Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Άγνοια, λεωφόρος και Γκάλης

Ο Κάνθαρος επέστρεψε εις τας Αθήνας. Η περιπλάνηση σε Χαλκιδική και Μύκονο έλαβε τέλος. Μπορώ να πω ότι πέρασα αρκετά καλά. Υπήρχαν και ευτράπελα, αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Στις διακοπές ουδόλως ασχολήθηκα με τα του Άρη. Προηγούνταν άλλα πράγματα. Τι πράγματα; Θάλασσα, φαγητό, γυναικάρες, διασκέδαση, ψυχαγωγία, γέλιο, λιώσιμο. Νομίζω ότι καταστάσεις που περιλαμβάνουν ή αναδεικνύουν τη μιζέρια, την γκρίνια, την αντικοινωνικότητα και την έλλειψη ευελιξίας δεν έχουν θέση στις διακοπές και εν γένει στη ζωή μας. Πάντως, είναι εκπληκτικό το πως ο καθένας από εμάς συλλαμβάνει τον όρο ''διακοπές'' μέσα στο μυαλό του. Θεωρώ ότι στις διακοπές μέσω της σωματικής κούρασης αναδύεται η ψυχική ανάταση. Όταν λέω σωματική κούραση δεν εννοώ να σέρνεις το κορμί σου όπως ο Καραγκούνης κι ο Κατσουράνης. Δεν υπονοώ να φτάνεις στα όρια σου και να πέφτεις λιπόθυμος στα πλακόστρωτα σοκάκια της Μυκόνου από το ποτό και την εξάντληση. Ο Κάνθαρος βρίσκεται σε μια ηλικία που τον στίβουν και βγάζει χυμούς. Έχει ικανοποιητικά αποθέματα ενέργειας και το κυριότερο έχει την διαύγεια να χρησιμοποιεί τα εν λόγω αποθέματα προς όφελός του. Τουλάχιστον έτσι πιστεύει. Επομένως, η ψυχική ανάταση θα προέλθει μέσα από την διαφορετικότητα και την εναλλαγή καταστάσεων που βιώνει ο εκάστοτε ταξιδιώτης. Μολαταύτα, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, ο κάθε άνθρωπος κυβερνάται από τη δική του ιδιοσυγκρασία. Εξαρτάται από τη δική του φιλοσοφία. Διακρίνεται από τη δική του νοοτροπία. Άρα, η ψυχοθεραπευτική επίδραση των διακοπών χαρακτηρίζεται ως μία άκρως σχετική έννοια.

Φαίνεται ότι με συνεπήρε η φιλοσοφική μου διάθεση κι ως εκ τούτου υποθέτω ότι ξέφυγα, έστω και ελάχιστα. Επανέρχομαι πάραυτα στην πειθαρχημένη σκέψη. Είχα σκοπό να γράψω για το υλικό του Άρη. Έχω σπουδάσει το αντικείμενο και νομίζω ότι έχω αφουγκραστεί τα θέλω του Τσιώλη, βάσει της εικόνας που μας έχει παρουσιάσει σε θέματα νοοτροπίας. Σε περίπτωση μερικής ή ολικής αποτυχίας σας παρακαλώ μην με κακολογήσετε. Ποτέ δεν δήλωσα ότι είμαι ο γκουρού της μπάλας, του ποδοσφαίρου και της Αρειανάρας. Οι γνώσεις μου είναι ιδιαίτερα λιγοστές. Ωστόσο, όσοι πιστοί περιμένετε να διαβάσετε για το υλικό της ομάδας θα πρέπει να κάνετε λίγες μέρες υπομονή.

