσι ωμά- την πούτσα; Και παρόλα αυτά, ενώ βρίσκομαι στην πλέον παραγωγική φάση της ζωής μου, που έχω τα εφόδια να εργαστώ αλλά είμαι άνεργος, που έχω τόσα όνειρα να υλοποιήσω, τόσες επιθυμίες μου να κάνω πράξη, όταν βγαίνω έξω προσπαθώ να είμαι ευγενής και χαμογελαστός. Δεν θέλει και σπουδαία προσπάθεια. Λίγο self motivation χρειάζεται. Τέλος πάντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tommy, έπρεπε ήδη να έχουμε ξεκινήσει. Προ πολλού. Κι όμως, επιλέγουμε συνειδητά να καθόμαστε απαθείς και να κατηγορούμε τους άλλους για τα δικά μας λάθη. Πολύ λυπηρό.

    Να βρουν στέγη όπου θέλουν. Δεν με ενδιαφέρει. Ο λαός είναι αυτός που θα επιλέξει αν θα συνεχίσει να τους προτιμά. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, αυτός ο παρηκμασμένος οργανισμός που δεν έχει πλέον να προσφέρει τίποτα απολύτως, πρέπει να διαλυθεί. Το ΠΑΣΟΚ κι ότι αυτό πρεσβεύει. Να διοργανώσει μια συνέντευξη τύπου ο Βενιζέλος, να πει κάναμε τεράστια λάθη, τα σκατώσαμε πατόκορφα, αποτύχαμε οικτρά, παραιτούμαστε και πάμε σπίτια μας. Αλλά θέλει κοχόνες για να κάνεις κάτι τέτοιο κι ο Έλληνας (πολιτικός) μάλλον στερείται κι αυτό το στοιχείο.

    Για τον Άρη, άστα να πάνε στο διάολο. Βαρέλι χωρίς πάτο. Δεν έχω όρεξη ούτε να σχολιάσω.

    Καλό βράδυ, ρε μάγκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η Εθνική μας είναι ικανή για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Οι 4 νίκες είναι στις δυνατότητές μας ασφαλώς, αλλά και η γκέλα επίσης. Και θα είναι τραγικό να κάνουμε γκέλα εμείς που περιμένουμε πώς και πώς να την κάνουν οι Βόσνιοι. Και φαντάζεσαι να κάνουν γκέλα οι Βόσνιοι και να μη την εκμεταλλευτούμε επειδή θα έχουμε κάνει τη δική μας; Με τις παλιοσειρές πάντως πρέπει να υπάρξει σωστή διαχείριση. Δεν μπορεί να στηρίζεται η ομάδα στον Καραγκούνη και στον Κατσουράνη μέχρι τα σαράντα τους. Θα σου πρότεινα πάντως να φας τα καλούδια σου πριν το ματς και κατά τη διάρκειά του να τη βγάλεις μόνο με μπύρες. Με το σούπερ θέαμα που προσφέρει η ομάδα μας η μπύρα κατεβαίνει πιο εύκολα απ' ότι οι μεζέδες...

    Για τον Άρη τι να πω; Θα χρειαστείτε δύναμη φέτος. Δεν λέω περισσότερα γιατί δεν δικαιούμαι να τα πω. Προτιμώ να κοιτάξω τα του οίκου μου και να δω πώς θα πάει κάτω το πικρό ποτήρι που έχουμε στο δικό μας τραπέζι σερβιρισμένο και μας περιμένει να το κατεβάσουμε όλοι οι ΑΕΚτζήδες...

    Για τον Φετφατζίδη τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα στην Ιταλία. Ο παίκτης είναι μη μου άπτου. Μπαλαρίνα σκέτη. Έχει βέβαια σπάνια τεχνική αλλά δεν φτάνει για να κάνει καριέρα ένας νέος παίκτης στην Ιταλία. Μακάρι να κάνει παπάδες. Του το εύχομαι αλλά το θεωρώ τρομερά δύσκολο...

    Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό από τη χώρα. Διέλυσαν τα πάντα. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Αντί αυτού εξακολουθούν να μας κυβερνούν σα να μην τρέχει το παραμικρό. Πολλοί από αυτούς βέβαια έχουν ήδη προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ και αλλού. Κάποιοι άλλοι είχαν το θράσος να ιδρύσουν καινούρια κόμματα. Όταν έχεις τέτοιο λαό απέναντί σου πώς να μην αποθρασυνθείς και να μη θέλεις να βγεις και από πάνω;

