Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Η πλάκα


Οι περισσότεροι από μας τον γνωρίζουν και τον έχουν παρακολουθήσει ουκ ολίγες φορές. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους παίχτες που έβγαλε η Ευρώπη. Επιλέχθηκε στο νούμερο 24 του ντραφτ, το 1986, ωστόσο θα ντεμπούταρε στο Ν.Β.Α. εννέα χρόνια αργότερα, λόγω πολιτικών και γραφειοκρατικών κωλυμάτων, σε ηλικία 31 ετών, την σεζόν 1995/96. Αγωνίστηκε επτά σεζόν στο Ν.Β.Α., όλες με τους Portland Trail Blazers, έχοντας 12 πόντους, 7.3 ριμπάουντ, 2.1 ασίστ και 1.1 κοψίματα μέσο όρο. Η είσοδός του στα παρκέ του N.B.A. προκάλεσε πολύ μεγάλη αίσθηση. Ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν ότι ένας παίχτης με διαστάσεις ανάλογες του Λιθουανού γίγαντα, μπορούσε να διαθέτει τόσο υψηλό μπασκετικό IQ, να πασάρει σαν play maker και να σουτάρει σαν shooting guard. Εντούτοις, όσοι τον είχαν παρακολουθήσει στην Ευρώπη, ήξεραν για τις ικανότητές του. Όπως ήταν προφανές, οι περισσότεροι αναρωτήθηκαν τον λόγο που δεν είχε έρθει νωρίτερα στην Αμερική. Τι θα γινόταν, άραγε, αν πήγαινε αρκετά νεότερος; Την απάντηση δίνει ένας αυθεντικός σέντερ. Νοιώθω υπερτυχερός που είχα την χαρά να παρακολουθήσω όλα αυτά τα καθαρόαιμα πεντάρια σε δράση. Τι υποστηρίζει, λοιπόν, ο σέντερ; Τι πιστεύει για το θαύμα της φύσης; Ιδού: «Αν ερχόταν στο Ν.Β.Α. δέκα χρόνια νωρίτερα, θα έκανε πλάκα σε όλους μας». Τόσο απλά. Ποιος προέβη σε αυτή τη δήλωση;
  1. Hakeem Olajuwon
  2. Shaquille O’Neal
  3. David Robinson
  4. Patrick Ewing
  5. Alonzo Mourning
  6. Dikembe Mutombo 
Καλή επιτυχία.

Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση θα δημοσιευτεί στην επόμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.2 Κουράστηκα. Πρώτα από όλα είναι προφανές ότι έχουμε μπλέξει τα κομματικά με τα πολιτικά. Θλιβερή διαπίστωση και βάναυσο λάθος. Έπειτα, είναι προφανές ότι υποτιμούμε τον ρόλο και τη δύναμη της τηλεόρασης. Όλοι αυτοί που εμφανίζονται στο γυαλί πλουτίζουν, είτε ψυχολογικά είτε οικονομικά, από τη δική μας ανεπάρκεια. Κλείστε το χαζοκούτι. Καλέστε κόσμο στο σπίτι, φτιάξτε ψητό φιλέτο σολομού με σως ροκφόρ ή έστω μια μακαρονάδα με κόκκινη σαλτσούλα, πιείτε το κρασάκι σας, βάλτε μουσικούλα και αφεθείτε. Ανάψτε το τζάκι, αράξτε με την γυναικάρα σας μπροστά από τη φωτιά και πείτε της τι σημαίνει για εσάς. Πάρτε ένα παζλ με κάποιο όμορφο ζωάκι ή τοπίο και συμπληρώστε το, καδροποιήστε το και στολίστε το στον τοίχο ή κάντε το δώρο σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Βγείτε έξω για μια βόλτα. Με την γκόμενα, με τον σκύλο, με τον φίλο, με τον εαυτό σας. Βγείτε και περπατήστε. Πηγαίντε στο βιβλιοπωλείο, αγοράστε ένα βιβλίο με όποιο θέμα σας αρέσει και διαβάστε το. Βάλτε στο βίντεο μια ωραία ταινία, φτιάξτε σπιτικό ποπ κορν και παρακολουθήστε την. Μην κάθεστε απαθείς. Το χαζοκούτι μας αδρανοποιεί. Κοινωνικοποιηθείτε. Δημιουργήστε. Νοιώστε. Διασκεδάστε.

Υ.Γ.3  Από τον Δημήτρη Δραγώγια: «Το ποδόσφαιρο μας προσφέρει όλα τα στοιχεία προβληματισμού. Το οπαδιλίκι συχνά εμποδίζει τις ώριμες σκέψεις. Στο ποδόσφαιρο η υπομονή είναι εχθρός του οπαδού. Και οι οπαδοί στο ποδόσφαιρο είναι σαν τις αγορές στην οικονομία: Δεν περιμένουν αποτελέσματα. Αρκεί η ψυχολογία της στιγμής».

