Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Τα δύο προβλήματα της Εθνικής

Όχι, το πρόβλημα δεν ήταν το ντεφορμάρισμα των Ελλήνων παιχτών, αλλά του Σάντος. Το γνωρίζαμε ότι οι δυο πρώτες αλλαγές θα ήταν ο Φετφατζίδης κι ο Μήτρογλου. Όπως και να πήγαινε το ματς, ό,τι και να γινόταν, είτε κερδίζαμε, είτε χάναμε, ο Σάντος, πάντοτε εκ των προτέρων, είχε αποφασίσει ότι αυτοί οι δυο παίχτες θα έμπαιναν στο ματς. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο ποιοι μπαίνουν, αλλά και, κυρίως, ποιοι βγαίνουν. Στο 57' λεπτό, λοιπόν, μπαίνει ο Φετφατζίδης στη θέση του Σάλπι. Λογική κίνηση, θα σκεφτεί κάποιος. Εντούτοις, ο Φετφατζίδης έχει μια εγγενή τάση να συγκλίνει προς τον άξονα. Ο Τοροσίδης είχε κουραστεί για να κάνει κούρσες και, με τον Σάλπι να μην το καλύπτει, ήταν δύσκολο για αυτόν να πάρει μέτρα στον ασβέστη. Παίζαμε, επομένως, χωρίς δεξί χαφ. Υπενθυμίζω ότι ένα λεπτό μετά την είσοδο του Φέτφα, δεχόμαστε ένα χαζό γκολ από στημένη φάση. Όπως χαζό γκολ είναι και το πρώτο. Τέλος πάντων. Ας μην μιλήσω για Χολεμπάδες, Μανωλάδες, Σαμαράδες και Καρνέζηδες. 


Έστω, λοιπόν, ότι η είσοδος του Φέτφα έχει κάποια λογική. Η επόμενη αλλαγή είναι ακατανόητη. Βγάζει επιθετικό, βάζει επιθετικό. Το matrix του γηπέδου δείχνει 2-0 εις βάρος μας, κυνηγάς απεγνωσμένα ένα γκολ για να μπεις πάλι στο παιχνίδι, κι ο Σάντος προβαίνει σε αλλαγή προσώπων στην επίθεση. Ποιο το νόημα; Γιατί να μην αφήσει τον Γκέκα και, επίσης, να βάλει τον Μήτρογλου στη θέση του Σαμαρά; Με αυτόν τον τρόπο θα κρατούσε πίσω την Κολομβία, θα φόρτωνε την αντίπαλη περιοχή με κορμιά και θα έδινε στήριγμα στον Μήτρογλου. Εξάλλου, η αριστερή πλευρά ήταν, ούτως ή άλλως, χωνί. Τρυπητήρι. Δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα. Δύο γκολ στο κεφάλι μετρούσαμε. Κι όμως, ο Σάντος αρνήθηκε να πάρει αυτό το «τρομερό ρίσκο». Αυτό, εκτός από ατολμία, δείχνει δύο πράγματα: πρώτον, δεν ήθελε να ξεφτιλιστεί και, δεύτερον, δεν πίστευε στην ανατροπή. Και με την τρίτη αλλαγή, τέζα ο Κάνθαρος. Αποσύρει από το ματς τον Κονέ, ο οποίος έδειξε διάθεση και ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να παίξει ως κρυφός επιθετικός, και τον αντικαθιστά με τον Καραγκούνη. Κύριε Σάντος, ο Καραγκούνης θα ήταν ιδανικός αν το σκορ ήταν στο 2-0 υπέρ μας. Τι θα μπορούσε να κάνει ο Σάντος; Να ρισκάρει περισσότερο. Με τους Κολομβιανούς να αμύνονται και να μην δείχνουν ιδιαίτερη όρεξη να βγουν στην αντεπίθεση, μετατρέπεις το σύστημα σε 3-5-2, κερδίζοντας έναν έξτρα παίχτη στα χαφ, με Γκέκα και Μήτρογλου μαζί, και πιέζεις, όπως μπορείς, με όλες σου τις δυνάμεις τους Κολομβιανούς.

Το δεύτερο πρόβλημα της Εθνικής αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά της μετά το ματς. Κι όταν λέω Εθνική, εννοώ όλο το σύστημα: παίχτες, προπονητής, δημοσιογράφοι, κόσμος. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως:
  • Οι δηλώσεις των παιχτών μετά το παιχνίδι ήταν για γέλια και κλάματα. Λες κι όποιος έχει δοκάρι σε ένα παιχνίδι, κάνει δυο φάσεις ή έχει λίγο παραπάνω κατοχή από τον αντίπαλο πρέπει να επικρατεί. Το 3-0, αν και ήταν αυστηρό σαν σκορ, δεν επιτρέπει δικαιολογίες. Ναι, η Εθνική θα μπορούσε να έχει πετύχει ένα γκολ, αλλά, χωρίς να έχει παίξει τόσο άσχημα ή τραγικά, δεν δικαιούταν τίποτα παραπάνω από ένα τέτοιον αγώνα. 
  • Δεν ξέρω αν ο Σάντος ήξερε κάτι παραπάνω σχετικά με τις σπόντες που πέταξε μετά το ματς προς τους παίχτες του. Αυτό που ξέρω είναι ότι έπρεπε να πετάξει σπόντες και προς τον εαυτόν του. Ο Πορτογάλος συμπεριφέρεται σαν να προπονεί μια ομάδα που συμμετέχει σε ένα πρωτάθλημα τριάντα αγωνιστικών. Οι επιλογές παιχτών, οι εξωτερικές αλλαγές, η τακτική προσέγγιση αυτό δείχνουν. Και το λυπηρό είναι ότι θα κάτσει στον πάγκο της Εθνικής ακόμα δύο παιχνίδια, και μετά καπούτ. Μολαταύτα, δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να προβεί σε βαθιές τομές ή να ρισκάρει λίγο παραπάνω. Θέλει, φαίνεται, μέχρι το τέλος να τα έχει με όλους καλά.
  • Η προσέγγιση των δημοσιογράφων κινείται στη σφαίρα του ερασιτεχνισμού. Το να μην ασχολούνται με τον Σάντος συνιστά κάτι τετριμμένο πλέον. Λες και η Εθνική δεν έχει προπονητή και στον πάγκο κάθεται η σκόνη. Και το επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι ατράνταχτο: η Εθνική, λένε, μάς έχει προσφέρει πολλές χαρές, άρα δεν πρέπει να την κρίνουμε. Να μην την κρίνουμε κακοπροαίρετα, ναι, αλλά αυτοί αποκλείουν κάθε είδος κριτικής, ακόμα κι αν αυτή εντάσσεται σε ένα εποικοδομητικό πλαίσιο.
  • Και φτάνουμε στον κόσμο. Με τους περισσότερους να μην αγαπούν το ποδόσφαιρο και να εύχονται να χάσει η Εθνική για να κράξουν ελεύθερα. Να χρησιμοποιούν την Εθνική σαν ορμητήριο για οπαδικά ευαγγέλια και να χρησιμοποιούν παραδείγματα και επιχειρήματα που δεν στέκονται σε κανένα δικαστήριο του ποδοσφαίρου.
Με λίγα λόγια, η Εθνική δεν πρέπει να βρίσκεται σε τέτοιες διοργανώσεις. Δεν έχουμε μάθει τίποτα από το επικό έπος της Πορτογαλίας. Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε επιτυχίες, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αποτυχίες. Δεν υπάρχει σωστή κρίση, καθώς αυτή θολώνεται από οπαδικά νέφη και αξιοπερίεργα κίνητρα. Και, τέλος, το χειρότερο είναι ότι δεν το καταλαβαίνουμε.