    Θυμωμένους; Σοβαρά βλέπεις σε όλες αυτές τις υπηρεσίες θυμωμένους; Εγώ φίλε μόνο αποβλακωμένους συναντάω κάθε μέρα όπου βρεθώ. Και απελπισμένους. Και φοβισμένους. Τι λέω; Χεσμένους καλύτερα. Ο θυμωμένος δεν περνάει απαρατήρητος. Και συνήθως κάνει πολύ μεγάλο σαματά. Είδες εσύ κανένα σαματά πουθενά; Μιζέρια και γκρίνια υπάρχει μπόλικη. Θυμός ούτε για δείγμα. Άσε που τις περισσότερες φορές νομίζεις ότι δεν έχει συμβεί τίποτα από τα όσα τραγικά στ' αλήθεια συμβαίνουν. Τα "καλά" καφέ που χρεώνουν 5 ευρώ τον καφέ δεν έχουν θέση να καθίσεις. Έχεις κατέβει στην παραλιακή να πιεις καφεδάκι; Έχεις πάει Σάββατο ή Κυριακή στο Μοναστηράκι να φας σουβλάκια στη Μητροπόλεως; Έχεις κατέβει το βράδυ για ποτάκι στο κέντρο; Θέλεις μέσο για να βρεις καρέκλα. Γι' αυτό σου λέω. Δεν προλαβαίνει να θυμώσει ο Έλληνας. Δεν του μένει χρόνος. Μεταξύ καφέ, φαγητού και ποτού τι να προλάβει να κάνει κι αυτός ο έρημος; Μην είμαστε άδικοι και μη τα ζητάμε όλα από αυτόν τον βασανισμένο λαό μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε, θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω το γιατί και το πώς, σχετικά με το "όλοι μαζί τα φάγαμε". Δεν είναι ότι χάφτω την προπαγάνδα, απλώς τυχαίνει να είναι η ωμή αλήθεια. Για να το καταλάβεις, πρέπει να δεις την όλη εικόνα της κατάστασης, μακρυά από συναισθηματισμούς τύπου "εγώ ο κακόμοιρος δεν έκανα τίποτα και δεν φταίω σε τίποτα".

    Κατ' αρχάς όλα τα πράγματα στην ζωή είναι θέμα ορισμού. Ο κόσμος νομίζει ότι το "φάγωμα" σημαίνει εκατομμύρια ευρώ σε μίζες, βίλες, αμάξια, κότερα, ιδιωτικά νησιά, ποδοσφαιρικές ομάδες και lear jet. Δεν είναι όμως έτσι. Φάγωμα, και μάλιστα τεράστιο, είναι τα καθημερινά "μικροφαγώματα". Από τον περιπτερά που δεν κόβει αποδείξεις (εδώ που τα λέμε, κανείς δεν ζητούσε ποτέ μέχρι το 2010), μέχρι τον δάσκαλο που κάνει φροντιστήριο/ιδιαίτερα με μαύρα λεφτά. Από το κατάστημα που σου πουλάει μια μπλούζα με έκπτωση ας πούμε 20% χωρίς απόδειξη, μέχρι τα νοίκια όπου καμιά φορά άλλα ποσά πληρώνονται και άλλα δηλώνονται στην Εφορία. Από τον εργολάβο που έχει αδήλωτους και ανασφάλιστους εργάτες (συνήθως αλλοδαπούς), μέχρι τον ποδοσφαιριστή που παίρνει μαύρα λεφτά σε σακούλες. Από τον αγρότη που έπαιρνε ξεχειλωμένες επιδοτήσεις από την ΕΕ (π.χ. είχε 10 ελιές και δήλωνε 1.000) και τα έτρωγε στις Ferrari, μέχρι τον "καλλιτέχνη" που ήταν αποτυχημένος και ζούσε από τις επιδοτήσεις του Υπουργείου Πολιτισμού. Από τον βενζινά που νοθεύει την βενζίνη ή κάνει λαθρεμπόριο, μέχρι τον κρεοπώλη που σου πουλάει Σκοπιανό κρέας για Ελληνικό ώστε να βαρέσει την τιμή και να κονομήσει. Από τον δικηγόρο που έχει βίλα και αμάξια και δηλώνει ελάχιστο εισόδημα, μέχρι τον συνδικαλιστή που μόνο λόγω της ιδιότητάς του πληρώνεται παραπάνω χωρίς να δουλεύει κιόλας. Από τον υποψήφιο οδηγό που λαδώνει εξεταστές επειδή είναι ανίκανος να περάσει την εξέταση, μέχρι τον υπάλληλο στο ΚΤΕΟ που λαδώνεται και αυτός όταν το αμάξι είναι για πέταμα. Από τον γιατρό στο Δημόσιο Νοσοκομείο που έκανε πάρτυ με υπερσυνταγολογήσεις και υπερκοστολογημένες προμήθειες υλικού, μέχρι τα κοπρόσκυλα που αγωνίζονται κόντρα στην καλή τους υγεία να πάρουν επίδομα αναπηρίας. Αυτά και άλλα πολλά σχετικά με τις ιδιωτικές "πρωτοβουλίες" στο φάγωμα χρημάτων.

