Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Χρειαζόμαστε έναν θαυματοποιό

Ρανιέρι, λοιπόν. Εξαιρετική επιλογή σαν όνομα και βιογραφικό. Έχει προπονήσει Γιουβέντους, Ίντερ, Τσέλσι, Ατλέτικο Μαδρίτης, Φιορεντίνα, Βαλένθια και, φυσικά, την αγαπημένη του Ρόμα. Τελευταίος σταθμός η Μονακό. Σοβαρός προπονητής, καλός διαχειριστής ομάδων και παιχτών, μου θυμίζει λίγο τον Αντσελότι. Δεν ξέρω αν θα αποδειχτεί καλύτερη επιλογή από τον Γιολ, αλλά το βέβαιο είναι ότι σαν Ιταλός προπονητής ξέρει να παίζει άμυνα, κάτι λίαν απαραίτητο για την Εθνική.


Άμυνα, όμως, παίζει και η Εθνική του Σάντος. Ο οποίος, ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας (κλισέ), πειραματίζεται και προβαίνει σε χαζά λάθη. Όπως στο φιλικό με την Πορτογαλία που άφησε τον Κατσουράνη να μαρκάρει με το δάχτυλο για ένα ολόκληρο 90λεπτο! Φαίνεται ότι το μόνο που τον νοιάζει είναι οι καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους -και τους ποδοσφαιριστές-, αυτός ο επικοινωνιακός μανδύας που δεν ξέρω αν θα προσφέρει ποτέ παρόμοια ασυλία σε όσους προπονητές περάσουν από την Εθνική μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Η κριτική των δημοσιογράφων για τον Σάντος είναι συγκινητική. Σκεφτείτε να έκανε ο Ρεχάγκελ αυτά που κάνει ο Σάντος. Θα τον είχαν κρεμάσει από τα κορδόνια! Ξεφύγαμε, όμως. Λέγαμε για την άμυνα. Το ισχυρό μας, υποτίθεται, σημείο. Μπας και καταφέρουμε να εφαρμόσουμε ένα γνήσιο ποδόσφαιρο αναμονής. Το πρόβλημα είναι ότι το συγκεκριμένο ισχυρό μας σημείο, τείνει να μην είναι, εν τέλει, και τόσο ισχυρό. Σίγουρα, υπάρχουν ξεκάθαρες αρμοδιότητες, μοίρασμα ρόλων, τακτικός ρεαλισμός, αλλά ξεχνάμε ορισμένα πράγματα. Οι παίχτες δεν είναι φορμαρισμένοι, δεν βρίθουν υψηλής ποιότητας και, μάλλον, εξαιρουμένου του Σαμαρά λόγω εύρεσης νέου συμβολαίου και του Μανωλά που «πρέπει να πουληθεί», δεν έχουν σπουδαίο κίνητρο. Επίσης, οι αντίπαλοι μάς έχουν πάρει πρέφα: το 2004 αποτελεί οριστικά παρελθόν. Και κάτι ακόμα: όσο καλή άμυνα και να παίζεις, θα δεχτείς φάσεις. Το θέμα είναι αν μπορείς να δημιουργήσεις κι εσύ. Έστω αυτές τις λιγοστές που δημιουργούσαμε κάποτε και τις μετουσιώναμε σε γκολ. Αποτελεσματικότητα, δηλαδή. Προσοχή: δεν εννοώ να πάρουμε τα γιαταγάνια και τα καρυοφύλλια και να κυνηγήσουμε με άναρχο γιουρούσι το γκολ. Όχι, βέβαια! Αν το κάνουμε αυτό, θα βαρεθούμε να μαζεύουμε την μπάλα από τα δίχτυα. Απλά θα ήθελα να δω την Εθνική να σκέφτεται λίγο παραπάνω την επίθεση.