Στην πρώτη παράγραφο ανέφερα ότι δεν ασχολήθηκα με τα τεκταινόμενα του Άρη. Έλα όμως που ο Άρης ασχολήθηκε με εμένα. Στη Χαλκιδική όσο και να μην ήθελα να ανακατευτώ ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κρατήσω αποστάσεις: όλες οι παραλίες ήταν κίτρινες. Εν τέλει, το φιλικό με την Πενιαρόλ δεν το παρακολούθησα διά ζώσης, διότι βρισκόμουν στη Μύκονο. Παρόλα αυτά, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι ημερομηνίες αναχώρησης και επιστροφής από την Χαλκιδική όλα ήταν στον αέρα. Λέω, λοιπόν, σε ένα φίλο του Παναθηναϊκού που ήταν μαζί μου: «Αν προλαβαίνουμε πάμε Χαριλάου να δούμε Αρειανάρα». Με ρωτάει με ποιον παίζει και του απαντάω φιλικό με την Πενιαρόλ. Και πετάει την βόμβα: «Σίγα μην πάμε να δούμε το φιλικό με την Πενιαρόλ. Εξάλλου, ποιος θα πάει να το δει;». Η άγνοια σε όλο της το μεγαλείο. Ακριβώς αυτήν την άγνοια οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε. Προσοχή: χρησιμοποιώ το ρήμα ''εκμεταλλεύομαι'' κι όχι το ''αξιοποιώ''. Όσο για αυτούς που λένε ότι το Χαριλάου είναι το μόνο γήπεδο, όπου ενισχύεται η ένταση των μικροφώνων για να ακούγονται τα συνθήματα πιο δυνατά από την τηλεόραση ή ότι ο Άρης είναι η μόνη ομάδα που γεμίζει το γήπεδο μόνο σε φιλικά δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Το βίντεο που ακολουθεί είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το αν τελικά πήγε κόσμος στο Χαριλάου.


Κατόπιν, περνάμε στα της Μυκόνου, όπου έλαβαν μέρος δυο Αρειανά γεγονότα. Το πρώτο δεν είναι ιδιαίτερα σπουδαίο, αλλά το δεύτερο ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Γεγονός νούμερο ένα. Βρισκόμαστε στο αμάξι και ψάχνουμε για παρκάρισμα στη Χώρα του νησιού -μια ιδιαίτερα επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Ανεβαίνουμε μια επική ανηφόρα και βρίσκουμε ελεύθερη θέση. Καθώς κατεβαίνουμε από το αμάξι, το μάτι μου πέφτει στο είδωλο που απεικονίζει η ακόλουθη φώτο. Αυτό θα πει ''παντού Άρης''.


Αν ακόμα δεν σας έπεισα για το ''παντού Άρης'', τότε να σας διηγηθώ το δεύτερο γεγονός που έλαβε μέρος στο Καλό Λιβάδι. Μόλις έχω γυρίσει από τη θάλασσα και αδειάζω την κορμάρα μου σε μια καρέκλα, ευρισκόμενη στο μπαλκόνι του σπιτιού, από όπου απολαμβάνω ξένοιαστα τη θέα. Εκείνη τη μέρα σε ένα από τα δυο μπιτσόμπαρα που είχε η περιοχή τραγουδούσε ο Διονύσης Σχοινάς. Ήταν αργά το απόγευμα κι ο Κάνθαρος άκουγε τους ήχους του ιδιαίτερα ορεξάτου τραγουδιστή. Μέχρι εκείνο το σημείο ο Κάνθαρος σκεφτόταν διάφορα πράγματα, όπως το να πάει μια βόλτα από το συγκερικριμένο μπαράκι για να πιει ένα χαλαρό ποτάκι. Αυτό που σίγουρα δεν σκεφτόμουν είναι το πως θα βγάλει την φετινή χρονιά ο μπασκετικός Άρης, το τι αποφανθούν οι Δαμιανίδης και Τζεβελέκης, το πως θα αγοράσουμε μαντήλι για να κλάψουμε με μισό μύριο μπάτζετ και το ποια πρέπει να είναι η στάση των φιλάθλων. Όπως και να έχει, ο Σχοινάς πέταξε μια ατάκα και μετέτρεψε τον Κάνθαρο σε κλώνο του Φλας. Ποια ήταν αυτή; «Tο επόμενο τραγούδι είναι αφιερωμένο στον Νίκο Γκάλη που μας έμαθε το μπάσκετ στην Ελλάδα». Ο Κάνθαρος πετάγεται σαν ελατήριο, σπεύδει τάχιστα για μπάνιο προς αποβολή της αλατότητας και ετοιμάζεται. Για να μην μακρυγορώ πάω στο μπιτσόμπαρο, τον εντοπίζω, τον πλησιάζω, τον πιάνω από τον αριστερό του ώμο και του λέω: «Νίκο, άκουσα Γκάλης κι ήρθα». Εκείνος χαμογελάει και του προτείνω να βγούμε μια φωτογραφία. Δέχεται ευχάριστα. Ομολογώ ότι ένοιωθα περίεργα. Τον αγκαλιάζω με το δεξί μου χέρι, αλλά αδυνατώ να φτάσω τον έτερο ώμο του. Ο άνθρωπος έχει κάτι πλάτες λες και είναι γορίλλας. Μπορεί να έχει ψιλοασπρίσει και να έχει αποκτήσει λίγη κοιλίτσα, αλλά το πρόσωπο του είναι ίδιο. Τον ευχαρίστησα για την φωτογραφία και τον αποχαιρέτησα λέγοντας του: «Νίκο, Αρειανάρα». Χαμογέλασε εκ νέου. Μετά το όλο σκηνικό αναπολούσα διάφορα πράγματα. Καθόμουν και σκεφτόμουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του μπασκετικού Άρη. Εικόνες από τα ματς με Τρέισερ, Μακάμπι, Μπαρτσελόνα και δεν συμμαζεύεται. Πόσο παιχταράς ήταν. Πόσο μπροστά βρισκόταν για την εποχή του. Πόσο άσχετοι και ατάλαντοι είναι όλοι αυτοί που τον συγκρίνουν με τον Διαμαντίδη (!!!). Και τέλος σκεφτόμουν πότε έρχονται Απόκριες για να ντυθώ Γκάλης Κούπερ. Να έχετε όλοι ένα θαυμάσιο Αύγουστο.