    Πάμε και στο γενικότερο φάγωμα, που οδήγησε στα ως άνω. Η Ελλάς την δεκαετία του '80 χρεοκόπησε λόγω της πολιτικής των αλόγιστων διορισμών του ΠΑΣΟΚ (περίοδο όπου ο κόσμος προφανώς έφαγε), κάτι που κατάφερε να αντιμετωπίσει με υποτίμηση της δραχμής και Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (χρεοκοπία, αλλά το φάγωμα, φάγωμα). Μετά τον Μητσοτάκη που προσπάθησε μόνος του και ενάντια σε όλους και όλα να βάλει την οικονομία σε μια καλύτερη τροχιά (σημείωση: ακόμα και τότε, ο κόσμος συνέχιζε να τρώει), και τον Ανδρέα που με την επιστροφή του στην εξουσία τα ξαναέδωσε όλα στον λαουτζίκο, ο Σημίτης έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ από το παράθυρο και (στοιχηματίζω ό,τι θες) με λάδωμα των ξένων κυβερνήσεων, με μοίρασμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων της περιόδου σχεδόν παντού. Το ευρώ έφερε στην Ελλάδα πολύ εύκολο δανεισμό, κάτι που αποθράσυνε τον κόσμο αλλά και το κομματικό σύστημα και έδωσε την δυνατότητα για συνέχιση της ίδιας αλόγιστης πολιτικής σπατάλης και διορισμών, ενώ οι απλοί πολίτες (που κατά τα άλλα "δεν έφαγαν τίποτα") με τα αλόγιστα δάνεια των τραπεζών και τους παχυλούς μισθούς του Δημοσίου αγόρασαν κατά χιλιάδες ό,τι θες: Porsche Cayenne, Ferrari, Mercedes, Lamborghini, τσάντες Gucci, σαγιονάρες πανάκριβες, γόβες Jimmy Chu, φορέματα από την Via dei Condotti (ο πιο ακριβός δρόμος με καταστήματα πολυτελείας στην Ρώμη), εξοχικά στην Μύκονο, βίλες στην Γλυφάδα, σκάφη, τα πάντα όλα. Πραγματικά τέτοιο τσιμπούσι ούτε οι Γαλάτες στο τελος των περιπετειών τους δεν έκαναν. ;Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρης (συνέχεια)

    Ερωτώ: τί είναι μεγαλύτερο φάγωμα? 10 εκατομμύρια κόσμος που έφαγαν ας πούμε €100.000 (κατά μέσο όρο) παραπάνω απ' όσο δικαιούνταν κανονικά στην ζωή τους (έστω κι αν τους δόθηκαν στο πλαίσιο των παροχών του ΠΑΣΟΚ), ή 10.000 ανώτεροι αξιωματούχοι του Δημοσίου (Πρόεδροι της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, σύμβουλοι, Γενικοί Γραμματείς σε Υπουργεία, Γενικοί Διευθυντές σε Οργανισμούς, Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι, Κοινοτάρχες) που έφαγαν ας πούμε από €1.000.000 (κατά μέσο όρο)? Τα ποσά είναι τυχαία.

    Λες ότι προσωπικά δεν έφαγες τίποτα. Έφαγες, αλλά έμμεσα, μέσα στην καλοπέραση που ήρθε στην Ελλάδα τόσα χρόνια, και αυτό δεν είναι κατακριτέο. Όταν μια κοινωνία ευημερεί (άσχετα το πώς), αργά ή γρήγορα όλοι θα ευημερήσουν. Και το ανάποδο, που εξηγεί γιατί τρως το αγγούρι όπως λες. Δυστυχώς σε τέτοιες καταστάσεις κατάρρευσης, δεν έχει "εσύ, εσύ κι εσύ είστε ΟΚ, και οι υπόλοιποι θα τιμωρηθείτε επειδή δεν είσασταν καλά παιδιά". Όλοι μαζί θα τα λουστούμε, χωρίς διακρίσεις. Μπορεί να μην έφαγες το ίδιο με τον Πάγκαλο που έχει 60 τόσα ακίνητα και φίλο τον Κόκκαλη, αλλά την δαγκωνιά σου κάπου, κάπως, κάποτε την έφαγες, κι ας μην το συνειδητοποιείς. Όπως φάγαμε όλοι μας. Ακόμα και αν οι γονείς μας έπαιρναν (χωρίς δική τους ευθύνη) μεγαλύτερο μισθό/σύνταξη απ' όσο δικαιούνταν τεχνοκρατικά και μας τάιζαν, πάλι φάγαμε. Μην το ψάχνεις άλλο. ;Ρ