Υ.Γ.4 Προσπάθησα να ερμηνεύσω και να αποσαφηνίσω το τετράγωνο της μελιτζάνας. Επ' αυτού έθεσα, υπό μορφή υστερόγραφου, την συνομιλία που είχε ο θείος μου με τον Γιάτζεκ Γκμοχ. Ο σαγόνιας επιβεβαιώνει το υστερόγραφο, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, στα πολωνικά μέσα ενημέρωσης: «Ο Μίχαλ Πρόμπιερζ αναλαμβάνει μια ομάδα με μεγάλες απαιτήσεις, η οποία φέτος δεν έχει ακόμη κερδίσει κάποιο ματς. Τα αποδυτήρια της ομάδας είναι πύργος της Βαβέλ. Θα πρέπει να μιλάς τουλάχιστον πέντε γλώσσες για να συνεννοηθείς. Στον αγώνα με τον Ολυμπιακό στη σύνθεση της ομάδας ήταν μόνο δύο Έλληνες, ενώ στο ρόστερ υπάρχουν 36-37 παίκτες. Θα έχει να διαχειριστεί μεγάλο γκρουπ παικτών. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει κι αυτό που δεν κατάφερε να κάνει ο Σάκης Τσιώλης, παλαιότερα παίκτης μου στη Λάρισα και συνεργάτης μου στον Πανιώνιο. Είναι δύσκολο να πλησιάσεις έναν παίκτη όταν του μιλάς μέσω διερμηνέα». Το καλύτερο, όμως το επιφυλάσσει για το τέλος: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μέτριοι προπονητές. Είτε είναι ιδιοφυείς είτε αποτυχημένοι».

Υ.Γ.5 Συγκροτούν ένα από τα καλύτερα και δημοφιλέστερα σχήματα στην ιστορία της μουσικής. Προσοχή: Όχι απλά της ροκ ή μέταλ μουσικής. Όλης της μουσικής. Όλων των ειδών. Πριν τρία χρόνια κυκλοφόρησαν το άλμπουμ ''Death Magnetic'', το οποίο ήταν μια ευχάριστη στροφή προς τις ρίζες τους. Οι Metallica ακούγονται πάλι ως Metallica. Η απόδειξη έρχεται από την επαναφορά του instrumental. Είκοσι χρόνια μετά το ''To Live Is to Die'' από το άλμπουμ ''...And Justice for All'', έρχεται το ''Suicide & Redemption. Ακούστε το.

32 σχόλια:

  1. καλημέρα
    πέρνα να σε κεράσω ένα βραβείο Μαρτίνι
    να μας πεις μια ιστορία απόδρασης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα το βρεις στο 2ο μέρος.
    για να μην ψάχνεις και χάσεις τη μπάλα!
    χι χι αστειάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω κλείσει την τηλεόραση και σώθηκα γιατί με άγχωνε όλη αυτή η κατάσταση και η βλακεία γύρω μας που βγάζει μάτι.
    Αλλά μόλις έκανα μια σκέψη. Όποτε βλέπω τον Άρη πορώνομαι, φωνάζω, ενθουσιάζομαι και απογοητεύομαι. Μετά κλείνω την τηλεόραση γιατί δε μου αρέσει ο τρόπος που μεταβάλλεται η διάθεσή μου και αυτή η αγωνία που μου προκαλεί η μπάλα.
    Ίσως λοιπόν για κάποιους τα κομματικά είναι σαν το ποδόσφαιρο.
    Το οτι υπάρχουν ομάδες και οπαδοί σε αντίθεση με ευγενή άμιλλα και φίλαθλο κοινό είναι βέβαιο...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Step1:
    Κλείνουμε την τηλεόραση.
    Step2:
    Καλούμε μερικά ρεμάλια.
    Step3:
    Βάζουμε Μετάλλικα.
    Step4:
    Πίνουμε και λέμε μαλακίες (όχι για πολιτικά).
    Step5:
    Πίνουμε μέχρι αηδίας.
    Step6:
    "Ρε μαλάκα, πόσο ήπιαμε χτες; Το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σου Summertime Blues. Ευχαριστώ πολύ. Πάντα τέτοια.

    AnD, ο Άρης όσο μας πληγώνει, τόσο μας πωρώνει. Κάτι παραπάνω από μια ομάδα που αγωνίζεται και ''πρέπει'' να κερδίζει. Τα κομματικά είναι σαν τα οπαδικά. Δεν μπαίνει μπροστά η πατρίδα και το κοινό συμφέρον, αλλά το κόμμα και η καρέκλα. Δεν μπαίνει μπροστά το ποδόσφαιρο και η ομάδα, αλλά το πως θα βγάλουμε μια οργανωμένη αναρχία προς τα έξω, με το αζημίωτο φυσικά. Καλά έκανες και έκλεισες την τηλεόραση. Τέλος. Καλησπέρες.