Όμως, μισό λεπτό, για ποια επίθεση μιλάμε, αράγε; Δεν μπορούμε να παίξουμε κάθετο ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Κι αν ο αντίπαλος δεν είναι επιπέδου Αρμενίας, Μάλτας και Μολδαβίας, δεν μπορούμε καν να παίξουμε ποδόσφαιρο κατοχής. Επιχειρούμε πολλές βαθιές μπαλιές με τελικό αποδέκτη τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Όπως έλεγε ένας θαυματοποιός: «Αν ο Θεός ήθελε να παίζουμε με σέντρες, τότε θα έβαζε στα σύννεφα χορτάρι!». Αλλά, για να έχουμε καλό ερώτημα, πώς αλλιώς μπορεί η Εθνική να επιτεθεί; 
  • Παίζουμε οριζόντιο ποδόσφαιρο. 
  • Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχουμε αργούς παίχτες, αλλά αργή ομάδα. Ξεχνάμε ότι η μπάλα τρέχει πιο γρήγορα από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή.
  • Την πάσα δεν την δίνουμε όταν είναι η καλύτερη επιλογή, αλλά όταν δεν έχουμε τι άλλο να την κάνουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Φετφατζίδης κι ο Σαμαράς, έστω κι αν ο τελευταίος έχει ορισμένες ελάχιστες στιγμές εκλάμψεων και πνευματικής διαύγειας. Όπως έλεγε ένας θαυματοποιός: «Απλά δώσε την μπάλα σε έναν παίκτη που φοράει την ίδια φανέλα με σένα!». Αυτό το λέω για να διαχωρίσουμε -επιτέλους!- μέσα στο μυαλό μας τη διαφορά της πρωτοβουλίας/προσωπικής ενέργειας με την ατομιστία.
  • Η άμυνα δεν εμπνέει μεγάλη εμπιστοσύνη, όπως κάποτε. Κι όταν δεν δείχνεις εμπιστοσύνη στην άμυνα, τότε η ψυχολογία σού επιβάλλει να επιτίθεσαι με φειδώ. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρω τον Μανωλά. Στο να χαζεύει, να χάνει τον προσωπικό του αντίπαλο και να κάνει γκέλες είναι σπουδαίος. Μακάρι να σκεφτόταν με την ταχύτητα που έτρεχε. Και με αφορμή την κουβέντα που είχα με έναν φίλο μου για τον Καρνέζη, να πω ότι ο τελευταίος μεγάλος τερματοφύλακας που είχε η Εθνική ήταν ο Σαργκάνης.
  • Πρόβλημα με τους επιθετικούς. Ο Γκέκας είναι χρήσιμος για να παίξουμε την κόντρα και να χτυπήσουμε σαν κόμπρες, αλλά, όπως ανέφερα προηγουμένως, η ομάδα είναι αργή, ο Σάντος δεν ποντάρει στις αντεπιθέσεις -σε τι ποντάρει;- κι ο Γκέκας έχει χάσει κάποια κλικ από το ξεπέταγμά του. Όσον αφορά τον Μήτρογλου, ουδέν σχόλιο.
  • Δεν βγάζουμε παίχτες από πίσω. Δεν έχουμε κάποιον παίχτη να παίξει σαν κρυφός επιθετικός. Ο Κατσουράνης κάποτε ήταν ιδανικός για αυτή τη δουλειά, με τον Τεν Κάτε να είναι ο μοναδικός που κατάλαβε πως μπορεί να προσφέρει αυτός ο παίχτης. Τώρα, βέβαια, ο Κατσουράνης μαρκάρει με τη φωνή του και το δάχτυλο. Για αυτό πριν από κάθε ματς πίνει μία κούπα χαμομήλι και κάνει ασκήσεις με λαστιχένιο μπαλάκι. Μία λύση, πάντως, θα ήταν η τοποθέτηση του Κονέ σαν δεξί εσωτερικό χαφ. Το θετικό θα ήταν πως θα κερδίζαμε έναν έξτρα παίχτη στην επίθεση που πατάει περιοχή, αλλά θα είχαμε σοβαρότατο πρόβλημα στις αλληλοκαλύψεις.
Επομένως, αν ήμουν ο προπονητής της Κολομβίας, τι θα έκανα; Θα έτρεχα συνέχεια, θα πίεζα, θα φόρτωνα την αριστερή πλευρά της Εθνικής και θα στοχοποιούσα τον Χολέμπας. Αθλητικό κορμί, τρεχαλατζής, παίρνει μέτρα στον ασβέστη, αλλά μετριότατος στο ένας εναντίον ενός, χωρίς υψηλή ποδοσφαιρική ευφυΐα, και με αργές επιστροφές στην άμυνα. Κι όλα αυτά μεγεθύνονται από τον Σαμαρά. Ο οποίος είτε έχει πάρει εντολή από τον Σάντος να ακροβολίζεται και να κρατάει ψηλά τα αντίπαλα μπακ για να ανοίξουν οι χώροι και να βγάλουμε αντεπίθεση, είτε δεν θέλει να μαρκάρει και να βοηθάει τον Χολέμπας για να μην ιδρώσει και χαλάσει η φόρμα της ανεμίζουσας χαίτης.