    Τέλος πάντων, όνειρα όλοι έχουμε, απλά έτυχε να ζούμε σε τέτοια εποχή οικονομικής κατάρρευσης, όπου η κατάσταση δεν είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε άμεσα (και άσε τους διάφορους γελοίους να λένε ότι θα διώξουν την Τρόικα και τα Μνημόνια). Ευτυχώς που οι περισσότεροι έχουμε τους γονείς μας να μας στηρίξουν όσο μπορούν. Πρέπει για όσο απαιτηθεί απλά να επιβώσουμε. Θα βρούμε μια δουλειά, θα πάμε τις διακοπούλες μας, θα πάρουμε μια μπαλίτσα να παίξουμε 5Χ5, θα πάρουμε ένα τετράτροχο να κινούμαστε, απλά ξεχνάμε τα ταξίδια στο Μονακό και στο Λας Βέγκας, και τα ακριβά αυτοκίνητα με τις αεροτομές για να βγάζουμε έξω τις κακομαθημένες γκόμενες στο Da Capo και πρώτο τραπέζι πίστα στο Frangelico. Διευκρινίζω ότι δεν είμαι παραιτημένος από την ζωή για να μην προσπαθώ για το καλύτερο, απλώς δεν μπορώ να τα βάλω με την πραγματικότητα.

    Και για το τέλος, βάζω το γνωστό video, όπου ο Πάγκαλος λέει την πλήρη αλήθεια σε μια πρόταση μόνο. Έστω κι αν είναι υποκριτής.

    http://www.youtube.com/watch?v=pD4iu4xakq4

    Συγγνώμη αν έγινα κουραστικός. ;Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αετόπουλο, αν κάνει γκέλα η Βοσνία και κάνουμε κι εμείς, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Άσε που μπορεί να βγουν κάτι περίεργοι τύποι και να αρχίσουν τα δικά τους. Εκείνοι μπορει να το διασκεδάζουν και να κερδίζουν τα 15 λεπτά δημοσιότητας, αλλά όλοι οι υπόλοιποι, έστω οι περισσότεροι, θλίβονται.

    Τον Άρη, άστον. Τι να πούμε για τον Άρη; Κάνουμε ένα βήμα εμπρός, και δύο βήματα πίσω. Οπως είναι το ελληνικό κράτος, έτσι ακριβώς είναι και ο Άρης.

    Με συγχωρείς, αλλά σπάνια τεχνική ο Φετφατζίδης; Ε, όχι, ρε παιδιά! Ο άνθρωπος χάνει κοντρόλ πιο συχνά κι από μένα! Ο παίχτης είναι δημιούργημα των δημοσιογράφων και δεν μπορεί να σταθεί σε τέτοιο επίπεδο. Πόσω μάλλον στην Ιταλία. Μακάρι να πετύχει, αλλά όλα συνηγορούν ότι σε έξι μήνες θα ψάχνει ομάδα.

    Κι αυτά που λέγανε για αυτοκριτικές; Αυτά που λέγανε για συγγνώμες και μετάννοιες; Αυτά που λέγανε για μια νέα αρχή; Αυτά που λέγανε για παραδοχές λαθών; Αλλά έχεις δίκιο. Με τέτοιο λαό, αυτά κάνεις. Αλλά αυτό δείχνει πόσο χαζοί, βλάκες, προκλητικοί και αφελείς είναι. Διότι αν θες να κάνεις κάτι καλό για τον τόπο σου, αν θες να κάνεις πραγματικά καινοτομικά πράγματα, τότε βγαίνεις και ανακοινώνεις τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.

    Καλώς ή κακώς δεν συναντώ αποβλακωμένους. Συναντώ ανθρώπους με ισχυρή τάση προς την γκρίνια και ισχυρότατη ροπή προς τη μιζέρια -δηλαδή που βρίσκονται σε εγρήγορση. Την οποία, για κάποιον λόγο που αγνοώ, φροντίζουν να την διαφημίζουν λες και πρόκειται για πλεονέκτημα. Και ναι, θυμός. Έτοιμοι να αρπαχτούν. Μπορεί να μην αρπαχτούν, αλλά κάνει μπαμ ότι βρίσκονται σε οριακή φάση. Ψάχνουν απλά μια αφορμή. Έστω και ανούσια. Το βλέπεις στα πρόσωπά τους. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που αντιστέκονται πεισματικά σε αυτή τη λογική και αρνούνται να επαναλάβουν το συγκεκριμένο μοτίβο. Κι όπως έχω γράψει σε άλλη ανάρτηση όλη αυτή η κατάσταση μάς οδηγεί στη ανάπτυξη μίσους.