    Πρόεδρε, step 7: Είσαι μορφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κάντε υπομονή

    πέντε έξη μήνες και πάπαλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Shaquille O’Neal

    stis plakes kai stis atakes itan protos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χωρίς να το ξέρω λέω το 1, τον Hakeem Olajuwon, γιατί ήταν πολύ παντελονάτος ο Νηγηριανός.

    Τηλεόραση βλέπω περίπου 10-15 ώρες την εβδομάδα και αυτές το βράδυ που ξαπλώνω (μεταμεσονύκτια) για να με πάρει ο ύπνος. Βάζω μέσα και τις αθλητικές εκπομπές.

    Στηρίζω Πρόεδρο Α.Π.Ι., ειδικά για το step2 και το step 6. Πρόεδρε η χώρα έχει ανάγκη από την ειδικότητά σου, ψήνεσαι; :lol:

    Υ.Γ. Ποιο είναι το πρότυπο που χρησιμοποιείς Κωστή, να κάνω μια δοκιμή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρης

    Για το κουίζ, θα έλεγα ένας εκ των Hakeem Olajuwon, David Robinson και Patrick Ewing, επειδή έζησαν το ΝΒΑ στα '80s.

    Ο κόσμος είναι απελπισμένος και με ταραγμένο εγκέφαλο. Ο κομματισμός δεν νομίζω ότι θα καταρρεύσει, ακόμα και με την καταφανή αποτυχία του παρα-πολιτικού συστήματος. Όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, είτε τώρα τον Φεβρουάριο είτε τον Οκτώβρη του 2013, αν στις προεκλογκές συγκεντρώσεις-πανηγύρια ανεμίσουν σημαίες κομματικές και ηχήσουν κόρνες στους δρόμους, είτε μπλε είτε πράσινα (τα κόκκινα δεν υπάρχουν...), τότε πραγματικά η Ελλάδα (και όσοι δεν συμμετέχουμε σ' αυτή την άθλια κατάσταση και δεν φταίμε) δεν θα έχει ποτέ, μα ποτέ, καμία τύχη.

    Το οπαδιλίκι έχει πάρει πολλή αξία. Μα πάρα πολλή. Και οι διοικήσεις τούς έχουν δωσει υπερβολικά πολλή σημασία. ΟΚ, σέβομαι ότι αγαπάς την ομάδα, ότι πας καμιά φορά εκδρομή στα εκτός έδρας παιχνίδια, ότι πληρώνεις και αφιερώνεις τον χρόνο σου, αλλά μέχρι εκεί. Αν δεν σ' αρέσει, κάτσε σπίτι σου. Αν σπάσεις τίποτα στο γήπεδο, σου κάνω μήνυση, όπως κάθε ιδιοκτήτης μπαρ θα έκανε σε κάποιον που θα έσπαγε το μαγαζί. Εδώ τρέχουν να τους βγάλουν από την φυλακή. Όπως ο Κόκκαλης και ο Πατέρας απ' ότι μαθαίνω. Και ο Τσάκας, χθεσινός στον Παναθηναϊκό, μοίρασε λέει 50ευρα μετά το ματς με την ΑΕΚ σε κάποιους οπαδούς που τους "έκοψε με το μάτι" ότι είναι φτωχοί και δίνουν το υστέρημά τους για την ομάδα, "έτσι γιατί είναι γαλαντόμος και αναγνωρίζει την οικονομική δυσκολία των συνανθρώπων του". Μου φαίνεται ότι τα παραγοντικά χούγια που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε είναι μεταδοτικά, ακόμα και στους νεοεισερχόμενους...

    Άστον τον Τσιώλη, να πάει στην ευχή του Αστέρα Τρίπολης. Ουπς, στην ευχή της Παναγίας ήθελα να πω. Τώρα έχει ο Άρης κοτζάμ Πρόμπιερζ, τον πρώην προπονητή της δοξασμένης Γιαγκελόνια, και ασχολείσαι με τον Τσιώλη???

    Τους Metallica, ειδικά των 2-3 αρχικών δίσκων και του St. Anger, δεν τους μπορώ. Ανέκαθεν, από την εποχή που άκουγα heavy metal και πλέον δεν μπορώ να το ακούσω, πόσο μάλλον το σύγχρονο βαρύ μέταλ, δεν τους μπορούσα, χωρίς να παραγνωρίζω ότι είχαν κάποτε φοβερή δισκογραφία για το είδος τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μόνο και μόνο για τους Metallica, θα σου στείλω ένα τεράααααααααααααααααααααααααστιο φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άκρατ, πάπαλα ποιος; Ποιος από όλους; Ή ποιοι από όλους;

    Ανώνυμε, όντως ο Σακίλ ήταν μπροστά στις πλάκες και στις ατάκες. Συνειδητή επιλογή εκ μέρους σου.