21 σχόλια:

  1. Καλό υπόλοιπο καλοκιαριού, φίλε.

    Μου αρέσει ο τρόπος που περνάς τις ημέρες και ώρες χαλάρωσης σου.


    Όπως το πες...Είπα να μην ασχοληθώ με τον 'Άρη...

    Αλλά είδες; Και να θέλεις να αγιάσεις, δεν μπορείς...

    Πληροφοριακά. το ρημάδι μου το έβγαλα από τη ναφθαλίνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΚΑΛΗΣ ΜΩΡΕ ΤΩΡΑ ?ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ?
    ΑΦΟΥ ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΙΣΟΝ Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΣΥ ΠΗΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΤΟΥΔΙΑ ?
    ΓΚΑΛΗΣ ΛΕΕΙ ΑΚΟΥ ΤΩΡΑ !!!!!!!!!
    ΕΝΑΣ ΚΟΝΤΟΣ ΤΡΙΧΩΤΟΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟΝ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ
    ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
    ΟΙ ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΤΗΣ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ?
    ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ? Ε ? ??????????????
    ΑΚΟΥ ΓΚΑΛΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α και μια που ανεφερες και την tracer σκεφτονται οι ιταλοι να κατεβασουν την φανελα και τα πορτραιτα του ΜCADOO του αραπη ντε του ασχετου ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΟΥΣΑΡΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ !!!!!!!!!!!!!!!
    ετσι ?

    ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γαυράκο, πώς να αγιάζω; Όλη η Ελλάδα είναι κιτρινόμαυρη. Άρης παντού. Θα σε επισκεφτώ σύντομα. Θα σας επισκεφτώ όλους σύντομα. Προηγούνται κάποιες οικιακές εργασίες και ορισμένες υποχρεώσεις.

