Μεταφράσεις, αυτοκρατορικά πορτοκάλια, πανιά και υπογεννητικότητα

Η (δήθεν) έλλειψη εμπειρίας δεν με προβληματίζει. Ο Αλεξανδρής λέει και ξαναλέει ότι δεν έχουμε εμπειρία. Στο μυαλό μου, όμως, η έλλειψη εμπειρίας μεταφράζεται ως έλλειψη ποιότητας. Δεν ήξερα ότι απαιτείται εμπειρία για να είσαι ανταγωνιστικός. Ο Ταπούτος λέει ότι το πείραμα με τα κολεγιόπαιδα απέτυχε. Πώς προέκυψε αυτό; Πώς το καταλάβαμε; Μέσα σε τέσσερις αγωνιστικές; Στο μυαλό μου το αποτυχημένο πείραμα μεταφράζεται ως άστοχες επιλογές παιχτών. Το μπάσκετ είναι απλό άθλημα. Για αυτό και σε ένα συντριπτικό ποσοστό κερδίζει ο καλύτερος. Σπάνια θα συναντήσουμε εκπλήξεις. Επίσης, δεν μπορείς να θέσεις ως δικαιολογία τον παράγοντα ομοιογένεια. Στο μπάσκετ η ομοιογένεια επιτυγχάνεται σχετικά γρήγορα. Όποιος έχει αγωνιστεί σε ομάδα, μπορεί να συνειδητοποιήσει πλήρως τι εννοώ. Δεν χρειάζεται ομοιόγενεια για να παίξεις ατομική άμυνα ή να κάνεις μπλοκ άουτ. Όποιος ξέρει μπάσκετ, παίζει μπάσκετ. Απλά πράγματα. Ο Κιρούς ξέρει μπάσκετ; Όχι. Έχει κάποια αθλητικά προσόντα και πάπαλα. Ο Μάλντροου ξέρει μπάσκετ; Θεέ και Κύριε. Το μόνο που ξέρει είναι να χώνει τάπες. Τουλάχιστον το κάνει πολύ καλά. Ο Μαυραειδής; Δεν τον έχω σπουδάσει τόσο καλά. Νομίζω ότι μπορεί να αποδώσει. Τον πιστεύω. Ο Τζέιμς; Όταν βλέπεις οργανωτή να βιάζεται λες και τον κυνηγάνε βαμπίρ, τότε κάτι πάει στραβά. Ο Κρούσιτς; Ο Σλοβένος είναι μια βελτιωμένη έκδοση του Σκορδίλη. Ο μόνος από τους νεοαποκτηθέντες που ξέρει μπάσκετ ήταν ο Όλιβερ, ο οποίος αποτελεί παρελθόν -τον αντικατέστησε ο Ντέιβις. Η ομάδα αφήνει να εννοηθεί ότι τον έδιωξε, ενώ ο παίχτης δήλωσε ότι έφυγε μόνος του. Άντε βρες άκρη. Σ αυτό το σημείο απευθύνω μια ερώτηση προς τον Αλεξανδρή: πού είναι οι Ινδιάνοι;

Επανέρχομαι στις μεταφράσεις. Σε ποια έλλειψη εμπειρίας αναφερόμαστε και σε ποιο αποτυχημένο πείραμα; Εδώ δεν μπορούμε να πάρουμε ριμπάουντ. Τόσα χρόνια νόμιζα ότι για να πάρεις ριμπάουντ πρέπει να κάνεις μπλοκ άουτ και να πηδήξεις ψηλά για να αρπάξεις την μπάλα. Εμείς περιμένουμε την σπυριάρα να καταλήξει στα χέρια μας. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Χρειαζόμαστε πάση θυσία ένα μπομπάτο πεντάρι. Να μπορεί να παίξει με πλάτη στο καλάθι. Να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες. Η ομάδα, ελλείψει ποιοτικών ψηλών, δεν μπορεί να αποδώσει στο ζωγραφιστό -και στις δυο πλευρές του παρκέ- κι ως εκ τούτου κάνουμε κατάχρηση στα σουτ τριών πόντων, στα οποία δεν ευστοχούμε κιόλας. Προσθέτουμε και τις σύνθετες άμυνες ζώνης, στις οποίες παραδοσιακά βραχυκυκλώνουμε, και δένει το γλυκό. Ήθελα να γράψω κι άλλα για την ομάδα, αλλά μόλις διάβασα ένα κείμενο του Λάμπρου Σκόρδα, παραιτήθηκα από κάθε παρόμοια σκέψη: «Σίγουρα το αρνητικό ρεκόρ των τεσσάρων ηττών στα πρώτα ισάριθμα παιχνίδια είναι αφοπλιστικό. Έχει βέβαια επαναληφθεί στο παρελθόν, πριν από δέκα χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, όμως κανείς δεν ενθυμείται αυτό το στατιστικό, αλλά όλοι μιλούν αναφερόμενοι στο χρυσό παρελθόν, που περιέγραψα στην εισαγωγή μου. Οι οπαδοί εγείρονται, με βασικό επιχείρημα πως δεν είναι δυνατόν ο τεράστιος Άρης, ο Αυτοκράτορας, να κάνει τέτοια πορεία. Ξεχνούν όλοι πως αυτό το παρελθόν που μας ιντριγκάρει, είναι σχεδόν πια πριν από τρεις δεκαετίες». Αυτό που θα προσπαθούσα να περιγράψω με μια μακροσκελή παράγραφο, το αποτύπωσε εύστοχα ο Σκόρδας με συνοπτικό τρόπο.