    Υπουργέ, τι παιχταράς ήταν ο Χακίμ. Πω πω πω πω πω. Προσωπικά βλέπω τηλεόραση μόνο όταν έχει αγώνες. Ούτε ταινίες, ούτε ειδήσεις, ούτε σειρές, ούτε καιρό, ούτε αθλητικές εκπομπές, ούτε την Τζούλια να με προτρέπει να την καλέσω τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Βλέπω μόνο αγώνες. Η χώρα έχει ανάγκη πολλών ειδικοτήτων. Ποιο είναι το πρότυπο; Με σκοτώνεις τώρα. Είναι από τότε που άνοιξα το blog. Στις ρυθμίσεις, πάντως, στις επιλογές προτύπων μου λέει ότι είναι παλιό πρότυπο. Μάλλον δεν σε βοήθησα και πολύ.

    Χάρη, δεκτός ο συλλογισμός για το κουίζ. Παιχταράδες όλοι τους. Συμφωνώ απόλυτα με την πρώτη παράγραφο. Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Συμφωνώ απόλυτα και με τη δεύτερη παράγραφο. Επίσης, δεν έχω να προσθέσω κάτι. Να τον αφήσω τον Τσιώλη; Τον άφησα. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν διδασκόμαστε από την ιστορία. Τα ίδια που λέω τώρα για τον Τσιώλη, θα τα λέμε και για τον Πολωνό Γκουαρντιόλα. Οι Metallica είναι καλοί. Πολύ καλοί. Το καλύτερό τους, κατά την γνώμη μου, είναι το Master of puppets, το υποτιμημένο τους είναι το ...And Justice for all και το υπετιμημένο το Black Album. Ο Άγιος Άγριος ήταν μέτριο προς καλό και σίγουρα διαφορετικό (π.χ. δεν είχε σόλο). Για Load και Ξεload δεν έχω να πω κάτι.

    Γεια σου Λύχνε. Όχι σε μένα το φιλί. Στον Ούλριχ και στον Χέτφιλντ.

    Πολλές καλησπέρες. Πάω να μαγειρέψω κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και μανιτάρια. Καλή μας όρεξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν είναι τόσο παλιό χέσε ψηλά κι' αγνάντευε, χρειάζεται να αλλάξεις πρότυπο. Εκτός αν ο Μπαλαντέρ ή ο Μικρός Σκάουτερ ξέρουν τίποτε κόλπα ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες ... Η παραμετροποίηση μπορεί να το φέρει με ελάχιστη απόκλιση εμφάνισης από το παρόν, γιατί κατάλαβα ότι αυτό είναι ζητούμενο. Προτείνω τρίστηλο πρότυπο, που θα μαζέψει και τη δεξιά στήλη μακρυνάρι.

    Είμαι πολύ στενοχωρημένος, πιάσανε το Μάκη, άλλο ένα θύμα της πράσινης πολιτικής νομενκλατούρας! Λέτε να τον στείλουν Μακρόνησο κιέτς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλό βράδυ φίλε μου!και ξεκολλά λίγο με την μπάλα!::))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νικολας.
    O Hakeem the dream ηταν ο πιο ταλαντουχος ψηλος. Γρηγορος, καλος σκορερ, ειτε με σουτακια ειτε με κοντινα hook. To μονο αδυνατο σημειο του ηταν η δυναμη, καθως αμυντικα ειχε προβλημα με βαρεις και ογκοδεις ψηλους.
    Ο Deasel Shaq ηταν πιο πληρης απ’ ολους και καθαρο πενταρι που γεμιζει τη ρακετα. Στο peak της καριερας του επαιζε κοντρα σε double and triple team και ειχε μεσους ορους πανω απο 25 ποντους και 10 rebounds. Αν εβαζε και βολες .......
    Ο David Robinson o Ναυαρχος ηταν πολυ αθλητικος και γρηγορος για πενταρι. Με καλο σουτ και δυνατος στην αμυνα. Κι αυτος μπηκε αργα στο ΝΒΑ, αφου πρτιμησε να τελειωσει το κολεγιο και τη θητεια του στο Ναυτικο.
    Ο Patrick Ewing ηταν ο,τι καλυτερο ειχε η Νεα Υορκη τα τελευταια 30 χρονια. Καλος σε αμυνα κι επιθεση και πραγματικος ηγετης, σε μια μπασκετικη αγορα που ειναι η μεγαλυτερη στις ΗΠΑ. Το παραπονο του ηταν οτι στα 15 χρονια που ηταν Κnick, δεν ειχε αξιλογους συμπαικτες, πλην στα χρονια του Pat Riley.
    O Zo Mourning ηταν τερας στην αμυνα και πολυ αθλητικος. Στην επιθεση ομως ηταν μετριος. Σε αντιθεση με τους υπολοιπους παραπανω, εγινε καλυτερος οταν περασε σε δευτερο ρολο, πισω απο τον Wade.
    O συμπαθης Dikembe Mutobo ηταν καλος αμυντικα, με εφεση στα κοψιματα. Σαν συνολικη παρουσια ηταν ομως σαφως κατωτερος απο τους παραπανω.
    Απο την λιστα λειπει ο Tim Duncan, που οσο επαιζε διπλα στο Ναυαρχο Robinson συνεθεταν το καλυτερο διδυμο ψηλων.