Υ.Γ.1 Δεν κατάφερα να δω το ολλανδικό φορτηγό να ισοπεδώνει την Ισπανία! Παρακολούθησα μόνο το πρώτο ημίχρονο, καθώς μετά έπαιζα 8x8. Ομολογώ ότι δεν περίμενα, σε καμία περίπτωση, τέτοιο διασυρμό! Ας μην βιαζόμαστε, όμως. Η νίκη της Ολλανδίας, τουλάχιστον ακόμα, δεν σημαίνει τίποτα. Το γράφω αυτό, διότι εν μία νυκτί το νέο φαβορί της διοργάνωσης θεωρείται πλέον η ομάδα τοιυ Φαν Χάαλ.

Υ.Γ.2 Άκουγα για την Αυστραλία και την Κόστα Ρίκα ότι είναι αδύναμες ομάδες και τρίχες κατσαρές. Ο καθρέφτης είναι το χόρτο. Και το χόρτο έδειξε ότι και οι δυο ομάδες κατέβηκαν να παίξουν ποδόσφαιρο.

Υ.Γ.3 Αρχίζω να πιστεύω ότι το Μουντιάλ συνιστά τον παράδεισο του 5-3-2 ή, έστω, του 3-5-2.

26 σχόλια:

  1. Χάρης

    Η Εθνική χθες μπήκε νωθρά στο ματσάκι και έφαγε γκολ από τα αποδυτήρια. Οι Κολομβιανοί μπήκαν πιο δυνατά, μας έτρεξαν (ειδικά τον Χολέβα τον λυπήθηκα, πώς δεν έκανε εμετό από τόσες προσποιήσεις που έφαγε), αλλά η Εθνική αντέδρασε έστω και άτσαλα. Βαθιές μπαλιές, πασούλες, σουτάκια, κάτι κάναμε, με κινητήριο μοχλό τον Κονέ που θα μπορούσε να είχε σκοράρει σε 2 ευκαιρίες που είχε.

    Το πρόβλημα ήταν ότι με τον Κονέ μέσα (χωρίς να φταίει σε κάτι το παιδί) προσπαθήσαμε (καλώς) να παίξουμε επίθεση και ξεχάσαμε (κακώς) την άμυνα. Μια ομάδα που φημίζεται για την καλή της άμυνα, χθες έδειξε ανοργάνωτη στο δυνατό της σημείο. Γι' αυτό και δεχθήκαμε τόση πίεση, δεν είχαμε προσήλωση στην άμυνα, και ο Μανωλάς ρούφηξε το γκολάκι που πιστεύω ότι έκρινε το παιχνίδι με το ξεκίνημα. Με τον Γκέκα (παρά το δοκάρι που είχε) και τον Κατσουράνη μέσα, είχαμε 2 παίκτες που περπατούσαν, και αυτό στοίχισε επιπλέον στην πίεση που άσκησαν οι Κολομβιανοί.

    Με το σκορ 1-0 και τον Φετφατζίδη μέσα ο Fernando Santos ήταν σαν να έλεγε "παίζουμε φουλ επίθεση", κάτι που δεν ξέρουμε να κάνουμε (!!!), και καπάκι τρώμε 2ο γκολ από κόρνερ. Αντί να κόψει την μπάλα κάποιος φύσει αμυντικός στο 1ο δοκάρι, έτυχε να είναι εκεί ο Σαμαράς που έβαλε άτσαλα το πόδι και δεν κατάφερε να διώξει. Μπήκε και ο Μήτρογλου, αλλά το παιδί ακόμα δεν έχει επανέλθει. Κάναμε ευκαιρίες με σουτ των Μήτρογλου και Σαμαρά, αλλά δεν τις εκμεταλλευτήκαμε. Ο Τοροσίδης απογοήτευσε από δεξιά, ούτε μια σέντρα της προκοπής δεν θυμάμαι να έκανε. Ο Καραγκούνης μπήκε για να κρατήσει μπάλα και να μην φάμε 3ο γκολ, αλλά ούτε αυτό καταφέραμε.

    Οι ευθύνες του Santos για το 3-0 είναι μεγάλες, χωρίς να εξαιρώ τους παίκτες, αλλά ο προπονητής είναι αυτός που οφείλει να παίρνει αποφάσεις και μάλιστα σωστές. Πήγε στο Mundial με 2 μή ετοιμοπόλεμους επιθετικούς (Γκέκα και Μήτρογλου) που δεν μπορούν να παίξουν αυτή την εποχή. Ο Αθανασιάδης ή ο Δημήτρης Παπαδόπουλος έπρεπε να ήταν στην Βραζιλία, έστω σαν αναπληρωματικοί. Επίσης πιστεύω ότι στο κέντρο χθες έπρεπε να κατέβει με τα τρεχαντήρια Μανιάτη και Σάμαρη, μαζί με τον Κονέ που έβγαινε κρυφός επιθετικός. Βέβαια, τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Πάμε για το ματς με την Ιαπωνία, αισιοδοξώντας ότι οι ανορθογραφίες θα διορθωθούν και θα παρουσιαστούμε όπως πρέπει.

    Είδα χθες το Αγγλία-Ιταλία. Οι Άγγλοι ήταν πιο σοβαροί από άλλες φορές, όταν έτρεξαν ήταν απειλητικοί, αλλά οι κράμπες που έβγαλαν στο τέλος είναι ανησυχητικό σημάδι. Αν δεν τρέξουν, δεν θα κάνουν τίποτα. Επίσης, πρέπει να σταματήσει το ανέκδοτο με τον Welbeck στα πλάγια, ο άνθρωπος είναι φορ. Τέλος πάντων, λογικά ο Hodgson θα βρει την άκρη. Οι Ιταλοί έπαιξαν πολύ καλύτερα απ' όσο περίμενα. Αποφασιστικοί, ψύχραιμοι παρά την γρήγορη ισοφάριση, αποτελεσματικοί στην επίθεση. Ειδικά ο Candreva μπροστά σε ελεύθερο ρόλο (παρ' ότι ΔΕΝ είναι ούτε 10άρι ούτε μεσοεπιθετικός, αλλά 8άρι) ήταν νομίζω ο καλύτερος Ιταλός μαζί με τον Pirlo και τον Sirigu στο τέρμα. Πλέον, έχοντας εικόνα και της Ιταλίας, δεν τους φοβάμαι για την συνέχεια, θα πάνε καλά στο τουρνουά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάρη, εννοείται ότι ο Σάντος έχει μεγάλες ευθύνες. Και δεν βλέπω να το καταλαβαίνει αυτό. Το να κράζεις τους παίχτες, κάτι το οποίο έχει ξανακάνει, σημαίνει ότι βγάζει από πάνω του την ρετσινιά. Ότι αυτός τα κάνει όλα σωστά και τα κωλόπαιδια οι ποδοσφαιριστές μαλακίζονται. Αγαπητέ Σάντος, δεν πάει έτσι.