    Κωνσταντίνε, ήμουν δίπλα του και ένοιωθα δέος. Τι να λέμε τώρα. Παιχταράς.Κρίμα που η νέα γενιά αγνοεί προκλητικά τι σημαίνει Γκάλης. Πραγματικά κρίμα. Ανέφερες και κάποιον άλλον παιχταρά. Αυτός ο Μάκαντου είναι ο καλύτερος Αμερικανός που έχει έρθει στην Ευρώπη. Δυστυχώς, δεν τον πρόλαβα ζωντανά, αλλά να είναι καλά οι βιντεοκασέτες. Τι πράγμα ήταν τούτο ρε μάγκα; Και έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους: ''Αυτά που κάνει ο Γκάλης δεν τα έχω δει ούτε στους Σέλτικς, ούτε στους Λέικερς''. Ανταποδίδω τις ευχές ρε μάγκα. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ας είναι ωρέ παλικαρά μου κι από Ολυμπιακό;
    Γεια σου κι εσένα ωρέ παιχταρά μου Αρειανέ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φαντάστηκες οτι θα ελειπα από ανάρτηση που εχει τίτλο Γκάλης;:))

    Καλως το παλικάρι,αλλά θα σε...μαλώσω:)Καλά,πήγες Χαλκιδική και μετά καταδεχτηκες να πας Μύκονο;;
    "Σαν εκει πουθενά",δεν είπαμε;:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαγεία ο άνθρωπος. Μας έμαθε το μπάσκετ, κακά τα ψέματα.
    Μεγάλες συναντήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολλούς χαιρετισμούς στον Chrisgio.

    VAD, ήμουν δίπλα του και ένοιωθα δέος. Τι να λέμε τώρα. Όσο για την Χαλκιδική είναι γαμώ τα μέρη, αλλά μου φαίνεται ότι χρειάζεται μια χούντα μπας και ξαναφτιάξουν καινούριο οδικό δίκτυο. Οι άνθρωποι εκεί πάνω είναι για κλάμματα. Δυο βαριές βιομηχανίες έχουμε: ναυτιλία και τουρισμός. Η ναυτιλία πορεύεται μόνη της λες και έχει αυτόματο πιλότο. Ο τουρισμός είναι καθε πέρσυ και καλύτερα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν αγγλικά, δρόμοι που δεν συναντάς ούτε σε αλάνες, βόθροι που μυρίζουν σαν τη νέα κολόνια μπέρμπερις. Τόσο ευωδιαστοί. Η διαφήμιστική καμπάνια της χώρας έκει κολλήσει στα πρότυπα της δεκαετίας του ΄60. Άστα.

    Γεια σου Μάρκο Μπόμπα. Ευχαριστώ.

    KitsosMitsos, πραγματικά μεγάλες συνατήσεις. Άσε που ήταν κατάμαυρος από τα μπάνια. Σαν τον Τάρπλεϋ είχε γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ο γκάλης δεν θα μπορέσει να συγκριθεί με κανένα λόω εποχής. είναι όπως τα ασύγκριτα μεγέθη του μαραντόνα με τους υπόλοιπους. όταν όμως κάποιος μας έμαθε κάτι και ήταν ο πρωτοπόρος του αντικειμένου όσο και να πεις είναι ο πρώτος. έχει δίκαιο ο κίτσος. μας έμαθε μπάσκετ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έτσι πως το διάβασα στην αρχή νόμιζα οτι αγκάλιασες το Σχοινά και βγήκες φωτογραφία μαζί του. Και λέω έχει τέτοιες πλατάρες ο Σχοινάς; αχχααχχα
    Αλλά ήταν εκεί ο Γκάλης κι έκανε την αφιέρωση.. Περίεργο όμως... Τέτοια εποχή είναι συνήθως στη Χαλκιδική. Αχ Κάνθαρε σε φαντάζομαι δέος...
    Όμορφα τα πέρασες, πολύ χαίρομαι.
    Όσο για ους δρόμους εδώ..να είσαι σίγουρος οτι για μας που τους πατάμε χρόνια τώρα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα απ'όσο ένας επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει σε ένα ταξίδι. Δυστυχώς.
    Καλη συνέχεια στο καλοκαίρι σου εύχομαι.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλώς ήρθες πίσω φίλε Κάνθαρε. Ελπίζω να πέρασες καλά. Μόνο δέος μπορεί να νιώθει κανείς ευρισκόμενος δίπλα σε έναν ζωντανό θρύλο, ακόμη κι εγώ που δεν είμαι φαν του μπάσκετ την ίδια αντίδραση με εσένα θα είχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πρόεδρε, δεν είναι μόνο θέμα εποχής. Τίθεται θέμα ποιότητας. Κι όπως είπα και παραπάνω είναι κρίμα τα νέα παιδιά να αγνοούν τι σημαίνει Γκάλης.

