Bull(ντόζιερ) και κλαρίνα

Το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο άθλημα. Αντίθετα, το μπάσκετ είναι σχετικά προβλέψιμο. Κατά ένα συντριπτικό ποσοστό θα κερδίσει ο καλύτερος. Σπάνια θα συναντήσεις εκπλήξεις. Η κοινή συνισταμένη των δυο αθλημάτων είναι το ότι η καλύτερη ομάδα (δια)κρίνεται από τη διάρκεια. Κι εμείς διάρκεια δεν είχαμε σε κανένα σημείο της σεζόν και σε κανένα σημείο των play off. Για την ακρίβεια δεν είχαμε πολλά πράγματα. Δεν είχαμε ομαδικό πνεύμα. Ενέργεια και διάθεση για να παίξουμε προσωπική και ομαδική άμυνα. Αντίδοτο στις άμυνες ζώνης μετά προσαρμογής (του Μαρκόπουλου). Παίχτη να παίζει ικανοποιητικά και αποτελεσματικά το ένας εναντίον ενός. Ψηλούς με γρήγορα πόδια και γρήγορη σκέψη. Επιθετικά συστήματα. Τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν οι ψηλοί κοντοί και οι κοντοί ψηλοί. Διαύγεια και οξυδέρκεια για να αντιδράσουμε σωστά υπό καθεστώτα πίεσης και κρίσης. Και το κυριότερο όλων: δεν είχαμε εταιρικό και αγωνιστικό πλάνο. Ως εκ τούτου, δεν είχαμε ψυχολογία.

Αυτό που είχαμε είναι μια μόνιμη γκρίνια που περιστρέφεται γύρω από τα πάντα. Γιατί αναπνέει ο Δαμιανίδης; Γιατί υπάρχει ο Σούμποτιτς; Γιατί απεβίωσε ο Σαμολαδάς; Γιατί τρυπηθήκαμε; Γιατί δεν παίζει ο Λίνος; Γιατί ο Τζεβελέκης δεν κλείνει τις τρύπες που άνοιξε ο ίδιος; Γιατί δεν έχουμε ανακαλύψει το νέο Γκάλη; Τα ερωτήματα πολλά, ανούσια και άστοχα. Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες. Επί παραδείγματι, ο Λίνος δεν παίζει, διότι προφανώς δεν μπορεί να παίξει. Το παιδί με το που δέχεται την σπυριάρα προσπαθεί να την ξεφορτωθεί, νομίζοντας ότι είναι χειροβομβίδα. Αυτά παθαίνουμε όταν φορτώνουμε φερέλπιδες παίχτες με βάρη που αδυνατούν να σηκώσουν. Θεωρείς ότι ο Λίνος είναι ταλαντούχος παίχτης; Πολύ όμορφα. Δώσε τον δανεικό σε κάποια ομάδα στυλ Τρικάλων και θα δούμε αν μπορεί να βγάλει το ταλέντο του και να αντέξει την πίεση. Ο Ολυμπιακός χαζός είναι που (μας) έδωσε δανεικό τον Σλούκα; Ρητορικό το ερώτημα. Βέβαια, θα μου πείτε και τον Τσαϊρέλη δίναμε δανεικό. Σωστό κι αυτό. Τον δίναμε δανεικό, είδαμε ότι δεν την παλεύει και για επιβράβευση τον κρατήσαμε. Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Τσαϊρέλης απλά να πω ότι πρόκειται για έναν παίχτη, ο οποίος μόλις βρίσκεται μόνος του μπροστά από το καλάθι κάνει προσποίηση στον εαυτό του.

