Κρύος ιδρώτας

Το ότι θα παρακολουθούσαμε διαφορετικό παιχνίδι ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο. Η Μπάρτσα ήταν υποψιασμένη. Φάνηκε, άλλωστε, από την εντεκάδα που σύστησε. Όλα τα γρανάζια της καλοδουλεμένης μηχανής δήλωσαν παρόντα. Αντίθετα, η τακτική του Μουρίνιο αποτελούσε βασανιστικό αίνιγμα. Σπαζοκεφαλιά ολκής. Τι θα έπραττε; Θα επεδίωκε την αντιστροφή ρόλων ή θα αγωνιζόταν υπέρ βωμών και εστιών; Ευτυχώς για τον ίδιο και για εμάς επέλεξε το πρώτο. Έπρεπε, όμως, να προβεί σε κάποιες αλλαγές. Άφησε στον πάγκο το επιθετικογενές μπακ Μαρτσέλο και έβαλε τον Κοεντράο. Δυστυχώς, για τον ίδιο και την ομάδα του δεν άλλαξε το σημαντικότερο: τα μυαλά ορισμένων παιχτών του. 

Η Ρεάλ, λοιπόν, προσπάθησε να παίξει όπως στο προηγούμενο ματς. Δεν τα κατάφερε σε απόλυτο βαθμό, αλλά το πάλεψε. Διέκρινα την τάση του Μουρίνιο να παίξει ποδόσφαιρο. Υπενθυμίζω ότι αν θες να νικήσεις κάποιον που παίζει ποδόσφαιρο, τότε είναι αναπόφευκτο να παίξεις κι εσύ ποδόσφαιρο. Ο Μουρίνιο το κατάλαβε, έστω κι αν πέρασαν χρόνια. Επεχείρησε να εκμεταλλευτεί το ότι η Μπάρτσα ουσιαστικά εφαρμόζει ένα σύστημα χωρίς φουνταριστό. Μέχρι και η διάταξη της ομάδας αυτό υποδηλώνει. Η συνεχής κίνηση χωρίς την μπάλα υποκαθιστά το κορμί που θεωρητικά έπρεπε να βρίσκεται στην περιοχή. Επιπλέον, ο Μουρίνιο σταμάτησε να ρίχνει δυο και τρεις παίχτες πάνω στο Μέσι. Ανέβασε τις γραμμές ψηλά και πίεζε ασφυκτικά σε όλο το πλάτος της μεσαίας γραμμής.

Ο Γκουαρντιόλα, όμως, δεν άλλαξε μόνο τα πρόσωπα της ενδεκάδας. Έδωσε σαφείς εντολές στα μυαλά της ομάδας. Τι τους είπε; Να εκμεταλλευτούν τους κενούς χώρους που επίτηδες άφηνε η Ρεάλ. Όποιος έχει παρακολουθήσει την Μπαρτσελόνα γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά σπάνιο. Ο Μουρίνιο πόνταρε στην προβλεψιμότητα του αντιπάλου του και αστόχησε. Ο Μέσι οπισθοχώρησε ελαφρώς, παρασέρνοντας κορμιά, ανοίγοντας χώρους και δημιουργώντας διαδρόμους. Κάπως έτσι μοίρασε μια υπέροχη κάθετη που έκοψε σαν βούτυρο την άμυνα της Ρεάλ. Ο Ινιέστα σκόραρε και έβαλε στη θέση του οδηγού την ομάδα του. Το τεχνητό οφσάιντ δεν δούλεψε. Και πώς να δουλέψει όταν η φάση εκτυλίσσεται με κινηματογραφική ταχύτητα; Αντίστοιχα, δεν δούλεψε και για την Μπάρτσα στο γκολ της Ρεάλ. Ο Αμπιντάλ ολιγώρησε κι ο Κριστιάνο το κάρφωσε. 

