The Pig Three, το ποτήρι, η τομάτα και το Bing Bang

Ο περισσότερος κόσμος έχει τις απόψεις του. Τις γνώμες του. Τα πιστεύω του. Δύσκολα αλλάζει ρότα. Για παράδειγμα, έχω ένα φίλο με τον οποίο διαφωνώ ουκ ολίγες φορές σε θέματα που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν απλά και τετριμμένα. Εντούτοις, πώς μπορώ να επιχειρηματολογήσω όταν μου λέει ότι η τομάτα σκέφτεται; Πώς μπορώ να επιχειρηματολογήσω όταν μου λέει ότι το Βing Βang ευθύνεται για τις πράξεις ενός δολοφόνου, βιαστή ή ληστή; Υποθέτω ότι δεν μπορώ. Εν τέλει, αδυνατώ να τον μεταπείσω. Και ερωτώ όλους εσάς τους ηρωικούς αναγνώστες μου: στα παραπάνω θέματα πόσες αλήθειες κρύβονται; Τι ισχύει τελικά; Δυστυχώς, στερούμαστε ικανού ψυχολογικού φορτίου. Δεν υπάρχουν ψυχικά αποθέματα. Το λυπηρό είναι ότι αν υπάρχουν, σπάνια τα διαθέτουμε ως προς την αποκατάσταση της αλήθειας. Συνήθως, διοχετεύουμε την πλειονότητα των εφοδίων μας στην γκρίνια, στη μιζέρια και στην ποζεριά. Συνεπώς, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αλήθεια ή για να το θέσω καλύτερα δεν θέλουμε να την αντιληφθούμε. Γιατί; Διότι, η πουτάνα η αλήθεια πονάει. Και πόσοι γουστάρουν να γεύονται πόνο; Ελάχιστοι. Αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές είναι ότι κατόπιν του πόνου, ανατέλλει η γιατρειά. Επομένως, το ποτήρι τις περισσότερες φορές δεν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, όπως συχνά λέγεται. Πολύ απλά βρίσκεται σε αρμονία. Σε ισορροπία. Αλλά πώς μπορείς να αντιληφθείς την ισορροπία όταν είσαι ανισόρροπος; Ρητορικό το ερώτημα.

Εν προκειμένω, η μοναδική αλήθεια που έλαμψε στους τελικούς του N.B.A. είναι ότι οι Ντάλας είναι η καλύτερη ομάδα. Ομάδα με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία, ήτοι ΟΜΑΔΑ. Διαθέτει έναν πολύ καλό προπονητή, έναν πραγματικό εγκέφαλο, ένα διαβολεμένο σαμιαμίδι, ένα μπόμπερ, αρκετούς ρολίστες και ένα σταρ που πληροί όλα τα κριτήρια του αντιστάρ, όντας συγχρόνως δεινός σκόρερ. Η μόνη παραφωνία είναι ο Πρόεδρός της. Πραγματικός αλητάμπουρας. Όμως, όλο αυτό το σύστημα -διότι περί συστήματος πρόκειται- εργάστηκε σκληρά. Αθόρυβα. Ουσιαστικά. Εν αντιθέσει, με τους Big Three και την παρέα τους, οι οποίοι εν μία νυκτί μετατράπηκαν σε Pig Three. Η αλήθεια είναι ότι δικαίως έλαβε χώρα η εν λόγω μετατροπή. Διότι, όταν ο Σποέλστρα έκανε λόγο για mental stability γνώριζε πολύ καλά τι έλεγε κι ας τον θεωρούν όλοι άμπαλο και εντολοδέκτη του Πατ Ράιλι. Πώς μπορείς να καλουπώσεις άναρχους παίχτες; Για τα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι δύσκολο. Για τα δεδομένα του Ν.Β.Α. ουτοπικό.

Ο Κάνθαρος έχει μεγαλώσει με αυθεντικούς σταρ του N.B.A. και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Λεμπρόν πρέπει να αλλάξει μυαλά αν θέλει να στολίσει τα δάχτυλά του με φο μπιζού. Καλή η πλάκα και το ανούσιο σταριλίκι, αλλά δεν αρκούν. Ο καθρέφτης είναι το παρκέ. Όσο για τον Σκότι Πίπεν λυπάμαι πραγματικά με τις δηλώσεις του. Μα είναι δυνατόν ρε Σκότι να λες ότι ο Λεμπρόν είναι καλύτερος του Τζόρνταν; Δεν το καταλαβαίνεις ότι αυτόματα εκτίθεσαι; Δεν πειράζει. Σε έβαλε στη θέση σου ο Στιβ Κερ όταν είπε ότι ο ''Βασιλιάς'' Τζέιμς μοιάζει περισσότερο στον Πίπεν παρά στον Τζόρνταν. Και σε τελική ανάλυση θα τέλειωνε ποτέ ο Τζόρνταν σε ματς τελικού με μόλις οχτώ πόντους; Δεν νομίζω. Ωστόσο, η βιομηχανία του N.B.A. θέλει σταρ. Κι αν δεν έχει τους εφευρίσκει. Κι ας αποκρύπτεται η αλήθεια. Δεν πειράζει. Όταν θα έρχονται τα δύσκολα θα λάμπει δια της παρουσίας της. Ακριβώς όπως έγινε προχθές.

Υ.Γ.1 Ο Γερμαναράς είναι πραγματικός σταρ. Ηγέτης. Δουλευταράς. Μπορεί να μην διαθέτει τρομερά φυσικά προσόντα, αλλά η άρτια τεχνική του κατάρτιση και η απλότητα του εξισορροπούν κάθε σωματικό μειονέκτημα. Και είναι από τους ελάχιστους παίχτες που υπηρετεί, σέβεται και αξιώνει ανελλιπώς το μπάσκετ μέσω της Εθνικής Γερμανίας. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες τύπου κούρασης, διαιτησίας, summer camp και λοιπών παπαριών. Χορτάσαμε από αυτές τις μαλακίες. Όσο για τον Κιντ δεν μπορώ να εκφέρω λόγια. Ο άνθρωπος είναι ο ορισμός του play maker. Κι ας είναι 39 χρονών.

Υ.Γ.2 Κυκλοφορούν κάποια βιντεάκια που χλευάζουν τον Λεμπρόν. Τα είδα και δεν τα βρήκα ιδιαίτερα διασκεδαστικά. Αντίθετα, η παρέα του Edling και του φοβερού Messiah δίνει ρέστα. Ιδού οι Candlemass. Και ναι, η φωνή του είναι κορυφαία.