Άγνοια, λεωφόρος και Γκάλης

Ο Κάνθαρος επέστρεψε εις τας Αθήνας. Η περιπλάνηση σε Χαλκιδική και Μύκονο έλαβε τέλος. Μπορώ να πω ότι πέρασα αρκετά καλά. Υπήρχαν και ευτράπελα, αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Στις διακοπές ουδόλως ασχολήθηκα με τα του Άρη. Προηγούνταν άλλα πράγματα. Τι πράγματα; Θάλασσα, φαγητό, γυναικάρες, διασκέδαση, ψυχαγωγία, γέλιο, λιώσιμο. Νομίζω ότι καταστάσεις που περιλαμβάνουν ή αναδεικνύουν τη μιζέρια, την γκρίνια, την αντικοινωνικότητα και την έλλειψη ευελιξίας δεν έχουν θέση στις διακοπές και εν γένει στη ζωή μας. Πάντως, είναι εκπληκτικό το πως ο καθένας από εμάς συλλαμβάνει τον όρο ''διακοπές'' μέσα στο μυαλό του. Θεωρώ ότι στις διακοπές μέσω της σωματικής κούρασης αναδύεται η ψυχική ανάταση. Όταν λέω σωματική κούραση δεν εννοώ να σέρνεις το κορμί σου όπως ο Καραγκούνης κι ο Κατσουράνης. Δεν υπονοώ να φτάνεις στα όρια σου και να πέφτεις λιπόθυμος στα πλακόστρωτα σοκάκια της Μυκόνου από το ποτό και την εξάντληση. Ο Κάνθαρος βρίσκεται σε μια ηλικία που τον στίβουν και βγάζει χυμούς. Έχει ικανοποιητικά αποθέματα ενέργειας και το κυριότερο έχει την διαύγεια να χρησιμοποιεί τα εν λόγω αποθέματα προς όφελός του. Τουλάχιστον έτσι πιστεύει. Επομένως, η ψυχική ανάταση θα προέλθει μέσα από την διαφορετικότητα και την εναλλαγή καταστάσεων που βιώνει ο εκάστοτε ταξιδιώτης. Μολαταύτα, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, ο κάθε άνθρωπος κυβερνάται από τη δική του ιδιοσυγκρασία. Εξαρτάται από τη δική του φιλοσοφία. Διακρίνεται από τη δική του νοοτροπία. Άρα, η ψυχοθεραπευτική επίδραση των διακοπών χαρακτηρίζεται ως μία άκρως σχετική έννοια.

Φαίνεται ότι με συνεπήρε η φιλοσοφική μου διάθεση κι ως εκ τούτου υποθέτω ότι ξέφυγα, έστω και ελάχιστα. Επανέρχομαι πάραυτα στην πειθαρχημένη σκέψη. Είχα σκοπό να γράψω για το υλικό του Άρη. Έχω σπουδάσει το αντικείμενο και νομίζω ότι έχω αφουγκραστεί τα θέλω του Τσιώλη, βάσει της εικόνας που μας έχει παρουσιάσει σε θέματα νοοτροπίας. Σε περίπτωση μερικής ή ολικής αποτυχίας σας παρακαλώ μην με κακολογήσετε. Ποτέ δεν δήλωσα ότι είμαι ο γκουρού της μπάλας, του ποδοσφαίρου και της Αρειανάρας. Οι γνώσεις μου είναι ιδιαίτερα λιγοστές. Ωστόσο, όσοι πιστοί περιμένετε να διαβάσετε για το υλικό της ομάδας θα πρέπει να κάνετε λίγες μέρες υπομονή.

Στην πρώτη παράγραφο ανέφερα ότι δεν ασχολήθηκα με τα τεκταινόμενα του Άρη. Έλα όμως που ο Άρης ασχολήθηκε με εμένα. Στη Χαλκιδική όσο και να μην ήθελα να ανακατευτώ ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κρατήσω αποστάσεις: όλες οι παραλίες ήταν κίτρινες. Εν τέλει, το φιλικό με την Πενιαρόλ δεν το παρακολούθησα διά ζώσης, διότι βρισκόμουν στη Μύκονο. Παρόλα αυτά, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι ημερομηνίες αναχώρησης και επιστροφής από την Χαλκιδική όλα ήταν στον αέρα. Λέω, λοιπόν, σε ένα φίλο του Παναθηναϊκού που ήταν μαζί μου: «Αν προλαβαίνουμε πάμε Χαριλάου να δούμε Αρειανάρα». Με ρωτάει με ποιον παίζει και του απαντάω φιλικό με την Πενιαρόλ. Και πετάει την βόμβα: «Σίγα μην πάμε να δούμε το φιλικό με την Πενιαρόλ. Εξάλλου, ποιος θα πάει να το δει;». Η άγνοια σε όλο της το μεγαλείο. Ακριβώς αυτήν την άγνοια οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε. Προσοχή: χρησιμοποιώ το ρήμα ''εκμεταλλεύομαι'' κι όχι το ''αξιοποιώ''. Όσο για αυτούς που λένε ότι το Χαριλάου είναι το μόνο γήπεδο, όπου ενισχύεται η ένταση των μικροφώνων για να ακούγονται τα συνθήματα πιο δυνατά από την τηλεόραση ή ότι ο Άρης είναι η μόνη ομάδα που γεμίζει το γήπεδο μόνο σε φιλικά δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Το βίντεο που ακολουθεί είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το αν τελικά πήγε κόσμος στο Χαριλάου.