    Αυτό που λες για τα ποτάκια και τους καφέδες, το λέω εδώ και πολύ καιρό. Αν φέρεις έναν Γερμανό από το Βερολίνο, ο οποίος βομβαρδίζεται στη χώρα του με δημοσιεύματα για κρίση στην Ελλάδα, λιτότητα, επιβολές φόρων, μειώσεις μισθών μισθών και συντάξεων, και τα λοιπά, θα τρελαθεί και θα αναρωτηθεί σε έντονο βαθμό αν τους δουλεύουν/δουλεύουμε. Κάτι παρόμοιο μου είχε αναφέρει ένας Σκώτος με τον οποίο έτυχε πέρυσι να κάνουμε από κοινού διακοπές σε Κομοτηνή και Χαλκιδική. Κάτι παρόμοιο έχουν αναφέρει και ορισμένοι ξένοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται ή αγωνίστηκαν στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο.

    Επομένως, διαφώνω. Μια χαρά μπορεί να θυμώσει, μια χαρά μπορεί να γκρινιάξει, μια χαρά μπορεί να μιζεριάσει. Πάντα βρίσκει το χρόνο για να εξασκεί αυτά τα χόμπι. Μόνο για αυτοκριτική δεν βρίσκει χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρη, επιμένω στη διαφωνία μου. Δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος που δηλώνει επιλεκτικά ή ετεροχρονισμένα την αλήθεια, ότι ''μαζί τα φάγαμε'' και να τους τσουβαλιάζει όλους. Πού ήταν όταν ''τα τρώγαμε''; Γιατί δεν βγήκε να πει τότε ''μαζί τα τρώμε''; Γιατί, Χάρη; Και ποιος έφαγε; Τι έφαγε; Εγώ κι εσύ τι έχουμε φάει; Την απόδειξη που δεν πήραμε από το ταβερνάκι; Το εισιτήριο που μπορεί κάποια στιγμή να μην χτυπήσαμε στο λεωφορείο; Πώς μπορεί αυτός ο κύριος, ο οποίος εκπροσωπεί και μια ολόκληρη τάξη πολιτικών που έχει φάει τον αγλέορα, να κάνει λόγο για ''μαζί τα φάγαμε'';

    Η δεύτερη παράγραφος είναι ολόσωστή και δεν μπορώ να την αντικρούσω με οποιδήποτε επιχείρημα, λογικό ή μη. Αλλά πρόκειται για συνειδητές καταστάσεις που γινόντουσαν κατά εξακολούθηση. Χωρίς έλεγχο. Δηλαδή αυτός που λέει ''μαζί τα φάγαμε'', ενώ γνώριζε σε υπερθετικό βαθμό ότι αυτό συμβαίνει, δεν έκανε τίποτα απόλυτως για να τους ελέγξει! Και βγαίνει μετά από τόσα χρόνια για να πουλήσει μούρη και να το παίξει μάγκας, λέγοντας ιστορίες διαφθοράς από το 1981 και το 1996; Τι έκανε τότε για αυτήν την κατάσταση; Και ποια αλήθεια λέει; Τρίχες κατσαρές. Λέει την ετεροχρονισμένη αλήθεια, κάτι που είναι χείριστο, άτιμο και λίαν επικίνδυνο. Και όλοι αυτοί που αναφέρεις στη δεύτερη παράγραφο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι μικρο-απατεώνες. Οι μεγαλο-κλέφτες ποιοι είναι; Κι αν οι μικρο-απατεώνες δίνουν τώρα πίσω το χρήμα που πήραν από τις μέρες της δόξης, έστω κι αν αρκετοί το πήραν έμμεσα, δηλαδή χωρίς δόλο, οι μεγαλο-απατεώνες τι δίνουν; Πόνο; Κι όπως λέει το βιντεάκι που πόσταρες, ''μαζί τα φάγαμε, αλλά εκείνοι είναι χορτάτοι''. Αυτό ως προς την ερώτησή σου τι είναι χειρότερο (δεύτερο σχόλιο, πρώτη παράγραφος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσο για τους συναισθηματισμούς που λες, δεν γίνεται να μην εμφανιστούν. Άνθρωπος είμαι με πάθη, επιθυμίες και κίνητρα -αλλά και λογική. Κι αυτήν την κατάσταση την βιώνω κι εγώ. Ουσιαστικά χωρίς να ευθύνομαι -επιμένω σε αυτό. Αλλά λούζομαι τις συνέπειες, όπως όλοι, είτε φάγανε είτε όχι. Συμφωνώ ότι σε αυτό δεν υπάρχουν διακρίσεις. Το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό. Αλλά δεν καταλαβαίνω τη νοσηρή λογική που κρύβεται πίσω από αυτό.

