Αντιστροφή ρόλων

Όποιος έχει παρακολουθήσει την Μπάρτσα να αγωνίζεται, την μνημονεύει για την αγωνιστική της πειθαρχία και την απλότητα που διέπει το παιχνίδι της. Όποιος έχει παρακολουθήσει τη Ρεάλ Μαδρίτης απέναντι στην Μπαρτσελόνα διακρίνει μια σαφέστατη αλλαγή πλεύσης σε σχέση με το αγωνιστικό πλάνο που εφαρμόζει απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες. Χθες οι ρόλοι αντιστράφηκαν.

Η ομάδα του Πέπε δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Για να παίξεις ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας πρέπει να έχεις κατοχή μπάλας. Οι Καταλανοί δεν είχαν. Όπως, επίσης, δεν είχαν κυκλοφορία. Δεν την ξεχωρίζω σε καλή ή κακή. Για τα δεδομένα της Μπάρτσα δεν υπήρχε καν. Η μπάλα βρισκόταν συνεχώς στα πόδια των γηπεδούχων. Για να έχεις ελπίδες απέναντι στην Μπάρτσα πρέπει να κόψεις μαχαίρι τα τριγωνάκια μεταξύ των Μέσι, Ινιέστα και Τσάβι. Η Ρεάλ δεν υποχρεώθηκε να κόψει τίποτα. Ο Τσάβι ήταν εκτός εντεκάδας.

Ομολογώ ότι έμεινα έκπληκτος από το τακτικό πλάνο του Μουρίνιο. Πολύ ψηλά οι γραμμές, πράγμα που αναπόφευκτα φέρνει την απαιτούμενη συσπείρωση τους. Έβλεπα τον Καρβάλιο να βρίσκεται στη σέντρα και σκεφτόμουν τις επικές διατάξεις του Λίνεν, του Μάουρερ και του Δώνη. Το κόλπο, όμως, δούλεψε και μάλιστα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Δούλεψε σχεδόν μηχανικά. Άριστα θα έλεγα. Επιτέλους, ο Μουρίνιο κατάλαβε ότι αν θέλει να νικήσει την Μπάρτσα πρέπει να παίξει πραγματικό ποδόσφαιρο κι όχι κλεφτοπόλεμο ή ταμπούρι. Η εφαρμογή του τακτικού πλάνου είχε ως αποτέλεσμα να φέρει μια ισχυρότατη πίεση στα χαφ του αντιπάλου. Επιτρέψτε μου να προσθέσω και το επίθετο απροσδόκητη. Γιατί; Διότι, ουδείς περίμενε ότι ο Μουρίνιο θα άλλαζε τακτική. Βέβαια, μερίδιο ευθύνης για αυτήν την προσέγγιση ενδέχεται να φέρει κι ο ενθουσιασμός της εξέδρας. Ο Πορτογάλος, όμως, δεν καταλαβαίνει από τέτοια πράγματα. Αν ήθελε να παίξει με σκοπιμότητα θα το είχε κάνει. Δεν φοβάται να τσαλακώσει το προφίλ του. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα να τσαλακώνει είναι το προφίλ της Ρεάλ. Χθες, όχι μόνο δεν το τσαλάκωσε, αλλά το υπερασπίστηκε επάξια.

Η Ρεάλ, λοιπόν, χρησιμοποιώντας τα πόδια του Κεντίρα και το μυαλό του Αλόνσο ασκούσε πίεση. Συνεχής πίεση. Ανελέητη. Συστηματική. Ο Γερμανός λειτουργούσε ως ένας μοντέρνος κεντρώος box to box, ενώ ο Βάσκος, όντας ελαφρώς οπισθοχωρημένος, επέβλεπε την ανάπτυξη και τα μαρκαρίσματα της ομάδας. Μια ανάπτυξη που ξεδιπλωνόταν σαν βεντάλια. Αναφορικά με τα μαρκαρίσματα, το να βλέπεις τον Ντι Μαρία να μαρκάρει σαν πεινασμένος σκύλος τον Αντριάνο και τον Αμπιντάλ είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Μάλιστα, όλα αυτά έλαβαν μέρος, χωρίς τις επελάσεις του Μαρτσέλο και την μετατροπή του Ράμος σε τρίτο χαφ. Στο δεύτερο μέρος είχαμε τις διορθωτικές κινήσεις του Πέπε. Ο Τσάβι ανέλαβε τα ηνία της μεσαίας γραμμής κι ο Πικέ την επιμέλεια της άμυνας. Τα προβλήματα, όμως, παρέμεναν. Ο -έχω τέσσερα- πνευμόνια- Ντάνι Άλβες συναντούσε έντονες δυσκολίες με το μαρκάρισμα του Ρονάλντο (ποζεράς). Ο Κεϊτά δεν μπορούσε να υποκαταστήσει στα χαφ τον Μπούσκετς. Οι Τιάγκο και Σάντσες είναι μπαλαδόφατσες, αλλά απαιτείται χρόνος για να αφομοιώσουν την λειτουργία της ομάδας, τουλάχιστον στον βαθμό που το έχει επιτύχει ο Πέδρο. Και, ίσως, είναι η πρώτη φορά που βλέπω αντί να τρέχει η μπάλα για τους παίχτες, να τρέχουν οι παίχτες για την μπάλα. Για την δεδομένη ομοιογένεια των Καταλανών είναι ασύλληπτο να τους παρατηρείς ανήμπορους στο να κάνουν ένα τριγωνάκι ή κάποιον γρήγορο συνδυασμό.