Ωστόσο, δεν μπορώ να αντισταθώ. Ο Σκόρδας χρησιμοποίησε τη λέξη ''Αυτοκράτορας''. Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ σε ένα ζήτημα, το οποίο έχει αρχίσει να με εκνευρίζει τα μάλα. Αφορά ορισμένους φίλους του Παναθηναϊκού που αγνοούν τι εστί ιστορία και δη μπασκετική. Έχω την εντύπωση ότι οι φίλοι του μπασκετικού Π.Α.Ο. χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει ένα υγιές μπασκετικό κοινό, έστω και μικρό σε έκταση, συνήθως ώριμης ηλικίας και αρκετά συνειδητοποιημένο, το οποίο ζει και αναπνέει για την ομάδα και το μπάσκετ. Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από κάποια παιδάκια που, επειδή μεγάλωσαν με τους -δεν εξετάζω αν είναι δίκαιοι ή άδικοι- ποδοσφαιρικούς τίτλους του Ολυμπιακού, στράφηκαν προς το μπάσκετ, προκειμένου να δουν κι αυτοί το πουλί τους να μεγαλώνει, παρακολουθώντας τα ντέρμπι με Ολυμπιακό, τον στημένο τελικό κυπέλλου και την Euroleague από τα προημιτελικά και έπειτα. Η δεύτερη κατηγορία, λοιπόν, είναι αυτή που δεν έχει ιδέα τι σημαίνει μπάσκετ. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει Άρης. Δεν έχουν παρακολουθήσει ποτέ το επικό δίδυμο Γκάλης - Γιαννάκης σε δράση ή την μεγάλη ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. Νομίζουν ότι το μπάσκετ πριν το 2000 παιζόταν με πορτοκάλια κι όχι με πορτοκαλί μπάλα. Απίστευτα πράγματα. Ως εκ τούτου, αμφισβητούν το προσωνύμιο ''Αυτοκράτορας'' και μάλιστα θέλουν να το οικιοποιηθούν (!!!). Το ακούσαμε κι αυτό.

Ο Μέγας Ναπολέοντας κι ο Μέγας Αλέξανδρος, μεταξύ άλλων, αποκαλούνται από την ιστορία Μεγάλοι. Δεν σημαίνει ότι αν προκύψει στο μέλλον κάποιος άλλος κατακτητής θα τον πούνε κι αυτόν Μέγα ή θα αφαιρεθεί ο τίτλος από τους δυο προαναφερθέντες άντρες. Ο Τζόρνταν λεγόταν Air. Δηλαδή κάποιος άλλος που έχει καλύτερο άλμα από τον Τζόρνταν πρέπει να ονομαστεί Air; Η Γιουβέντους ονομάζεται Μεγάλη Κυρία. Βρε και στην Ω' Εθνική να παίζει, πάλι Μεγάλη Κυρία θα αποκαλείται. Ο Φωστήρας θα είναι για πάντα ο φονέας των γιγάντων. Όπως κι ο Άρης θα είναι για πάντα ο Αυτοκράτορας. Ο Άρης, εξάλλου, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων που διαθέτουν προσωνύμια, δεν αυτοαποκαλέστηκε καθ' αυτόν τον τρόπο. Όχι, βέβαια. Οι αντίπαλοι του προσέδωσαν το συγκεκριμένο προσωνύμιο. Νομίζω ότι έγινα κατανοητός. Το κλείνω εδώ το θέμα και συνεχίζω με τον Ηρακλή.