    Τέλος, δεν θέλω να ζω με τα λεφτά των γονέων μου. Θέλω να ανεξαρτητοποιηθώ. Θέλω και δεν μπορώ. Να είναι καλά οι άνθρωποι που με ταΐζουν, αλλά δεν θέλω άλλο. Θέλω να εργαστώ! Να πηγαίνω καμιά εκδρομούλα, να παίζω την μπαλίτσα μου, να εξασκώ τα χόμπι μου. Βρίσκομαι σε μια ηλικία -αλλά και ψυχοσύνθεση- που με στίβεις και βγάζω χυμούς, κι όμως βρίσκομαι εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Και παρόλα αυτά χαίρομαι απίστευτα με τον εαυτόν μου που δεν είμαι μίζερος και γκρινιάρης. Προτιμώ να είμαι αξιοπρεπής. Δεν μου ταιράζει να είμαι κάτι άλλο. Και στενοχωριέμαι πραγματικά, στα όρια του οίκτου, με όλους αυτούς που γκρινιάζουν και μιζεριάζουν. Κι ας βγάζουν 1000 ευρώ το μήνα, χωρίς να έχουν ιδιαίτερες υποχρεώσεις. Κι ας έχουν φάει γερό ψωμάκι από τα χρόνια της δόξης. Οι άνθρωποι τέτοιου είδους δεν κολλάνε πουθενά και δεν έχουν αναστολές ή ντροπές.

    Κι εγώ με τη σειρά μου ελπίζω να μην έγινα κουραστικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όταν φτάνουμε στο τέλος θα ξαναβγούνε στα φώτα της δημοσιότητας (για την Εθνική) και άντε πάλι τα ίδια όπως κάθε φορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πρόεδρε, μου φαίνεται ότι κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της επιτυχίας του 2004. Αυτό που έγινε συνιστά ένα ποδοσφαιρικό θαύμα επικών διαστάσεων! Κάποιοι, λοιπόν, εθισμένοι σε οπαδικές αντιδράσεις κρίνουν τις Εθνική βάσει αξιοπερίεργων απαιτήσεων ή κινήτρων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι μούκανες, τι μούκανες! Λέω ο Κάνθαρος θα πίνει τις παγωμένες βλέποντας μπάλα και εγώ όχι; Βάνω τσίπουρο και αράζω. Μέχρι να τελειώσει το ημίχρονο αναστάτωσα το φαρμακείο για ψυχότροπα χάπια. Παίρνω μαζί μου και ένα κουτάλι της σούπας για το 2ο ημίχρονο.

    Ευτυχώς μπαίνει ο Καραγκούναρος που όργωσε το χορτάρι - σκίζοντας 3 καλσόν - και ο Νίναρος που όργωσε το άλλο μισό - αυτός δεν άλλαξε καλσόν. Κάνει ψιλοτσάφ ο Τόρο αλλά η μπάλα πάει εκεί που θέμε και παστελώνει ο Τουρκόγυφτος. Κάνει και το διπλό η Σλοβακία μέσα στη Βοσνία.

    Έχουμε άστρο. Όχι όποιο κι όποιο, το Βόρειο Σέλας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χάρης

    Το χθεσινό ματσάκι τα είχε όλα. Από ένα άοσμο, άχρωμο και βαρετό πρώτο ημίχρονο, σχεδόν χωρίς φάσεις, πέράσαμε στο δεύτερο όπου έγιναν σχεδόν τα πάντα. Η ομάδα μπήκε δυνατά, έκανε 2-3 φάσεις, και κάνει ο μαλάκας ο Χολέμπας, χωρίς να καταλάβει ότι τον προκαλούσαν επίτηδες, σκηνή με αντίπαλο και τρώει δεύτερη κίτρινη κάρτα. Παρά το σοκ, η ομάδα συνέχισε να κάνει φάσεις, μπήκε και ο Καραγκούνης που προσέδωσε ηρεμία με την παρουσία του, ώσπου αποβάλλεται και παίκτης του Λιχτενστάιν (τέτοια χτυπήματα και κλαδέματα ούτε Ουρυουγουανοί να 'ταν) και επανήλθε η ισορροπία. Ο Μήτρογλου χάνει 3-4 ευκαιρίες, γίνεται και μια κεφαλιά του Κατσουράνη που αποκρούει ο τερματοφύλακας με την μπάλα να πάει στο δοκάρι. Έως ότου ο Κωστάκης το έβαλε εξ επαφής από πάσα του Τοροσίδη. Βαράει και ο Νίνης ένα σουτ στο γάμα από την σέντρα που πάει στο δοκάρι, και ο Μήτρογλου έχει άλλη μια ευκαιρία που αποκρούστηκε κατά λάθος από τον αντίπαλο κήπερ. Τέλος καλό, όλα καλά, αλλά η Εθνική δεν έπαιξε καλά, ακόμα και για τα γνωστά δεδομένα της.