    Αν ηταν να διαλεξω εναν απ’ ολους στην ομαδα μου, θα επειρνα τον Shaq, με δευτερη επιλογη τον Hakeem.
    Οσο για τον Arvidas Sambonis, αν πηγαινε στο ΝΒΑ σε μικρη ηλικια, θα ηταν οτι πιο κοντινο στον Shaq.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Υπουργέ μου, θα τη ψάξω τη δουλειά με το πρότυπο, αλλά δεν προλαβαίνω τώρα. Θα βάλω σύντομα και μια ψηφοφορία για το αν το κοινό επιθυμεί αλλαγή προτύπου. Η δεξιά στήλη είναι μακρυνάρι; Έχω τις κιτρινόμαρες φωτογραφίες αφού. Ξέρεις τι θέλω; να τραβήξω το κείμενο προς τα αριστερά. Να το πετάξω έξω αριστερά και να συγκλίνει προς το κέντρο για να βομβαρδίζει. Να του δώσω πλάτος. Αλλά μια φορά που το προσπάθησα δεν μπορούσα. Το έσερνα όλο μαζί μου. Το σύνολο ήταν σταθερό. Δεν ξέρω αν με πιάνεις. Όσο για τον Μάκη, ας τον αφήσουν ελεύθερο να πηγαίνει να πίνει τον καφέ του με τον γιο του στο Ψυχικό. Τι τον ταλαιπωρούν; Ας αφήσουν και τον Μπέο. Ας δώσουν και σε κάποιες ομάδες από αυτές που τιμώρησαν μια δεύτερη ευκαιρία. Γενικώς ας τα ξεχάσουμε όλα. Αν αυτό είναι κάθαρση και δικαιοσύνη θα πηδηχτώ από το παράθυρο. Παρωδία. Είχαν απόλυτο δίκιο όσοι έλεγαν ότι δεν θα γίνει τίποτα. Κι ας προτρέχανε. Κι ας ήταν βιαστική στην κρίση τους. Το κακό, όμως, έγινε: εχουμε χωριστεί σε δυο στρατόπεδα.

    Γεια σου Leviathan. Πάντα ωραίοι οι Metallica. Όταν θέλουν βέβαιως βεβαίως. Καλή συνέχεια.

    Σκοτεινέ ήλιε, εκείνη κολλάει μαζί μου!

    Νικόλα, ο Χακίμ, όντως υστερούσε στη δύναμη σε σύγκριση με άλλα ψηλά κορμιά, αλλά η ευκινησία του, η ευλυγισία του και η γρήγορη σκέψη υποκαθιστούσαν αυτό το so called μειονέκτημα. Παιχταράς. Ο Σακ ήταν οδοστρωτήρας. Σταρ εντός και εκτός παρκέ. Ότιδήποτε άλλο περισσεύει. Ο ναύαρχος αν θυμάμαι καλά τότε είχε βρεθεί ότι διέθετε το χαμηλότερο (!) ποσοστό λίπους σε όλο το ΝΒΑ. Παιχταράς κι αυτός. Μαζί με τον Ντάνκαν συγκρότησε ένα από τα καλύτερα δίδυμα ψηλών στην ιστορία του ΝΒΑ, έστω και για σχετική μικρή διάρκεια. Τον Ντάνκαν δεν τον έβαλα στη λίστα, διότι έγινε ντραφτ πολύ αργά, το 1997, και επιπλέον δίπλα στο ναύαρχο έπαιζε ως τεσσάρι, αν και ορισμένες φορές υπήρχε εναλλαγή θέσεων, κυρίως στην άμυνα. O Ewing ήταν κι αυτός παιχταράς, χωρίς, πράγματι, να διαθέτει καλούς συμπαίχτες σε σταθερή βάση. Νταξ, είχε τον Mason, τον (Λάρι) Τζόνσον και τον Oakley, άντε και τον Σταρκς, αλλά δεν είχαν την απαιτούμενη ποιότητα για τίτλο σε σχέση με Σικάγο ή Χιούστον. Κι ακριβώς επειdή δεν πήραν τίτλο οι φίλαθλοι θυμούνται ακόμα τον Willis Reed. O Mourning είχε περάσει και μια περιπέτεια υγείας αν θυμάσαι. Στους Χόρνετς, πάντως, μαζί με τον Τζόνσον ήταν πάρα πολύ καλός. Περίμενα περισσότερα από αυτόν. Ο Ντικέμπε ήταν αμυντικός ογκόλιθος. Δεν είχε κίνήσεις κοντά στο καλάθι, δεν είχε καλό σουτάκι, γενικώς δεν πετύχαινε πάρα πολλούς πόντους, αλλά στην άμυνα ήταν τιτάνας. Χαρακτηριστική σκηνή ήταν να χώνει τάπα και να δείχνει στον αντίπαλο με το δάχτυλο, όχι σε εμένα, όχι εδώ. Και θυμάμαι μια φορά που είχε καρφώσει ο Σακίλ στα μούτρα του και του έκανε αυτός την κίνηση με το δάχτυλο. Σαν συνολική παρουσία ήταν πράγματι κατώτερος των προηγουμένων, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του. Με δεδομένο ότι ο Σαμπόνις θα ήταν νεότερος ίσως να ήταν καλύτερος από τον Σακ. Σκέψου τον αισθητά ελαφρύτερο -όχι αδύνατο-, με αίσθηση της πάσας και το πολύ καλό σουτάκι που τον διακρίνει. Ο Σακ δεν μπορούσε να σουτάρει με συνέπεια. Κάπου είχα διαβάσει την άποψη ενός αναλυτή του ΝΒΑ που έλεγε ότι αν ερχόταν τη στιγμή που έγινε ντραφτ, θα έσπερνε τρόμο και οι μέσοι όροι του θα ήταν διπλάσιοι από τους τωρινούς. Για να το λέει κάποιος αναλυτής κάτι παραπάνω θα ξέρει. Το μόνο πρόβλημα που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι η φθορά στο κορμί του (μάλλον) θα ερχόταν γρηγορότερα.