Που ακόμα και στην Δ' Εθνική λέγεται Γηραιός. Κι ας έχει ιδρυθεί ο Πανιώνιος 18 ολόκληρα χρόνια πριν τον Ηρακλή. Ένας Ηρακλής που έχει χάσει την μπάλα και αδυνατεί να διακρίνει όρια. Κατανοώ την αντίδραση των οπαδών, αλλά δεν την αποδέχομαι. Όπως δεν παλεύεται να βλέπεις την γκόμενά σου στην αγκαλιά κάποιου άλλου άντρα ή να χάνεις στα χαρτιά, έτσι δεν αντέχεις να βλέπεις την αγαπημένη σου ομάδα να παίρνει το τρακτέρ και να κάνει τουρνέ στην επαρχία. Η καψούρα και η χασούρα δεν υποφέρονται. Ωστόσο, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο Ηρακλής κι ο κάθε Ηρακλής συνιστά μια Π.Α.Ε. Μια ασχολία που γεμίζει και ομορφαίνει τη ζωή μας. Δεν ταυτίζεται, όμως, με την ίδια μας τη ζωή. Σε καμία των περιπτώσεων. Κι εγώ είμαι τρελαμένος με την Αρειανάρα, αλλά καταλαβαίνω ότι υπάρχουν απείρως σημαντικότερα πράγματα, με τα οποία μπορείς και πρέπει να ασχοληθείς. Όλοι αυτοί, δηλαδή, που κάθονται και γράφουν σε πανί, «καρκίνο στα παιδιά του Πιλάβιου», έχουν λύσει τα πάσης φύσεως προβλήματά τους; Τι κάθομαι, όμως, και γράφω; Το συγκεκριμένο πανί είναι το πρόβλημα; Στα γήπεδα έχουν αναρτηθεί πανιά με παρόμοια μηνύματα. Έχουν εκφραστεί συνθήματα που βρίζουν μάνες, ζωντανούς και νεκρούς. Εδώ μας πηδάνε χωρίς σάλιο, βαζελίνη, ελαιόλαδο και βούτυρο και εμείς στεκόμαστε στο πανί που ανέβασαν κάποιοι Ηρακλειδείς; Υποκρισία μυρίζει η υπόθεση. Στην Ομόνοια, χθες, μέρα μεσημέρι, κάποιο πρεζάκι ετοίμαζε τη δόση του μπροστά σε εκατοντάδες επιβάτες του Μετρό και του Ηλεκτρικού και εμείς ασχολούμαστε με πανιά και ιστία; Έχουμε θέσει λάθος προτεραιότητες. Και πάμε στο ωραίο κομμάτι: τι σας φταίνε τα παιδιά του Πιλάβιου και του κάθε Πιλάβιου; Αυτοί που γράψανε το πανί, έχουνε παιδιά; Προφανώς κι όχι. Αν είχανε δεν θα το γράφανε. Αν ήταν πραγματικοί μάγκες δεν θα το γράφανε. Κι εδώ έγκειται η πεμπτουσία της κατάστασης: η Ελλάδα, δυστυχώς, γερνάει. Χαρακτηρίζεται από σαφές δημογραφικό πρόβλημα. Οι Ελληνίδες δεν γεννάνε. Η υπογεννητικότητα υπονομεύει πολλές πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής διάστασης. Για παράδειγμα, την παράνομη μετανάστευση, τις συνταξιοδοτήσεις και την μειωμένη εγχώρια παραγωγή. Μην γελάτε: πρόκειται για λίαν σημαντικό και συνάμα υποβαθμισμένο ζήτημα που γεννά προβλήματα και διαιωνίζει ανισότητες. Οι κρίσεις υποβόσκουν. Αυτό, όμως, τι σημαίνει; Ότι επειδή κάποιοι δεν έχουν παιδιά, πρέπει να πετάνε κατάρες για τα παιδιά άλλων; Όχι, βέβαια. Είναι δυνατόν, προκειμένου να πάρεις την οπαδική σου πρέζα, να εύχεσαι καρκίνο στα παιδιά του αντιπάλου σου; Κι όλα αυτά για μια ομάδα. Για ένα κόμμα. Για μια τρέλα. Για μια καψούρα. Βαφτίστε το όπως θέλετε. Αυτά αποτελούν ένα μικρό κομμάτι της ζωής κι όχι την ίδια τη ζωή. Το σωστό είναι να διαμαρτυρηθείς σε κόσμια πλαίσια. Να μην χάνεις το δίκιο σου. Γιατί, όμως, τέτοιο μίσος προς την Ε.Π.Ο. και τον Πιλάβιο; Δικαιολογείται; Δεν νομίζω. Η απάντηση, εν πολλοίς, έχει δοθεί στις προηγούμενες αράδες.  Το μίσος της Ε.Π.Ο. προς τον Ηρακλή δικαιολογείται; Όχι και είμαι απόλυτος σε αυτό.