Σας παρακαλώ μην γελάτε. Το έκανε στο τελευταίο ματς της σειράς. Το ερώτημα είναι γιατί η σειρά πήγε σε πέμπτο ματς; Πας στην Πυλαία και σπας την έδρα. Κατόπιν, τους φέρνεις στο Παλέ και τους αποτελειώνεις. Όχι στα λόγια. Στην πράξη. Είχαμε πει ότι το μυστικό της σειράς είναι να τους κρατήσουμε κάτω από τους 70 πόντους. Στο Παλέ παραλίγο να φτάσουν την κατοστάρα. Πώς να τους αποτελειώσεις όταν δέχεσαι στην έδρα σου 91 πόντους; Σε εκείνο το ματς πήρες μια διαφορά έντεκα πόντων και νόμιζες ότι αυτόματα κέρδισες τον αγώνα κι ας είχε ακόμα δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά.  Είδατε τι κάνει η επανάπαυση και η έπαρση; Τιμωρούν οι ρουφιάνες. Και φτάσαμε στο πέμπτο ματς, στο οποίο παίξαμε πανάθλια. Η πλάκα είναι ότι παρόλο που ήμαστε τραγικοί σε κάθε επίπεδο στο τέλος διεκδικήσαμε τη νίκη. Κι όταν λέω ότι παίξαμε πανάθλια και τραγικά το εννοώ. Το χειρότερο δεν ήταν η τεχνική μας ανεπάρκεια. Το χειρότερο ήταν ότι δεν είδα πίστη. Δεν είδα πάθος. Ενέργεια. Διάθεση. Τρανταχτό παράδειγμα η επιθετική μας ανυπαρξία. Ούτε βολές δεν μπορούσαμε να πετύχουμε. Απλά να φύγει η μπάλα από τα χέρια μας. Λες και οι παίχτες μας δεν φορούσαν αθλητικά παπούτσια, αλλά παντόφλες. Κι ας φώναζε ο Πίξι από τον πάγκο. Μου θύμισε τον Μπλατ που πέρυσι ούρλιαζε να πάει η μπάλα στον Μπετς και δευτερόλεπτα αργότερα τα τρίποντα έπεφταν σαν τα γιαούρτια που τρώνε οι πολιτικοί από τους αγανακτισμένους. Αντίθετα, ο Μαρκόπουλος το πίστευε και το κατέστησε σαφές στους παίχτες του. Διαφορετικά, δεν θα γινόταν ήρωας στο Παλέ ο Γκετσέφσκι, ούτε θα έπαιρνε στην Πυλαία ο Ντόζιερ 18 (!) ριμπάουντ.

Επ' ουδενί λόγω κατηγορώ τον Σούμποτιτς. Τι να κάνει κι αυτός; Ήλθε, είδε και όπως δείχνουν τα πράγματα θα απέλθει. Τα λάθη έχουν ξεκινήσει από το καλοκαίρι. Επιτέλους, ήρθε ή ώρα να πάρουμε έναν κανονικό προπονητή. Έχουν ακουστεί τρία ονόματα: Ζντοβτς, Σφαιρόπουλος και Ζούρος. Πάρτε κάποιον, δείξτε του εμπιστοσύνη και αφήστε τον να δουλέψει. Έπειτα, οριοθετήστε το μπάτζετ και κάντε εύστοχες επιλογές σε παίχτες. Κατά τη διάρκεια της σεζόν ελαχιστοποιήστε τις αλλαγές ξένων και κοινοτικών. Και πριν κάνετε όλα αυτά που γράφω βγείτε και γνωστοποιήστε τις προθέσεις σας για την Αρειανάρα. Δώστε όραμα και πίστη στους Αρειανούς. Προσπαθήστε να επαναφέρετε τη χαμένη δίψα. Το να χάνετε παιχνίδια είναι θεμιτό. Το να χάνετε τον κόσμο είναι ανεπίτρεπτο. Και πιστέψτε με ότι αν χάσετε καθολικά τον κόσμο δεν θα πέσουν κλαρίνα, όπως έγινε στην Πυλαία.

Υ.Γ.1 Επικρατεί έντονη φήμη ότι όποιος προπονητής έρχεται στην ομάδα πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη του συνδέσμου. Υποτίθεται ότι για αυτό ακριβώς το λόγο δεν ήρθε μεσούσης της περιόδου ο Σφαιρόπουλος. Τελικώς, ήρθε ο Σούμποτιτς. Αν πράγματι ισχύει ότι πρέπει να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη του συνδέσμου χαίρομαι. Διότι, η διοίκηση στη περίπτωση του Σούμποτιτς την έγραψε στα παλαιά της υποδήματα. Αν και θα προτιμούσα να το έκανε στην περίπτωση του Σφαιρόπουλου. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να απαγκιστρωθούμε από το σύνδεσμο, τουλάχιστον όσον αφορά τις διοικητικές αποφάσεις. Δεν θα χάσουμε.

Υ.Γ.2 Κάποτε, ο Ιωαννίδης είχε φέρει το Ζούρο. Εξαρχής, τον είδαμε με κακό μάτι. Στην περίπτωση που (ξανα)κάτσει στον πάγκο, ίσως, ήρθε η ώρα να επανορθώσουμε.

Υ.Γ.3 Τεράστιο Ντάλας. Τεράστια νίκη. Βουρ για δαχτυλίδι.

Υ.Γ.4 Αυτή η ιστορία με τον Καστίγιο με έχει κουράσει. Σας παρακαλώ μόλις υπογράψει συμβόλαιο με τον Άρη ή  κάποια άλλη ομάδα ενημερώστε μας.

Υ.Γ.5 Bull(ντόζιερ) ο τίτλος, Bulldozer το τραγούδι. Φυσικά από τους Machine Head.