    Η Εθνική, χωρίς να αξιοποιήσει στο έπακρο το χώρο που έδινε η Κολομβία, προσπάθησε να απαντήσει και να σκοράρει. Και η αλήθεια είναι ότι ένα γκολ το δικαιούταν. Έστω και με αυτές τις ανορθογραφίες, όπως σωστά γραφεις, τι οποίες, δυστυχώς, δεν βλέπω να διορθώνονται. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να βλέπω εγώ το τρομακτικό πρόβλημα στην ανασταλτική λειτουργία που διαθέτει η αριστερή πλευρά. Δεν γίνεται να το βλέπω εγώ και να μην το βλέπει ο Σάντος. Θα έπρεπε, σε έναν ιδεατό κόσμο, να είχε αριστερά τον Καράμπελα και μπροστά του τον Χολέμπας. Τέλος πάντων. Κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο, μετά τις αλλαγές, ήμαστε τρύπιοι από δεξιά, αριστερά και το κέντρο. Και ευτυχώς που οι Κολομβιανοί δεν θέλησαν να ανεβάσουν ρυθμούς γιατί θα μας χτυπούσαν όπως η Ολλανδοί τους Ισπανούς.

    Όσο για την Ιταλία, ο Πίρλο, το βαρόμετρο της Ιταλίας, είναι θαυμάσιος παίχτης. Δεν πρέπει να έκανε ούτε μία λάθος επιλογή. Άριστος στρατιώτης κι ο Μαρκίζιο: υπερπολύτιμος. Κι αυτός ο Καντρέβα έπαιξε αρκετά καλά. Για να μπλοκάρεις την Ιταλία, πρέπει να παίξεις μαν του μαν τον Πίρλο και να τον κουράσεις. Θα θυσιάσεις έναν παίχτη, αλλά από τα πόδια του Πίρλο περνάει όλο το παιχνίδι της ομάδας. Και η Αγγλία μου άρεσε, όμως. Είχε σε μέτρια βραδιά τον Τζέραρντ, τον Γουέλμπεκ, όπως σωστά γράφεις, σε λάθος θέση, τον Ρούνεϊ οπισθοχωρημένο, τον Τζόνσον να βγάζει σέντρες σε μυστήριο λαϊκού ήρωα, αλλά, παρόλα αυτά, το πάλεψε. Ή ήττα, πάντως, της Ουρουγουάης από την ενθουσιώδη Κόστα Ρίκα, έκανε τον όμιλο ταναπού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είναι Εθνική αυτή, με εκλέκτορες την Κλίκα Δυτικής Πελοποννήσου.

    Ο Πίρλο περπατάει στο χορτάρι. Αφού μπροστά του ο Πατρινός οργώνει το γήπεδο. Αλλά ξέρει τόση μπάλα ο Ιταλός, τόνους μπάλα. Και την ξεφορτώνει στο χορτάρι με ανατρεπόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπουργέ, όντως ο Πίρλο περπατάει στο χόρτο. Αλλά σκέφτεται πολύ γρήγορα. Ο άνθρωπος έχει ποδοσφαιρική σκέψη. Ξέρει από πριν που θα δώσει την μπάλα και δεν περιμένει σαν τον Καραγκούνη με ανοιχτά τα χέρια να δώσει πάσα. Σε αυτό, βέβαια, τον βοηθούν και οι συμπαίχτες του που γνωρίζουν την αξία της κίνησης άνευ μπάλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έλα τώρα μη βωμολοχείς, που συγκρίνεις Πίρλο με Καραγκούνη. Που θέλει να μας τον φορτώσει το κουμπαράκι του Νταμπίζας ξανά στην ομάδα.

    Ακούω όμως ότι έχει μαζί του ταπηροκρανίωση ο Αλαφούζ. Σου λέει άμα θες ρε μάγκα να κρεμάσεις τα υποδήματά σου στη Πανάθα, γιατί δεν υπέγραφες πριν το κωλοΜουντιάλ, να επωφεληθεί η ομάδα τη διακοσάρα που θα εισέπραττε από τη συμμετοχή σου εκεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Περιπατητές και βουτηχτές... αυτό είναι Κάνθαρε το ελληνικό ποδόσφαιρο, δυστυχώς !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπουργέ, αυτό έλειπε, να συγκρίνω Πίρλο με Καραγκούνη!

    Γεια σου, Ηλία! Εντάξει, αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, με την Εθνική τι γίνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο,τι γίνεται συνήθως σε όλα τα σοβαρά και μη θέματα... τίποτα.
      Σε χαιδεύουν, πέφτεις, δεν σε ακουμπάνε, πάλι πέφτεις. Ετσι έχουν μαθει, όλοι ανεξαιρέτως οι ελληνες ποδοσφαιριστές, και νομίζουν ότι οι ξένοι διαιτητές είναι σαν τους δικούς μας !!!
      Το ποδόσφαιρο όμως θέλει εξυπνάδα,δύναμη και την εύνοια του Θεού (ελέησον).
      Την ευνοια την έχεις, αλλά δεν φτάνει.
      Και δυστυχώς φαίνεται η έλλειψη ποιότητας, γιατί εδώ δεν έχεις να κάνεις με αντιπαλο το Λιχτενσταιν ή τη Μάλτα, που με σπρώξιμο τους πέρασες και αυτούς !

      Διαγραφή
    2. Ηλία, όπως είπε ένας φίλος, προκρίνεσαι στο Μουντιάλ, κατεβαίνεις να παίξεις στην Βραζιλία, σε μία ποδοσφαιρομάνα, αντιμετωπίζεις στην πρεμιέρα μια καλή ομάδα, καλύτερη από τη δική σου, και βλέπεις τους παίχτες να μην έχουν πάθος. Να παίζουν σαν νεαρά γατάκια.

      Διαγραφή
  8. Να το πιάσω από εκεί που τ' άφησες, Αντιμετωπίζεις στην πρεμιέρα μια καλή ομάδα, καλύτερη από τη δική σου, και βλέπεις τους παίχτες να μην έχουν πάθος. Να παίζουν σαν νεαρά γατάκια. Τρώνε λοιπόν μια ξεγυρισμένη τριάρα και την επόμενη μέρα ασχολούνται με την αγωγή που θα κάνουν, γιατί κυκλοφορεί στα σόσιαλ μίντια μια φωτό από τα επινίκια με τη Ρουμανία. Έλα νινί στον τόπο σου!