    ΑnD, τον Γκάλη αγκάλιασα. Άκου εκεί να αγκαλιάσω τον Σχοινιά. ΛΟΛ. Καλά τα πέρασα ναι. Στην Μύκονο, πάντως, θα μπορούσα να είχα περάσει και καλύτερα. Τους δρόμους της Χαλκιδικής τους γνωρίζω καλά. Τους τρώω στην μάπα από τότε που γεννηθηκα. Να χαρώ τον τις υπηρεσίες που παρέχει η χώρα σε αλλοδαπό και ημεδαπό τουρισμό. Καλή συνέχεια και σε σένα.

    Μικρέ Σκάουτερ, ακριβώς όπως το είπες: ζωντανός θρύλος. Δέος. Δέος. Δέος. Καλώς σε βρήκα φίλε μου.

    Να περνάτε όλοι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλῶς ἐπέστρεψες. Ὡραῖες οἱ ἀρειανίδικες πινελίες. Πρόπερσυ πήγαμε γιά διακοπές στό Γαλάξείδι. Ἀπό ἐκεῖ πήγαμε στήν Ναύπακτο. Αὐτό πού γουστάραμε μέ τήν Cummuλίνα, ἦταν, πώς τ΄ὀνομα τῆς ὁμάδας μας ὑπῆρχε σέ κάθε ντουβαρἀκι ἀπό τόν Μπράλο μέχρι τήν Ναύπακτο. Αὐτός πού τάγραψε, σίγουρα θά ἄργησε κανά-δυό μέρες παραπάνω στό ταξίδι του, ἀπό τό ἄνέβα-κατέβα, καί γράψε μέ τό σπρέϋ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Cummulus, αυτό θα πει διακοπές. Να ταξιδεύεις και να έχεις τον Άρη δίπλα σου. Υποθέτω ότι περάσατε όμορφα στο Γαλαξείδι. Είναι ωραίο μέρος το άτιμο. Καλώς σε βρήκα μάγκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλώς επέστρεψες μαν, φαντάζομαι ηλιοκαμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ηλιοκαμμένος; Σαν το Φατί έχω γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΠΑΝΤΟΥ ΑΡΗΣ ! ! ! ! :)) καλο υπολοιπο καλοκαιριου κανθαρε :))
    υ.γ. επιβεβαιωνω τα οσα λεει ο cummulus.. οταν ειχα παει και εγω εκει με ειχε εκπληξει ευχαριστα το γεγονος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γεια σου Μαρία τσίφτισσα. Μου αρέσει το πνεύμα σου: παντού Άρης. Καλό υπόλοιπο και σε εσένα.

