Αυτιά και στόμα

Ο Άντι Γουόρχολ είχε πει κάποτε ότι η κόκα κόλα είναι το τελευταίο οχυρό της δημοκρατίας, αφού την πίνουν και πλούσιοι και φτωχοί, ενώ παράλληλα δεν παράγεται σε διαφορετική συσκευασία για τους λιγότερο ή περισσότερο προνομιούχος. Ακριβώς το ίδιο πράγμα είναι και το ποδόσφαιρο. Απέναντι στην στρογγυλή θεά όλοι είμαστε ίσοι. Γιατροί, οικοδόμοι, επιχειρηματίες, σκατατζήδες, καθηγητές, λαντζέρηδες, δικαστές, ρακοσυλλέκτες και σία βράζουν στο ίδιο καζάνι και λαμβάνουν το ίδιο ποδοσφαιρικό πακέτο. Όταν βλέπεις μπάλα αυτόματα εξαϋλώνεται η ιδιότητα που φέρεις, εκτός αν είσαι ο Μαρινάκης ή ο Πάγκαλος. Το θέαμα είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως οικονομικής επιφάνειας, κοινωνικού στάτους ή μορφωτικού επιπέδου. Το ίδιο και η ουσία. Εδώ οι εξαιρέσεις είναι κάπως περισσότερες, όπως για παράδειγμα ο Αχιλλέας Μπέος, ο Παύλος Δεμιτζάκης, ο Γιώργος Παπανδρέου κι ο Νίκος Νιόμπλιας που έχουν κάπως ιδιόρρυθμο τρόπο σκέψης. Ίσως, διότι ζουν σε έναν δικό τους κόσμο.

Το να ζεις σε έναν κόσμο που αποτελείται από τον εαυτό σου και σένα δεν είναι απαραίτητο κακό, αν και μόνο αν εφαρμόζεται η προϋπόθεση που υποδηλώνει ότι δεν πρέπει να βγαίνεις στον πραγματικό κόσμο για να μην τον συνταράξεις συθέμελα. Δυστυχώς, το ελληνικό ποδόσφαιρο - καθώς και οι περισσότεροι τομείς της ζωής - κυβερνώνται από ανθρώπους που δεν έχουν αξίες, ιδανικά, ικανότητες και θέληση. Πώς θα λύσει ένας Πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας τα προβλήματα που ταλανίζουν την ομάδα του από την στιγμή που δεν ξέρει τι σχήμα έχει η μπάλα; Πώς θα κάνει μεταγραφές ένας τεχνικός διευθυντής από την στιγμή που δεν μπορεί να συλλάβει κάποιο μεταγραφικό πλάνο και αγνοεί την σημαντικότητα αυτού; Ας ανεβάσω τον βαθμό δυσκολίας των ερωτήσεων. Πώς θα λύσει ένας Υφυπουργός Αθλητισμού τα προβλήματα στον εν λόγω τομέα όταν δεν έχει ιδέα τι σημαίνει αθλητισμός, όταν δεν έχει πάει ποτέ γήπεδο κι όταν νομίζει ότι η μπάλα φουσκώνει με άμμο κι όχι με αέρα; Πώς θα λύσει ένας Υπουργός Μεταφορών τα προβλήματα στα M.M.M. όταν δεν έχει κάτσει ποτέ να περιμένει το λεωφορείο επί μία ώρα στο κρύο και στη βροχή ή δεν έχει στοιβαχτεί ποτέ στη ''μυρωδάτη'' κονσέρβα που ονομάζεται Η.Σ.Α.Π.; Πώς θα λύσει ένας Υπουργός Υγείας τα προβλήματα στο Ε.Σ.Υ. όταν δεν έχει πάει ποτέ σε Δημόσιο Νοσοκομείο για να διαπιστώσει από πρώτο χέρι πως το να επισκεφτεί κανείς τον παθολόγο, τον δερματολόγο ή τον ορθοπεδικό απαιτεί άψογη φυσική, διανοητική και ψυχολογική κατάσταση; Πώς θα διαχειριστεί ένας Υπουργός Άμυνας τα θέματα που απασχολούν τις Ένοπλες Δυνάμεις όταν δεν έχει πάει στρατό και νομίζει ότι Καλλιόπη λέγεται ο σκύλος του καψιμιτζή; Πού είναι η ικανότητα; Πού είναι η θέληση; Πού είναι το ήθος;