    Ξαναγίναμε μια Εθνική δημοσίων υπαλλήλων, ότι και προ Όθωνα. Και τα χειρότερα έπονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι περισσότερα για την εθνική από αυτά που έγραψα ήδη στον striker. Διαφωνώ όμως Kanthare στο ότι δεν διαχειριστήκαμε σωστά τον άθλο του 2004. Όχι σε επίπεδο Ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά σε επίπεδο εθνικής. Προημιτελικά στο τελευταίο Euro, δεύτερη σερί συμμετοχή σε μουντιάλ, μονίμως μέσα στις 10-15 καλύτερες ομάδες του κόσμου σύμφωνα με την FIFA (12η θέση τον Ιούνιο). Επιτεύγματα και κατακτήσεις που σήμερα μας φαντάζουν φυσιολογικές, πριν από μία δεκαετία ήταν όνειρα θερινής νυκτός. Και το κυριότερο; Όλα αυτά σε ένα κράτος (και σε πολιτικό και αθλητικό επίπεδο) ασόβαρο, διεφθαρμένο, παντελώς άχρηστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπαλαντέρ, εσύ κι ο Υπουργός μού δίνετε μια έξοχη πάσα. Νομίζω το έχει πει κι ο Υπουργός παλαιότερα: κάνουμε βήματα πίσω. Κινδυνεύουμε να βρεθούμε, όπως σωστά λέει, στην προ Όθωνα εποχή. Και οι προκρίσεις που λες, οι παρουσίες σε Euro και World Cup, να θυμάσαι ότι ήρθαν λόγω των ευνοϊκών κληρώσεων που μας έφερε ο 2004. Αντί, όμως, να προσθέτουμε νέα στοιχεία στο παιχνίδι μας, να γινόμαστε πιο απρόβλεπτοι, να δουλεύουμε με νέους παίχτες, να ξεριζώσουμε νοοτροπίες, να γίνουμε καλύτεροι, εμείς μείναμε στάσιμοι και προβλέπω, και μάλιστα πολύ σύντομα, ότι θα επανέλθουμε σε χαμηλές πτήσεις. Μόλις η Ελλάδα αρχίσει να κατρακυλάει θέσεις στην βαθμολογία των διοργανώτριων αρχών, με αποτέλεσμα να κληρωνόμαστε με Γερμανίες και Γαλλίες, να δούμε πόσες φορές θα προκριθούμε. Επιμένω, λοιπόν, ότι μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο. Η νοοτροπία είναι ακριβώς η ίδια -φαίνεται από παίχτες, δημοσιογράφους, κόσμο- και δυστυχώς βλέπω ότι γίνεται χειρότερη. Και η επιλογή Σάντος, άρα η ΕΠΟ, έχει μερίδιο ευθύνης. Ας ελπίσουμε ότι ο Ρανιέρι θα καταφέρει να διασώσει ό,τι μπορεί.

    Υ.Γ. Βλέπει ο Σούσιτς ότι η ομάδα του βρίσκεται πίσω στο σκορ. Τι κάνει; Βγάζει τον Τζέκο για να βάλει τον Ιμπίσεβιτς; Όχι, βέβαια! Αφήνει τον Τζέκο στο ματς και περνάει και τον Ιμπίσεβιτς. Ακούς, κύριε Σάντος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι συμφωνούμε διαφωνώντας (ή μήπως το αντίθετο;)! Την επιτυχία του 2004 η εθνική την διαχειρίστηκε καλά, το Ελληνικό ποδόσφαιρο πάλι ΟΧΙ! Αυτό που έχει να διαχειρισθεί η εθνική είναι κάτι που το ελληνικό ποδόσφαιρο ΔΕΝ παράγει: ποδοσφαιριστές, νοοτροπία και ποδόσφαιρο.

      Λένε ότι οι εθνικές ομάδες είναι ο καθρέπτης του ποδοσφαίρου της κάθε χώρας. Στην περίπτωσή μας δεν ισχύει αυτό κι επειδή το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μεγαλύτερη οντότητα από την εθνική το πιθανότερο είναι να μας παρασύρει στην μετριότητα της προ 2004 εποχής...

      Διαγραφή
  11. Νικολας.

    Πολλες διαφωνιες εχω Κανθαρε και λοιποι σχολιογραφοι.
    Το 2004 ηταν εξαιρεση για το Ελληνικο ποδοσφαιρο, που δεν μπορεσε να το εκμεταλευτει, γιατι δεν ηταν ετοιμο, ή γιατι δεν ηθελε, μην τυχον κι αλλαξουν τα κοζια.
    Αντιθετα η Πορτογαλια, αν κι εχασε τον τελικο, εκανε τεραστια βηματα μπροστα. Γιατι εκει οι ανθρωποι ηθελαν να τα κανουν, σ’ αντιθεση μ’ εμας.

    Αλλη διαφωνια ειναι οτι η Ελλαδα δεν παραγει παιχτες. Μεγα λαθος. Οι μικρες εθνικες εχουν παντα διακρισεις. Το προβλημα ξεκινα οταν οι παιχτες φτανουν στα 18-20 χρονια, και κανουν τα πρωτα συμβολαια τους. Ειτε σταματουν να προπονουνται οπως πριν, ειτε δεν παιρνουν ευκαριες στις ομαδες τους.
    Παραδειγμα η Ξανθη κι ο Πανιωνιος. Γιατι αυτες οι ομαδες παντα βγαζουν παιχτες ? Γιατι ασφαλως αυτη ειναι η πολιτικη τους, και πανω σ’ αυτο το σχεδιο δουλευουν.

    Το προβλημα στην Ελλαδα, που εγινε κατεστημενο, ειναι οι δημοσιογραφοι της αρπαχτης, και οι βλαχοπαραγοντες τυπου Κομποτη.
    Οι δημοσιογραφοι παιρνουν μιζες και ασκουν κριτικη βασει συμφεροντων.
    Οι βλαχοπαραγοντες ενδιαφερονται μονο για την κονομα, χωρις να βαλουν κατω ενα προγραμμα κι ενα σχεδιο αναπτυξης, που θα τους αποφερει στο μελλον πολλαπλασια οφελη. Στοχευουν μονο στο ευκολο κερδος.

    Στον αγωνα της εθνικης, ο Σαντος εδωσε την ευκαιρια στους παιχτες που εφεραν την εθνικη στο μουντιαλ. Εκανε ομως εγκληματα σε τακτικα θεματα.
    Για παραδειγμα, δε γινεται να ρισκαρεις μπροστα για το γκολ, και να εχεις αμυντικα χαφ Καραγκουνη και Κατσουρανη.
    Με την αλλαγη του Καραγκουνη, περασε ο Σαμαρας μεσα στην περιοχη, ο Φετφα πηγε αριστερα, ενω ανεβηκε ο Τοροσιδης δεξιος μεσοεπιθετικος. Ο Μανιατης πηγε δεξι μπακ.
    Ερωτηση. Γιατι να γινει ολο αυτο το ανακατεμα ? Γιατι να βγει αλλαγη ο Κονε, που ηταν ο κορυφαιος της εθνικης ?
    Γιατι δεν πηγε καποιος επιθετικος πανω στον 38χρονο Γιεπες, και να παιζει η εθνικη συνεχεια πανω του ?

    Εχω κι αλλα πολλα θεματα, αλλά το σταματω εδω, για να κανω τη φραπεδια μου και να δω το Γερμανια-Πορτογαλια που αρχιζει σε λιγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νικόλα, έστω ότι δεν ήμαστε το 2004 σε εγρήγορση. Δεν περιμέναμε να κερδίσουμε το Euro -και δικαίως. Μήπως, όμως, δεν ασχοληθήκαμε ποτέ σοβαρά με τις θετικές προεκτάσεις της κατάκτησης;

    Πρόσεχε, δεν έγραψα ότι δεν παράγουμε παίχτες, αλλά δεν δουλεύουμε με νέους παίχτες. Μάλιστα, όσες φορές έχω παίξει αντιμέτωπος με παίχτες από τα τσικό του Πανιωνίου ή κάποιας άλλης ομάδας, διαπιστώνω ότι μπορεί να ξέρουν μπάλα, αλλά αγνοούν βασικές αρχές του ποδοσφαίρου.

    Καταλαβαίνεις τι άσχετα κωλόπαιδια είναι οι δημοσιογράφοι από το πως φέρονται στην Εθνική. Με τις δημόσιες σχέσεις να δίνουν και να παίρνουν. Τέλος πάντων. Όσον αφορά τους παράγοντες, μεγάλη ευθύνη έχει ο κόσμος. Όταν βλέπεις τον όχλο του ΠΑΟ να αποθεώνει τον Πατέρα, καταλαβαίνεις τι γίνεται. Μπορεί, με άλλα λόγια, να απαιτείται η φοίτηση των Ελλήνων παραγόντων σε ειδική σχολή, αλλά κι ο κόσμος πρέπει να μάθει να έχει κρίση και να μην πιστεύει ψεύτες, άσχετους και λαμόγια.