    Υ.Γ. Σας ευχαριστώ που θυμήθηκα τα χρόνια που λάτρευα το ΝΒΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χάρης

    Κάνθαρε παλιά πριν 15 χρόνια μέσω του πρώην ΣΚΑΙ (νυν ALPHA) έβλεπα τα μεσημέρια κάποια λεπτά αγώνες του ΝΒΑ. Jordan, Pippen, O' Neal, Hardaway, Ewing, Malone. Να τρελαίνεσαι. Μετά γύρω στο 2001 έβλεπα τους τότε παιχταράδες. Garnett, Bryant, Kidd, Vince Carter, Pierce, Stojakovic, Webber, ό,τι θες. Αν και είχε ήδη ξεκινήσει η πτώση της ποιότητας. Τώρα όλο το ΝΒΑ είναι μόνο μαύροι με μπράτσα σαν χοιρομέρια, χωρίς οι περισσότεροι να μπορούν να βάλουν ένα σουτ ή να κάνουν μια ντρίμπλα, που κρέμονται σαν τις μαϊμουδες στο καλάθι, όπως έλεγε ο Βασιλακόπουλος.

    Από τότε δεν έχω ξαναδεί όχι μόνο ΝΒΑ, αλλά σταμάτησα γενικά να ασχολούμαι με το μπάσκετ, ειδικά με την διάλυση της Α1, η οποία κάποτε είχε 10 τουλάχιστον πολύ καλές ομάδες στις 14. Πού πήγαν το Μαρούσι, το Περιστέρι, ο Πανιώνιος, ο Απόλλων Πατρών? Εδώ ξέπεσε και εξαφανίστηκε ολόκληρη η Θεσσαλονίκη (ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής, Μακεδονικός) και η ΑΕΚ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Έχω την εντύπωση (χωρίς να έχω διαβάσει τι είπαν οι από πάνω) πως το είπε ο Shaq

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μιας και διάβασα τα σχόλια ας πω και εγώ το κατιτίς μου...
    Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Hakeem ήταν ότι ήταν under-sized center. Γι' αυτό πολλοί των βάζουν σαν 4άρι στην καλύτερη πεντάδα όλων των εποχών. Άλλωστε αυτή ήταν και η θέση του, άσχετα αν έπαιξε στο ΝΒΑ κατά κύριο λόγο σαν 5άρι.
    Ο Arvidas αν πήγαινε στο ΝΒΑ από νωρίς, τότε θα γυμναζόταν και καλύτερα, άρα και το κορμί του θα άντεχε. Βέβαια τα παιχνίδια είναι παραπάνω και η καταπόνηση επίσης μεγαλύτερη...
    Ο Mourning ήταν επιθετικός δυναμίτης, μέχρι να πάθει το πρόβλημα με το νεφρό του. Έμεινε κανά δυο χρόνια εκτός και είναι πραγματικά θαύμα ότι ξανάπαιξε. Του έδωσε, αν δεν κάνω λάθος, το ένα του νεφρό ο αδερφός του. Ο Shaq είχε πει πως θα κόψει όλα τα χάπια που του δίνανε οι γιατροί μετά το περιστατικό του Mourning. Βέβαια, γι' αυτό έπαιξε μέχρι πέρσι ο Shaq, αφού ποτέ δε βιαζόταν να γυρίσει στα παρκέ μετά από έναν τραυματισμό. Έπαιρνε πάντα το χρόνο του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Λευτερια στον πολιτικο κρατουμενο Μακαρο!!