Οι γηπεδούχοι, ωστόσο, δεν πτοήθηκαν. Ο Τσάβι έβγαζε προς τα έξω μια φρεσκάδα και οργάνωνε τις επιθέσεις υπό τα νέα δεδομένα. Ο Πέδρο μπορεί να μην ξέρει πολλά κόλπα με την μπάλα στα πόδια του, αλλά σαφώς γνωρίζει τι πρέπει να πράξει χωρίς αυτήν. Ο Ματσεράνο και κυρίως ο Ντάνι Άλβες είχαν περιορίσει τον Κριστιάνο στο να χάνει την μπάλα. Επιπρόσθετα, διέκρινα κάτι πολύ σημαντικό. Στον προηγούμενο αγώνα οι Καταλανοί είχαν πανικοβληθεί τόσο πολύ που πετούσαν την μπάλα με γεμιστά. Χθες, οι μακρινές μπαλιές έλαβαν μέρος βάσει πλάνου και ήταν άκρως απαραίτητες, προκειμένου να απεγκλωβιστεί η άμυνα και να δημιουργηθούν καταστάσεις ανισορροπίας στην αντίπαλη αμυντική τετράδα. Θυμηθείτε την εκμετάλλευση των κενών χώρων που λέγαμε παραπάνω. Οι αντιδράσεις του Βαλντέζ με βοήθησαν να το διαπιστώσω και να το καταλάβω. Από την άλλη πλευρά, ο Ντι Μαρία είχε περιοριστεί σε ανασταλτικό ρόλο, ο Κεντίρα έτρεχε και ξανάτρεχε, ενώ ο Πέπε πρώτα σκότωνε και μετά ρωτούσε. Πραγματικά άτεχνος και αντιαθλητικός ποδοσφαιριστής. Όσο για τον Ράμος δεν το κούνησε ρούπι από τη θέση του. Προφανώς λόγω εντολών. Ο Μουρίνιο, μάλλον, φοβόταν την εκτελεστική δεινότητα του Βίγια.

Η Μπάρτσα, όμως, κατέχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Λέγεται χρόνος. Προϊόντος του χρόνου, λοιπόν, ανατέλλει η ομοιογένεια. Πραγματικά αξιοθαύμαστη. Οι παίχτες της γνωρίζουν ιδανικά το παιχνίδι του άλλου. Τόσα χρόνια προπονήσεων και δουλειάς αποτυπώνονται στο χόρτο. Επιτρέψτε μου να προσθέσω με τον καλύτερο τρόπο. Από αυτή την ομοιογένεια προήλθε το δεύτερο γκολ της Μπάρτσα. Και σε άριστο χρονικό σημείο. Λίγο πριν το ημίχρονο, ήτοι μηδέν χρόνος αντίδρασης για τους φιλοξενούμενους. Κρύος ιδρώτας έλουσε τον Μουρίνιο.

Στο δεύτερο μέρος οι γηπεδούχοι, όντας μπροστά στο σκορ, έκαναν το αναμενόμενο. Και το λογικό θα έλεγα. Έριξαν το μεταβολισμό του παιχνιδιού. Έκλεισαν τις πτέρυγες. Πρόσθεσαν λίγη σκοπιμότητα. Από την άλλη πλευρά του λόφου, ο Μουρίνιο φρέσκαρε την ομάδα, αλλάζοντας πρόσωπα και θέσεις. Έβαλε τον Μαρτσέλο ως αριστερό μπακ και αντικατέστησε τον κιτρινισμένο Κεντίρα. Τα όβερλαπ με τον Κριστιάνο ήταν πλέον γεγονός. Επιπλέον, πέρασε -σωστά- στη θέση του Ντι Μαρία τον Χιγκουαΐν. Η παραφωνία άκουγε στο όνομα Μπενζεμά. Η Ρεάλ θέλει επιθετικό. Επίσης, ήθελε και γκολ. Το πρόβλημα ήταν ότι όσο περισσότερο το κυνηγούσε, τόσο πιο επικίνδυνη γινόταν η Μπάρτσα. Ο Ντάνι Άλβες μπορεί να πρόσεχε τον κώλο του και να μην ανέβαινε, αλλά ο άξονας της Μπάρτσα έπαιζε αιφνιδιαστικά και ουσιαστικά. Ωστόσο, τα στημένα εξακολουθούσαν να αποτελούν πρόβλημα για την άμυνα των Καταλανών. Ένα κόρνερ του Κακά -και μάλιστα άσχημα εκτελεσμένο- προκάλεσε αναμπουμπούλες στην περιοχή των γηπεδούχων. Εν τέλει, προκάλεσε και την ισοφάριση. Ήταν η σειρά του Πέπε να λουστεί με κρύο ιδρώτα.