Κατόπιν, περνάμε στα της Μυκόνου, όπου έλαβαν μέρος δυο Αρειανά γεγονότα. Το πρώτο δεν είναι ιδιαίτερα σπουδαίο, αλλά το δεύτερο ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Γεγονός νούμερο ένα. Βρισκόμαστε στο αμάξι και ψάχνουμε για παρκάρισμα στη Χώρα του νησιού -μια ιδιαίτερα επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Ανεβαίνουμε μια επική ανηφόρα και βρίσκουμε ελεύθερη θέση. Καθώς κατεβαίνουμε από το αμάξι, το μάτι μου πέφτει στο είδωλο που απεικονίζει η ακόλουθη φώτο. Αυτό θα πει ''παντού Άρης''.

Αν ακόμα δεν σας έπεισα για το ''παντού Άρης'', τότε να σας διηγηθώ το δεύτερο γεγονός που έλαβε μέρος στο Καλό Λιβάδι. Μόλις έχω γυρίσει από τη θάλασσα και αδειάζω την κορμάρα μου σε μια καρέκλα, ευρισκόμενη στο μπαλκόνι του σπιτιού, από όπου απολαμβάνω ξένοιαστα τη θέα. Εκείνη τη μέρα σε ένα από τα δυο μπιτσόμπαρα που είχε η περιοχή τραγουδούσε ο Διονύσης Σχοινάς. Ήταν αργά το απόγευμα κι ο Κάνθαρος άκουγε τους ήχους του ιδιαίτερα ορεξάτου τραγουδιστή. Μέχρι εκείνο το σημείο ο Κάνθαρος σκεφτόταν διάφορα πράγματα, όπως το να πάει μια βόλτα από το συγκερικριμένο μπαράκι για να πιει ένα χαλαρό ποτάκι. Αυτό που σίγουρα δεν σκεφτόμουν είναι το πως θα βγάλει την φετινή χρονιά ο μπασκετικός Άρης, το τι αποφανθούν οι Δαμιανίδης και Τζεβελέκης, το πως θα αγοράσουμε μαντήλι για να κλάψουμε με μισό μύριο μπάτζετ και το ποια πρέπει να είναι η στάση των φιλάθλων. Όπως και να έχει, ο Σχοινάς πέταξε μια ατάκα και μετέτρεψε τον Κάνθαρο σε κλώνο του Φλας. Ποια ήταν αυτή; «Tο επόμενο τραγούδι είναι αφιερωμένο στον Νίκο Γκάλη που μας έμαθε το μπάσκετ στην Ελλάδα». Ο Κάνθαρος πετάγεται σαν ελατήριο, σπεύδει τάχιστα για μπάνιο προς αποβολή της αλατότητας και ετοιμάζεται. Για να μην μακρυγορώ πάω στο μπιτσόμπαρο, τον εντοπίζω, τον πλησιάζω, τον πιάνω από τον αριστερό του ώμο και του λέω: «Νίκο, άκουσα Γκάλης κι ήρθα». Εκείνος χαμογελάει και του προτείνω να βγούμε μια φωτογραφία. Δέχεται ευχάριστα. Ομολογώ ότι ένοιωθα περίεργα. Τον αγκαλιάζω με το δεξί μου χέρι, αλλά αδυνατώ να φτάσω τον έτερο ώμο του. Ο άνθρωπος έχει κάτι πλάτες λες και είναι γορίλλας. Μπορεί να έχει ψιλοασπρίσει και να έχει αποκτήσει λίγη κοιλίτσα, αλλά το πρόσωπο του είναι ίδιο. Τον ευχαρίστησα για την φωτογραφία και τον αποχαιρέτησα λέγοντας του: «Νίκο, Αρειανάρα». Χαμογέλασε εκ νέου. Μετά το όλο σκηνικό αναπολούσα διάφορα πράγματα. Καθόμουν και σκεφτόμουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του μπασκετικού Άρη. Εικόνες από τα ματς με Τρέισερ, Μακάμπι, Μπαρτσελόνα και δεν συμμαζεύεται. Πόσο παιχταράς ήταν. Πόσο μπροστά βρισκόταν για την εποχή του. Πόσο άσχετοι και ατάλαντοι είναι όλοι αυτοί που τον συγκρίνουν με τον Διαμαντίδη (!!!). Και τέλος σκεφτόμουν πότε έρχονται Απόκριες για να ντυθώ Γκάλης Κούπερ. Να έχετε όλοι ένα θαυμάσιο Αύγουστο.