Κάγκελα και μύθοι

Υ.Γ.1 Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους. Κάτω το σύστημα.

Υ.Γ.2 Μεγάλη μορφή ο Μάκης. Λίγο πριν του περάσουν τα βραχόλια τους είπε την απίστευτη ατάκα: «Παιδιά το περίμενα ότι θα με βρίσκατε. Όλα τελείωσαν, παραδίνομαι», ενώ στη συνέχεια τους κούφανε λέγοντας: «Μισό λεπτό να πάρω τη θήκη με τα πούρα μου».

Υ.Γ.3 Τον βαραίνουν πλείστες κατηγορίες. Σε διαχρονικό επίπεδο. Συκοφαντική δυσφήμιση, πλαστογραφίες, υπεξαίρεση και ξέπλυμα χρήματος. Μολαταύτα, δεν έχει μπει ούτε μια μέρα φυλακή. Για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ένας μαγικός νόμος περί αποσυμφόρησης των φυλακών. Ο δεύτερος είναι ένα μαγικό χαρτί που τον απαλλάσσει για λόγους υγείας. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει και τρίτος λόγος: η φημολογούμενη ασυλία που τον συνοδεύει για αδιευκρίνιστους λόγους. Με αφορμή τη σύλληψή του, λοιπόν, ας αναφέρουμε δυο μύθους. Ο πρώτος υποδηλώνει ότι ο Μάκαρος λύνει μόνος του τις διαφορές. Όταν γράφω μόνος του, εννοώ μόνος του. Ολομόναχος. Η συνοδεία των μπράβων είναι για μόστρα. Έχω ακούσει πλείστες ιστορίες για το πως ο Αγαπούλας ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του. Επαναλαμβάνω μόνος του. Χωρίς εξωτερική βοήθεια. Χωρίς πρόσθετα εργαλεία. Έχει ύψος, σχεδόν, δυο μέτρα και βάρος 130 κιλά. Νομίζω ότι με αυτά τα εφόδια βγαίνει η δουλειά. Ο δεύτερος μύθος έχει να κάνει με δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Κι από ότι ακούγεται δεν συμβαίνει για λόγους ξεπλύματος. Λέγεται ότι δαπανά πολύ μεγάλα ποσά για αγαθούς σκοπούς, αλλά ουδείς το δηλώνει για να μην χαλάσει το προφίλ του ''κακού'' που με τόσο κόπο έχει κατασκευαστεί για εκείνον. Όπως γνωρίζουμε, οι μύθοι πάντα διακατέχονται από μεγάλες δόσεις αλήθειας. Εν προκειμένω, θεωρώ ότι πράγματι αποτελούν αλήθειες. Κυκλοφορεί, επιπλέον, ένας μύθος. Να συνεχίσω; Ας συνεχίσω. Αναφέρεται στο σύστημα που τον κυνηγά. Σύμφωνα με τον Κυριάκο Θωμαΐδη, ο Μάκαρος γνωρίζει αρκετά πράγματα για πρόσωπα και καταστάσεις. Μένει να δούμε αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο. Διότι, αν ισχύει, τότε θα έχουμε ένα άκρως ενδιαφέρον πρωτάθλημα. Στην Ε.Π.Ο.land δεν πλήττεις ποτέ. Στην Ελλάδα δεν πλήτεις ποτέ. Με τον Μάκη δεν πλήττεις ποτέ.

