Κανείς δεν είναι τέλειος

Στην τρέχουσα ανάρτηση θα πιάσουμε πολλά θέματα. Οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητα Μπρέσκα κι ο Κάνθαρος, δυστυχώς, δεν έχει το χρόνο να σχολιάζει τα πάντα όλα. Υποθέτω ότι κι εσείς δεν έχετε την όρεξη να με τρώτε στο μαπίδι κάθε λίγο και λιγάκι. Εν πάση περιπτώσει, ξεκινάμε με την Εθνική που αγωνίζεται απόψε με τη Μάλτα.

Και αρχίζω το κράξιμο. Πόσο τσάκωνες είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι; Είχαμε τον Ρεχακλή στον πάγκο και τον λέγανε οπισθοδρομικό και γεροξεκούτη. Τον κατηγορούσαν ότι δεν ερχόταν στην Ελλάδα κι ότι έπαιρνε συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους. Τον μαλώνανε επειδή η Εθνική δεν έπαιζε μπάλα και πήγαινε για το μισό μηδέν. Τον ξέσκιζαν με την πένα τους, διότι δεν ανανέωνε την εντεκάδα. Και ερωτώ με το φτωχό μου το μυαλό: με τον Σάντος στην Εθνική τα πράγματα τσουλάνε διαφορετικά; Παρακαλώ απαντήστε μου. Αν κάνω λάθος θα βγω και θα το παραδεχτώ. Εν τέλει, μπορεί να είμαι εγώ ο άμπαλος. Σε μια τέτοια περίπτωση βοηθήστε με να το καταλάβω και ορκίζομαι ότι θα πάψω τις λεκτικές μου επιθέσεις προς τους δημοσιογράφους.

Όμως, επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια. Ο καρπουζοψαράς, σε αντίθεση με τον Όθωνα, βρίσκεται συνεχώς στην Ελλάδα. Σωστό; Σωστό. Και ποιους κάλεσε μεταξύ άλλων; Τον Κοτσόλη (!), τον Σπυρόπουλο (!) και τον Φετφατζίδη (!). Ο ίδιος ο Κοτσόλης εξέφρασε την έκπληξή του για την κλήση από τον Σάντος, αλλά μάλλον ξέχασε σε ποια χώρα βρίσκεται. Λες και ο Δασκαλάκης είναι από την Καμπότζη. Για τον Σπυρόπουλο έχω μόνο μια φράση: ήταν επιεικώς ένας από τους χειρότερους παίχτες στο φετινό πρωτάθλημα. Ο Φετφατζίδης έχει ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που πήρε χρόνο συμμετοχής στον Ολυμπιακό, αλλά το να παίζει η Εθνική στο Καραϊσκάκη αποτελεί ισχυρό κριτήριο για την κλήση του. Θα ανάφερα και άλλους, ωστόσο συγκρατήθηκα. Κατά τα άλλα ο Σάντος παρακολουθεί το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν πράγματι το παρακολουθούσε θα έπαιρνε αυτούς που άξιζαν να κληθούν, όπως οι Λαζαρίδης, Καπετάνος, Λαδάκης, Κοντοές και Γεωργιάδης. Θα μπορούσε να φέρει νιάτα όπως τους Μπέρτο και Τάτο. Ακόμη και ο Γεωργέας με τον Νεμπεγλέρα άξιζαν την κλήση.  Εδώ για να φέρει τον Κυριάκο Παπαδόπουλο έπρεπε να παίξει ο παίχτης στους ημιτελικούς του τσου λου.

Αλλά όταν έχεις την καβάτζα των δημοσιογράφων και κρύβεσαι πίσω από τον επικοινωνιακό τους μανδύα δεν έχεις κανένα πρόβλημα: ότι κι αν κάνεις είσαι στο απυρόβλητο. Κι ας πράττεις τα ίδια και χειρότερα με τον προκάτοχό σου. Φυσικά όλα αυτά δεν ισχύουν μόνο την δεδομένη χρονική στιγμή. Απλά το συγκεκριμένο προσκλητήριο ήταν η αφορμή. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στην Εθνική του καρπουζοψαρά. Έχουν προηγηθεί οι εκπλήξεις, τα υπνωτικά χάπια και το σουμπότεο. Υποθέτω ότι κάτι παρόμοιο θα παρακολουθήσουμε κι απόψε. Υποθέτω ότι κάτι παρόμοιο θα παρακολουθούμε συνεχώς.

Συνεχίζουμε με μπάσκετ και Αρειανάρα. Είχαμε πει ότι είμαστε καλύτεροι από τους αντιπάλους μας. Στην Πυλαία ήρθε η απόδειξη. Στο Αλεξάνδρειο (ας ελπίσουμε ότι) θα έρθει η εμπέδωση. Επαναλαμβάνω ότι το μόνο που φοβάμαι είναι ο κακός μας εαυτός. Οφείλουμε να διαχειριστούμε σωστά την υφιστάμενη πίεση και να θυμόμαστε ότι ο Π.Α.Ο.Κ. είναι αυτός που παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Μακάρι να ήμουν κι εγώ Σαλονίκη και να πήγαινα στο Παλέ. Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά θα βολευτώ με το διαδίκτυο. Νταξ, μην είμαι αχάριστος. Θα έγραφα και για την επόμενη μέρα της μπασκετικής Αρειανάρας, αλλά κάνω κράτει. Προηγείται το ματς. Δεν χρειάζεται να προτρέχουμε. Πάντως, δηλώνω ότι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο Σούμποτιτς πρέπει να μείνει στην ομάδα και τη νέα χρονιά. Δεν λέω ότι είναι Φιλ Τζάκσον ή Πατ Ράιλι, αλλά έχει πάθος, βγάζει ενέργεια, είναι γνώστης (της ομάδας και του αθλήματος), μεταδίδει την αύρα του νικητή στους παίχτες και last but not least είναι φθηνός. Πολύ φθηνός.