Εν κατακλείδι, τον Σάντος τον γνωρίζουμε τόσα χρόνια. Δεν είναι θαυματοποιός. Ξέρουμε τον τρόπο του. Γνωρίζουμε τη φιλοσοφία του. Επομένως, ας μην βαυκαλίζομαι ότι θα αλλάξουν κάποια πράγματα. Πάμε για το καλύτερο δυνατό κι ό,τι προκύψει. Το πρώτο παιχνίδι είναι κρισιμότατο. Και για αυτό ας περιμένουμε την κλασική εντεκάδα του Προτογάλου. Ευελπιστώ, πάντως, ότι ο Σάντος δεν έχει να χάσει τίποτα, μιας και είναι η τελευταία του διοργάνωση στον πάγκο της Εθνικής, και, άρα, θα είναι όσο περισσότερο τολμηρός, δίκαιος και απερίσπαστος τού επιτρέπουν οι καταστάσεις.

Υ.Γ.1 Ποιος είναι ο θαυματοποιός που αναφέρω στο κείμενο; Απλά να πω ότι έχει κατακτήσει δυο συνεχόμενα κύπελλα πρωταθλητριών με μια μικρομεσαία ομάδα. Νομίζω ότι αυτή η λεπτομέρεια αρκεί.

Υ.Γ.2 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Πλάκα κάνουμε; Νεκρός ν' αναστηθεί γίνεται. Πότε πότε γίνεται κανένα θαύμα. Να παίξει ο Άρης στη Β' Εθνική δεν γίνεται με τίποτα. Τα χρέη είναι περισσότερα από τα δάνεια της Αγγλίας: σε πρώην ποδοσφαιριστές και πιστωτές πεντέμισι εκατομμύρια γιούρο, που θέλουνε να κάνουν συμβιβασμούς και να τα κατεβάσουνε στο ένα. Στο Δημόσιο δεν λένε πόσα χρωστάνε, αλλά διευκρινίζουνε ότι, ακόμα κι αν γίνει ρύθμιση σε 48 δόσεις, δεν μπορούνε να πληρώσουνε. Στο ΙΚΑ χρωστάνε επτά κατοστάρικα και θέλουνε να κάνουνε ρύθμιση. Άλλα εφτά κατοστάρικα στη ΔΕΗ και για τις υποχρεώσεις αυτής της σεζόν σε ποδοσφαιριστές, προσωπικό, πιστωτές τρεισήμισι εκατομμύρια που θέλουνε να διακανονίσουνε. Γνωστά ήτανε πάνω κάτω αυτά, αλλά να τα βλέπεις γραμμένα ένα προς ένα είναι διαφορετικό. Να το ξαναπούμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά και να τελειώνουμε: όσοι έχουν λαμβάνειν χρήματα από τον Άρη, να τα γράψουνε στο χιόνι. Το κανόνι είναι δεδομένο. Στη Γ' Εθνική θα παίξουνε και ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Το κοντέρ θα μηδενίσει και φτου κι απ' την αρχή για να δημιουργήσουνε καινούργια χρέη. Μια απορία μόνο: εφορία δεν πληρώνανε. ΙΚΑ δεν πληρώνανε. ΔΕΗ δεν πληρώνανε. Τους πρώην ποδοσφαιριστές δεν πληρώνανε. Τους ποδοσφαιριστές που παίξανε φέτος, προσωπικό κ.λπ., δεν πληρώνανε. Τα έσοδα του Άρη από χορηγίες, τηλεοπτικά, εισιτήρια κ.λπ., κάποια εκατομμύρια γιούρο, σε ποιες τσέπες πηγαίνανε;».

Υ.Γ.3 Πω, πω, πω, πω...

12 σχόλια:

  1. Δεν την πιστεύω την Εθνική. Ύστερα από τόσα χρόνια ποδηγεσίας από την Κλίκα Δυτ. Πελοποννήσου έχει σαπίσει το πράγμα, φτάνοντας στο μη περαιτέρω. Γι' αυτό και αποχωρεί ο Φερνάντο με μαύρη πέτρα στην τσέπη.