Υ.Γ.4 Η μεταγραφή Βράνιες πρέπει να είναι η πιο συμφέρουσα μεταγραφή που έχει κλείσει ελληνική ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ρήση ''value for money'' βρίσκει άριστη εφαρμογή. Επιπρόσθετα, τα ρεπορτάζ αναφέρουν πως οι Ούμπιντες και Σανκαρέ είναι κλεισμένοι. Ο Οικονόμου της Καβάλας, όμως, δεν είναι. Μήπως να τον πάρουμε για τη θέση του Μίτσελ;

Υ.Γ.5 Η Καβάλα κι ο Βόλος στη Δ' Εθνική. Πανικός. Τρέξτε να προλάβετε. Και ποιες ομάδες θα πάρουν τις θέσεις τους;

Υ.Γ.6 Περί Βγενόπουλου: «Μαθημένος τόσα χρόνια στο φερ-πλέι του επιχειρηματικού κόσμου, δεν μπορεί να αντέξει άλλο την ψευτιά και την υποκρισία του ποδοσφαίρου». Από τον Κώστα Καίσαρη.

Υ.Γ.7 Η Εθνική έκανε το χρέος της. Το ζητούμενο δεν ήταν η αγωνιστική υπέρβαση -αυτό είναι το ελάχιστο. Το στοίχημα του Ζούρου και η πραγματική υπέρβαση έγκειται στο να σφυρηλατήσουμε μια νέα αγωνιστική ταυτότητα που θα έχει διάρκεια και συνέπεια. Για να γίνει αυτό, δεν πρέπει να ξαναπατήσουν στην Εθνική άνθρωποι αμφιβόλου ποιότητας και ηθικής. Οι Διαμαντίδης, Σχορτσιανίτης, Μαυροκεφαλίδης, Μπορούσης και σία να πάνε στο καλό και στον αγύριστο. Ακούς Ζούρο; Ακούς Βασιλακόπουλε; Ακούτε δημοσιογράφοι; Ακούτε φίλαθλοι;

Υ.Γ.8 Τα σέβη μου στον πατριάρχη. Η κληρονομιά που άφησε αναπληρώνει το κενό του.

Υ.Γ.9 Βράδυ Παρασκευής. Γήπεδο 8x8. Ο Κάνθαρος αγωνίζεται στη μεσαία γραμμή. Κεντρικό χαφ. Πώς είναι ο Τόχα; Καμία σχέση. Παλαιότερα με έλεγαν Τομάζι. Ο παλιός παίχτης της Ρόμα, αν θυμάστε. Κάποια στιγμή ζητάω μπάλα στον άξονα, όντας λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή. Μου τη δίνουν. Ψάχνω για ελεύθερο συμπαίχτη. Δεν υπάρχει. Ψάχνω για συμπαίχτη να κάνει κίνηση. Δεν υπάρχει. Ψάχνω για μια κάθετη, για μια διαγώνια, για ένα σουτ. Όλα κλεισμένα και επτασφράγιστα σαν τη λαλιά του Καραμανλή. Αποφασίζω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Βάζουμε μπρος τη μηχανή και φύγαμε για σλάλομ εντός ελάχιστων τετραγωνικών. Περνάω έναν, περνάω δεύτερο, περνάω, τρίτον και ελάχιστα έξω από τη μεγάλη περιοχή προσπαθώ να περάσω τον τέταρτο. Ωστόσο, αμέλησα μια σημαντική παράμετρο. Ο τέταρτος αντίπαλος ήταν κλώνος του Κολιτσιδάκη. Μεταξύ μας και οι προηγούμενοι ήταν κλώνοι αντίστοιχων παιχτών, όμως, σε μερικό επίπεδο. Αυτός εδώ ήταν ο απόλυτος κλώνος. Ως εκ τούτου, σε τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνει το σύνηθες. Η μπάλα πέρασε, ο παίχτης όχι. Ο αντίπαλος μετέτρεψε την γάμπα μου σε τόπι και την σούταρε. Δυνατά. Με μίσος. Με μένος. Σαν να μου έλεγε: «Όταν πας να περάσεις ολομόναχος όλη την  άμυνά μου, αυτά παθαίνεις». Τουλάχιστον, χτύπησε κι αυτός. Ηθική ικανοποίηση.

Υ.Γ.10 Σας παρουσιάζω τους Manowar από τη νέα και παλιά εποχή. Αφιερωμένα στην Αστροφεγγιά.