    Είχαμε και το δώρο των Σλοβάκων με την νίκη τους απέναντι στην Βοσνία, και υπάρχει το ενδεχόμενο να προκριθεί η Εθνική πρώτη στον όμιλο. Αυτό κι αν είναι ανατροπή δεδομένων!

    Επειδή λέτε για το 2004, όχι η επιτυχία δεν ήταν από τύχη. Η Ελλάς τότε είχε πολύ καλή ομάδα και παικταράδες, δεν πήγε το Αζερμπαϊτζάν με γελαδάρηδες και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά σήκωσε την κούπα. Ότι θα πήγαινε καλά ήταν ολοφάνερο, απλά ποιός να φανταστεί ότι τα παιδιά θα σήκωναν και την κούπα? Μόνο οι Ρώσοι και οι Τσέχοι μας εβαλαν στα δίχτυα τότε στο Euro 2004. Όλους τους άλλους τους νικήσαμε σχεδόν χωρίς να μας απειλήσουν. Και τους οικοδεσπότες Πορτογάλους τους πήραμε 2 φορές. Ε, αυτό δεν είναι κωλοφαρδία, είναι ικανότητα και τσαγανό. Δηλαδή και οι Ιταλοί που μια ζωή το ίδιο στυλ ποδοσφαίρου με μας παίζουν (άμυνα μπετόν, και στην επίθεση μια και μόνο ευκαιρία που γίνεται γκολ), εκεί γιατί δεν κράζει κανείς? Και υπάρχουν και πολλοί στην Ελλάδα που έχουν την περίεργη απαίτηση η Εθνική να παίξει μπάλα και να μαγέψει τα πλήθη. Λες και οι ελληνικές ομάδες παίζουν μπαλάρα και η Εθνική τους κακοφαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ρε φίλε, αυτοί οι Λιχτεστιανοί (καλά το είπα;) πολύ κλωτσά. Πάλι καλά που δεν τραυμάτισαν κανένα δικό μας.

      Δε μου λέτε, ο Χολέμπας νόμιζε ότι σφύριζε ο Γιάχος ή ο Τριτσώνης;

      Διαγραφή
  15. Υπουργέ, αυτό το πράγμα που είδαμε στο πρώτο μέρος δεν ξέρω πως ονομάζεται. Αν έβλεπες κάποιος που δεν ασχολείται ιδιαίτερα με ποδόσφαιρο το πρώτο ημίχρονο και τον ρωτούσες ποια ομάδα κυνηγάει την πρόκριση στο Μουντιάλ, θα σου έλεγε αυτοί με τα κόκκινα σορτσάκια. Γκαραντί. Δεν ξέρω τι ειπώθηκε στα αποδυτήρια, διάτι σίγουρα θα πέσανε μπινελίκια από Σάντος και ορισμένους παλιούς, αλλά η Εθνική έδειξε μεγάλη αστάθεια -ίσως και απάθεια. Περισσότερα στο σχόλιο προς τον Χάρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χάρη, συμφωνώ ότι η είσοδος του Καραγκούνη -και μάλιστα χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο: δείγμα ηγεσίας- και του Νίνη άλλαξαν τη ροη του ματς. Η ομάδα έγινε πιο κινητική και πιο δραστήρια. Μάλλον και πιο ορμητική.

    Και ευτυχώς που αποβλήθηκε αυτός ο Χολέμπας. Είναι αθλητικός, είναι τρεχαλατζής, έχει κάποιες επιθετικές αρετές, αλλά είναι και χαζός. Και λέω ευτυχώς, διότι τότε έσφιξαν οι κώλοι και οι παίχτες κατάλαβαν ότι δεν τους παίρνει. Άσε που θα έμαθαν και το αποτέλεσμα της Βοσνίας. Πάντως, μόλις αποβλήθηκε ο Χολέμπας, σκέφτηκα ότι δεν το χάνουμε το ματς: η τοποθέτηση του Τοροδίση ως αριστερό μπακ, σε μια κίνηση που θύμιζε έντονα Ρεχάγκελ, ήταν μια (σωστή) τακτική αναγκαιότητα.