Ξεφεύγουμε από το πανί. Ας εξετάσουμε το ζήτημα υπό διαφορετικό πρίσμα. Ο πειθαρχικός κώδικας της Ε.Π.Ο., ως ποινή για την πλαστογραφία, αναφέρει χρηματικό πρόστιμο. Κακώς. Πλαστογραφία σημαίνει αθέμιτος ανταγωνισμός. Αν το δεις ηθικά το ζήτημα, ο Ηρακλής έπρεπε να πέσει. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι το σκεπτικό της Ε.Π.Ο. δεν εναρμονίζεται με το δικό μου. Κι άλλοι πλαστογράφησαν. Έπεσαν; Όχι. Ο Ηρακλής τότε γιατί να πέσει; Εφαρμόζουμε για το ίδιο αδίκημα διαφορετικές ποινές; Ναι. Είναι λογικό; Όχι. Θεμιτό; Όχι. Ηθικό; Όχι; Τι σκατά σκεφτόταν η Ε.Π.Ο.; Δεν ξέρω. Όπως δεν ξέρω τι σκατά σκεφτόταν ο Τάκης, όταν πλαστογραφούσε δημόσια έγγραφα. Καταζητήθηκε από τη Δικαιοσύνη ο Τάκης; Όχι. Καταζητήθηκε από τους οπαδούς του Ηρακλή; Όχι. Από ποιον καταζητήθηκε; Ίσως από τον ψιλικατζή της γειτονιάς για να του δώσει την κυριακάτικη εφημερίδα με τα νέα του Ηρακλή. Του έκανε κάποιος μήνυση; Όχι. Ο ηθικός αυτουργός, δηλαδή, κατέστη αόρατος και ωραίος. Φεύγουμε από τον Τάκη και πάμε στην περιβόητη μαλακία που παίχθηκε με τα Σκόπια. Απευθείας αποβολή με κόκκινη κάρτα. Τραγικά πράγματα. Όπως τραγικό είναι να νοιώθεις επιλεκτικά περήφανος. Αυτή την ιστορία με τον Μάκη τι την θέλατε; Είναι δυνατόν να επιζητούσατε συγχώνευση με την οικογένεια Ψωμιάδη; Θα τρελαθούμε τελείως; Κι αφού δεν έκατσε ο αγαπούλας, έφτασε ο Παντελή. Τι ήρθε να κάνει στον Ηρακλή; Να μοιράσει υποσχέσεις. Το να μοιράζεις ψεύτικες και ανυπόστατες υποσχέσεις είναι μεγάλη υπόθεση και θέλει τσαγανό. Δεν σου κοστίζει τίποτα, ενώ όλο και κάτι μπορείς να βγάλεις από την ιστορία. Τι έκανε, λοιπόν, ο Κύπριος; Έφεση στα πολιτικά δικαστήρια. Μια πράξη που (υποτίθεται ότι) απαγορεύεται, διότι καταργείται το αυτοδιοίκητο της Ε.Π.Ο. Η ποινή είναι εκ νέου υποβιβασμός. Και κάπως έτσι φτάνουμε στη Γ' Εθνική. Ο Ο.Φ.Η. κατέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια; Ναι. Και τι έκανε η Ε.Π.Ο.; Τουμπεκί. Γιατί κύριε Πιλάβιε; Η κατρακύλα, όμως, συνεχίζεται. Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού δεν έκανε δεκτό το αίτημα της διοίκησης του Ηρακλή να δοθεί νέα προθεσμία (4η κατά σειρά), προκειμένου να καταθέσει φάκελο συμμετοχής στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Και χωρίς άδεια συμμετοχής, ο Ηρακλής υποβιβάζεται στη Δ΄ Εθνική.