Οι Μαδριλένοι είχαν σαφέστατο σχέδιο δράσης. Κι όπως ορίζει ο τρίτος νόμος του Νεύτωνα: για κάθε δράση υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση. Το αντίθετη να το δεχτώ. Το ίση; Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται. Οι παίχτες της Μπάρτσα δεν μπορούσαν να υποτάξουν την πίεση. Δεν κατόρθωσαν καν να τη διαχειριστούν. Πρώτη φορά είδα τους παίχτες της να επιχειρούν τόσες μακρινές μπαλιές. Και δεν μιλάμε ότι αυτή η κατάσταση ήταν ενεργοποιημένη για δέκα ή είκοσι λεπτά. Στο πρώτο ημίχρονο επικράτησε περίπου 40' λεπτά. Άλλα 40' λεπτά είχαμε στο δεύτερο. Σύνολο 80' λεπτά καθολικής επικράτησης των Μαδριλένων. Τολμώ να πω, χωρίς ίχνος υπερβολής, ότι σε αυτά τα 80' λεπτά η ομάδα του Πεπ ήταν κυριολεκτικά ασύνδετη, αποδιοργανωμένη και ακίνδυνη. Σε όλο το ματς ήταν σκουριασμένη.

Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι περίεργο άθλημα. Ο καλύτερος (δια)κρίνεται μέσα από τη διάρκεια μιας διοργάνωσης κι όχι μόνο από ένα ή δυο 90λεπτα. Τι έγινε σε αυτά τα δέκα λεπτά; Μπήκαν γκολ. Και μάλιστα δύο. Κόντρα στη ροή του αγώνα. Το πρώτο με τον Βίγια να εκτοξεύει φαλτσαριστή τορπίλη. Το δεύτερο με τον Μέσι που ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Ο Αργεντινός έχει χαμηλό κέντρο βάρους που του προσδίδει άριστη ισορροπία. Φυσικά δεν αρκεί μόνο αυτό: ο άνθρωπος δεν πέφτει, διότι δεν θέλει να πέσει. Επιπλέον, διαθέτει ποδοσφαιρικό πείσμα -σπάνια θα τον δεις να παρατάει φάση ή να να απομακρύνεται από μονομαχία. Τέλος, διακατέχεται από δαιμονισμένο ρυθμό στο βηματισμό του. Οι Εγγλέζοι το λένε pace.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ο Μουρίνιο φόρτσαρε την ομάδα για το ματς. Πήρε τα μοδάτα σώβρακα του Πεπ και τα φόρεσε ανάποδα. Ανέβασε τις γραμμές ψηλά. Άφησε σκόπιμα χώρους στους φιλοξενούμενους. Η Μπάρτσα δεν τους εκμεταλλεύτηκε. Σχεδόν ποτέ δεν τους εκμεταλλεύεται. Το αγωνιστικό πλάνο είναι ξεκάθαρο: ποδόσφαιρο κατοχής και πρωτοβουλίας σε λίγα τετραγωνικά. Δεν την ενδιαφέρουν οι ανοιχτοί χώροι και οι κόντρες. Τι άλλο έκανε ο Μουρίνιο; Έδωσε μεγάλο πλάτος και συρρίκνωσε τους χώρους στον άξονα. Επιπλέον, είχε σε δημιουργική βραδιά τον Μπενζεμά. Τέλος, έπαιξε άριστα το μαν του μαν. Μολαταύτα, δεν κέρδισε. Πραγματικά άδικο. Η Ρεάλ, ωστόσο, δεν μπλόκαρε. Παρά το σοκ της ισοφάρισης και της ανατροπής διατήρησε την ορμητικότητά της και τη συνοχή της. Πρόκειται για μεγάλη επιτυχία και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ίσως μεγαλύτερη από το ορθολογικό ποδόσφαιρο του Μουρίνιο. Η συνέχεια την Τετάρτη.

Υ.Γ.1 Μέχρι και στο Μπερναμπέου συνθήματα του Άρη ακούγονται. Όλες οι μελωδίες είναι κίτρινες.

Υ.Γ.2 Υποθέτω ότι κάποια στιγμή θα συζητήσουμε για τη μεταγραφή του Φάμπρεγας.

Υ.Γ.3 Ο Κάνθαρος διατηρεί το παρόν blog. Το αντικείμενό του είναι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και κάποιοι γενικοί προβληματισμοί. Τα γραπτά μου είναι ανώνυμα. Χρησιμοποιώ ψευδώνυμο. Αυτό με κάνει εν δυνάμει κουκουλοφόρο; Να μας απαντήσει ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρακαλώ. Και για να έχουμε καλό ερώτημα: ποιον κοροϊδεύετε; Εμάς ή τους εαυτούς σας;

Υ.Γ.4 Να περνάτε όμορφα, να διασκεδάζετε και να είστε σωστοί άνθρωποι. Καλή βδομάδα και καλό Δεκαπενταύγουστο.

Υ.Γ.5 Έστω ότι θέλετε να ξεκουραστείτε. Να ξεφύγετε. Να χαλαρώσετε. Νομίζω ότι η μουσική αποτελεί το τέλειο φάρμακο. Δημιουργήστε μια ευφάνταστη εικόνα μέσα στο μυαλό σας και κάντε την πράξη. Φτιάξτε τη δική σας καλοκαιρινή υπόθεση εργασίας. Προσθέτω, λοιπόν, τους μαγικούς ήχους του πιάνου και τα υπόλοιπα εξαρτώνται από εσάς.