    Αν και το πλάνο της Ελλάδος ήταν ακριβώς αυτό που περιγράφω στο άρθρο. Γεμιστά από τον Κατσουράνη, για να καλύψουμε μέσω αέρα την απόσταση που χρειάζεται να διανύσει η μπάλα για να φτάσει στο αντίπαλο τερέν, και έχει ο Θεός. Πόσες κάθετες βγάλαμε; Αν θυμάμαι καλά, και μάλλον δεν με απατάει η μνήμη μου, μόλις μία, με τον Κατσουράνη. Κι όλα αυτά απέναντι σε μια άμυνα που δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο, αλλά κλώτσαγε πάρα πολύ και άνω των ορίων της κίτρινης. Τέλος, οι χλιαρές φωνές για τον Σάντος, επειδή ξεκινάει απέναντι στο αδύναμο Λιχτενστάιν με τρία χαφ, είναι μάλλον υπερβολικές. Πρώτον, να σημειωθεί ότι τον Σάντος τον γνωρίζουμε και δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι προστατεύει τα μετόπισθεν, και κατ΄εμέ καλά κάνει, και δεύτερον απλά να τονίσω τη μούγκα των δημοσιογράφων σε αυτό το θέμα. Και το λέω αυτό, διότι τον Ρεχάγκελ για κάτι τέτοια ζητήματα τον ξέσκιζαν. Με τον Σάντος κάνουν νάζια.

    Να πω κάτι και για τον Μήτρογλου. Είναι βελτιωμένος, σε αρκετούς τομείς, αλλά σε ορισμένα θέματα βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Έχει μηδενική αντοχή, με ότι αυτό συνεπάγεται (κίνηση χωρίς μπάλα, μαρκάρισμα και λοιπά), δεν μπορεί να αξιοποιήσει καλά τα τετραγωνικά (π.χ. στατικότητα, έλλειψη δημιουργίας κ.ά.), δεν ξέρει τι σημαίνει οφσάιντ, και μάλλον δεν θα το μάθει ποτέ, και έχει το μυαλό του περισσότερο στην ποζεριά και λιγότερο στην ουσία. Το τελευταίο φαίνεται απόλυτα από τη φάση που του έρχεται η μπάλα λουκούμι στο αριστέρο πόδι, 1,5 μέτρο από την εστία, κι αυτός, αντί να πλασάρει στην δεξιά γωνία του τέρματος που είναι ακάλυπτη, πάει και κάνει τακουνάκι, με την μπάλα να πέφτει πάνω σε κορμιά. Πραγματικά αυτά τα καραγκιοζιλίκια δεν τα κάνω ούτε εγώ στο 8x8 και στο 5x5. Πόσω μάλλον σε κρισιμότατο αγώνα για την πρόκριση στο Μουντιάλ. Εκτός αν νομίζει ότι έχει τις ικανότητες του Iμπραΐμοβιτς. Τότε πάω πάσο και πάω για ούζα.

    Για το 2004 δεν αναφέρω ότι ήμαστε κωλόφαρδοι -ούτε στημένοι: αυτά είναι κουταμάρες και αφορούν τους παρασκηνιολάγνους. Οι παίχτες ήταν ενωμένοι, φορμαρισμένοι, ικανοί, σε πολύ καλή ηλικία, είχαν κίνητρα και όρεξη, και στο πάγκο καθόταν μια γερμανική αλεπού. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, η κατάκτηση συνιστά ένα ποδοσφαιρικό θαύμα μεγατόνων! Και δεν κατακρίνω την Ελλάδα για το στυλ παιχνιδιού της -οι ξένοι δεν με απασχολούν: είναι προφανές ότι η κριτική τους είναι κακοπροαίρετη. Ο Ρεχάγκελ μάς έδειξε ακριβώς αυτό που υποσχέθηκε. Σε αντίθεση με τον Σάντος που στην αρχή έκανε λόγο για επιθετικό παιχνίδι και τρίχες κατσαρές. Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι το ισχυρό σημείο της Ελλάδος είναι η άμυνα, με ότι αυτό συνεπάγεται, λυπάμαι, αλλά μάλλον δεν ξέρει από ποδόσφαιρο. Τέλος, να πω ότι το 2004 όντως οι Ρώσοι μας ταλαιπώρησαν πάρα πολύ, αν και ακόμη και τότε το γκολ ποτέ δεν σταματήσαμε να το ψάχνουμε, αλλά το ματς με τους Τσέχους ήταν τραγωδία! Θα προσθέσω και το ματς με την Ισπανία, διότι λυπήθηκα τον καημένο τον Φύσσα με τον Χοακίν. Τέτοια ζόρια μόνο από τον Βαγγέλι έχω ξαναδεί, σε ένα ματς που έπαιζε ο Άρης με την Μπάγερν και έπρεπε να μαρκάρει τον Ριμπερί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. δεν ξέρω στο ποδόσφαιρο, μα η αδιαφορία στη ζωή πολλές φορές γίνεται συνώνυμη της "αυτοκτονίας"... με αυτόχειρες που πίστεψέ με, κανθαρούλη μου, καθόλου δεν πρόκειται να λυπηθώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το θέμα, αγαπητή Βίκυ, είναι ότι κι αυτοί δεν λυπούνται εμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...