Τρυπήματα υπό τη συνοδεία πιάνου

Θυμάμαι το ματς του Άρη με τον Πειραϊκό και ειλικρινά δεν ξέρω αν έγινε κάτι το επιλήψιμο. Αν θέλετε διαβάστε ένα κατατοπιστικό άρθρο του Βασίλη Σκουντή για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Πάντως, οι Σουπεράδες εμφανίζονται βέβαιοι, ενώ ο Λευτέρης αρνείται τα πάντα. Στη δεδομένη χρονική στιγμή δεν βρίσκω ιδιαίτερο νόημα σε αυτή τη διαμάχη. Το να μην γουστάρουν οι Σουπεράδες να πάνε στο Παλέ είναι δικαίωμά τους και καλά κάνουν και το υπερασπίζουν. Το χειρότερο στην όλη ιστορία είναι ότι  για μια ακόμη φορά βγήκαν τα Αρειανόμετρα. Ωστόσο, έχει πολύ πλάκα όλα αυτά που λέγονται και ακούγονται. Η μια πλευρά υποστηρίζει ότι τρυπηθήκαμε από μέσα και κάνει λόγο για περηφάνια. Χαμένη περηφάνια. Μάλιστα. Όποτε θέλουμε την θυμόμαστε και αυτήν. Η άλλη πλευρά λέει ότι αφού οι Σουπεράδες έφυγαν από το μπάσκετ, ας φύγουν κι από το ποδόσφαιρο να ησυχάσουμε, ειδικά από τη στιγμή που κι εκεί μας τρυπάνε. Κάποιοι άλλοι ψάχνουν να εντοπίσουν τους λόγους που ο Σύνδεσμος στράφηκε κατά ενός δικού του παιδιού (Δαμιανίδης), αλλά δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη μια τέτοια περίπτωση: έχει ξαναγίνει στο πρόσφατο παρελθόν. Υπάρχουν και οι μπαγάσηδες που θεωρούν ότι ο ερχομός του Πίξι ήταν μονάχα η αφορμή και πιστεύουν ότι ο πραγματικός λόγος έγκειται στο ότι μάλλον τελείωσε η μάσα από το μπάσκετ. Τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ.

Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Σούμποτιτς ήρθε τσαμπέ. Κυριολεκτικά τσαμπέ. Το γιατί ήρθε είναι προφανές. Αυτό που δεν είναι προφανές είναι το γιατί ο Μπλατ μας πρότεινε τον Ντρούκερ. Μιλάμε για έναν προπονητή που μάζευε τους παίχτες στο Παλέ για προπόνηση και τους έλεγε: ''σήμερα θα παίξουμε ρολόι, αλλά προσέξτε, διότι ο χαμένος θα σκουπίζει τον πάγκο (της κουζίνας)''. Ο Σκορδίλης, ο Τσαϊρέλης, ο Κουμπούρας κι ο Λίνος δεν είναι καλοί στο ρολόι και για αυτό έπαιζαν όποτε έλαχε. Αλήθεια, τι γίνεται με τον Λίνο; Μάλλον κανείς δεν ξέρει. Επίσης, γιατί έχουμε αλλάξει 1914 παίχτες μέχρι στιγμής; Άγνωστό κι αυτό. Και τι γίνεται με την οικονομική τρύπα που δημιουργήθηκε επί Προεδρίας Τσεβελέκη; Αυτό είναι επτασφράγιστο μυστικό. Και ποια είναι η λύση; Κράξιμο και αποχή; Δεν νομίζω πως είναι σωστά αυτά τα πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος είναι ξενερωμένος.

Και πως να μην είναι όταν πορεύεται δίχως όραμα; Πως να μην είναι όταν βλέπει την ομάδα να έχει χάσει την μαχητικότητά της και την ορμητικότητά της. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να προλειάνουμε το έδαφος για τη νέα σεζόν. Να κρατήσουμε τον Λευτέρη, να φτιάξουμε ένα καλό σχέδιο, να προσσεγγίσουμε τον κόσμο και επιτέλους να ξαναβρούμε τη φόρμα μας αναφορικά με τις επιλογές ξένων και κοινοτικών παιχτών. Διότι, τετράδα δεν το κόβω να μπαίνουμε. Το σημερινό ματς με το Μαρούσι θα κρίνει πολλά. Ίσως δεν το αξίζουμε κιόλας. Αλλά ποιος άλλος να μπει; Υπάρχει κανείς; Μάλλον μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι να στηρίξουμε την ομάδα. Πάντως, αν ο Κάνθαρος έμενε Σαλονίκη θα έδινε συνεχώς το παρόν στο Παλέ. Και θα ήταν περήφανος για αυτό.

Υ.Γ.1 Μπράβο στον Π.Α.Ο. για την πρόκριση του στο F4. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Φίλιππο Συρίγο, ο οποίος προσπαθεί πραγματικά πολύ σκληρά για να εισέλθει στο Hall of Fame της υπερβολής και της ηλιθιότητας. Όσο για τον Ολυμπιακό δεν έχω να πω πολλά: κακή άμυνα, πολλά λάθη, βραχυκύκλωση Σπανούλη και πανάστοχη περιφέρεια. Νομίζω αρκούν.

Υ.Γ.2 Στο παρακάτω περιστατικό πρωταγωνιστεί ο Τάκερ: Που να φανταστεί ότι αριθμός του κινητού τηλεφώνου του εκάστοτε προπονητή του Άρη παραμένει ο ίδιος και δεν αλλάζει. Ο παίκτης, λοιπόν, λίγες μέρες μετά την αποχώρηση του πρώην δεν φαντάστηκε ότι ο νυν κόουτς θα έχει πάρει τον αριθμό του προκατόχου του. Έτσι, ένα βράδυ, έστειλε μήνυμα: «Κόουτς,  μας έχει ξεθεώσει στην προπόνηση ο καινούριος». Το  μήνυμα έφτασε φυσικά απευθείας στο κινητό του Λευτέρη Σούμποτιτς και όχι στον Ντρούκερ που ήθελε να το στείλει ο παίκτης. Ο Πίξι το διάβασε και χαμογέλασε. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; 

Υ.Γ.3 Δεν ξέρω αν διαβάζετε αυτά που γράφω, αλλά τουλάχιστον ακούστε, διαβάστε και απολαύστε το τραγούδι που ακολουθεί με τον Jon Oliva στο πιάνο και τον Zack Stevens στα φωνητικά. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι σας παρουσιάζω τους Savatage.

'Cause in these ruins alone, I've been watching you, a ghost among these stones, Desiree I've got to tell you...lost in a movie script, with no words left to say, you leave on that plane alone, and there inside a midnght fog, I turn and walk away...who needs a heart that never bleeds, never retreats and never needs, if it's all alone, Desiree I wish you'd think of me...