    Υ.Γ.2 Τότε που ήταν στα πράγματα οι Γιαννάδες, Σαουρίδης και Κόντης, είχα εκφράσει την άποψη ότι έχουν μακρύ χέρι. Αλλά δεν το δέχτηκες. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εμένα μου ψιλο-αρεσε ηεθνική ποδοσφαίρου στα δυο φιλικά ματς που ειδα,
    και αν και δεν ειμαι της μπάλλας εγω, μπασκετικός γαρ,
    νομίζω οτι οντως λείπουν κλικ απο τον Γκέκα, η άμυνα, χμμ δεν ξερω,
    και η καλή ως άριστη φυσική κατάσταση θα παίξει μεγάλο ρόλο αν θέλουν να φέρουν ας πούμε ενα Χ και μία νίκη στο Μουντιάλ.
    Ενδεχομένως σε ενα ματς να πιάσουν καλή απόδοση, μόνο μη φάνε ενα δυο γκολάκια στο 20λεπτο και δεν εχει αυτη η ομάδα τα γκαγκάνια να το γυρίσει, δεν βγάζουν ψυχή τέτοια, αλλά ούτε πείθουν πως αν προηγηθούν, πάλι θα το κρατήσουν.
    Κάπως γκρί η ομάδα του Σάντος, σαν τον ίδιο.
    Ποτέ δεν ξέρεις, όμως ;
    Για τον Μήτρογλου, ουδέν σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νικολας.

    Ο Σαντος εχει ενα καλο. Ομαδες που ειναι στο ιδιο επιπεδο με την εθνικη, εχει τον τροπο του να τις κερδιζει. Βεβαια η Κολομβια και η Ιαπωνια ειναι ποιοτικοτερες απο την Ελλαδα.
    Το γεγονος οτι παιζουμε το πρωτο παιχνιδι κοντρα στην Κολομβια, (που θεωρητικα ειναι το φαβορι του ομιλου), ειναι καλο για την εθνικη. Γιατι κανεις δεν θελει ν' αρχισει το μουντιαλ με ηττα. Αρα ουτε η Κολομβια, που ετσι κι αλλιως ειναι αργη ομαδα και δινει χρονο στην αντιπαλη αμυνα να στηθει και να περιμενει.
    Στο κεντρο θα ειναι εγκλημα αν δεν αρχισει ο Κονε, που τα κανει ολα και ειναι στην καλυτερη ηλικια για μπαλα.
    Μεταξυ Τζιωλη και Ταχτσιδη, προτιμω τον Παναγιωταρο που κατεχει το τοπι περισοτερο.
    Μητρογλου-Γκεκας-Καραγκουνης-Κατσουρανης-Σαλπι, ειναι με μεσον στην Εθνικη.
    Αυτα τα κολληματα τα εχει ο Σαντος. Εδω κοντεψε να εξαφανισει τον Κλαους, για χαρη του Θανασαρα του Παπαζογλου.

    Ο Ρανιερι ειναι προπονητης που του αρεσει η δημιουργια. Αντε να δουμε και λιγο επιθετικο ποδοσφαιρο και σκορ διαφορετικα απο τα 0-0 και 1-0.

    Ο Αρης με 200+ μεταγραφες σε πεντε χρονια, ειναι ο ορισμος της αρπαχτης. Μονο τα μανατζαρικα ποσοστα που κυμαινονται απο 10%-15% αρκουν, για να γινει νομοτυπο πλιατσικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μεγαλύτερο μέσον στην Εθνική το έχει ο Τζαβέ. Δεν μπορεί το παλληκάρι!

      Κάρα-Κατσού είναι η Κ.Δ.Π. που ανέφερα πιο πάνω. Είναι πλέον τόσο ανάξιοι που δεν έπρεπε να κληθούν ούτε στην προεπιλογή. Αν τους δείτε να κάνουν ένα σπριντ στους αγώνες να μου κρεμάσετε χαλκάδες και κουδούνες.

      Διαγραφή
    2. Ο Τζαβέλλας έχει και ωραία μάγουλα. Τρώει καλά, φαίνεται.

      Το Υ.Σ.1 το βρήκε κανείς;

      Διαγραφή
  4. Υπουργέ, ούτε εγώ την πιστεύω την Εθνική. Δυστυχώς. Το ότι ξόδευαν τα λεφτά της ΠΑΕ για να κάνουν τα λούσα τους, π.χ. ο Κόντης στα εκτός έδρας ματς νοίκιαζε Μερσεντές κι όχι Yaris, το ξέρω. Το να το βάζουν στην τσέπη και να λένε λος πούλος, ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το ξέρω. Και για να έχουμε καλό ερώτημα, είναι τόσο δύσκολο να βρουν πού πήγαν τα λεφτά; Απλά ουδείς ασχολείται με το θέμα.