    Ο Σάντος, Νικόλα, τα έχει κάνει θάλασσα! Με τις επιλογές, το στήσιμο, τις εξωτερικές αλλαγές και τις δηλώσεις.

    Υ.Γ. Η Γερμανία κάνει περίπατο. Ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και να 'ναι καλά η πνευματική ανεπάρκεια του Πέπε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ πάντως θα επιμείνω στο ότι η Ελλάδα δεν παράγει ποδοσφαιριστές. "Κανονικούς" - ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές εννοώ ως προς τον επαγγελματισμό, την νοοτροπία (αυστηρό πρόγραμμα, τήρηση ωραρίων, εκγύμναση,διατροφή) και την τακτική παιδεία (ατομική και ομαδική). Αυτό δεν σημαίνει πως ταλέντο δεν υπάρχει. Απλά μένει αναξιοποίητο, ακατέργαστο. Η όποια εξέλιξη είναι καθαρά εμπειρική. Προχωράς με το ένστικτο και μαθαίνεις στην πράξη (πράγματα που θα έπρεπε να ξέρεις πριν βγεις στο επαγγελματικό επίπεδο)...

    Θυμάμαι πρόχειρα δύο-τρία παραδείγματα:

    1) Με την επιστροφή του Σάντος στην ΑΕΚ ο Ντέμης είχε αγοράσει την μισή (και βάλε) εθνική νέων & ελπίδων. Στην καλοκαιρινή προετοιμασία ο Πορτογάλος (αντί να κάνει... κανονική προετοιμασία) τους μάθαινε τα βασικά! Όπως πχ πως να εκτελούν σωστά πλάγιο άουτ!!! Κι αυτό σε παίκτες που ήταν η αφρόκρεμα του Ελληνικού ποδοσφαίρου στις ηλικίες 18-20. Πως θα κάνουν αυτά τα παιδιά καριέρα;

    2) Στην εποχή Φερέρ στην ΑΕΚ ο Ισπανός κρατούσε τους πιτσιρικάδες παραπάνω και τους έκανε έξτρα (ατομική) προπόνηση για να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους (ο Σεγκούρα είχε αναλάβει την δουλειά). Μέχρι εδώ καλά. Έλα όμως που σ' αυτό το γκρουπ αναγκάστηκε να προσθέσει και ποδοσφαιριστές 24-25 ετών (πχ Μόρας - Καπάνταης) γιατί είχαν κραυγαλέες ελλείψεις σε βασικά πράγματα. Για παράδειγμα, μάθαινε στον Μόρα πως να τοποθετεί το πόδι για να υποδέχεται την μπάλα όταν "ερχόταν από ψηλά" (σε βαθιές μπαλιές δηλαδή να μην του φεύγει το κοντρόλ)!!!

    3) Θα κλείσω με την δήλωση του Ντέμη που είχε πει ότι γνώρισε τι είναι το ποδόσφαιρο όταν γνώρισε τον Σάντος. Πριν έπαιζε "ενστικτωδώς" και "εμπειρικά"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μπαλαντέρ, δυστυχώς ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν δουλεύει, αλλά και δεν δουλεύουν μαζί του. Και δεν εννοώ μόνο, τακτικά ή τεχνικά, αλλά και σε θέμα νοοτροπίας. Βέβαια, σε αυτό έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και οι γονείς, αλλά αυτό συνιστά άλλο κεφάλαιο του ίδιου βιβλίου. Με μια ταχύτατη σκέψη, λοιπόν, μου έρχεται στο μυαλό, ως κραυγαλέο παράδειγμα, ο Νίνης. Το ταλέντο από μόνο του, επομένως, δεν σημαίνει τίποτα. Στην Ελλάδα, όμως, αρκεί -μόλις!- ένα καλό 20λεπτο για να σε βαφτίσουν οι δημοσιογράφοι ταλεντάρα. Και το χειρότερο είναι γίνονται ταλέντα, ακόμα και βεντέτες, πριν γίνουν ποδοσφαιριστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χάρης

    Αγαπητοί Νικόλα και Μπαλαντέρ, το ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και πολύ καιρό έχει σταματήσει να παράγει παίκτες. Μόνο κάποιοι ελάχιστοι ξεπετάγονται πού και πού, κι αυτό λόγω συμπτώσεων και συγκυριών, ή ακόμα και ατομικής κλάσης.

    Πείτε μου τον τελευταίο παικταρά που καθιερώθηκε στις ελληνικές ομάδες (ειδικά τις μεγάλες) και προερχόταν από τα δικά τους τσικό (και όχι αγορασμένοι πιτσιρικάδες 16 ετών). Πρόχειρα θυμάμαι ως τελευταίους τον Ελευθερόπουλο στον Ολυμπιακό το 1996 και τους Γκούμα-Καραγκούνη-Μπασινά στον Παναθηναϊκό λίγο αργότερα. Όλοι οι άλλοι αγορασμένοι, Έλληνες και ξένοι.

    Κάποτε υπήρχε ο Πανόπουλος στην Ξάνθη που ανακάλυπτε παικταράδες σε όλη την Ελλάδα και τους μοσχοπουλούσε. Τί να πρωτοθυμηθώ, από τον Ζήκο και τον Πατσατζόγλου, μέχρι τον Τοροσίδη. Για σύγκριση, μετά πούλησε στον Ολυμπιακό τον Βλαχοδήμο που ντριμπλαδόρος είναι αλλά ποδοσφαιριστής δεν είναι.

    Και ο Πανιώνιος κάποτε παρήγαγε παίκτες αλλά το καλούπι έσπασε. Οι σύγχρονοι Σάμαρης και Κολοβός, φερ' ειπείν, δεν πιάνουν μία μπροστά σε έναν Θωμά Μαύρο παλαιότερα.

    Παίκτες δεν ξαναβγήκαν για 2 λόγους: πρώτον, η οικονομική ευμάρεια που υπήρχε στην Ελλάδα από το 1990 και μετά και η ασφάλεια της εύρεσης δουλειάς στο Δημόσιο και η γνωστή μιζέρια της έλλειψης φιλοδοξίας απέτρεψε πολλούς από το να ασχοληθούν επαγγελματικά με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Δεύτερον, ποτέ δεν υπήρξαν και ούτε υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα καταρτισμένοι προπονητές και υποδομές για την εκπαίδευση νεαρών επαγγελματιών αθλητών. Όσοι κάθονται σε πάγκους απλά υποδύονται τον κόουτς.

    Ένα άλλο κακό είναι οι Πρόεδροι. Από τους λαμόγιους τύπου Κομπότη, Μπέου, Ψωμιάδη, Μητρόπουλου, κλπ, μέχρι τα αφεντικά τύπου Κόκκαλη και Πατέρα, όλοι έχουν το κουσούρι ότι έβλεπαν το ποδόσφαιρο ως μέσο προσωπικής προβολής, και όχι για παραγωγή θεάματος μέσω των προπονητών και των ποδοσφαιριστών. Δεν θα πω περισσότερα για τους κωλοδημοσιογράφους, καθώς αυτοί παίζουν πάντα το παιχνίδι των Προέδρων που γουστάρουν.