Εν τέλει για ποια δημοκρατία μιλάμε; Ο Άντι Γουόρχολ σε ποια δημοκρατία αναφερόταν; Στην αρχαία Ελλάδα όταν έκανες μαλακία σου δήμευαν την περιουσία ή σε εξοστράκιζαν. Στη σύγχρονη Ελλάδα σε αθωώνουν με συνοπτικές διαδικασίες και σου δίνουν την ευκαιρία να ξανακάνεις μαλακία. Δυστυχώς, στη χώρα μας δεν φορολογείται η μαλακία: θα είχαμε χεστεί στο χρήμα. Κάποτε υπήρχαν νόμοι που εφαρμόζονταν. Τώρα υπάρχει μια απίστευτη νομολαγνεία που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Το να έχεις νόμους και να μην τους εφαρμόζεις είναι σαν να έχεις την γκόμενα μπροστά σου και αντί να την μπαλαμουτιάζεις να παίζεις με το πουλάκι σου μπροστά στον καθρέφτη και να μονολογείς: ''τι σου κάνω μάνα μου''. Και ποιος αντιδρά; Ουδείς. Χρηματιστήριο, Siemens, Βατοπέδι. Τιμωρήθηκε κανείς; Ουδείς. Θα τιμωρηθεί κανείς για την κατάσταση στην ελληνική οικονομία; Ουδείς. Υπάρχουν νόμοι στο ελληνικό κράτος; Ναι. Εφαρμόζονται; Όχι.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπάρχουν νόμοι στην Superleague; Ναι. Εφαρμόζονται; Όχι. Ως εκ τούτου δεν πλήττεις ποτέ. Ασχολούμαστε με θέματα που ανάθεμα αν στο εξωτερικό καταναλώνουν παραπάνω από τρία λεπτά σκέψης. Είμαστε όμως και τυχεροί, διότι διαθέτουμε στις τάξεις μας τον Νικόλα Πατέρα και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Επιπλέον, νοιώθω ευτυχής που στο πλευρό του ελληνικού ποδοσφαίρου στέκεται ο Πάνος Μπιτσαξής. Πραγματικός καταπέλτης. Η κάθε του δήλωση λειτουργεί σαν μαχαίρι στην καρδιά της σαπίλας που δεσπόζει στη μπάλα και στον αθλητισμό γενικότερα. Είναι βέβαιο ότι δηλώσεις του τύπου ''το ποδόσφαιρο νοσεί χρόνια'' ή ''στις προτεραιότητές μας βρίσκεται η διαφθορά στο ποδόσφαιρο'' αναγκάζουν τους παραγκάρχες να βάλουν τσίγκινα σωβρακάκια για να μην γνωρίσουν την μανιώδη οργή των κυβερνώντων. Κρίμα που εμφανίζεται μόνο όταν έχει γίνει κάποιο επεισόδιο. Σαν τα σοκολατένια κουνελάκια που εμφανίζονται μόνο το Πάσχα.

Αυτό που προκύπτει είναι ότι τα πάντα εξαρτώνται από μας. Εμείς και μόνο εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε και πρέπει να αποβάλλουμε τα υπάρχοντα στοιχεία που χαρακτηρίζονται από παρεκκλίνουσες συμπεριφορές. Αν περιμένουμε από τον Γιωργάκη, τον Παπακωνσταντίνου, τον Σαμαρά, τον Μπιτσαξή και τον Κούγια να βάλουν τάξη, ας βάλουμε καλύτερα τον Χαράλαμπο να κλαίει. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε την δύναμη που κρύβεται μέσα μας, είτε πρόκειται για το ελληνικό κράτος, είτε πρόκειται για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Εκτός αν είμαστε όλοι βολεμένοι, πράγμα που δεν το νομίζω. Κλείνοντας, να πω πόσο αξιοθαύμαστη είναι η φύση: διαθέτουμε δυο αυτιά και ένα στόμα. Ίσως, διότι πρέπει να ακούμε διπλά από όσο μιλάμε.

Υ.Γ.1 Φτάνουμε στο τέλος της Μεγάλης Βδομάδας. Διασκεδάστε, φάτε, πιείτε και περάστε καλά. Ωστόσο, θα σας παρακαλούσα να βρείτε τον απαιτούμενο χρόνο και να ζητήσετε μια ειλικρινή συγνώμη σε αυτούς που πληγώσατε. Ας θυμόμαστε ότι για να αλλάξει ο κόσμος γύρω μας πρέπει  πρώτα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ο Κάνθαρος, όπως επανειλημμένως έχει δηλώσει, βρίσκεται σε προκεχωρημένο στάδιο αλλαγής και είναι άκρως χαρούμενος με αυτό. Είναι φοβερό και αξιοθαύμαστο ότι παρόλο που δεν σας γνωρίζω προσωπικά, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ευχηθώ ολόψυχα καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση και να το εννοώ με όλη μου την καρδιά. Θα τα ξαναπούμε στα μέσα της επόμενης βδομάδας. Να είστε καλά.

Υ.Γ.2 Υποθέτω ότι μόλις ακούει κάποιος τη λέξη Nazareth, το μυαλό του ταξιδεύει στον Ιησού Χριστό και ενδεχομένως στο ροκ συγκρότημα. Εν προκειμένω, ο Κάνθαρος θα ασχοληθεί με τη δεύτερη περίπτωση.

You can laugh at me because I'm crying, you can tell your friends how much I begged you to stay, you can live your fantasy without me, but you'll never know how much I needed you, dream on, it's so easy for you, though I'm broken in two, dream on, dream on, you can never see, what you're doing to me, so dream on...you can dream your life away without me, but you'll never know how much I needed you...