    Τζονάκο, αυτή η ομάδα δεν έχει φτιαχτεί για να γυρίζει ματς και δεν μπορεί να γυρίσει ματς. Εννοείται ότι ποτέ δεν ξέρεις, αλλά και μόνο το γεγονός ότι οι παίχτες είναι ντεφορμέ, και πιθανολογώ και με κακό κλίμα μεταξύ τους, αρκεί.

    Νικόλα, συμφωνώ για το καλό του Σάντος. Συμφωνώ και για το ότι είναι καλό που παίζουμε πρώτο ματς με Κολομβία. Το Χ είναι πολύ πιθανό, καθώς στην πρεμιέρα οι περισσότεροι κοιτάνε να μην δεχτούν γκολ. Νομίζω ότι με την Κολομβία θα δούμε την εντεκάδα που παρέταξε στο φιλικό με την Πορτογαλία. Για μένα ούτε ο Ταχτσίδης είναι κάτι φοβερό, ούτε ο Κλάους, ένα αδύνατο παιδάκι που κάνει κοντρόλ με το καλάμι, ούτε ο Τζιώλης που πλέον δεν δοκιμάζει καν να σουτάρει. Γενικώς, φίλε μου, δεν έχουμε παίχτες με ποιότητα. Θα είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση ο Ρανιέρι. Και είναι και συμπαθής από τα ΜΜΕ, πράγμα πολύ σημαντικό για να εργαστεί στην Ελλάδα. Για τον Άρη, το θέμα είναι το νομότυπο πλιάτσικο ή το να βάλεις ο άλλος λεφτά στην τσέπη κάτω από το τραπέζι; Ή και τα δυο; Και πώς θα αποδειχθούν;

    Πολλές καλημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικολας.

      Κανθαρε, διαφωνω με Κλαους. Ο παιχτης ειναι καλος σκορερ, κι εχει τεχνικη και τακτικη παιδεια, ανωτερη απο τους Γκεκα-Μητρογλου που ειναι στο μουντιαλ. Συμμετεχει στο παιχνιδι και δεν περιμενει τη μπαλα στην περιοχη, για να τελειωσει τη φαση.
      Παντως η συγκριση εγινε μεταξυ Κλαους και Παπαζογλου. Δε γινεται να εχεις να διαλεξεις μεταξυ των δυο, και να διαλεγεις τον Θανασαρα. Εκτος κι αν εισαι Σαντος.

      Μπραιαν Κλαφ.

      Διαγραφή
    2. Δεν με πείθει ο Κλάους. Για Ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να είναι καλός, αλλά για Μουντιάλ δεν κάνει. Τον προτιμώ, βέβαια, από Παπάζογλου. Δεν το συζητώ αυτό.

      Διαγραφή
  5. Χάρης

    Η Εθνική ποδοσφαίρου που έχουμε, καλώς ή κακώς, δεν αλλάζει. Έτσι ανδρώθηκε, έτσι πέτυχε, έτσι θα συνεχίσει. Επιπλέον, διαπιστώνω ότι ο τρόπος παιχνιδιού που μας επέβαλλε ο Rehagel πριν 12 χρόνια ταιριάζει 100% με τους ποδοσφαιριστές που έχουμε. Γιατί να το αλλάξουμε και να αυτοκτονήσουμε? Γιατί να κάνουμε αυτό που παρακαλάνε οι αντίπαλοι της Εθνικής? Για να λέμε τί μπαλάρα παίζουμε, αλλά τρώμε πολλά (σαν κάποτε)? Ίσα-ίσα που πολλές ομάδες δυσανασχετούν αν κληρωθούν με την Εθνική Ελλάδος, γιατί ξέρουν ότι για να μας βάλουν γκολ πρέπει να φτύσουν αίμα (εκτός κι αν κάνουμε δικά μας "δώρα" όπως με την Νότιο Κορέα το 2010 ή με την Βοσνία που χάσαμε 3-1 το 2012 λόγω Αβραάμ).