    Κι έχουμε το φαινόμενο με νεαρούς παίκτες που παίζουν μια φορά από το πουθενά και μάλιστα καλά και μετά να αποθεώνονται όχι μόνο από τους κωλοδημοσιογράφους που βαφτίζουν τους πάντες Messi και Ronaldo, αλλά και τον κόσμο στην εξέδρα. Μετά σηκώνουν ψηλά τον αμανέ, σκάνε στα μπουζούκια ως "μούρη", δεν προπονούνται, και πάνε μετά οι Messi και οι Ronaldo, χάθηκαν. Εγώ ξέρω ότι καλός νέος παίκτης είναι όποιος κάνει 2 κολλητές καλές σαιζόν, όχι 2-3 ματσάκια. Οι παίκτες αυτοί, αφημένοι στην τύχη τους, φτάνουν 25 ετών και ακόμη θεωρούνται "ταλέντα". Κανείς ποτέ δεν τους προπόνησε, δεν τους συνέτισε, δεν τους συμβούλεψε. Και από πάλαι ποτέ "ταλέντα" καταλήγουν να παίζουν σε καμιά Γ' ή Δ' Εθνική πριν τα 30 τους.

    Η Ελλάδα είναι τοξικό περιβάλλον για νεαρούς παίκτες. Ο Κονέ κάποτε στα 16-17 του έβαλε Ολυμπιακό κι ΑΕΚ να τσακωθούν για πάρτη του, πριν 7-8 χρόνια. "Μεγάλο ταλέντο" γράφανε. Τον πήρε η ΑΕΚ. Περιττό να πω ότι δεν έκανε τίποτα ποτέ στην ΑΕΚ. Έφυγε στην Ιταλία κι έβαλε το κεφάλι κάτω και δούλεψε, επειδή ακριβώς δεν τον θεωρούσαν "μεγάλο ταλέντο που θα χαλάσει κόσμο", που ποτέ δεν ήταν. Σήμερα είναι ένας τίμιος ποδοσφαιριστής που τον σέβονται στην Ιταλία και από φυσική κατάσταση παίζει να είναι ο καλύτερος της Εθνικής. Όχι σαν τον Κατσουράνη, ή τους παίκτες του Ολυμπιακού που μετά την Manchester περπατάνε μήνες τώρα.

    Τί άλλο να σχολιάσουμε? Και πάλι καλά που από το 2004 και μετά μπήκαν στην Εθνική παίκτες όπως ο Παπασταθόπουλος και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Πάλι καλά να λέμε. Όσο για την αξιοποίηση του 2004, εδώ δεν έχουμε αξιοποιήσει τα έργα που πληρώσαμε και έγιναν για την Ολυμπιάδα, θα αξιοποιούσαμε την ποδοσφαιρική επιτυχία στην Πορτογαλία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Νικολας.

    Ταλεντα υπηρχαν και παντα θα υπαρχουν στην Ελλαδα. Το θεμα ειναι ομως η αξιοποιηση τους. Γιατι υπαρχει και η αλλη πλευρα που λεει, πως δεν ειναι ολα κωλοπαιδα που μολις κανουν το συμβολαιο τους επαναπαυονται και τα γραφουν ολα στα παπαρια τους.
    Ο νεαρος παιχτης των 18-20 ετων, χρειαζεται να παιζει συνεχεια, για να εχει παραστασεις και να βγαλει το ταλεντο του.
    Για παραδειγμα ο Κλαους, που στα 18-19 ηταν πρωταθλητης Ελλαδας με την Κ20 του ΠΑΟΚ και πρωτος σκορερ. Επεσε πανω στον Σαντος που δεν το γουσταρε, κι εχασε τρια χρονια δανεικος δεξια κι αριστερα, για να παιζει ο Μουσλι κι ο Παπαζογλου.
    Ο Παπασταθοπουλος που δεν επαιζε στην ΑΕΚ. Βρηκε στην Τζενοα την υγεια του και δουλεψε πολυ, με συνεπεια να θεωρειται δικαιως απο τους κορυφαιους αμυντικους στην Ευρωπη.
    Ο Φετφα μια απο τα ιδια. Ο Κονε, ο Ταχτσιδης.
    Τι εχει να ζηλεψει για παραδειγμα ο Μπουγαιδης, ο Διαμαντακος, ή ο Ρουγκαλας, απο τους τυχαρπαστους Λατινους που παιρνουν τις θεσεις τους στην ΣουπαΛιγδα ?

    Κι εδω η μπαλα παει στους παραγοντες, που κανουν φραγκα απο τις μεταγραφες, χρεωνοντας τις ομαδες τους. Ο Ολυμπιακος , ο Αρης επι Κοντη, ο ΠΑΟΚ επι Ζαγορ-Βρυζα και οι διαφοροι Κομποτο-Αρβανιτιδαιοι. Δεν τους ενδιαφερει η παραγωγη παιχτων.

    Προπονητες Ελληνες υπαρχουν, και καλοι μαλιστα. Απλως δεν τους δινεται η ευκαιρια και η πιστωση χρονου, που δινεται στους ξενους.
    Ο Δωνης για παραδειγμα, αν ειχε τη μιση στηριξη που ειχε ο Στεφενς στον ΠΑΟΚ, ακομα θα ηταν στον παγκο του.
    Ο Χριστοπουλος που ειχε φοβερη χρονια στον ΠΑΣ προπερσι.
    Ο Τσιωλης τα τελευταια 10 χρονια τουλαχιστον.

    ΥΓ 1 Ο Πεπε πρεπει να ειχε πολυ δυσκολη παιδικη ηλικια.
    ΥΓ 2 Ο Μπρουνο Αλβες ειχε φυγει σαν αχρηστος απο την ΑΕΚ.
    ΥΓ 3 Καντε μια συγκριση τους μπασκετικους παραγοντες, με τους ποδοσφαιρικους. Η μερα με τη νυχτα. Εξαιρουνται Γιανακοπουλοι-Αγγελοπουλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ο Παπασταθοπουλος που δεν επαιζε στην ΑΕΚ." Νικόλα δεν ισχύει αυτό. 33 συμμετοχές είχε την τελευταία του χρονιά.

      "Ο Μπρουνο Αλβες ειχε φυγει σαν αχρηστος απο την ΑΕΚ." Ούτε αυτό ισχύει. Τον πήρε πίσω η Πόρτο. Δανεικό τον είχε δώσει χωρίς οψιόν αγοράς (εν αντιθέσει με τον Ασουνσάο που είχε οψιόν 3.000.000 ευρώ). Ο παίκτης ήρθε στην Ελλάδα αποκλειστικά και μόνο λόγω Σάντος. Χάρη του έκανε η Πόρτο (του Φερνάντο) γιατί τελείωνε το καλοκαίρι και το ροστέρ της ΑΕΚ ήταν "άδειο". Ο Μπρούνο (πέραν από το ότι λατρεύτηκε από τον κόσμο όσο λίγοι ποδοσφαιριστές) έκλεισε την σεζόν 2004-05 με 32 συμμετοχές...

      Διαγραφή
  17. Και τώρα, ένεκα της οικονομικής κρίσης, αποφασίσαμε, εν μία νυκτί, να στραφούμε στους Έλληνες παίχτες. Να ενσωματώσουμε βίαια, αδίστακτα, χωρίς υπόβαθρο, νεαρούς Έλληνες στις εντεκάδες. Παιδιά, δηλαδή, με τα οποία κανείς δεν δούλεψε και κανείς δεν προετοίμασε ψυχολογικά για μια τέτοια κατάσταση. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στην ΑΕΚ και στον Άρη.