    Οι αλητες μεχρι και το μουστακι του τον εβαλαν να ξυρισει... Ντροπη και αισχος! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μπασκετικό κουίζ άρα εγώ είμαι off. Το έψαξα λίγο και με το πρότυπο που έχεις και δεν γίνονται πολλές αλλαγές, ούτε ως προς το πλάτος ούτε ως προς τη θέση του κειμένου. Πάντως Κάνθαρε, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις μια ψηφοφορία να δεις τι θέλουν/με οι αναγνώστες σου, όπως είπες και πιο πάνω.

    Υ.Γ Καθώς είναι εντελώς άσχετος με τη "σπυριάρα μπάλα", στη τύχη θα πω το 2 μιας και είναι το μόνο όνομα που έχω ακουστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. kanthare
    εχω τη λυση που ψαχνεις.
    ριξε μια ματια και πεσμου να στο στειλω.
    τη φωτο θα στη φτιαξω εγω .

    http://aeddd.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χάρη, σε νοιώθω. Με το ΝΒΑ ήμουν δεμένος. Μάζευα κάρτες, έβλεπα ματς στο New Channel, διάβαζα ''Τρίποντο'' και έσπευδα στις τελευταίες σελίδες που είχε τα του ΝΒΑ. Γενικώς με το μπάσκετ ζούσα. Έπαιζα, παρακολουθούσα, ένοιωθα. Μόλις διέκρινα την πτώση ποιότητας και απαξίωσης, λόγω των ίδιων των αθλητών, έκανα πίσω. Αγώνες ελληνικού πρωταθλήματος βλέπω σπάνια. Η Ευρωλίγκα δεν με συγκινεί -πρόκειται για ένα υπερτιμημένο και καλοστημένο πανηγυράκι. Αγώνες ΝΒΑ δεν βλέπω. Πού είναι οι παιχταράδες που στελέχωναν κάποτε το άθλημα; Θυμάσαι τι ξένους είχε η Α1;

    Ιωάννη, έχει παίξει και τεσσάρι, όταν στα σέντερ βρισκόταν ο Ραλφ Σάμπσον. Αλλά, σε γενικές γραμμές, στο Χιούστον έπαιζε πεντάρι. Εξάλλου, αν θυμάμαι καλά, είχε στο τέσσερα παίχτες ως ο Θορπ κι ο Μπάρκλεϋ. Ό,τι και να γράφω, όμως, το θέμα είναι ένα: ήταν παιχταράς. Αυθεντικός σέντερ. Ο Σαμπόνις από την μία θα γυμναζόνταν καλύτερα κι από την άλλη θα επιβαρυνόταν. Ποιος ξέρει πόσο θα άντεχε; Έπαιξε, όμως, στο ΝΒΑ μέχρι τα 38 και μετά έπαιξε, αν θυμάμαι σωστά, για λίγο και στην Ζαλγκίρις. Άρα, για ποια καταπόνηση μιλάμε; Ο Μούρνινγκ μου άρεσε. Έδειχνε ότι έχει τα εχέγγυα για κάτι άριστο. Είχε και την περιπέτεια υγείας. Ο Σακ είναι Σακ.

    Μανόλο, τι τον πιάσανε τον άνθρωπο; Το καφεδάκι του έπινε. Αφήστε τον ρε. Απελευθερώστε και τον Μπέο. Αφού σκατά τα κάνατε.

    Μικρέ Σκάουτερ, ευχαριστώ για τον κόπο σου με το πρότυπο. Με σκλαβώνετε ρε μπαγάσηδες. Μου κάνει, πάντως, ισχυρή εντύπωση που έχεις ακούσει μόνο τον Σακίλ.

    Θέμη, δεν είναι κακό. Ευχαριστώ. Μπορείς να το στείλεις με mail να το μελετήσω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ρε Κωστή είναι περισσότερο εύκολο απ' ότι νομίζεις. Πάνω πάνω δεξιά, πριν το «αποσύνδεση» γράφει «σχεδίαση». Τα βήματα:
    Σχεδίαση - Πρότυπο (στην αριστερή στήλη). Επιλέγεις από την κατηγορία Απλός το 6ο (προτελευταίο) που είναι εύκολα παραμετροποιήσιμο. Αφήνεις πάνω το ποντίκι και ΜΕΤΑ πατάς «Προσαρμογή», για να δεις δοκιμαστικά εμφάνιση χωρίς μόνιμη τροποποίηση.

    Που για να γίνει πρέπει να πατήσεις μετά πάνω δεξιά στο «εφαρμογή στο ιστολόγιο». Διαφορετικά πατάς «Πίσω στο Blogger» και επιστρέφεις στην προτεραία κατάσταση.