    Είμαστε ολίγον άμπαλοι, αλλά είμαστε και απρόβλεπτοι. Η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα πάντα ήταν τύπου "τρώω 100 μπουνιές από τον Mike Tyson για 2 ώρες, μου έχει σπάσει χέρια-πόδια-μούτρα, αλλά την κατάλληλη στιγμή του χώνω μαχαιριά στην καρδιά και τον ξαπλώνω χωρίς να καταλάβει τί έγινε". Ποτέ Έλληνες στην Ιστορία δεν κέρδισαν τους εχθρούς τους με επίδειξη δύναμης, με αριθμούς, με μαεστρική τακτική, με σοφία και άλλα τέτοια μεγαλειώδη. Πάντα κέρδιζαν με απίθανους, πονηρούς και απρόβλεπτους τρόπους από το πουθενά. Ακόμα και ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν η μέγιστη αλεπού της Ιστορίας, παρά τις αναλύσεις των στρατιωτικών του κινήσεων από ιστορικούς. Ξέρω, ξέφυγα, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι "παιδιά, ατυχήσαμε, δεν είμαστε Βραζιλιάνοι και Ισπανοί για να έχουμε Pele και Iniesta, αλλά έχουμε κι εμείς τα δυνατά μας σημεία που πρέπει να αξιοποιήσουμε".

    Πάω στον κατά τα φαινόμενα διάδοχο του Fernando Santos, τον Claudio Ranieri (ευτυχώς που δεν επιβεβαιώθηκαν οι φήμες για Marco Tardelli με βοηθό τον Gennaro Gattuso, θα γέλαγαν όλα τα παρδαλά κατσίκια του πλανήτη). Είναι Ιταλός, αλλά μόνο κλασικός Ιταλός προπονητής δεν είναι. Οι ομάδες του, απ' όσο θυμάμαι πρόχειρα, ποτέ δεν είχαν άμυνα beton armee. Πάντα έπαιζε όμως μπαλίτσα. Επομένως, αυτό που περιμένω από τον Claudio, είναι να κάνει την ομάδα λίγο πιο επιθετική, διατηρώντας την προσήλωση στην άμυνα (συν την προώθηση νεότερων παικτών, αρκεί να αποδείξουν ότι μπορούν να σταθούν στην ομάδα). Βέβαια, τα ίδια έλεγε και ο Fernando Santos πριν 4 χρόνια, οπότε κρατάω μικρό καλάθι.

    Συγγνώμη Κάνθαρε, αλλά ποιά 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών πήρε ο Ranieri? Στο βιογραφικό του στην Wikipedia δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Εκτός αν κατάλαβα λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρη, δεν ξέρω τι πιστεύουν άλλοι. Δεν θέλω να αλλάξει σύστημα η ομάδα, γιατί όπως λες δεν είναι σε θέση να κρύψει το τόπι και να γλεντάει τον αντίπαλο. Αλλά θέλω να παίξει το σύστημα καλύτερα, όπως πριν 2-3 χρόνια. Γιατί όταν δεν απειλείς μπροστά, όσο και καλή άμυνα να έχεις (που ούτε αυτή είναι τόσο καλή πλέον, οι μέσοι δεν), θα το ρουφήξεις το παστέλι.

      Βέβαια με αυτό το ρόστερ δύσκολα να εφαρμόσει το σύστημα αποδοτικότερα, μερικά παλληκάρια δεν μπορούν.

      Διαγραφή
  6. Χάρη, δεν θα διαφωνήσω σε αυτά που γράφεις. Ούτε θα δώσω έμφαση στις ενδιαφέρουσες προεκτάσεις που δίνεις, π.χ. για Μεγάλο Αλέξανδρο. Και, φυσικά, δεν εννοώ, να παίξουμε επίθεση και να ξεχάσουμε την άμυνα. Απλά προτείνω να σκεφτούμε λίγο παραπάνω την επίθεση. Μόνο αυτό.

    Για τον αντικαταστάτη του Σάντος, αυτό που δεν ξέρω είναι μήπως θα ταίριαζε περισσότερο ο Γιολ. Λάτρης της πειθαρχίας και αντισυμβατικός ως προς την ολλανδική φιλοσοφία, πιστεύω ότι θα ταίριαζε στην Εθνική. Τον Ρανιέρι , πάντως, τον συμπαθώ και τον εκτιμώ. Νομίζω ότι είναι καλός προπονητής και φαίνεται ότι έρχεται με όρεξη. Απόδειξη το γεγονός ότι έριξε αρκετά τις απαιτήσεις του. Εκτός αν κάτι χαλάσει τελευταία στιγμή και έρθει κανάς άλλος. Και πραγματικά πιστεύω ότι μπορεί να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω στην επίθεση. Δεν είναι ακριβώς Σάντος ο Ρανιέρι.

    Τέλος, το κουιζάκι δεν αναφέρεται στον Ρανιέρι! Συγγνώμη αν δεν ήταν κατανοητό. Άλλος είναι ο θαυματοποιός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...