Το ρεζουμέ είναι ότι η διοικητική αστάθεια έφερε τον Ηρακλή, εκεί που βρίσκεται τώρα. Η ανεπάρκεια της διοίκησης έχει φανερώσει και τα κενά στο οπαδικό κίνημα του συλλόγου. Σπασμωδικές κινήσεις, αξιοπερίεργες αντιδράσεις, αμφιλεγόμενα κίνητρα και αρκετή οργή. Το τελευταίο συστατικό είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Εξού και οι καταστάσεις που περιγράψαμε παραπάνω. Και ακριβώς για αυτό μεταμορφώθηκαν σε κλώνους του Οιδίποδα. Όσο για την Ε.Π.Ο. δεν έχω να πω πολλά. Έχει μαλακιστεί και συνεχίζει να μαλακίζεται σε υπερθετικό βαθμό. Να αναφέρω τον τελικό κυπέλλου; Τα στημένα; Την αθλητική Δικαιοσύνη;  Εν τέλει, ποιος είναι ο ρόλος της; Να παρατηρεί τα γεγονότα λες και είναι επιβάτης σε τρένο; Να στοχοποιεί ομάδες και να τις καταρρακώνει; Να χειροκροτεί (σ)τις νίκες της Εθνικής Ελλάδος; Όποιος ξέρει, παρακαλώ να με ενημερώσει. Κλείνοντας, δηλώνω, για πολλοστή φορά, ότι έκανα λάθος για τα στημένα. Ήμουν ρομαντικός, αφελής, βλαξ, πείτε με όπως θέλετε. Τι αποκόμισα; Ότι τσάμπα μπήκε ο Μπέος στην στενή, ότι τζάμπα τους έκανε πλάκα ο Μάκαρος κι ότι τζάμπα έπεσε ο Ηρακλής, η Καβάλα και ο Ολυμπιακός Βόλου. Το αυτονόητο δεν επετεύχθη. Πρόκειται για νοσηρή κατάσταση και θλιβερή διαπίστωση. Την ίδια στιγμή ο γυμνός βασιλιάς δεν γουστάρει να πάει στον ανακριτή/εισαγγελέα, ο Πατέρας έχει πάρει ασυλία, ο Κομπότης δηλώνει αθώος, ο Μποροβήλος σηκώνει πειρατική σημαία, ο Ο.Φ.Η. παίζει χωρίς φάκελο, ο Π.Α.Ο.Κ. έχει βάλει στην κατάψυξη δεκάδες εκατομμύρια γιούρο και η Α.Ε.Κ. έχει τινάξει την μπάνκα των χρεών στον αέρα. Οι Κυριακές δεν ήρθαν πίσω. Όπως στην πολιτική ζωή, μας κυβερνούν άνθρωποι αναξιοπρεπείς και αναξιόπιστοι, έτσι και στην αθλητική ζωή κουμάντο κάνουν τα λαμόγια και οι ανίκανοι. Όπως οι Έλληνες πολιτικοί δεν αγαπούν την πατρίδα, έτσι και οι Έλληνες παράγοντες δεν αγαπούν τον αθλητισμό. Αυτούς έχουμε, αυτοί μας αξίζουν. Το θέμα δεν είναι τόσο πολύ η ίδια η "σειρήνα" και το "τραγούδι" της, αλλά ο τρόπος που το λαμβάνουν τα αυτιά μας, η επεξεργασία από το μυαλό μας και οι εντολές που δίνει ο εγκέφαλος μας για να συμπεριφερθούμε.

Υ.Γ.1 Νομίζω ότι έχουμε καλύψει το ζήτημα του Ηρακλή σε αισθητά μεγάλο βαθμό. Ελπίζω τα γραπτά να είναι κατανοητά και να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Κάθε ένσταση γίνεται αποδεκτή και αντικείμενο προς συζήτηση.

Υ.Γ.2 Η Π.Α.Ε. Ολυμπιακός εξέφρασε προς την Ε.Π.Ο. την (έντονη) δυσαρέσκειά της για την αντιμετώπιση των Ελλήνων διεθνών που διαθέτει η ομάδα, εν συγκρίσει με τους Έλληνες διεθνείς του Παναθηναϊκού. Μάλιστα. Γελάνε οι ρέγγες και κλαίει ο Κάνθαρος για το χάλι και την κατάντια μας. Και βγαίνει μετά ο Μώραλης να εξηγήσει τα X-Files.

Υ.Γ.3 Συνίδρυσε τους Helloween και μετά από λίγα χρόνια απεχώρισε. Έπειτα, ο Kai Hansen, δημιούργησε τους Gamma Ray. Για την ιστορία αναφέρω ότι το παρακάτω κομμάτι αποτελεί διασκευή. Το αυθεντικό ανήκει στους Holocaust. Αρκετά ανεβαστικό, δεν νομίζετε;