To (αυθεντικό) τιραμισού

Το αγαπημένο μου γλυκό είναι το τιραμισού. Προσοχή: το αυθεντικό τιραμισού. Καλώς ή κακώς, το παρασκευάζω σπάνια. Ένας από τους λόγους είναι ότι τσακίζω όλο το ταψί μόνος μου και μετά πρέπει να τρέχω δέκα ώρες για να τα κάψω. Βλέπετε, έχουμε και μια σιλουέτα να (δια)τηρήσουμε. Αρκετές φορές με πιάνουν τα διαόλια μου, όταν βλέπω εναλλακτικές συνταγές για ορισμένα γλυκά ή φαγητά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το εναλλακτικό δεν ισχύει για τα πάντα όλα. Για παράδειγμα, ισχύει για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας ή τον εναλλακτικό τουρισμό. Εναλλακτικό τιραμισού δεν υπάρχει. Η συνταγή, μεταξύ άλλων, απαιτεί μασκαρπόνε, σαβουαγιάρ, (ωμά) αυγά και πασπάλισμα με κουβερτούρα. Δεν γίνεται να αντικαθιστάς το μασκαρπόνε με τυρί φιλαδέλφεια (!), τα σαβουαγιάρ με πτι μπερ (!), τα (ωμά) αυγά με σκόνη, γάλα ή κρέμα γάλακτος (!) και το πασπάλισμα κουβερτούρας με κακάο που θυμίζει άμμο από την κόκκινη παραλία της Σαντορίνης (!). Τότε δεν τρως τιραμισού, αλλά κάτι σαν τιραμισού. Στην Ιταλία, πάντως, ουδεπόποτε μου σέρβιραν εναλλακτικό τιραμισού. Το ίδιο και σε όσα ιταλικά εστιατόρια βρίσκονται εν Αθήναις. Λέτε να κάνουν κάποιο λάθος; Δεν νομίζω.

Έτσι είναι και το ποδόσφαιρο. Η σωστή και ορθολογική εφαρμογή του εκάστοτε αγωνιστικού πλάνου βασίζεται σε κάποιες απαράλλαχτες αρχές του ποδοσφαίρου. Για να τιθασεύσεις τις αρχές απαιτείται υπομονή και προσπάθεια. Όπως ακριβώς το κέικ σοκολάτας που παρασκεύασα με τα ίδια μου τα χεράκια και σάρωσα με τα ίδια μου τα δοντάκια. Όταν, όμως, λέμε προσπάθεια, εννοούμε αμέτρητες ώρες προπόνησης σε νοητικό και πρακτικό επίπεδο. Επειδή, κάτι τέτοιο μας φαίνεται εξωπραγματικό, έχουμε ακριβώς την τάση να δίνουμε εξωπραγματικούς χαρακτηρισμούς. Για παράδειγμα, την Μπαρτσελόνα την βαφτίζουμε ως playstation. Γιατί; Διότι, αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι η ομάδα διακρίνεται από έναν κοινό κώδικα. Ότι όλα αυτά που βλέπουμε στο γήπεδο προέρχονται από αδιάκοπη προπόνηση και άκρατο επαγγελματισμό. Δεν σας αρέσει ο όρος ''κοινός κώδικας''; Αντικαταστήστε τον με τον όρο ''ομοιόγενεια'' σε αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό επίπεδο -πρωτίστως σε εξωαγωνιστικό. Το ενδιαφέρον στοιχείο έγκειται στο ότι φανερώνουμε την ίδια ακριβώς υπερβολή, έστω από το άλλο άκρο, όταν μια ομάδα δεν τσουλάει καλά στο χόρτο. Και φυσικά οι αντιθέσεις, εκφρασμένες σε υπερθετικό βαθμό, δεν αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο. Όχι, βέβαια. Όποια πτυχή της ζωής και να εξετάσεις διακατέχεται από άκρατη, ανούσια και ανεξήγητη υπερβολή. Υπερβολικά υπερβολική. Μέση λύση δεν υπάρχει.