    Λοιπόν στην πάνω αριστερή στήλη του τελευταίου παραθύρου επιλέγεις πρώτα (κατά τη γνώμη μου) «Διάταξη» για να ορίσεις τις στήλες, μετά «Προηγμένη» για να ορίσεις μαύρο χρώμα στο φόντο (δεν το προσφέρουν όλα τα πρότυπα) και χρώματα για Κείμενο σελίδας κ.λ.π.

    Αν δε σου αρέσει η προσπάθεια πατάς είπαμε «Πίσω στο Blogger».

    Δες εδώ μια προσπάθεια:

    http://i428.photobucket.com/albums/qq8/aviastos/Aris_appearence.jpg

    Που απαίτησε περισσότερο χρόνο να το αποθηκεύσω σαν φωτό και να το ανεβάσω παρά να το φέρω (ρυθιμίσω) μέχρι εκεί. Βέβαια είναι πολύ πρόχειρη προσπάθεια ... μέχρι να τακτοποιηθείς ταμειακώς.

    Τιμαί λογικαί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Έκαμα και μια προσεγμένη

    http://i428.photobucket.com/albums/qq8/aviastos/Aris_appearence_1.jpg

    (μη χάσω τον πελάτη)!

    Υ.Γ. Διόρθωση. Αφού τελειώσεις με το «Διάταξη» επιλέγεις αριστερά το «Προσαρμογή εύρους», ώστε να τελειώνεις με το "χωροταξικό" και μετά πας στο «Προηγμένη» ώστε να ορίσεις τα διάφορα χρώματααπό τα - πολλά - αναδιπλούμενα μενού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλησπέρα Kanthare. Μέσα στους NBA fans υπολόγισε κι εμένα. Και στους μπασκετόφιλους γενικότερα, μέχρι μια δεκαετία (και κάτι ψιλά) πίσω. Θυμάμαι πίσω στα 80ies πιτσιρίκι με τ' αυτί κολλημένο στο ραδιόφωνο να ακούω αγώνα κυπέλλου Ολυμπιακός-ΑΕΚ και να παρακαλώ να βγει με 5 φάουλ ο Ραφτόπουλος (πρώην δικός μας) γιατί μας έπαιζε μόνος του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ρε σεις, το πήρατε μονότερμα το παλικάρι με τις αλλαγές στο ιστολόγιο. Στο τέλος θα τον πείσετε να το αλλάξει ακόμη κι αν του αρέσει έτσι όπως είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. κανθαρε εχεις μετρησει ποσα γκολ εφαγες??
    στο εστειλα.
    για τα λοιπα στειλε meil

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Παιδιά με έχετε σκλαβώσει. Ειλικρινά σας ευχαριστώ.

    Υπουργέ, μπορώ να παίξω με τα πρότυπα. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι για να το κάνω σωστά θέλω χρόνο. Ένα αγαθό που δεν διαθέτω. Εδώ με το ζόρι καταφέρνω και ανανεώνω το μπλογκ κάθε τρεις μέρες. Ευχαριστώ. Επαναλαμβάνω: με έχετε σκλαβώσει.

    Μπαλαντέρ, μου φαίνεται ότι μαζεύτηκαν αρκετοί πρώην μπασκετόφιλοι. Το γεγονός ότι το άθλημα δεν μπόρεσε να μας κρατήσει δείχνει ότι κάτι πήγε στραβά. Όσο για το ιστολόγιο θα δούμε αν και πότε θα γίνουν αλλαγές. Γενικώς μου αρέσει όπως είναι. Το μόνο που θα προτιμούσα είναι πλάτος, αλλά σύμφωνα με το νέο πρότυπο δεν γίνεται. Δεν πειράζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Λογικά, ο Σακίλ θα το είπε. Τέτοιες ατάκες μόνο αυτός έλεγε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Δεν απαντησα αλλα στο προηγουμενο σχολιο, γιατι με ειχε συνεπαρει η αδικη φυλακιση του Μακαρου... και ακομα δηλαδη δεν μπορω να το πιστεψω!

    Κατι τετοιες ατακες μαλλον για το "χοντρο" μου κανουν!! Επισης διαβαζοντας τα ονοματα με πηγες ποοοοολλα χρονια πισω, δημοτικο πηγαινα και εδινα καθε μερα 100δρχ για ανα αγορασω καρτες NBA (οχι αυτοκολλητα), ακομα το εχω αυτο το αλμπουμ. Χρειαζονται κατι τετοια για να αναπολουμε τις παλιες καλες εποχες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Πιγκουίνε, εκ πρώτης άποψης, ναι, ο Σακίλ είναι η προφανής απάντηση.

    Μανόλο, αυτές τις κάρτες τις έχω κι εγώ. Και δεν σου κρύβω ότι ακόμα τις κοιτάζω. Μεγάλες στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...