Όμως, οι παίχτες των γηπεδούχων δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Θυμάστε την ομοιογένεια που προανέφερα; Οφείλω να πω ότι πρόκειται για μια άκρως υποτιμημένη αρχή του ποδοσφαίρου. Εμείς, βέβαια, επειδή δεν την κατανοούμε σε βάθος την πιάνουμε και την ξεχειλώνουμε. Ας μείνουμε, όμως, στο θέμα μας. Η Μπάρτσα σκόραρε το νικητήριο γκολ και πήρε την κούπα και τις καρδιές μας. Το ματς ήταν τόσο ενδιαφέρον που φοβόμουν να πάω για κατούρημα μπας και χάσω καμιά φάση. Το ματς ήταν τόσο απρόβλεπτο που είχα μείνει με τα καλαμπόκια στα δόντια. Και με ενοχλούσαν τα άτιμα. Τουλάχιστον, ήταν εύγευστα.

Κατά τη γνώμη μου, ο κοινός κώδικας της ομάδας ήταν το κλειδί της ομάδας. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι πρόκειται για ζήτημα μέγιστης σημασίας. Για αυτό ο Πέπε ήθελε διακαώς τον Φάμπρεγας. Διότι, καταννοεί, όσο λίγοι, τα θέλω του συστήματος που ακούει στο όνομα Μπαρτσελόνα. Η απλότητα μπορεί να μην εφαρμόστηκε στο ακέραιο, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Δεν υπάρχει μόνο Μπάρτσα, υπάρχει και Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι σε αυτά τα δυο παιχνίδια παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι προς το καλύτερο. Με τρομερή φυσικά κατάσταση. Με αξιοζήλευτη αγωνιστική πειθαρχία. Με αποκρυσταλλωμένο αγωνιστικό πλάνο. Εντούτοις, όπως είπα και στην αρχή, ο Μουρίνιο δεν έπραξε το σημαντικότερο: δεν άλλαξε τα μυαλά των παιχτών του. Ο Πέπε, ο Μαρτσέλο και ο Ράμος πρέπει να μιλούν λιγότερο και να ακούνε περισσότερο. Δεν τελειώσαμε. Ο Μουρίνιο δεν έπραξε το σημαντικότατο: δεν άλλαξε τα μυαλά του εγώ του. Πραγματικά κρίμα. Όπως έχω πει πολλάκις, δεν έχει κανένα δικαίωμα να τσαλακώνει το προφίλ της ομάδας που εργάζεται. Είτε αγωνιστικά είτε επικοινωνιακά. Αντίθετα, έχει την υποχρέωση να αναγνωρίσει την ήττα του. Αν δεν ξέρεις να χάνεις, δεν ξέρεις να κερδίζεις. Απαράβατος κανόνας χωρίς εξαιρέσεις. Οι ''μαγκιές'' δεν έχουν θέση σε αυτό το επίπεδο. Σε αντίθεση με την Μπάρτσα, η όπισθεν της Ρεάλ είναι ο ίδιος της ο προπονητής.

Υ.Γ.1 Θα παρακαλούσα τους Έλληνες που φέρουν την ιδιότητα του παράγοντα, πολιτικού, δημοσιογράφου και οπαδού να μου απαντήσουν στο εξής ερώτημα. Γιατί οι φίλοι της Μπάρτσα και της Ρεάλ κάθονται μαζί στις κερκίδες;

Υ.Γ.2 Άντε τώρα να δεις τον Παναθηναϊκό με τη Μακάμπι. Σε λούζει κρύος ιδρώτας και μόνο που το σκέφτεσαι.

Υ.Γ.3 Θα βγει ένας ρεπόρτερ του Ολυμπιακού να πει την αλήθεια για τις θλάσεις των παιχτών; Βαυκαλίζεστε ότι όλα βαίνουν καλώς. Σας πληροφορώ ότι δεν βαίνουν.

Υ.Γ.4 Οι Thin Lizzy, με τον John Sykes στη μηχανή τους, μας χαρίζουν ένα από καλύτερα hard rock κομμάτια όλων των εποχών. Ήρθε η σειρά μας να λουστούμε με κρύο ιδρώτα.