Υποθέτω ότι ξέφυγα. Συγχωρέστε με. Τον τελευταίο καιρό το παθαίνω συχνά. Είχαμε μείνει στο αυθεντικό τιραμισού και στις απαράλλαχτες αρχές του ποδοσφαίρου. Ποιες είναι αυτές; Στον πρώτο σύνδεσμο του παρόντος κειμένου, περί υλικού του Άρη, αναλύω αρκετές από αυτές. Επιγραμματικά, αναφέρω ότι ως βασικές αρχές σημειώνονται οι εξής: σουτ, πάσα, κίνηση άνευ μπάλας, κάθετο ποδόσφαιρο, αλληλοκάλυψη. Εννοείται ότι η μπάλα πρέπει να βρίσκεται κάτω και το κεφάλι πάνω. Έτσι γίνονται οι αυτοματισμοί. Και φυσικά, απαιτείται συνεχές τρέξιμο. Πώς αλλιώς θα αλληλοκαλύπτεις και θα έχεις κοντά τις γραμμές; Έχουμε πει, όμως, ότι η ζαχαροπλαστική δεν είναι μπάλα. Αν πραγματικά θελήσεις να φτιάξεις (αυθεντικό) τιραμισού, θα το φτιάξεις. Θα προμηθευτείς τα κατάλληλα υλικά και θα προσέξεις την ποιότητά τους και την ημερομηνία λήξης. Η επιτυχία είναι δεδομένη και σίγουρη, έστω κι αν η αρχή προκύψει ιδιαίτερη. Στο ποδόσφαιρο μπορεί να δουλεύεις με τα ίδια υλικά κι όμως να προκύπτει διαφορετικό αποτέλεσμα. Εντούτοις, ο προπονητής παίζει το ρόλο του Σεφ. Οφείλει να μιξάρει όσο το δυνατόν καλύτερα τα υπάρχοντα υλικά και να παρουσιάσει μια ελκυστική εικόνα. Οφείλει να προσπαθήσει. Ωστόσο, στο ελληνικό ποδόσφαιρο για να πάρεις στα σοβαρά έναν προπονητή πρέπει να φέρει αποτελέσματα. Αυτά τον στηρίζουν. Ούτε οι οπαδοί μήτε οι Πρόεδροι. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχει πίστωση χρόνου. Πού θέλω να καταλήξω; Όπως δεν νοείται τιραμισού, χωρίς σαβουαγιάρ, μασκαρπόνε, (ωμά) αυγά και πασπάλισμα με τριμμένη κουβερτούρα, έτσι ακριβώς δεν νοείται ποδόσφαιρο, χωρίς σουτ, πάσα, κίνηση άνευ μπάλας, κάθετη ανάπτυξη και αλληλοκάλυψη. Όπως υπάρχουν κάποιοι που για τον άλφα ή βήτα λόγο προτιμούν το εναλλακτικό τιραμισού, έτσι ακριβώς υπάρχουν και στο ποδόσφαιρο κάποιοι που για τον άλφα ή βήτα λόγο προτιμούν να παίζουν με καμινάδες ή να μην κινούνται χωρίς την μπάλα. Το ζήτημα δεν είναι να αποτύχεις ή να μην μπορείς -ένεκα περιορισμένων ικανοτήτων, δυνατοτήτων και δεξιοτήτων- να φέρεις εις πέρας την αποστολή σου. Το ζήτημα έγκειται στο να προσπαθήσεις.

Είχαμε κάνει λόγο για τους παράγοντες του Άρη. Έχω δηλώσει, κατά κόρον, ότι ο σημαντικότερος παράγοντας είναι ο τέταρτος. Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι βρίσκονται στην κουζίνα του Σεφ δέκα νοματαίοι που έχουν όρεξη για κράξιμο. Κι ο Σεφ να θέλει να φτιάξει (αυθεντικό) τιραμισού. Οι νοματαίοι, όμως, δεν μασάνε. Θεωρούν ότι από τη στιγμή που τρώνε τιραμισού έχουν το κάθε δικαίωμα να απαξιώνουν κι ας μην το έχουν, εν τέλει, στο βαθμό που πιστεύουν. Κι αρχίζει το σόου. Ουρλιάζουν για τα σαβουαγιάρ. Λέει ο τάδε: «Δεν έχουν επικάλυψη σοκολάτας». Λέει ο δείνα: «Προτιμώ τα πτι μπερ». Γκρινιάζουν για το μασκαρπόνε. Αρχίζει ο ένας: «Πολύ ακριβό υλικό, δεν το θέλω». Τον αντικρούει ο άλλος: «Ναι, αλλά το φιλαδέλφεια είναι πολύ soft, δεν κάνει». Συνεχίζουμε με τα αυγά. Ξεκινά ο πρώτος: Τιραμισού, χωρίς αυγά δεν υπάρχει». Συνεχίζει ο δεύτερος: «Ναι, αλλά ποιος έχει τα καλύτερα; Η λαϊκή, η υπεραγορά ή ο μπακάλης;». Ο Σεφ προσπαθεί να βάλει μια τάξη, αλλά δεν τα καταφέρνει. Οι νοματαίοι ακάθεκτοι. Σαν το Πάγκαλο ένα πράγμα. Σειρά έχει το πασπάλισμα. Ξαφνικά, μέσα στη παραζάλη και στον πανικό ξεσηκώνονται και οι νηφάλιοι: «Ρε Σεφ, βάλε παραπάνω σοκολάτα». Τον ακούει ο διπλανός του και λέει: «Κάτσε ρε αλάνι, αν βάλει παραπάνω σοκολάτα θα χαθεί η ισορροπία γεύσεων». Ο Σεφ τα έχει βρει μπαστούνια. Είναι μόνος σε ένα δωμάτιο, αγωνία για το πως θα μπλεντάρει τα υλικά, προσπαθεί να φτιάξει αυθεντικό τιραμισού και έχει τον όχλο να τον κυγηγάει με τα μίξερ και τις σπάτουλες. Επιπλέον, από το πουθενά αναδύονται κάτι περίεργοι τύποι. Ήρθαν, δήθεν, να ενημερώσουν το κοινό για την εξέλιξη του τιραμισού και να κρίνουν την παραγωγική διαδικασία και το (τελικό) αποτέλεσμα. Η κριτική τους περιορίζεται αυστηρώς σε οριοθετημένα σημεία, αγνοώντας προκλητικά το πλαίσιο που εργάζεται ο Σεφ και παραλείποντας εντέχνως ορισμένες κρίσιμες λεπτομέρειες. Κάποια στιγμή, οι κριτές, σε απροσδιόριστη χρονική στιγμή, θα συμπεριλάβουν στην κριτική όλα αυτά που αγνοούσαν και απέκρυβαν. Εν τέλει, θα αποφανθούν ότι ο Σεφ δεν ταιριάζει για την παρασκευή του συγκεκριμένου γλυκού και οι οπαδοί θα δηλώνουν με ''δικαιωμένο'' ύφος: «Εμείς τα λέγαμε».