    Υ.Γ. Εντός της ημέρας θα ανέβει κολοσσιαίο άρθρο για την Αρειανάρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ας αφήσω επιτέλους ενα σχόλιο εδω, μια κι εχω σημαδέψει αυτο το άρθρο απο καιρό.
    Τα παλιά άρθρα άλλωστε ειναι ιστορία και την τιμούμε.
    Λοιπον, περι Μυκόνου, το μόνο που ξέρω ειναι η κοπανιστή της αλλα κι αυτη δεν μ' αρέσει τόσο όσο της Χίου.
    Εγω μετά απο τόσα χρόνια Χαλκιδική, φέτος δεν πήγα, γι αλλαγή και καλά έκανα, αλλά μου λείπει. Τα μπιτσόμπαρα της Χαλκιδικής τα ξέρω σχεδόν όλα. Λατρεύω να ειμαι σε μπιτς μπαρ.
    Ε, δε θα πω και κάτι για το μπάσκετ ;
    Το μπάσκετ στην Ελλάδα δεν μας το έμαθε ο Γκάλης, ή όχι μόνο αυτός. Υπήρξαν άλλοι πριν απο αυτον που χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε έδαφος να πατήσει κάποιος Γκάλης εδω. Και πάλι καλά που ήρθε κιόλας.
    Απόστολος Κόντος, Τάκης Κορωναίος, Π.Διάκουλας, Τρόντζος, Γιατζόγλου, για να αναφέρω μερικούς μόνο, συν πολλούς άλλους που ηταν συμπαίκτες με τον Γκάλη που και πάλι χωρίς αυτούς δεν ξέρω αν θα ειχε φανεί τόσο πολύ αυτός ο σούπερ παίκτης.
    Εκτός αυτού, στα ανοιχτά γήπεδα κάποια παιδιά παίζαν μπάσκετ ακόμα και πριν το '80 και κάποιοι γραφικοί ερασιτέχνες κάναν τους προπονητές επειδη ετσι γούσταραν για να φτάσουμε αρχές του '80 να υπάρχει μια καλή φουρνιά ανθρώπων/αθλητών αρκετά έτοιμων ως ενα βαθμό, να υποδεχτούν το κάτι παραπάνω.
    Ο Γκάλης βέβαια ηταν πολύ παραπάνω.
    Πρόσφατα έφυγε απο τη ζωή ο Φαίδωνας Ματθαίου.
    Πόσοι ξέρουν οτι αν δεν ηταν αυτός, πολλά θα ηταν αλλιως για το μπάσκετ στην Ελλάδα ;
    Αυτά γιατι δε μ' αρέσει η προσωπολατρεία γενικά και η αναζήτηση ινδαλμάτων ετσι, χωρίς να αναγνωρίζεται ο ρόλος των υπολοίπων.
    Επίσης για πάρα πολλά χρόνια το μπάσκετ ηταν τυπικά ερασιτεχνικό αλλα οι παίκτες αμοίβονταν με "οδοιπορικά" και τέτοια. Πολλοί άξιοι παίκτες δεν προχώρησαν για διάφορους λόγους. Ειτε τους διόρισαν κάπου για να εχουν μια δουλειά συν, και άραξαν, είτε δεν βρέθηκαν κάποιοι να τους προωθήσουν. Αυτά σκέφτομαι οταν βλέπω πχ εναν Σλούκα στην εθνική ομάδα και οχι κάποιον άλλο.
    Τελικά, το να μην βλέπω εναν νέο Γκάλη με θλίβει, αλλα η σκέψη Γκάλη μαζι με Διαμαντίδη, Σχορτσιανίτη, Μπουρούση στην εθνική ομάδα, με κάνει να ονειρεύομαι. Μπορώ.

    Καλημερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Με συγχωρείς που έκανα τόσο χρόνο να απαντήσω. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου: Το ξέχασα. Γουστάρω μιτσομπαροκατάσταση. Νορμάλ πράγματα όμως. Για τους παίχτες που γράφεις πριν τον Γκάλη δεν έχεις άδικο. Συμφωνώ. Στον Άρη, αν θυμάσαι, έπαιζε ο Παπαγεωργίου που ήταν καλαθομηχανή ολκής. Για τον Φαίδωνα Ματθαίου που λες απλά ρισπέκτ. Ο άνθρωπος ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του, μελετούσε συνεχώς, πρόσφερε σημαντικά στο ελληνικό μπάσκετ και παρόλα αυτά δεν έτυχε της αναγνώρισης που έπρεπε. Κρίμα. Και ναι, ο Γκάλης ήταν το κάτι παραπάνω. Έδινε το κάτι παραπάνω. Για την προώθηση που λες υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα στον (ελληνικό) αθλητισμό. Η αξιοποίηση των μικρών παιδιών συνιστά άλυτο πρόβλημα. Τέλος, να πω ότι μεγάλωσα με μπάσκετ. Παρακολουθούσα φανατικά και έπαιζα φανατικά. Πήγαινα σε ομάδα μπάσκετ. Το γούσταρα. Εν τέλει, το άφησα. Γιατί. Διότι, με άφησε εκείνο πρώτο. Ζητώ εκ νέου συγνώμη για την χρονοκαθυστέρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...