Και περνάμε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (κλισέ). Προσπαθώ να την παλέψω και να μείνω ξύπνιος για να παρακολουθήσω τους τελικούς του Ν.Β.Α., αλλά πέφτω νοκ άουτ. Η ώρα που διεξάγονται είναι βάρβαρη. Πάντως, ο Κάνθαρος στηρίζει Ντάλας. Ανέκαθεν μου ήταν συμπαθής ομάδα από την εποχή του triple J, ήτοι Jason Kidd, Jimmy Jackson και Jamal Mashburn. Φυσικά, ο Kidd ακόμα μοιράζει ασίστ. Μέγας υποτιμημένος παίχτης. Πλέον, οι Μαβς έχουν τον Γερμανό που είναι παιχταράς. Από τους κορυφαίους Ευρωπαίους. Μάλιστα, ίσως, είναι ο κορυφαίος. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον θέμα, αλλά δυστυχώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να το εξετάσουμε με αξιοκρατικά κριτήρια. Όπως και να έχει μου φαίνεται ότι το N.B.A. διενεργεί μια σοβαρή προσπάθεια για να ανέβει στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Αν αρχίσει κι ένα ξεκαθάρισμα με όλα αυτά τα ευρωπαϊκά παλτά που έχουν μαζέψει, ακόμα καλύτερα. 

Δυστυχώς, στην όλη προσπάθεια χάθηκε ένα σημαντικό γρανάζι. Ένα μεγάλο γρανάζι. Κυριολεκτικά μεγάλο. Ο τεράστιος Σακίλ δήλωσε την απόσυρσή του. Ο Κάνθαρος μεγάλωσε με το N.B.A. και φυσικά μεγάλωσε με τον Σακ. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα. Ένας οδοστρωτήρας που χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και καλύτερος. Θυμάμαι στα πρώτα χρόνια της καριέρας του δεν μπορούσε να σουτάρει. Λες και ήταν ο Γιαννούλης. Έβλεπες τον Γιούινγκ και τον Χακίμ να γυρνάνε με πρόσωπο στο καλάθι και να εκτελούν κι ο Σακ πέταγε ρουκέτα αέρος-αέρος. Όμως, δούλεψε σκληρά, βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς - πλην των ελευθέρων βολών - και κατέστησε εαυτόν μεγάλο παίχτη εντός και εκτός παρκέ. Μάλιστα, έχει υπολογισθεί ότι αν ήταν πιο εύστοχος στις ελεύθερες βολές θα είχε φοβερό μέσο όρο πόντων. Όμως, ο Σακ δεν πτοείτο. Όπως είχε δηλώσει κι ίδιος: ''Το 40% με το οποίο σουτάρω βολές είναι ο τρόπος που έχει ο Θεός για να πει πως κανείς δεν είναι τέλειος''.

Υ.Γ.1 Δυστυχώς, η χώρα μας χαρακτηρίζεται από ανυπαρξία ικανών ανθρώπων. Ειδικά στα υψηλά κλιμάκια κυνηγάς την ικανότητα με το τουφέκι. Ως εκ τούτου, πώς είναι δυνατόν ο ανίκανος να διακρίνει ποιος είναι ικανός; Υποθέτω πως δεν είναι δυνατόν. Βομβαρδιζόμαστε με γνώσεις, αλλά αδυνατούμε να συλλάβουμε ότι αυτές δεν φέρουν την πολυπόθητη γνώση. Η γνώση είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Απαιτεί προσπάθεια. Κόπο. Θέληση. Διάθεση. Απαιτεί αυτοκριτική. Ακούς Πιλάβιε;

Υ.Γ.2 Υποβάλλω τα σέβη μου σε έναν παίχτη που έδωσε νέο χρώμα και γεύση στη θέση των κεντρικών χαφ. Που συνδύαζε το ανασταλτικό κομμάτι με το δημιουργικό. Που πετούσε τορπίλες κι ο αντίπαλος τερματοφύλακας έτρεμε. Που μπορούσε να βγάλει κάθε είδους πάσα: διαγώνια, παράλληλη, κάθετη, συρτή, γεμιστή. Που ανέβαζε - τουλάχιστον - μια σκάλα τους συμπαίχτες του. Υποβάλλω τα σέβη μου στον κοκκινοτρίχη Πολ Σκόουλς.

Υ.Γ.3 Φαπ στον Κάνθαρο που είχε δηλώσει ότι έχει την αίσθηση πως ο Φυτανίδης έχει υπογράψει στον Άρη. Ο παίχτης κατέληξε στον Ατρόμητο.

Υ.Γ.4 Για να παρακολουθήσετε τον αγώνα μεταξύ Άρη και Π.Α.Ο.Κ. πατήστε εδώ ή εδώ.

Υ.Γ.5 Έπειτα από ένα εσωτερικό meeting με τον εαυτό μου κατέληξα στους Psychotic Waltz. Όσοι δεν τους ξέρουν, ας τους μάθουν και δε θα χάσουν.