Σε αυτό το σημείο η φανταστική περιγραφή λαμβάνει τέλος, αν και μεταξύ μας δεν είναι και τόσο φανταστική. Βρείτε, λοιπόν, ποιος είναι ο Σεφ, ο όχλος και οι κριτές. Ανακαλύψτε σε ποιο στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας βρισκόμαστε. Και αποφασίστε αν θέλετε να φάτε αυθεντικό τιραμισού. Σε τοιαύτη περίπτωση, αποχωρήστε από το δωμάτιο, αφήστε μόνο το Σεφ, δείξτε σύνεση, βάλτε μπρος τη μηχανή της υπομονής και περιμένετε το (τελικό) αποτέλεσμα. Πού ξέρετε; Μπορεί να προκύψει εύγευστο και ελκυστικό. Όπως το δικό μου τιραμισού.

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης αγωνιστικής είναι ο ένας και μοναδικός, ο ανυπέρβλητος, ο αξεπέραστος, Στηβ Γιατζόγλου. Μέγας ατακαδόρος. Τα σέβη μου στον Κωνσταντίνο, στον Air Ιωάννη και στον Δημήτρη.

Υ.Γ.2 Περαστικά στο Μιχάλη Σηφάκη. Μην μασάς αγόραρε. Δράττομαι της ευκαιρίας και σημειώνω ότι ο Βελλίδης δεν είναι έτοιμος για πρώτος τερματοφύλακας. Δεν έχει ακόμα τα προσόντα για να υπερασπιστεί την εστία της ομάδας και τολμώ να πω ότι την δεδομένη στιγμή στερείται ψυχολογίας. Ας προσέξουμε όλοι μας, να μην τον κάψουμε. Επιπλέον, οφείλω να αναγνωρίσω τα αντανακλαστικά που έδειξε η διοίκηση στο θέμα Γιακούποβιτς. Και πάλι περαστικά στον Μιχάλη. Γερός και σιδερένιος.

Υ.Γ.3 Καρπετόπουλος speaking: «Αυτή τη στιγμή υπάρχουν έξι ομάδες που διεκδικούν δύο θέσεις: είναι ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα (που δεν έχουν πιστοποιητικό από την Ε.Ε.Α.), η Δράμα και ο Λεβαδειακός (που πλέον διώκονται για συμμετοχή στα στημένα) και η Α.Ε.Λ. και ο Πανσερραϊκός (που έχουν υποβιβαστεί την προηγούμενη χρονιά, αλλά δεν αντιμετωπίζουν διώξεις»).

Υ.Γ.4 Η Άρσεναλ δεν πατάει γερά στα ποδάρια της. Αυτό δίνει το έναυσμα για νίκη μέσα στην Αγγλία; Ας είμαστε σοβαροί. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνήθως, η έχουσα προβλήματα ομάδα, ξεμπουκώνει. Διασκεδάζει τις εντυπώσει (κλισέ). Τέσσερα είναι τα προβλήματα που πρέπει να λύσει ο Βαλβέρδε. Το κατηφορικό γήπεδο, η ταχύτητα σε πόδια και μυαλό των παιχτών της Άρσεναλ, το ποιος θα επωμισθεί να μαρκάρει αποτελεσματικά τον Αρτέτα και τα μυαλά που κουβαλούν οι Ολυμπιακοί στο κεφάλι τους (;).

Υ.Γ.5 Ο Αντρέας διόριζε, ο Τζέφρυ απολύει. Αυτή είναι η αλήθεια. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Ανδρέας ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ενώ ο Τζέφρυ είναι Πρωθυπουργός παρά τω Υπουργώ. Όπου Υπουργός, βάλτε Βενιζέλος ή Πάγκαλος. Ίδιο εκτόπισμα έχουν. 



Υ.Γ.6 Είχα σκοπό να βάλω τραγουδάρα, αλλά μόλις έπεσε στην αντίληψή μου το παρακάτω βιντεάκι δεν μπόρεσα να αντισταθώ.