    Πάμε και στους παράγοντες. Ένας καλός παράγοντας φαίνεται από το πόσο αγαπάει το ποδόσφαιρο και το αν έχει σχέδιο για την ομάδα του. Έστω μόνο από το δεύτερο. Στην Ελλάδα, όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο -ελάχιστες οι εξαιρέσεις. Το ποδόσφαιρο το αγαπούν κάποιοι φανατισμένοι ρομαντικοί, όπως ο γράφων, αλλά δεν το αγαπούν ούτε οι δημοσιογράφοι μήτε η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ο όχλος δηλαδή. Δεν είναι τυχαίο ότι εχουν λατρευτεί παράγοντες σαν τον Πατέρα ή ότι υπάρχουν άτομα, μακράς διαρκείας, σαν γάλα, όπως ο Μπέος, τους οποίους το σύστημα αρνείται να οδηγήσει στην έξοδο. Καλώς ή κακώς, έχουμε τους παράγοντες που μας αξίζουν.

    Οι νεαροί, όμως, θα πρέπει να δουλέψουν και μόνοι τους. Και σε αυτό το σημείο επαναλαμβάνω ότι τεράστια ευθύνη έχουν οι γονείς. Εκείνοι είναι που μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά την ψευδαίσθηση ότι αδικούνται από τους προπονητές τους και ότι είναι παιχταράδες. Απαιτείται αυτογνωσία. Και, φυσικά, αυτά που τους έλεγαν οι γονείς μετά τα ακούνε από τους δημοσιογράφους, επειδή έκαναν ένα καλό 20λεπτο. Επομένως, Χάρη, το περιβάλλον γίνεται τοξικό και από δική τους υπαιτιότητα. Να είναι καλά τα μαγαζιά στην παραλιακή, τα γρήγορα αμάξια και οι γυναίκες. Για αυτό λέω ότι γίνονται βεντέτες πριν γίνουν ποδοσφαιριστές. Το βλέπεις κι από τα τατουάζ ή τα περίεργα χτενίσματα. Όλα για τη μόστρα.

    Τέλος, δεν θεωρώ τον Έλληνα προπονητή κάτι φοβερό. Γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος, ξέρει να παίζει καλά χωρίς την μπάλα, προτιμά το ποδόσφαιρο αναμονής και τις αντεπιθέσεις, είναι πρακτικός και ρεαλιστής, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι προπονητικά βρίσκεται πάνω από το μέσο όρο. Αν έπρεπε να κατανομάσω ορισμένους προπονητές που έχουν δείξει διάρκεια και ξεχωρίζουν κάπως περισσότερο από τους υπόλοιπους, αυτοί είναι οι Δώνης, Τσιώλης και Αναστασιάδης. Άντε να προσθέσω και τον Αναστόπουλο, απλά και μόνο επειδή κάνει καλύτερα αυτά που κάνει ο μέσος όρος. Το αινιγματικό ερώτημα είναι ότι οι ίδιοι οι Έλληνες προπονητές έδειχναν, επί πολλά χρόνια μάλιστα, να μην εμπιστεύονται γηγενείς παίχτες και δη (και) νεαρούς. Δεν ξέρω αν δεν είχαν τάλαντο οι νεαροί, φοβόντουσαν τις αντιδράσεις του κόσμου ή έπαιρναν χαρτάκια από μάνατζερς και Προέδρους. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι δεν γίνεται τρεις εθνικές κατηγορίες να μην διαθέτουν ταλέντα, πρόθυμα και ικανά για να δουλέψουν και να διακριθούν. Άντε τώρα να το εξηγήσεις αυτό στον Κόντη και στους κλώνους του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το πρόβλημα της μη χρησιμοποίησης των νεαρών ποδοσφαιριστών από τις ομάδες της Α' Εθνικής είναι (ή μάλλον ήταν, γιατί αναγκαστικά στρέφονται εκεί πλέον οι σύλλογοι) σημαντικό αλλά όχι το πρωτεύων.

    Οι Έλληνες παίκτες των ηλικιών 18-20 δεν είναι έτοιμοι και το μόνο που τους λείπει είναι η εμπειρία των αγώνων υψηλού επιπέδου.

    Το βασικό είναι πως σ' αυτή την ηλικία δεν έχουν μάθει σωστά αυτά που πρέπει να ξέρουν για να βγούνε στον επαγγελματικό στίβο. Κι αυτά δεν θα τα μάθουν παίζοντας...

    Ένα μικρό παράδειγμα. Απόσπασμα από σημερινή ανακοίνωση του ΠΑΟΚ:

    «Μέσα από την παρακολούθηση 26 μικτών ομάδων από όλη σχεδόν την επικράτεια, οι υπεύθυνοι των Τμημάτων Υποδομής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ναι μεν διακρίνονταν κάποια παιδιά, ωστόσο αδυνατούσαν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα προπόνησης των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ.

    Υστερούσαν σε τεχνική και νευρομυική εκπαίδευση, με αποτέλεσμα καμία ολιστική και ποιοτική προπόνηση οποιασδήποτε διάρκειας και ποσότητας να είναι ικανή να αντικαταστήσει τα χρόνια χαμηλής ποδοσφαιρικής εκπαίδευσης.»

    "Έκοψαν" δηλαδή ταλαντούχα παιδιά (ίσως και πιο ταλαντούχα απ' αυτά που επέλεξαν) γιατί οι βασικές τους ελλείψεις δεν γίνεται να αναπληρωθούν. Άμα δεν γίνει στην ώρα του τέλειωσε...

    Όσο για τον "Έλληνα προπονητή" μόνο ως ανέκδοτο μπορώ να το εκλάβω. Με μία - δύο εξαιρέσεις (πχ Δώνης, Χριστόπουλος) για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νικολας.

    Για τον Μπαλαντερ.
    Εχεις δικιο για τον Σωκρατη, μονο που ειχε 24 συμμετοχες στο πρωταθλημα στη δευτερη χρονια του. Στην πρωτη του χρονια ειχε 14 συμμετοχες. Η μεταγραφη του στην Τζενοα στοιχησε 3,8 μυρια.
    Τουλαχιστον αυτα λεει εδω, http://us.soccerway.com/players/sokratis-papastathopoulos/19278/
    Για τον Αλβες νομιζω πως αν ηθελε η ΑΕΚ, μπορουσε να τον κρατησει. Δεν επιμενω ομως γιατι δεν ειμαι σιγουρος και δεχομαι την αποψη σου.
    Εκεινο ομως που θυμαμαι σαν χτες, ηταν η δηλωση του Ντεμη, οτι στην ομαδα θα παιζουν Ελληνες μικρης ηλικιας. Και τελικα εφερε στην ΑΕΚ το Ριβαλντο στα τελειωματα του.

