Καλοκαιρινή υπόθεση εργασίας

Ξυπνάς. Χωρίς άγχος, φωνές, πανικό και ξυπνητήρια. Σηκώνεσαι, τεντώνεσαι και ανοίγεις παντζούρια και παράθυρα. Βγαίνεις έξω, παίρνεις μια βαθιά ανάσα, παρατηρείς τα χρωματιστά λουλούδια που βρίσκονται στον κήπο, ακούς με περίσσεια προσοχή τα πουλάκια που τιτιβίζουν, χαζεύεις τη χελωνούμπα που προσπαθεί με σιδηρά πειθαρχία να διασχίσει την χλόη και αυθόρμητα ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό σου. Εν τω μεταξύ, ο ήλιος έχει αρχίσει να δίνει βροντερό παρόν, αλλά δεν πτοείσαι. Εξάλλου, αυτό ακριβώς επιζητείς: το καλοκαίρι. Παίρνεις breakfast στο μπαλκόνι και το πρωινό αεράκι τυλίγει το είναι σου. Έχοντας ξένοιαστα τα πόδια σου πάνω στην καρέκλα, πιάνεις το κινητό και καλείς κάποια νούμερα. Τα πάντα τίθενται σε εφαρμογή. Έχεις κάτι περισσότερο από μισή ώρα για να ετοιμαστείς και ακριβώς αυτό κάνεις.

Δεν χρειάζεται να πάρεις πολλά μαζί σου, παρά μόνο τα βασικά. Φοράς το μαγιό, στολίζεις τα ποδάρια με διχαλωτή παντόφλα 4+1, γραπώνεις μια μικρή τσάντα και τη γεμίζεις με το αντηλιακό, την Αρειανή πετσέτα θαλάσσης, τις κιτρινόμαυρες ρακέτες, το φουσκωτό τόπι που γράφει Αρειανάρα, το βιβλίο που λαχταράς να διαβάσεις, το πορτοφόλι, τα κλειδιά και μια μπανάνα. Μην γελάτε: το εν λόγω φρούτο είναι απαραίτητο εφόδιο για την παραλία. Ανοίγεις την πόρτα για να φύγεις και παίρνεις πρέφα ότι έχεις ξεχάσει τα γυαλιά ηλίου, το ρολόι χειρός και το κινητό. Αμέσως βάζεις το μυαλό σου να δουλέψει. Για τα γυαλιά ηλίου δεν υπάρχουν παζάρια: τα παίρνεις και τα φοράς δίχως δεύτερη σκέψη, ειδάλλως θα λιώσεις σαν βαμπίρ. Για το ρολόι αφιερώνεις κάπως περισσότερο χρόνο και κατόπιν ώριμης σκέψης το παίρνεις και το βάζεις στην τσάντα σου, όχι στο καρπό σου. Στο κινητό εξαντλείς όλη την αυστηρότητά σου. Εξάλλου, εκεί που πας δεν το χρειάζεσαι. Εν τέλει, σπάνια το χρειάζεσαι, αλλά τέλος πάντων. Βγαίνεις έξω και συνειδητοποιείς ότι το μόνο που άλλαξε από τη στιγμή που ξύπνησες και βγήκες στο μπαλκόνι είναι η χελωνούμπα. Κατάφερε με πείσμα να φτάσει στην άλλη πλευρά του κήπου και να βρει σκιά κάτω από την κορομηλιά κι όχι μόνο αυτό, αλλά παράλληλα τρώει με όλη της την άνεση τους καρπούς που έχουν πέσει από το δέντρο. Πραγματική βασίλισσα.

Όση ώρα χαζεύεις τη χελώνα, τα πουλάκια και τα λουλουδάκια, αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι προ των πυλών. Η παρέα μαζεύεται και η εκστρατεία ξεκινάει. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Ούτως ή άλλως δεν έχεις ιδιαίτερο άγχος για το E.T.A. Απλά απολαμβάνεις τη διαδρομή. Όμως, λείπουν ακόμα δυο πολύτιμα γρανάζια. Σταματάς σε ένα περίπτερο για να πάρεις ένα παγωμένο νεράκι και μια αθλητική εφημερίδα. Νταξ, το νεράκι είναι παντού το ίδιο, αλλά η εφημερίδα; Το ξέρω ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν την προτιμάς, αλλά υπάρχουν αναρχικοί στην παρέα που θέλουν να γευτούν μία από τις μεγαλύτερες χαρές του καλοκαιριού: τα μεταγραφικά σενάρια. Αφού γκρινιάξεις χαριτωμένα για το ότι τα Αθλητικά Νέα του Σκόρδα δεν κυκλοφορούν στην Αθήνα και θέσεις βέτο σε ορισμένες φυλλάδες, όπως Πρωταθλητή, Γαύρο, Πράσινη και δεν συμμαζεύεται, η παρέα συνεχίζει την πορεία της. Την όμορφη πορεία της.

Βλέπεις μια ταμπέλα που υποδεικνύει ότι σε ελάχιστη χιλιομετρική απόσταση φτάνεις στον προορισμό σου. Σειρά έχει το παρκάρισμα, κατόπιν η αποβίβαση και έπεται η εύρεση στρατηγικής θέσεως προς παρακολούθηση του ''εχθρού''. Όπου ''εχθρός'' σημειώσατε όμορφες παρουσίες, ήτοι γυναίκες. Καταλαμβάνεις το έδαφος, οριοθετείς την περιοχή σου, διενεργείς λεπτομερές scouting του περιβάλλοντα χώρου και στήνεις τη βάση σου. Καθώς παρατηρείς το τοπίο, αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μια παραλία με χρυσαφένια άμμο, ικανοποιητικό πλάτος και μεγάλο μήκος (στον άξονα), ενώ συγχρόνως διακρίνεις σκόρπια κοχύλια από εδώ κι από κει. Σηκώνεσαι και πας να τσεκάρεις τα νερά. Εκ πρώτης όψεως, η θάλασσα φαντάζει τέλεια. Οδεύεις προς το σημείο που σκάει το κύμα, βρέχεις τα ποδάρια και γυρνάς προς την παρέα με ένα χαμόγελο και τον αντίχειρα σηκωμένο σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας, υποδηλώνοντας ότι όλα βαίνουν καλώς. Επομένως, όλα είναι ιδανικά. Ή μήπως όχι; Γυρνάς στην ξαπλώστρα, μετουσιώνεσαι σε τραχανά και (ξ)απλώνεις την κορμάρα σου. Νιώθεις ότι λείπει ένα σημαντικότατο κομμάτι του παζλ και όχι δεν είναι η μπανάνα. Καθώς απολαμβάνεις το smoothie, κάτι επιμένει να σε γαργαλάει μέσα σου και στύβεις το μυαλό σου να βρεις ποιο στοιχείο είναι απόν. Ξάφνου, οι κεραίες των αυτιών σου εντοπίζουν μελωδικούς ήχους. Αμέσως, ενεργοποιείται η διαδικασία αναγνώρισης και μετάφρασης. Είναι πιάνο; Ναι, είναι πιάνο! Όντας (υπερ)γεμάτος από ικανοποίηση, το παρακάτω τραγούδι αρχίζει να παίζει κι εσύ μόλις βρήκες το χαμένο κομμάτι του παζλ. Καλό καλοκαίρι σε όλους.