    Για τους Ελληνες παιχτες διαφωνω ριζικα. Οι εθνικες μας μεχρι και Κ21 ειναι αρκετα καλες και διακρινονται. Σ’ αυτες τις ηλικιες μετραει πολυ το ταλεντο, αφου δεν επιδεχονται σοβαρες προπονησεις δυναμης, λογω της σωματικης αναπτυξης που εχουν.
    Θα μπορουσαν να εχουν καλυτερες συνθηκες προπονησης σε τακτικα θεματα. Αυτο ομως βαραινει τις διοικησεις των ομαδων, και τον ελαχιστο προυπολογισμο που διαθετουν για τις ακαδημιες τους.
    Αρα η οποια βελτιωση τους ερχεται μονο μεσα απο τους αγωνες. Και δε λεω να ειναι βασικοι αναντικαταστατοι στα 18 τους. Απλως να παιζουν καποια ημιχρονα, καποια θεωρητικα ευκολα παιχνιδια, αγωνες κυπελου και τετοια. Για να μπορουν στα 20 τους να ειναι ετοιμοι.
    Η ανακοινωση του ΠΑΟΚ ειναι ναχαμε να λεγαμε. Ποσοι απο τους πρωταθλητες Ελλαδας της κ20 προ 6ετιας παιζουν στον ΠΑΟΚ αυτη την στιγμη ? Μονο ο Κλαους, κι αυτος απο σποντα.
    Εδω εδωσε μεταγραφη στον Σταφυλιδη για 1 μυριο, και πηρε περσυ τον Τζαβελα για 1,5 σε τρια χρονια, και φετος τον Ρατ το Ρουμανο.
    Περσυ ειχε δεξι μπακ τον Κωνσταντινιδη, βασικο στην εθνικη Κ19, και πηρε μεταγραφη τον Σκονδρα, για να παιζει ο Κιτσιου που ειναι χαφ. Παραλογισμος.
    Ποσο χειροτεροι μπορει να ειναι οι Πελκας, Ποποβιτς, Παναγιωτουδης, Ιντζιδης, απο τους Ολισε, Μαντουρο(200κιλα), Μααρτενς, Λοπεζ ?

    Αλλη διαφωνια μου ειναι οι Ελληνες προπονητες.
    Ποσοι απ ‘ αυτους ειχαν τη στηριξη της διοικησης της ομαδας τους ?
    Ας παρουμε για παραδειγμα τον Παρασχο. Γυρολογος κλασικος. Οταν ομως ο Σπανος του εδωσε την Χαλκηδονα εν λευκω, την εβγαλε στο ΟΥΕΦΑ. Φετος παλι με τον Ατρομητο, τον πηγε στην Ευρωπη.
    Ο Σταικος Βεργετης δεν πηγε καλα τον Αστερα ?
    Ο Μακης Χαβος δεν κρατησε ανετα τον Παναιτωλικο ?
    Ο Γιαννης Αναστασιου δεν εκανε ενα μικρο θαυμα με τον Παναθηναικο ?
    Κι απο προσωπικη εμπειρια (Τριανδρια) σου λεω πως οι Βοσνιαδης (Απολλων-Νικη Βολου)και Καλαιτζιδης (που εκλεισε ο Αρης), ειναι τρελαμενοι με την προπονητικη, κι ενημερωνονται διαρκως με σεμιναρια.
    Γιατι λοιπον να μην προτιμησουν οι παραγοντες τους δικους μας προπονητες ? και ν’ ανεχονται τον καθε διαφημισμενο Στεφενς ?
    Δηλαδη αν στον παγκο της Εθνικης ηταν ο Χαβος αντι του Σαντος, ποσο χειρωτερα μπορει να πηγαινε ?

    Για να τελειωνω. Το κουμαντο στην Ελλαδα το κανουν 5-6 ‘’δημοσιογραφοι’’ σε αγαστη συνεργασια με συγκεκριμενα γραφεια μανατζερς. Και βεβαιως η γνωστη παραγκα της ΕΠΟ που ζει και βασιλευει.
    Φιλικα.

    ΥΓ Ο φουστης ο Οτσοα φταιει, ή το τραγι ο Τιαγκο Σιλβα, που εστειλε την κεφαλια πανω του ? Οχι τιποτα αλλο, αλλά εκλεινα παρολι 350 ευρωπουλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι μόνο 5-6, αλλά το υπόλοιπο είναι σωστό. 5-6 είναι μόνο για τον Ολυμπιακό με προεξέχοντα τον ανεπανάληπτο Νικολακό και κοντά του τον Πίκουλα και τον Νικολαΐδη το Φωτός.

      Ούτε ο Οτσόα φαταίει ούτε ο Τιάγκο Σίλβα. Εσύ φταις που βάζεις στο παιχνίδι σου τη διοργανώτρια που δεν πολυτραβάει. Λες και δεν έφταναν τα 250 ευρώ κέρδος, ήθελες 350. Όσο πιο πολλά ματσάκια παίζεις, τόσο πιο σίγουρα πας κουβά.

      Διαγραφή
  20. Το ξέρεις οτι δεν ειμαι πολύ της μπάλλας αλλά θα πώ δυό πράματα, όσο μου κόβει.
    - Συμφωνώ δεν μάθαμε τίποτα σχεδόν αποτο έπος της Πορτογαλίας και πέρασαν 10 χρόνια.
    Πότε θα μάθουμε ;
    Και αυτό δεν αφορά μόνο τα επίπεδα εθνικών ομάδων αλλά απο τη Δ' εθνική ως τέρμα πάνω.
    Μάθαμε μόνο οτι κερδάει ο Ωλημπυακώς.
    - Σάντος : δεν κατάφερε να περάσει στους παίκτες του το όποιο σχέδιο είχε, και φάνηκε οτι ειχε ενα πλάνο που ήθελε να εφαρμοστεί όπως και να'χει με αποτέλεσμα οι παίκτες μεσα να μην προσαρμόζονται στην ταχύτητα του αντιπάλου. Αυτή την αίσθηση εχω.

    Ο Γκέκας δεν ειναι σε φόρμα, ο Φετφα δεν έκανε τα δικά του όσο έπαιξε αλλά τον ειδα καναδυό φορές να γυρίζει να παίξει άμυνα ! και ο Μήτρο μάλλον δεν προσαρμόστηκε στο παιχνίδι. Η άμυνα τα πήγε καλά με εξαίρεση το πρώτο γκολ. Το δεύτερο ηταν τυχερό. Το τρίτο, μοιραία συνέπεια.

    Με τους Γιαπωνέζους θα πρέπει να τρέξουν όσο δεν εχουν τρέξει ποτέ ή να αντιγράψουν τον Πίρλο, αν μπορούν, ψυχραιμία, σωστές μεταβιβάσεις, έξυπνους συνδυασμούς.
    Ειναι το Μουντιάλ που ολα μπαίνουν και ολα χάνονται, μπορεί να χάσουμε 2-0 ή 3-1 ή να κερδίσουμε 2-0 ή 4-3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τζονάκο, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Πολύ απλά δεν θα μάθουμε.

    Ο Σάντος, καλώς ή κακώς, αποδείχτηκε λάθος επιλογή για την Εθνική ομάδα. Δεν θέλαμε άνθρωπο που να είναι αρεστός στην Εθνική. Ούτε κάποιον που άλλα δηλώνει κι άλλα κάνει στο χόρτο. Προπονητή θέλαμε. Πώς ήταν ο Ρεχάγκελ; Κάτι παρόμοιο.

    Με τους Ιάπωνες θεωρώ ότι δεν έχουμε καμία τύχη. Οι παίχτες είναι ντεφορμέ, ο προπονητής βρίσκεται σε ένα δικό του σύμπαν, το κλίμα, όσο κι αν προσπαθούσαν να μας πείσουν για το αντίθετο, δεν είναι καθόλου καλό -αποδείχθηκε και σήμερα- και, το κυριότερο, το τεχνικό τιμ, οι παίχτες και οι δημοσιογράφοι αρνούνται να υποστούν αυτοκριτική και δεν δέχονται την παραμικρή κριτική.

    Μόνο από κανά στημένο ίσως σκοράρουμε, αλλά και εκεί βλέπω ότι έχουμε χάσει μεγάλο μέρος της δυναμικότητάς μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...